Eindelijk meer voor Armeense familie JiB 'ijftigste trap Ab-Jan en Olaf Witte Stofferende broers nemen geen blad voor de mond Uitzetting nu praktisch onmogelijk 4Ê;/ Groen .TEXELSE COURANT' WELKE ONDERWERPEN KRN IK rSLR DE 6.ÈR6TE PBRl [VER-ZIN SMOES VOOR RRRDSLicT jNZflKE P0QU6MB 2003. JCORSÜS)WRKKER BLDVEN [TSP&H5 RQF>DSV£RGflO&R\NG IBESCHRSE DE KOR5TE ROUTLj [DLf-t BORG IN rOELRTEM INSPREKEN DOOREEN] UITGESPROKEN "HPE DIT KEER VERWRCHTEN, IZOEK DE ROOKVROE RUIMTE' G£ME£NTT.Hl)K>' fCÜRSUSFAXEN MET1 iMRRtA V/RN DESSPEK [VERKLRRR WET MEERVOUDIG] ["RUIMTE GEE>t?UlKj ICURSÖS" UlTGORN Eb NRCWT IMET DE BüF?RV NOU DDT UiOROT lNK£,N£Nl Hersengymnastiek voor Wampexers PvdA: Tarief parkeren mag stuk omhoog' Voorlichting in ziekenhuis Marktprijs drukt opbrengst van kledingactie Zwart Raadsbesluiten vooreen lange termijn Wonen Bondje niet toegestaan' Van der Vis wint Snertrit Jf jaar nadat ze het oorlogsgeweld Abchazië ontvluchtten, hebben leden van de sinds vijf jaar op exel wonende familie Kalaidjan leer zekerheid gekregen over hun jekomst in Nederland. De twee udste kinderen krijgen een ver- lijfsvergunning. Hun vader en loeder en twee zussen hebben ie toezegging nog niet, maar wor- door de overheid nu als state- lios beschouwd, wat in de praktijk etekent dat ze niet meer het land unnen worden uitgezet. et nieuws kwam woensdagochtend twee etappes binnen. Eerst werd jorde gemeente Texel bekend ge laakt dat het gezin nu als stateloos ordt beschouwd. Tot nog toe ston- •n de vluchtelingen geregistreerd nationaliteit onbekend'. Een sub- il verschil, terwijl ook de nieuwe atus tegenwoordig weinig zeker- lid meer biedt Iemand die nergens ingezetene stond geregistreerd, ceg tot enkele jaren geleden vrij obleemloos het Nederlands staats- jrgerschap als hij daar om vroeg, aar tegenwoordig ligt dat een stuk inder eenvoudig. Wél gunstig voor Armeense vluchtelingen is dat ze ankzij de erkenning als stateloze in ite met meer door de Vreemdelin- mpolitie het land kunnen worden Igezet Hun paspoort, dat ze bij bin- nkomst in Nederland bij de Immi- ratie en Naturalisatie Dienst hebben oeten inleveren, werd nog uitgege ven door de Sovjet-Unie en is niet meer geldig. En of ze nog geregis treerd staan in hun voormalige woon plaats is niet meer na te gaan, aan gezien Georgië de controle heeft verloren over haar oproerige provin cie Abchazië en Abchazië zelf door Nederland met wordt erkend. Dat betekent eenvoudigweg dat ze geen vaderland meer hebben om naar te rug te worden gestuurd De Arm eense familie behoorde in Abchazië tot een christelijke minderheid, die door haar zakelijke banden met Georgiérs door veel landgenoten werd gehaat. Verblijfsvergunning Nog beter nieuws voor de familie kwam woensdagochtend via mr. Arie van Driel, de advocaat die anderhalf jaar geleden door sympathiserende Texelaars om hulp was gevraagd, nadat de Kalaidjans in hoger beroep te horen hadden gekregen dat ze geen recht hadden op asiel. Van Driel meldde dat de twee oudste kinderen, Tigran (22) en Gajana (21), een ver blijfsvergunning krijgen. Een tijdelijke weliswaar, maar deze wordt volgens hem in de praktijk na vijf jaar altijd omgezet in een definitieve. Dat bete kent dat ze alle rechten krijgen die bij hun status horen, waaronder het recht op studiefinanciering en om werk te zoeken. Tigran is tweedejaars student informatica aan de Universi teit van Amsterdam, Gajana studeert Verpleegkunde aan de Utrechtse Hogeschool. Voor hun kosten van levensonderhoud zijn ze tot nu toe afhankelijk van giften, voornamelijk afkomstig van de door Texe-laars ge vormde Stichting Erchan. Ook een probleem vormt het lopen van sta ges, aangezien iemand zonder ver blijfsvergunning niet het recht heeft zich te verzekeren Emotie In huize Kalaidjan en bij de sympathi serende stichting is vol emotie op het nieuws gereageerd. Aan een lange periode van angst en onzekerheid is voorlopig een einde gekomen. Het gezin ontvluchtte in 1992 het oorlogs geweld in Abchazië en belandde twee jaar later in Nederland. Sinds 1998 wonen de Armeniërs in Den Burg, na al eerder in het inmiddels opgeheven asielzoekerscentrum Motel Texel in De Koog te hebben verbleven. In de afgelopen vijf jaar zijn de Kalaidjans aardig ingeburgerd geraakt. Dat blijkt niet alleen uit hun kennis van de Nederlandse taal of de (voltooide) schoolopleidingen van de kinderen, maar ook uit de inspannin gen van Texelaars om het gezin te behoeden voor uitzetting. Een jaar geleden nog werden bijna 1400 handtekeningen opgehaald, die wer den gebruikt om de zaak van de fa milie kracht bij te zetten. Welke ge volgen de nieuwe situatie heeft voor een nog lopende rechtszaak, moet nog worden overlegd met de advo caat. VRIJDAG 24 OKTOBER 2003 RMTOON GO&5 24-10-1003 parkeertarieven in Den Burg logen wat betreft PvdA-raadslid Ifred Schaatsenberg een stuk mhoog. 'Het is hier gewoon veel laag en daarom voor toeristen >t aantrekkelijk om een gratis ^keerplaats op te zoeken.' Maar Koolhof (CDA) wil niet dat er de tarieven wordt gemorreld, moeten wel gastvriendelijk /en.' frek aan parkeerplaatsen blijft in Burg een probleem. Het speelt name in wijken rond het centrum, ir de bewoners soms zelf lang ar een plaatsje moeten zoeken, parkeerverbod waarbij bewoners den ontzien, is volgens Frans Vis- (D66) een goed middel. Schaatsenberg vertaalde dat in een vergunningstelsel voor de Texelaars. Omdat per huishouden vaak meer dere auto's in gebruik zijn, stelde Joop Groeskamp (Texels Belang) voor om twee ontheffingen per wo ning te verlenen. De gedachte om de ijsbaan als parkeerterrein in gebruik te nemen, zoals geopperd in de maandagavond besproken Parkeer- nota, noemde Groeskamp 'de moeite waard'. Inspreker Gerard van der Kooi kwam met de suggestie om bewoners van de tweede ring parkeervergunningen te verlenen. Er van uitgaande dat het merendeel overdag de auto elders parkeert, stelde hij voor dat bezitters van een parkeerschijf gebruik mogen maken van de vrije plekken. Dat zou dan wel een Texelse parkeerschijf moeten zijn, stelde Koolhof. 'Want de parkeerschijf die landelijk wordt ge bruikt. levert de gemeente niets op.' Bezitters van een Texelse parkeer- kaart hebben al zo'n schijf, dus het zou kunnen. Wethouder Corrie Heijne van Verkeer zei zich te zullen beraden over de voorstellen. Ook over de sug gestie dat beter moet worden aange geven waar gratis kan worden gepar keerd. In de Blauwe Zaal in het Gemini Zie kenhuis in Den Helder vindt in no vember een drietal voorlichtings avonden plaats. Op dinsdag 18 november wordt gesproken over au tisme bij kinderen, op donderdag 20 november over posttraumatische dystrofie en op dinsdag 25 november over bevallen in het Gemini De eer ste twee avonden worden gehouden van 19.30 tot 21 30, de laatste avond van 19.00 tot 21.00 uur. Aanmelden kan bij het Patiënten Service Bureau, tel. 0223-696346. De opbrengst van de actie 'Geef ons de zak' die twee keer per jaar door de Rotaryclub Texel wordt gehouden, blijft hoog, althans wat gewicht betreft. Clubleden, gehol pen door andere vrijwilligers, haal den dinsdag maar liefst 16.100 kg op, waardoor het totaal van dit jaar op 28 ton komt. Uitgedrukt in geld ziet de opbrengst er minder floris sant uit. De markt voor tweede hands kleding is ingezakt, waar door thans 20 eurocenten per kilo wordt gevangen terwijl het dit voorjaar nog 30 cent was. Mede dank zij de medewerking van de Texelaars die de zakken op tijd en keurig dichtgebonden aan de weg hadden gezet, verliep het ophalen bij zonder vlot. Op het terrein van Rab in Oudeschild werden de met bestel wagens aangevoerde kleren overge laden in drie containers. De schoenen werden apart gehouden en een ploeg vrouwen onder leiding van Carla Timmers uit Den Burg zorgde ervoor dat ze werden gesorteerd en verzendklaar gemaakt voor het so ciaal project Tori Oso van Nel Bakker in Paramaribo. Allen die aan de actie hadden meegewerkt, onder wie Anton Staal en Leo Beekhuis van De Bolder, kwamen na afloop bijeen in De Lindeboom, waar volgens traditie snert met roggebrood werd gegeten en het resultaat van de inzameling bekend werd gemaakt. De opbrengst van de kleding gaat naar goede doe len, waaronder het Tesselhuus. Ove rigens bleek ook bij deze actie dat door sommigen nog altijd wordt ge dacht dat de opgehaalde kleding met opnieuw wordt gedragen maar wordt vermalen tot poetskatoen of indus triële grondstof. Feit is echter dat de kleding via gewone commerciële ka nalen wel degelijk terecht komt bij mensen die niet in staat zijn nieuwe kleren te kopen, met name in diverse landen van het voormalige Oostblok. Het daarom belangrijk dat voor de actie nog bruikbare kleding wordt in geleverd. dus geen kapotte spullen, vodden en gordijnen >or Olaf is de dag zo om, voor mij lurt hij erg lang', vertelt Ab-Jan itte grijnzend. Een standaard- apje, dat hij maakt als hem weer ins wordt gevraagd hoe de fapijt- igende broers het toch de hele g met elkaar uithouden. Onaf- heidelijk, immer goedgemutst met een bijzonder gevoel voor imor gaan ze op pad voor het igen van vloerbedekking of het (vestigen van gordijnen en jaloe- n. Het bekleden van trappen is in specialiteit. Toen de vijftigste n dit jaar woensdag aan de beurt is, verraste baas Charles Bosma it tweetal met een taart. mand vroeg eens hoeveel trappen bekleden in een jaar. Want soms en we er wel een stuk of drie. vier de week. We gingen toen met larles een weddenschap aan. Hij u de stand bijhouden. Gisteravond de biljartclub zeiden we nog tegen laar: die vijftigste komt nog niet erg. far toen we vanmorgen in de huur kwamen, waar we vóór het uk altijd even een bakkie doen, ind er een grote slagroomtaart met tekst: hartelijk gefeliciteerd met He vijftigste trap de verslaggever op de jubileum- g onverwacht binnenstapt, zijn de se druk doende op de trap van een >nmg aan de Pontweg. Ab-Jan nteert de stofzuiger, Olaf is bezig puntjes op de i te zetten op de luist met bordeauxrood tapijt be- le treden Ab-Jan: 'Dit is een mak- 'ijke trap, omdat hij recht is. Bij een laiende trap heb je allemaal heve eindjes en dat geeft wat meer "k. Het mooie van het bekleden een trap is, dat als we eens een 'k tapijt verkperd afsnijden, het 'er een klein lappie is. Als je dat "een huiskamer hebt, dan zijn de •olgen groter.' Na zoveel jaar sa- mwerkmg is de werkverdeling een lomatisme geworden. Ab-Jan: 'Ik et de traptreden en geef de ma ten door aan Olaf. Hij snijdt het tapijt en doet ander voorwerk. Dan leg ik leg de stukken tapijt op de treden, lijm ze vast en sla de nietjes erin. Het werk is in de loop van de jaren wel wat ver anderd. Vroeger legden we de bekle ding direct op het hout, nu leggen we er een ondervloer onder. De trap wordt er mooier van, het tapijt blijft langer netjes en het loopt lekkerder.' Van de twee werkt Ab-Jan (38) met 14 jaar het langst bij Bosma, broer Olaf (30) trad er 8,5 jaar geleden in dienst. Sindsdien zijn ze onafschei delijk. Olaf: 'Het lekkere met broers is dat je alles tegen elkaar zegt. We kroppen niks op en zeggen wat we denken. Als hij rustig is, dan heeft hij koppijn of mankeert hij wat anders. Dat weet ik gewoon. Er was eens een vrouw die zei: jullie kunnen het wel héét goed met elkaar vinden. Ja. zei den we, maar we hebben dan ook jaren samengewoond. Ze wist niet wat ze ervan moest denken. Later, onder de koffie, vertelden we dat we broers waren.' Ab-Jan: 'Anderhalf jaar geleden zijn we beiden vader geworden. Vrijwel gelijktijdig, er zat maar drie weken tussen. Toen onze vrouwen net zwanger waren, moch ten we daar nog niet over te praten. Maar we voelden aan elkaar dat er iets aan zat te komen. Op een gege ven moment hebben we dat uitge sproken. Ik weet nog bij welke trap dat was.' Ab-Jan: 'Soms zijn we net een praat paal. Mensen vertellen ons van alles, ook over ziek en zeer. Hele baarmoe deroperaties passeren de revue We komen ook wel bij oudere mensen bij wie de kinderen het huis uit zijn, die graag een praatje maken. Die willen het liefst dat we wel drie keer koffie met ze drinken. We staan er open voor. Als een mevrouw over haar ge broken heup wil vertellen, dan laten we haar lekker haar gang gaan. Of over een dochter die we helemaal niet kennen. Het zijn privé-zaken waarover we met geen mens praten. Vaak zijn we ze na de koffie alweer vergeten.' Oiaf: 'Als we aan het eind van de dag bij zo'n oud mensje ver trekken en ze is helemaal gelukkig met haar trap, dan geef ik haar een dikke pakkerd. Dat gaat gewoon spontaan. Ach, met ons is het zo dat klanten blij zijn als we komen en ook weer blij als we gaan. Want dan is het weer opgeknapt. Laatst waren we in zo'n nieuwe zomerwoning. Toen het tapijt lag, hing er gelijk een leuke sfeer in dat huis. Die vrouw blij natuurlijk. Met dit werk zie je altijd snel resultaat. Soms zijn mensen maanden in de weer om een huis op te knappen. Dan komen wij een dag en ligt de stoffe ring er in.' Ab-Jan: 'Als we bij mensen thuis be zig zijn, geven ze ons het vertrouwen. Niet iedereen kan thuisblijven als wij aan het werk zijn. Dan geven ze ons de sleutel. Anderen nemen een dag vrij en zitten dan de hele dag in de kamer te niksen, terwijl wij met de trap bezig zijn. Maar dat is altijd nog beter dan wanneer ze de hele dag tegen ons aan staan te praten. Dan ga je fouten maken.' Trappen is niet het enige dat de broers bekleden. Olaf: 'We stofferen soms ook een hele basisschool. Dat is een grote klus. Daar zit je dan een week of twee, drie. We doen ook complete hotels. Een leuke afwisseling.' Twee broers die niet alleen samen werken, maar ook op dezelfde biljart club zitten Ab-Jan: 'Bleef het daar maar bij, we hebben ook nog de zelfde vrouw. Gekkigheid natuurlijk. We doen privé al minder samen. Ik ben gestopt met voetbal. Olaf doet niet meer mee aan de Wampex, maar we hebben wel samen het Rondje Texel gelopen, met broer Vinnie, de vuilnisman. Hij begon per ongeluk met een achterstandje en haalde ons pas bij de Slufter in De verstandhouding met hun werk gever is uitstekend 'Charles laat ons zo vrij als een vogeltje.We nemen we geen blad voor de mond. Maar als het Redactioneel commentaar Met buitengewone belangstelling wordt uitgekeken naar de besluitvor ming over de meerjarige beleidsbegroting door de gemeenteraad, ko mende dinsdagavond. De politici staan voor enkele ingrijpende beslis singen over de kanjerprojecten. Daaronder de nieuw- en verbouwpiannen van OSG De Hogeberg (waarvoor een bedrag van €7,2 miljoen zou moe ten worden uitgetrokken), een nieuw gemeentehuis (€13 miljoen) en het gebouw voor de maquette van de Rede van Texel, dat op €1,2 miljoen is begroot en waarvan de exploitatie nog een heet hangijzer is. Kanjer projecten waarmee de raad al eerder heeft ingestemd zijn de centrale hulpverleningspost en de Muziek- en Dansschool, die voor €450.000,- op de begroting staat. Vele miljoenen euro's dus, waarvoor de Texelse gemeenschap de komende decennia jaarlijks €1,8 miljoen opzij moet leggen. Een flinke hypotheek op de toekomst. Gezien de reacties maandagavond tijdens de raadscommissie Grond gebied, lijkt de bouw van een nieuw raadhuis de voorkeur te hebben Onduidelijkheid bestaat over de vraag welke kant het met de nieuw- of verbouw van OSG De Hogeberg uit zal gaan. Na de bezorgde brief van de medezeggenschapsraad, die bang is dat de gemeente kiest voor een goedkope variant (€2,7 miljoen), is sprake van een radiostilte. Lastig voor belanghebbenden, die kennelijk pas dinsdag horen met welk voorstel het college definitief komt. Raadsleden zelf zeiden gisteren niet precies op de hoogte te zijn van de laatste stand van zaken. Ook als het op transparantie aankomt, blijkt het nieuwe duale systeem geen vooruit gang. Dinsdag besluit de raad ook of de extra verhoging van de toeristen belasting met vijf eurcent in 2005 en de Onroerend Zaken Belasting met twee procent, doorgang vindt Collegepartijen hebben al aangegeven dat ze aanhikken tegen met name de extra OZB-verhoging. Mochten die niet akkoord gaan met deze maatregel, dan hoeft dat met per se ten koste te gaan van de kanjerprojecten. In de begroting blijkt nog speelruimte van een aantal (euro)tonnen te zitten. Veel is er te doen over de plek van het nieuwe raadhuis. Uit de discussie maandagavond bleek dat veel raadsfracties onzeker zijn over de keus tussen de i|sbaan en het Texel-veld. Beide locaties lijken te voldoen aan de gestelde criteria: op met al te grote afstand van het centrum, voor (openbaar) vervoer goed bereikbaar, ruimte voor uitbreidingsmogelijk heden en ruimte voor parkeerplaatsen. Maar waar het aan schort is een duidelijk overzicht van argumenten die de voor- en nadelen van beide locaties in beeld brengen, op basis waarvan de raad een goed onder bouwde afweging kan maken, in plaats van een besluit op gevoel. Texelaars die hun stem hebben laten horen in deze discussie, hebben er een kater aan overgehouden. De verwachtingen die volgens hen zijn gewekt, zijn met waargemaakt. Ze hebben het gevoel dat hun mening niet is meegenomen in de besluitvorming. Als dat maar geen voedings bodem wordt voor onvrede met het nieuwe raadhuis. De geschiedenis heeft geleerd dat de raad bij besluitvorming over het gemeentehuis de plank behoorlijk kan misslaan. Begin zestiger jaren stemde de raad met overgrote meerderheid in met het huidige, een besluit dat veertig jaar na dato nog altijd wordt betreurd. Te hopen valt dat bij de invulling van de Groeneplaats de burgerparticipatie beter uit de verf komt dan bij de keuze van de locatie. Olaf (voorgrond) en Ab-Jan Witte bezig met het stofferen van hun vijftigste trap dit jaar. (Foto Gerard Timmerman) eens moeilijk of lastig is, gaat hij voorop in de strijd.' Onbedoeld was Olaf een tijdje gele den wel erg innig met zijn baas. Ab- Jan; 'We hadden een klusje in Drach ten. Toen zat Charles maar te vissen: hoe lang hebben jullie daar werk? Ik zei dat we het in één dag niet redden en er dus moesten overnachten Toen hij er later nóg een paar keer over begon zei ik: weet je wat jij doet, je gaat maar mee, want dat wil je ge woon. Toen ook Charles' broer Jos meeging, waren we met z'n vieren, 's Avonds aan de loop natuurlijk. Bleek de kastelein een broer te zijn van een Texelaar. Toen haalde hij een fles Berenburger te voorschijn. Na afloop weer terug naar het huis. Olaf en ik in de ene kamer en Charles en Jos in de andere slaapkamer, 's Nachts was Olaf naar de wc gegaan en daarna per ongeluk in de verkeerde kamer beland en in de slaapzak van Charles gekropen. Moet je voorstellen: twee van die grote kerels in één slaapzak. Dat was bij het opstaan wel een ver rassing.' Wonen in voormalige verenigings gebouw Het Bondje wordt op dit moment niet toegestaan. Dat zei wethouder Nel Eelman (Grondge bied) dinsdagavond nadrukkelijk tijdens de vergadering van de raadscommissie Grondgebied die in dorpshuis 't Skiltje werd gehou den. Inwoners van Oudeschild hebben er grote moeite mee als de gemeente aan de familie Van Beek uit Maars- sen, die het pand achter de pastorie aan de De Ruyterstraat heeft ge kocht, toestemming zou geven een dienstwoning in het pand te realise ren. Oudeschilders die eerder Het Bondje hadden willen kopen, kregen telkens te horen dat er niet mocht worden gewoond. In de buurt zijn recent handtekeningen opgehaald tegen de plannen van de familie Van Beek. Volgens Eelman moet de aan vraag nog worden behandeld in het college. 'Maar op dit moment laat het bestemmingsplan wonen met toe Wij zullen ook handhaven als er gewoond gaat worden.' Eelman ontkende de bewoners ertoe te hebben aange spoord om handtekeningen op te halen. De advocaat van de familie Van Beek zegt dat er wel mogelijkhe den zijn om de dienstwoning te reali seren. Met zes strafpunten heeft Pieter van de Vis zaterdag de snertrit van de MAB gewonnen. De niet al moeilijke rit (uitgezet door Anne en Femke de Vries) voerde van de firma Schoen maker op het Wezenland over de Hogeberg weer terug naar Den Burg en vervolgens via de Westen naar Catharmahoeve. Er deden negentien deelnemers mee. Pieter van der Vis werd in de B-klasse gevolgd door Bert Barhorst en Aris van der Vis, die ieder zeven strafpunten hadden In de C-klasse was Cor Barends met 28 strafpunten de beste Hij werd ge volgd door Sjef Boom (51en Eduard Bos (60), De prijzen worden uitgereikt op de MAB-dag die op 16 november in manege Akenburg wordt gehouden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2003 | | pagina 5