Elke week 30 man gelukkig
maken, dat is toch heerlijk'
_aatste der Mohikanen'
per 1 november uit
Karseboom
Als we bij de notaris zitten
wil ik blije gezichten zien'
Makelaar Hans Eelman bouwt na 25 jaar af
Dressuur
Harry Ellen voor
Radio
Noord-Holland
I EXELSE CQURANT
Hans Eelman viert zijn zilveren jubileum als beëdigd makelaar.
(Foto Jeroen van Hattum)
Eelman pleit voor de bouw van rela
tief goedkope woningen op agrari
sche grond. De gemeente zou vol
gens hem voorwaarden moeten
scheppen door de benodigde contin
genten daarvoor van de provincie te
krijgen. 'Je moet ze desnoods gaan
halen in Haarlem. De gemeente
Hoorn bijvoorbeeld heeft dat ook
gedaan Eelman pleit voor bouw op
agrarische grond omdat de prijs daar
van laag is. 'Je betaalt nu tweehon
derd euro per vierkante meter voor
een kavel voor een vrijstaand huis.
Voor agrarische grond betaal je vijf
euro per vierkante meter.' Eenvou
dige woningen op agrarische grond
moeten volgens hem voor zo'n
tweeënhalve ton (in guldens) kunnen
worden verkocht. 'De rente is lekker
laag, ze hebben de tijd een gezin te
vormen en daarna kunnen ze door
stromen naar een andere woning.'
Een betere doorstroming drukt vol
gens Eelman weer de hoge huizen
prijs.
De koopprijsgrens van €272 268,-
(zes ton in guldens) vindt in zijn ogen
ook weinig genade. Veel huizen wor
den volgens hem net boven die grens
gezet, omdat kopers weten dat veel
Texelaars die huizen toch niet kunnen
betalen. Boven de koopprijs mogen
mensen van de overkant ook bieden.
Gedeputeerde Staten verhoogde de
koopprijsgrens vorig jaar, met tegen
zin, van €204.200.- naar €272.268,-
om eilanders juist meer kans te ge
ven een huis te kopen.
Volgend jaar april wordt hij zestig jaar.
Voor Eelman een leeftijd om zachtjes
aan te gaan stoppen. Hij wil een meer
adviserende rol als senior binnen de
makelaardij gaan spelen. 'Ik wil me
blijven bezighouden met specialisti
sche zaken.' Zijn plaats als firmant
wordt volgens hem in eerste instan
tie met opgevuld. Zijn overweging te
stoppen komt volgens hem ook voort
uit het incident dat in 1994 plaats had
bij de toenmalige De Toekomst in De
Koog. 'Toen ben ik door een portier
in elkaar geslagen, nadat ik wilde
bemiddelen bij een ruzie. Sindsdien
heb ik problemen met concentratie.'
De makelaardij helemaal loslaten, lijkt
er niet in te zitten. Mijn vader bemoeit
zich er ook nog steeds mee.'
Na enige jaren afwezigheid behaalde
Anjo Kikkert met haar nieuwe paard
Patrix zondag tijdens de dressuur-
wedstrijden op Nieuw Bornrif direct
vijf winstpunten in de L1-dressuur,
waardoor zij direct zou kunnen pro
moveren naar de 12. Esther Bakker
en Nancy Wetsteen behaalden een
winstpunten in beide proeven in de
L2. Tessa Hopman wist een winst
punt te behalen in de B-dressuur.
De volgende wedstrijd op Nieuw
Bornrif wordt gehouden op 9 sep
tember. inschrijven kan tot 1 septem
ber.
Uitslagen:
B-pony's eerste proef: 1Silve Schoorl met
Luna, 163: winstpunt voor Tessa Hopman
(161) en Myrthe ellen (157); tweede proef
1. Tessa Hopman met Romeo. 157
L2-pony's eerste proef: 1Esther Bakker met
Kenchonnie, 163, tweede proef: 1 Esther
Bakker met Kenchonnie, 163
M1 -pony's eerste proef Leonie van Schaik
met Echika. 150; tweede proef. Leonie van
Schaik met Echika. 153.
L1 -paarden 1Anjo Kikkert met Patrix. 176;
tweede proef. Anjo Kikkert met Patrix. 183.
L2-paarden eerste proef 1Nancy Wetsteen
met Jody. 164; tweede proef. 1Nancy Wet
steen met Jody. 156
M1 -paarden eerste proef: 1Irene Plaatsman
met Faran. 153; tweede proef: Evelien duin
met Gabrie, 156.
Woensdagmiddag na het nieuws van
14.00 uur is Harry Ellen uit Den Burg
te horen op Radio Noord-Holland. Hij
wordt geïnterviewd over zijn betrok
kenheid bij een Christelijk hulp
verleningsproject in Bolivia dat is
gericht op kansarme kinderen en
waar zijn broer en zendeling Hans al
dertig jaar werkt. Hij wordt in de ge
legenheid gesteld de luisteraars op te
roepen bepaalde artikelen beschik
baar te stellen, zoals sapketels, een
vlakbank. een zaagtafel en knip- en
plakwerk voor kinderen
Ellen vertrekt 16 oktober opnieuw
naar Bolivia om gedurende een half
jaar in het centrum allerlei werkzaam
heden te verrichten
TRY EI CC "7 VRIJDAG 30 AUGUSTUS 2002
ere klanten. Het was de tijd dat
astelein op het gebied van drin-
een reputatie hoog hield. Hij
«de boven het café. Overdreven
leid goot hij 's morgens een paar
ten koffie naar binnen, totdat er
klant binnenkwam die zei: "Kof-
daar betaal ik niet voor. Neem
reen biertje." Het bleef met bij
me en als Frans in de kleine uur-
zijn bed weer opzocht, had hij
iespectabele scheut bier achter
dezen. De volgende dag her-
ide het ritme zich. Totdat het ge-
van de populaire kastelein er
aging lijden en waarschuwings
alen afgaf. De komst van Lies en
ihun twee kinderen Sandy en
sntha bracht verandering in zijn
fsstijl. Lies: 'Als Frans bij mij thuis
ai en een biertje vroeg, zei ik:
:heb ik niet in huis, koffie, thee
1 kun je krijgen." In het begin
ft] dat vreemd, maar later kwam
nhter dat het best lekker kan
Trans: 'Ik begon zelfs weer te
Nu vind ik alles lekker.'
Het omgaan met notoire alcohol-
uikers had Lies wel wat ervaring
pdaan. Op verschillende fronten,
louders hadden een grote caba-
tincing in Amsterdam, dus ze zat
Pionge leeftijd in de horeca. Een
i decennia geleden, toen ze de
maliteit en drugs in de grachten-
iel niet meer zag zitten, koos ze
'Texel. 'Ik kon aan de slag in de
inek-klimek, om verslaafden te
eleiden. Het was een leuke tijd in
opa en dat het nu weer goed ging.
Dan moest ik wel even omschakelen,
maar door dat soort vertrouwelijk
heden voelde het alsof het familie is.
Het zijn klanten, maar ook vrienden.
Als er dan eens iemand niet op de
vaste tijd verscheen, dan ging ik me
ook echt zorgen maken. Ik belde ze
nog net met op.'
De nostalgische uitstraling, maar
vooral Frans en Lies zelf, maakten De
Karseboom tot een café dat in brede
kring een enorme populariteit geniet
De klantenkring die ze hebben opge
bouwd laat zich niet in één zin om
schrijven. Lies spreekt van een mul
tifunctioneel café. 'Al die jaren
stonden we op maandag om zes uur
op, zodat we om zeven uur de koffie
voor de marktmensen klaar hadden.
Ze komen om een bakkie, een plasje,
een borrelt|e of een aspirientje. Er
hangt die dag een aparte sfeer. Vee
handelaren en boeren, vooral vroe
ger, want tegenwoordig is dat aardig
uitgedund. Maar het bleef een echt
marktcafé. Ook een ouwe mannetjes-
cafe, waar je op je sloffen ye nieren
komt afstoffen, net zoals in dat liedje
van Herman van Veen. Er werd wel
eens gezegd: "Al die ouwe lullen bij
jullie." Maar ik was er trots op Waar
moesten die mensen anders naar
toe? Overal was keiharde muziek.
Hier konden ze lekker over vroeger
praten. Maar ja, op een gegeven
moment gingen ze allemaal dood.' Ze
leven voort in de eregalerij van het
bruine café. Gelinus, Lange Ma en
Klanten die tientallen jaren geleden
kwamen, zijn nog steeds vaste gast
van De Karseboom. Neem de
Utrechtse badmeesters. Frans: 'Toen
de eerste kwamen, hadden die zo'n
beetje mi|n leeftijd Wiet van
Utenhoven, de bekende advocaat,
bijvoorbeeld. Hij kwam hier vroeger
als strandwacht en komt nu nóg. Hij
doet verscheidene klusjes op Texel
en heeft een goede reputatie. Er ko
men hier dokters en advocaten en
noem maar op, allemaal vroegere
badmeesters. Ze stuurden ons eerst
een trouwkaart, dan een geboorte
kaartje en als ze opa zijn komen ze
hun kleinkind showen. Nu komen hier
badmeesters van wie de vaders dat
ook nog zijn geweest. We zijn nu een
soort vader en moeder voor ze. Lies
let erop of ze hun vitaminepillen wel
op tijd slikken.'
Café-chantant
Muziek maken is Lies met de paple
pel ingegoten. 'Mijn vader was pianist
en moeder zangeres. Dus dan rol je
er automatisch in.' Het zal menigeen
verbazen dat de huidige vertolker van
het levenslied in haar jeugd een klas
sieke zangopleiding heeft gevolgd. 'Ik
zong in de opera als lyrisch drama
tisch sopraan. Ik studeerde een heel
jaar op een recital en trad één keer
per jaar op in het Concertgebouw.
Daar leefde ik naar toe En begon
daarna weer aan nieuwe aria's en
opera's te werken. In Amsterdam
zong ik ook jazz. Maar hier in De
klanten die in snikken uitbarstten.
Zelfs de loempiaboer die bij evene
menten al jaren op de Vismarkt staat,
had het er te kwaad mee.'
De vraag is hoe het verder moet met
De Karseboom: Frans: 'Het pand is
eigendom van Frits Langeveld. Toen
het eind zestiger jaren te koop kwam.
had ik geen geld. Frits was een vriend
van me. Hij zei. "Dan koop ik het wel
en ga jij er in staan." Zo hebben we
dat afgesproken. Er is nooit een huur
contract opgemaakt, maar we zitten
er nog steeds. Ze kunnen van alles
zeggen over Frits, maar wij hebben
nooit problemen met hem gehad.'
Langeveld laat desgevraagd weten
geen idee te hebben hoe het op ter
mijn verder moet met De Karseboom.
'Ik moet het even een tijdje op me
laten Inwerken. Voorlopig draait het
wel op de oude voet verder, maar
voor de langere termijn kan dat met.
De vraag is of ik het wil behouden of
verkopen. Dat weet ik nu nog niet. Er
moet het nodige aan het pand gebeu
ren. Zo'n plekkie verdient een nostal
gische uitstraling, dus zou het mooi
moeten worden gerestaureerd, zoals
in de stijl van 't Schoutenhuys. Maar
daar hangt een prijskaartje aan en dat
heeft financiële gevolgen voor de
volgende pachter. Ik weet het ge
woon nog niet.'
Tekst en foto Gerard Timmerman
verkocht. Dat was voor een be
vriende kennis. En ik heb ook nog wel
eens een hotel getaxeerd op Ter
schelling.'
Huizenprijzen vermeldt hij niet als een
huis te koop staat. Bewust niet Als
mensen serieus interesse hebben in
een woning, komen ze maar even
binnen, vindt hij. 'Stel dat er een wo
ning in de etalage hangt voor 250 000
euro en een week later staat er ver
kocht bij. Dan kan iemand anders de
gedachte krijgen dat de persoon die
het huis verkocht heeft 250.000 euro
op zak heeft. Ik vind dat een ander
daar niks mee te maken heeft.'
Zoals in elke beroepstak maakte ook
hij de nodige veranderingen mee.
'Vroeger ging het er bij de verkoop
vooral om wat de verkoopprijs was.
Tegenwoordig wordt er veel meer
gekeken naar de opbrengst Als het
seizoen in De Koog is afgelopen,
staan bedrijven hier vaak op de stoep
met de mededeling "Hans, verkoop
de boel maar". Dan ga je eerst eens
kijken naar de opbrengst. Het kan
best zijn dat als je nu verkoopt, dat
je dan de helft naar de fiscus kunt
brengen, terwijl je over bijvoorbeeld
drie jaar een veelvoud van de op
brengst kan behalen. Daarvoor moet
je het fiscaal ook goed bekijken.' Uit
gangspunt is voor hem, dat mensen
uiteindelijk met blije gezichten bij de
notaris zitten als de koop definitief
wordt gesloten. 'Dan moeten mensen
het gevoel hebben dat het goed zit.
Ze moeten er niet met kwaaie gezich
ten zitten. Over tien jaar zijn het voor
mi| ook weer potentiële klanten.'
Hij maakt zich kwaad over de hoge
huizenprijzen op het eiland. Dat die
mede opgedreven zouden worden
door de makelaars is een beschuldi
ging die hij verre van zich werpt. 'Daar
vecht ik al vijfentwintig jaar tegen.' De
lokale overheid zou volgens hem veel
meer moeten ondernemen om de
woningnood onder jongeren op te
lossen. 'Daar zit het knelpunt. Het
moet een hoofdtaak zijn voor een
gemeente om jongeren onderdak te
helpen.' Met de huidige huizenprijzen
op het eiland is het voor veel jonge
ren en starters met te doen om een
huis te kopên
terras waar je de bood-
jppentas neerzet en op een
i| neerploft. Maar ook een
Ittcafé waar de ouwe garde bij-
itover vroeger. Waar Utrechtse
meesters zelfs hun trouw- en
oortekaartjes naar toe sturen
yaar oma 's avonds de steun-
sen uitdoet en het op een zin-
zet. Tevens het café waar
pe, Harry Hartog en prins
sm Alexander en zoveel andere
enden en onbekenden geziene
ten waren. Maar het meest bij-
dere van De Karseboom zijn
is en Lies zelf. Een markante
telein en een gastvrouw en diva
ilijk. Twee monumenten, al de-
nia het gezicht van dit 'multi-
ilionele' café aan de Vismarkt,
iloppen er op 1 november mee.
klantenkring treurt.
markante café aan de Vismarkt
i vanaf 1969, het jaar dat Frans
erse er begon, eigenlijk twee pe
es: de tijd vóór Lies en de tijd
i Tot pakweg een jaar of twintig
den behoorde Frans zelf tot de
de Nieuwe Skuul, maar toen ik Frans
had leren kennen soms ook wel raar.'
Frans: 'Als ik een klant miste, dan
vroeg ik aan Lies: "Heb ji| hem?"
Anderen zeiden: "Lies helpt ze van de
drank af en jij helpt ze er weer aan."
Lies: 'Door die jaren dat ik daar heb
gewerkt, ben ik wel wat anders tegen
de horeca gaan aankl|ken. Als ik zie
dat één van die Utrechtse badmees
ters hier door het lint gaat, dan zet ik
hem achter in de auto en breng hem
naar z'n bed in de schuur bij de
Scholleboe, waar hij z'n roes kan uit
slapen. Dan zeiden ze: "Lies wat aar
dig van ie." Maar ik zeg dan "Nee,
het is eigenbelang. Want als ik het
niet zou doen, dan slaap Ik niet lek
ker."
Lies zorgde ervoor dat het terras aan
de Vismarkt een trekpleister werd.
Frans: 'Ik zat met de mensen aan de
bar te praten. Lies ontving de men
sen op het terras en knoopte een
praatje met ze aan.' Lies: 'Het is hier
net een huiskamer. Mensen kwamen
en zeiden hoe ze me vorig jaar had
den verteld dat het zo slecht ging met
Antje, de twee vrouwen uit het ge
sticht, Joppe Rijk, Tinus Gielis, de
laatste schillenboer, Si.ip Langeveld,
Piet Hartog en natuurlijk zoon Harry.
Hun portretten hangen aan de wand
van het café, waar tussen de accor
deons, korsetten en andere curiosa
ook foto's prijken van beroemde be
zoekers als Rita Corita en Gerard
Joling en de zingende tandarts De
Aal. Ook koninklijke gasten, zoals een
jonge Willem Alexander en Pieter
Christiaan. Frans: 'Hij stond aan de
afwas, net als iedereen. En die jon
gen van Van Rappard, wiens oom
hier toen burgemeester was. Ze ko
men hier uit alle lagen van de bevol
king.' Lies. 'Hpt loopt hier makkelijk
binnen. Even je tas neerzetten, iets in
de koelkast leggen, even zitten en
een praatje. Zo gaat dat. Het is hier
heel laagdrempelig en er kan heel
veel. Wat hier met gebeurde tijdens
feestjes, ze bedachten de gekste din
gen. Bij verrassingspartijen werden
mensen wel in de boeien binnenge
bracht. Iemand die in zijn eigen
vrachtwagen werd ontvoerd, en hier
naar binnen geleid.'
Frans en Lies Pieterse in De Karseboom: 'Een café waar je op je sloffen je nieren komt afstoffen.
Karseboom proefde ik de warmte en
de hartelijkheid. Ik zag het plezier dat
mensen van 18 en 80 beleven aan het
zingen Arm-in-arm met elkaar.'
De lange muzikale loopbaan van
Frans behoeft geen nadere toelich
ting. Hij speelde overal, behalve in
zijn eigen café. Daar begon hij met
aan. Lies- 'Maar toen ik vertelde dat
dat in Amsterdam héél gewoon was,
zei hij: "Oké, ik doe wel met je mee.'
Dat moet zo'n vijftien jaar geleden
zijn, toen de basis voor het succes
volle café-chantant werd gelegd.
Lies: 'Dat gaf een héél nieuw element
Het trok z'n eigen publiek. Mensen
die keer op keer terugkwamen, lek
ker de liedjes meezongen Het ver
trouwen dat we kregen van mensen
die nooit zingen en dan zeiden: "Ik ga
met jouw een liedje zingen." Ze had
den hier het gevoel dat ze met afgin
gen. "Want jij helpt ons er wel door
heen", zeiden ze dan. Toch geweldig
dat ze dat hier doen.'
'Wat ook altijd erg leuk was, is dat we
hier hele families binnen kregen,
soms wel veertig mensen, die een
feestje komen vieren. Soms komen
opa en oma mee, die hier vroeger met
binnen durfden te komen. Want het
café, het moet hier al 300 jaar staan,
had vroeger best een bepaalde repu
tatie en oudjes weten dat nog. Als ze
los komen, gaan de steunkousen uit
en zingen ze uit volle borst mee. Ze
willen niet eens meer weg. Zo ging
dat Als je elke week dertig mensen
gelukkig kan maken, dat is toch heer
lijk.'
De laatste tijd bekroop het horecaduo
steeds meer het gevoel dat het tijd
was om af te bouwen. 'We hadden
nog een jaartje of vier willen door
draaien, maar er zijn verschillende
factoren dat we er nu een punt ach
ter zetten. Al onze collega's waarmee
we altijd samen op trokken, zijn ge
stopt. Piet Smul, Sieb Keijser, Rob
van der Kooi, Harry Keesom, Jan
Koomen, Hans en Marijke de Beer
van De Zwaan. Ze zijn allemaal weg.
We zijn nu zo'n beetje de laatste der
Mohikanen. Met vergaderingen en
festivals en zo zitten we als oudge
dienden nu tussen een nieuwe gene
ratie. Dat werkt met. Er ontstaat een
soort generatiekloof, Ze doen goede
dingen, maar maken ook fouten.
Maar dat is hun goed recht.'
Er is nbg een belangrijke rederVdat ze
eruit stappen 'Zo'n grote disco naast
de deur, dat werkt niet. Toen we hoor
den dat er een nieuwe directie zou
komen, hoopten we dat er anders
met discogangers zou worden omge
gaan. Daarom hebben we er nog een
jaartje aan vast geknoopt. Maar he
laas, er is niets veranderd. Er hangt
's nachts nog steeds veel discojeugd
rond, die eigenlijk een oppas nodig
heeft. Want ze lopen de boel regel
matig te vermelen. Vaak injectienaal
den op het terras. Het openbaar toi
let was 's nachts dicht, dus stappen
ze bij ons binnen voor het toilet. Maar
als we dicht zijn, doen ze het op het
terras, waar we de volgende morgen
de ontlasting vinden. En de boel werd
gesloopt Inmiddels is de score op
gelopen tot 36 stoelen. Vaak narig
heid dus en dat vonden we na al die
prachtige jaren in de horeca mens
onterend. Wij hebben er geen zin
meer in om kinderoppas te zijn.'
'Natuurlijk zullen we het hier missen,
maar we krijgen eindelijk ook de tijd
om te genieten. Lekker met kerst
eens thuis zitten en van ons appar
tement in Amsterdam genieten. In de
zomer op vakantie, ik verheug me er
nu al op. Want wie in de horeca zit,
kan niet zomaar zijn hielen lichten.'
Stoppen met de horeca betekent ook
meer tijd voor de muziek. 'We willen
vaker gaan spelen. Frans en ik en als
mensen dat willen met Piet Kingma,
de drummer waarmee Frans al veer
tig jaar optreedt. Bruiloften en fees
ten en noem maar op. Maar als men
dat wil kunnen we er ook een
saxofonist of een andere muzikant
bijvoegen
Het nieuws dat Frans en Lies met het
café stoppen, is in de klantenkring
met teleurstelling en zelfs verbijste
ring ontvangen. 'Badmeesters waren
er kapot van. Het nieuws ging als een
lopend vuurtje door Utrecht Waar
moeten we nu naar toe? Er waren
goed BV in de Kogerstraat. Eelman
begon onderaan de ladder. Het
makelaarsvak leerde hij ondertussen
via avondstudie en het volgen van
lessen van de stichting Opleiding
Makelaardij in Zwolle De beëdiging,
door de rechtbank in Alkmaar, volgde
nadat hij voor een commissie van
deskundigen een woonhuis, zomer
woning en bedrijfspand op waarde
had getaxeerd.
Makelaardij Eelman Van Heer
waarden telt zeven mensen. Fir
manten zijn Eelman zelf, zijn zoon
Dennis en Paul van Heerwaarden. De
laatste werd firmant in 1985, nadat
Eelman met zijn zoon en dochter een
gesprek had gevoerd over de toe
komst. Beiden gaven toen aan geen
brood te zien in de makelaardij. Van
Heerwaarden, medewerker bij de
makelaardij, kon zich daarna invoe
gen als partner. 'Dat deden we toen
met het oog op de toekomst. Nu zit
ten mijn beide kinderen toch in de
makelaardij. Dennis bij mij en mijn
dochter Evelien is hard bezig in Am
sterdam.'
Verkoop en taxatie van permanente
woningen, vakantiewoningen, bedrij
ven en agrarische bedrijven zit in zijn
takenpakket. Welke soort hij het
meest verkocht heeft de afgelopen
vijfentwintig jaar, durft hij met te zeg
gen. De vakantiewoningen vormen
wel een aanzienlijk deel. 'Zeker met
De Krim. Een vakantiewoning wordt
gemiddeld één keer per acht jaar
verkocht, dus dat betekent daar al
gemiddeld zo'n honderd woningen
per jaar.' Die worden overigens niet
allemaal door Eelman Van Heer
waarden verkocht. In vijfentwintig jaar
verkocht hij niet alleen huizen op
Texel. 'Ik heb ooit een huis op Vlieland
startte zijn carrière ooit als
irman op de grote vaart. Totdat
i gezin lonkte en hij in 1973 in
bedrijf van zijn vader op zijn ge-
irte-eiland stapte. Inmiddels
IHans Eelman zijn zilveren ju-
to als beëdigd makelaar. Vol-
4 jaar, als hij zestig wordt, wil
ten stapje terug doen.
twintiger voer hi| voor de KNSM
nnkijke Nederlandse Stoomboot
■tschappij) door het Caraïbische
■ed en langs Amerika. 'Voeren we
gers langs de Bovenwindse Eilan-
en daarna langs de oostkust van
Verenigde Staten. Hadden we
Igoed aan boord. Goederen van
ps of Heineken. Soms voeren we
iangs de westkust van Zuid-
enka of Canada.' Hij vertelt het,
«jl hij ontspannen op de boven
verdieping van het voormalig
derhuis aan de Groeneplaats zit,
^makelaardij Eelman Van Heer-
Wen is gevestigd.
"tien jaar was hij actief in de zee-
d. Twee jaar opleiding aan de
Sre Zeevaartschool in Den Helder
ïcht |aar op de vaart. Tot 1970.
"en had geen zin meer om maan-
'van huis te zijn, terwijl hij op Texel
'gezin met twee jonge kinderen
1 De brug werd ingewisseld voor
en kinderen en een nieuwe
d op het eiland. Hij verhuurde
"'ankelijk bolderwagens in De
In 1973 maakte hij de overstap
'het bedrijf dat zijn vader Piet
"an toen runde in het pand
^straat 94 in Den Burg. Eelman
hield zich bezig met taxatie
huizen en bemiddeling in de ver-
'b Concurrent in die tijd was Peter
Wsen, wiens bedrijf later uit-
We naar het huidige Texel Vast-
