Brievenbewaarder draagt taken over [w
TEXELSE 2 COURANT 1
G eslaagd
Wat ik zeggen
Geknip^Cr
Agenda
teso
texelseScourant
DINSDAG 4 JANUARI 2005
i/iif iaar na het inmetselen van een hecht dat ?p. een nnvolner krenen dan Gerard Rakker, en journalist Joon
at ik zeggen wou...
Vijfjaar na het inmetselen van een
kist brieven in de hervormde kerk,
bestemd voor de bewoners van het
dorp in 2100, heeft Den Hoorn een
nieuwe brievenbewaarder. Gerard
Bakker (van 'Jonkersbergen'), die
de ludieke actie destijds bedacht,
droeg zijn taken zaterdag tijdens
de nieuwjaarsreceptie in dorpshuis
De Waldhoorn over aan Henk
Troost.
De symbolische overdracht vond
plaats in de vorm van de overhan
diging van een enorme sleutel, spe
ciaal voor dit doel gemaakt door
dorpssmid André Smit. De sleutel is
gemaakt van een roestvrij metaal,
vanuit de gedachte dat het instru
ment nog zeker 95 jaar mee moet. De
brievenbewaarder heeft tot taak de
herinnering levend te houden en eens
in de vijf jaar een opvolger te zoeken,
opdat de Hoornders in 2100 de kist
ook weer tevoorschijn halen. De kist
bevat behalve iets meer dan honderd
brieven ook plakboeken en kranten
knipsels, die een beeld moeten geven
van het leven in Den Hoorn anno
2000. Overigens hebben de initiatief
nemers hun actie vijf jaar geleden ook
bij de notaris laten registreren. Bo
vendien werd een bankrekening
nummer geopend, waarop €500,-
werd gestort, een bedrag dat in 2100
door rente moet zijn gegroeid tot
€5000,-, zodat de laatste brieven
bewaarder de kist met enig ceremo
nieel en een feestje kan openen.
Gerard Bakker vertelde dat hij Henk
Troost had gevraagd zijn opvolger te
worden, omdat hij van mening was
dat een brievenbewaarder iemand
moet zijn die 'een idee' heeft gehad
dat ten goede is gekomen van de
dorpsgemeenschap. Bakker riep in
herinnering dat Henk en Lidy Troost
er bij de verkoop van hun rijwiel
handel meer belang aan hadden ge
hecht dat ze een opvolger kregen dan
dat ze de hoogst mogelijke prijs zou
den ontvangen. Om die reden had
den ze een ondernemer die een
snackbar in het gebouw hadden wil
len vestigen nul op het rekest gege
ven. Om te voorkomen dat toekom
stige brievenbewaarders er een
onderonsje van maken en de functie
in de familie houden, wordt de be
noeming op initiatief van Bakker in
het vervolg een zaak van drie men
sen: de voorzitters van de dorps- en
feestcommissie én de brieven
bewaarder zelf.
De overdracht vond plaats tijdens
een nieuwjaarsreceptie, die in het
teken stond van de eerste vijf jaar van
het nieuwe millennium. De bezoekers
konden zich aan een fotoquiz onder
werpen, die was samengesteld door
Gerard Bakker, en journalist Joop
Rommets gaf op verzoek van de or
ganisatie een terugblik op de afgelo
pen vijf jaar en keek bovendien voor
zichtig vóóruit. Overigens werd de
receptie maar matig bezocht. Dat
werd mogelijk veroorzaakt door de
receptie die ZDH op hetzelfde tijdstip
hield. Omdat de receptie van de sport
vereniging een jarenlange traditie is,
die wordt gecombineerd met de al
even traditionele nieuwjaarswedstrijd
tussen het huidige eerste elftal en een
team van oudgedienden, was er enige
kntiek op de keuze van de dorps-
commissie en de feestcommissie om
óók op 1 januari een feestje te organi
seren. De voorzitters hebben laten
weten de bedenkingen ter harte te
nemen en een volgende keer voor een
andere datum te kiezen.
Wat 'k zeggen
Loodsmansduin (5) Loodsmansduin (7)
De brief van Kees de Jager in de
Texelse Courant van 24 december
was ons uit het hart gegrepen. Zelf
komt ons gezin al 23 jaar op Loods
mansduin; eerst met een vouw
wagen, later met een stormtent. De
laatste vijf jaar genieten we van een
stacaravan, waarvan alweer twee jaar
in een VUT-situatie. De band die je in
al die jaren opdoet, is met geen pen
te beschrijven. Dit geldt in het bijzon
der met de inwoners van Den Hoorn.
Daarnaast komt Texel ons ieder jaar
weer als nieuw over en voelen we ons
al bij de overtocht een vrij mens. Plot
seling, als een donderslag bij heldere
hemel, valt de brief van de RST in je
brievenbus. Alsof je knock-out wordt
geslagen. Je krabbelt weer op en in
een periode waarin emoties over je
heen komen, relativeer je en denkt:
we zijn toch met z'n allen, RST, ge
meente, huurders en kampeerders-
vereniging Loodsmansduin, welden
kende mensen, die tot een voor alle
partijen prettige oplossing kunnen
komen. Of wil de RST alleen maar
vanaf de zijlijn met de armen over el
kaar toekijken totdat de laatste sta
caravan eind oktober 2006 van haar
terrein is verwijderd. Dat is wel de
weg van de minste weerstand.
S. Winter,
IJsselstein.
Er ligt een bom onder onze sta
caravan. Zo voelde het na het lezen
van de brief die wij kregen van de
RST. En dat na tien jaar een plekje
(S16) op Loodsmansduin te hebben
kunnen huren. Wie legt er nou een
bom onder alle caravans, dus ook
onder die van ons? Voor ons is dit hét
plekje van het jaar, daar staat onze
stacaravan, daar vieren wij vakantie,
daar genieten wij van de zon, het
heerlijke weer en de vrijheid. Wie doet
nou zo iets? We weten dat terroris
ten bommen leggen, maar vind je die
op Texel? Ik dacht van niet.
We kregen dit plekje aangeboden na
zeven jaar op de wachtlijst te hebben
gestaan. Het leek ons wel wat. Eerst
een jaartje proberen met de toer-
caravan. Maar we zagen al snel dat
dit liefde op het eerste gezicht was.
Nog tijdens die eerste vakantie een
zeventien jaar oude stacaravan ge
kocht bij een centrum in Dn Burg, die
na wat aanpassingen in juni werd
geplaatst. Sindsdien hebben we elke
vakantie met veel geduld en liefde de
caravan verbouwd, opgeknapt, ge
schilderd. gepoetst en in de was ge
zet. Maar ook verbeteringen als
nieuwe vloerbedekking, gordijnen,
bankkussens, meubels, keuken
inventaris, bedden en kasten.
Al die jaren werd de huur zonder pro
bleem verlengd. Van beleidswijzi
gingen bleek geen sprake. Elk jaar
werd je welkom geheten door het
personeel en soms door de beheer
der, dat is leuk. De hernieuwde ken
nismaking, ook met buren, is een
feest van herkenning en je bent er
weer voor een nieuw seizoen. Je
Nieuwjaar
Oliebollen en appelflappen achter
de knopen, het vuurwerk de lucht
in, goede voornemens weer op de
plank en het nieuwe jaar kan begin
nen. Vertroeteld en gesteund door
veel goede en lieve wensen kan er
toch niks mis gaan na zo 'n begin,
zou je denken. Niks is echter min
der waar. Iets dergelijks hebben de
mensen in Zuidoost-Aziè een jaar
geleden waarschijnlijk ook gedacht,
maar het leven bleek tamelijk onbe
rekenbaar. De dag voor kerst was
de vader die nu wereldwijd op de
giro555-poster met zijn dode kind
in de armen staat afgebeeld, nog
een gelukkig mens. Hartverscheu
rende verhalen en verschrikkelijke
beelden zijn de afgelopen dagen
ons huis binnengekomen. Hele dor
pen weggevaagd, mensen die vijf,
zes en meer familieleden zijn kwijt
geraakt. Hoeveel kan een mens
verdragen en hoe moet hij door
gaan met leven? Is dat nog leven of
ben je levend al dood? Tegen het
licht van deze overweldigende
ramp zijn onze eilandelijke beslom
meringen eigenlijk peanuts. Het
onverwacht aangekondigde voor
nemen van Recreatiestichting Texel
om de stacaravans van Loods
mansduin weg te jagen om het ge
bied te herstuctureren. zoals zo
mooi gezegd werd, is een waarde-
Mijn idee...
loze vergelijking met de ramp, maar
wordt door de huurders wel erva
ren als een verwoestende vloedgolf
die hun leven, gewoonten en mves-
tenngen volledig op zijn kop zet. De
troostendezinsnede dat er toch
nog twee volle seizoenen genoten
kan worden slaat de plank volledig
mis. Van genieten zal met zoveel
sprake zijn onder deze omstandig
heden. Ook de aangekondigde
pleister van vier maanden gratis
staan aan het einde van de rit in
2006, is geen pleister, maar een
stekende likdoorn die bij iedere
stap pijn veroorzaakt. Dat er meer
gelet gaat worden op bepaalde
veiligheidsaspecten is met verkeerd
en ongebreidelde bouw van schut
tingen en schuurtjes bij de caravans
is ook een punt waar over gespro
ken kan worden, maar gewauwel
over het instandhouden van natuur
waarden kan wel achterwege blij
ven. Om maar één onnozel argu
mentje aan te voeren: is de natuur
erbij gebaat als er steeds caravans
worden aangevoerd en weer weg
gereden? In tegenstelling tot de
ramp in het Verre Oosten, wordt
deze golf doormensen bewerkstel
ligd en kan daarom nog gekeerd of
anders geleid worden.
Pien Verberg
vindt je vertrouwde vakantieplekje
weer terug. Hoe ziet het er uit na een
winter? Geen lekkages, geen schade,
geen problemen? En als dan alles
onder controle is, alles op zijn plaats
staat en is ingericht, kan de vakantie
beginnen. Met het ouder worden wil
je wat meer comfort. Een stacaravan
is dan een mooie tussenoplossing
ten opzichte van een huisje. Op een
camping is er altijd een zekere sociale
controle. Dat geeft vertrouwen. De
bedrijfsleider wil zelfs je reserve
sleutels beheren. Zo ontstaat er een
relatie met een camping en het ge
huurde plaatsje. Je komt er jaren,
sommigen al wel meer dan 30. 40 of
zelfs 50 jaren, mag je dan ook wat
rechten claimen? Nee, zegt men nu.
Zijn de in de brief genoemde argu
menten wel de eigenlijke argumen
ten? Ik kan mij dat niet voorstellen, ze
geven zich dan eigenlijk een brevet
van onvermogen. Ze verschuilen zich
achter het nationale park Duinen van
Texel, maar hebben nooit de
caravanbezitters op eventuele con
sequenties gewezen. Ook over het
eigendomsrecht binnen de door de
Raad van State aangekaarte regeling
dat ook stacaravans als onroerend
goed moeten worden gezien, is nog
geen definitief standpunt ingenomen.
Maar omdat de grond van Staatsbos
beheer is. zal dat geen probleem
opleveren. Wel is interessant te we
ten wat er in het nieuwe, veertig jaar
durende, contract tussen RST en
SBB staat. Dan het argument van de
gemeente (brandweer) dat de cara
vans te dicht op elkaar staan. Dat is
een feit. maar wie heeft de plaatsen
gecreeerd en toegewezen? Moeten
de huurders nu boeten voor fouten
waarvoor ze niet voor aansprakelijk
zijn? En wat betreft de schuttingen,
schuurtjes en windschermen? Zijn
hiervoor duidelijk richtlijnen opge
steld, ter hand gesteld en heeft men
op naleving ook de juiste controles
zowel vóóraf als achteraf uitgevoerd?
Of is alles gedoogd? En wie betaalt
dan het gelag?
En dan ziet men er kennelijk geen gat
meer in om dit probleem adequaat op
te lossen. Er wordt een eenzijdige
beslissing genomen ondanks jaren
lange contacten en overleg. Maar nu
geen overleg. Nadat de contracten
voor 2005 getekend zijn en de
nieuwjaarsgroet is ontvangen, komt
een derde brief met de mededeling
dat je over twee jaar je plaatsje kwijt
bent. Oprotten. Zo voelt dat. Is dat
met onmenselijk? Temeer daar men
geen alternatief biedt. Wat moeten de
mensen met hun caravan? Heel wat
bezoekers hebben in de laatste vijf
jaar een nieuwe caravan laten plaat
sen. Dat heeft heel wat spaarcenten
gekost, of misschien zijn er wel schul
den voor gemaakt. Verkopen biedt
weinig soelaas met zo'n 100 tot 150
aanbiedingen tegelijk. Laten slopen?
En wat gaat dat dan met kosten? En
dat allemaal terwijl de RST een stich
ting is. dus zonder winstoogmerk, en
opgericht voor de minder bedeelde
vakantieganger. Je zal maar in een
grote stad wonen, tweehoog achter.
Dan ben je blij dat je vakantiehuisje
op Texel staat.
Je gaat bijna denken dat er andere
addertjes onder het gras zitten. Als
alle caravans, ook de toercaravans,
vijf meter uit elkaar moeten staan,
heeft dat consequenties voor het
aantal standplaatsen, en dus voor het
aantal zomergasten en dus voor de
inkomsten. Is het dan een rekensom-
Loodsmansduin (6)
'Alle stacaravans moeten weg van
Loodsmansduin', begon de Texelse
Courant op 21 december ongetwij
feld een hele reeks aan trieste artike
len aangaande de herstructurering
van duinkampeerterrein Loodsmans
duin. Sindsdien staat de Texelse
Courant vol aangrijpende reacties
van kampeerders. Prof. Kees de Ja
ger schreef dat er meer verdriet is dan
een buitenstaander zich kan realise
ren. Hoewel mijn vrouw en ik met op
Loodsmansduin staan, vallen wij he
laas wel in de categorie buitenstaan
ders die zich kunnen realiseren welke
ellende de huidige vaste kampeer
ders doormaken. Wij werden name
lijk na een zeer lange verbintenis met
het park in 2003 'verdreven' van
Euroase Kustpark Texel. Destijds is
van alles geprobeerd: de oprichting
van een belangenvereniging, er zijn
juridische adviseurs en advocaten
ingeschakeld en het verantwoorde
lijke Euroase-management is meer
dere keren aangesproken op de fi
nanciële, maar vooral ook op de
emotionele en sociale consequenties
bij de ruim honderd vaste kampeer
ders. Zoals wellicht bekend, is dit al
les helaas voor mets geweest.
Het is erg te constateren dat ook
Texel steeds meer wordt bevangen
door commercie en individualisering
met een locale overheid die - wat dit
betreft - passief langs de zijlijn blijft
staan. De grondreden van de voorge
nomen herstructurering blijkt het in
stand houden dan wel verbeteren van
de natuurwaarden van het terrein.
Wat een flauwekul. Het gaat puur om
het verbeteren van de portemonnee
van drs. H.A.L. Mathijsen en zijn RST-
companen. Uit ervaring weet ik dat
dergelijke trajecten vanuit een
bedrijfseconomisch perspectief wor
den doorgevoerd. Ik hoop voor alle
vaste kampeerders van Loodsmans
duin dat de RST-bobo's snel tot een
ander inzicht komen. Kampeerders,
ik wens u allen heel veel sterkte de
komende periode.
H. van den Brink,
Wageningen.
Niels den Braven uit De Cocksdorp
is in de laatste maand van 2004 aan
de ALO in Groningen geslaagd voor
de opleiding tot sportleraar.
gendringen De smaak van
sterke drank, met een alco
holpercentage dat net onder
de magische grens van 14,9
blijft. Dat is de insteek van
16up, een nieuwe dranken-
lijn voor jongeren die nog net
geen achttien zijn, maar wel
een glaasje amaretto of
tequila lusten.
Het idee voor 16up komt uit
de koker van de Texelse hore
caondernemer Paulvan;Dijk.
Hij liet drankenproducent
Siebrand een exclusieve dran-
kenlijn van 14.5 procent ont
wikkelen met namen als
Wild Passipnv Pisang Maluku,
Deep 'CuraqacLiPerfecto Ama
retto en Vernea lee-quila. Vol
gens Van Dijk zijn de 'nep
pers' .naüv/elijks van écht te
lérseheiden. "Voor dè i.
smaak hoef je het- niiet te 1&«
tenT En dat alles onder de
'Een glaasje met 14,5 procent alco
hol moet kunnen' luidde de weke
lijkse stelling in het Dagblad van het
Noorden van 28 december. Aanlei
ding voor de stelling was een artikel
over de 16up-drankenlijn van de
Texelse horecaondernemer Paul van
Dijk.
metje waardoor de 200 stacaravans
weg moeten? Kennelijk geeft men de
voorkeur aan onzekere zomergasten
boven de zekerheid van stacaravans.
Zouden wij dus financieel onaantrek
kelijk zijn? Dat kan ik mij niet voorstel
len. Wij leveren jaarlijks toch een vast
inkomen van zo'n €300.000,- op. Als
je dit wil terugverdienen met toer
caravans, die gemiddeld zo'n vijf
weken een plaats bezet houden,
moeten alle 150 plaatsen van €200,-
per week tien weken bezet zijn. Is dat
haalbaar? Of vindt men ons lastige
gasten die jaarlijks met allerlei ver
zoeken komen en waar men de no
dige tijd voor moet uittrekken? Dan
maar geen stacaravans. Ga je zo om
met mensen die al jaren een plaatsje
huren?
Ik ben een van de personen die al
vanaf het begin op Texel kamperen.
Mijn familie komt er al vanaf de jaren
dertig, ik" zelf al vanaf 1948. Mijn
ouders hadden een oude legertent
van zo'n zes bij twaalf meter. We
stonden jaren in de buurt van het slag
van hotel Opduin. De camping werd
nog beheerd door Staatsbosbeheer.
Het kampgeld betaalde je nog in een
woonhuis aan de Kogerweg. We
kwamen met de trein vanuit Limburg
naar Den Helder en voeren met de
Dokter Wagemaker of de Marsdiep
naar Oudeschild. Met de bus gingen
we via Den Burg naar De Koog. Uit
stappen deed je bij hotel Opduin. dat
was korter sjouwen met de bagage.
Vervolgens werden de kisten opge
haald bij Bonne en de tent bij een
plaatselijke manufacturenwinkel en
dan via de Badweg de duinen in op
de driewielde kar van Bonne.
Daar werd de tent opgezet met twee
boomstammen als palen. Vervolgens
inrichten.. Oude vloerkleden op de
grond en strozakken als matras. De
keuken werd gevormd door een kist
met een gordijntje er voor, het dek
sel ernaast op een paar poten voor
meer ruimte. Een gordijn als afschei
ding tussen leef- en slaapruimte.
Het eerste jaar een dubbele longont
steking opgelopen. De arts uit De
Cocksdorp zei: 'Als hij het ziekenhuis
al haalt, dan laten ze hem daar toch
dood gaan. Maak een tochtvrije
slaapplaats dan gaan we het hier pro
beren.' Zo kwam ik onder een tafel
terecht, geheel rondom afgesloten
met een rubberen transportband en
als ingang een koffer waarvan het
deksel diende als afsluitklep. Daar
heb ik twee of drie weken gelegen. Ik
kan mij nog enkele zaken herinneren,
zoals de schuimpjes op de koffer
deksel. Dankzij de goede zorg en het
gebed van mijn ouders mocht ik ten
slotte tegen het eind van de vakantie
weer naar buiten, ik was toen z'n
vijfeneenhalf jaar. Sindsdien is Texel
mijn vakantie-eiland gebleven. Ook ik
ben wel eens naar het buitenland
geweest, maar elk jaar ging je toch
even naar Texel, al was het maar voor
een weekend. Tot 1986 in De Koog
gekampeerd. Maar dat dorp is niet
meer zo gezellig als voor die tijd. Den
Hoorn is nog steeds een ongerept
dorp, met gelukkig een mooie duin
camping. Daar kom ik sindsdien elk
jaar net zo graag terug als voorheen
op camping Kogerstrand. Zo ben ik
een overkanter, maar voel mij een
Texelaar.
En nu ik per 1 januari 2004 met de
VUT ben. kan ik dan eindelijk ook in
het voor- en najaar op mijn stekkie
genieten van dit prachtige eiland?
'Nee', zegt dan de directie van de
RST. Zo kom ik al meer dan vijftig jaar
mijn vakantie op dit eiland doorbren
gen. Ik heb de RST zien komen, de
boot naar 't Horntje zien gaan. De
oude veerboten zien gaan en de dub
beldekkers zien komen. In 1965 heb
ik zeven uur gewacht voor ik werd
overgezet (om 01.30 uur). De nacht
heb ik voor het logeeradres van mijn
ouders doorgebracht, wachtend.
Maar je deed het, je was immers op
Texel. Ik heb mijn zoon (zes jaar) wel
eens om 4 uur 's nachts gevraagd
'wie .gaat er mee naar Texel'? Zijn
antwoord was 'ikke'. Hij ging ook op
vakantie, naar Texel. En nu...
Ik heb wel een alternatief voorstel,
maar het is beter dat we iets derge
lijks in onderling overleg bespreken.
Of zijn er toch nog andere redenen
waarom men van de 200 stacaravans
af wil? Laat men het achterste van de
tong wel zien? Wordt er eerlijk spel
gespeeld? Wij weten het niet, alleen
de tijd zal het leren. Maar waar een
wil is, is een weg. Maar is die wil er?
Het moet voor iedereen duidelijk zijn:
er moeten stacaravans worden ver
plaatst. Of we gaan er allemaal af, of
enkelen van ons moeten bereid zijn
te verkassen. Ik heb gehoord dat het
om slechts twintig caravans gaat,
waarvan een aantal alleen gedraaid
hoeven te worden. Als die bereidheid
er niet is, hebben we geen poot om
op te staan. Maar van de zijde van de
camping mag men ons dan ook wel
tegemoet komen met het aanbieden
Dinsdag 4 januari:
Zuivelboerderij Sint Donatus bij
Den Hoorn is vandaag tot en met
zaterdag geopend van 9.00 tot
17.00 uur. Er kan onder meer een
kijkje worden genomen in de stal,
er is warme chocolademelk en een
glühweinproeverij. Op woensdag
middag is een doe-programma in
en rond de stal voor de hele fami
lie.
De tentoonstelling van school
foto's in De Waal is eenmalig lan
ger geopend. De voormalige
Redmar IJskaschool is tot 21.00
uur open, in plaats van 17.00 uur.
In De Witte Burcht aan de Molen
straat in Den Burg begint om 20.00
uur een open klaverjasdrive voor
het goede doel. Deelname kost
€3,50, inschrijven (liefst met maat)
tussen 19.30 en 20.00 uur.
In Cinema Texel draaien The
Incredibles (Nederlandse versie,
13.00 en 16.00 uur), Pluk van de
Petteflet (13.30 uur), Polar Express
(Nederlandse versie, 16.15 uur),
Bridget Jones II (19.00 uur),
Ocean's Twelve (19.00 en 21.45
uur), Alexander (21.30 uur).
Woensdag 5 januari:
Van 11.00 tot 12.00 uur wordt op
de Texelse golfbaan op De Krim
nabij De Cocksdorp een intro
ductieles golf gegeven.
In EcoMare begint om 12.00 en
om 14.00 uur de poppenkast
voorstelling 'Jonas Jan'. Voor kin
deren van 4 tot en met 8 jaar. De
voorstelling is gratis toegankelijk
voor bezoekers van het museum,
het aantal plaatsen is beperkt.
Om 20.00 uur geeft het college
van b en w in de raadszaal een
toelichting op het beleidsvoorstel
over vrijkomende agrarische be
bouwing.
In Cinema Texel draaien The
Incredibles (Nederlandse versie,
13.00 en 16.00 uur), Pluk van de
Petteflet (13.30 uur), Polar Express
(Nederlandse versie, 16.15 uur),
Bridget Jones II (19.00 uur),
Ocean's Twelve (19.00 en 21.45
uur), Alexander (21.30 uur).
Donderdag 6 januari:
In EcoMare begint om 12.00 en
om 14.00 uur de poppenkast
voorstelling 'Jonas Jan'. Voor kin
deren van 4 tot en met 8 jaar. De
voorstelling is gratis toegankelijk
voor bezoekers van het museum,
het aantal plaatsen is beperkt.
Op de Groeneplaats in Den Burg
begint om 13.00 uur het 'Panna
knock-out toernooi', een straat-
voetbalfestijn voor jongeren van
11 tot 18 jaar. Aanmelden kan
vanaf 12.45 uur. De organisatie is
in handen van Sportservice Texel.
Hoogwater
te Oudeschild
Di.
04
0.55
en
12.30
U.
Wo.
05
1.35
en
13.20
u.
Do.
06
2-40
en
14.10
u.
Vr.
07
4.45
en
16.50
u.
Za.
08
5.44
en
18.24
u.
Zo.
09
6.55
en
19.35
u.
Ma.
10
7.54
en
20.24
u.
Di.
11
9.16
en
21.26
u.
Aan het strand
s het ongeveer
een uur
der hoogwater. De zon komt zondag 9 ja
nuari op om 08.52 uur en gaat onder om
16 42 uur: 5 januari doodtij: 10 |anuari
Bij EcoMare begint om 14.00 uur
het kinderprogramma 'Zeehond
binnenstebuiten', speciaal voor
kinderen van 9 tot en met 12 jaar.
Deelname kost €4,50. Vooraf aan
melden bij EcoMare, tel. 317741.
In Cinema Texel draaien de Neder
lands gesproken versie van The
Incredibles (aanvang 13.00 uur),
Pluk van de Petteflet (13.30 uur),
National Treasure (16.00 en 22.00
uur), de Nederlands gesproken
versie van Polar Express (16.15
uur), Alexander (18.30 uur) en
Ocean's Twelve (19.00 en 21.45
uur).
Vrijdag 7 januari:
In buurthuis Bethel in Zuid-
Eierland begint om 20.00 uur een
nieuwjaarsbegroeting voor dona
teurs, buurtbewoners en andere
belangstellenden.
In Klif 12 in Den Hoorn begint om
20.30 uur de voorstelling 'Groote
Zaagbek' van Marijke Boon. De
toegang bedraagt €13,50.
In Cinema Texel draaien de Neder
lands gesproken versie van The
Incredibles (aanvang 13.00 uur),
Pluk van de Petteflet (13.30 uur),
National Treasure (16.00 en 22.00
uur), de Nederlands gesproken
versie van Polar Express (16.15
uur), Alexander (18.30 uur) en
Ocean's Twelve (19.00 en 21.45
uur).
TESO zet ook deze week geregeld
de reserveboot in en verzorgt dan
ieder half uur een afvaart, zowel
vanuit Den Helder als vanaf Texel.
Dat gebeurt vrijdag en zondag van
9.30 tot 16.00 uur. Er worden geen
wachttijden verwacht. Vrijdag zijn
de afvaarten van 10.00 uur vanuit
Den Helder en 13.30 uur vanaf
Texel uitsluitend bestemd voor het
vervoer van gevaarlijke stoffen.
Nadere informatie kan worden ver
kregen via tel. 0222-369600 of e-
mail info@teso.nl. De veerdienst
heeft ook een eigen website:
www.teso.nl.
Verschijnt op dinsdag en vrijdag
Redactie:
Warmoesstraat 45 1791 CN Den Burg
Postbus 11 1790 AA Den Burg
Telefoon 0222 - 36 26 20
Telefax 0222 - 32 30 00
E-mail redactie@texelsecourant.nl
Gerard Timmerman (hoofdredacteur)
Joop Rommets
Jeroen van Hattum
Harry de Graaf
Louise van der Sluis
Buiten werktijd:
Joop Rommets
Telefoon 31 94 05 of 06 - 20 31 59 89
Advertenties en abonnementen:
Spinbaan 6 1791 MC Den Burg
Telefoon 0222 - 36 26 00
Telefax 0222-31 41 11
E-mail info@lenr.nl
Opa>
Abonnementsprijzen 2005:
Per half iaar 34.65 33.051»
Per iaar 67,50 65.35 ia,
Bi| verzending naar het buitenland zijn
portokosten verschuldigd
Beëindiging abonnement:
Uitsluitend schriftelijk en 4 weken voor
afloop van de abonnementsperiode
van alternatieve plaatsen en assiste
ren met de verhuizing.
Of ligt er een-bom onder onze cara
vans?
Wat ik zeggen wou..
Jan Vogel
Papendrecht
Marijke Boon
in Klif 12
In Klif 12 in Den Hoorn is vrijdag
Marijke Boon te zien met haar pro
gramma Groote Zaagbek. Samen
met klarinettist Michel Lamers levert
Boon humoristisch, licht venijnig
commentaar, waarbij ze het Neder
landstalig lied hoog houdt. Zij is als
meesteres in de kunst van het kleine
altijd op zoek naar het verbeelden van
de werkelijkheid en hanteert alle ma
nieren van kopiëren, minimaal maar
efficiënt. Ze toont haar leven en levert
tegelijkertijd een subtiel commentaar
op de reality-shows, geënsceneerde
documentaires en privé-inkijkjes op
internet. Marijke Boon staat als zich
zelf op het podium en balanceert op
de grens van echt en gespeeld, van
waar en met waar. In Groote Zaagbek
laat zij het achterste van haar tong
zien. Ze schildert een zelfportret en
een tijdsbeeld. Het Dagblad van het
Knallen
woont hij met zijn vrouw en kindje ir
onze straat. Heel rustig is hij, noc hai
nooit iets van hem gehoord, niet eens
hoi of hallo. En dan, op 1 januar not
2005, om 0.00 uur, barst hij los. Mé 0
twee melkbussen schiet hij een uu
lang met carbid de deksels eraf. Ge er
lukkig zitten de deksels vast met ee' ma
touw, maar het gaf zulke idioot hardf
knallen, dat wij vreesden voor onz«
ramen en muren.
Buurman, hopelijk heeft u goedf ®u
voornemens. Bijvoorbeeld om dr 1
volgend jaar iets meer buiten het dorf !"n'
te proberen. Dit kan volgens mij ech a
met goed zijn in zo'n smal straatje. Qn
Jan Jacob Bruin, Den Burg 9er
Of
Noorden schreef over deze voorstel scf
ling: 'Ze etaleert verrassende vond err
sten, ziet kans de aandacht vast tt roe
houden voor een paar sonnetten dn kei
weer eens duidelijk maken dat dn gin
vrouw heel mooi kan schrijven en o; get
overrompelende wijze beseft wa mo
komisch werkt.' ver
Groote Zaagbek is te zien op vrijdag ga?
7 januari, aanvang 20.30 uur. De toe |jjki
gang bedraagt €13,50, dineret eve
vooraf is mogelijk. Reserveren via té bij
319633.
3D enorme sleutel droeg Gerard Bakker (links)
1 zijn opvolger, Henk Troost.
Door middel van de overhandiging
zijn taken van brievenbewaarder ov