Oud-pompbediende verkoopt bedrijf Kievit
We hebben altijd pittige
knullen in dienst gehad'
Honderden gasten bij familie Rodenburg voor een ijsje
Koeien melken en ijs maken,
goede combinatie op Labora
■TEXELSE
COURANT
Van Rijsselbergfi
derde op surf-W
in Westende
Titelstrijd bij
modelracers
VRIJDAG 30 AUGUSTUS 2002
De eerste contracten tussen Kievit en Shell dateren van 1930, het be
drijf zelf is nog een handvol jaren ouder. 'Mijn vader begon ermee. In de
Kogerstraat, op de plek waar nu de groentewinkel van Van Etten zit. Hij
had taxi's, een transportbedrijf - voor Van Gend Loos -, een garage
bedrijf en wat later dus ook nog een benzinepomp. Een handpomp. De
benzine werd afgepast in glazen.' Zelf werkt Dirk er sinds 1963, maar
ondanks zijn verknochtheid aan het familiebedrijf besloot hij het onlangs
toch te verkopen. 'We hebben geen opvolger. En dan kun je wel wach
ten tot je niet meer kunt, maar we willen ook nog een beetje van onze
vrije tijd genieten.'
Het wijdvertakte bedrijf van Dirk en
Hannie Kievit is voor veel mensen
toch vooral het pompstation aan de
Pontweg, nabij de kruising met Aken-
buurt. Het werd in 1963 gebouwd
door Dirks vader, Anj. 'Toen de Teso-
boot nog op Oudeschild voer, reed al
het verkeer dat naar De Koog moest
dwars door Den Burg, via de
Kogerstraat. Vanaf het moment dat
de auto's via 't Horntje kwamen, viel
een groot deel van de klandizie weg.
Hij zocht het verkeer dus gewoon
weer op.' Kievit senior moest flink
investeren voor de installatie, die veel
moderner was dan de oude. Onver
antwoordelijk, vonden veel Texelaars.
'Hij moest land kopen van boeren,
dus zijn plannen waren al gauw be
kend. Van alle kanten kreeg hij toen
te horen: "Een benzinepomp op
Texel, wat moet dat nou?" Nou, zo
slecht had hij het niet bekeken. Het
seizoen duurt nu veel langer en over
het hele jaar gerekend, is het drukker
geworden op Texel. Maar in die tijd
waren de pieken groter. Ik herinner
me de tijd rond Pinksteren in het be
gin van de jaren zeventig. We waren
vaak tot elf uur 's avonds open. We
kregen de pomp gewoon met dicht.
Steeds stonden er weer klanten. Vaak
werd je de volgende ochtend vroeg
alweer uit je bed gebeld. Stond er een
boer bij je pomp, die met de boot van
zes uur overging en nog even gauw
benzine kwam halen. Tja, je bent nu
eenmaal een dienstverlenend be
drijf...'
Het eerste pompstation aan de Pont-
weg kende maar één installatie, aan
de westkant De opzet en de uitvoe
ring waren een zaak van Shell. Toen
het van Wiermgen afkomstige bedrijf
dat de plannen ten uitvoer moest
brengen in tijdnood raakte en ergens
anders een klus moest afronden, lag
het werk drie weken stil. 'Het straatje
was op dat moment nog met af. Maar
geen nood, we verkochten de ben
zine gewoon vanaf het gras. Nu is het
verplicht een vloeistofdichte vloer te
hebben, maar over milieu werd in die
tijd nog niet gesproken. Het gekke is
dat toen de boel in 1995 gesaneerd
werd - de oude tanks moesten eruit
-, er praktisch geen verontreiniging
was. Benzine vond je niet, want als
ie morst, dan verdampt het eigenlijk
meteen. Dieselolie is wat erger, maar
dat zakt een halve meter naar bene
den en dan slaat de grond dicht.'
Toen de toeristische drukte verder
toenam, werd in 1967 ook aan de
oostkant van de Pontweg een pomp
station gebouwd. Drie jaar eerder
was Dirk toegetreden tot het familie
bedrijf. 'Dat was vanzelfsprekend,
van vader op zoon, ik heb nooit aan
ander werk gedacht. In Den Helder
heb ik de ambachtsschool gedaan
Daarna heb ik mijn papieren voor
automonteur gehaald bij de VAM in
Voorschoten.'
Dirk had in de praktijk weinig met het
pompstation te maken. 'De meeste
tijd bracht ik door in de Kogerstraat
En na 1976, toen het bedrijf is ver
huisd, in de Jonkerstraat. Ik deed er
van alles. Auto's repareren, ik heb op
de vrachtauto gezeten, tot 1967 had
den we een taxibedrijf, we hebben
jarenlang een lijkwagen voor begra
fenissen gehad. Ik vond het eigenlijk
allemaal leuk werk. Later, toen het
bedri|f van mi] werd, moest ik ervoor
zorgen dat het allemaal draaide. We
hadden twee monteurs in dienst en
twee chauffeurs. Op het pompstation
kwam ik alleen bij storingen. In 1978
zijn Hannie en ik in het huis gaan
wonen dat erbij hoort. Hannie heeft
toen de leiding gekregen over het
pompstation.'
De Kievits girigen met hun tijd mee.
'We hebben diverse verbouwingen
aan de Pontweg gehad. Zeg maar om
de tien jaar. We hebben diverse ma
len een grotere opslagtank gekregen.
En een kiosk, zodat we wat meer
producten konden verkopen.' Toch
bleef het bedrijf kennelijk lange tijd
een wat pnmitief karakter te houden,
zo bleek toen de beruchte Heli's An
gels ergens in het midden van de ja
ren zeventig een bezoek brachten.
Dirk kan er nog om lachen. 'Ze tank
ten natuurlijk voor d'r eigen, betalen
was er niet bij. M'n vader had daar
weinig zin in en draaide al snel de
hoofdschakelaar om. "Jongens", zei
hij, "de stroom is uitgevallen, er kan
met meer worden getankt." Ze waren
stomverbaasd: "Maar kan dat dan
zomaar?" "Ja", zei mijn vader, "dit is
een eiland." En toen gingen ze maar.'
In de loop der laren zijn veel
parttimers bij Kievit in dienst ge
weest. Het grootste deel studeerde
en verdiende wat bij als pomp
bediende. Sommigen bleven jaren.
Vol trots heeft Dirk een lijstje opge
steld met de functies die zijn oud
medewerkers tegenwoordig vervul
len: dokter, zeekapitein, eigenaar van
een taxibedrijf, vrachtautochauffeur,
bouwkundig ingenieur, computer
deskundige, eigenaar constructie
bedrijf, boekhouder/administrateur,
bedrijfsmanager, bewakmgsdeskun-
dige, bankdirecteur, officier in het le
ger, politie-inspecteur. 'Ze zijn eigen
lijk allemaal goed terecht gekomen.
Het waren pittige knullen, die wisten
wat ze wilden.'
De meesten spreekt hij nog geregeld.
Dirk en echtgenote Hannie Kievit: 'Je bent nu eenmaal een dienstverlenend bedrijf.'
De oud-pompbediende met wie hij
recentelijk het meest contact had, is
Paul van Heerwaarden, van make
laarskantoor Eelman en Van Heer
waarden. 'In het midden van de jaren
zeventig zat ik op de MEAO 's Zo
mers en in de weekends werkte ik
hier. Als het rustig was. zat ik met mijn
neus boven de boeken', vertelt Van
Heerwaarden, die tijdens het inter
view komt binnenlopen bij de Kievits.
'Toch leuk dat je de boel nog mag
verkopen ook', grapt Hannie, terwijl
Dirk grijnst. Dat de makelaar en zijn
fors gebouwde oud-werkgever het
uitstekend met elkaar kunnen vinden,
blijkt ook wel uit het liefkozende
Groot Lichaam' dat Van Heer
waarden Kievit een paar maal toe
voegt.
Het pompstation wordt eigendom
van Boha Noord BV, waarvan RAB
voor vijftig procent eigenaar is. De
rest van het bedrijf hebben de Kievits
echter nog niet verkocht. De garage
aan de Jonkerstraat is in tweeën op
gesplitst. Eén deel wordt verhuurd
aan bakker Timmer, het andere deel
gaat binnenkort in de verhuur Alle
personeelsleden hebben inmiddels
ander werk gevonden. Eerder al werd
de fietsenzaak aan de Kogerstraat
opgeheven en het pand verhuurd aan
Mantje. 'Misschien dat we er nog wel
eens heel wat anders mee gaan
doen', vertelt Dirk. 'Maar samen met
Paul willen we eerst alle mogelijkhe
den eens rustig bekijken. Misschien
gaan we er wel huizen bouwen. Het
verhaal dat rond gaat dat we het heb
ben verkocht aan een projectontwik
kelaar is in ieder geval met waar.'
Zijn echtgenote trekt zich helemaal
terug uit het bedrijf, maar Kievit zelf
denkt nog niet aan stoppen. Hij gaat
als bedrijfsleider van het pompstation
verder. 'Ik wilde wel van de verant
woording af. Maar ik denk niet dat het
goed is om al helemaal niks te gaan
doen. Niet na al die tijd.' Het geeft
hem de gelegenheid af te bouwen en
te wennen aan het idee dat het
drijf Kievit na tachtig |aar ophou
bestaan. 'We hebben geen opvol
Helaas, het is met anders. Jo
Daalder, de man van onze doe
Karin, is kottervisser. Hij is schipj
eigenaar van de TX34. Pablo B
denburg, de man van Anita, is
automonteur. We hadden stiel
gehoopt dat hij de zaak zou w
voortzetten. Maar in dezelfde tijd
wij overwogen om te stoppen, to
hij de kans om de garage van
Segerink over te nemen. Dat mot
doen, hebben we meteen geze
Dat bedrijf is een stuk moden
Bovendien werkt hij er al jaren
weet hij precies hoe het er aan
gaat. Je kunt iemand nou eenm
niet dwingen je opvolger te word
dat leek ons met zo verstand
'Als je geen schik in je werk hebt, blijft het vervelend, al verdien
je er goud mee!', zegt veeboer Rodenburg van hoeve Labora
aan de Hollandseweg bij De Cocksdorp met veel overtuiging.
Maar Piet en Anneke Rodenburg en zoon en schoondochter
Christiaan en Colinda hebben er wél schik in, al moeten ze een
flink tandje bijzetten in deze gigantisch drukke zomerweken. Na
een aanloopperiode van twee jaar zijn ze afgelopen voorjaar
officieel gestart als 'ijsboerderij'. Mét EEG-nummer, wat inhoudt
dat ze ook via derden en aan derden mogen leveren. Een cer
tificaat waar ze trots op zijn. Het ijsmaken is in korte tijd uitge
groeid tot een belangrijke tweede poot van hun agrarisch be
drijf.
acht binnenkomt, gaan we gelijk aan
de slag. De mannen komen om half
negen uit de stal en dan hebben wij
natuurlijk al gegeten. Warm eten
doen we met z'n vieren.' 'Ma kookt
en ik heb de afwasmachine,' ratelt
Colinda er tussen door.
Ze doet alles rap. Als er weer een
groepje voor het raam van de
bereidingsruimte staat, brengt ze snel
de hoofdtelefoon omhoog en begint
in hoog tempo het bereidmgsprocedé
uit te leggen Je moet van goede
huize komen om het allemaal zo snel
De lepenziekte, die de metershoge
bomen om de boerenbedrijven één
voor één of met meerdere tegelijk
doet verdwijnen, is voor menig boer
niet iets om over te juichen. De luwte
is weg en het vertrouwde eigen ge
zicht van de hoeve ondergaat een
flinke verandering. Toch pakt de kaal
slag ook wel eens positief uit, zoals
bij het bedrijf van de familie Roden
burg. Nu noodgedwongen een stukje
bos voor het bedrijf moest worden
gerooid en het erf vanaf de voorkant
open en bloot kwam te liggen, is di
rect vanaf de weg zicht op een uitno
digend, door bloemen omzoomd ter
ras met vrolijke parasols en wat
speelwerktuigen voor de kinderen.
Een rode plastic zandauto is net door
een kleine ijseter vol geschept en zijn
zusje roetsit van de gli|baan met een
druipend hoorntje, terwijl de ouders
relaxed in het zonnetje genieten van
een pistache-toffee combmatie.'We
proberen iedere keer iets nieuws.
Lékker dat het is!'
Op Labora is er keus uit onder meer
vanille, aardbeien, toffee, hazelnoot,
amaretto, perzik, caramel, kastanje,
chocolade en citroen. In totaal zijn er
tot nu toe vierentwintig smaken.
Keuzemogelijkheden genoeg en nog
steeds proberen Anneke en Colinda
nieuwe recepten uit. Ook heeft de
voortvarende familie gedacht aan ijs
voor diabetici en op verzoek kan er
voor bijzondere gelegenheden altijd
nog iets biizonders worden gemaakt,
zij het niet terwijl er wordt gewacht en
met per hoorntje. De machine maakt
per verwerking drie liter ijs en kan per
uur ongeveer tien liter produceren.
'De afzet van het ijs is boven ver
wachting goed gaan lopen', aldus
schoondochter Colinda. die houdt
van 'praten en breien' tegelijk. Terwijl
ze uw verslaggever van informatie
voorziet, gaat het werk in rap tempo
door. 'Momenteel zijn we drie dagen
per week aan het ijsmaken. Niet
meer, anders word je helemaal horen
dol. 't Is gewoon gekkenwerk hier
'Het is vandaag relatief rustig, maar
op de meeste dagen ontvangen we
vijf-, zeshonderd man of meer. In het
begin van de dag is het nog met zo
druk, af en toe een ijsje. De mensen
hebben meestal laat ontbeten en nog
niet zo'n trek. Het echte ijs eten be
gint zo rond een uur of twaalf. Er staat
hier 's middags continu een dertigtal
auto's op het erf. En dan al die fiet
sers nog.' Anneke- 'Rustig samen
eten kan niet, we eten in etappes.
Maar dat zijn we al zo lang zo ge
wend. Ik begin 's morgens om kwart
over zeven met de spullen klaar te
zetten en als Colinda dan om half
Anneke Rodenburg bezig met het maken van ijs.
(Foto Corhe Timmer)
te kunnen volgen en er is ook niet zo
veel aan te zien. Veel handelingen
komen er met aan te pas, maar het
zien maken geeft wel een beetje dat
plezierige home-made-gevoel.
Anneke vult heel nauwkeurig boven
de weegschaal de grote mixkom met
de benodigde ingrediënten: melk en
room van de eigen boerderij, waar
eigeel aan wordt toegevoegd, heel
fijne suiker (glucose, dextrose) en een
geconcentreerd smaakje uit blik. Het
eigeel is de emulgator, het bindmid
del van het water en het vet. Door dit
bindmiddel wordt bij menging een
homogene massa verkregen. 'Maar
zónder geur-, kleur- en smaakstof
fen,' zegt Anneke. Als deze grote
'milkshake' klaar is, gaat hij boven in
de machine, in het pasteurisatie-
gedeelte, waarna de massa door
loopt in de voorvriezer. Binnen een
paar minuten wordt het ijs al snijdend
(om ijsschilfers te voorkomen) tot een
temperatuur van - 8 graden Celsius
gebracht, terwijl er ondertussen nog
lucht in de compositie wordt geklopt.
Colinda laat hierna het ijs in de bak
jes lopen en vult ze met een spatel af.
De bakjes worden nu in een grote
vrieskist gezet, waarna alles wordt
doorgevroren tot 20 graden onder nul
om de smaak te 'mengen', (denk aan
vers gekookte erwtensoep, waarvan
de smaak de volgende dag ook be
ter is). Daarna wordt het ijs terugge
bracht naar de scheptemperatuur
van -13 graden.
Per dag wordt ongeveer 40 liter melk
verwerkt, de inhoud van de vroegere
melkbus, en door de toevoegingen
resulteert dit in 120 liter ijs. Roomijs.
Want kenners weten dat er naast
roomijs ook nog demi-ijs en sorbetijs
is.
Noorden
De familie Rodenburg kwam in 1977
vanuit Noorden, een plaats bij de
Nieuwkoopse Plassen in Zuid-Hol-
land, naar Texel. 'We hadden daar
een veebedrijf op 26 hectare huur
land. Zestig koeien intensieve vee
teelt, wat inhoudt dat er met jongvee
meegerekend, vier koeien per hec
tare liepen. Met de nieuwe mest-
De ijsjes gaan als warme broodjes over de toonbank bij ijsboerderij Labora.
wetgeving moest de boer extensief
gaan boeren, wat betekende dat er
anderhalve koe per ha af moest.
Onze zoon kwam erbij in het bedrijf,
we hadden geen uitbreidingsmoge
lijkheden, dus het ging daar niet meer.
Ik had natuurlijk ook kunnen zeggen
"je gaat maar ergens anders werken"
en dan zelf rustig blijven zitten, maar
dat doe je met. Toen konden we hier
op Texel een bedrijf van 67 ha kopen
en dat leek ons wel wat. De bedoe
ling was om de veestapel uit te brei
den naar 90 stuks. In 1997 lag de
quotumprijs nog op 75 cent per pro
cent vet, maar ondertussen is de prijs
naar de gulden toegelopen. Om één
koe extra te mogen melken, moet je
vandaag de dag een investering doen
van 35.000 gulden. Enkel de rechten
om te mógen melken. En dan je koe
nog. Ik weet even zo gauw niet hoe
veel dat in euro's is, maar goed,
35.000 gulden en dan moet je nog
gaan werken. Je kunt die rechten af
schrijven in acht jaar en pas dan kom
je aan verdienen toe. Het was ge
woon te duur en met zestig koeien
was er tekort inkomen voor twee ge
zinnen, want ie vaste lasten blijven
hetzelfde. Intussen is de koe de laat
ste tien jaar door nog beter fokken en
gerichter voeren ongeveer 1000 liter
melk meer per lactatieperlode gaan
geven (een koe wordt tien maanden
per jaar gemolken en staat dan twee
maanden 'droog', voordat het nieuwe
kalf wordt geboren). Dat houdt weer
in dat de boeren sneller hun quotum
vol hebben en moeten bijkopen om
hetzelfde aantal koeien te kunnen
houden óf de veestapel moeten in
krimpen om aan de Minas, de mest
wetgeving (afzetting fosfaten) te kun
nen voldoen.
We begonnen daarom uit te kijken
naar een andere manier om ons inko
men aan te vullen, maar met wat? Je
kunt dan wel met bloembollen begin
nen, maar ik weet helemaal met hoe
de bollenteelt in elkaar steekt. Het
gaat erom, wat kun je maken van je
eigen produkt. Kaas? De
NoordKroon en Anton Witte van
Wezenspyk gaan het hele eiland al
over met kaas. Dan word je eikaars
concurrenten; dat schiet ook niet op.
Toen viel ons oog op een advertentie
in De Boerderij. Christiaan is eens bij
zo'n bedrijf aan de overkant gaan kij
ken en het leek ons wel wat. Je gaat
eens passen, je gaat eens meten, je
laat eens iemand komen kijken.. Het
werd gelijk een hele investering, on
danks dat we er zelf veel aan gedaan
hebben, maar als je wilt blijven boe
ren, moet je je nek durven uitsteken.
De voorkant van de ijssalon hebben
we bewust een beetje op boeren
manier gehouden. Dat is voor de
leukigheid. Maar van binnen is alles
pico bello en volgens de richtlijnen
betegeld. We hebben hoogwaardige
apparatuur aangeschaft, een dure
ontromer, een roestvrijstalen tafel,
TL-lampen, vier keer zo duur als bij
de Gamma, maar beter schoon te
houden, waterdichte stopcontacten,
er is een schuifpui gekomen, een
schepkar en ga zo maar door. Het
kost allemaal een hoop.'
'Toen ze kwamen te controleren, had
den de controleurs twee A4-tjes met
eisen We kregen een tien met een
griffel en dat is toch mooi,' voegt
Christiaan zich in het gesprek. Hij is
net terug van zijn werk bij de vrijwil
lige brandweer. 'Brand bij Den Hoorn.
We waren er bijna, toen we weer
werden teruggeroepen voor een an
dere brand, hier in De Cocksdorp.
Gelukkig was dat loos alarm.' Wij zijn
van De Cocksdorp en hier ligt onze
eerste prioriteit, in Den Hoorn hadden
ze al assistentie gekregen vanuit Den
Helder. Nee, het is met zo dat we de
boel daar dan maar laten branden,
omdat we 'thuis' moeten blussen
Piet: 'We hebben nog veel plannen
voor de toekomst. Het is nu zo gigan-
(Foto Gerard Timmerman)
tisch druk, dat we haast nergens an
ders aan toe komen. We prakkeseren
over de aanschaf van een grotere ijs
machine, één van negen liter en ho
pen dan met één dag ijsmaken in te
week toe te kunnen. Maar dan moet
er ook weer een grotere vrieskast
komen Het één hangt met het ander
samen.'
Voelt de verandering van koeienboer
naar ijsboer goed? Toen jullie vijf jaar
geleden naar Texel kwamen, was dit
toch helemaal met de bedoeling?
Piet: 'Ja, best eigenlijk. En ik ben ook
nog steeds koeienboer. 's Morgens
zitten Christiaan en ik samen onder
de koeien. Het is nu natuurlijk even
een hektische tijd, maar de reacties
van de mensen houden je op de
been Kijk, als je geen schik in het
werk hebt, blijft het vervelend, ook al
verdien je er góud mee, maar ik vind
het leuk als ik zie hoe de mensen hier
zitten te genieten. Daar heb ik aardig
heid in. En als ik op de markten sta
te scheppen en een praatje maak..
ja daar heb ik echt schik in.' Ook
Anneke, Colinda en Christiaan zijn blij
dat de nieuwe 'tak' van hun agrarisch
bedrijf zo boven verwachting is aan
geslagen. Maar ze kijken wel uit naar
september. Even iets minder hektiek
en weer eens tijd voor een country-
dansje bij de Eastender Honeybee
Hoppers in Oosterend, waar Piet en
Anneke grote liefhebbers én organi
sators van zijn. Of trainen voor de 200
km lange alternatieve Elfstedentocht
op de Weissensee in Oostenrijk. Na
19 keer deze afstand te hebben vol
bracht, vinden ze het toch wel leuk
om het getal rond te maken. Plannen
zat! 'En nu moet je voor je weg gaat,
toch nog wel even een ijsje proeven.
Wat voor smaak wil je?'
Corrie Timmer
Surfer Adriaan van Rijsselbe
heeft op het wereldkampioens
Racing Ifka 2002 in Weste
Middelkerke in België bij de j
een derde plaats veroverd. Hetl
pioenschap duurde een week,i
slechts één dag stond er voldx
wind om te varen. Er werden dr
vier manches gezeild. De Ter
had de pech bij aanvang een i
klein zeil te hebben gekozen,»
door hij als vierde en vijfde eintfg
Halverwege besloot hij een grote
te monteren, wat vruchten afwiej
de derde en vierde manche legdi
beslag op de eerste en tws
plaats. De volgende grote weds
waarop hij present is, is het we
kampioenschap dat van 21 tol
september rond het grootste De
waddeneiland Sylt wordt gehou
en waar 60.000 euro aan prijzen!
is te verdelen. Zo'n beetje alle we
toppers zijn op dit kampioensd
van de partij.
Ongeacht de eindklassering kan
seizoen voor Van Rijsselberghei
een tweede en een derde plaats
een wereldkampioenschap al
meer stuk. Zijn vader bracht k
naar wedstrijden kris kras doorl
ropa, tot in Schotland aan toe. De
jarige ClOS-student kan zich dan
zijn officiële status als topsporten
school blijven vrijmaken voor
sport.
Model Racing Texel houdt zaters
7 september het eerste open Te
kampioenschap modelracen. Op
kartbaan aan de Akenbuurt w
gestreden in drie klassen: elee
1:10, brandstof 1:10 en stock
1:8 Leden en met-leden, iedere
kan meedoen, maar er is wel een
miet aan het aantal deelnemers,
dig aanmelden is dus van bels
want 'wie het eerst komt, wiel
eerst maalt', aldus de organisatie,
inschrijving sluit maandag 2 septe
ber. Deelname kost €3,- voor Ie)
en €5,- voor anderen. De auto'si#
ten voldoen aan het algemeen rep
ment van Model Racing Texel I
rijden met een transponder is
plicht. Model Racing Texel is in
bezit van een telsysteem van CW
Transponders kunnen voor C5.-I"
een borg van €50,-) worden geh*
bij de club. Er moet ook een duide
zichtbaar wagennummer op de»
te zien zijn. De start is om 18.00"
Inschrijven kan door een malltj®
sturen naar inschrijving<9mc'
racingtexel.nl, onder vermelding'
naam, adres, telefoonnun"11
wagennummer, de klasse waann
persoon in kwestie wil deelnemen
de frequentiekanalen. Iedereen»
vangt een bevestiging. Betaling
aanmelding. Voor eventuele vrsü
kan contact worden opgenomen®
Jeroen Huizinga, tel. 319953
18.00 uur) of André van Strien,
318679.
