Jubilerende schoolmeester had twee generaties in zijn klas
Contact met kinderen heeft
mij altijd aangesproken
7
Gemakkelijke overwinning
Texel'94 op pover WGW
TEXELSE
COURANT'
an
Vinke en Boersen
winnen tijdrit
Trainingen
Hondenclub
Voetbalprogramma
Jantje Beton
DINSDAG 28 AUGUSTUS 2001
jk, mama maakte vroeger ook taalfouten.Een typerende op-
20) irking van een kind uit de klas van meester Wim Loning van
afdi Thijsseschool, die op zaterdag 1 september precies veertig
e|e. fin het onderwijs zit. Een vooruitstrevende schoolmeester,
ia rook één die hecht aan tradities. Zoals de sinterklaas-
halen die hij al zijn leerlingen - het moeten er zo 'n duizend
geweest - liet schrijven. 'Ik heb ze allemaal bewaard. Toen
insi n 1988 voor het eerst kinderen in de klas kreeg van ouders
i ik tientallen jaren daarvoor les had gegeven, liet ik ze de ver-
len lezen die hun vaders en moeders ooit hadden geschre-
i. Prachtig vonden ze dat.
onderwijzer die veertig jaar voor
31 Uas heeft gestaan mag gerust een
mnderheid worden genoemd. 'In
n loopbaan heb ik al heel wat col
li a's gehad. Ik heb leraren zien ko-
ji, maar ook zien gaan. Vaak om-
ze het werk niet meer aankonden,
gebrand, soms al voor hun veer-
ite. Toch heb ik het altijd met heel
(plezier gedaan, tot het eind toe.
luurlijk zijn er ook momenten ge-
"j est dat ik heb overwogen een an-
e richting uit te gaan. Ik had me
it willen specialiseren tot vak-
jrkracht, die van een bepaald ter-
veel af weet. Maar het wer-
dam. 'Ik was toen 19 en kreeg een
aanvangssalaris van ƒ326,30, per
maand.' Hij kreeg aan het eind van de
eerste week meteen een flinke ver
rassing te verwerken. 'Het was op
vrijdag traditie om een flinke stoei
partij te houden, waarbij de boven
bouw het tegen de leerkrachten op
nam. Het was mij niet verteld, ze
hingen ineens aan mijn jasje. Mis
schien een leuke manier voor ze om
zich af te reageren, maar toch heb ik
het nooit op Texel geïntroduceerd.'
Dat hij voor het eiland koos, had ook
te maken met zijn tijd bij de marine.
'Ik voer veel tussen Den Helder en
ren in de Herenstraat, met uitzicht op
het dorpshuis, zo was mij beloofd-
Maar toen ik er kwam zaten er dikke
ijsbloemen op de ramen Pas in maart
kon ik de straat in kijken. Het was een
hele mooie en spannende tijd. We
hadden op het schoolplein een ijs
baan en in de fietsenstalling be
waarde ik dozen met daarin bevroren
eidereenden, smienten zaagbekken
en noem maar op. Die had ik op het
strand gevonden, dat bezaaid lag
met ijsschotsen. Ik gebruikte de een
den voor de biologie- en tekenlessen.
Als ze ontdooiden gingen ze weer in
de 'diepvries'.
Op Texel herstelde hij ook de contac
ten met zijn vroegere kennissen uit de
jeugdbond. 'Volksdansen leefde in
die club en dat werd toen gedaan in
jeugdherberg Panaroma. Zodoende
kwam ik Nieteke, Trees en Ber weer
tegen. Ik dans nu nog. Ik heb er nooit
in uitgeblonken, maar beschouw het
als gymnastiek en ontspanning.' Op
weg naar Texel ontmoette hij zijn hui
dige echtgenote Wilma, die toen nog
Glasbergen heette. 'Veel vrijgezelle
leerkrachten gingen naar de overkant
op weekend en kwamen elkaar op
floning, temidden van zijn leerlingen, tijdens een schoolreisje In het Nationaal Keramiekmuseum in Leeuwarden.
op de lagere school, het
jeli|kse contact met zóveel kinde-
ouders en collega's, dat heeft mij
jd aangesproken. Ik heb in al die
■nmakkelijke en moeilijke klassen
lad Eén lastig kind kan een stem-
Idrukken op de hele groep. Er zijn
jen geweest dat het van een leien
ijeging, maar ik ben ook wel eens
H driftig geweest en doodmoe
ssgekomen. Dan liep een dag héél
Iers dan ik vooraf had gedacht,
arthuis heb ik er met Wilma, die
t in het onderwijs heeft gezeten,
jd over kunnen praten. Ik denk dat
me op de been gehouden heeft.'
deren van de Jan Dnjverschool
asten even wennen toen ze in de
enge winter van 1963 voor het
st les kregen van de uit
islelveen afkomstige Wim Loning,
tn de 20 net gepasseerd. Niet zo-
ir omdat hij nog weinig ervaring
J, maar omdat hij regelmatig het
ordje 'herstel' in de mond nam.
it had ik overgehouden uit mijn
irineti|d. Na de kweekschool zat ik
dienstplichtige bij de marine, waar
inder andere roeiles gaf. Als ik dan
'instructie gaf die ik moest corri-
mn.dan zei ik eerst 'herstel', Zo'n
*oonte raak je zomaar niet kwijt,
til Brde kinderen uit Den Hoorn wa-
lif het niet gewend en vonden het
il vermakelijk.'
erdat Loning in Den Hoorn aan het
fkging, had hij als invaller al korte
dij dgewerkt op een school in Amster-
Texel. Het was begin zestiger jaren en
ik heb in die tijd de hele veerhaven
van 't Horntje zien aanleggen. Voor
mij was het eiland dus al dichtbij.'
Maar ook via een andere weg onder
hield hij een band met Texel. 'Al op
jonge leeftijd had ik veel op met de
natuur en werd ik lid van de Neder
landse Jeugdbond voor Natuurstudie
(NJN). Het toeval wilde dat Nieteke
Roeper, die vele jaren later mijn col
lega zou worden, ook lid was Net als
ik zat ze in het hoofdbestuur. Lid
waren ook Ber van Aalderen van de
Landbouwschool en Trees Pruis, een
onderwijzeres uit Oosterend.
Toen er op de Jan Drijverschool een
onderwijzer werd gevraagd, hoefde
dienstplichtig soldaat Loning dan ook
met lang na te denken. 'De toenma
lige burgemeester De Koning bracht
me naar Den Hoorn, voor een proef
les bij schoolhoofd Jacob van Wolf-
eren. Die twee hadden elkaar zoveel
te vertellen, dus het was zo gepiept.
Bovendien was Jacobs vrouw Elske
ook lid van de NJN geweest. Hij re
deneerde dat mensen die met de
natuur begaan zijn en die in hun uppie
naar Texel komen, wel blijvertjes
moeten zijn.'
In januari 1963 kon Loning aan de
slag. 'Het was een vreselijke winter en
ik moest uren wachten alvorens De
Dageraad uit Den Helder vertrok.
Daarna op de fiets naar Den Hoorn,
een barre tocht. Ik mocht bij de
ouders van Axel Lap een kamer hu-
3"
jjy hield ervan om met zijn leerlingen de natuur in te trekken. Hier slepen ze met
'"aal voor de bouw van een uitkijkpost in de Mokbaai. (caiecvo tam Lonmg)
(CoVcct>e tam. Lening)
zondagavond tegen aan boord van
De Dageraad.' Op het eiland lieten
zijn collega's zich met de taxi van Nan
Roeper naar hun woning vervoeren,
maar Loning pakte als het even kon
de fiets. 'Ik draai er niet omheen, ik
ben van huis uit nogal zuinig. Ik heb
de hongerwinter nog meegemaakt en
bovendien was het als leraar geen
vetpot.'
Bij overhoringen gebruikte hij jaren
lang oude blaadjes en kaften. 'Daar
over kwamen op een gegeven mo
ment klachten binnen van ouders, die
zeiden dat ik daar ook een mooi pa
piertje voor kon gebruiken. Maar die
oude schriften lagen er toch en daar
kwam je een heel eind mee. Ook de
achterkant van stencilpapier ge
bruikte ik voor allerlei doeleinden. Dat
is toch iets van mijn generatie, die
zich wel eens zorgen maakt over de
huidige wegwerpmaatschappij. Ko
piëren is zo makkelijk, maar moet je
eens kijken wat voor stapels er door
gaan. Wij moesten echt moeite doen
om iets op papier te krijgen. Vroeger
deed ik dat op een
vloeistofduplicator. Dan kreeg je van
die prachtige paarse velletjes, die
roken naar alcohol. De afdrukkwaliteit
was matig en de capaciteit beperkt,
maar ik redde me ermee.'
Den Hoorn, waar hij tot 1966 les gaf,
beschouwt hij als een mooie tijd. 'Ik
was er graag gebleven, maar er was
geen permanente woonruimte. Als
vrijgezel was dat geen probleem,
maar toen ik trouwplannen kreeg,
moest er toch een woning komen.
Toen dat daar niet lukte en in Den
Burg - waar een baan vrij kwam - wél,
heb ik de overstap gemaakt naar de
Thijsseschool. 'Wat me snel opviel
was dat de kinderen daar een stuk
drukker waren dan in Den Hoorn. Dat
is de aard van het dorp. Op elke
school gedragen kinderen zich weer
anders. Ik denk dat het met cultuur
verschillen te maken heeft.'
Dierbare herinneringen heeft hij aan
het onderwijstoneel, waarbij alle leer
krachten op het toneel stonden. 'Ik
was met zo'n uitgesproken toneel
speler. Maar we repeteerden in
Oosterend en dat gaf mij mooi de
aanleiding om langs te gaan bij
Wilma, die hoofdleidster was op de
kleuterschool aldaar. Ze had een
neefje op bezoek, maar dat was las
tig als ze judoles gaf. Voor mij was dat
een mooie gelegenheid om aan te
bieden op het neefje te passen En
van het één kwam het ander...'
Door zijn interesse voor de natuur
wist hij feilloos vogels te herkennen.
'In Amstelveen leidde ik wei excursies
door het Amsterdamse Bos. Een heel
aandachtig publiek. Dus ik dacht, dat
kan op Texel ook. Zo nam ik op een
ochtend, héél vroeg, mijn klas mee
naar het bos.Maar de excursie ver
liep niet zoals hij had verwacht. 'Het
was alsof de koeien na een lange
winter voor het eerst de wei in gingen.
Zo uitgelaten als wat en nauwelijks
aandacht voor de vogels. Daar heb ik
van geleerd, en heb de excursies
aangepast. Ik ben het blijven doen,
maar wel op een andere manier. Om
zes uur 's morgens wachtte ik de leer
lingen op bij school en nam ze mee
naar het bos Niet alleen om de vo
gels te horen, maar ook om lekker te
dollen, springen en in een boom te
klimmen. Afgewisseld door serieuze
momenten, waarin we naar vogels
luisterden. Een zakje drop deed won
deren.' Maar er was ook een keer
zijde. Tijdens een regenachtige nacht
rinkelde een keer om vier uur 's
nachts de telefoon in huize Loning.
'Een bezorgde leerling, of de ge
plande excursie die morgen wel door
ging. Later nog een keer We hadden
inmiddels kinderen en Wilma kon dat
niet echt waarderen. Toen heb ik de
afspraak gemaakt dat ze me vanaf
half zes konden bellen, maar dan wel
op school. Want daar zat ik vanaf dat
tijdstip. En als het regende, dan gaf
ik gewoon vanaf zes uur les. Dan kre
gen ze 's middags wel vrij. Dat werkte
uitstekend.'
Hadden veel docenten liever geen
bovenbouw, Loning kon er goed mee
overweg. 'De kinderen zijn wat mon
diger en de lessen, bijvoorbeeld ge
schiedenis, moeten goed worden
voorbereid. Bovendien staan de kin
deren voor een schoolkeuze. Dat
geeft een zekere spanning, want je
wilt wél samen met de ouders en de
leerlingen de juiste keuze maken.'
In veertig jaar heeft Loning het onder
wijs zien veranderen. 'Er kwamen
andere methodes, het klassikale sys
teem maakte plaats voor een soms
zeer gedifferentieerde aanpak, waar
bij iedere leerling op een eigen niveau
les kreeg. En de laatste paar jaren
gaat er weer meer gezamenlijk. Bij
het rekenen geven we een korte in
structie en bespreken de leerlingen
hoe ze aan het antwoord zijn geko
men. Zo kunnen ze van elkaar en met
elkaar leren. Het onderwijs is interes
santer geworden. De intrede van de
computer beschouw ik als een ze
gen. Voor kinderen die grote moeite
hebben met de spelling, is zo'n
correctieprogramma een verade
ming. Ook voor kinderen die moeite
hebben met hoofdrekenen. Dankzij
de computer kunnen ze zich later
achter de kassa prima redden. Dank
zij de computer worden vaardighe
den als spelling en hoofdrekenen
steeds minder belangrijk in het onder
wijs, maar komen er veel meer denk-
opdrachten. In feite veel leuker.'
Als ik eerder een computer had ge
had, zou ik zeker opstellen hebben
bewaard om ze later nog eens terug
te lezen.' Maar in de tijd dat ze nog
met de hand werden geschreven,
hamerde Loning er op dat het netjes
gebeurde en correct. 'Ik lette scherp
op spelling en stijl. Bij het nakijken
van opstellen gebruikte ik allerlei
symbolen. Bijvoorbeeld een kruisje
als de zin niet goed liep, of een an
der symbool als iets niet duidelijk
was. Voor het schrijven gaf ik gouden,
zilveren, bronzen, ijzeren en - als het
héél slecht was - roestige griffels. Dat
zegt toch iets meer dan goed, matig
of slecht.'
De vooruitstrevendheid van Loning
uitte zich al vóór de intrede van de
computer, toen hij een periode als
waarnemend schoolhoofd van de
Thijsseschool een documentatie
systeem opzette, met kaartje en co
des en noem maar op. 'Het werkte
uitstekend, maar werd later deels
door de techniek ingehaald. De com
puter en internet zijn prachtige hulp
middelen bij het maken van werk
stukken. Vroeger werden die
geschreven en werden de plaatjes er
in geplakt. Probleem was dat er bij
bepaalde onderwerpen wel eens
moeilijk aan boeken was te komen.
De jonge onderwijzer, hier met verrekijker,
bestudeerde al vroeg de natuur.
(CoOectie tam Loning)
Ik schreef overal naar toe en kreeg
meestal een reactie. Totdat het ge
meengoed werd en de instellingen
zoveel vragen kregen dat ze met meer
reageerden. Ik zag er scherp op toe
dat mijn leerlingen niet de Winkler
Prins overschreven. Als ik woorden
als postglaciaal tegenkwam, dan
moesten kinderen er wel een uitleg bij
geven, anders kregen ze een straf-
punt. Ze moeten het wel in hun eigen
woorden zeggen. Tegenwoordig wor
den plaatjes keurig gescand.' Veel
materiaal heeft Loning al die jaren
bewaard, zoals ook klassenfoto's en
andere aandenkens aan leerlingen.
Als hij een foto van zijn eerste school
klas tevoorschijn haalt, dan weet hij
bij veel gezichten feilloos de namen.'
Aan anekdotes geen gebrek. Toen ik
op een keer na de middagpauze bij
school arriveerde, zat leerling Rini
Dootjes boven op het dak. Hardop
las hij voor uit de bijbel. Iemand van
de gereformeerde kerk had een hele
stapel bijbels in de afvalbak gedepo
neerd. Ik heb de bijbels tijdens de
lessen jarenlang gebruikt om de
christelijke hoogtijdagen te belich
ten.' Een andere anekdote is van re
center datum 'We zaten te praten
over een televisieprogramma over de
mummie van een eskimo. Ik zei: 'Nu
weten ze zóveel van deze eskimo,
maar met of hij verliefd was.' Bas Dijt
reageerde ad rem. 'Misschien vinden
ze wel vlinders in zijn buik.'
'Vergeleken met vroeger zijn kinderen
vooral directer en spontaner gewor
den. Maar helaas zijn er ook veel die
in de problemen zitten, van emotio
nele aard. Ik ben jarenlang intern be
geleider geweest, waardoor ik er vrij
direct mee in aanraking kwam. SomS
zijn er problemen in het gezin, maar
ik heb ook wel de indruk dat er tegen
woordig veel van kinderen wordt ge
vraagd. Niet alleen op school, maar
ook op andere gebieden, zoals sport.
Als je ze naar hun hobby's vraagt, dan
komt er een hele reeks. Vaak fantas
tische dingen. Kinderen beheersen
tegenwoordig instrumenten. Ik had
daar veel profijt van als ik het kerst
orkest organiseerde. Het kon een
prachtig geheel van instrumenten
zijn. Naast muziek nemen kinderen in
de bovenbouw typeles. Dat is mooi
makkelijk voor de schoolkrant, want
in een mum van tijd tikken ze de ver
halen.'
'De verhouding met ouders is voor
mij bijna uitsluitend prettig geweest
Ze zijn wel kritischer dan vroeger,
maar ook erg hulpvaardig. Al hebben
ze tegenwoordig steeds minder tijd,
vooral in de bovenbouw, omdat veel
moeders dan weer gaan werken.
Neem onze kampeeruitjes. Vroeger
vroeg je ze en had je ze drie dagen
tot je beschikking. Nu gebeurt dat
nauwelijks meer. behalve bij het
schoolreisje van groep acht, dan
staan ouders in de rij. Dat heeft ook
te maken met een stukje jeugdsenti
ment, want hun kinderen nemen af
scheid van de school waarop ze in
veel gevallen zelf ook hebben geze
ten.'
De driedaagse kampen die hij orga
niseerde, samen met Andrew Albers
en Gernt Gerrits, zijn befaamd
Lonings zuinige aard kwam daarbij
goed van pas. 'Schoolreisjes naar de
overkant zijn best kostbaar. Het ver
voer kost handen vol geld. We heb
ben in een dumpzaak kampeer-
spullen gekocht en maakten in de
loop der jaren een toernee over Texel.
Nu staan we al jaren op hoeve
Bloemwijk, waar we overigens flink
voor hebben moeten praten. Want
tante Johanna had niet zulke goede
ervaring met Texelse scholen. Maar
ze vindt het nog steeds fantastisch.
Voor de kinderen is het drie dagen
feest. We gingen naar het vliegveld,
EcoMare en beklommen - toen dat
nog mocht - de vuurtoren.'
Velen kennen Loning als de meester
met de zachte stem. Voor een onder
wijzer best een probleem, want met
enige stemverheffing is de orde be
ter te bewaren. 'Na de vakantie was
het de kunst om 's morgens mijn
stem niet teveel te gebruiken, en in de
loop van de dag wat meer. Maar toch
heb ik mijn keel wel geforceerd. Een
maal was het zó erg, dat ik tien da
gen thuis heb moeten blijven. Het
was de langste tijd dat ik ooit ziek
was.' Van een ouder kreeg hij later
een blok rood verfhout. 'Als het te
rumoerig werd gaf ik daarmee een
paar ferme tikken op tafel.'
Ook op andere wijze was Loning
vaardig met zijn handen. Via cursus
sen behaalde hij de onderwijsaktes
tekenen en handvaardigheid. De
grootste affiniteit had hij met handen
arbeid. 'Ik deed van alles met afval
hout en heb stapels bij de gemeente,
De Bolder en Van der Vis vandaan
gesleept. Ik werk ook met gips, hout
en linoleumsneden en liet kleine et
sen maken, zodat de leerlingen de
technieken leerden kennen.'
Na een werkzaam leven, waann hij
geen onderwijzer was die de deur om
vier uur 's middags achter zich dicht
trok, maar bijna zijn hele ziel en za
ligheid in het onderwijs stak, is hij nu
veelvuldig in de natuur te vinden.
'Gisteren liepen Wilma en ik nog door
de Mokbaai. Ik moest gelijk denken
aan mijn tijd in Den Hoorn, want ik
wilde toen zo graag een uitkijkpost in
die baai, zodat ik de vogels van dicht
bij kon bestuderen. Maarten Mantje
van Staatsbosbeheer had er zo zijn
gedachten over, maar gaf wel toe
stemming. Met de leerlingen bouw
den we een hut van strandhout en
riet. We hebben de uitkijkpost een
paar keer gebruikt, maar helaas hield
hij met lang stand. Na een paar flinke
herfststormen was er weinig meer
van over. Toch denk ik er met genoe
gen aan terug.'
Ter gelegenheid van het afscheid van
meester Wim Loning wordt vrijdag 31
augustus van 15.30 tot 18.00 uur een
afscheidsreceptie in de Thijssechool
gehouden.
Gerard Timmerman
Schoolmeester Wim Loning zit op 1 september 40 jaar in het onderwijs. 'Vergeleken met vroeger zijn kinderen vooral directer en
spontaner geworden.(Foto Gerard Timmerman)
Texel'94 heeft zondag in strijd om
de districtsbeker een gemakkelijke
overwinning behaald op WGW.
Emile Keyser, Martin Koorn en
Niels Dubbelt bezorgden de thuis
ploeg drie treffers, terwijl keepers
Bart Heerschap (in de eerste helft)
en Bart Graaf (na rust) nauwelijks
op de proef werden gesteld en hun
doel schoon hielden. De eindstand
werd daardoor 3-0.
Al snel na de aftrap bleek dat WGW
flink aan kwaliteit heeft ingeboet. Na
de degradatie van afgelopen seizoen
zijn diverse routiniers vertrokken en
vervangen door talentvolle maar on
ervaren A-junioren. Met name de
defensie rammelde aan alle kanten.
De witgeelwitten speelden op buiten
spel, maar zonder overtuiging. Daar
door wisten de Texelaars voor rust
vele kansen te creëren. Gelukkig voor
WGW was doelman Terneu in een
uitstekende vorm. Door schoten van
Nico Schot, Niels Dubbelt en Martin
Koorn te keren slaagde hij erin de
achterstand bij rust tot 2-0 te beper
ken.
De eerste treffer kwam op naam van
Emile Keyser. Goed aangespeeld
door Niels Dubbelt passeerde hij aan
de linkerkant soepel zijn tegenstan
der. waarna hij Terneu het nakijken
gaf. Na ruim een half uur omzeilde
Martin Koorn de haperende buiten-
spelval van WGW. Hij omspeelde
Terneu beheerst en schoot raak: 2-0.
Net voor rust werd Nico Schot hard
onderuit gehaald door verdediger
Zimmerman. De thuisclub bleef in
balbezit en Keyser kon dreigend
doorgaan. De uitstekende scheids
rechter Koekkoek paste de voordeel-
regel toe, maar verzuimde met om de
boosdoener bij het volgende dode
moment alsnog de gele kaart te ge
ven.
In de tweede helft tapte WGW uit een
ander vaatje. Er werd veel harder
gewerkt en door de tegenstander
dichter en feller op de huid te zitten,
probeerden de gasten alsnog een
beter resultaat te bewerkstelligen. De
Texelse defensie, met John List als
laatste man, gaf echter geen kansen
weg, liet WGW uitrazen en bouwde
met snelle uitvallen ook zelf aan en
kele gevaarlijke aanvallen. De bezoe
kers hadden het er maar moeilijk mee
en moesten soms naar ongeoor
loofde middelen grijpen om Texel'94
van scoren af te houden. Toch
slaagde Niels Dubbelt er in de slot
fase met een derde treffer in het
klasseverschil uit te drukken. Uit een
bijna onmogelijke hoek knalde hij de
bal over Terneu en net onder de lat;
3-0.
Een mooie overwinning, maar door
het povere spel van WGW kan dit
duel moeilijk een graadmeter voor de
nieuwe competitie genoemd worden.
De echte test komt woensdag, wan
neer in Den Helder het derde beker
duel tegen de nieuwe fusieclub FC
Den Helder wordt gespeeld.
Jordy Vinke en Robbert Boersen heb
ben vrijdag op overtuigende wijze de
32 kilometer lange koppeltijdrit van
Wielervereniging Texel gewonnen. Zij
raffelden het parcours bij Oudeschild
af met een gemiddelde snelheid van
ruim 43,5 kilometer per uur en finish
ten in een tijd van 44.13 minuten. Zij
werden op ruime afstand gevolgd
door Peter en Joran Tromp. Vader en
zoon reden op een tandemligfiets en
kwamen na 47.20 minuten over de
finish. Verrassend derde in 49.24 mi
nuten werden Jan Zijm en junior
Marcus Bakker. De jongste deelne
mer, Ferry van der Vis, reed samen
met veteraan Dirk Vinke 24 kilometer.
Zij deden 46.31 minuten over deze
afstand.
Hondenclub Texel hervat zondag 2
september de trainingen. Er zijn er
diverse, waaronder de puppycursus,
gedrag en gehoorzaamheid 1 en 2,
sport-en-spel en behendigheid (voor
beginners en gevorderden). De trai
ningen worden verzorgd door gedi
plomeerde instructeurs en vinden
plaats op het eigen clubveld, dat on
derdeel is van het zwembadcomplex
Molenkoog in Den Burg Informatie
omtrent cursussen en trainingstijden
is verkrijgbaar via Marion Zijm, tel. 314
205 en Ruud van Holland, tel. 315
804. Beiden zijn na 18.00 uur bereik
baar.
Zondag 2 september
Purmersteijn-Texel'94 14.00
Oosterend-Vesdo 14.00
De Koog-Oudesluis 14.00
GSV-ZDH 14.00
Word donateur giro 1247
