pe trend zet door:
groter en langer...
-
Veel kwaliteit op achtste winterkeuring
dli
.TEXELSE J COURANT'
B5QS3I
wm
J3edrijvig/)(?iV/
Links de kampioen van Koos Tjepkema en daarnaast de reservekampioen
De beste van de eenjarige (in 2003 geboren)
Dirk Kikkert
ramlammeren. Links het kampioensdier van Piet Verbeme, daarnaast de reservekampioen van Carlo Veeger.
installatie
[waarna de
maakt en
'veertjes
'Laatste handeling is het inpakken
in-jnnHinnan hnnn mnorHarinnan t/aal hni iWare Hio Planton hohhon in Urin
DINSDAG 25 JANUARI 2005
BT^jen recordaantal inzendingen, hoge waarderingen, veel
elangstelling en - vooral na afloop - opperste gezelligheid,
irganisatoren Jan-Willem Bakker, Nico van Heerwaarden
n Koos Tjepkema hebben alle reden om tevreden terug te
ijken op de winterkeuring van vooral rammen, die voor de
chtste keer werd gehouden in manege Akenburg. De jury-
jden Arjan Bosse uit Aartswoud en Pieter Jan Groot uit
lidden-Beemster werden geconfronteerd met beesten die
I vergelijking met vorig jaar weer wat mooier en vooral rui
ter waren. Dat betekent dat de trend die een jaar of vijf ge
iden werd ingezet met kracht is voortgezet.
je grotere ruimte in de dieren is niet
pmaareen schoonheidsideaal maar
jn door de economie en dier-
I iendelijkheid ingegeven noodzaak.
I it kleinere 'luxe' type dat vroeger
■log scoorde op de Texelse
chapenfokdag en andere keuringen
ihetland, leverde steeds meer pro-
lemen op wat betreft levensduur,
ruchtbaarheid en vooral aflammen.
f jedenkelijk vaak stagneerde een nor-
lale geboorte en was het nodig de
terenarts in te schakelen die het lam
jj[ de lammeren met een keizersnede
*''6 de wereld hielp. Dat is een zwaar
wegende kostenpost, zeker voor de
Eliensen die van de fokkerij geheel of
houders die klanten hebben in krin
gen van hobbyfokkers zullen dus op
zijn minst aarzelen alvorens ze ook op
de ruimer en groter-toer gaan. Het
kan daardoor nog even duren voor
dat de nieuwe fokrichting gemeen
goed is.
Toonaangevend
Wie naar de uitslagen van de zater
dag gehouden winterkeuring kijkt zou
dat niet zeggen, want de richting lijkt
niet meer ter discussie te staan. De
organisatoren erkennen dat het ook
een beetje in de jury zit. Die is ob
jectief, maar het ene jurylid is toch
iets 'progressiever' dan het andere.
De twee mannen die zaterdag hun
kritische blikken over het voorgedra-
in overwegende mate moeten leven.
Anders ligt het voor de zogeheten
hobbyfokkers. Die zijn er in groten
getale, vooral in België, en zijn dus
van invloed op de markt. Niet minder
dan een kwart van de fokkers bezit
minder dan tien schapen en kan dus gen wolvee lieten gaan, zitten duide-
tot de hobbysector worden gerekend
omdat in een dergelijk schapen
stapeltje zelfs geen fractie van een
boterham zit. Deze houders met an
dere inkomsten kunnen zich veroor
loven vast te houden aan het edele
lijk op de nieuwe toer. Op die toer zit
ook de nieuwbakken voorzitter van
het Texels Schapenstamboek Dirk
Roele uit Den lip, die zaterdag hoorde
tot de vele toegestroomde belang
stellenden die merkbare drukte op de
schaapstype waarop zij ooit hun zin- boot veroorzaakten. Hij bevestigde
nen hebben gezet. Ze zijn bereid
forse bedragen op tafel te leggen
voor nieuw materiaal. Schapen
dat Texel toonaangevend bezia
'We fokken op ruimer en groter en dat
is hier op dit eiland heel zichtbaar, al
Hoofdkussens
is er natuurlijk onderend, maar dat is
overal'.
Roele hecht veel waarde aan de
saamhorigheid van de fokkers. Geen
concurrentieslag, maar samen bezig
zijn met het altijd ter discussie
staande ideaal Hij is dan ook trouw
bezoeker van de Texelse winter
keuring, zij het deze keer voor het
eerst als voorzitter van het stamboek,
opvolger van de gerespecteerde Jan
Zwagerman. Hij herinnert zich hoe
het begonnen is met die winter
keuring. 'Een jaar of twaalf geleden
hadden we een Beemster studieclub
die los van het stamboek een eigen
individueel keurinkje begon. We had
den daar Texelse keurmeesters bij
gevraagd zoals Koos Tjepkema en
Piet Kooiman. Die zeiden toen: dat
zouden we op Texel ook kunnen
doen. Zo is het hier begonnen'. Het
idee kreeg navolging. Ook elders
worden dergelijke wmterkeuringen
gehouden zodat het voor
geïnteresseerden soms moeilijk is
een keus te maken, want je kunt met
altijd overal present zijn.
Balans
Het idee voor zo'n kleinschalige keu
ring werd ingegeven door de be
hoefte om een soort van tussen
balans op te maken. Willen kijken
naar de rammen die na het afgelopen
drukke dekseizoen weer op kracht en
in conditie zijn gekomen, en natuur
lijk denkend aan de kwaliteit van de
lammeren die ze in die kortstondige
en meervoudige marathoncoitus
hebben verwekt om de rest van het
jaar weer op hun verdiende lauweren
te rusten.
Evengoed werden zaterdag ook
ooien in enkele rubrieken in de aan
dacht gebracht. Niet in de laatste
plaats omdat daarmee jongeren in de
gelegenheid werden gesteld de die
ren voor te brengen, dus op hun gun
stigst aan de jury te presenteren. Dat
geeft bij die jongeren, veelal nazaten
en vermoedelijke opvolgers van de
fokkers, de gelegenheid om hun be
trokkenheid met de fokkerij te tonen.
Voorbrengen is een kunst die geoe
fend moet worden. Anders valt het
voorgebrachte beest al gauw op door
weerspannige sprongen. Het meest
succesvol in het voorbrengen was
zaterdag Dennise Kaczor van hoeve
De Arend met nummer 36 uit de ca
talogus, gefokt door Bakker-Zoetelief
en eigendom van Jan Willem Bakker.
Ook het publiek kon het beste dier
aanwijzen. De publieksjury bleek
deze keer opmerkelijk deskundig
door als beste ramlam nummer 70
van fokkereigenaar Piet Verberne aan
te wijzen. Hetzelfde dier werd ook
door de 'echte' jury tot kampioen bij
de ramlammeren uitgeroepen.
Wat ik zeggen wou...
ÏBolder: 'We zijn een industriële on-
llerneming die allerlei producten fa-
Ijriceert, van schepnetten tot delen
Ifoor ondervloeren en van tent-
Ijaringen tot sjoelbakken, die we in
grote aantallen maken. Eenvoudige
Oroducten, simpele processen, maar
wel met behulp van soms grote ma
chines. Daar zijn we goed in. Daarom
Sprak dit project ons zo aan.' Winkel:
[Toen we een kijkje namen bij De
Bolder raakten we onder de indruk
van wat daar gebeurt. De medewer
kers zijn flexibel en het bedrijf kan
goed concurreren. Bovendien is het
een betrouwbare partner, waarmee
kwe op lange termijn een samenwer-
;ing kunnen aangaan.' De productie
i kussens is volgens Plaatsman
i mooie aanvulling op de textiel-
fdeling van De Bolder, die zich on-
ier meer bezighoudt met stoffering
n het mangelen (machinaal strijken)
r van wasgoed.
Leuk
)e fabricage van de kussens is goed
te passen in de werkzaamheden
jp De Bolder, vertelt productieleider
laap Kiewiet, die benadrukt dat de
ledewerkers niet over de kling wor-
len gejaagd. 'We zetten onze men-
:n absoluut met onder druk en hou-
rekening met hun handicap.' Een
'kijkje op de werkvloer bevestigt zijn
iverhaal. In de afdeling waar de kus
sens met dons worden gevuld, is de
Isfeer ontspannen. Een enorme zak
met veren, met een inhoud van 30
kilogram, wordt met behulp van een
Installatie in een machine getakeld,
naar de vulapparaten gepompt. Het
betreft een gesloten systeem, alleen
bij het afvullen van de kussens ont
snapt soms een veertje. Schadelijk is
dat niet, want het betreft volgens
Kiewiet een natuurproduct. Het werk
van de mensen van De Bolder be
staat uit het bevestigen van de tijken
(de omhulsels van de kussens) aan
het uiteinde van het apparaat, waarna
dit automatisch wordt gevuld met
het gewicht op een weegschaal ge
controleerd, want er moet precies
1500 gram inzitten. Door er een
handje veren bij te doen of uit te ha
len. wordt het kussen op het juiste
gewicht gebracht. Daarna worden de
gevulde kussens overgebracht naar
de montageafdeling. Terwijl elders in
de hal tentharingen, schepnetten en
andere producten worden gemaakt,
bedienen drie dames de industriële
de onderkant wordt openge- naaimachines. Geconcentreerd wor-
en het dons eruit stroomt. Als den de kussens netjes dichtgenaaid.
machine is gestart, worden de Precisiewerk is de montage van de en zodra een order binnenkomt, dan
via een ingenieus systeem labels, waarop gegevens over het
kussens staan. Ook hier is de sfeer
ontspannen en vliegen de grappen
en grollen over tafel. 'Vorige week
hielden we hier nog een kussen
gevecht', glimlacht een naaister. Ver
volgens verhuizen de kussens naar
een andere afdeling, waar een
groepje medewerksters ze in fraai
bedrukte draagtassen verpakt, met
daarop een sticker met onder meer
de prijs en een streepjescode Laat-
veren. Als het kussen is gevuld, wordt ste handeling betreft het inpakken
van de tassen in dozen, waarna de
pakketten klaar zijn voor verzending
naar TWO in Oudeschild. Dit bedrijf
verzorgt de distributie naar de afne
mers.
Mooi product
Kiewiet: 'Het mooie van De Bolder is
dat mensen al naar gelang de vraag
naar hoofdkussens kunnen worden
ingezet. Als er geen order is, dan
besteden ze hun tijd aan de productie
van andere spullen die we hier maken
schakelen ze in dezelfde afdeling
over op de hoofdkussens.. Het is
serieproductie, maar wel leuk om te
doen. het verveelt niet en het maakt
het werk een stuk afwisselender.
Bovendien is het een mooi product,
dat van begin tot eind in dit bedrijf
wordt gemaakt. Als er in een be
paalde periode geen opdrachten zijn,
dan is dat geen probleem, want dan
zijn er weer andere werkzaamheden
Winkel verwacht dat de productie op
termijn kan groeien. Binnen afzien
bare termijn start De Bolder ook met
het vullen van donzen dekbedden.
De vulmachines hiervoor zijn wat gro
ter dan voor de hoofdkussens, waar
voor in de montagehal een aparte
afdeling wordt ingencht. De donzen
dekbedden worden verder afge
maakt en verpakt bij TWO in Oude
schild.
Jaap Kikkert
De laatste en langstlevende uit een
bijzonder gezin uit een oud Texels
geslacht is niet meer. Jaap Kikkert.
Zijn vader. Jan Nanzn.. geboren in
1859, liep teleurgesteld de deur uit,
toen zijn derde kind weer een doch
ter bleek te zijn. Maar met getreurd,
hij kreeg nog zeven zonen, waarvan
er één overleed. Jaap was de derde
zoon, boven hem zaten Nanning en
Meijert-Jan, bij ouderen nog wel be
kend. Mijn vader was de vierde.
Jaap kon goed leren en wilde net als
zijn zuster Dieuwertje. die voor onder
wijzeres studeerde, opgeleid worden
op de toen nog op Texel zijnde Zee
vaartschool. Zijn vader vond dat
mets. Er was werk genoeg op de
boerdenj. Jan Nanzn. was een van de
voormannen ter veredeling van het
Texels schapenras. Hij haalde een
ram uit Engeland. Ze hadden zo'n
tachtig schapen die na het zogen
werden gemolken. Jaaps moeder.
Cornelisje Boon, ging 's avonds om
acht uur naar bed en stond 's nachts
om twee uur op. Dan bakte ze brood
en riep om vier uur haar zonen om te
melken. Zelf ging ze met een schone
skutteldoek het land op om verse
schapenkeutels te rapen, die ze uit
kneep boven de melk waarvan de
smakelijke groene schapenkaasjes
werden gemaakt, een mooie bijver
dienste voor de veelal grote gezin
nen. Een journalist kwam achter het
procédé en na publicatie lag de han
del stil.
Jaap wilde nog steeds naar de Zee
vaartschool. De bovenmeester
stoomde hem daarvoor klaar en Jaap
ging studeren voor stuurman. Hij
zwierf over de grote zeeën. Wat een
verhalen kon hij vertellen. Eén wil ik
u er met onthouden.
Hij had in Indonesië drie maanden
met malaria in het hospitaal gelegen,
na zijn ontslag voeren ze naar Chili.
Daar stak de malana de kop weer op.
Jaap kon bidden en smeken, maar de
kapitein was onverbiddellijk: Jaap
bleef aan de wal. Want besmettings
gevaar was niet denkbeeldig., hij
keek wanhopig het schip na, toen dat
de haven uit voer. Van het schip is
nooit meer iets vernomen of terugge
vonden. Een Godsbesturing.
Jaap was een heel godsdienstig man.
Hij trouwde met Sima Lap van Zee
wijk uit de PH-polder. Hij zei in de
ensisjaren de Zeevaartschool vaarwel
en kwam weer op Texel wonen. Hij
werd chef-de-bureau van Gend en
Loos op de haven van Oudeschild.
De Zwerfsteen bij het Doolhof werd
De toppers bij de ooien. Links de kampioen v
voorgebracht door Dennise Kaczor.
Kampioen bij de oudere rammen
werd nummer 6 van eigenaar/fokker
E. de Haan en K.Tjepkema. Reserve
kampioen werd nummer 10, van ei
genaar D. Kikkert, gefokt door
Zwagerman. Kampioen bij de in 2003
an KooS Tjepkema, voorgebracht door Marieke Wetsteen, daarnaast de reservekampioen,
geboren rammen werd nummer 23 van Lindehoeve. Bij de ooilammeren
van K. Tjepkema, gefokt door P van werd nummer 28 van K. Tjepkema
Rijn. Kampioen bij de ramlammeren kampioen en nummer 29 van N. van
werd nummer 70 van fokker/eigenaar Heerwaarden reservekampioen.
Piet Verberne en reservekampioen
werd nummer 67 van de firma Veeger
door hem gebouwd. Ze vonden bij
het egaliseren van de tuin een bijzon
dere steen van wel driehonderd kilo.
Na onderzoek door een deskundige
bleek het een van vet en bloed ver
zadigde offersteen. Jaap en Sinia kre
gen een dochter en twee zonen,. De
jongste zoon zat graag op de afge
platte bovenkant van de steen, die in
de tuin was geplaatst. Toen deze
zoon. Biem, op 25-jarige leeftijd ver
ongelukte, mocht Jaap van de vol
gende bewoners de steen weghalen
om hem op het graf van zijn zoon te
plaatsen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd
Jaap door Van Gend en Loos in Den
Helder gestationeerd en ontwierp in
zijn vrije tijd een aardappelrooi-
machine. Voor hij daar octrooi op had
aangevraagd, ging een ander er met
zijn ontwerp vandoor. Nadien werd hij
achterdochtig. Zijn overgebleven
dochter en zoon emigreerden in de
jaren vijftig naar Australië. Jaap ging
na zijn pensionering samen met zijn
vrouw ook in Australië wonen.
Het uitvinden zit de Kikkerts in het
bloed en Jaap had nu de tijd om na
te denken over het opkomende
energieprobleem. Zijn broer Piet had
na zijn sneeuwklokkenavontuur in
Frankrijk ook al een ontwerp klaar, om
een dam door de Waddenzee aan te
leggen om eb en vloed te benutten
voor het opwekken van electriciteit.
Jaap werd geïnspireerd door het
perpetuum mobile (de eeuwigdu
rende beweging) en probeerde dit
gestalte te geven. Beide broers
schreven regeringen, universiteiten
en milieubewegingen aan om hun
uitvindingen bekend te maken. Ik las
een bnef van de toenmalig president
De Klerk van Zuid-Afrika, die zeer
geïnteresseerd was in deze oplossing
van het energieprobleem. Piet gaf na
enige jaren zijn pogingen op om ge
hoor en aandacht te krijgen voor zijn
plan. Maar Jaap ging onverdroten
voort en werd daarin zo fanatiek dat
het zijn hele leven ging beheersen.
Toen zijn vrouw ziek werd. kwamen
ze weer terug naar Texel. Na haar
dood ging Jaap weer terug naar zijn
kinderen en kleinkinderen. Hij liet zijn
zoon zijn ontwerp bouwen: het
werkte niet.
Toen hij 86 jaar werd, kwam Jaap
weer terug naar Texel en kreeg een
kamer m de Gollards. Hij bleef probe
ren aandacht te krijgen voor zijn uit
vinding, nadat hij van hogerhand het
inzicht had gekregen omtrent het
ontbrekende stuk. Hij was heel erg op
zijn hoede, want hij voorzag grote
moeilijkheden met bijvoorbeeld olie
maatschappijen. Ze konden het wel
eens op zijn leven hebben voorzien.
Nu bouwde een neef voor hem zijn
nieuwe ontwerp: het werkte met. Zijn
neef had het met begrepen, zei Jaap.
Er moest een fabnek komen met des
kundige mensen. Hij wilde zelf toe
zicht houden en vroeg of ik zijn chauf
feur wilde worden. Na een strenge
ondervraging mocht ik dat met meer,
want mijn interpretatie van de bijbel
stond hem niet aan. Alleen een echte
christen kwam voor die baan in aan
merking.
Geld had hij met. dus riep hij in een
advertentie mensen op ƒ1000.- te
storten voor de bouw van de fabriek
met de daaraan verbonden voorde
len. Hij wilde mijn jongste dochter
aanstellen als beheerder van het
geld, zij woonde in Amsterdam en hij
had zijn buik vol van die afwijzende
Texelaars. Maar de kranten wilden
zijn advertenties niet plaatsen en zijn
wanhoop groeide. Toen premier Kok
Den Helder bezocht, wilde hij dat ik
een ontmoeting arrangeerde; Kok
vertrouwde hij.
Hij was toen 92 jaar oud. Als ik hem
de krant voorlas en er werd geschre
ven over milieuproblemen, dan wees
hij verdrietig naar de kast en zei: 'Daar
ligt de oplossing.' Zijn droom en wer
kelijkheid op die leeftijd nog te schei
den? Ik had grote bewondering voor
hem, orndal hij op die leeftijd bleef
vechten. Hij werd blind en op zijn
94ste stopte hij met de pogingen
aandacht voor zijn uitvinding te krij
gen Hij sprak er nooit meer één
woord over Toen hij 100 werd. moes
ten wij drinken op zijn volgende ver
jaardag Hij heeft die met gehaald-
Wie hij zijn uitvinding in bewanng
heeft gegeven, weet ik niet. Hij liet bij
Van der Vis een kistje maken waar het
precies in paste. Hij stierf in de over
tuiging dat zijn uitvinding eens zal
worden benut. 'De tijd is er nog niet
rijp voor', sprak hij en gaf het op.
Een dapper man is niet meer.
Akkie van de Kerkhof-Kikkert,
De Waal
Nora Bekking neemt het aanbrengen van permanente make-up o
Bekking start met
blijvende make-up
Nora Bekking van BodyCare Texel
aan de Burgwal in Den Burg is gestart
met het zelf aanbrengen van perma
nente make-up. Bekking neemt het
werk over van specialiste Lara
Hiddema die de afgelopen vier jaar
een keer in de paar maanden van
Brabant naar het eiland reisde om bij
BodyCare te werken. Zij is daarmee
gestopt, omdat ze haar handen vol
heeft aan haar gezin en eigen salon.
Bekking heeft een cursus gevolgd bij
Ecuri Cosmetics in Capelle aan de
IJssel dat gespecialiseerd is in per
manente make-up en al jarenlang
opleidingen verzorgt. Bekking heeft
inmiddels klanten behandeld. 'Het
voordeel is dat mensen nu met meer
een afspraak hoeven te maken voor
de dagen dat Hiddema er was, maar
nu altijd voor permanente make-up
terecht kunnen.' Bij permanente
make-up wordt pigment aangebracht
in het bovenste deel van de huid bij
de wenkbrauwen en de lippen. Na
verloop van tijd groeit het pigment uit
de huid,
