'Het was pioneren, maar
het is goed uitgepakt'
'Ik denk dat ik er
trots op kan zijn
77A7/F
6
Autoverkoop floreert aan het Vliegwiel
Gevarieerd jubileumconcert Musica Texla
Echt ondernemen op bedrijventerrein Skil
Showroom kroon op meubelmakerij De Graaf
.TEXELSE
COURANT'
Vernielingen
bij Karseboom
1
Tekenwedstrijd/
voor goed doelr
Wat ik zeggen wou,|
Beuk
Rode Kruis bij
evenementen
Lied voor arme
koffieboeren in
Wereldwinkel
en Linda de Graaf in hun nieuwe showroom aan de
Gerard Timmerman)
DINSDAG 23 APRIL 2002
Het bedrijventerrein in Oudeschild
nadert z'n voltooiing. Met uitzonde
ring van een moeilijk toegankelijk
braakliggend stuk in het midden zijn
de percelen langs de Stoompoort
en het Vliegwiel bebouwd. Over de
invulling van het gebied is veel te
doen geweest. Er vestigden zich
'bedrijven' die volgens menig
criticaster dat predikaat met verdie
nen. Loodsen zijn in gebruik zijn als
stallmgruimte voor caravans, boot
jes of iets anders of worden voor
andere doeleinden verhuurd. Ze zijn
vaak ook eigendom van Texelaars
die hun brood met hele andere din
gen verdienen. Met afgunst wordt
wel gekeken naar hun fraaie huizen
naast de schuren. Ze maakten ge
bruik van een maas in de wet en de
bereidwilligheid van het college, dat
bij de invulling geen onderscheid
des persoons wenste te maken
Maar er zijn op het bedrijventerrein
ook voorbeelden van echte onder
nemers. waarvan het merendeel het
niet slecht doet. Onlangs stond het
cateringbedrijf van Ruud Boom in
de schijnwerpers, ditmaal praten we
met meubelmaker Casper de Graaf
en Dik Verhagen, in- en verkoper
van auto's. Hoe ervaren zij het om
te wonen en te werken op het
bedrijventerrein?
Dik en Jeany Verhagen voor hun occassionbednjf aan het Vliegwiel in Oudeschild.
'De één wil een goed wagentje dat
hem of haar naar de boot brengt,
een ander een keurige auto en veel
Texelaars willen iets aparts. Een
mooie Mercedes staat hier bijvoor
beeld nooit lang.' Aan het woord is
Dik Verhagen (50), die samen met
echtgenote Jeany in 1997 hun in-
en verkoopbedrijf van auto's ves
tigde op het industrieterrein in
Oudeschild. Ze behoren tot de eer
ste echte bedrijven die er neerstre
ken. Ze voelen zich er op hun plek,
maar vinden het jammer dat veel
schuren niet of nauwelijks bedrijfs
matig worden gebruikt. 'Wat dat
betreft heeft de gemeente ons op
het verkeerde been gezet.'
'We zaten hiervoor aan de Vuurtoren-
weg bij De Cocksdorp. We kwamen
uit de Randstad, maar wilden onze
drie kinderen daar niet laten op
groeien. Wel op Texel. Het eiland
heeft zo'n beetje alles in zich, waar
onder ook een goede middelbare
school. En ik zag mogelijkheden om
me er economisch te ontplooien. In
1989 verhuisden we naar het eiland
en begon hier met de in- en verkoop
van auto's, een branche waarin ik in
middels zo'n 27 jaar actief ben. Het
autobedrijf dat ik in Rotterdam had,
heb ik de eerste jaren aangehouden.
Want je hebt in korte tijd met zomaar
een plaats op de markt veroverd.'
De mentaliteit van de Texelaars was
even wennen. 'In Rotterdam waren
we gewend dat de klanten een aan
betaling deden. Toen we aan zo'n
beetje onze eerste klant op Texel
vroegen of hij een aanbetaling wilde
doen, keek hij ons verontwaardigd
aan: 'Aanbetalen? Vertrouwen jullie
me niet of zo? Dat hebben we toen
direct afgeleerd. Ze halen hier dood
leuk de auto op en zeggen: "Ik maak
het geld van de week wel over." We
maken er nu wel duidelijke afspraken
over.'
Ook de vrouw des huizes moest wen
nen. 'Ik Rotterdam hielp ik regelma
tig klanten en verkocht auto's. Maar
hier wilde dat er niet in. Als er iemand
kwam en Dik was er met, dan zeiden
ze als snel: "We komen wel terug als
de baas er is." Ik heb me er maar bij
neergelegd.'
Verhagen. 'Toen het occasionbedri|f
aan de Vuurtorenweg uitgroeide, ben
ik naar de gemeente gestapt om te
praten over een andere locatie. We
voelden wel iets voor het nieuwe
bedrijventerrein in De Cocksdorp,
want daar hadden we veel klanten.
Maar daarvoor moest ik geduld heb
ben. het industrieterrein is er nóg niet.
De gemeente vroeg ons of we naar
Oudeschild wilden, waar op dat mo
ment nog maar een paar bedrijven
stonden. We hadden niets met het
vissersdorp. Maar toen we voor de
derde keer werden gevraagd of we
toch maar met naar Oudeschild wil
den, hebben we de knoop doorge
hakt. We lieten een huis en schuur
bouwen aan het Vliegwiel en ik
bouwde het bedrijf in Rotterdam af.
Het was pionieren, maar het is goed
uitgepakt.'
Verhagen is gespecialiseerd in de in-
en verkoop van tweedehands auto's.
De voorkeur onder Texelaars varieert.
Van 'boodschappenwagens' tot
landrovers. 'Ik hoef mijn auto's niette
verkopen, dat doen ze zelf wel. Mijn
motto is: goede kwaliteit tegen een
scherpe prijs. Dat kan ik bieden door
dat ik mijn vak als inkoper beheers.
Voor een grote Rotterdamse dealer
taxeer ik alle inruilauto's. De wagens
die ik geschikt vind om op Texel te
verkopen, haal ik hier naar toe, de
rest blijft daar Zo hoeven zij er geen
grote voorraden op na te houden en
kan ik over voldoende auto's be
schikken. Dat doe ik sinds enige tijd
ook voor twee Helderse dealers. Als
jij nu zegt dat je een Opel Astra
stationwagen wil/dan heb ik die bin
nen een paar dagen voor je. Ik heb
auto's staan van drie jaar en van elf
jaar oud. Leeftijd hoeft niet nadelig te
zijn. Als een auto wat ouder is, maar
weinig op de kilometerteller heeft
staan en er goed uitziet, dan neem ik
die in principe in de bedrijfsvoorraad
op.'
Dat menig Texelaars suunigheid als
een deugd beschouwt, is hem met
onbekend. 'Ik krijg hier wel mensen
die op zoek zijn naar een auto van zeg
maar drieduizend gulden, maar wel
een mooie. Als ze dan niet direct vin
den wat ze zoeken, gaan ze naar een
andere garage. Dan zie ik ze later
rondrijden in een auto van tiendui
zend gulden. Dan heeft de verkoper
van die zaak zijn werk dus goed ge
daan. Occassions zijn op het eiland
gemiddeld best aan de prijs en ik
begrijp dat Texelaars hun geluk aan
de overkant willen beproeven. Maar
of ze altijd beter af zijn, betwijfel ik.
Ik heb meegemaakt dat Texelaars,
zonder dat ze het wisten, een auto
kochten bij mijn Rotterdamse bedrijf.
En dan was de auto die ze zochten
soms net weg. Maar ik ken ook voor
beelden van mensen die aan de over
kant een auto hebben gekocht en hier
ontdekken dat de wagen veel ouder
is dan waarvoor ze hem hebben ge
kocht. Kijk. ik heb op het eiland een
reputatie hoog te houden, maar een
verkoper uit zeg maar Hoorn heeft
daar maling aan. Het kan hem weinig
schelen of hij die Texelaar nog eens
terugziet. Ook hun adviezen willen
nog wel eens met kloppen. Dan zie ik
een hele grote kerel met rugklachten
in een Nissan Vanetta rijden. Dat gaat
met lukken
Bij café De Karsseboom aan de
Groeneplaats in Den Burg zijn dit
weekend vernielingen aangericht.
Onbekenden sloopten een
aankondigingsbord en één van de
rieten stoelen die buiten op het ter
ras staan. 'Het is de derde stoel in
drie weken tijd', moppert eigenaar
Frans Pieterse.
Het kapotte bord en de stoel zijn
goed voor een schadepost van onge
veer driehonderd euro. Het bord, dat
tegen de voorkant van de Waag hing.
is deels ontdaan van de zijkanten en
het plexiglas is eruit gesloopt. De
Karseboom heeft regelmatig met ver-
Zeven jaar geleden begon meubel
maker Casper de Graaf op het
bedrijventerrein in Oudeschild
voor zichzelf. 'Ik was toen 21 jaar
en iedereen verklaarde me voor
gek. Een grote werkplaats met
dure machines. Dat kon toch
nooit.' Maar het ging goed. Kort
daarna verrees een woning, de
werkplaats werd uitgebreid en za
terdag 27 april opent het echtpaar
De Gra^f een showroom. 'Ik ben nu
29 jaar en er staat hier wat moois.
Ik denk dat ik er trots op kan zijn.'
Van 13.00 tot 17.00 uur houdt hij
open huis.
Van een eenmansbedrijf groeide de
meubelmakerij aan de Stoompoort in
zeven jaar tijd uit tot een zaak waar
vier mensen hun brood verdienen.
Casper en Linda de Graaf en mede
werkers Arjan Vlaming en Dennis van
de Wilde De Graaf- Het wordt een
aardige onderneming. Er zit een hele
stabiele lijn in. Die proberen we door
te zetten. We denken dat de show
room daaraan zal bijdragen. Tot dus
ver lieten we het werk op ons afko
men, maar nu zijn we er aan toen om
de klant naar ons toe te halen. Daar
voor moet we laten zien wat we kun
nen. Wat betreft het vak van meubel
maker zijn er nogal wat vooroordelen.
Bijvoorbeeld dat we duur zijn. Maar
dat is met zo. We leveren namelijk
direct aan de klant en dat scheelt een
tussenschakel: de detailhandel. En
die wil er ook een paar centen aan
verdienen. Bovendien: wij leveren
maatwerk, kwaliteit en massief. Geen
spaanplaat, echt hout
De showroom geeft een overzichte
lijk en sfeervol beeld van wat er in het
meubelbedrijf wordt gemaakt. Keu
kens is de hoofdmoot. 'We besteden
er bijna de helft van onze tijd aan.
Daarnaast is het maken en leggen
van houten vloeren een belangrijk
onderdeel van ons bedrijf en verder
maken we meubels, balies,
betimmeringen en antiekreparaties.
We voeren dus een heel breed pak
ket Tot dusver moesten we de men
sen een folder of foto laten zien en
een stukje hout uit het magazijn ha
len, nu kunnen we laten zien wat we
doen.'
In de showroom pronken eettafels
van verschillend formaat en hout
soort, stoelen, kasten, badkamer
meubels keukens in verschillende
uitvoeringen en waarin veel hout is
verwerkt en zelfs een bescheiden bar
met een fraaie spiegel.Verderop een
overzicht van verschillende soorten
houten vloeren. 'Dit is ook leuk', zegt
De Graaf, terwijl hij een deurtje open
trekt van een kindermeubel dat in de
vorm van een bootje is getimmerd.
'We doen eigenlijk alles met hout,
zolang het maar binnen zit. Een ko
zijn maak ik niet, dan dwalen we te
veel van onze lijn af. Voor ons geldt:
schoenmaker, houdt je bij de leest.'
Ruimte
'Toen ik hier begon, was er in Oude
schild volop ruimte. Ik liet een loods
van 200 vierkante meter bouwen, met
machines erin en al. Eigenlijk kon dat
natuurlijk met. Het is maar goed dat
ik niet naar de sceptici heb geluisterd.
Er wordt wel gezegd: "Je hebt je tijd
mee." Dat is ook zo, maar je moet het
wel zelf doen. Je moet kwaliteit leve
ren, tegen een concurrerende prijs.
Altijd scherp zijn, zeker op zo'n ei
land. Mensen gaan tegenwoordig
shoppen Want ik ben met de enige.
Als mensen komen, dan praat ik met
de mensen, maak een opzetje en een
prijs en ga daarmee naar de klant. Die
moet dan ja of nee zeggen Er gaat
heel wat tijd in dat soort werk
voorbereiding zitten. Nu doe ik dat
voornamelijk 's avonds en heb ik
overdag de tijd om lekker in de werk
plaats zelf productief te zijn. Veel gro
ter hoeft het voor mij daarom met.
Natuurlijk red ik het met in 38 uur,
maar in die zeven jaar weet ik niet
beter.'
'Ik ben nog steeds blij dat ik hier zit.
Alle ruimte, wonen bij het werk, wat
wil je nog meer. Maar sommige din
gen begrijp ik met. Bij de ingang van
het terrein ligt bijvoorbeeld het landje
van de watersporters. Dat is niet re
presentatief voor een bedrijven
terrein. Verderop wordt een schuur
gebouwd. Ze waren er al aan begon
nen toen ik me hier vestigde, en nu
is het nog steeds niet af. Maar het is
wel de entree van een bedrijven
terrein. De mensen die hier aan ko
men rijden denken van: hier is het ook
een zootje. Natuurlijk moet je wat to
lereren, maar er zijn ook grenzen. De
gemeente moet in zo'n geval toch
handhaven. Om te wonen zitten we
hier overigens heerlijk. Veel gezellig
heid, kinderen en elk jaar een buurt
barbecue.'
Traditiegetrouw hebben Texj
rotaryvrouwen op de Koning
nemarkt in Den Burg een kraam
bate van het onderwijsproject 'Sj
een papoea naar school'. Daar vw
deze keer vroegtijdig op gewei
omdat er een tekenwedstrijd voor
jeugd aan is verbonden.
De tekeningen (formaat A4
techniek toegestaan) kunnen tijde
de markt in de kraam worden inge
verd. Op de achterkant van de lel
ning moeten naam, adres en leet
zijn vermeld. De jury maakt bij
beoordeling onderscheid tussenj
leeftijdsgroepen 6-8 jaar en 9-12 J
De inzenders van de beste en mtj
originele tekeningen krijgen eenjr
in de vorm van een speciaal T-s
met papoea-afbeelding. In de krs
worden verder cakes en jams t
kocht en er kan worden meegecfe
aan spelletjes als tolspel, grabbek
sjoelen en touwtje trekken. De
geloofde prijzen bestaan uit kli
kunst- en gebruiksvoorwerpen
West Papoea. De winnaar van li
sjoelen krijgt een rondvlucht bo«
Texel, aangeboden door Tessel h
lei I
'Ik merk dat in de ruim 12,5 jaar dat
ik hier ondernemer ben het vertrou
wen van de klanten in mijn bedrijf is
gegroeid. Ik heb nu mensen die voor
de derde, vierde keer een auto bij mij
kopen. De modellen worden steeds
jonger, mensen zijn bereid meer in
een auto te investeren. Ik vind wel dat
mensen betaalbaar een auto moeten
kunnen rijden. Als ik iemand een
wagen verkoop of een reparatie uit
voer, dan wil ik de kosten voor de
klant beperkt houden. Ik vertel het
onderhoud dat hij of zij in de toe
komst kan verwachten Dat ze bijvoor
beeld bij de volgende 10.000-km
beurt de remblokken moeten vervan
gen. Ze moeten met het idee krijgen
dat ze aan de goden zijn overgeleverd
als ze bij Verhagen een auto kopen.'
Hij verricht in principe alleen onder
houd en service aan auto's die hij zelf
verkoopt.
De vraag is of er met teveel garages
op het eiland zitten. 'Voor mij niet,
want ik kan concurreren. Collega's
accepteren me en de contacten zijn
goed. Als ik er niet uitkom, dan stap
ik wel eens naar een andere garage
toe.'
Bedrijventerrein
'We voelen ons hier op ons plek,
maar als bedrijventerrein valt het in
Oudeschild wat tegen. Er zit te wei
nig loop in. Hoe dat komt? Kijk maar
om je heen, veel mooie huizen met
grote schuren, maar er zitten te wei
nig echte ondernemers. Bedrijven
trekken klanten en zorgen voor reu
ring. Hier groeit het mos tussen de
straatstenen. Er komen te weinig
mensen voor de gevel langs. Om te
zorgen dat ze ons weten te vinden,
moet ik veel adverteren. Dat brengt
hoge terugkerende kosten met zich
mee. Wat dat betreft ben ik door de
gemeente op het verkeerde been
gezet. De gemeente stelde een hele
rits voorwaarden waaraan je moet
voldoen om te bouwen. Wij moesten
bijvoorbeeld een doorgerekend
bedrijfsplan laten zien. Een heleboel
mensen houden zich aan de voor
schriften, maar een enkeling niet. Die
maakt er een puinhoop van en dat is
voor dit bedrijventerrein geen fraai
visitekaartje. Maar de gemeente doet
er mets aan.'
In de Helderse Courant las ik date
groot deel van de monumentale be
bij de villa van de dames Dijt is
smpperd. Veel mensen hebben a
ken vol houtsnippers meegenoml
om als grondverbeteraar in hun Is
te gebruiken. En commercieel inj
stelde kinderen verkochten zakfe
snippers voor een paar euro waa:
de opbrengst wordt bestemd voor:
aanplant van een nieuwe beuks
boom. De kolossale stam is richti
De Koog getransporteerd om
kunstwerk te worden verheven/ En;
zijn gedeelten van deze boom oi
heel Texel verspreid. Nu ben ik
bomendeskundige en daarom vn
ik mij twee dingen af. Die boom
gerooid omdat hij was aanget
door de zogeheten reuze
paddestoel. Zo'n paddestoel is e
sporenplant waarvan de sporen»
in de grond, de wortels en misscl»
wel in de hele boom bevinden. Als
op dezelfde plaats weer een nieu
beukenboom wordt geplant, wo
die dan met meteen weer aanget
door de sporen van de reuzi
paddestoel die zich nog in de grL
bevinden? En als delen van <t
boom, die ook 'besmet' kunnen
met paddestoelsporen, over t
Texel worden verspreid, bestaat il
niet het gevaar dat net als bij
iepenziekte, op Texel straks ookn
veel beukenbomen worden aanj
tast door reuzenpaddestoelen?
J.A. Doe:
Oostereri
U vindt het bij:
JE MAAKT HET MET EIKEI
Maricoweg 6, Den Burg, tel. 3 1 235/
melingen te kampen. Het is volgens
Pieterse met mogelijk om het meubi
lair op terras 's nachts binnen te zet
ten, 'Daar heb ik de ruimte met voor.
Ik heb de stoelen al wel eens op el
kaar gestapeld, maar dan werden ze
in de fik gestoken.' Pieterse deed gis
teren aangifte bij de politie.
Verenigingen en andere organisato
ren van (sport)evenementen die ge
bruik willen maken van diensten van
het Rode Kruis, dienen hun aanvraag
vóór 30 april in te dienen bij Riet
Goeman, tel. 320977.
Op Texel en in meer dan 200 andere
plaatsen in Nederland wordt zater
dag 27 april om 12.00 uur het
koffielied 'Mi Corazón' ingezet. Dat
gebeurt op initiatief van de Fair
Trade Organisatie en de Wereld
winkels, die de actie organiseren in
samenwerking met honderden ko
ren. Zij vragen daarmee aandacht
voor de miljoenen gezinnen in de
wereld die léven van de koffie,
maar door de huidige koffiecrisis
niet meer rond kunnen komen.
Ook de medewerkers van de
Wereldwinkel Texel zullen het lied
ten gehore brengen.
Het lied 'Mi Corazón' is een swin
gende maar dringende hartenkreet
namens de koffieboeren Met de hui
dige wereldwijde koffiecrisis hebben
zij het moeilijker dan ooit. Zij krijgen
op dit moment vaak niet eens de
kostprijs voor hun koffie. Op de 'Eu
ropese Wereldwinkeldag'op 27 april
wordt dat nadrukkelijk onder de aan
dacht gebracht, evenals het alterna
tief dat de Wereldwinkel voorhanden
heeft. Van de aankoopprijs van een
pak Fair Trade koffie gaat 33%
rechtsreeks naar de koffieboer; bij
gewone koffie is dat 5%. Koffie die
aan deze voorwaarde voldoet, draagt
het Max Havelaar Keurmerk,
ledereen is zaterdag 27 april welkom
om onder het genot van een vers
kopje Fair Trade koffie naar het lied
te luisteren. Vanaf 11.00 uur delen de
medewerkers van de Wereldwinkel in
de Waalderstraat in Den Burg koffie
uit op de Stenen plaats en in de Waal
derstraat, opdat het winkelend pu
bliek er kennis mee kan maken. Daar
naast kan worden geraden hoeveel
koffiebonen er in een pot zitten en
gaat een receptenwedstrijd van start.
Voorwaarde voor deelname is dat het
recept een ingrediënt bevat uit de
Wereldwinkel. De wedstrijd sluit op
10 mei en het winnende recept zal te
proeven zijn op de Natuurfair op 14
mei. Een deskundige kok, Markus
Lueder van restaurant Osprey in de
Gravenstraat, zal de recepten beoor
delen.
Voorafgaand aan Europese Wereld
winkeldag klinkt het lied op donder
dag 25 april al in de wandelgangen
van de Tweede Kamer. Hier brengt
een koor de gezongen hartenkreet
van de koffieboeren over aan politici.
Namens de Fair Trade Organisatie, de
Landelijke Vereniging van Wereld
winkels, Stichting Max Havelaar en
Novib overhandigt de heer Durwael,
directeur van de Fair Trade Organisa
tie, een petitie aan Tweede Karnat
den en aan minister Herfkens
Ontwikkelingssamenwerking. In da
petitie vragen de organisaties dep:
litiek al het mogelijke te doen omo
situatie van de koffieboeren te vefc
teren.
Variatie vierde hoogtij bij het
jubileumconcert van Musica Texla,
dat vrijdag plaatsvond in de aula van
OSG De Hogeberg. Onder leiding van
dirigente Imme Wassink speelde het
orkest zowel in de huidige samenstel
ling als met gastmusici die sinds het
begin in 1977 deel hebben uitge
maakt van het gezelschap. Ook het
koor Soli Deo Gloria liet zich niet on
betuigd en zong diverse stukken. Het
koor werd geleid door Dyo Wassink,
de vader van Imme, die jarenlang di
rigent was van Musica Texla. Afwis
selend was ook het programma zelf,
dat uit muziek van klassieke compo
nisten als Telemann en Brahms be
stond, maar ook ruimte bood voor
klezmer, Jiddische feestmuziek. Aan
het slotnummer, 'Muil of Kintyre' van
Paul McCartney, deden koor, orkes
én het publiek mee. Een kleine tegf
valler was dat de toeschouwers r
niet al te groten getale waren opp
komen. Met z'n allen, iets minder#
vijftig personen, konden ze er nH
eens voor zorgen dat de aula haltw
zat.
IFoto Maren Hef*
