Brievenbewaarder draagt taken over [w TEXELSE 2 COURANT 1 G eslaagd Wat ik zeggen Geknip^Cr Agenda teso texelseScourant DINSDAG 4 JANUARI 2005 i/iif iaar na het inmetselen van een hecht dat ?p. een nnvolner krenen dan Gerard Rakker, en journalist Joon at ik zeggen wou... Vijfjaar na het inmetselen van een kist brieven in de hervormde kerk, bestemd voor de bewoners van het dorp in 2100, heeft Den Hoorn een nieuwe brievenbewaarder. Gerard Bakker (van 'Jonkersbergen'), die de ludieke actie destijds bedacht, droeg zijn taken zaterdag tijdens de nieuwjaarsreceptie in dorpshuis De Waldhoorn over aan Henk Troost. De symbolische overdracht vond plaats in de vorm van de overhan diging van een enorme sleutel, spe ciaal voor dit doel gemaakt door dorpssmid André Smit. De sleutel is gemaakt van een roestvrij metaal, vanuit de gedachte dat het instru ment nog zeker 95 jaar mee moet. De brievenbewaarder heeft tot taak de herinnering levend te houden en eens in de vijf jaar een opvolger te zoeken, opdat de Hoornders in 2100 de kist ook weer tevoorschijn halen. De kist bevat behalve iets meer dan honderd brieven ook plakboeken en kranten knipsels, die een beeld moeten geven van het leven in Den Hoorn anno 2000. Overigens hebben de initiatief nemers hun actie vijf jaar geleden ook bij de notaris laten registreren. Bo vendien werd een bankrekening nummer geopend, waarop €500,- werd gestort, een bedrag dat in 2100 door rente moet zijn gegroeid tot €5000,-, zodat de laatste brieven bewaarder de kist met enig ceremo nieel en een feestje kan openen. Gerard Bakker vertelde dat hij Henk Troost had gevraagd zijn opvolger te worden, omdat hij van mening was dat een brievenbewaarder iemand moet zijn die 'een idee' heeft gehad dat ten goede is gekomen van de dorpsgemeenschap. Bakker riep in herinnering dat Henk en Lidy Troost er bij de verkoop van hun rijwiel handel meer belang aan hadden ge hecht dat ze een opvolger kregen dan dat ze de hoogst mogelijke prijs zou den ontvangen. Om die reden had den ze een ondernemer die een snackbar in het gebouw hadden wil len vestigen nul op het rekest gege ven. Om te voorkomen dat toekom stige brievenbewaarders er een onderonsje van maken en de functie in de familie houden, wordt de be noeming op initiatief van Bakker in het vervolg een zaak van drie men sen: de voorzitters van de dorps- en feestcommissie én de brieven bewaarder zelf. De overdracht vond plaats tijdens een nieuwjaarsreceptie, die in het teken stond van de eerste vijf jaar van het nieuwe millennium. De bezoekers konden zich aan een fotoquiz onder werpen, die was samengesteld door Gerard Bakker, en journalist Joop Rommets gaf op verzoek van de or ganisatie een terugblik op de afgelo pen vijf jaar en keek bovendien voor zichtig vóóruit. Overigens werd de receptie maar matig bezocht. Dat werd mogelijk veroorzaakt door de receptie die ZDH op hetzelfde tijdstip hield. Omdat de receptie van de sport vereniging een jarenlange traditie is, die wordt gecombineerd met de al even traditionele nieuwjaarswedstrijd tussen het huidige eerste elftal en een team van oudgedienden, was er enige kntiek op de keuze van de dorps- commissie en de feestcommissie om óók op 1 januari een feestje te organi seren. De voorzitters hebben laten weten de bedenkingen ter harte te nemen en een volgende keer voor een andere datum te kiezen. Wat 'k zeggen Loodsmansduin (5) Loodsmansduin (7) De brief van Kees de Jager in de Texelse Courant van 24 december was ons uit het hart gegrepen. Zelf komt ons gezin al 23 jaar op Loods mansduin; eerst met een vouw wagen, later met een stormtent. De laatste vijf jaar genieten we van een stacaravan, waarvan alweer twee jaar in een VUT-situatie. De band die je in al die jaren opdoet, is met geen pen te beschrijven. Dit geldt in het bijzon der met de inwoners van Den Hoorn. Daarnaast komt Texel ons ieder jaar weer als nieuw over en voelen we ons al bij de overtocht een vrij mens. Plot seling, als een donderslag bij heldere hemel, valt de brief van de RST in je brievenbus. Alsof je knock-out wordt geslagen. Je krabbelt weer op en in een periode waarin emoties over je heen komen, relativeer je en denkt: we zijn toch met z'n allen, RST, ge meente, huurders en kampeerders- vereniging Loodsmansduin, welden kende mensen, die tot een voor alle partijen prettige oplossing kunnen komen. Of wil de RST alleen maar vanaf de zijlijn met de armen over el kaar toekijken totdat de laatste sta caravan eind oktober 2006 van haar terrein is verwijderd. Dat is wel de weg van de minste weerstand. S. Winter, IJsselstein. Er ligt een bom onder onze sta caravan. Zo voelde het na het lezen van de brief die wij kregen van de RST. En dat na tien jaar een plekje (S16) op Loodsmansduin te hebben kunnen huren. Wie legt er nou een bom onder alle caravans, dus ook onder die van ons? Voor ons is dit hét plekje van het jaar, daar staat onze stacaravan, daar vieren wij vakantie, daar genieten wij van de zon, het heerlijke weer en de vrijheid. Wie doet nou zo iets? We weten dat terroris ten bommen leggen, maar vind je die op Texel? Ik dacht van niet. We kregen dit plekje aangeboden na zeven jaar op de wachtlijst te hebben gestaan. Het leek ons wel wat. Eerst een jaartje proberen met de toer- caravan. Maar we zagen al snel dat dit liefde op het eerste gezicht was. Nog tijdens die eerste vakantie een zeventien jaar oude stacaravan ge kocht bij een centrum in Dn Burg, die na wat aanpassingen in juni werd geplaatst. Sindsdien hebben we elke vakantie met veel geduld en liefde de caravan verbouwd, opgeknapt, ge schilderd. gepoetst en in de was ge zet. Maar ook verbeteringen als nieuwe vloerbedekking, gordijnen, bankkussens, meubels, keuken inventaris, bedden en kasten. Al die jaren werd de huur zonder pro bleem verlengd. Van beleidswijzi gingen bleek geen sprake. Elk jaar werd je welkom geheten door het personeel en soms door de beheer der, dat is leuk. De hernieuwde ken nismaking, ook met buren, is een feest van herkenning en je bent er weer voor een nieuw seizoen. Je Nieuwjaar Oliebollen en appelflappen achter de knopen, het vuurwerk de lucht in, goede voornemens weer op de plank en het nieuwe jaar kan begin nen. Vertroeteld en gesteund door veel goede en lieve wensen kan er toch niks mis gaan na zo 'n begin, zou je denken. Niks is echter min der waar. Iets dergelijks hebben de mensen in Zuidoost-Aziè een jaar geleden waarschijnlijk ook gedacht, maar het leven bleek tamelijk onbe rekenbaar. De dag voor kerst was de vader die nu wereldwijd op de giro555-poster met zijn dode kind in de armen staat afgebeeld, nog een gelukkig mens. Hartverscheu rende verhalen en verschrikkelijke beelden zijn de afgelopen dagen ons huis binnengekomen. Hele dor pen weggevaagd, mensen die vijf, zes en meer familieleden zijn kwijt geraakt. Hoeveel kan een mens verdragen en hoe moet hij door gaan met leven? Is dat nog leven of ben je levend al dood? Tegen het licht van deze overweldigende ramp zijn onze eilandelijke beslom meringen eigenlijk peanuts. Het onverwacht aangekondigde voor nemen van Recreatiestichting Texel om de stacaravans van Loods mansduin weg te jagen om het ge bied te herstuctureren. zoals zo mooi gezegd werd, is een waarde- Mijn idee... loze vergelijking met de ramp, maar wordt door de huurders wel erva ren als een verwoestende vloedgolf die hun leven, gewoonten en mves- tenngen volledig op zijn kop zet. De troostendezinsnede dat er toch nog twee volle seizoenen genoten kan worden slaat de plank volledig mis. Van genieten zal met zoveel sprake zijn onder deze omstandig heden. Ook de aangekondigde pleister van vier maanden gratis staan aan het einde van de rit in 2006, is geen pleister, maar een stekende likdoorn die bij iedere stap pijn veroorzaakt. Dat er meer gelet gaat worden op bepaalde veiligheidsaspecten is met verkeerd en ongebreidelde bouw van schut tingen en schuurtjes bij de caravans is ook een punt waar over gespro ken kan worden, maar gewauwel over het instandhouden van natuur waarden kan wel achterwege blij ven. Om maar één onnozel argu mentje aan te voeren: is de natuur erbij gebaat als er steeds caravans worden aangevoerd en weer weg gereden? In tegenstelling tot de ramp in het Verre Oosten, wordt deze golf doormensen bewerkstel ligd en kan daarom nog gekeerd of anders geleid worden. Pien Verberg vindt je vertrouwde vakantieplekje weer terug. Hoe ziet het er uit na een winter? Geen lekkages, geen schade, geen problemen? En als dan alles onder controle is, alles op zijn plaats staat en is ingericht, kan de vakantie beginnen. Met het ouder worden wil je wat meer comfort. Een stacaravan is dan een mooie tussenoplossing ten opzichte van een huisje. Op een camping is er altijd een zekere sociale controle. Dat geeft vertrouwen. De bedrijfsleider wil zelfs je reserve sleutels beheren. Zo ontstaat er een relatie met een camping en het ge huurde plaatsje. Je komt er jaren, sommigen al wel meer dan 30. 40 of zelfs 50 jaren, mag je dan ook wat rechten claimen? Nee, zegt men nu. Zijn de in de brief genoemde argu menten wel de eigenlijke argumen ten? Ik kan mij dat niet voorstellen, ze geven zich dan eigenlijk een brevet van onvermogen. Ze verschuilen zich achter het nationale park Duinen van Texel, maar hebben nooit de caravanbezitters op eventuele con sequenties gewezen. Ook over het eigendomsrecht binnen de door de Raad van State aangekaarte regeling dat ook stacaravans als onroerend goed moeten worden gezien, is nog geen definitief standpunt ingenomen. Maar omdat de grond van Staatsbos beheer is. zal dat geen probleem opleveren. Wel is interessant te we ten wat er in het nieuwe, veertig jaar durende, contract tussen RST en SBB staat. Dan het argument van de gemeente (brandweer) dat de cara vans te dicht op elkaar staan. Dat is een feit. maar wie heeft de plaatsen gecreeerd en toegewezen? Moeten de huurders nu boeten voor fouten waarvoor ze niet voor aansprakelijk zijn? En wat betreft de schuttingen, schuurtjes en windschermen? Zijn hiervoor duidelijk richtlijnen opge steld, ter hand gesteld en heeft men op naleving ook de juiste controles zowel vóóraf als achteraf uitgevoerd? Of is alles gedoogd? En wie betaalt dan het gelag? En dan ziet men er kennelijk geen gat meer in om dit probleem adequaat op te lossen. Er wordt een eenzijdige beslissing genomen ondanks jaren lange contacten en overleg. Maar nu geen overleg. Nadat de contracten voor 2005 getekend zijn en de nieuwjaarsgroet is ontvangen, komt een derde brief met de mededeling dat je over twee jaar je plaatsje kwijt bent. Oprotten. Zo voelt dat. Is dat met onmenselijk? Temeer daar men geen alternatief biedt. Wat moeten de mensen met hun caravan? Heel wat bezoekers hebben in de laatste vijf jaar een nieuwe caravan laten plaat sen. Dat heeft heel wat spaarcenten gekost, of misschien zijn er wel schul den voor gemaakt. Verkopen biedt weinig soelaas met zo'n 100 tot 150 aanbiedingen tegelijk. Laten slopen? En wat gaat dat dan met kosten? En dat allemaal terwijl de RST een stich ting is. dus zonder winstoogmerk, en opgericht voor de minder bedeelde vakantieganger. Je zal maar in een grote stad wonen, tweehoog achter. Dan ben je blij dat je vakantiehuisje op Texel staat. Je gaat bijna denken dat er andere addertjes onder het gras zitten. Als alle caravans, ook de toercaravans, vijf meter uit elkaar moeten staan, heeft dat consequenties voor het aantal standplaatsen, en dus voor het aantal zomergasten en dus voor de inkomsten. Is het dan een rekensom- Loodsmansduin (6) 'Alle stacaravans moeten weg van Loodsmansduin', begon de Texelse Courant op 21 december ongetwij feld een hele reeks aan trieste artike len aangaande de herstructurering van duinkampeerterrein Loodsmans duin. Sindsdien staat de Texelse Courant vol aangrijpende reacties van kampeerders. Prof. Kees de Ja ger schreef dat er meer verdriet is dan een buitenstaander zich kan realise ren. Hoewel mijn vrouw en ik met op Loodsmansduin staan, vallen wij he laas wel in de categorie buitenstaan ders die zich kunnen realiseren welke ellende de huidige vaste kampeer ders doormaken. Wij werden name lijk na een zeer lange verbintenis met het park in 2003 'verdreven' van Euroase Kustpark Texel. Destijds is van alles geprobeerd: de oprichting van een belangenvereniging, er zijn juridische adviseurs en advocaten ingeschakeld en het verantwoorde lijke Euroase-management is meer dere keren aangesproken op de fi nanciële, maar vooral ook op de emotionele en sociale consequenties bij de ruim honderd vaste kampeer ders. Zoals wellicht bekend, is dit al les helaas voor mets geweest. Het is erg te constateren dat ook Texel steeds meer wordt bevangen door commercie en individualisering met een locale overheid die - wat dit betreft - passief langs de zijlijn blijft staan. De grondreden van de voorge nomen herstructurering blijkt het in stand houden dan wel verbeteren van de natuurwaarden van het terrein. Wat een flauwekul. Het gaat puur om het verbeteren van de portemonnee van drs. H.A.L. Mathijsen en zijn RST- companen. Uit ervaring weet ik dat dergelijke trajecten vanuit een bedrijfseconomisch perspectief wor den doorgevoerd. Ik hoop voor alle vaste kampeerders van Loodsmans duin dat de RST-bobo's snel tot een ander inzicht komen. Kampeerders, ik wens u allen heel veel sterkte de komende periode. H. van den Brink, Wageningen. Niels den Braven uit De Cocksdorp is in de laatste maand van 2004 aan de ALO in Groningen geslaagd voor de opleiding tot sportleraar. gendringen De smaak van sterke drank, met een alco holpercentage dat net onder de magische grens van 14,9 blijft. Dat is de insteek van 16up, een nieuwe dranken- lijn voor jongeren die nog net geen achttien zijn, maar wel een glaasje amaretto of tequila lusten. Het idee voor 16up komt uit de koker van de Texelse hore caondernemer Paulvan;Dijk. Hij liet drankenproducent Siebrand een exclusieve dran- kenlijn van 14.5 procent ont wikkelen met namen als Wild Passipnv Pisang Maluku, Deep 'CuraqacLiPerfecto Ama retto en Vernea lee-quila. Vol gens Van Dijk zijn de 'nep pers' .naüv/elijks van écht te lérseheiden. "Voor dè i. smaak hoef je het- niiet te 1&« tenT En dat alles onder de 'Een glaasje met 14,5 procent alco hol moet kunnen' luidde de weke lijkse stelling in het Dagblad van het Noorden van 28 december. Aanlei ding voor de stelling was een artikel over de 16up-drankenlijn van de Texelse horecaondernemer Paul van Dijk. metje waardoor de 200 stacaravans weg moeten? Kennelijk geeft men de voorkeur aan onzekere zomergasten boven de zekerheid van stacaravans. Zouden wij dus financieel onaantrek kelijk zijn? Dat kan ik mij niet voorstel len. Wij leveren jaarlijks toch een vast inkomen van zo'n €300.000,- op. Als je dit wil terugverdienen met toer caravans, die gemiddeld zo'n vijf weken een plaats bezet houden, moeten alle 150 plaatsen van €200,- per week tien weken bezet zijn. Is dat haalbaar? Of vindt men ons lastige gasten die jaarlijks met allerlei ver zoeken komen en waar men de no dige tijd voor moet uittrekken? Dan maar geen stacaravans. Ga je zo om met mensen die al jaren een plaatsje huren? Ik ben een van de personen die al vanaf het begin op Texel kamperen. Mijn familie komt er al vanaf de jaren dertig, ik" zelf al vanaf 1948. Mijn ouders hadden een oude legertent van zo'n zes bij twaalf meter. We stonden jaren in de buurt van het slag van hotel Opduin. De camping werd nog beheerd door Staatsbosbeheer. Het kampgeld betaalde je nog in een woonhuis aan de Kogerweg. We kwamen met de trein vanuit Limburg naar Den Helder en voeren met de Dokter Wagemaker of de Marsdiep naar Oudeschild. Met de bus gingen we via Den Burg naar De Koog. Uit stappen deed je bij hotel Opduin. dat was korter sjouwen met de bagage. Vervolgens werden de kisten opge haald bij Bonne en de tent bij een plaatselijke manufacturenwinkel en dan via de Badweg de duinen in op de driewielde kar van Bonne. Daar werd de tent opgezet met twee boomstammen als palen. Vervolgens inrichten.. Oude vloerkleden op de grond en strozakken als matras. De keuken werd gevormd door een kist met een gordijntje er voor, het dek sel ernaast op een paar poten voor meer ruimte. Een gordijn als afschei ding tussen leef- en slaapruimte. Het eerste jaar een dubbele longont steking opgelopen. De arts uit De Cocksdorp zei: 'Als hij het ziekenhuis al haalt, dan laten ze hem daar toch dood gaan. Maak een tochtvrije slaapplaats dan gaan we het hier pro beren.' Zo kwam ik onder een tafel terecht, geheel rondom afgesloten met een rubberen transportband en als ingang een koffer waarvan het deksel diende als afsluitklep. Daar heb ik twee of drie weken gelegen. Ik kan mij nog enkele zaken herinneren, zoals de schuimpjes op de koffer deksel. Dankzij de goede zorg en het gebed van mijn ouders mocht ik ten slotte tegen het eind van de vakantie weer naar buiten, ik was toen z'n vijfeneenhalf jaar. Sindsdien is Texel mijn vakantie-eiland gebleven. Ook ik ben wel eens naar het buitenland geweest, maar elk jaar ging je toch even naar Texel, al was het maar voor een weekend. Tot 1986 in De Koog gekampeerd. Maar dat dorp is niet meer zo gezellig als voor die tijd. Den Hoorn is nog steeds een ongerept dorp, met gelukkig een mooie duin camping. Daar kom ik sindsdien elk jaar net zo graag terug als voorheen op camping Kogerstrand. Zo ben ik een overkanter, maar voel mij een Texelaar. En nu ik per 1 januari 2004 met de VUT ben. kan ik dan eindelijk ook in het voor- en najaar op mijn stekkie genieten van dit prachtige eiland? 'Nee', zegt dan de directie van de RST. Zo kom ik al meer dan vijftig jaar mijn vakantie op dit eiland doorbren gen. Ik heb de RST zien komen, de boot naar 't Horntje zien gaan. De oude veerboten zien gaan en de dub beldekkers zien komen. In 1965 heb ik zeven uur gewacht voor ik werd overgezet (om 01.30 uur). De nacht heb ik voor het logeeradres van mijn ouders doorgebracht, wachtend. Maar je deed het, je was immers op Texel. Ik heb mijn zoon (zes jaar) wel eens om 4 uur 's nachts gevraagd 'wie .gaat er mee naar Texel'? Zijn antwoord was 'ikke'. Hij ging ook op vakantie, naar Texel. En nu... Ik heb wel een alternatief voorstel, maar het is beter dat we iets derge lijks in onderling overleg bespreken. Of zijn er toch nog andere redenen waarom men van de 200 stacaravans af wil? Laat men het achterste van de tong wel zien? Wordt er eerlijk spel gespeeld? Wij weten het niet, alleen de tijd zal het leren. Maar waar een wil is, is een weg. Maar is die wil er? Het moet voor iedereen duidelijk zijn: er moeten stacaravans worden ver plaatst. Of we gaan er allemaal af, of enkelen van ons moeten bereid zijn te verkassen. Ik heb gehoord dat het om slechts twintig caravans gaat, waarvan een aantal alleen gedraaid hoeven te worden. Als die bereidheid er niet is, hebben we geen poot om op te staan. Maar van de zijde van de camping mag men ons dan ook wel tegemoet komen met het aanbieden Dinsdag 4 januari: Zuivelboerderij Sint Donatus bij Den Hoorn is vandaag tot en met zaterdag geopend van 9.00 tot 17.00 uur. Er kan onder meer een kijkje worden genomen in de stal, er is warme chocolademelk en een glühweinproeverij. Op woensdag middag is een doe-programma in en rond de stal voor de hele fami lie. De tentoonstelling van school foto's in De Waal is eenmalig lan ger geopend. De voormalige Redmar IJskaschool is tot 21.00 uur open, in plaats van 17.00 uur. In De Witte Burcht aan de Molen straat in Den Burg begint om 20.00 uur een open klaverjasdrive voor het goede doel. Deelname kost €3,50, inschrijven (liefst met maat) tussen 19.30 en 20.00 uur. In Cinema Texel draaien The Incredibles (Nederlandse versie, 13.00 en 16.00 uur), Pluk van de Petteflet (13.30 uur), Polar Express (Nederlandse versie, 16.15 uur), Bridget Jones II (19.00 uur), Ocean's Twelve (19.00 en 21.45 uur), Alexander (21.30 uur). Woensdag 5 januari: Van 11.00 tot 12.00 uur wordt op de Texelse golfbaan op De Krim nabij De Cocksdorp een intro ductieles golf gegeven. In EcoMare begint om 12.00 en om 14.00 uur de poppenkast voorstelling 'Jonas Jan'. Voor kin deren van 4 tot en met 8 jaar. De voorstelling is gratis toegankelijk voor bezoekers van het museum, het aantal plaatsen is beperkt. Om 20.00 uur geeft het college van b en w in de raadszaal een toelichting op het beleidsvoorstel over vrijkomende agrarische be bouwing. In Cinema Texel draaien The Incredibles (Nederlandse versie, 13.00 en 16.00 uur), Pluk van de Petteflet (13.30 uur), Polar Express (Nederlandse versie, 16.15 uur), Bridget Jones II (19.00 uur), Ocean's Twelve (19.00 en 21.45 uur), Alexander (21.30 uur). Donderdag 6 januari: In EcoMare begint om 12.00 en om 14.00 uur de poppenkast voorstelling 'Jonas Jan'. Voor kin deren van 4 tot en met 8 jaar. De voorstelling is gratis toegankelijk voor bezoekers van het museum, het aantal plaatsen is beperkt. Op de Groeneplaats in Den Burg begint om 13.00 uur het 'Panna knock-out toernooi', een straat- voetbalfestijn voor jongeren van 11 tot 18 jaar. Aanmelden kan vanaf 12.45 uur. De organisatie is in handen van Sportservice Texel. Hoogwater te Oudeschild Di. 04 0.55 en 12.30 U. Wo. 05 1.35 en 13.20 u. Do. 06 2-40 en 14.10 u. Vr. 07 4.45 en 16.50 u. Za. 08 5.44 en 18.24 u. Zo. 09 6.55 en 19.35 u. Ma. 10 7.54 en 20.24 u. Di. 11 9.16 en 21.26 u. Aan het strand s het ongeveer een uur der hoogwater. De zon komt zondag 9 ja nuari op om 08.52 uur en gaat onder om 16 42 uur: 5 januari doodtij: 10 |anuari Bij EcoMare begint om 14.00 uur het kinderprogramma 'Zeehond binnenstebuiten', speciaal voor kinderen van 9 tot en met 12 jaar. Deelname kost €4,50. Vooraf aan melden bij EcoMare, tel. 317741. In Cinema Texel draaien de Neder lands gesproken versie van The Incredibles (aanvang 13.00 uur), Pluk van de Petteflet (13.30 uur), National Treasure (16.00 en 22.00 uur), de Nederlands gesproken versie van Polar Express (16.15 uur), Alexander (18.30 uur) en Ocean's Twelve (19.00 en 21.45 uur). Vrijdag 7 januari: In buurthuis Bethel in Zuid- Eierland begint om 20.00 uur een nieuwjaarsbegroeting voor dona teurs, buurtbewoners en andere belangstellenden. In Klif 12 in Den Hoorn begint om 20.30 uur de voorstelling 'Groote Zaagbek' van Marijke Boon. De toegang bedraagt €13,50. In Cinema Texel draaien de Neder lands gesproken versie van The Incredibles (aanvang 13.00 uur), Pluk van de Petteflet (13.30 uur), National Treasure (16.00 en 22.00 uur), de Nederlands gesproken versie van Polar Express (16.15 uur), Alexander (18.30 uur) en Ocean's Twelve (19.00 en 21.45 uur). TESO zet ook deze week geregeld de reserveboot in en verzorgt dan ieder half uur een afvaart, zowel vanuit Den Helder als vanaf Texel. Dat gebeurt vrijdag en zondag van 9.30 tot 16.00 uur. Er worden geen wachttijden verwacht. Vrijdag zijn de afvaarten van 10.00 uur vanuit Den Helder en 13.30 uur vanaf Texel uitsluitend bestemd voor het vervoer van gevaarlijke stoffen. Nadere informatie kan worden ver kregen via tel. 0222-369600 of e- mail info@teso.nl. De veerdienst heeft ook een eigen website: www.teso.nl. Verschijnt op dinsdag en vrijdag Redactie: Warmoesstraat 45 1791 CN Den Burg Postbus 11 1790 AA Den Burg Telefoon 0222 - 36 26 20 Telefax 0222 - 32 30 00 E-mail redactie@texelsecourant.nl Gerard Timmerman (hoofdredacteur) Joop Rommets Jeroen van Hattum Harry de Graaf Louise van der Sluis Buiten werktijd: Joop Rommets Telefoon 31 94 05 of 06 - 20 31 59 89 Advertenties en abonnementen: Spinbaan 6 1791 MC Den Burg Telefoon 0222 - 36 26 00 Telefax 0222-31 41 11 E-mail info@lenr.nl Opa> Abonnementsprijzen 2005: Per half iaar 34.65 33.051» Per iaar 67,50 65.35 ia, Bi| verzending naar het buitenland zijn portokosten verschuldigd Beëindiging abonnement: Uitsluitend schriftelijk en 4 weken voor afloop van de abonnementsperiode van alternatieve plaatsen en assiste ren met de verhuizing. Of ligt er een-bom onder onze cara vans? Wat ik zeggen wou.. Jan Vogel Papendrecht Marijke Boon in Klif 12 In Klif 12 in Den Hoorn is vrijdag Marijke Boon te zien met haar pro gramma Groote Zaagbek. Samen met klarinettist Michel Lamers levert Boon humoristisch, licht venijnig commentaar, waarbij ze het Neder landstalig lied hoog houdt. Zij is als meesteres in de kunst van het kleine altijd op zoek naar het verbeelden van de werkelijkheid en hanteert alle ma nieren van kopiëren, minimaal maar efficiënt. Ze toont haar leven en levert tegelijkertijd een subtiel commentaar op de reality-shows, geënsceneerde documentaires en privé-inkijkjes op internet. Marijke Boon staat als zich zelf op het podium en balanceert op de grens van echt en gespeeld, van waar en met waar. In Groote Zaagbek laat zij het achterste van haar tong zien. Ze schildert een zelfportret en een tijdsbeeld. Het Dagblad van het Knallen woont hij met zijn vrouw en kindje ir onze straat. Heel rustig is hij, noc hai nooit iets van hem gehoord, niet eens hoi of hallo. En dan, op 1 januar not 2005, om 0.00 uur, barst hij los. Mé 0 twee melkbussen schiet hij een uu lang met carbid de deksels eraf. Ge er lukkig zitten de deksels vast met ee' ma touw, maar het gaf zulke idioot hardf knallen, dat wij vreesden voor onz« ramen en muren. Buurman, hopelijk heeft u goedf ®u voornemens. Bijvoorbeeld om dr 1 volgend jaar iets meer buiten het dorf !"n' te proberen. Dit kan volgens mij ech a met goed zijn in zo'n smal straatje. Qn Jan Jacob Bruin, Den Burg 9er Of Noorden schreef over deze voorstel scf ling: 'Ze etaleert verrassende vond err sten, ziet kans de aandacht vast tt roe houden voor een paar sonnetten dn kei weer eens duidelijk maken dat dn gin vrouw heel mooi kan schrijven en o; get overrompelende wijze beseft wa mo komisch werkt.' ver Groote Zaagbek is te zien op vrijdag ga? 7 januari, aanvang 20.30 uur. De toe |jjki gang bedraagt €13,50, dineret eve vooraf is mogelijk. Reserveren via té bij 319633. 3D enorme sleutel droeg Gerard Bakker (links) 1 zijn opvolger, Henk Troost. Door middel van de overhandiging zijn taken van brievenbewaarder ov

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2005 | | pagina 2