Eindelijk meer
voor Armeense familie
JiB
'ijftigste trap Ab-Jan en Olaf Witte
Stofferende broers nemen
geen blad voor de mond
Uitzetting nu praktisch onmogelijk
4Ê;/
Groen
.TEXELSE
COURANT'
WELKE ONDERWERPEN KRN IK
rSLR DE 6.ÈR6TE PBRl
[VER-ZIN SMOES VOOR RRRDSLicT
jNZflKE P0QU6MB 2003.
JCORSÜS)WRKKER BLDVEN
[TSP&H5 RQF>DSV£RGflO&R\NG
IBESCHRSE DE KOR5TE ROUTLj
[DLf-t BORG IN
rOELRTEM INSPREKEN DOOREEN]
UITGESPROKEN "HPE
DIT KEER VERWRCHTEN,
IZOEK DE ROOKVROE RUIMTE'
G£ME£NTT.Hl)K>'
fCÜRSUSFAXEN MET1
iMRRtA V/RN DESSPEK
[VERKLRRR WET MEERVOUDIG]
["RUIMTE GEE>t?UlKj
ICURSÖS" UlTGORN Eb NRCWT
IMET DE BüF?RV
NOU DDT UiOROT lNK£,N£Nl
Hersengymnastiek voor Wampexers
PvdA: Tarief
parkeren mag
stuk omhoog'
Voorlichting
in ziekenhuis
Marktprijs drukt
opbrengst van
kledingactie
Zwart
Raadsbesluiten vooreen lange termijn
Wonen Bondje
niet toegestaan'
Van der Vis
wint Snertrit
Jf jaar nadat ze het oorlogsgeweld
Abchazië ontvluchtten, hebben
leden van de sinds vijf jaar op
exel wonende familie Kalaidjan
leer zekerheid gekregen over hun
jekomst in Nederland. De twee
udste kinderen krijgen een ver-
lijfsvergunning. Hun vader en
loeder en twee zussen hebben
ie toezegging nog niet, maar wor-
door de overheid nu als state-
lios beschouwd, wat in de praktijk
etekent dat ze niet meer het land
unnen worden uitgezet.
et nieuws kwam woensdagochtend
twee etappes binnen. Eerst werd
jorde gemeente Texel bekend ge
laakt dat het gezin nu als stateloos
ordt beschouwd. Tot nog toe ston-
•n de vluchtelingen geregistreerd
nationaliteit onbekend'. Een sub-
il verschil, terwijl ook de nieuwe
atus tegenwoordig weinig zeker-
lid meer biedt Iemand die nergens
ingezetene stond geregistreerd,
ceg tot enkele jaren geleden vrij
obleemloos het Nederlands staats-
jrgerschap als hij daar om vroeg,
aar tegenwoordig ligt dat een stuk
inder eenvoudig. Wél gunstig voor
Armeense vluchtelingen is dat ze
ankzij de erkenning als stateloze in
ite met meer door de Vreemdelin-
mpolitie het land kunnen worden
Igezet Hun paspoort, dat ze bij bin-
nkomst in Nederland bij de Immi-
ratie en Naturalisatie Dienst hebben
oeten inleveren, werd nog uitgege
ven door de Sovjet-Unie en is niet
meer geldig. En of ze nog geregis
treerd staan in hun voormalige woon
plaats is niet meer na te gaan, aan
gezien Georgië de controle heeft
verloren over haar oproerige provin
cie Abchazië en Abchazië zelf door
Nederland met wordt erkend. Dat
betekent eenvoudigweg dat ze geen
vaderland meer hebben om naar te
rug te worden gestuurd De Arm
eense familie behoorde in Abchazië
tot een christelijke minderheid, die
door haar zakelijke banden met
Georgiérs door veel landgenoten
werd gehaat.
Verblijfsvergunning
Nog beter nieuws voor de familie
kwam woensdagochtend via mr. Arie
van Driel, de advocaat die anderhalf
jaar geleden door sympathiserende
Texelaars om hulp was gevraagd,
nadat de Kalaidjans in hoger beroep
te horen hadden gekregen dat ze
geen recht hadden op asiel. Van Driel
meldde dat de twee oudste kinderen,
Tigran (22) en Gajana (21), een ver
blijfsvergunning krijgen. Een tijdelijke
weliswaar, maar deze wordt volgens
hem in de praktijk na vijf jaar altijd
omgezet in een definitieve. Dat bete
kent dat ze alle rechten krijgen die bij
hun status horen, waaronder het
recht op studiefinanciering en om
werk te zoeken. Tigran is tweedejaars
student informatica aan de Universi
teit van Amsterdam, Gajana studeert
Verpleegkunde aan de Utrechtse
Hogeschool. Voor hun kosten van
levensonderhoud zijn ze tot nu toe
afhankelijk van giften, voornamelijk
afkomstig van de door Texe-laars ge
vormde Stichting Erchan. Ook een
probleem vormt het lopen van sta
ges, aangezien iemand zonder ver
blijfsvergunning niet het recht heeft
zich te verzekeren
Emotie
In huize Kalaidjan en bij de sympathi
serende stichting is vol emotie op het
nieuws gereageerd. Aan een lange
periode van angst en onzekerheid is
voorlopig een einde gekomen. Het
gezin ontvluchtte in 1992 het oorlogs
geweld in Abchazië en belandde
twee jaar later in Nederland. Sinds
1998 wonen de Armeniërs in Den
Burg, na al eerder in het inmiddels
opgeheven asielzoekerscentrum
Motel Texel in De Koog te hebben
verbleven. In de afgelopen vijf jaar zijn
de Kalaidjans aardig ingeburgerd
geraakt. Dat blijkt niet alleen uit hun
kennis van de Nederlandse taal of de
(voltooide) schoolopleidingen van de
kinderen, maar ook uit de inspannin
gen van Texelaars om het gezin te
behoeden voor uitzetting. Een jaar
geleden nog werden bijna 1400
handtekeningen opgehaald, die wer
den gebruikt om de zaak van de fa
milie kracht bij te zetten. Welke ge
volgen de nieuwe situatie heeft voor
een nog lopende rechtszaak, moet
nog worden overlegd met de advo
caat.
VRIJDAG 24 OKTOBER 2003
RMTOON GO&5 24-10-1003
parkeertarieven in Den Burg
logen wat betreft PvdA-raadslid
Ifred Schaatsenberg een stuk
mhoog. 'Het is hier gewoon veel
laag en daarom voor toeristen
>t aantrekkelijk om een gratis
^keerplaats op te zoeken.' Maar
Koolhof (CDA) wil niet dat er
de tarieven wordt gemorreld,
moeten wel gastvriendelijk
/en.'
frek aan parkeerplaatsen blijft in
Burg een probleem. Het speelt
name in wijken rond het centrum,
ir de bewoners soms zelf lang
ar een plaatsje moeten zoeken,
parkeerverbod waarbij bewoners
den ontzien, is volgens Frans Vis-
(D66) een goed middel.
Schaatsenberg vertaalde dat in een
vergunningstelsel voor de Texelaars.
Omdat per huishouden vaak meer
dere auto's in gebruik zijn, stelde
Joop Groeskamp (Texels Belang)
voor om twee ontheffingen per wo
ning te verlenen. De gedachte om de
ijsbaan als parkeerterrein in gebruik
te nemen, zoals geopperd in de
maandagavond besproken Parkeer-
nota, noemde Groeskamp 'de moeite
waard'. Inspreker Gerard van der
Kooi kwam met de suggestie om
bewoners van de tweede ring
parkeervergunningen te verlenen. Er
van uitgaande dat het merendeel
overdag de auto elders parkeert,
stelde hij voor dat bezitters van een
parkeerschijf gebruik mogen maken
van de vrije plekken. Dat zou dan wel
een Texelse parkeerschijf moeten
zijn, stelde Koolhof. 'Want de
parkeerschijf die landelijk wordt ge
bruikt. levert de gemeente niets op.'
Bezitters van een Texelse parkeer-
kaart hebben al zo'n schijf, dus het
zou kunnen. Wethouder Corrie Heijne
van Verkeer zei zich te zullen beraden
over de voorstellen. Ook over de sug
gestie dat beter moet worden aange
geven waar gratis kan worden gepar
keerd.
In de Blauwe Zaal in het Gemini Zie
kenhuis in Den Helder vindt in no
vember een drietal voorlichtings
avonden plaats. Op dinsdag 18
november wordt gesproken over au
tisme bij kinderen, op donderdag 20
november over posttraumatische
dystrofie en op dinsdag 25 november
over bevallen in het Gemini De eer
ste twee avonden worden gehouden
van 19.30 tot 21 30, de laatste avond
van 19.00 tot 21.00 uur. Aanmelden
kan bij het Patiënten Service Bureau,
tel. 0223-696346.
De opbrengst van de actie 'Geef
ons de zak' die twee keer per jaar
door de Rotaryclub Texel wordt
gehouden, blijft hoog, althans wat
gewicht betreft. Clubleden, gehol
pen door andere vrijwilligers, haal
den dinsdag maar liefst 16.100 kg
op, waardoor het totaal van dit jaar
op 28 ton komt. Uitgedrukt in geld
ziet de opbrengst er minder floris
sant uit. De markt voor tweede
hands kleding is ingezakt, waar
door thans 20 eurocenten per kilo
wordt gevangen terwijl het dit
voorjaar nog 30 cent was.
Mede dank zij de medewerking van
de Texelaars die de zakken op tijd en
keurig dichtgebonden aan de weg
hadden gezet, verliep het ophalen bij
zonder vlot. Op het terrein van Rab
in Oudeschild werden de met bestel
wagens aangevoerde kleren overge
laden in drie containers. De schoenen
werden apart gehouden en een ploeg
vrouwen onder leiding van Carla
Timmers uit Den Burg zorgde ervoor
dat ze werden gesorteerd en
verzendklaar gemaakt voor het so
ciaal project Tori Oso van Nel Bakker
in Paramaribo. Allen die aan de actie
hadden meegewerkt, onder wie
Anton Staal en Leo Beekhuis van De
Bolder, kwamen na afloop bijeen in
De Lindeboom, waar volgens traditie
snert met roggebrood werd gegeten
en het resultaat van de inzameling
bekend werd gemaakt. De opbrengst
van de kleding gaat naar goede doe
len, waaronder het Tesselhuus. Ove
rigens bleek ook bij deze actie dat
door sommigen nog altijd wordt ge
dacht dat de opgehaalde kleding met
opnieuw wordt gedragen maar wordt
vermalen tot poetskatoen of indus
triële grondstof. Feit is echter dat de
kleding via gewone commerciële ka
nalen wel degelijk terecht komt bij
mensen die niet in staat zijn nieuwe
kleren te kopen, met name in diverse
landen van het voormalige Oostblok.
Het daarom belangrijk dat voor de
actie nog bruikbare kleding wordt in
geleverd. dus geen kapotte spullen,
vodden en gordijnen
>or Olaf is de dag zo om, voor mij
lurt hij erg lang', vertelt Ab-Jan
itte grijnzend. Een standaard-
apje, dat hij maakt als hem weer
ins wordt gevraagd hoe de fapijt-
igende broers het toch de hele
g met elkaar uithouden. Onaf-
heidelijk, immer goedgemutst
met een bijzonder gevoel voor
imor gaan ze op pad voor het
igen van vloerbedekking of het
(vestigen van gordijnen en jaloe-
n. Het bekleden van trappen is
in specialiteit. Toen de vijftigste
n dit jaar woensdag aan de beurt
is, verraste baas Charles Bosma
it tweetal met een taart.
mand vroeg eens hoeveel trappen
bekleden in een jaar. Want soms
en we er wel een stuk of drie. vier
de week. We gingen toen met
larles een weddenschap aan. Hij
u de stand bijhouden. Gisteravond
de biljartclub zeiden we nog tegen
laar: die vijftigste komt nog niet erg.
far toen we vanmorgen in de
huur kwamen, waar we vóór het
uk altijd even een bakkie doen,
ind er een grote slagroomtaart met
tekst: hartelijk gefeliciteerd met
He vijftigste trap
de verslaggever op de jubileum-
g onverwacht binnenstapt, zijn de
se druk doende op de trap van een
>nmg aan de Pontweg. Ab-Jan
nteert de stofzuiger, Olaf is bezig
puntjes op de i te zetten op de
luist met bordeauxrood tapijt be-
le treden Ab-Jan: 'Dit is een mak-
'ijke trap, omdat hij recht is. Bij een
laiende trap heb je allemaal
heve eindjes en dat geeft wat meer
"k. Het mooie van het bekleden
een trap is, dat als we eens een
'k tapijt verkperd afsnijden, het
'er een klein lappie is. Als je dat
"een huiskamer hebt, dan zijn de
•olgen groter.' Na zoveel jaar sa-
mwerkmg is de werkverdeling een
lomatisme geworden. Ab-Jan: 'Ik
et de traptreden en geef de ma
ten door aan Olaf. Hij snijdt het tapijt
en doet ander voorwerk. Dan leg ik
leg de stukken tapijt op de treden, lijm
ze vast en sla de nietjes erin. Het werk
is in de loop van de jaren wel wat ver
anderd. Vroeger legden we de bekle
ding direct op het hout, nu leggen we
er een ondervloer onder. De trap wordt
er mooier van, het tapijt blijft langer
netjes en het loopt lekkerder.'
Van de twee werkt Ab-Jan (38) met
14 jaar het langst bij Bosma, broer
Olaf (30) trad er 8,5 jaar geleden in
dienst. Sindsdien zijn ze onafschei
delijk. Olaf: 'Het lekkere met broers
is dat je alles tegen elkaar zegt. We
kroppen niks op en zeggen wat we
denken. Als hij rustig is, dan heeft hij
koppijn of mankeert hij wat anders.
Dat weet ik gewoon. Er was eens een
vrouw die zei: jullie kunnen het wel
héét goed met elkaar vinden. Ja. zei
den we, maar we hebben dan ook
jaren samengewoond. Ze wist niet
wat ze ervan moest denken. Later,
onder de koffie, vertelden we dat we
broers waren.' Ab-Jan: 'Anderhalf
jaar geleden zijn we beiden vader
geworden. Vrijwel gelijktijdig, er zat
maar drie weken tussen. Toen onze
vrouwen net zwanger waren, moch
ten we daar nog niet over te praten.
Maar we voelden aan elkaar dat er
iets aan zat te komen. Op een gege
ven moment hebben we dat uitge
sproken. Ik weet nog bij welke trap
dat was.'
Ab-Jan: 'Soms zijn we net een praat
paal. Mensen vertellen ons van alles,
ook over ziek en zeer. Hele baarmoe
deroperaties passeren de revue We
komen ook wel bij oudere mensen bij
wie de kinderen het huis uit zijn, die
graag een praatje maken. Die willen
het liefst dat we wel drie keer koffie
met ze drinken. We staan er open
voor. Als een mevrouw over haar ge
broken heup wil vertellen, dan laten
we haar lekker haar gang gaan. Of
over een dochter die we helemaal
niet kennen. Het zijn privé-zaken
waarover we met geen mens praten.
Vaak zijn we ze na de koffie alweer
vergeten.' Oiaf: 'Als we aan het eind
van de dag bij zo'n oud mensje ver
trekken en ze is helemaal gelukkig
met haar trap, dan geef ik haar een
dikke pakkerd. Dat gaat gewoon
spontaan. Ach, met ons is het zo dat
klanten blij zijn als we komen en ook
weer blij als we gaan. Want dan is het
weer opgeknapt. Laatst waren we in
zo'n nieuwe zomerwoning. Toen het
tapijt lag, hing er gelijk een leuke sfeer
in dat huis. Die vrouw blij natuurlijk.
Met dit werk zie je altijd snel resultaat.
Soms zijn mensen maanden in de
weer om een huis op te knappen. Dan
komen wij een dag en ligt de stoffe
ring er in.'
Ab-Jan: 'Als we bij mensen thuis be
zig zijn, geven ze ons het vertrouwen.
Niet iedereen kan thuisblijven als wij
aan het werk zijn. Dan geven ze ons
de sleutel. Anderen nemen een dag
vrij en zitten dan de hele dag in de
kamer te niksen, terwijl wij met de
trap bezig zijn. Maar dat is altijd nog
beter dan wanneer ze de hele dag
tegen ons aan staan te praten. Dan
ga je fouten maken.' Trappen is niet
het enige dat de broers bekleden.
Olaf: 'We stofferen soms ook een hele
basisschool. Dat is een grote klus.
Daar zit je dan een week of twee, drie.
We doen ook complete hotels. Een
leuke afwisseling.'
Twee broers die niet alleen samen
werken, maar ook op dezelfde biljart
club zitten Ab-Jan: 'Bleef het daar
maar bij, we hebben ook nog de
zelfde vrouw. Gekkigheid natuurlijk.
We doen privé al minder samen. Ik
ben gestopt met voetbal. Olaf doet
niet meer mee aan de Wampex, maar
we hebben wel samen het Rondje
Texel gelopen, met broer Vinnie, de
vuilnisman. Hij begon per ongeluk
met een achterstandje en haalde ons
pas bij de Slufter in
De verstandhouding met hun werk
gever is uitstekend 'Charles laat ons
zo vrij als een vogeltje.We nemen we
geen blad voor de mond. Maar als het
Redactioneel commentaar
Met buitengewone belangstelling wordt uitgekeken naar de besluitvor
ming over de meerjarige beleidsbegroting door de gemeenteraad, ko
mende dinsdagavond. De politici staan voor enkele ingrijpende beslis
singen over de kanjerprojecten. Daaronder de nieuw- en verbouwpiannen
van OSG De Hogeberg (waarvoor een bedrag van €7,2 miljoen zou moe
ten worden uitgetrokken), een nieuw gemeentehuis (€13 miljoen) en het
gebouw voor de maquette van de Rede van Texel, dat op €1,2 miljoen
is begroot en waarvan de exploitatie nog een heet hangijzer is. Kanjer
projecten waarmee de raad al eerder heeft ingestemd zijn de centrale
hulpverleningspost en de Muziek- en Dansschool, die voor €450.000,-
op de begroting staat. Vele miljoenen euro's dus, waarvoor de Texelse
gemeenschap de komende decennia jaarlijks €1,8 miljoen opzij moet
leggen. Een flinke hypotheek op de toekomst.
Gezien de reacties maandagavond tijdens de raadscommissie Grond
gebied, lijkt de bouw van een nieuw raadhuis de voorkeur te hebben
Onduidelijkheid bestaat over de vraag welke kant het met de nieuw- of
verbouw van OSG De Hogeberg uit zal gaan. Na de bezorgde brief van
de medezeggenschapsraad, die bang is dat de gemeente kiest voor een
goedkope variant (€2,7 miljoen), is sprake van een radiostilte. Lastig voor
belanghebbenden, die kennelijk pas dinsdag horen met welk voorstel
het college definitief komt. Raadsleden zelf zeiden gisteren niet precies
op de hoogte te zijn van de laatste stand van zaken. Ook als het op
transparantie aankomt, blijkt het nieuwe duale systeem geen vooruit
gang.
Dinsdag besluit de raad ook of de extra verhoging van de toeristen
belasting met vijf eurcent in 2005 en de Onroerend Zaken Belasting met
twee procent, doorgang vindt Collegepartijen hebben al aangegeven
dat ze aanhikken tegen met name de extra OZB-verhoging. Mochten die
niet akkoord gaan met deze maatregel, dan hoeft dat met per se ten koste
te gaan van de kanjerprojecten. In de begroting blijkt nog speelruimte
van een aantal (euro)tonnen te zitten.
Veel is er te doen over de plek van het nieuwe raadhuis. Uit de discussie
maandagavond bleek dat veel raadsfracties onzeker zijn over de keus
tussen de i|sbaan en het Texel-veld. Beide locaties lijken te voldoen aan
de gestelde criteria: op met al te grote afstand van het centrum, voor
(openbaar) vervoer goed bereikbaar, ruimte voor uitbreidingsmogelijk
heden en ruimte voor parkeerplaatsen. Maar waar het aan schort is een
duidelijk overzicht van argumenten die de voor- en nadelen van beide
locaties in beeld brengen, op basis waarvan de raad een goed onder
bouwde afweging kan maken, in plaats van een besluit op gevoel.
Texelaars die hun stem hebben laten horen in deze discussie, hebben
er een kater aan overgehouden. De verwachtingen die volgens hen zijn
gewekt, zijn met waargemaakt. Ze hebben het gevoel dat hun mening
niet is meegenomen in de besluitvorming. Als dat maar geen voedings
bodem wordt voor onvrede met het nieuwe raadhuis. De geschiedenis
heeft geleerd dat de raad bij besluitvorming over het gemeentehuis de
plank behoorlijk kan misslaan. Begin zestiger jaren stemde de raad met
overgrote meerderheid in met het huidige, een besluit dat veertig jaar
na dato nog altijd wordt betreurd. Te hopen valt dat bij de invulling van
de Groeneplaats de burgerparticipatie beter uit de verf komt dan bij de
keuze van de locatie.
Olaf (voorgrond) en Ab-Jan Witte bezig met het stofferen van hun vijftigste trap dit jaar.
(Foto Gerard Timmerman)
eens moeilijk of lastig is, gaat hij
voorop in de strijd.'
Onbedoeld was Olaf een tijdje gele
den wel erg innig met zijn baas. Ab-
Jan; 'We hadden een klusje in Drach
ten. Toen zat Charles maar te vissen:
hoe lang hebben jullie daar werk? Ik
zei dat we het in één dag niet redden
en er dus moesten overnachten Toen
hij er later nóg een paar keer over
begon zei ik: weet je wat jij doet, je
gaat maar mee, want dat wil je ge
woon. Toen ook Charles' broer Jos
meeging, waren we met z'n vieren, 's
Avonds aan de loop natuurlijk. Bleek
de kastelein een broer te zijn van een
Texelaar. Toen haalde hij een fles
Berenburger te voorschijn. Na afloop
weer terug naar het huis. Olaf en ik
in de ene kamer en Charles en Jos in
de andere slaapkamer, 's Nachts was
Olaf naar de wc gegaan en daarna
per ongeluk in de verkeerde kamer
beland en in de slaapzak van Charles
gekropen. Moet je voorstellen: twee
van die grote kerels in één slaapzak.
Dat was bij het opstaan wel een ver
rassing.'
Wonen in voormalige verenigings
gebouw Het Bondje wordt op dit
moment niet toegestaan. Dat zei
wethouder Nel Eelman (Grondge
bied) dinsdagavond nadrukkelijk
tijdens de vergadering van de
raadscommissie Grondgebied die
in dorpshuis 't Skiltje werd gehou
den.
Inwoners van Oudeschild hebben er
grote moeite mee als de gemeente
aan de familie Van Beek uit Maars-
sen, die het pand achter de pastorie
aan de De Ruyterstraat heeft ge
kocht, toestemming zou geven een
dienstwoning in het pand te realise
ren. Oudeschilders die eerder Het
Bondje hadden willen kopen, kregen
telkens te horen dat er niet mocht
worden gewoond. In de buurt zijn
recent handtekeningen opgehaald
tegen de plannen van de familie Van
Beek. Volgens Eelman moet de aan
vraag nog worden behandeld in het
college. 'Maar op dit moment laat het
bestemmingsplan wonen met toe Wij
zullen ook handhaven als er gewoond
gaat worden.' Eelman ontkende de
bewoners ertoe te hebben aange
spoord om handtekeningen op te
halen. De advocaat van de familie
Van Beek zegt dat er wel mogelijkhe
den zijn om de dienstwoning te reali
seren.
Met zes strafpunten heeft Pieter van
de Vis zaterdag de snertrit van de
MAB gewonnen. De niet al moeilijke
rit (uitgezet door Anne en Femke de
Vries) voerde van de firma Schoen
maker op het Wezenland over de
Hogeberg weer terug naar Den Burg
en vervolgens via de Westen naar
Catharmahoeve. Er deden negentien
deelnemers mee. Pieter van der Vis
werd in de B-klasse gevolgd door
Bert Barhorst en Aris van der Vis, die
ieder zeven strafpunten hadden In
de C-klasse was Cor Barends met 28
strafpunten de beste Hij werd ge
volgd door Sjef Boom (51en Eduard
Bos (60),
De prijzen worden uitgereikt op de
MAB-dag die op 16 november in
manege Akenburg wordt gehouden.