Nakomelingen worden
beproefd als fokstier
j
Boer blijven, want het
is toch een mooi vak
Mkz strooit roet in eten feestjes jubilerende koeien
Schoonheid |J?//£ vanger
uit het Cabaret-café 4
ZOURANT'
Roza 25 en 49 van Marcel Witte (Concordia) ijzersterk
Waar gebeurd
Mkz-crisis niet zonder gevolgen veehouderij
'Een beroerte,
en dan...'
Voetballers
Schulpengat
even defect
Programma
zaalvoetbal
ATB'ers trotseren
wind en hagel
Niks
Op hoeve Concordia van Marcel
Witte doorbrak Roza 25 in decem
ber als tweede Texelse koe de
grens van 10.000 kg vet en eiwit.
Toeval of niet, tijdens dezelfde
melkmonstering bleek dat haar
dochter Roza 49100.000 liter melk
had geproduceerd. Prestaties van
formaat. Maar dat is nog niet alles.
Twee nakomelingen zijn opgeno
men in het fokprogramma van de
Coöperatieve Rundvee-
verbeteringsorganisatie (CR)
Delta, de rechtsopvolger van de KI
op Texel.
De veehouder op Concordia doet de
prestaties bescheiden af als 'een
flinke dosis geluk', maar zelfs een
buitenstaander kan begrijpen dat het
zonder vakmanschap niet zou zijn
gelukt. 'Roza 25 is een probleemloze
koe. Geen vervelende kwalen aan de
uier of de poten. Anders kan ze na
tuurlijk geen zestien |aar worden. Ze
heeft altijd goed melk gegeven, tot nu
toe zo'n 120.000 liter, en wordt elk
laar drachtig. Ze heeft veertien keer
gekalfd. Zo lang ze dat volhoudt, mag
ze bli|ven. Roza 49 is weliswaar niet
zo sterk als haar moeder, maar met
haar 11,5 |aar is ze ook sterk. En ze
heeft gemiddeld genomen een hoge
productie, 11.000 liter per jaar Het is
gewoon een sterke familie.
Toeval of niet, maar de stammoeder
van Roza 25 en haar familie is afkom
stig van de boerderij waar Witte sinds
ruim anderhalf jaar zelf boer is. Zijn
vader Marius van hoeve Wezenspyk
kocht de koe in 1970 van diens zwa
ger Toon Goeman en noemde de
roodbonte koe Roza. 'Een kleindoch
ter van haar is de moeder van Roza
25. Ze gaf van begin af aan ontzet
tend veel melk. Daarom zijn we er
verder mee gaan fokken. Het is wel
eens mis gegaan, maar er zijn veel
goeie koeien uit voortgekomen.'
En zonen, zo is inmiddels gebleken.
Een dochter van Roza 49 is weer
moeder van twee roodbonte stieren
waarvan de kans bestaat dat ze het
goed zullen doen in de fokkerij.
Witte: 'Ze bleek in de top vijftien van
de Nederlandse index te staan. Ze is
geselecteerd op basis van de
productiecijfers, waarbij ook wordt
gekeken naar de vererving. Vader en
moeder tellen mee. evenals de groot
moeder. Ze is gespoeld met zaad van
een zwarte topstier met roodbont-
factor. Roodbont is namelijk recessief
ten opzichte van zwart. Wat betekent
dat de kans dat er een roodbonte
stier uit voortkomt kleiner dan vijftig
procent is. Er zijn twee roodbonte
stierkalveren uit voortgekomen-
Hoornder winner en Hoornder Cassa,
vernoemd naar de vader Cassa Bon.
een zoon van Cash, een heel goede
stier. Winner is nakomeling van een
Australische stier.'
Witte heeft zelf een overwegend
zwartbonte stal, waarom dan toch
aansturen op roodbonte nakomelin
gen? 'Zwartbonte koeien produceren
gemiddeld genomen beter dan rood
bonte, die vooral in het zuiden en het
oosten van het land veel worden ge
molken. Ze geven meer melk en zijn
uniformer. Om roodbont melkvee te
fokken met dezelfde kwaliteiten, is
het nodig om roodbonte bloedlijnen
te kruisen met zwartbonte. Die twee
dieren van mij zijn nu wachtstier, wat
betekent dat ze proefstier zijn ge
weest. Met het zaad zijn duizend in
seminaties gepleegd. Daaruit zijn de
eerste kalfjes geboren. Uit de nako
melingen komen naar schatting 150
tot 200 melkkoeien voort, wat een re
presentatief beeld van deze stier
moet geven. Op basis hiervan moet
blijken hoe goed de stier is en of de
goede eigenschappen overerven. Al
met al duurt het programma wel
viereneenhalf tot vijfjaar.' Mocht met
één of twee stieren inderdaad verder
worden gefokt, dan kan dat Witte een
leuk extraatje opleveren
Een ander zou in intense spanning
zitten, maar Witte relativeert. 'De
kans dat het werkelijk fokstieren wor
den is hooguit twee procent. Want
elke maand worden er drie of vier
rode stieren als proefstier ingezet. Er
zijn jaren dat er niet één fokstier uit
voort komt en soms één of twee. De
kans is dus uiterst klein. Ze moeten
iets toevoegen aan wat er al is.'
Succes of niet, toch is alleen al het
feit dat er twee Texelse stieren in het
fokprogramma zijn opgenomen bij
zonder. Want voor zover bekend is er
sinds de KI op Zuidhaffel enkele le
gendarische stieren in huis had,
Marcel Witte en zijn twee koeien Roza 25 en Roza 49.
(Foto Gerard Timmerman)
waarvan het sperma naar 17 verschil
lende landen werd geexporteerd,
heeft Texel geen fokstieren gehad.
Tonia's Adema en Keimpe 33 waren
overigens niet van Texelse afkomst.
CR Delta let ook scherp op een doch
ter van Roza 49, een koe waarvan
eveneens hoge verwachtingen wor
den gekoesterd. 'Het dier werd op 5
maart geboren en het bijzondere aan
haar is dat ze roodbont is, wat een
kans is van één op acht. Als ze vol
doet aan de verwachtingen, zal ook
zij worden géinsemineerd, met als
doel een succesvolle stier te fokken.'
De reden dat de Nederlandse fok-
veremging geïnteresseerd is in de stal
van Witte, heeft onder andere te ma
ken met het streven van de melk
veehouderij naar een grotere
duurzaamheid. Want sterke koeien
als Roza 25 en Roza 49 verhogen de
gemiddelde leeftijd van de stal aan
zienlijk. Witte: 'In Nederland wordt de
gemiddelde veestapel met ouder dan
bijna vier jaar Elk jaar moet dus een
kwart van de stal worden vervangen.
Een boer die de gemiddelde leeftijd
weet te verlengen tot vijf jaar, hoeft
jaarlijks geen 25 procent van de stal
te vervangen, maar 20 procent Dat
scheelt behoorlijk in de portemon
nee. Want elk kalf dat wordt opgefokt
tot vaars kost ongeveer ƒ2.500,-. Een
boer met een duurzame stal bespaart
zich een veelvoud van dat bedrag.
Rosa 25 heeft haar geld dubbel en
dwars opgebracht.'
Landbouwers kijken met ge
mengde gevoelens terug op 2001,
het jaar waarin sector in de greep
was van mond- en klauwzeer. Vee
mocht niet worden vervoerd, lam
meren kwamen op het open veld,
in tenten en afgelegen schapen
boeten ter wereld. Keizersneden
werden ter plaatse uitgevoerd,
boerenerven werden verboden
gebied, van veehouders werd het
uiterste gevergd en voor het eerst
in de geschiedenis ging de
Schapenfokdag niet door. De ak
kerbouw, de drijfnatte herfst van
2000 nog amper te boven, werd in
september door een zondvloed
overvallen, met alle schadelijke
gevolgen van dien. Gelukkig is er
ook positief nieuws te melden. Vijf
melkkoeien braken door de
100.000-litergrens en ééntje over
schreed de magische grens van
10.000 kilogram vet en eiwit. Ver
meldenswaard is bovendien dat
twee Texelse veehouders door
Campina zijn gehuldigd omdat ze
al zeer lange tijd eerste klas melk
leveren.
Echt uitzonderlijk kun je het passeren
van de 100.000 liter melk niet meer
noemen, want inmiddels hebben
tientallen koeien op Texel dat gepres
teerd. Maar veel veehouders hebben
het nog nooit meegemaakt, dus bij
zonder is het nog steeds. Want
koeien van tegenwoordig mogen dan
per jaar een enorme plas melk pro
duceren, veel ouder dan vier tot vijf
jaar worden ze gemiddeld met. Terwijl
een 100.000-literkoe de tien jaar ruim
moet passeren. Het overkwam onder
andere Farina 2, de trots uit de stal
van de familie Dirk de Graaf van
van Koos T|epkema uit De Waal. Met
de andere koeien van Tjepkema is ze
dit jaar verhuisd naar een stal in
Terwolde, dat in de zogeheten mkz-
driehoek ligt.
Bij de familie Rutten in polder De
Eendracht overschreed Emma 186
de 100.000-litergrens. 'Ze is onze fa
voriete koe', verteltThea Rutten. 'Op
de laatste fokveedag op de
Landbouwdag in Den Hoorn, het zal
inmiddels wel een jaar of zeven ge
leden zijn, werd ze kampioen van de
oudere koeien. Inmiddels is ze twaalf
jaar en elk jaar is ze tochtig geweest.
Eén keer insemmeren en ze was
drachtig. Alleen duurt het de laatste
jaren wat langer Maar ze is ook al van
december 1989, dus ruim twaalf jaar
oud.' Voor Edo en Thea Rutten is het
de tweede 100.000-literkoe. In hun
stal stond ook de eerste koe die de
grens van 10.000 kg vet en eiwit
doorbrak. Niet onverdienstelijk is bo
vendien de vermelding van vee
houders Peter Jan Verberne uit De
Waal en de firma Jaap en Theo Hin
uit Oosterend, die al in lengte van ja
ren kwaliteitsmelk leveren aan
Campina Melkunie. Verberne werd
gehuldigd omdat hij al 25 jaar eerste
klas melk levert en de gebroeders Hin
omdat ze dit al dertig jaar presteren.
Melkveehouder Dirk de Graai van hoeve 'Amalia' met Farina 2, één van de vijf koeien die
(Foto Gerard Timmerman)
dit jaar de 100.000 litergrens overschreed.
hoeve Amalia in de PH-polder. Al in
januari overschreed ze deze grens.
De Graaf: 'We zouden in februari een
feestje houden, maar toen het zo ver
was, was de mkz al uitgebroken en
kwam het er niet meer van. Ik heb
haar als vaars gekocht, toen ze on
geveer op het punt stond om af te
kalven. Ze is nu 14 jaar. De oudste
koe die ik heb, maar ze loopt er nog
heel vlot bij. De laatste jaren wordt ze
weliswaar met zo snel meer drachtig,
maar voor de rest is het altijd een
probleemloze koe geweest. Ze is de
eerste 100.000-literkoe in mijn stal,
dus best een bijzonderheid. Ik heb
haar eens kunnen verkopen, maar
dat kon ik met over m'n hart verkrij
gen. Ik wilde eens de 100.000-liter
grens nalen. En als één koe dat kon,
dan is deze het wel. Ik zag het al snel.
Ze mankeert nooit wat, is sterk en
staat altijd vooraan.'
Bij de familie Kees Zijm van de
Fonteinsweg bij Den Hoorn brak
Sjoukje 37 door de 100.000-liter-
grens. Zijm: 'Ze is één van de laatste
koeien van Piet Bakker van de Jan
Ayeweg. Ik heb haar als pink gekocht
en ze is bij mij aan de melk geraakt.
Ze is nog van de stier Tops. Het is een
goeie sterke koe. Met kalven slaat ze
wel eens een keertje over, maar met
haar vijftien jaar is ze nog steeds ij
zersterk. Ze mankeert nooit wat.'
Heidi 5 overschreed de 100.000-liter-
grens in januari van dit jaar. De twaalf
jarige koe maakte deel uit van de stal
Schoonheid. Het is een prachtig
begrip om over na te denken. Texel
is schoonheid. Omgeven door wa
ter, land, met zoveel geschiedenis,
ligt het als een schitterende robijn
te glanzen op de kaart. Vroeger
sloeg ik altijd hard met de aanwijs
stok op de enorme schoolplaten:
Texel, Vlieland, Ameland, Ter
schelling, Schiermonnikoog. Of zit
er een fout in het rijtje? Bij mij zat
er vaak een fout in wat voor rijtje
dan ook. Maar Texel was altijd raak,
dat eiland was in het geheugen
gegrift. Want daar gingen we heen.
Daar waren de spoorzoektochten
nog van ongekende spanning.
Daar was het strand zo breed en
het natuurmuseum zo klein en de
garnalen zo veelvuldig. Daar was
het alleen maar lucht en spiegeling.
'Texel is van een betoverende
schoonheid', zei mijn vader vaak,
en trok willig de bolderkar langs het
strand, gevuld met meiden, terwijl
mijn broer minstens vijftig meter
terug achter ons aanslenterde.
Dat betoverende raakte mij. Ik was
er dan ook direct voor te porren alle
sprookjes van Andersen in werke
lijkheid te zien overgaan. Ik ver
beeldde mij 'het meisje met de
zwavelstokjes' te zien gaan boven
het water, op weg naar haar groot
moeder, precies op het moment
dat wij onze geweldige picknick
mand uitstalden. Ze zwaaide en ik
zwaaide aarzelend terug. Ik zag
vanaf die leeftijd altijd zeemeermin
nen en zij fluisterden mij verhalen in.
Dat was de schoonheid waar mijn
vader over sprak en dat was ook de
betovering.
Die harde tik op dat eiland op die
kaart is van grote betekenis ge
weest. 'Daar wil ik wonen', zei ik
altijd, 'op een eiland, op dat eiland.
Daar is tover.' Mijn onderwijzer van
toen knikte berustend, sprak wat re
lativerende opmerkingen en
maande mij tot rust. 'Dat doe je dan
maar als je groot bent', zei hij. 'Nu
ben je hier en hier is toevallig van
een veel grotere schoonheid dan die
klomp zand daar.' Ik wilde ogenblik
kelijk aan een overtuigend betoog
beginnen, maar hij wees mij met één
fel gebaar van de aanwijsstok naar
mijn plaats. Ik was diep beledigd.
Als een geknakte koningin zat ik in
mijn bank te zinnen op wraak. Net
voor de les eindigde, wist ik het en
mijn vinger ging spontaan de lucht,
zwaaide wat al te geestdriftig, maar
ik kreeg mijn kans.
'En Rover, wil je ons nog wat mee
delen', klonk een verveelde stem.
'Ja', zei ik en stond met mijn tien
jaren kaarsrecht op de achterste
bank. 'En, wat hebben wij zo drin
gend te melden?'
'Ik', siste ik woedend. 'Ik en niet wij.'
'Goed, goed, ik dan. En wat heeft
die ik zo nodig te zeggen, één mi
nuut voor de les is afgelopen en ie
dereen graag naar buiten wil?' 'Dat
u niet begrijpt wat schoonheid is',
zei ik hard en met hele lichte twijfel.
Of ik zelf wel wist wat dat woord
inhield. Maar omdat mijn vader het
op zo'n speciale toon zei, was ik er
zeker van dat het heel belangrijk
was. Even was het moordend stil in
het lokaal. Mijn klasgenoten keken
zowel bewonderend als afgunstig
naar mij om. Er was een onderdrukt
gegniffel gaande. 'Een klomp zand
is misschien wel schoonheid', ging
ik overmoedig verder. 'En nou is het
voor den donder genoeg Rover.
Brutale kinderen krijgen straf. Jij
schrijft maar honderd keer: ik wil op
Texel wonen. Begrepen!' 'Het is
geen straf', zei ik. Iets in mij was niet
te stuiten. Mijn onderwijzer hield
zich nog net in om mij niet met de
aanwijsstok op mijn betoverende
hersens te slaan. En tot op heden
weet ik zeker dat die honderd straf
regels mij hebben geholpen bij de
daadwerkelijke overtocht. Ik heb de
goede man ook nog een adres
wijziging gestuurd. Hij was het inci
dent niet vergeten. Hij wenste mij
veel geluk en vroeg of ik inmiddels
de volgorde van de eilanden wist.
En of hij mij eens mocht komen
opzoeken Het mocht. In het nieuwe
jaar is er een afspraak gaande, ik ga
hem rondleiden op de schoonheid
van een klomp zand.
Dana Rover
De mkz-crisis dit jaar is voor de
melkveehouders niet zonder ge
volgen gebleven. De export van
kalveren is aan banden gelegd, wat
nadelige gevolgen heeft voor de
prijs van kalfsvlees. Door de aan
gescherpte regelgeving is de ver
koop van kalveren aan collega's
een stuk lastiger geworden. Want
van een boer die nu vee aankoopt,
gaat het bedrijf dertig dagen op
slot. Geen dier mag daardoor het
erf verlaten. Het ziet er voorlopig
niet naar uit dat de regels spoedig
worden versoepeld.
2001 was ook het jaar dat een aantal
melkveehouders de koeien aan de
kant deed. Opmerkelijk is dat ook
jongere veehouders dit besluit na
men. Met als gevolg dat het aantal
melkveehouders in vijf jaar tijd van
tachtig veehouders is gedaald tot
ongeveer zestig. Die twintig hebben
de koeien weggedaan en de melk-
rechten verkocht of verhuurd. Werd
de afname enkele jaren geleden nog
deels gecompenseerd door de komst
van overkantse veehouders die zich
op Texel vestigden, die ontwikkeling
lijkt ten einde. De lage grondprijs op
Texel gaf voor hun destijds de door
slag om naar het eiland te komen.
Maar de prijs van de agrarische grond
is in een paar jaar tijd flink aangetrok
ken. En ondanks het feit dat er op het
eiland vele honderden bunders agra
rische grond te koop worden aange
boden, is het voor overkantse vee
houders met meer zo interessant om
naar Texel te verhuizen. De verwach
ting is dat van de zestig melkvee
houders op het eiland over vijf jaar
weer een derde is gestopt. Voor de
veehouders die doorgaan is het zaak
de gemiddelde groei in de sector bij
te benen of voor te blijven. Daarvoor
moet serieus worden geïnvesteerd.
Een liter melkquotum doet op de
markt een gulden of vier. Maar wie
niet investeert, valt af, luidt de rede
nering. Een quotum van 300.000 liter
wordt door velen als absolute onder
grens gezien.
De melkveehouders die ervoor kiezen
om boer te blijven, doen dat in vele
gevallen uit volle overtuiging. Omdat
ze het een mooi vak vinden en/of
omdat ze met onder een baas willen
werken. Het zelf kunnen bepalen wat
ze doen, staat voor hen hoog in het
vaandel. Keerzijde is dat ze er hard
voor moeten werken. Zeven dagen in
de week aan de bak. Alleen al voor
hun vaste werkzaamheden, zoals
melken, voeren en schoonmaken, is
een gemiddelde boer een kleine veer
tig uur in de week in touw en dan
komen het hooien en andere klussen
er nog bij. Zoals de administratie. De
mestboekhouding, registratie van
vee en noem maar op ervaren velen
als een noodzakelijk kwaad, want
anno 2001 aarzelt de inspectie met
met het uitdelen van fikse boete.
Reden voor sommigen zich af te vra
gen waar de redelijkheid is gebleven.
Anderen hebben begrip voor de
maatregelen, om te voorkomen dat
Nederland opnieuw wordt getroffen
door de rampzalige gevolgen van
mkz of een andere ziekte.
Minder veehouderijen betekent ook
minder koeien in het landschap. Daar
komt nog bij dat als de veehouders
het bedrijfseconomisch zouden be
kijken, dus op grond van de
mineralenboekhouding (MINAS), ze
hun koeien zelfs jaarrond op stal zou
den houden. Het land wordt dan niet
verontreinigd met mest en dat scheelt
volgens een boer al gauw zo'n tien
procent aan opbrengst. Gelukkig kie
zen de meeste boeren op Texel er
voor hun koeien 's zomers gewoon
buiten te laten grazen.
Speciaal voor partners en andere di
rect betrokkenen, houdt de Stichting
Zorgcentrum Texel in samenwerking
met Thuiszorg Kop van Noord-Hol
land een serie van acht bijeenkom
sten over het thema 'Een beroerte, en
dan...' Tijdens deze bijeenkomsten
wordt informatie gegeven over wat
een beroerte is en welke geestelijke,
lichamelijke en sociale veranderingen
er kunnen ontstaan na een beroerte,
ook wel hersenbloeding of CVA ge
noemd Er wordt aandacht besteed
aan hoe met deze veranderingen om
te gaan en aan het omgaan met angst
en spanning
De bijeenkomsten vinden plaats op
maandagmiodaj va 113.30 tot 15.30
uur in het Verpleeghuis aan de Holle-
wal. Deelname kost €20,-. Voor meer
informatie: Zorgcentrum Texel,
Uesbeth Rijk, tel. 314041, voor op
gave: Gezondheidswijzen tel. 0223-
650135.
Mijn vader was mede-oprichter en
speler van voetbalvereniging ADO '20
(thans hoofdklasse) en mijn zes
broers en ik werden opgevoed met
voetbal. We speelden allemaal bij
ADO '20 en één van ons zelfs bij AZ.
Ook mijn oudste dochter ging op
haar veertiende aan voetbal doen en
leende van vriendje Jaap Verdoorn
een paar schoenen. Ze waren wel
drie maten te groot, maar met dne
paar dikke sokken aan ging het net.
Ze raakte eens geblesseerd en lag
kermend op het veld tot ze door twee
sterke mannen naar de kleedkamer
werd gedragen. Daar leek het wel of
ze in Lourdes was geweest, want
enkele minuten later rende ze, voor
de verblufte verzorgers uit, weer het
veld in en speelde vrolijk verder.
Onze jongste zoon werd lid van
Texelse Boys maar had nogal eens
last van zijn enkels. Toen hij gekeurd
moest worden, raadde mijn vrouw
hem aan extra naar zijn enkels te la
ten kijken. Maar toen ze hem bij thuis
komst vroeg wat de dokter over zijn
enkels had gezegd, zei hij: 'Helemaal
niets, want ik hoefde van de dokter
mijn laarzen niet uit te trekken.'
Als gevolg van een defect aan de
voortstuwing van veerboot
Schulpengat heeft het vlaggenschip
van Teso het afgelopen weekend
dienstgedaan als reserveboot. Het
defect ontstond vrijdagmorgen,
waardoor de eerste geplande halfuur-
dienst verviel. Nadat de Molengat de
reguliere dienst had overgenomen,
kon volgens schema worden verder
gevaren. Nadat onderhouds
monteurs dit weekend hadden over
gewerkt om het defect te herstellen,
kon de Schulpengat maandag de re
guliere dienst hervatten.
VRIJDAG 28 DECEMBER 2001
Zondag 30 december
12.30 Texel 2-Klif 1 Kuipers
13.20 Koog 2-Krim 1 Meedendorp
14.10 Jelleb. 2-Casino 1 Van Beek
15.00 Jelleb. 1-De Koog 1 Molanus
15.50 SVO 2 -Mantje 1 Sangers
16 40 De Krim 2-SVO 1 Hoogendijk
Klif heeft zaaldienst.
Woensdag 2 januari
17.45 SVO E1 -De Krim E1 SVO
18.30 Klif C1 -De Krim C2 Klif
19.20 Klif 5-De Krim 3 Klif
20.10ZDH 3-Klif 4 ZDH
21.00 Texel 6-Krim 4 Franchimon
Oosterend heeft zaaldienst.
Donderdag 3 januari
18.30 De Krim 5-ZDH 2 De Knm
19.20 SV0 4-SVO 5 SVO
20.10 Texel 5-Jelleboog 3 Texel
21.00 Mantje 3-Klif 2 Meedendorp
Texel'94 heeft zaaldienst.
Vrijdag 4 januari
16.45 Knm D2-Texel D1 Knm
17,30 Texel C1 -De Koog C1 Texel
18 15 SVO 1 -Jelleboog 2 Kuipers
19.25 De K. 1-Zeem. (NH beker)
Sangers
20.15 Casino 1-Texel 2 Hoogendijk
21,05 De Krim 1 -Texel 1 Van Beek
21 55 Mantje 1-De Koog 2 Molanus
Klif heeft zaaldienst.
Zondag 6 januari
12.20 De Koog 2-Koog 1 Van Beek
13.10 ZDH 1 -SVO 3 Meedendorp
14.00 SVO 4-De Khm 5 SVO
14.50 ZDH 3-Texel 5 ZDH
Oosterend heeft zaaldienst.
De bijna veertig deelnemers die za
terdag in de Dennen aan de start
verschenen van de vierde ATB-
crosswedstrijd kregen het door
harde wind en hagelbuien zwaar te
verduren. Erwin Goënga leed niet
zichtbaar onder de ontberingen.
Fietsend in de A-poule nam hij di
rect na het startschot de leiding,
om 45 minuten later met een ruime
voorsprong op de anderen over de
finish te gaan.
Bram Bruin en Theo Boom zorgden
voor een hoop spanning in de strijd
om de tweede plaats. Even zag het
ernaar uit dat Boom zou winnen,
maar twee ronden voor het einde liet
Bruin zien dat hij over de langste
adem beschikte.
In de B-poule was het niet minder
spannend. Adnaan van Rijsselberghe
was de snelste, maar hij kwam in pro
blemen toen hij halverwege de race
zijn jack probeerde uit te doen. Con
current Marcus Bakker profiteerde en
nam de koppositie over. Van
Rijsselberghe knokte echter terug en
kwam in de laatste ronde weer langs
zij, om zijn voorwiel na dertig minu
ten als eerste over de finish te druk
ken. Ruben van Vliet werd derde.
Bij de jeugd ging de overwinning naar
Dorian van Rijsselberghe. Hij werd op
de voet gevolgd door Ferry van der
Vis. Ilse Pastoor gaf haar visitekaartje
af door in haar eerste wedstrijd als
derde te eindigen.
'Pip Barnard en Janien de Bruijn bespreken het lokale nieuws'
Weet je wat moeilijk is in deze tijd?
Niks. Juist in december is niks
moeilijker dan zeg maar in februari
of maart. Die maanden zijn mis
schien van zichzelf al niks, maar
deze weken komen mensen naar
je toe met vragen als 'Wat wil je
voor Sinterklaas?' of: 'Wat doe je
met de Kerst?' En dan zeg ik het
liefst: 'Niks'. Want ik hoef niks voor
Sinterklaas en ik hoef niet zo no
dig wat te doen met Kerst. Ge
woon, niks. Dat is al moeilijk ge
noeg. Want niks doen is vaak veel
moeilijker dan wel wat doen. Dat
hadden de oude Chinezen al in de
gaten. Het niks doen, het woe wei
stond daar hoog in aanzien. Maar
als je zegt dat je niks voor Sinter
klaas hoeft, breng je de mensen in
een lastig parket. Dan weten ze het
niet.
Zelf vond ik het ook heel lang niks:
niks. Maar nu weet ik wel beter Niks
is juist heel veel. heel moeilijk ook.
Om gelukkig te worden schijnen wij
altijd maar dingen te moeten doen.
We kunnen nooit eens gewoon hele
maal niks doen en daar dan gelukkig
mee zijn. Zoals een poes bijvoor
beeld, die kan met gelukkiger zijn dan
als hij helemaal niks doet. Dan is-ie
bijna vloeibaar, zo weinig niks doet
je dan. Maar dat kunnen wij niet. Wij
moeten altijd dingen doen en ca
deautjes geven en veranderen. Ik
vind het nu wel wat: niks.
En we weten het ook wel: om na te
denken, over jezelf of over de toe
stand in Marokko, of om na te den
ken over de dingen die gebeuren, of
om een fatsoenlijk Sinterklaasgedicht
in elkaar te draaien, moeten we ook
juist niks doen. Daarvoor moeten we
gewoon stil in een hoekje gaan zitten,
met de kachel op tien en de televisie
in je ooghoek en een opengeslagen
boek en een potje bier binnen hand
bereik en dan maar gaan zitten na
denken. Over de toekomst, of over
het verleden. Over hadden we, dan
zouden we, over de regen tegen de
ruiten en gewoon over niks. Net als
met yoga, dan moet je ook heel lang
stil zitten en niks doen. Dan kun je op
een zeker moment afdalen in jezelf.
Het vergt enige oefening, maar je
kunt natuurlijk beter goed niks doen
dan niks goed.
Het is eigenlijk net als met Sinter
klaas. ledereen is ieder jaar weer
bang dat het de verkeerde kant uit
gaat met de Sint en dat hij wordt ver
dreven door de Kerstman en de com
mercie.
Maar in tegenstelling tot wat je zou
verwachten, is Sinterklaas een dyna
mische figuur die al eeuwen lang al
lerlei maatschappelijke veranderin
gen heeft doorstaan. En hij zal ook de
aanval van de Kerstman wel weten te
doorstaan. Gewoon door niks te
doen en zich te laten meedrijven op
de stroming van de tijd.
Want het gaat met Sinterklaas niet
om dure cadeaus, het gaat om de
gedachte. Een cadeau zonder ge
dicht of surprise is geen Sinterklaas-
cadeau. Zoals een onbeschilderd ei
nooit een paasei kan zijn en een
boom zonder kaarsjes nooit een
kerstboom. Met Kerst kunnen we
onbeperkt besteden en elkaar met
vreselijk kostbare cadeaus om de
oren slaan. Maar met Sinterklaas
geven we iets dat veel kostbaarder is:
met Sinterklaas geven we ook iets
van onszelf weg.
