Westfriese Aafke Geense vond na lang zoeken haar rust op Texel
'Ik wil zo graag
sen Texelaar zijn'
~~Aan-
gespoeld
.TEXELSE /couRANT'
Jeugd in opkomst bij MAB-cross
Recreatievoetbal
Badweg afgesloten
Fort De Schans opent haar deuren!
- n.
VRIJDAG 27 SEPTEMBER 2002
emoet hier vandaan. Weg uit deze omgeving', zei een vrien-
'Bedenk een plek waar je je ooit prettig hebt gevoeld en
obeer daar werk te vinden.' De enige plek die Aafke Geense
m bedenken was Texel. Ze pakte een telefoonboek, zocht
iar een kapsalon en belde. En hoe wonderlijk het ook klinkt,
■eerste de beste kapsalon had iemand nodig. Lef en door-
ittingsvermogen, eigenschappen waar Geense in ruime
ate over beschikt. Een overlevingstactiek om haar onze-
irheid te maskeren. Innerlijke onrust dreef haar naar Texel,
aar zij haar plekje vond. Toneel is haar grote passie. Me-
geen genoot in hotel De Lindeboom van haar theatrale spel.
velen van haar Westfriese verhalen, die zij op Radio Texel
■in gehore bracht. Geense heeft dit jaar drie jubileums te
;ren. 35 jaar in het kappersvak, 25 jaar op het eiland, en
ize maand ziet zij Sarah.
ifke Geense komt van goede
ind Uit het land van de Op-
rdoezers, zoals zij gekscherend
lt. Opperdoes is haar bakermat,
dorpje in West Friesland met zo'n
|00 inwoners en vier kerken. Een
jerwegend christelijke gemeen-
iap waar men de zondagsrust res
teert. 'Wij waren niet zo kerks en
tlden op zondag gewoon buiten,
een gegeven moment kwam er
vriendinnetje op mij en mijn
irtje af en zei: jullie komen in de
In de hel? Wij begrepen er niets
Ja, want jullie hebben gefietst op
lag en elke trap is een zonde.Dat
iakte ontzettend veel indruk op
,e die het begrip God met erg
ireep. Wie en waar is die God
m? Maar daar kwam ze snel ach-
.'Een vriendinnetje was Christelijk
ireformeerd Op een keer kwam ik
sarin huis. Ze hadden geen radio en
i Jlevisie en de moeder van het meisje
as helemaal in het zwart gekleed en
lachter een harmonium te spelen
'oefjkdat maakte diepe indruk en on-
ibaar wist ze op dat moment waar
cd huisde. In het harmonium, bij
sar buurmeisje
lanks deze zeer onchristelijke
ienspinsels was er geen sprake
discriminatie. Aafke speelde met
sreen en had als oudste van zes
vjeren uit een tuindersgezin geen
om zich te vervelen. 'In de zomer-
mties was het altijd bonen pluk-
bollen pellen, aardappels zoe-
uien rapen. Daar bestond een
'deel van mijn jeugd uit. Het was^
ilijk attjijd werken maar wel met
ierVan haar moeder kreeg zij de
Ie voor het toneel mee. 'Ik mocht
mee naar haar repetitie avon-
n. Dat vond ik geweldig. En stille-
s dacht ik altijd: dat kan ik veel
'er. Ik moest haar ook altijd over
men en netjes Nederlands spreken.
ik dat niet goed genoeg, dan
eeg ik met het toneelboekje op mijn
a de lagere school veranderde er
il voor Aafke. Dolgraag wilde ze
orfaar de MULO, maar het advies
ia idde huishoudschool. 'Ik vind het
to og steeds jammer dat daar een
rove fout mee is gemaakt. Het enige
ositieve in die beslissing was dat ik
Ie erde doorzetten.' En doorzetten
oest ze iedere dag op de fiets naar
oorn. 22 kilometer heen en terug
oor weer en wind. Maar het ergste
ond ze de huishoudschool. 'Ik vond
et verschrikkelijk om opgevoed en
opgeleid te worden om later een
goede huisvrouw te zijn. Dat zag ik
helemaal met zitten. Moesten we le
ren wassen, koken en naaien. Ik hou
helemaal niet van dat soort dingen
Ik had wel een lieve juffrouw. Ze zei
altijd lachend: Aafke, Aafke wat moet
er van jou terechtkomen. En dan
dacht ik. nou ik hoop van niks.'
Ze voelde zich met op haar plek en
werd daar heel opstandig van. Ze
wilde weg, weg van school en weg uit
Opperdoes, maar durfde het aan nie
mand te vertellen. Er was maar éen
mogelijkheid om te ontsnappen 'Er
stond een advertentie in de krant
waarin een leerling-kapster werd ge
vraagd in Medemblik. Ik dacht: daar
ga ik voor. Ik had waarschijnlijk nooit
voor het kappersvak gekozen, maar
het was een vlucht. Als ik maar van
die school af was.' Na veel gebler en
gebrul kreeg ze uiteindelijk toestem
ming van haarvader. Op voorwaarde
dat zij met bij hem aan moest komen
als het met zou bevallen.
Het was vreemd om als 15-jarig
Westfries meisje in zo'n dure kapsa
lon vol antiek en koper te werken.
Waar de etiquette strikt werd gehan
teerd en met deftige woorden ge
sproken. 'Juffrouw Aafke, zo werd ik
door mijn bazin aangesproken.' Ze
doet haar bazin na 'Juffrouw Aafke
breng mij eens even de tondeuse. Ik
begreep er niets van. Wat is nu toch
ook al weer een tondeuse... en ik
pakte de bezem maar. Dat is vast een
duur.woord. v.oor». een bezem...
Waarop ze de wind van voren kreeg.
'Ze was zo verschrikkelijk streng. We
stonden vaak te trillen op onze be
nen. Thuis kon ik daar niets over zeg
gen. want ik had zelf die beslissing
genomen. Ik had leren doorzetten,
dus hier kwam ik ook wel doorheen.'
Drie jaar werkte ze onder een streng
regime, maar leerde wel het kappers
vak tot in de puntjes. 'Vergeet met dat
je toen nog veel lange haren had. Je
leerde er de mooiste kapsels maken
Het opsteken, slag leggen en water
golven. De echte klassieke kapsels
en dat was geweldig om te doen. Nu,
na zoveel jaren, kan ik ook wel zeg
gen dat ik haar dankbaar ben.
Daarna belandde Geense in Hoorn.
'Allround was ik toen. Ik kwam er bij
een baas terecht, zo slecht als de
duivel zelf. Die zat in de antiek- en
autohandel. Aafke, zei hij, de kapsa
lon is voor jou, je werkt op provisie.
en verder zag ik hem niet. Ik had een
leuke collega en de tijd van mijn le
ven. De prachtigste kapsels maakten
we. We waren zo trots op wat we
deden. En je wilde het graag perfect
doen. Zo was er een keer een klant
die steeds terug kwam. Elke keer
zakte haar permanent eruit, om wan
hopig van te worden. Ik ruggespraak
met mijn collega. Ach, zei ze, maak
je geen zorgen, we lullen de krullen
erin Altijd plezier hadden we.
Zondermeer.'
Ondertussen raakte zij verloofd met
een Engelsman en lag haar toekomst
in Engeland. 'Ik ben zeven jaar ver
loofd geweest en heb veel van het
land gezien. Een prachtig land. Ook
daar heb ik in een kapsalon gewerkt,
voor de high class. Waar de potatoe
- aardappel - bij de mensen in de strot
zat. Ze spraken daar altijd over paar
den. Mijn kennis ging niet verder dan
Black Beauty van de televisieserie.
Als ze naar mijn achtergronden vroe
gen, zei ik: oh, mijn vader heeft his
own land Hierdoor keken ze vrese
lijk tegen me op, Mijn vader had wel
land, maar hij was gewoon een tuin
der en met een Lord zoals zij veron
derstelden. En ik hield dat lekker zo,
lachen toch Beetje jeu moet je er aan
geven.'
Doordat Engeland met bij de EEG
was aangesloten, moest Geense ie
der jaar opnieuw een werkvergunning
aanvragen. In die tussentijd ging zij
dan terug naar Nederland, waar zij
altijd voor haar oude baas in Hoorn
kon werken. 'Ik kreeg weer dat onrus-
Ze zijn niet op het eiland gebo
ren en getogen, maar wonen
hier al zó lang dat ze nauwe
lijks meer van een echte
Texelaar zijn te onderscheiden.
Waar komen ze vandaan en
wat bracht hen er toe zich blij
vend op ons eiland te vesti
gen? In de rubriek Aange
spoeld dit keer: Aafke Geense.
Aafke Geense (links) en Cocky Penha, haar eerste werkgever op Texel. •Eigenlijk is Cocky een beetje mijn redding geweest Zij nam me
direct op sleeptouw en leerde me het leven te proeven.De foto is gemaakt kort nadat Geense zich in 1977 op het eiland vestigde.
kkap- en knipservlce voor ouderen en zieken is erg populair.
(Folo Unrry do Graaf)
tige gevoel dat ik daar in Engeland
ook weer met had wat ik wilde. Maar
wat ik eigenlijk wel zocht, dat wist ik
niet.'
De verloving raakte uit en ze keerde
terug naar Medemblik, waar ze enige
tijd bij een vriendin logeerde. Het was
dezelfde vriendin die tegen haar zei:
je moet hier eigenlijk vandaan. Weg
uit West Friesland. Wat vond je vroe
ger leuk, om naar toe te gaan 'Texel,
daar was ik als 16-jarige wel eens
geweest. Logeerden we in Happy
Days of bij de Zilvermeeuw. Daar had
ik goede herinneringen aan. Waarop
mijn vriendin de legendarische woor
den sprak: pak het telefoonboek,
zoek een plaats uit en bel een kapper.
Nou ik kwam uit de hemel vallen voor
Cocky, want zij zat te springen om
een eerste kapster. En een kamer had
ze ook nog wel voor me. In het oude
hotel Hollandia, boven de kapsalon in
De Koog. Binnen een week zat ik op
Texel. Een impulsieve beslissing met
vergaande consequenties. Want ik
was hier volledig op mijzelf aangewe
zen. De veiligheid van mijn familie en
al het vertrouwde waar ik mee opge
groeid was, viel weg En het toerisme
was een hele nieuwe wereld voor me.
Ik had zeven jaar Engels gesproken
en nu moest ik ineens puits leren
spreken.'
Taalgevoelig als zij is, had Geense het
Duits snel onder de knie en ook met
de Texelaars raakte ze snel ver
trouwd. 'Ik was altijd heel beleefd
tegen de klanten. Op een gegeven
moment zeiden de Texelaars: je mag
wel jij zeggen hoor. Dat gaf een ver
trouwd gevoel en ik ontdekte hier de
gemoedelijkheid die er in West-Fries
land ook was. Eigenlijk is Cocky een
beetje mijn redding geweest. Zij nam
me direct op sleeptouw en leerde me
het leven te proeven. Want eigenlijk
was ik nog niets gewend.'
Geense ontdekte het uitgaansleven,
leerde mensen kennen. Medemblik,
waar zij in de weekenden nog wel
eens naar toe ging, raakte al verder
op de achtergrond Engeland, het
land zelf, was wel een gemis. 'Als ik
daar last van kreeg, trok ik naar de
Hogeberg. Die omgeving, dat heuvel
achtige, deed me altijd sterk aan En
geland denken. Ik trok er veel op uit,
sloot me aan bij een toneelvereniging
en gaandeweg begon ik me wat meer
thuis te voelen.'
'Na drie jaar ontmoette ik Kees. Ik
kwam in een echte Texelse familie
terecht, wat ik heel erg leuk vond Die
mensen waren hier geboren en bijna
nooit van het eiland af geweest. Dat
vond ik zo bijzonder. Want zelf had ik
altijd te maken gehad met mensen
die bereisd waren en van alles en nog
wat deden. Wat me opviel was dat
die mensen ook helemaal die be
hoefte met hadden. En opeens
proefde ik iets beschermds, een
soort oergevoel. Ik voelde me er thuis
en werd wat rustiger. We trouwden en
al vrij snel werd ons eerste kind ge
boren. Ik had altijd gewerkt en nu had
ik ineens een kind in mijn armen Daar
moest ik erg aan wennen.'
Ineens kwam de huishoudschool
weer boven en het kostte Geense
grote moeite om aan het huisvrouw
zijn de leuke kanten te ontdekken.
Het was een drempel waar zij over
heen moest. 'Toen merkte ik ook dat
het niet alleen meer over kapsels
ging, maar ook over mezelf als moe
der en wat daar allemaal bij komt kij
ken. Ik had nog veel te leren. Wel
bleef ik een paar dagen bij Cocky
werken, anders was ik zeer onrustig
geworden. Hier op Texel word ik ook
altijd als de kapster gezien. Daar heb
je de kapster, nooit daar heb je Aafke
Soms hindert dat wel eens. Ik ben
altijd de kapster, de vrouw van Kees
of de schoondochter van... Hoewel ik
dat laatste toch ook wel weer leuk
vind. Want Gerrit Geense was heel
bekend op Texel. Een leuk, gemoe
delijk mannetje. Als ik ergens binnen
kom bij mensen die mij nog niet ken
nen en ze vragen van wie ben je er
een? Oh, de schoondochter van
Gerrit... Dan heb ik al een streepje
voor. De mooiste verhalen hoor ik
dan
Met het opgroeien van haar twee
dochters, Christine en Roos, kreeg
Geense het steeds drukker. 'Ineens
zat ik in oudercommissies en was
actief op school. Deed van alles en
nog wat. Wel leuk, maar om nu te
zeggen dat ik een hoerastemming
had van jongens dit is het.. In die
periode werd ik benaderd door de
zondagsschool om bij te dragen aan
een stukje begeleiding. Omdat ik uit
Opperdoes kwam, dacht iedereen
dat ik een zeer christelijke opvoeding
had genoten. Dat had ik niet, maar ik
interesseerde me zeker voor de
godsdienst. Ik dacht: weet je wat, ik
doe het vooreen tijdje, dan leerik ook
eens die bijbel kennen. Vanuit die in
valshoek heb ik dat gedaan Het
leuke eraan was dat ik mooie bijbel
verhalen mocht vertellen. Dat was
mijn kracht. Laatst was ik op een rock
'n' roll-avond in De Koog. Komt er
een hele lange jongen op me af en
zegt- jij bent mijn zondagsschooljuf
geweest en dat vergeet ik nooit meer.
En dan denk ik: zie je wel, je hebt er
toch nog wat aan bijgedragen.'
Door de jaren heen bleef toneel haar
grote passie. 'Je hoefde met te spe
len, maar meestal meldde ik me wel
aan voor een rol. Des te kleiner de rol,
hoe leuker. Want ik vond het een uit
daging om van een kleine rol bijna
een hoofdrol te maken. Dat was mijn
sterke kant. Ik vond het altijd heel erg
leuk om te zien dat mensen er plezier
in hadden om mij te zien spelen. Ik
heb jaren bij UDI gespeeld. In die
oude rederijkerskamer met zijn ge
weldige historische achtergrond. To
neel was altijd heel erg belangrijk voor
mij. Daar kon ik me helemaal in uitle
ven. Ik speelde in prachtige maar ook
heel moeilijke stukken, waarvan ik
werkelijk niets begreep. Moest me
daar dan helemaal in verdiepen. Dan
haalde ik boeken uit de bibliotheek en
sprak ik met de regisseur, uitzoeken
wat de achtergronden waren, het was
heel filosofisch allemaal. Mensen
hadden altijd het gevoel dat ik het
toneel zomaar even deed. Dat was
met zo Toneel nam heel veel van mij.
Eigenlijk ben ik een onzeker mens.
Het was ook de bluf die ik altijd had.
Ergens is het mijn redding geweest,
maar ook mijn zwakte. Tuurlijk klapte
ik wel eens in elkaar. Omdat ik met
meer aan de verwachtingen kon vol
doen. Verbaal ben ik mondig. Maar
van binnen...'
Geense heeft een krachtige stem en
kan goed articuleren Ook Radio
Texel was dit niet ontgaan en bena
derde haar met de vraag of ze
Westfriese verhalen voor de radio
wilde vertellen. 'Dus ik heel spontaan:
ja dat wil ik wel. Ik heb een oom die
Westfriese verhalen schrijft. Daar ging
ik eerst naartoe om mijn dialect te
laten horen en zijn toestemming te
verkrijgen om de verhalen te mogen
voordragen. Daar had hij geen be
zwaar tegen en zo kon ik putten uit
een grote bron aan smakelijke verha
len. Onder de Toren heette dat pro
gramma en het was enig om te doen.'
Van het een kwam het ander. Uitno
digingen van plattelandsvrouwen en
andere verenigingen om een verhaal
voor te dragen rolden binnen. 'Dan
kwam ik daar aan in een koket jurkje,
op mijn hoge hakjes. Wat niemand
verwachtte, ze hadden meer een
beeld van een oud gerimpeld vrouw
tje zonder gebitje. En dan moest ik
op, doodeng vond ik dat altijd. Het
gekke was: als ik daar stond en ik
haalde een keer diep adem, dan viel
alles van me af. En het frappante was
dat terwijl ik sta te vertellen mijn ge
dachten razendsnel gaan. Luisteren
ze wel? En als het publiek dan dood
stil is, dacht ik: ja ze luisteren, oh wat
goed. Dat gaf me echt een kick.
Wij Westfnezen zijn een heel theatraal
volkje. Wij zijn erg overdreven, het is
altijd een beetje meer, en sappig met
vertellen, een beetje smeuïg. Het
Westfries zelf is een soort galgen
humor Een Westfries kan lachen om
zijn eigen beroerdigheid. En dat
maakt de taal zo leuk. Ik mis West-
Friesland met, maar wel die humor.
Texelaars hebben ook wel humor,
maar die ontdek je pas bij de
plattelands Texelaar. Zoals de boeren
in Eierland. Dat zijn de mensen met
humor.'
Nadat UDI ter ziele ging, speelde
Geense nog een paar jaar bij Saai en
later bij Sint Jan, de katholieke
toneelvereniging. Sinds twee jaar is
Geense gestopt met toneel en ook
met Radio Texel. Een bewuste keuze
'Op een gegeven moment moest ik
kiezen voor mezelf. En ik wilde zo
graag eens iets met Kees doen. Kees
zat altijd in de muziek en ik op toneel,
nu zitten we samen op dansles en dat
is verschrikkelijk leuk De enige am
bitie die ik op toneelgebied nog heb,
is om ooit nog eens in een stuk van
mijn dochter te spelen. Die zit in
Utrecht op de kunstacademie en stu
deert literaire vorming en drama
schrijven. Dat zou heel leuk zijn.'
'Sinds een jaar of acht ben ik voor
mezelf begonnen. Werd weer wat
onrustig. Ik dacht ik kan alleen maar
kappen, ik wil wel eens wat anders.
Maar wat? Ben ik een
henntredingscursus gaan volgen om
te zien of er nog andere dingen zou
den zijn die ik leuk vond Ik kreeg er
meer inzicht in bepaalde leef- en
denkpatronen en hoe die te doorbre
ken. Want je hoeft niet te berusten. Of
zoals ze hier zeggen: het is nu een
maal zo en niet aars. Daar heb ik heel
veel van geleerd. Ik heb een tijdje als
gastvrouw op De Krim gewerkt, maar
bleef toch altijd aan het kappersvak
denken. Op een avond was ik bij een
hele goede vriend en die zei: ontdek
nu eens echt wat je krachten zijn. Heel
goed over nagedacht. Ik werd regel
matig gebeld met het verzoek bij ie
mand die ziek of oud is te komen
knippen. Daarnaast trok het sociale
me erg aan. En toen wist ik het: dat
is de combinatie! Daar moest ik mijn
werk van maken, naar de mensen
toe Binnen een week was het gere
geld. Kap- en knipservice voor oude
ren en zieken. En dat doe ik nu nog.
Over het hele eiland. Ik moest alleen
wel weer een keuze maken, want het
werd zo druk dat ik het vele werk met
meer aankon. Nu knip ik alleen men
sen die echt met meer naar de kap
per kunnen.'
'Je maakt de leukste dingen mee. Ik
was eens bij een man van negentig.
Zijn hele leven lang was hij geknipt
door Piet Uitgeest, totdat die over
leed. Hij zag mijn advertentie staan,
belde op en ik ging naar hem toe Dat
valt mee, zei hij toen ik binnenkwam,
ik had een oudere vrouw verwacht en
met zo'n jonge blom. Nog nooit door
een vrouw geknipt dan? Nooit, zegt
hij, mien hele leven met. En hoe be
valt dat nu door een vrouw geknipt te
worden? Nou, zegt hij, ik zit te kwis
pelen... Daarnaast maak ik ook hele
verdrietige dingen mee, waar je dis
creet mee om moet gaan Wat ik dan
wel mis is ruggespraak. Gelukkig kan
ik dan de Thuiszorg bellen. Even mijn
ei kwijt. Kees vangt mij ook goed op,
als geen ander weet hij hoe ik in el
kaar zit. Dit werk. zoals ik het nu doe,
geeft mij veel voldoening. Het is niet
alleen het kappen, maar ook het luis
teren. Ik vul een stukje van de een
zaamheid op.'
'Het is een heel andere wereld dan
die waar ik vaak in verkeerde. Zoals
vroeger in Engeland met kmp-
techmeken op hoog niveau en
kapsters met een air. Dat gemaakte,
wat je ook wel eens in de toneel
wereld tegenkwam. Op die momen
ten deed ik er net zo hard aan mee,
ook omdat ik dacht dat het zo
hoorde. Maar ik had er geen lekker
gevoel bij. Nu ben ik onder mensen
die wars zijn van dat onechte gedoe.
Doorgaans mensen die hun hele le
ven op Texel wonen en zoiets
tevredens over zich hebben. Die je in
vertrouwen nemen en prachtige ver
halen vertellen uit het verleden. En
daar geniet ik van. Ik schrijf ze ook
op. Want juist die oude verhalen heb
ben zoveel waarde. Het Texel van
vroeger. Die komen later allemaal in
een boek. Laatst kreeg ik van een
klant een tas met slabonen, bietjes en
worteltjes mee uit eigen tuin. Dat
geeft je zo'n heerlijk gevoel. Ook dat
agrarische weer, dat
plattelandachtige, waar ik toch veel
behoefte aan heb. Dat gewone.'
Ik had altijd dat onrustige gevoel van
weg willen. Die rust heb ik pas hier op
Texel gevonden. Sinds ik op Texel
woon, wil ik de wind en het water om
me heen voelen. Als ik nu van het el-
land af ga, ben ik blij als ik weer te
rug ben Dan gaat die klep van de
boot omhoog en voel ik me heel an
ders worden. Echt hoor. Dan gaat de
hemelpoort voor me open. Dan zie ik
het kerkje van Den Hoorn, de
schapenboetjes en het bord van De
heer is mijn helper. Het klinkt mis
schien gek. maar elke keer zie ik het
weer en moet ik er naar kijken. Dan
denk ik, jongens ik bin weer thuus. Ik
zou hier nooit meer vandaan wHIen.
Het is wel eens jammer dat mensen
zeggen, je bent geen echte. Eigenlijk
doet me dat best een beetje zeer... Ik
wil zo graag een Texelaar zijn.'
Ingrid de Raad
De jeugd heeft de toekomst, ook
bij de MAB, dat zondag op het ei
gen circuit in Eierland de zevende
motorcross van dit seizoen hield.
De categorie jeugd en de
brommercross trokken in totaal 30
deelnemers, die er onder grote
belangstelling van ouders en an
dere familieleden een spannende
strijd van maakten.
De ovenwinning bij de jeugd ging naar
een vrouwelijke rijder, Demse
Betsema. Ze eindigde voor Mike van
Duin en Martijn Eelman. die duidelijk
nog moest wennen aan zijn nieuwe
motor, die hij een dag voor de wed
strijd kreeg. Toch eindigde hij knap op
de derde plaats. De brommerklasse,
die er elke wedstrijd meer deelne
mers bij krijgt, bood een leuk
schouwspel van allerlei soorten en
maten brommers. Roy Hin werd met
zijn knalgele scooter eerste.
Ook bij de klasse 60-80cc laag was
het starthek met twaalf rijders goed
gevuld. De nieuwelingen konden
goed met de rest meekomen. Frank
Zwaan eindigde in deze klasse als
eerste. De klasse 80-125cc telde zo
als gewoonlijk de meeste deelne
mers. Het werd een spannende race,
met vijf rijders die voortdurend stui
vertje wisselden om de eerste vijf
plaatsen. De overwinning ging naar
Aart Mulder. Hij versloeg ook zijn neef
Sjoerd, die het klassement aanvoert.
In de categorie 125B vertrokken ze
ven deelnemers, evenals in de Super
A. De overkanters heersten in de
125B-klasse, waarin Richard Kiefte
als eerste over de finish kwam
Ronald Zijm reed in de Super A-
klasse een sterke wedstrijd en ver
sloeg rivaal Simon Hoensson. Ge
noeg voor de overwinning was het
niet, want Richard van Drooge, die
een voertuig met een dertien jaar oud
motorblok bestuurde, reed een su
blieme wedstrijd. Bij de liefhebbers
had Henri van Maldegem pech dat de
ketting van zijn motor in de tweede
manche brak. waardoor hij in het
klassement punten verspeelde.
De laatste wedstrijd wordt zondag 13
oktober gehouden Daarin gaat het er
zeker nog om spannen, omdat de
strijd om de eindoverwinning in ver
schillende klasses nog onbeslist is.
Ook in deze laatste wedstrijd wordt
een brommerrace verreden. Alle uit
slagen en standen zijn te vinden op
de website www.mabclub-texel.nl.
Uitslagen
Jeugd: I.Demse Betsema; 2.Mike
van Duin; 3.Martijn Eelman. 60-80cc
laag: I.Frank Zwaan; 2.Jurre Duin;
3.Derk Looyestein. 125B: 1.Richard
Kiefte; 2.Rick van Muyen; 3.Marc van
Muyen. Brommers: I.Roy Hin;
2.Joeri Peetoom; 3.Roan Bergman.
80-125cc: I.Aart Mulder; 2.Ron
Looyestein; 3.Michel Melchers Su
per A: 1.Richard van Drooge;
2.Ronald Zijm; 3-Siem Hoensson.
Liefhebbers: I.John van Duin;
2.Henk Gouwenberg 3.Victor
Kamminga.
De Texelse recreatievoetballers zijn
hun wedstrijden zondag begonnen
met nog maar vier teams. De
Cocksdorp moest afhaken, omdat de
club met genoeg spelers op de been
kon brengen. Daardoor zijn alleen
Oosterend, De Koog, De Waal en
Texelse Boys nog over Zoals het er
nu naar uitziet, wordt tot de herfst
vakantie elke week gespeeld. Op 13
en 20 oktober is er in verband met de
vakantie geen programma. Daarna
wordt de frequentie afgebouwd naar
één wedstrijd in de twee weken. Op
deze manier treffen de clubs elkaar
voor de winterstop allemaal twee
maal. Het doorgaan van het traditio
nele Snerttoernooi, op 1 december,
is nog onzeker, nu bij organisator
Nico Ooijevaar wegens het afhaken
van zijn eigen team de animo is ge
slonken.
Bij de overgebleven teams is er nog
volop enthousiasme, getuige het
aantal doelpunten in de eerste ronde.
Oosterend versloeg op eigen veld De
Koog met 6-1. Ook Texelse Boys
kwam zes keer tot scoren bij een
bezoek aan De Waal (0-6). Komende
zondag wordt de tweede ronde ge
speeld, Oosterend ontvangt De Waal,
De Koog speelt tegen Texelse Boys.
Beide wedstrijden beginnen zoals
gebruikelijk om 10 30 uur.
De Badweg in De Koog is op woens
dag 2 en dinsdag 8 oktober tussen de
Dorpsstraat en de Ruyslaan afgeslo
ten in verband met graafwerkzaam
heden.
(Advertentie)
De restauratie van Fort De Schans is voltooid en dat willen we vieren!
Op zondag 29 september opent Fort De Schans haar deuren voor de Texelse gemeen
schap. Om 11 00 uur vindt de opening op ludieke wijze plaats. Daarna is de beurt aan
uiteenlopende natuur- en cultuur-initiatieven. Muziek, theater, informatie en
rondleidingen staan op het programma. Jong en oud zijn van harte welkom!
Programma
11.00 uur.
opening i a.v wethouder
N.D.K. Eelman-van 't Veer
11 30 -16.00 uur:
doorlopend programma met
theater, muziek en infomarkt
12.30 14 00- 15.30 uur.
start rondleiding door
Maritiem en Juttersmuseum
11.30- 14.00 uur.
start workshop landschapstekenen
Workshop landschapstekenen
Deze wordt gegeven door kunstenaar/tekenaar Feiko Mintjes en duurt twee uur Per
workshop max. 20 deelnemers Gelieve u vooraf op te geven bij Natuurmonumenten,
tel (035) 6951315, dinsdag t/m donderdag van 9 00 - 15 00 uur. Vol is vol!
W' '*A
