Cor Smit uit De
Hele dag bezig met
uitzoeken hoe te lopen'
Waal maakt voettocht naar Romu
'Franse politie hield
me twee keer aan
Meiden Tevoko spelen voor plezier Kleine nederlaag voor gehavend ZDH ^aMtsiag.
TEXELSE COURANT'
Bowling
DINSDAG 28 OKTOBER 2003
Met gladiolen werd hij opgewacht
door familie en vrienden bij de
Trevi-fontein in Rome. Na dertien
jaar voltooide Cor Smit uit De Waal
vorige week zijn 2900 kilometer
lange voettocht naar de Italiaanse
hoofdstad. Bij elkaar opgeteld
deed hij er 111 dagen over. 'Op een
dag dacht ik: laten we het maar
proberen.'
In zijn jonge jaren zag hij de film La
Dolce Vita van Federico Fellini. In
deze film zit een beroemde scène
waarin Marcello Mastroianni en Anita
Ekberg een bad nemen in de Trevi-
fontein. Het was een beeld dat voor
ogen bleef staan van Smit, mede
omdat La Dolce Vita de eerste
cultuurfilm was die hij zag.
Toen hij in 1990 het besluit had ge
nomen zijn voettocht te maken, vond
de Waalder dat de Trevi-fontein, die
in een oude volkswijk van Rome
staat, dan ook het eindpunt van zijn
reis moest worden. Niet het Vaticaan,
want voor Smit hoefde er geen reli
gieuze tint aan de voettocht te zitten.
'Ik wilde wel een pelgnmstocht lopen,
maar het hoefde met té katholiek te
worden. Ik had een boek gelezen van
Herman Vuijsje over een voettocht
naar Santiago de Compostela (het
beroemde bedevaartsoord in Galiclë,
red), maar nadat ik het uit had, wist
ik dat ik daar maar met heen moest.
Ik vond dat té worden.' Dat hij na
dertien jaar uitgerekend arriveerde in
de week dat de paus zijn 25-jarige
pontificaat bij de rooms-katholieke
kerk vierde, was een toevallige sa
menloop. Lachend: 'Het was niet mijn
bedoeling daarom op dat moment
aan te komen in Rome Maar je kon
het wel goed merken. Het was loei-
druk in de stad en ik heb op een klein
stukje maar liefst 21 kardinalen ge
scoord.'
Ongeveer twee jaar lang broedde
Smit op het plan de voettocht te on
dernemen. 'Het zat al een tijdje in mijn
hoofd en het sprak me aan, omdat
het een stukje meditatie zou kunnen
brengen. Op een gegeven moment
dacht ik: laten we het dan maar pro
beren. Op 16 juni 1990, de dag dat
de Ronde om Texel werd gehouden,
heb ik hier de deur achter me dicht
getrokken en ben ik begonnen Via
het Waalenburger dijkje en de Den
nen ben ik zo de eerste dag naar de
boot gelopen Eén van de eerste fo
to's in een reeks van zeven plak
boeken herinnert aan dat moment.
de tocht door België en nog een klein
stukje Nederland in de buurt van
Baarle-Nassau. 'Je merkt aan de
omgeving en de huizen dat je even de
grens over gaat.' In één van zijn plak
boeken heeft Smit een apart plekje
vrijgehouden voor foto's van de
meest wonderlijke huizen die hij in
Belgie zag. Met veel plezier toont hij
woningen met garages op rare plaat
sen, huizen met bijzondere vormen
en zelfs een huis dat het midden lijkt
te houden tussen organische bouw
en een dramatische verzakking in de
grond.
Nachttrein
Via de Ardennen, de Vogezen, de
Jura, de Franse Alpen, de Po-vlakte
Aan de overkant volgde een aaneen
schakeling van dagtochtjes langs de
kust richting Hoek van Holland.
Oostvoorne ('daar ging ik heen uit
sentiment, omdat ik er nog een paar
maanden heb gewerkt') en daarna
richting Breda, waar hij het wandel
pad van Hoek van Holland naar Nice
op ging. 'In het Westland was het bij
zonder om in de sneeuw tussen de
kassen door te lopen. Terwijl jij daar
in de kou loopt, zie je aan de andere
kant van het glas de slaplantjes
groeien. Je staat er dan trouwens nog
niet bij stil dat je op weg bent naar
Rome.' Vanuit West-Brabant voerde
en de Italiaanse westkust vervolgde
Smit in de loop der jaren zijn tocht
richting Rome Naarmate hij verder
kwam. gingen de dagtochtjes over in
uitstapjes van een week in het voor-
en najaar Hij reisde meestal met de
nachttrein naar België of Franknjk om
tijd te winnen en liep dan bepakt met
rugzak, tent en wandelgidsen een
dag of vijf stevig door, voordat hij
weer terugkeerde naar Texel.
Aan de hand van de fotoboeken
doemt een gevarieerd beeld op van
de plaatsen waar hij langs liep. 'Van
Luxemburg naar Metz in Frankrijk zou
ik door een gebied met veel zware
Gdansk
^amsurg
UjN
Magd
"o
LtipZigO
Dresden'
y.y--"
C"T7jO
PUNCHEN
'^neolfLYoiti
Grènot>i
*rscilfc
NAPELS
Twee dagen voor aankomst bij de poort van
Sutri.
industrie lopen, maar ze hadden de
wandelpaden er zo uitgezet, dat je
daar weinig van merkte.' Niettemin
maakte hij de nodige foto's van ver
vallen en armoedige dorpjes in de
streek. Over de wandelvoorzieningen
in Franknjk niks dan lof. De wandel
paden waren duidelijk aangegeven,
de gidsen waren duidelijk en onder
weg kwam hij veel gites tegen, waar
hij kon overnachten. 'Die onderko
mens waren redelijk simpel, maar je
kon er lekker een glaasje wijn bij het
eten knjgen en het was verder prima.'
Meestal overnachtte hij in zijn tent. 'Ik
heb verschillende keren op campings
gestaan waar helemaal niemand was.
Dan zette je je tent maar op en ver
trok je de volgende dag weer zonder
ook maar iemand gezien te hebben.'
Smit liep het overgrote deel van de
tocht in zijn eentje. Slechts acht da
gen liep hij met anderen op. In de
buurt van de meer dan tweeduizend
meter hoge Col de Bonhomme in
Frankrijk sloot hij zich een keer be
wust aan bij vier Franse wandelaars,
omdat er sneeuw werd verwacht. 'En
daar wilde ik met in mijn eentje door
heen lopen.' Smit had het goed inge
schat. Met zijn viiven ploegden ze de
volgende dag over de berg door een
laag versgevallen sneeuw. 'Dat was
midden in juni.' Het meditatieve ele
ment dat Smit had verwacht te ont
dekken in de voettocht bleef uit. 'Je
bent toch de hele dag bezig om uit
te zoeken hoe je moet lopen.' Niet
temin kon hij de omgeving volop tot
zich nemen en ook veel vogels waar
nemen. In zijn dagelijks leven werkt
Smit als vogeldeskundige bij
onderzoeksinstituut Alterra.
Knieën
Tot zijn verrassing beleefde hij de
zwaarste dag van de tocht in de
Ardennen in de buurt van het plaatsie
Vianden. 'Dat was een stuk waar je
telkens honderd meter omhoog en
honderd meter omlaag ging. Ik was
aan het eind van de dag werkelijk
helemaal kapot. Ik heb daarna zelfs
nog een half jaar lang last gehad van
mijn knieën.' De eerste keer verdwa
len deed hij in de buurt van Maast
richt. In de Jura raakte hij een keer
hopeloos de weg kwijt. 'Dat vond ik
toen met leuk meer, omdat ik nog
geen mobiele telefoon bij me had. Als
er dan iets met je gebeurt, heb je echt
een probleem. Wat dat betreft zie je
veel veranderingen in veertien jaar.
Toen ik vertrok, waren er nog geen
mobieltjes, mijn zoon was net drie
maanden oud, mijn beide ouders
leefden nog en vliegen was duur. Nu
is dat goedkoper dan reizen met de
trein.'
In Frankrijk werd hij tot twee keer toe
aangehouden door de politie. La
chend: 'Dat is me in Nederland nog
nooit overkomen, maar met die rug
zak om zag ik er kennelijk toch ver
dacht uit. Beide keren wilden ze mijn
paspoort zien en dan hoorde je ze 'pb
pb' van Les Pays-Bas mompelen. Ze
wilden ook mijn rugzak controleren
Ik heb gezegd dat dat goed was.
maar dan wilde ik wel een foto van ze
maken.' De foto's prijken in de al
bums. In de Elzas ondervond Smit
aan den lijven dat Duits spreken daar
nog steeds gevoelig ligt. 'Het werd
niet op prijs gesteld. Ik heb maar snel
duidelijk gemaakt dat ik een Neder
lander was.' In de Alpen liep hij soms
met verbazing langs skioorden. 'In de
nationale parken is het wel goed ge-
Met gladiolen werd Cor Smit na de voettocht van 2900 kilometer feestelijk binnengehaald bil de Trevl-tontein in Rome.
regeld, maar aan de randen daarvan
zag je dat er nog steeds hard wordt
gebouwd. Op veel plaatsen zie je dat
er nog steeds Alpenweides worden
geëgaliseerd om nieuwe skipistes
aan te leggen. En soms hoorde je
midden juli boven in de bergen nog
bulldozers rijden om het beetje
sneeuw dat er nog lag te prepareren
voor mensen die zo nodig nog in de
zomer moesten skiën. Wacht dan
toch een paar maanden.'
Fietskaarten
In Italië was het afgelopen met de
prettige wandelvoorzieningen die hij
Frankrijk gewend was geraakt. On
derkomens waren moeilijker te vin
den en voor het laatste gedeelte was
hij zelfs aangewezen op fietskaarten.
'Ik had wel een tocht via de
Apennijnen kunnen maken, maar ik
had al genoeg bergen gezien. Ik wilde
juist graag via de steden van Toscane
lopen, maar Italië kent helaas weinig
goede wandelpaden.'
Om het zichzelf met al te moeilijk te
maken met overnachten, veranderde
hij van tactiek. Smit sloeg op één
plaats een basiskamp op en reisde
van daar elke dag 's morgens met de
trein naar de plek waar hij de vorige
dag was gebleven en aan het eind
van de dag ging hij weer naar zijn
basiskamp. 'Dan liep je van station
naar station, maar het scheelde wel.
Je hoefde geen rugzak van twintig
kilo met je mee te torsen en je hoefde
ook met elke avond op zoek naar een
hotel of camping. Daar word je op
een gegeven moment flauw van. Als
je een dag gelopen hebt en 's avonds
hoort dat je nog vijf kilometer verder
moet om een slaapplaats te vinden,
word je daar niet vrolijk van. Eén keer
heb ik in mi|n tent onder een viaduct
van een snelweg moeten overnach
ten. Gelukkig heeft Italië wel een
goed spoorwegnetwerk en ik ben een
treinofiel, dus dat kwam mooi uit.'
De tochten door het Italiaanse land
deden hem denken aan andere Itali
aanse films die hij zag. 'Van die lang
gerekte en weidse landschappen
waar niks gebeurt, totdat er opeens
iemand op de fiets uit de nevel op
duikt. En dat gebeurde daar dan ook.'
De overgang van Frankrijk naar Italië
was een abrupte. 'In de ochtend loop
je nog in de bergen, daarna ga je via
kleine ezelpaadjes steil naar beneden
en opeens loop je in een totaal ander
landschap met een mediterraan kli
maat van 25 graden, hoor je cicades
tsjirpen en staan er oleanders langs
de kant van de weg.' Contact leggen
met de Italianen ging moeizaam. In
Frankrijk vormde de taal nog geen
barrière, omdat hij redelijk Frans
spreekt, maar in Italië werd het las
tig. Het Italiaans van Smit was net zo
goed als het Engels van de meeste
Italianen die hij ontmoette. 'Dan
moest je meestal met handen en voe
ten gebaren.'
Lopend
Vorige week toog Smit met zijn fami
lie en wat vrienden naar Italië om het
laatste deel af te leggen en vakantie
te houden. 'Mijn vrouw Lida was al
een dagje naar Rome geweest, voor
dat ik er lopend zou uitkomen. Ze had
gevraagd of ik ook mee wilde/
dat heb ik geweigerd. Ik wilde
even van tevoren zien, waar ik log
aan zou komen. Dat wilde ik bi
ren voor de laatste dag van delg
De laatste 35 kilometer legde hj
men met een vriend af Fami!
vrienden togen met moeizaam
vonden gladiolen en een bek»
de Trevi-fontein om Smit triomli
lijk binnen te halen. Terug in Dei
had de buurt een spandoek gj
hangen om hem te feliciteren rre
voltooien van de tocht Via do
krant de Weelder had Smit zi|ndo
genoten al enkele jaren op de ha
gehouden van zijn ondernes
Nieuwe wandelingen heeft de#
der met op het programma staa
heeft inmiddels wel de fiets on!
'Dat gaat wat sneller en je zieti
veel van het landschap.'
Jeroen vanfi
Op het eindpunt van zijn voetreis wordt Cor Smit verwelkomd met een eremeda
i*.ior nöi bnnc Hp vwkpprrifi kant van zaterdag zo OKïODer
Sporthal Ons Genoegen in Den Burg
vormde zaterdagochtend het decor
voor een jeugdtoernooi van volleybal
vereniging Tevoko. Het toernooi
wordt eens per maand georganiseerd
bij een van de deelnemende vereni
gingen uit de Kop van Noord-Hol
land. Op Texel speelden gemengde
ploegen drie of vier wedstrijden van
een kwartier. De tweeentwintig teams
waren onderverdeeld in D-jeugd (tot
12 jaar) en E-jeugd (tot 9 jaar).
De jeugdleden van Tevoko waren ver
tegenwoordigd met twee teams van
de oudste categorie. Tramster Connie
Joling had twee formaties samenge
steld, willekeurig gevormd. Op een
vorig toernooi aan de overkant won
een van de teams van Tevoko alle
wedstrijden en ook nu boekten de
meiden goede resultaten, onder toe
ziend oog van familie en vrienden op
de tribune. 'Je ziet ze vooruit gaan.
Ze spelen leuk, al moet ik zeggen dat
je in sommige wedstrijden alleen
maar goed hoeft te serveren om te
winnen.' De speelsters zelf volleybal
den vooral voor hun plezier. 'Het is
een teamsport, ik vind het leuk dat je
goed moet samenwerken', vertelde
Ananda de Steur (12). 'We zijn met
vriendinnen en we zitten ook bijna
allemaal bij elkaar in de klas. Het gaat
vooral om de lol', vond Maxime Kni|f
(11). Alise van Heerwaarde (11) vulde
aan: 'We denken ook niet dat we prof
worden, hoor.'
De jeugdafdeling van Tevoko telt
momenteel vijfentwintig leden. 'Die
aantallen gaan altijd een beetje op en
neer', aldus Joling 'Volgens mij werkt
het een beetje per school. Nu doen
er bijvoorbeeld veel atletiek, dan gaat
iedereen weer basketballen. En als er
eén uit de klas op volleybal gaat, heb
je gelijk vijf nieuwe leden. Het zou
leuk zijn als deze meiden als groep
doorgaan met volleybal, dan kunnen
we straks misschien een C-team
maken.'
(Foto Mictvel Dekker)
Een door blessures en vakanties
zwaar gehavend ZDH heeft z'n
huid zondag duur verkocht. Het
hoog geklasseerde WSW moest op
eigen veld in Wijdenes diep gaan,
maar slaagde er tenslotte toch in
de Hoornders eronder te houden
(3-2).
De vooruitzichten waren met al te
best. WSW was vorig jaar nog een
flinke maat te groot geweest voor
ZDH (7-0), terwijl ook de personele
bezetting zorgen gaf. Oudgedienden
Daan van der Slikke en Richard de
Leeuw moesten er aan te pas komen
om met een elftal en één reserve naar
Wijdenes te kunnen reizen. Onder
hen Jan-Willem Bakker en Sjoerd
Oosterhof, die met een ingepakte
enkel aan de wedstrijd begonnen.
De start was niet al te best. De
Hoornders leken zich bij voorbaat al
verzoend te hebben met een grote
nederlaag, want ze gaven de gasthe
ren alle ruimte en elk begin van een
tegenaanval srrloorde in bescheiden
heid. Desondanks had WSW een
gelukje nodig om na een kwartier op
voorsprong te komen. Ronald Bies-
boer tikte een tegenstander op de
rand van het strafschopgebied aan,
waarop de scheidsrechter de thuis
ploeg een penalty toekende. Deze
werd door de boomlange spits vol
overtuiging langs keeper Christiaan
Stolk geschoten. Toen dezelfde spe
ler van WSW even later uit een cor
ner snoeihard raak kopte (2-0), leek
het einde van ZDH inderdaad nabij.
Maar de thuisploeg zette niet echt
door, terwijl het bij de Hoornders ein
delijk een beetje begon te lopen en
de eerste kansjes zich voordeden.
Enigszins onverwacht werd het zelfs
2-1toen Fedor van Elk de bal vanaf
het middenveld naar voren knalde,
Ronald Biesboer uit een lastige hoek
ineens op doel schoot en de keeper
van WSW compleet werd verrast.
Het was precies het steuntje in de rug
dat ZDH nodig had, want ineens be
gon het ergens op te lijken bij de
Hoornders, die in de tweede helft fa
natiek op jacht gingen naar de gelijk
maker. Prompt bleek WSW ook geen
superploeg, want het storen van hun
opbouw bezorgde de verdedigers de
zenuwen. Dichtbij een doelpunt was
Mike de Bruijn, die een verre uittrap
van keeper Stolk op de juiste waarde
schatte, met grote stappen de vrije
verdediger zijn hielen liet zien en de
bal toen beheerst langs de keeper
plaatste, helaas voor de ZDH'er ech
ter net langs de verkeerde kant van
de paal.
Enkele minuten later werd het dank
zij de lange spits van WSW 3-1 en
leek de wedstrijd opnieuw beslist.
Maar toen Sjoerd Oosterhof de bal
met een prachtige boog vanaf een
meter of vijfentwintig over de keeper
krulde (3-2) was er met een kwartier
tje te gaan toch weer van alles mo
gelijk. ZDH nam meer risico en moest
daardoor ook beducht zijn voor een
vierde treffer, maar voorkwam in ie
der geval dat WSW rustig achterover
kon leunen. Met nog een paar minu
ten te gaan werd De Bruijn met een
duwtje gevloerd op de rand van het
strafschopgebied. Maar waar de
scheidsrechter de gastheren voor
rust nog een penalty had gegeven,
floot hij nu voor een vrije trap, te ne
men vanaf een paar centimeter bui
ten de beruchte lijnen. Erwin Klein-
veld plaatste zich achter de bal en
knalde deze buiten bereik van de
keeper net naast het doel, waardoor
de nederlaag een feit was
Mits het veld het nu wél toestaat,
speelt ZDH zondag na vijf uit
wedstrijden de eerste thuiswedstrijd
van het seizoen. Tegenstander is
Twisk, dat met een overwinning kan
worden achterhaald op de ranglijst.
Ondank s hun jeugdige teeltijd speelden de volleyballers zaterdag menig snelle rally in sporthal Ons Genoegen.
(Foto Michiel DekMor)
Na een weekje herfstvakantie won
bowlingteam Juttertjes donderdag
ochtend van T-Forts en liet Flair WBZ
zien dat in deze competitie niets nog
zeker is. Koploper De Pins speelde
een mooie partij tegen de nummer
drie. Klaver 4, dat dankzij een game
van 183 van Tiny Kok een gelijk spel
wist neer te zetten.
Ook donderdagavond bleek de vorm
niet onder de vakantie geleden te
hebben. Andre Koops van De Jutter
gooide een game van 234 en zorgde
er samen met teamgenoot Eddy
Witte voor dat zijn team won van
Speelkwartier. Rinse Dijt gooide een
serie van 737 en ook André Barhorst
was met een game van 200 op dreef.
Hij zorgde er mede voor dat Badweg
Sportief op de eerste plaats blijft.
TZN won met volle cijfers van
Sommeltjes, in welke wedstrijd
Martien Roeper een serie van 704
gooide In de competitie staat Vis-
vogels nu op een tweede en De
Koogel op een derde plaats
Uitslagen:
Ochtendleague de Pins-Klaver 4 2-2. Flair-
WBZ 3-1T-Forts-Juttertjes 0-4. Avondleague:
Schouwstra Transport-Badweg Sportief 1-4.
Heksenketel-Automatiek PP 1-4 TZN-
Sommeltjes 5-0; de Koogel-Visvogels 1 -4; Van
Beek-AII Stars 4-1; Speelkwartier-Jutter 2-3
Zaterdag 25 oktober
W'meer B1-Texel'94 B1
Texel'94 B2-LSW B2 afc
Oosterend B1-VIOS W B2
De Koog B1-BKC B2
Hollandia T. C1-Texel'94 C1
Succes C1-Texel'94 C2
Texel'94 C3-W'waard C1
Winkel C1-Oosterend C1 a
Geel Zwart D1-Texel'94 D1
Texel'94 D2-W'meer D1
Texel'94 D3-Kreileroord D1
HCSC D2-Texel'94 D4
Texel'94 D5-JVC D6
Oosterend D1-BKC D2
De Koog E1-SRC E4
G-voetbal
Koedijk-Texel'94
Meisjesvoetbal
Berdos MB2-Oosterend MB1
Texelse pupillencompetitie
ZDH F1-SVOF1
De Koog F1-SVC F1
De Koog E1-Texel'94 E1
SVC E1-SVO E1
Zondag 26 oktober
Schagen-Texel'94
De Koog-Schellinkhout
WSW-ZDH
Berdos 2-Texel'94 2
Texel'94 3-N. Niedorp 3
Texel'94 4-SRC 3
Kreileroord 2-Oosterend 2
Meisjesvoetbal
Always F. MA1-Texel'94 MA1
Recreatievoetbal
Texelse Boys-De Koog
