I
3
'De pannen mogen wel eens rammelen, als ze maar op het dak blijven
Klaas en Annie Lap-Koopman
al zestig jaar gróós met mekaar
mm
- v
Miife '5
*1
F amilieberichten
'i
If-
Verminder hoeveelheid
aan bestemmingsplannen'
.TEXELSE
COURANT'
\'W..
Semeente herziet twaalf plannen
entrum
Onderzoek naar
toeristenbelasting
Wat ik zeggen wou...
Bestemmings
plannen
Bedrijventerrein (2)
Willem Trap Grietje Eelman
met hun 50-jarig huwelijk!
VRIJDAG 22 NOVEMBER 2002
Zo, je bent keurig op tijd. Hou je jas maar aan, want ik dacht
lat we maar eerst een foto moesten maken, het is nu nog droog.
Ve willen buiten bi] de schapen en het kerkje moet er ook op.'
let is duidelijk wie hier de leiding heeft. Ik ben op bezoek bij
Haas (89) en Annie (81Lap-Koopman aan het Klif in Den Hoorn,
lij vieren deze week hun 60-jarige echtvereniging met een groot
amiliefeest, voorafgegaan door een dankdienst in de her-
ormde kerk. Voor beiden bestaat hun leeftijd alleen op de ka-
;nder, want 'de soos, daar zijn we nog écht te jong voor.'
let huis aan het Klif ligt er verzorgd
i| en bloemen en gezellige oranje
ompoenen bij de deur vertellen al
at de bewoners van tuin en planten
ouden. En van nog heel veel andere
ingen, wordt al gauw duidelijk. Aan
iteresses en activiteiten heerst bij de
ïfcmilie Lap geen gebrek. En ze hou-
en van opschieten en doorwerken.
iVe gaan eerst maar naar de scha-
en, dacht ik zo. hou je jas maar aan,'
egt Annie. Al redderend worden de
choenen vervangen door klompen,
ant ze houdt van precisie. Een boe
rt met schoenen aan op het land is
een boerin. Lap krijgt orders zich in
en blauwe kiel te hijsen en zijn goeie
et op te zetten. 'Ken deuze dan
et?' Nee, beslist niet. Buiten staan
,vee aan elkaar gebonden zakjes
io iet voer klaar en via de tuin aan het
loge Achterom klimmen we naar de
ia chapenwei. 'Hebben we hier geen
irachtig uitzicht? Kijk, daar boeren
ie jongens (Jan en Piet) en daarach-
>rdie bomen woont Jacob. We heb-
0 en ze allemaal in 't oog en staan hier
aak te kijken wat ze allemaal doen.'
Lap zet de voerbakken op de onder
stellen en leegt de inhoud van de
zakjes. De lammeren drommen om
de voerbakken en met welgevallen
kijkt het echtpaar naar hun vee. 'Mooi
koppel, hè? Arie had er geen zin meer
in en toen heb ik ze overgenomen. Als
het straks schapen geworden zijn
verkoop ik ze en begin weer met een
nieuw koppel lammeren. Als ik nog
leef tenminste... Ik ga bij 't jaar af.
Zeg, staan we zo goed? Wat zeg je,
een beetje dichterbij? Komt de kerk
er zo ook op? Dat moet wel hoor, de
kerk is voor ons heel belangrijk, we
houden er ook nog een dankdienst.'
Op de zaterdagavond, want het mid
delpunt zijn in een zondagse ere
dienst gaat ze te ver. Lap: 'Dat we 't
zoveel jaren goed hebben met me
kaar is ons gegeven als genade. We
mogen met vieren zónder God te
danken, maar dat past niet in de zon
dagse dienst Die is niet voor ons.'
Als de foto gemaakt is en het vee en
het uitzicht bewonderd, zijn we nog
lang niet aan de koffie toe. De bijen
stal komt in zicht Annie: 'Ik was er
.n'»! Vs!»'-*' I
a#8j>
a.i
ti i
D
Indanks zijn hoge leeftijd houdt Klaas Lap niet van stilzitten. Op bijgaande foto, vorig jaar
\jgustus aan de Laanweg gemaakt tijdens een demonstratie van oude oogsttechnieken,
af hij zien hoe boeren vroeger zichtten. (Foto come Timmert
net mee opgehouden vorige herfst, 't
Kan nou wel toe, dacht ik bij mezelf.
Maar van 't voorjaar kwam er toch
weer een zwerm in de kast en toen
heb ik alles maar weer schoonge
maakt en pas kwam de slinger weer
van zolder en hebben we samen de
honing geslingerd. Ja, dat doen we
samen, 't Is nog een heel werk. Die
bijen, dat is eigenlijk een uit de hand
gelopen hobby van Jan. Toen hij er
mee ophield, ben ik er maar mee
doorgegaan. Jan is een open boek.
Hij had bij de keukentafel zovaak over
die bijen zitten vertellen, dat ik er
onderhand ook alles van wist. Ik heb
toen in 1980 nog wel twee seizoenen
een cursus over bijenhouden gevolgd
op de landbouwschool.'
Via de schapen en de bijen, komen
we in de moestuin. De boerenkool
staat er fris bij en de paadjes zijn ge
wied. 'We telen alle groenten zelf En
kijk eens naar die bessenstruiken.' In
het schuurtje staat de trots van de
huisvrouw: flessen vol zelfgemaakt
sap van frambozen, aardbeien, bes
sen en rabarber. Het is een pracht
gezicht.
Pieken en dalen
'Laat je schoenen eens zien. Heb je
er niks onder?' Zonder controle kom
ik de kamer niet binnen 'Ja,' zegt
Klaas, terwijl hij genegen naar zijn
vrouw kijkt, 'ze is wel 's lastig, 't Moet
precies zoals zij 't wil En vergenoegd
schuift hij aan tafel, waar de zelf
gebakken appeltaart al klaar staat.
'Zo, waar zullen we beginnen? Ik heb
de hele nacht liggen wroeten en al
les op een rijtje gezet Vanaf 't begin.
Heb jij ook een vragenlijstje meege
bracht? Misschien is dat nog handi
ger, als jij vraagt.' Maar van vragen
lijstjes en rijtjes komt helemaal niets
terecht, want Annie komt met het fo
toalbum en de bijbehorende verhalen
en de hele planning van Klaas loopt
in de soep. Niet helemaal tot zijn ge
noegen, maar - zoals blijkt - door de
jaren heen hebben ze geleerd eikaars
regie te accepteren. Klaas: 'Om het
zestig jaar met elkaar vol te houden,
moet je mekaar met teveel voor de
benen lopen. Daarom heb ik ook nog
die schapen, dan kan ik af en toe
eens naar buiten. En de pannen mo
gen wel eens rammelen, als ze maar
op het dak blijven.'
Hun leven is langs pieken en dalen
gegaan, maar de eindconclusie die
tijdens het gesprek vele malen ter
tafel komt, is: we hebben het toch
altijd goed gehad. Annie, geboren in
Oosterend als derde kind van Arie
Koopman en Trijntje van der Vis, ver
loor al op anderhalfjarige leeftijd haar
moeder. De oma bij wie het gezin ging
inwonen stierf toen Annie twaalf was.
En toen ze zeventien jaar oud was,
moest ze haar dienst/e als hulp in de
huishouding bij de familie Zegel in de
PH polder opgeven om haar zuster
op te volgen als huishoudster in het
gezin van haar vader en haar opa.
'Dat was in die tijd heel gewoon. Ik
Klaas en Annie Lap regisseerden zelf de fotograaf: 'Komt de kerk er zo ook op? Dat moet wel hoor, de kerk is voor ons heel belangrijk.
(Foto Come Timmer)
vond het wel jammer, want ik had het
best naar mijn zin bij de Zegels. Ik
ging naar de meisjesvereniging in
Den Hoorn en naar de jaarlijkse feest
avond die dominee en mevrouw
Moen organiseerden in Ons Huis En
ik had toen net Klaas leren kennen.
Op het feest ter ere van de geboorte
van prinses Beatrix in 1938. Ik had
wel in de Prins willen blijven, maar
daar werd vroeger niet naar ge
vraagd. Dat was de tijd.'
Klaas Lap, een echte Hoornder, zoon
van Jacob Lap en Rennetje Bruin,
kortweg Klaas van Rennetje ge
noemd, zag op 15 december 1913
het levenslicht. Opgegroeid in de
Kerkstraat was hij voorbestemd om
bij zijn vader op de boerderij te ko
men 'Je werd gewoon in het bedrijf
opgenomen Zo ging dat vroeger Er
werd je niet gevraagd wat je zelf wou.
En je verdiensten bleven thuis, je
kreeg een zakcentje en verder was
vader de baas.' Zijn vrouw onder
breekt: 'Dat was de tijd, vader, dat
was de tijd. Dat kun je niet vergelij
ken mot hoe het nu gaat.' En Lap gaat
verder: 'Ik ben nog wel naar de
landbouwschool geweest. We kregen
les van meester Klimp. Moet je na
gaan, van die hele klas is iedereen al
weg Alleen Aris Wuis en ik zijn nog
over.'
Verkering
De verkering van Klaas en Annie ver
liep niet zonder slag of stoot. Er was
nog een andere kaper op de kust,
maar na het vuurwerk bij het
geboortefeest van Beatrix haakte
Klaas aan de andere kant in en
deelde de verblufte vrijer mee dat hij
met Annie naar de film ging. Thuis
sprak het standsverschil een woordje
mee, maar de beide gelieven bleven
volhouden en vier jaar na hun kennis
making, op 19 november 1942, stap
ten ze in het huwelijksbootje. Klaas in
het surrogaatpak. zoals hij het door
de jaren heen is blijven noemen.
Annie: 'Hij was gewend zijn pakken
op maat te laten maken, omdat hij zo
smal was.' Klaas: 'Maar de kleerma
kers werkten niet meer, de stoffen
waren op en ik moest toch in het
knappe pak. Dus ik naar Eli en Sam
Phlessing, die een kledingzaak had
den in Den Burg. Maar ia, het was
oorlog, de hele winkel was al leeg. er
was niks meer te krijgen. Maar ze
hadden achter in de zaak nog een
pak weggelegd en dat kreeg ik. Dat
was toch heel aardig van ze. Annie
kreeg een donkerblauwe lap. waar ze
haar jurk van genaaid heeft.'
'We zijn in De Hemmer begonnen. We
hebben er met genoegen gewoond,
maar als je nu terugkijkt, zo ach
teraf Geen water, geen licht, met
regen was het pad één modderpoel.
Toch hadden we altijd aanloop. Om
dat het gezellig was, denk ik, én we
hadden eten! Moeder wist overal wat
van te maken en iedereen die kwam
bleef mee-eten. In 1943 werd ons
dochtertje Rennie geboren. Na ze
ventien maanden werd ze ziek. long
ontsteking Door de oorlog waren er
geen goede medicijnen en we moes
ten haar weer afstaan. Net met de
bevrijding, terwijl iedereen feestte.
We bladeren verder in het fotoalbum.
De familie breidt zich gestadig uit. Na
Rennie kwamen er nog negen kinde
ren. Acht mochten ze er houden
'Kijk.' zegt Annie, 'en hier moesten
we met zijn allen op de foto.' Ja.' zegt
Klaas, 'sla die foto nog eens terug. Ze
benne allegaar in 't knappe pak. Zie
je dat? Ik wil niet pochen op mijn
vrouw, maar dit moet wel effe zeid
weze. Ze benne allegaar netjes. Dat
deed ze toch maar.' Annie, zichtbaar
blij met dit onversneden compliment:
'Iedere keer als ik er één netjes had,
schoof ik hem de kamer in naar de
fotograaf, tot ik ze allemaal klaar had.'
Veranderingen
Alles veranderde. Na zestien jaar in
de Hemmer verhuisde het gezin Lap
in februari 1958 naar Den Hoorn, naar
Klif, waar nu zoon Arie zijn bedrijf
heeft. 'Met tegenzin, want we woon
den plezierig in de Hemmer. Maar
oom Piet, van wie de boerderij aan
het Klif was, had geen opvolgers en
wij hadden al een heel gezin, waar
van de oudste nog maar tien Jaar
was. Ik moest in de toekomst kijken.
Het was wel een hele waag, we
moesten leven bij de dag. Als ik de
rekeningen betalen moest, keek ik
eerst welke er het nodigst aan toe
was.'
De bedrijfsvoering veranderde ook.
Lap weet nog mee te praten over de
tijd van vóór de melkbus, 'leder dorp
had een melkfabriek In Den Hoorn
stond-ie op Diek, De Onderneming
uit 1912. In de oorlog is hij wegens
brandstofgebrek gesloten. De boeren
liepen met twee emmers van 20 liter
aan een halsjuk naar de fabriek. Als
je zes a zeven koeien had, was je in
die tijd een flinke boer. Met acht
koeien moest je al met zijn tweeën
zijn om de melk te versjouwen. De
koeien liepen meestal ook nog ver
weg. De boeren uit De Westen had
den kannen van 30 en 40 liter. In 1930
kwamen de bussen en daarmee ook
de melkwagentjes. Voor twee bus
sen. Je maakte die karretjes zelf.
Ouwe ijzeren ploegwielen eronder.
Dat was zwaar duwen. Toen de lucht
banden kwamen, werd het alweer
een stuk gemakkelijker. Had je drie
bussen te vervoeren, dan was je echt
een grote boer.'
Toen de bussen in 1974 vervangen
moesten worden door de melktank
had Lap er genoeg van. 'De jongens
zaten meer en meer in het loonwerk
en ik zag het al aankomen dat moe
der dan mee te melken moest. Het
was een mooi punt om er mee op te
houden en de koeien te verkopen. De
schapen heb ik gehouden, later nam
Arie ze over, om het land waar geen
bollen stonden te beweiden. En nu
heb ik ze weer. Ach ja, alles verandert.
In 1930 woonden er in het dorp nog
28 boeren. Alleen al in het dorp. moet
je je voorstellen. In 1950 kwam de
eerste trekker op mijn bedrijf. Ik kon
er niet van slapen, zo zag ik er te
genop. Toen ik eenmaal een rondje
gereden had, was 't over. Je moet
met de tijd mee.'
Stoelen
Wat niet veranderde in al die jaren
was het meubilair. 'Deze stoelen zijn
nog van ons trouwen,'zegt Lap trots,
terwijl hij op de leuning slaat. 'Sies
van Heeringen, timmerman bij Jaap
Drijver, heeft ze nog voor ons ge
maakt. Met de tafel en het ledikant.
Je kunt alles wel opruimen. Kijk te
genwoordig maar eens langs de kant
van de weg. Van alles wordt er neer
gezet. Maar dan heb je 't ouwe niet
meer, dan ben je niet meer thuus. Ik
weet nog dat we in 't eerste jaar dat
we getrouwd waren een brandje had
den. Moeder heeft er nog een hele
sjouw aan gehad om te zorgen dat
het op tijd geblust werd. De
wagendeuren moesten open, de lad
der uit de schuur en toen is ze naar
de schoorsteen geklommen om hem
af te sluiten. Toen ik thuis kwam, zei
ik: had 'm toch laten gaan, die ouwe
keet. Maar ja, dan hadden we nou
met op deze stoelen gezeten.'
Zestig jaar later: vier dochters en vier
zonen, vijfentwintig kleinkinderen en
tien achterkleinkinderen. Het is een
indrukwekkende groep, een grote
rijkdom, die vanaf een foto de kamer
inkijkt. Ze hebben een groot feest
voorbereid, een verrassingsfeest.
Feesten is de Lappen wel toever
trouwd en Klaas en Annie hebben er
altijd hun aandeel in, behalve deze
keer.
'Ja, en dat staat me niks aan, dat
geheimzinnige gedoe,' zegt Lap. Hij
gooit een papiertje voor me op tafel.
'Kijk, dat is alles wat we weten Als
we wat vragen, lachen ze maarzo'n
beetje, maar ze zeggen niks. D'r staat
zelfs nog geen advertentie in de krant
(dat is inmiddels gebeurd, red.). Dat
had allang gemoeten. Maar we mo
gen ons nergens mee bemoeien, dus
daar hou je je dan maar aan. Maar 't
bevalt ons niks. Bij mij moet 't gaan,
ik hou niet van afwachten. Wij benne
gewend zelf te regeren.
Regeren en zich laten regeren, want
de kerkdienst is voor Klaas en Annie
het belangrijkste van het feest. Hun
trouwtekst uit het Hooglied 'want
sterk als de dood is de liefde, vele
wateren kunnen de liefde niet blussen
en rivieren spoelen haar niet weg' -
is in die zestig jaar realiteit gebleken.
'Een geschenk van Hogerhand, een
stukje genade. We hebben alle reden
om dankbaar feest te vieren.'
Corrie Timmer
:én bestemmingsplan buitengebied,
én voor de dorpen, één voor Den
urg inclusief de nieuwe wijken en
én voor de industrieterreinen Dat
ou wel het samen, dat komt op het-
elfde neer.' Jan Koolhof (CDA) vroeg
fch af of er met een soort raam-
sstemmingsplan kan worden ge
laakt, waaraan verder per dorp in-
ulling wordt gegeven. Volgens een
:oordvoerster van de gemeente zit-
;n er haken en ogen aan die ge
tochte. Het zou onder meer vertra-
mg opleveren, omdat dan eerst voor
He dorpen plankaarten moeten wor-
len geïnventariseerd. Ook zou het de
amenhang van verschillende be-
lemmingsplannen doorkruisen.
)ver de voorgelegde planning be
tonden twijfels bij de partijen. Van
Ier Spek merkte op dat die erg
strak' is, waardoor geen ruimte over-
ilijft voor herzieningen van het be-
temmingsplan buitengebied. De
toordvoerster bevestigde dat. Van
ter Spek had daar moeite mee. Na
aar pleitten ook de andere
ommissieleden ervoor flexibel om te
laan met de planning 'Het kan wen-
n «lijk zijn wat anders tussendoor te
toen, ook als dat vertraging als con-
equentie heeft', aldus Arthur Ooster-
tean (GroenLinks). Die had al met
ton ondertoon opgemerkt dat de
tanning wel erg ambitieus in elkaar
alten. Koolhof stelde voorwaarden
an een soepelere planning 'Het
loet ook niet als los zand aan elkaar
tongen. De ambtenaren moeten kun-
ton afwerken waaraan ze zijn begon-
ten. Ze zitten dan goed in de mate-
Joop Groeskamp (Texels
ielang). die enthousiast had gezegd
tot hij de belangrijke data uit de plan-
- 'Jng al in zijn agenda had gezet,
vroeg bij nader inzien eveneens om
meer flexibiliteit. Hij erkende dat hij
als politicus meteen een leermoment
had gehad, omdat hij er niet bij had
stilgestaan dat het strak vastleggen
van de planning later barrières zou
kunnen opwerpen als er iets tussen
moet worden geschoven. Een voor
stel van Texels Belang om de
actualisatie van de bestemmings
plannen Midden- en Zuid-Eierland en
Oosterend om te wisselen, haalde
geen meerderheid.
Scherpe prijzen en een
vakkundig advies'
Vier bedrijven op één adres..
MARIC0WEG 6'
Er komt een onderzoek naar de
vraag in hoeverre er sprake is van
ontduiking van toeristenbelasting.
Enkele jaren geleden werd uit een
enquête van de VW en Teso onder
bootreizigers de conclusie getrok
ken dat logiesverstrekkers op
Texel ongeveer een miljoen gulden
aan toeristenbelasting te weinig
hadden betaald. Hoewel later
bleek dat het hoge bezoekers
aantal 'vervuiling' bevatte en het
verschil veel kleiner moet zijn, blijft
het gerucht over het tekort de kop
opsteken. Uit een onderzoek moet
blijken in hoeverre er werkelijk
toeristenbelasting wordt ontdo
ken.
De vervuiling in het onderzoek zou
onder andere zijn ontstaan doordat
ook reizigers die op Texel op familie
bezoek naar Texel gingen, werden
meegeteld, aldus TVL-voorzitter
Harry Wuis. Gisteravond, tijdens de
raadscommissie Middelen, ergerde
hij zich duidelijk aan het wantrouwen
jegens zijn sector. Zeker als dat aan
leiding zou zijn om op een andere
manier van inning van de toeristen
belasting over te stappen. 'Met het
huidige systeem kunnen we leven.'
Maar verschillende raadsfracties wil
len toch kijken of er een efficientere
wijzemogelijk is. Om voor eens en
altijd een eind te maken aan het wan
trouwen en de vraag te beantwoor
den of er inderdaad een beter
inningssysteem moet komen, advi
seerde de commissie tot het onder
zoek.
De gemeente kent veel verou
derde bestemmingsplannen,
waardoor mensen regelmatig ah
tikel-19 procedures moeten voe
ren om in strijd met het bestem
mingsplan een plan te kunnen
realiseren. Voor aanvragers van
een vergunning betekent dat
extra kosten, omdat uitgezocht
moet worden wat de mogelijkhe
den zijn Dat gebeurt onder meer
met behulp van principe
verzoeken. waarover de raad
vorige week besloot dat de be
stede uren voortaan in rekening
moeten worden gebracht van de
aanvrager.
De komende jaren wil de ge
meente twaalf bestemmings
plannen actualiseren. Ze is al in
een gevorderd stadium met de
plannen Oudeschild Bedrijven
terrein (uitbreiding) en Oude
schild. De voorbereidingen voor
de herziening van de bestem
mingsplannen De Cocksdorp en
Den Hoorn-'t Zouteland zijn ook
gestart. In maart 2003 wil de ge
meente beginnen met de
actualisatie van bestemmings
plan Midden- en Zuid-Eierland.
Daarna volgen Den Hoorn (met
uitzondering beschermd dorps
gezicht) (start juli 2003), Ooster
end (met uitzondering be
schermd dorpsgezicht)
(november 2003). 't Horntje
(buurtgemeenschap en haven)
(maart 2004), Oost (juli 2004) en
De Waal (november 2004) Van
het bestemmingsplan Den Burg
wordt gemeld dat de ontwikke
ling is gestart en van de Wadden
zee dat de planning nog niet be
kend is. Per bestemmingsplan
duurt het ongeveer 2,5 jaar voor
dat de hele procedure (met onder
meer hoorzittingen en inspraak
mogelijkheden) is afgerond en
het herziene plan in werking kan
treden. De gemeente heeft
stedenbouwkundige bureau Vijn
in de arm genomen om de
actualisatie uit te voeren.
Het blijft toch een mooi iets, het le
ven in een democratie. Het door ons
gekozen en betaalde bestuurlijk ap
paraat is, na verkozen te zijn, doof
voor de stem des volks. Een
bedrijventerrein in westelijke richting,
langs de Langeveldstraat. Laat alle
Cocksdorpers die voor zijn een hand
opsteken. Beter nog, laat al deze
mensen twee handen opsteken, dan
lijkt het misschien nog wat. Ik haal
ook allemaal zeer sterke argumenten
uit het stukje in de Texelse Courant
Een streekplan uit 1979, dit moet de
leidraad voor de provincie zijn. Hoe
democratisch. Hoe bij de tijd. De
grond, die zich westelijk van het
bedrijventerrein bevindt, is al aange
kocht. Duidelijk een onomkeerbaar
probleem, daar twijfelt vast niemand
aan. Als het bedrijventerrein zo mm
mogelijk hinder moet veroorzaken,
dan is de westkant de enige kant
waar hinder veroorzaakt wordt. Uit
zicht wordt weggenomen en het aan
zicht van het dorp wordt geschaad.
Een lachertje, het is diep triest, maar
bestuurlijk een lachertje
PS: Ik ambieer echt met een tweede
J.A. Does te worden, maar sommige
clin9en" Remko S, Klein,
De Cocksdorp.
Bedroefd, maar dankbaar dat wij haar zo lang in
ons midden mochten hebben, delen wij u mede
dat onverwacht van ons is heengegaan onze lieve
moeder, groot- en overgrootmoeder
Cornelia Maria Roeper
sinds 11 januari 1998
weduwe van Jan Koorn Mzn.
op de leeftijd van 82 jaar.
Tineke - Willem
Jan - Meta
Johannis - Myrian
Joost, Margriet
Irma - Shermon
Arthur
Lia - Jan
Liane - Allard
Frouke - Jacco
Maarten - Dorothé
Esther - Joost
Arjan
Peter
Texel. 21 november 2002
De Zes 12 K145
1791 EX Den Burg
Er is gelegenheid tot condoleren op maandag 25
november van 19.30 tot 20.30 uur in de „Car
rousel" van de „Gollards", entree Jonkerstraat.
De crematieplechtigheid zal worden gehouden
op dinsdag 26 november om 15.00 uur in crema
torium Schagerkogge te Schagen.
Vertrek boot 14.00 uur.
28 nov I952
28 nov 2002
Wij feliciteren onze ouders
en grootouders
Riet Jan. Martha Peter.
Jeannie Nico. Cees Aris Angelica
en kleinkinderen
Kaart je sturen'
Adres- Peperstraat 38 a
1794 AL Oosterend
