'Chauffeur op ambulance
geen vak maar roeping'
'Boer zal steeds meer een
ondernemer moeten worden'
9
Ben Jas neemt afscheid van tweede liefde
LTO-voorzitter Doornbos hamert op kansen
.TEXELSE
COURANT'
✓7
a-4
College steunt
restauratie
van 'Lombok'
Darttoernooi
Geen geld meer
voor campagne
tegen alcohol
'Er zijn dingen waar je wel over kan praten, dingen waarover je niet kan praten en dingen waarover je
(Foto Gerarü Timmerman)
'oen Antoon Goes laatst zijn spot-
irent tekende over het toenemend
ontal zlekenreizen, was het van-
elfsprekend dat de Teso-man in
d telefoneerde met chauffeur
■n Jas. Want deze Texelaar be-
luurt al meer dan 33 jaar de am-
ulance en is dus een begrip. 'In
lijn beginjaren kende ik zo'n
eetje alle Texelaars die ik in de
iekenwagen kreeg, maar met al
ie import van tegenwoordig lukt
at niet meer.' Binnenkort neemt
et vertrouwde gezicht van de
exelse ambulancedienst af-
cheid. 28 oktober is zijn laatste
erkdag.
Ir zijn dingen waarover je wel kunt
raten, dingen waarover |e niet kunt
raten en dingen waarover je hele-
laal met kunt praten', drukt Ben Jas
i8) de interviewer op het hart dat je
em met naar bloederige details over
ngelukken moet vragen. 'Want het
an iedereen overkomen en het is
oor de betrokkene of diens familie
iet leuk als ik daarover uit de school
lap. Ook ik heb mijn beroepsge-
eim. Als Texelaars me op straat naar
Ie afloop van een ongeval vragen,
lanzegik "Daarwasikmetbij.dat
roet een andere chauffeur zijn ge-
eest." Toch kan Jas je de oren van
et hoofd praten. 'Als we op weg
aar het ziekenhuis de patiënt ach-
jrin hebben, dan zit er regelmatig
en familielid naast me. Dan knoop
daarmee een praatje aan. Om hem
Ihaar gerust te stellen en om te pro
eren wat informatie over de patiënt
krijgen, want slachtoffers zelf zeg
en vaak niet alles tegen de verpleeg-
undigen. Als ik dan iets hoor waar-
an ik denk dat het van belang is,
ijvoorbeeld over medicijnen, dan
jeef ik dat door naar achteren.'
mbulancechauffeur is geen vak,
laar een roeping, zegt Jas. 'Als je op
'm ziekenwagen gaat werken moet
voor iemand iets willen betekenen,
(oor de patiënten, maar ook voor di-
:ct-betrokkenen. Als is het nog zo
uar en rot, bijvoorbeeld bij een over-
den. dan kun je altijd nog de nabe-
aanden ondersteunen, een klopje
jde schouders bijvoorbeeld.'
(chauffeur op de ambulance moet
jtorgen dat de ziekenwagen zo snel
ogelijk ter plaatse is. 'Zo snel mo-
ifijk van nul naar honderd. Dat be
kent dat ik onderweg wel eens risi-
o's moet nemen. Als er bijvoorbeeld
en hartpatiënt moet worden
ereammeerd, is er geen tijd te ver
szen. Gas op de plank. Op weg naar
te Koog kan het wel eens gebeuren
lat als er een tegenligger aankomt ik
ich moet inhalen. Dan schiet ik er
jssendoor en rijden we dus met z'n
Ineen naast elkaar. Het vereist lef. Als
indere weggebruikers met goed aan
ile kant gaan, dan moet ik zelf wel
ens corrigeren. Ik heb nog nooit
in chade gehad, maar het is wel eens
op het randje geweest. Voor het
zelfde geld hadden de spiegels eraf
gelegen. Je moet goed vooruit kijken
en goed inschatten. Ik moet zeker zijn
dat de andere weggebruikers me
goed horen en zien. Zwaailichten en
sirenes aan dus, als de nood aan de
man is. Maar desondanks heb ik wel
eens vol op de rem moeten trappen.'
Meer dan dertig jaar geleden begon
Ben Jas zijn loopbaan als taxichauf
feur bij zijn zwager en ondernemer
Toon Smidt, waarna hij al snel op de
ambulance belandde. 'We reden toen
met een Opel Kapitein, waarmee we
twee slachtoffers tegelijk konden
meenemen, en een Peugeot bestel
wagen, waar zelfs drie patiënten in
pasten. Ik heb het één keer gehad dat
alle plaatsen bezet waren. Het was
toen een kwestie van zo snel moge
lijk ter plaatse zijn, zo snel mogelijk
inladen en zo snel mogelijk naar het
ziekenhuis. Nu gaat dat anders. Wel
snel ter plaatse, maar niet meer snel
inladen en wegwezen. Eerst zorgen
we dat de patient stabiliseert en zorg
vuldig wordt voorbereid op het ver
voer. Als een slachtoffer in een shock
dreigt te raken, is het belangrijk dat
meteen te bestrijden met alle moge
lijkheden die we aan boord hebben.
Een traumapatiënt bij een ongeval
met een inwendige bloeding dienen
we gelijk medicatie toe. Een gebro
ken been spalken we en dat soort
dingen. Vroeger werd het infuus
meestal vergeten, want we hadden
op de ambulance met de kennis en
het materiaal om dat in te brengen.
Onze medicatie was heel beperkt. We
gingen met vier of vijf ampullen op
pad, nu zitten er wel een stuk of der
tig in de koffer. We krijgen nu zóveel
apparatuur mee dat we bijna met een
aanhanger op pad moeten.' De am
bulance zelf heeft hij in al die jaren
gekoesterd. 'Je kunt gerust opschrij
ven dat ik in mijn leven twee liefdes
heb gehad. De eerste is mijn vrouw
Matty en de tweede de ziekenwagen.
Je moet er altijd op kunnen vertrou
wen.'
In de tijd dat Jas begon, was het aan
tal dodelijke ongevallen op het eiland
veel hoger dan nu. 'Toen waren er
meer grote klappers, vooral in de
zomer. De maximumsnelheid van
tachtig kilometer per uur was nog niet
ingevoerd, de veiligheidsgordel niet
verplicht en airbags waren er nog
niet. Door de invoering van dit soort
maatregelen nam de veiligheid in het
verkeer toe. Wij hebben dat kunnen
merken. Het aantal zware letsel-
gevallen is gedaald, al is het natuur
lijk nog regelmatig flink raak. Het aan
tal keren dat we uitrukken is in de
loop der jaren wel flink gestegen, al
is het de laatste tijd gestabiliseerd. Ik
schat dat we dit jaar ruim boven de
700 jaar ritten uitkomen. Ik moet zeg
gen dat sommige mensen wel erg
snel 1-1-2 bellen, want niet overal
waar wij komen is een ambulance
echt nodig. Maar iemand in de alarm
centrale kan natuurlijk met beoorde
len of werkelijk de nood aan de man
is.' Om dit te voorkomen moet de
gene die het alarmnummer belt
straks meer vragen beantwoorden.
Jas moet met alleen zorgen zo snel
mogelijk ter plaatse te zijn, maar is
ook de rechterhand van verpleegkun
digen Roel Smallenbroek en Saskia
Engelhart, met wie hij samenwerkt.
'Ze moeten hun taak zo goed moge
lijk kunnen uitvoeren. Dat begint on
derweg al. Ik rij geconcentreerd, maar
ondertussen overleg ik met de ver
pleegkundigen hoe we de situatie die
we verwachten aan te treffen zullen
aanpakken. Als we aankomen, ne
men we eerst de situatie in ogen
schouw. Is het veilig? Als dat zo is.
dan stappen we op het slachtoffer af.
Als hij of zij aanspreekbaar is. vragen
we óf en waar het pijn doet. Ik weet
doorgaans wel wat er nodig is, een
gaasje of wat anders en reik dat aan.
Daar hoeven ze met om te vragen. Ik
heb mijn praktijkervaring en in de
loop der jaren allerlei cursussen ge
volgd. Werken bij de ambulance
dienst betekent dat je nooit bent uit
geleerd. Steeds bijscholingen. Drie
jaar geleden ben ik bijvoorbeeld nog
begonnen aan een pittige studie, die
ik met succes heb afgerond. Zelfs
eind oktober, als mijn dienst er eigen
lijk al op zit, heb ik nog een bijscho
ling.'
'Niet één rit is hetzelfde. Natuurlijk
weet je dat je als je een bepaalde si
tuatie aantreft zus of zo moet hande
len. Maar er zijn altijd weer omstan
ders, elke situatie is anders en de
communicatie is verschillend. Iedere
dag leer je wel iets. Bij een ongeval
probeer ik ook de omstanders een
beetje op afstand te houden, behalve
iemand die er getuige van is geweest,
want die kan best waardevolle infor
matie hebben. Je hebt ook wel eens
te maken met omstanders die verve
lend doen. Mensen kunnen erg ge
schrokken zijn, waardoor je dat soort
reacties krijgt Met een paar sus
sende woorden breng je ze door
gaans wel tot bedaren. Ook mensen
die betrokken zijn bij een ongeluk
kunnen soms behoorlijk tekeer gaan.
Maar onze ervaring is dat slachtoffers
die hard brullen er doorgaans niet het
ergst aan toe zijn. Maar als er iemand
naast zit die je niet hoort, dan moet
je die in de gaten houden. Die heeft
vaak het zwaarste letsel.'
De traumahelikopter komt alleen bij
heel zware ongevallen. 'Er is altijd een
deskundige arts aan boord die de
patiënt kan stabiliseren en bepaalde
chirurgische handelingen kan verrich
ten. Er is ook ruimte om een patiënt
mee te nemen in de heli. bijvoorbeeld
als die toch naar een trauma
ziekenhuis gaat, dan nemen ze het
slachtoffer ook mee. Maar in principe
Ter gelegenheid van het afscheid
van Ben Jas wordt op vrijdag 22
november van 17 30 tot 20.00
uur in de garage van de
ambulancedienst aan de Wilhel-
minalaan in Den Burg een recep
tie gehouden.
gaat de patiënt in de ambulance en
rijdt de trauma-arts al dan met mee
in de ambulance. Er is nu zo'n discus
sie over hoe om te gaan met het toe
nemend aantal ritten buiten de regu
liere dienstregeling van Teso. Qua
snelheid is er nauwelijks sneller ver
voer dan de veerboot. Vanaf de plek
van het ongeval ligt het slachtoffer
doorgaans binnen drie kwartier in het
ziekenhuis. Een heli moet eerst wor
den opgepiept, dan moet er worden
gebrieft en warm worden gedraaid. Ik
heb begrepen dat het al een half uur
duurt alvorens zo'n heli in de lucht
hangt. En dan nog naar Texel en naar
het ziekenhuis.'
Jaren geleden werd in verband met
de kosten van een extra boot ook al
gerept over een alternatieve over
tocht naar Den Helder. De Texelse
Courant speelde daar op 1 april eens
op in door bij wijze van grap bekend
te maken dat er een voor zieken-
vervoer ingerichte landingsboot. de
aqualance, tussen Den Helder ging
varen. Om het realistisch te laten lij
ken werd Ben Jas als stuurman op
gevoerd. 'Daar zijn toen een hoop
mensen ingetuind.' Zelf is hij ook wel
eens ergens ingetuind, maar dan let
terlijk. 'Ik had met verpleegkundige
Maria de Graaf eens een ritje gedaan
en toen we in het oude Parkzicht Zie
kenhuis in Den Helder de brancard
droegen, raakte ik al pratend over de
patiënt uit balans en viel achterover
naar beneden een luchtkoker in.
Maria riep nog: "Ben, wat doe je?"
Maar Ben lag een paar meter lager en
gaf geen antwoord meer, want ik was
even helemaal van de kaart. Ze had
den me snel weer bij en ik bleek niets
te hebben gebroken. Het was een
hele toer om me weer uit het gat te
krijgen.'
De betrokkenheid van de medewer
kers bij de Ambulancedienst Texel is
altijd groot geweest. Jas behoort tot
het team dat zes jaar salaris heeft
ingeleverd om de dienst te redden.
'We voelden ons met hart en ziel be
trokken bij de dienst, die van hoger
hand een te lage vergoeding kreeg.
Niemand wilde het op z'n geweten
hebben de ambulancedienst ten
gronde te richten door volledig loon
te eisen. Terwijl we ook nog dag en
nacht klaar moesten staan voor
Texelaars en toeristen. Als we toen op
onze strepen waren gaan staan, was
de dienst er niet meer geweest We
hebben uiteindelijk moeten besluiten
tot een staking. Het was voor ons
héél hard om dat te doen, maar het
moest. Gelukkig heeft de rechter ons
gelijk gegeven en hebben we gekre
gen waarop we recht hadden. Maar
tevoren wisten we dat niet.'
De eilandpositie zorgde ervoor dat
het er bij de uitvoering op Texel iets
anders toeging dan elders. 'Qua ken
nis en uitrusting hebben we altijd een
flinke voorsprong op onze overkantse
collega's gehad, doodeenvoudig
omdat we langer onderweg waren
naar het ziekenhuis. Toen ik begon,
zaten ze aan de overkant nog met
VRIJDAG 25 OKTOBER 2002
EHBO'ers in de auto, terwijl wij ver
pleegkundigen Elly Luyckx en Maria
de Graaf al mee hadden.'
'Bij veel ongevallen waar ik vroeger
kwam, waren Texelaars betrokken.
Het was in een tijd dat er op Texel nog
niet zoveel import was en vrijwel ie
dereen elkaar kende. Dus trof ik re
gelmatig bekenden aan. Dat kan leuk
zijn, maar ook minder leuk Het ge
beurde een keer dat ik 's morgens
mijn broer naar het ziekenhuis moest
brengen. En, toeval of met, 's avonds
raakte ik zelf met een infectie naar het
ziekenbtii&^eel-din§en-zijB-vao de
harde schijf af, maar anderen niet. Die
zijn onuitwisbaar, In die 33 jaar zijn er
toch nog heel wat ervaringen die ik
nooit meer vergeet. Soms schrik je
best wel. Nu zijn er evaluatie
gesprekken en zo, maar dat had je in
die beginjaren niet. Ik denk dat als er
toen hulp was geweest, ik daar mis
schien wel gebruik van had gemaakt.
Maar het is altijd goed opgelost.'
Jas bewaart ook veel leuke herinne
ringen aan zijn werk. 'Zoals ge
slaagde reammaties. Het is voor een
hartpatiënt heel belangrijk dat er
meteen reanimatie en beademing
wordt toegepast. Dan heeft zo'n
slachtoffers kans om te overleven.
Maar als wij komen - dan ligt zo'n
patiënt er toch al even - en iedereen
staat nog met z'n armen over elkaar,
dan weet ik al tevoren dat het moei
lijk wordt. Dan kun je bij wijze van
spreken alleen nog wat voor de na
bestaanden betekenen. We hebben
gelukkig ook heel wat mensen
gereanimeerd en geklaptdie er goed
zijn uitgekomen Als ik zo iemand zie
lopen, die weer naar z'n biljartclub
gaat en leuke dingen doet met z'n
vrouw* <ian doet me dat wel wat Er.,
zijn ook dankbare mensen.
Sommigen sturen een brief hoe het
gaat, van anderen hoor je mets meer.
Dan gaan we er maar vanuit dat het
goed gaat.' Hij roemt de samenwer
king met de politie, huisartsen,
brandweer en Teso.
Gevraagd naar bijzondere gebeurte
nissen, licht hij toch een tipje van de
sluier op. 'We hadden eens een dame
van een jaar of 75 in de auto, die haar
bovenarm had gebroken. We gaven
haar pijnstillers en daar werd ze een
beetje high van. Ze vertelde de ver
pleegkundige grote verhalen en
zwaaide onderwijl met haar gekwet
ste arm. Die verpleegkundige wist
niet wat hij zag. "Niet bewegen me
vrouw, want dat is uw gebroken arm."
Ik lag in een deuk.' Of die Belgische
para die tegen een grondwal bij het
crossterrein was terechtgekomen. Ik
gaf hem een hand. want daarmee
krijg je direct een hoop informatie. Als
je een slap handje krijgt of als ze je
met aankijken, dan weet je dat het
met helemaal goed zit. Van die para
wilde ik weten of hij een hersen
schudding had. Terwijl de verpleeg
kundige keek of hij iets gebroken had,
vroeg tk: "-Hoeveelste sprong was
dit?"-"A!lez meneer, dit was mijn
vierde sprong." Maar hij stak een
volle hand omhoog. "In Nederland is
dat vijf", zei ik. Toen deed hij één vin
ger omlaag. "Het waren inderdaad
vier sprongen, maar ik moest even
nadenken." Het is geen mop, het is
echt gebeurd. De verpleegkundige
moest zich op dat moment even
omdraaien.'
Gerard Timmerman
Ambulancechauffeur Ben Jas:
helemaal niet kan praten.
te LTO-voorzitter betoogde dat een belangrijke rot voor de boeren is weggelegd: 'De
flossing van het wereldvoedselprobleem moet van de boeren komen. Duurzame land-
temv (s daarbij de sleutel.' lFo,°Com. rimman
'Waar gaan we met de landbouw
naartoe?', opende hij zijn toespraak.
In het kort schetste hij een beeld van
de ontwikkelingen op wereldniveau.
Hij sprak over de teleurstellende uit
komst van de Wereldhandelstop in
Johannesburg met betrekking tot
duurzame landbouw. 'Hoe dragen wij
een wereld over aan onze kinderen
die duurzaam Is? Op dit moment ster
ven per dag wereldwijd meer dan
twintigduizend kinderen van honger.
Er wordt wel veel gepraat, maar wat
dóen wij? Wat mij stoort is de blij
vende ophef over de drieduizend
doden van 11 september bij de aan
slag in New York in contrast met het
stilzwijgend voorbijgaan aan die
twintigduizend per dag. De oplossing
van het wereldvoedselprobleem
moet van de boeren komen. Duur
zame landbouw is daarbij de sleutel.'
Om boer te blijven is het belangrijk
tijdig in te spelen op de veranderin
gen in de samenleving, aldus Doorn
bos. De uitbreiding van de Europese
Unie met een land als bijvoorbeeld
Polen zal ook een aanpassing vragen
'Zie de op u afkomende verande
ringen niet als bedreiging, maar als
evenzovele kansen en mogelijkhe
den,' hield Gerard Doornbos, voor
zitter van LTO Nederland zijn aan
dachtig gehoor voor. Hij sprak
woensdagavond in theater De
Kiekendief voor een volle zaal. De
Texelse agrariërs waren in groten
getale opgekomen om te luisteren
naar wat hun voorman te zeggen
had. Opmerkelijk was het grote
aantal vrouwen onder zijn gehoor
en de aanwezigheid van diverse
vertegenwoordigers van buiten de
agrarische sector.
van de Nederlandse landbouw, bij
voorbeeld wat betreft het melk
quotum. 'Denk met dat we dat in
Polen ingevoerd krijgen. En het
slechtste wat u kan overkomen is af
schaffing. Een traject van geleide
lijkheid is in deze gewenst Mensen,
lees uw vakbladen! Er komt zoveel op
ons af. Het is zaak alert te blijven',
riep hij op tot waakzaamheid.
'De veranderingen vóór zijn en inspe
len op de behoeften van de samen
leving. Dat houdt ook in dat we met
meer alleen grondstofleveranciers
moeten zijn die genoegen moeten
nemen met wat de handel betaalt,
maar ook zullen moeten meedenken
over de schakels in de markt. We
moeten af van het patat-effect,
waarin de handel bij slechte oogst
direct de patatprijs verhoogt, terwijl
de leverancier, de boer, het juist met
een lagere prijs moet doen. Het is met
makkelijk om hier een vinger achter
te krijgen, maar we zullen toch moe
ten proberen een rol in die keten te
gaan spelen. Het zit er aan te komen
dat de cateringbedrijven een steeds
groter marktaandeel gaan kriigen.
Doordat er steeds meer tweever
dieners gaan komen, zal de vraag
naar kant-en-klare maaltijden toene
men. Hoe spelen wij daar als
agrariërs op in? De boer zal steeds
meer een ondernemer moeten wor
den. Een brede visie is daarbij ge
wenst. In de automatisering ligt een
grote belofte voor administratieve
lastenverlichting. Zie de computer
niet meer als bedreiging, maar als
kans.'
Imago
Het imago van de boer is goed, blijkt
uit het onderzoek dat in opdracht van
de Land- en Tuinbouw Organisatie
tweemaal per jaar door een onafhan
kelijk bureau onder de burgers wordt
uitgevoerd. 'De burger ziet het belang
van de boer als landschap- en
natuurbeheerder, maar zal daarbij
ook moeten beseffen dat er een
kostenplaatje aan hangt. Er kan niet
simpelweg een grote hoeveelheid
vogels op de boerenbedrijven wor
den losgelaten, aangevuld met de
daarbij komende administratieve las
ten. Er zal voor het product natuur
moeten worden betaald. De boer is
een belangrijk producent van kwali
tatief en kwantitatief waterbeheer
Ook het ontwikkelen van zorg
boerderijen en het kamperen bij de
boer zijn activiteiten die direct met de
burger van doen hebben. Maar het
kiezen van andere speerpunten voor
uw bedrijf zal steeds uw eigen keuze
moeten zijn', aldus Doornbos.
De WLTO-afdeling Texel had bij het
bezoek van de landelijk voorzitter
geen aandacht gevraagd voor speci
fiek Texelse problemen, anders dan
bij het bezoek van enkele weken te
rug. 'We hebben nu meer algemene
zaken die de landelijke actualiteit
betreffen ingevoerd, aldus voorzit
ter Jaap Hm. 'Hoe geven we als
agrariër invulling aan maatschappe
lijke wensen. Er wordt wel veel ge
sproken. maar daadwerkelijke invul
ling blijft achterwege, zodat een
leegloop van het platteland dreigt.
Waar blijft dan het natuurbeheer? Het
bezoek van vandaag is belangrijk
voor de ledenbinding, voor uitleg
naar de leden toe. Vandaar ook meer
de algemeenheid van het praatje. Het
was niet de bedoeling van vanavond
om de diepte in te gaan. Het is goed
om eens een nuchtere visie op de
landbouw te horen. Van onze eigen
organisatie. De LTO is een belangen
organisatie, geen confrontatie-
organisatie.'
B en w zijn in beginsel bereid mee
te werken aan de restauratie van
de voormalige rijswerkerswoning
'Lombok', Stuifweg 73 in polder
Het Noorden, eigendom van B.
Keijser. Ze gaan ermee akkoord
dat het op de monumentenlijst
staande vervallen pand zijn woon
bestemming terugkrijgt, zodat het
permanent kan worden bewoond,
mits het huidige kleinschalige ka
rakter wordt behouden. De be
staande oppervlakte mag daarom
niet worden vergroot; wel mag er
een bescheiden bijgebouw aan
worden toegevoegd.
Bij de provincie zal nu het zogeheten
kwaliteitslabel worden aangevraagd.
Als dat wordt afgegeven, wordt de
woning met in mindering gebracht op
de bouwcontingenten. Wordt het
geweigerd, dan gebeurt dat wel en
zal met de artikel 19-procedure, die
nodig is om de woonbestemming te
regelen, worden gewacht tot na
2005. Ook de gemeenteraad zal wor
den voorgesteld 'in principe' akkoord
te gaan, dus onder voorwaarde dat
het kwaliteitslabel wordt verkregen.
Het huis ligt in een gebied met agra
rische bestemming maar is zelf niet
bestemd. Omdat het al lang niet meer
wordt bewoond, kan ook het over
gangsrecht met worden toegepast.
Bij de totstandkoming van het be
stemmingsplan in 1977 heeft de ei
genaar verzuimd te reageren op de
'weggeschreven' rechten. Sinds
1985 staat 'Lombok' op de gemeen
telijke monumentenlijst. De
monumentencommissie heeft des
tijds al gepleit voor het teruggeven
van de woonbestemming aan het
pand.
Al eens eerder is aan een huis een
woonbestemming geven om behoud
van het monumentale karakter te
waarborgen. Dat is Hoofdweg 132
van M.C. Sieger-Knook.
In café De Zwaan in Den Burg wordt
zaterdag een darttoernooi gehouden
Het betreft een zogenoemd 301 -toer
nooi, waarbij dubbel in- en uitgegooid
moet worden. De wedstrijden begin
nen om 13.00 uur
Het college heeft besloten geen
geld meer te steken in de Alcohol
Zomercampagne van de Brijder-
stichting, maar wel in andere, meer
op de Texelse jeugd gerichte pro
jecten tegen overmatig drinken.
De zomercampagne van de Brijder-
stichting was vooral bedoeld voor
jonge toeristen. Veel jongeren werden
bereikt (het afgelopen seizoen 3919),
de samenwerking met de lokale
horeca was goed en er was veel aan
dacht in de media. Het alcohol
gebruik daalde met drastisch, maar
veel waarde werd gehecht aan het
bewustwordingsproces dat in de vele
contacten met de doelgroep op gang
werd gebracht. Het college zette ech
ter vorig jaar al vraagtekens bij het nut
en de noodzaak van gemeentelijke
financiële steun. Voor het seizoen
2002 werd nog €2.650,- toegekend
maar voor het volgende jaar werd
'heroverweging'
aangekondigd Dat is dus nu ge
beurd. met het genoemde gevolg.
Het college realiseert zich dat het
stoppen van de bijdrage betekent dat
de Brijderstichting geen campagne
meer houdt op Texel, tenzij het Ne
derlands Instituut voor Gezondheids
bevordering en Ziektepreventie
(NIGZ), die nu al een belangrijk deel
van de campagne betaalt, met nog
meer geld over de brug komt. De
gemeentelijke bijdrage dekte vooral
de extra kosten die uit de eiland
situatie voortkwamen, zoals reis- en
overnachtingskosten van de mede
werkers.