Postbode denkt met weemoed aan goeie ouwe tijd
Nooit gezien wat er
in m'n loonzakkie zat'
I
Texelaars
Verzet parkeerplaats Wagemakerstraat
OSG-lopers Knippenberg Memorial te snel
TEXELSE J2 COURANT'
Vrouw mag in
bunker wonen
Prijs Lingo
Historische film
Geslaagd j
Informatiemarkt
'Luchtverkenner'
Wasmachine
oververhit
Meierblisrommel voortijdig in de fik
Statenfractie PvdA
op werkbezoek
DONDERDAG 15 APRIL 2004
De mensen in zijn wijk horen hem al van verre aankomen.
Voordat hij in beeld komt, klinken de vrolijke noten van zijn
gefluit hem al vooruit. Een vriendelijke groet voor een ie
der die langskomt en even naar binnen zwaaien als er ie
mand thuis is. Henk Martens, ook wel bekend als de flui
tende postbode, heeft na drieëndertig jaar nog steeds
plezier in zijn werk. Toch kan hij zich er ook vreselijk over
opwinden. Over de strakkere regels en de uitgeknepen
begroting die tot fikse bezuinigingen binnen het postbedrijf
leiden. 'Ze willen je echt de volledige tijd aan de gang heb
ben. Er zit geen minuut ruimte meer in. Een praatje met de
mensen is er niet meer bij.' Een gesprek over de goeie ouwe
tijd, nieuwsgierige postbodes en discrete pakketjes.
Zittend op de bank in zijn woonka
mer, met de kaarsjes gezellig aan,
wacht Henk Martens de eerste vraag
van de verslaggever af. Hoewel in
huize Martens geen vrouw aanwezig
is, is op dit huishouden weinig aan te
merken. Een keung opgeruimde huis
kamer, waarin alles een eigen plek
heeft en de poes een eigen stoel.
'Nou ik moest er nog wel even tegen
aan hoor, want m'n zoontje was hier
gisteren en als het ventje geweest is
dan lijkt het wel of hier een bom is
ontploft', grinnikt Martens. De 60-ja-
rige postbode, die twee volwassen
dochters heeft uit zijn eerste huwe
lijk, werd bijna twee jaar geleden ver
rast met de geboorte van zoon Yan,
voortgekomen uit de relatie met zijn
toenmalige vriendin. 'Ja, de omstan
digheden rond zijn geboorte zijn bij
zonder en hij draagt ook mijn naam
met, maar ik ben groots met het
ventje. We hebben gelukkig een
goede bezoekregeling kunnen af
spreken.'
Als jochie van vijf verhuist Martens,
geboren in De Haukes, naar Texel
waar zijn vader een aanstelling krijgt
als stratenmaker bij de gemeente.
Zijn eerste kennismaking met Texel
staat hem nog helder voor de geest.
'Ik mocht een keer op zaterdag met
vader mee op de motor naar De
Koog, waar hij toen werkte op de
oude Brink. Hij raakte bij een kennis
verzeild en ik ging naar het strand. Ik
verdwaalde prompt en liep huilend
over de Ruyslaan. Een passant heeft
me weer naar m'n vader gebracht.
Toen heb ik gezegd: ik ga nooit meer
naar Texel. En nu roep ik dat ik nooit
meer van Texel ga.'
Na de basisschool bezoekt Martens
de ambachtsschool in Den Helder.
Na anderhalf jaar houdt hij het er voor
gezien. 'Het ging met zo goed Ik kan
met zo goed leren en onthouden. Ik
moet het echt met m'n handen doen.
Bovendien moest ik meehelpen om
de kost te verdienen.' Via zijn vader
komt hij terecht bij Joop Schoo. Daar
maakt hij als 15-jarige kachels
schoon en spit hij tanks in. 'Daar heb
ik leren drinken', grinnikt hij. 'In die tijd
werd er heel anders gewerkt. Het was
toen heel normaal dat overal waar je
kwam je een paar borreltjes dronk.'
Anderhalfjaar later maakt hij de over
stap naar het bouwbedrijf van Kees
Drijver, waar hij opklimt tot meester
metselaar en daarnaast ook grond
en timmerwerk vemcht. 'Dat was leuk
werk. Ik had graag de restauratie in
gewild, maar dat zat er niet in. Er
moest geld verdiend worden. Ik heb
trouwens nooit gezien wat er in m'n
loonzakkie zat. Af en toe kreeg je geld
voor een ijsje of de bioscoop en dat
was het.'
Sociaal werker
Als het in de bouw minder wordt,
volgt hij het advies op van Adriaan
Huisman, een maat van zijn vader, en
solliciteert hij na twaalf jaar bij de PTT.
'Ik moest eerst een brief schrijven.
Nou, dat heb ik de broer van mijn ex-
vrouw maar laten doen, want zelf zag
ik dat met zitten.' Martens wordt uit
genodigd voor een sollicitatiegesprek
in Den Helder. 'Dat was wat. Buiten
een enkele keer vakantie om, was ik
nog nooit van Texel geweest. En dan
moest ik nu helemaal met de boot en
nog solliciteren ook.' De test die hij
moet maken, legt hij met goed gevolg
af en samen met nog twee Texelaars
wordt Martens aangenomen. Hij
wordt ingewerkt door Bert Buijsman
en gaat 's ochtends en 's avonds op
pad met de post. De overgang van de
steiger naar de straat is groot. 'In het
begin voelde ik me net zo'n sociaal
werker. Je wist alles van iedereen en
iedereen vertelde je alles. Er was ook
tijd voor een praatje. In die tijd waren
er in bijna alle dorpen nog kleine
postkantoortjes. Daar sorteerde je de
post, waarna je op pad ging. Het ge
beurde wel eens dat je werd gebeld
met de vraag: Henk. kun je even een
brood meenemen? En dat ging dan
ook gewoon in de fietstas, bij de
post.' In de jaren zeventig gebeurt het
ook regelmatig dat postbodes met
loonzakjes en AOW rondlopen. 'De
lonen van de BAM, een bouwbedrijf
dat bij het NIOZ bezig was, had ik in
een dikke bruine envelop in de
fietstas. Die fiets zette je zo langs de
weg, terwijl je zelf aan de koffie ging.'
Goede herinneringen bewaart
Martens ook aan de uitbetaling van
de AOW. 'Wij kregen op het kantoor
de AOW mee voor de mensen die
daar in onze wijk recht op hadden.
Dan tekende je voor ontvangst en
betaalde je dat aan de keukentafel
uit. Je kreeg altijd een fooitje. De
losse centen waren voor ons.'
Rouwkaarten
Het contact met de inwoners werd
volgens Martens aanzienlijk minder
door de komst van de groene post
bussen bij de huizen. 'Er werden toen
strengere eisen gesteld ledereen die
meer dan vijftien meter van de weg
woonde, moest zo'n postbus. Dat is
voor ons de dooddoener geweest.
Toen kreeg je veel minder contact
met de mensen.' Niettemin zorgden
de postbodes er wel voor dat zij op
de hoogte bleven van alle nieuwtjes.
'Het gebeurde in die tijd regelmatig
dat kaarten die open waren, werden
gelezen. Vooral rouwkaarten, want je
wilde toch weten wie er dood was.'
Ook ansichtkaarten en felicitatie-
kaarten werden gezien door de post
bodes. 'Dat was toen gewoon zo.
Dan kwam je aan de deur en riep je
gefeliciteerd hood Waarmee, vroegen
ze dan. Nou, met je dochter, die is
toch jarig? Dat had je dus al gelezen
en dat vond niemand erg.'
Door de jaren heen is het contact met
de mensen nog minder geworden.
Ook de 'nieuwe generatie' postbodes
zelf is volgens Martens afstandelijker.
'Ik ben natuurlijk nog een beetje van
de oude stempel en sta gerust nog
wel eens te praten, maar dat is in mijn
eigen tijd, want meestal kom je daar
door te laat binnen.' Zijn gezicht be
trekt als hij over de veranderingen
Hoewel hij er eerst niks ven wilde weten, vindt Henk Martens de bakfiets inmiddels een zeer geschikt vervoersmiddel om de post mee
rond te brengen.
binnen het bedrijf begint. 'Het is har
der en commerciëler geworden. Het
draait allemaal om geld. Geld. geld,
geld. Vroeger kon je, als je wijk weg
was, naar het strand, dat is over.
Natuurlijk moest er wel wat verande
ren, want zoals het vroeger ging, kan
het nu niet meer Toen gebeurde het
regelmatig dat je in een week niet
meer dan dertig uur werkte, terwijl je
er gewoon veertig kreeg uitbetaald.
Maar het gaat nu onnoemelijk hard
Op papier zou het allemaal goed
moeten zijn met de bezorging, maar
als je af en toe kijkt hoe het gaat, dan
heb ik daar mijn twijfels over.' Door
dat TPG Post te kampen heeft met
een flinke terugloop in het aantal te
bezorgen poststukken, gaat het mes
in de organisatie. 'Er zijn veel minder
mensen nodig. Het wordt straks zo
dat wij de post klaarmaken en dat
anderen, bijvoorbeeld huisvrouwen,
het dan weg kunnen brengen. Alles
wordt flink uitgeknepen.'
Discrete pakketjes
Hoewel de veranderingen in het be
drijf hem bepaald met zinnen, is de
onderlinge sfeer tussen de postbo
des volgens Martens goed. Zo heeft
hij goede herinneringen aan de kerst
vieringen op het postkantoor en
wordt er iedere dinsdagavond een
biljartje gelegd door de postbezor
gers. Ook tijdens het werk is er on
derling schik. Bijvoorbeeld over de
zogeheten discrete pakketjes. Grinni
kend: 'Er zijn een aantal adressen
waar veel van die pakjes naar toe
gaan. We weten natuurlijk precies wat
er in zit, dat kan je aan de doos zien,
makkelijk zat.' Rode oortjes bij de
bezorging van pikante pakketjes
heeft Martens nog niet gehad. 'Nee,
ik ben vrij nuchter Bovendien is dat
verder een zaak van de mensen zelf.
We hebben het vroeger wel een keer
gehad, dat je met z'n allen een doos
openmaakte en dat er twaalf seks-
banden in zaten. Toen moesten we
wel even lachen.'
Hoewel een belangrijk deel van zijn
werk tegenwoordig binnen is, bijvoor
beeld het sorteren van de post, is
Martens pas buiten in zijn element. 'Ik
vind er op kantoor gewoon niks aan.
Ik ben een op en top buitenmens en
dan kan het me met schelen hoeveel
post er is, als ik maar van kantoor
weg ben Hij is dan ook blij dat hij de
op handen zijnde veranderingen, zo
als de invoering van een postlees-
machine, niet meer hoeft mee te
maken. 'Ik ben de laatste die nog kan
profiteren van een prepensioen
regeling. Daardoor kan ik er per 1 au
gustus uit en dat vind ik prima.'
Terugkijkend op zijn loopbaan vindt
hij het contact met de mensen het
leukste onderdeel van zijn werk. 'Je
maakte mooie en grappige dingen
mee. Zeker toen we vroeger met O-,
A- en K-nummers werkten in plaats
van het huidige nummeringsysteem.
Er zijn mensen die nog steeds post
krijgen op dat oude nummer. Daarom
werken we af en toe nog wel eens op
naam en probeer je uit te zoeken voor
wie een brief bestemd is. Die Lappen
en Kikkerts en zo, dat was een ver
schrikkelijk iets. Als je vroeger in Den
Hoorn liep, was je blij dat je iemand
uit Den Hoorn bij je had om al die
Lappen uit elkaar te houden!' Hoewel
hij de meeste dagen nog steeds flui
tend de post rondbrengt, kijkt
Martens uit naar zijn vervroegde uit
treding. 'Ik heb een moestuin van
driehonderd vierkante meter, ga af en
toe te vissen en ben vrijwilliger bij De
Zonnebloem. Bovendien wil ik veel
tijd besteden aan het ventje. Nee,
vervelen zal ik me beslist niet.'
Tekst en foto
Louise van der Sluis
Een vrouw in Eierland krijgt van d(
gemeente tot half september toe
stemming om tijdelijk in een bunke
te wonen. De bunker heeft als be-
stemming biigebouw, maarwordttj.
delijk als woning gebruikt. De vroirj
had aanvankelijk toestemming omta
uiterlijk half mei de bunker als vervan
gende woonruimte te gebruiken,
maar heeft om persoonlijke reden va
het college langer respijt gekrega
om nieuwe woonruimte te vinden ft
vrouw staat ingeschreven bij dj
Stichting Wonen Texel, maar da-
heeft nog niet tot een woning geleid
De zaak kwam bij de gemeente on.
der de aandacht, nadat er een kladt
was binnengekomen over oneigen»
gebruik van de bunker. Als de vroui
er na half september nog woont, gaal
de gemeente handhavend optreden
Het televisiespelletje Lingo heet
meerdere bewoners van di
Achtertune, met de postcode 1791
BM, samen een prijs van duizent
euro of een veelvoud daarvan opge
leverd. De trekking werd gisteren
bekendgemaakt.
Er bestaat flink wat belangstellin;
voor Texelaars van toen, ea
compilatie van de films die wijlen
Siem de Waal in de jaren vijftig a
erna op zijn geboorte-eiland maaki
en die Cor de Wit uit Den Burg o)
DVD wil uitbrengen. Aan het I
van deze week waren er ongeveer Ti
bestellingen geplaatst. De film word
volgende maand in productie genu
men door Jaap Eelman. Wie nog n«
heeft gereageerd, heeft daar nog li
1 mei de tijd voor. De DVD gaat tus
sen de 15 en 20 euro kosten, afhan
kelijk van het aantal kopers. Beste
len is mogelijk bij Eelman, Sluijscooj
36, Den Burg, tel. 310092.
Laura Sipsma (22) uit Den Burg si
Maarssen geslaagd voor het dipli
Assistent Drogist en is nu bevoe}|
zelfstandig advies te geven,
volgde haar opleiding via de Sticht
Vakonderwijs Drogisten. Sipsma
als verkoopster en schoonheidssi
cialiste werkzaam bij Etos in
Burg.
Onder de noemer 'Luchtverken-
ner'houdt de afdeling Kop van
Noord-Holland van het Astmafonds
zaterdag 24 april van 10.00 tot 16.00
uur een informatiemarkt in het Gemini
ziekenhuis in Den Helder. Op deze
markt wordt op uiteenlopende ma
nieren aandacht gegeven aan aan
doeningen van de luchtwegen. Voor
het ziekenhuis staat de 'luchtbus',
waar kinderen een informatietocht
door de luchtwegen kunnen maken.
In de centrale hal staan tal van kra
men van onder meer de Astmafonds-
advieslijn en het Astmacentrum
Davos, de Vrijwilligerscentrale, de
Thuiszorg, apotheken, Sportservice
Noord-Holland en diverse farmaceu
tische firma's. Buiten staan invaliden
voertuigen tentoongesteld. De be
zoeker kan zijn longfunctie laten
meten en meedoen aan Mensen
dieck ontspanningsoefeningen. In de
Blauwe Zaal worden presentaties
gegeven door in- en externe deskun
digen en zorgverleners.
De 'Jutter Expres' zorgt voor gratis
vervoer van en naar het NS-station
Den Helder en de haven van TESO.
Programma:
11.00 u. M. Schrijver, longarts
11.45 u. Cynthia Nieuwenhuizen,
Astma en COPD consulente
12,15 u. Els van Os, Ned. Astma
centrum Davos
13.00 u. D.J. Duys, kinderarts
13.40 u. Steffen v.d. Pol, sport
service Noord-Holland
14.15 u. Jannette de Kort, kinder-
longverpleegkundige
14.45 u. Heieen Jonker, longrevali-
datie
15.15 u. Thuiszorg
Een defecte condensator in een was
machine in een woning aan de
Emmalaan veroorzaakte dinsdag
rond middernacht hevige rook
ontwikkeling. Politie en brandweer
waren snel ter plekke om het brandje
in de kiem te smoren. De eigenaar
stelde tevreden vast dat de garantie
termijn van de wasmachine nog niet
was verlopen.
De voorbereiders van de zesde Jan
Knippenberg Memorial (JKM) die
zaterdag werd gehouden had het
als volgt bedacht: als de groep om
20.00 uur in Hoek van Holland zou
starten en al lopend over het
strand alle hindernissen in Sche-
veningen, Katwijk en IJmuiden
goed zou doorkomen, dan zouden
de lopers rond 9.30 uur aankomen
in Den Helder, waar op dat moment
de JKM-Loop voor de Ultralopers
zou starten. Maar de OSG-ploeg,
bestaande uit tien leerlingen en
vier volwassen, lopers liep zó hard
dat het van tevoren bedachte sce
nario volledig opzij moest worden
gezet.
Voor de zesde achtereenvolgende
keer nam een estafetteteam van OSG
De Hogeberg deel aan de JKM, oor
spronkelijk een ultraloop van Den
Helder naar Hoek van Holland. Maar
omdat de organisatie de route ingrij
pend had gewijzigd, besloot ook rec
tor Henk de Vries het roer drastisch
om te gooien. De OSG-ploeg heeft
wel de oorspronkelijke JKM-route en
afstand afgelegd, alleen andersom,
dus vanuit Hoek van Holland, waar
vrijdagavond om 21.50 werd gestart.
Het Texelse team bestond uit bege
leiders, leerlingen, de rector, een
ouder, een leraar en een mental
coach. Op het strand werden de lo
pers gevolgd door een terreinwagen,
bestuurd door André van der Vliet. In
die wagen zaten ook coach Piet
Postma en een ploeg verse lopers.
Door gedisciplineerd te wisselen wist
de coach de snelheid er aardig in te
houden. Behalve de auto op het
strand beschikte het team over een
tweetal busjes die de rest van het
team vervoerden. Op diverse strand-
slagen werden vanuit deze busjes
frisse lopers bij de strandwagen 'af-
Het OSG-team in willekeurige volgorde: Jolanda van Strien, Hans van Franeker, Nicole van
Beek, Jelle Lubach, Hanneke Lemstra, Lies Lemstra, Miko Honingh, Eldin Honlngh, Sjoerd
Groeskamp, Jozef P. Buisman, Rudi Serie. Henk de Vries, Albert Hoven en Mariska
Koenders. De ploeg werd begeleid door Marcel Verbeek, Piet Postma en André van der
Vliet.
geleverd'. De vermoeide lopers kon
den dan plaats nemen in de gereed
staande busjes om zich comfortabel
naar de start van hun volgende
etappe te laten brengen. In
Scheveningen moest het begelei
dende team de loper even loslaten,
door een onverwachte versperring.
Hier had Postma een ervaren
'Scheveningenganger' ingezet, in de
persoon van Albert Hoven. De men
tal coach had hier al eerder gelopen
en hij liet zich niet van de wijs bren
gen door het verkeer, dat in tegen
stelling tot andere jaren, opeens de
andere kant uit reed.
De lopers volgden afgaand tij, dus het
strand was over het algemeen rede
lijk te belopen. Toen de lopers in
IJmuiden van het strand moesten,
verloor de volgwagen door een on
verwachte barrière het contact met
de loper. Het betrof Sjoerd
Groeskamp, die goed instructies had
gekregen over de looprichting: Den
Helder.
De estafettetrein liep stevig door en
de sluizen bij IJmuiden werden met
gemak genomen. Van daar was het
nog maar een klein stukje via
Castricum naar de Hondsbossche
Zeewering. Op deze dijk zette de
coach rector Henk de Vries in. Op de
dijk was nameli|k een witte lijn ge
schilderd, zodat hij niet zoals in de
vorige editie van de JKM, de ver
keerde kant op zou lopen. Twaalf uur
na de start was het team in Den Hel
der bij Fort Kijkduin. Om 8.10 uur
bereikten de OSG'ers de finish: Ho
tel Lands End, voor even gean
nexeerd als een stukje Texel, ruim op
tijd om de lopers van de JKM-loop uit
te zwaaien bij de finish!
Brandweerlieden ontfermen zich over de
defecte wasmachine. (Foio Gmvnj rmmormani
Het creëren van parkeervoorzie
ningen voor de negen nieuwbouw
woningen aan de Witte Kruislaan
blijft op verzet stuiten. Waren het
eerst bewoners van de Witte Kruis
laan die met succes protest aante
kenden tegen de aanleg van extra
parkeervakken in hun straat, dit
maal is het Jan Haag van de
Schoonoordsingel die bezwaar
maakt tegen de nieuwste variant.
Dat er in de omgeving extra voorzie
ningen moeten komen, staat vast.
Want geen nieuw parkeerbeleid be
tekent dat er ook geen nieuwbouw
komt, zo heeft de rechter besloten.
Nadat bleek dat er in de Witte Kruis
laan geen draagvlak was voor extra
parkeervakken, besloot de gemeente
als alternatief dat er op de kopse kant
van het nieuwe complex aan de
Schoonoordsingel plaats was voor
drie auto's en dat het plantsoen op de
hoek Wagemakerstraat-Schoon-
oordsingel goed zou kunnen zijn voor
vijf auto's. Daarmee is volgens de
gemeente het probleem opgelost.
'Opgelost? Het probleem is juist ver
schoven', vertelt Jan Haag, die tij
dens een hoorzitting over het plan zijn
ongenoegen liet blijken. Haag woont
op de hoek Schoonoordsingel-
Wagemakersstraat. 'De koplichten
van die auto's schijnen straks bij mij
door de voordeur naar binnen. Een
inbreuk op mijn privacy. Bovendien
komt het de verkeersveiligheid niet
ten goede. Er komen hier vijf verschil
lende wegen en straten bij elkaar, dus
het is hier een aardig verkeers
knooppunt. Met ook veel ouders met
kinderen, die bij het kantoor van de
Thuiszorg moeten zijn. Auto's die
achteruit de weg oprijden, dat komt
de veiligheid in deze buurt met ten
goede.' Geri Prins van het naaiatelier
in het voormalige fanfaregebouw
noemt nóg een argument. 'Hier aan
het begin van de Wagemakerstraat,
tegenover de uitrit van de geplande
parkeerplaats, staan vaak auto's.
Hoe moeten die mensen straks die
parkeerplaats in en uit? Dat lukt al
leen als die auto's hier niet me
mogen staan. Maar dat betekenis
je er netto dus maar een paar auto!
op vooruitgaat.'
In een gesprek heeft Haag zijn te
zwaren inmiddels kenbaar gemat?
aan het college van b en w. Volgen
hem kunnen bestaande parkee
plaatsen efficiénter worden bene
Het verwijderen van de vier verkeer
drempels in de Wagemakerstrs
heeft volgens Haag alleen al ad
extra parkeerplaatsen opgeleverd'
feite is het parkeerprobleem dus
opgelost.' Een woordvoerder van4
gemeente: 'Tijdens de hoorzitting zf
zeker zinnige opmerkingen gemaat
Maar die moeten nog worden ve
werkt. We hebben daarom nog gee
afweging kunnen maken.'
fip
Het aanleggen van vijf parkeerplaatsen in het plantsoen op de hoek Schoonoordsinf
Wagemakerstraat stuit op verzet van ondermeer buurtbewoner Jan Haag.
Foto Comrd Turft
Kinderen kijken toe hoe de brand
weer een eind maakt aan een voor
tijdig fikkie bij de meierblis van Den
Burg. Onbekenden hadden het ma
teriaal in de sloot geworpen en in de
brand gestoken. De gemeente
zorgde er later voor dat de troep uit
de sloot werd verwijderd.
(Foto Gerard Timmerman)
De statenfractie van de PvdA zal vrij
dag 16 april tijdens een werkbezoek
aandacht bestemd aan de gas
winning in het Waddengebied, het
ontwikkelingsbeeld Noord-Holland
en het toerisme. Behalve leden van
Provinciale Staten en Texelse raads
leden zal ook europarlementariër
Dorette Corbey aanwezig zijn.
Het werkbezoek begint om 10.30 uur.
Op de boot van Den Helder naar
Texel wordt gesproken met een ver
tegenwoordiger van de directie tf]
de veerdienst. Na aankomst op
eiland verzorgt Han Lindeboom
Alterra een korte presentatie oveij
gevolgen van de gaswinning inr
Waddenzee. Na de lunch wordt?
het gemeentebestuur gesprok
over de gevolgen voor het eiland*
het Ontwikkelingsbeeld Noord-H'
land Noord. Na een busrit langs®
kele woningbouwlocaties wordt?
werkbezoek afgesloten in
Stoombootkoffiehuis in Oudesc
waar wordt gesproken met verteg?
woordigers van WLTO, TLV en'
Stichting Duurzaam Texel.
