Texel is gemoedelijker, je hebt hier snel contact'
Echtpaar Rutte
nel geïntegreerd
Erfgoedstatus leidt
ot nieuwe toeristen'
Zuid-Eierland krijgt
isueel smallere weg
TEXELSE g COURANT
Aan-
gespoeld
www. texQlwereldwijd. n 1
Eremoeder Frya in Texland
DINSDAG 22 MAART 2005
|s Jan Rutte (nu 79) in 1986 gebruik maakt van de VUT, is het
jhtgenote Dicky (80) die voorstelt op Texel te gaan wonen. In
j estilte gaan zij op zoek naar een geschikte woonruimte. Zelfs
ifamilie die op Texel woont, laten zij in het ongewisse. Pas
rckst sde koop rond is, maken zij het nieuws bekend.
wijst er meer op dat het onder
van men van Jan en Dicky Rutte voor-
en bestond uit de woning annex
2 rkplaats van schildersbedrijf
ligt umkes. Een anderhalf jaar du-
ide verbouwing resulteerde in een
hebt rite woonkamer met veel glaswerk,
kzsa ardoor het zonlicht vrij spel heeft,
d geboren en getogen Haarlem-
15 zijn enorm in hun sas met dit
acht kje dat zij, nadat Jan in de VUT
jg, wisten te verkrijgen. Veertig jaar
hij werkzaam geweest in de weg-
s zitt waterbouw, met name in de zware
lonbouw. Eerst als uitvoerder/pro-
aan feider in het buitenwerk, om van
over te stappen naar de cal-
jatievoor binnen- en buitenland
van de eerste projecten waar hij
;orxA meewerkte, was de aanleg van
mieuwe marinehaven in Den Hei-
was in de jaren vijftig, we
isn toen nog niet getrouwd en
geü widen beiden in Haarlem. Omdat
re bch in Den Helder zat, zijn we in
Po periode samen een weekje op
iel geweest. We logeerden bij de
ie Zoetelief op Vredelust. Niet
it een geslaagde vakantie, want
^l| lons vooral nog bijstaat, is de re-
idie de hele week met bakken uit
n hemel viel.'
bra:
en Dicky trouwen in 1953 en
"S" wonen tijdelijk een kleine ark aan
'a® Waterweg. Ondanks de beperkte
S,E; mte vindt Dicky haar nieuwe on-
J"! tonen geweldig. 'We hadden
fe een klein balkonnetje met uit-
op de scheepvaart, een prach-
igezicht. En als je door de toilet-
naar beneden keek, zag je de
jesm het water zwemmen.'
pwege het projectgebonden werk
p baar echtgenoot verlaten zij
alem om vervolgens met enige
ïraat van woonplaats te verwis-
Spaarndam, Delfzijl, Gouda,
iüteindelijk in 1964 in Abcoude te
in, waar zij tweeëntwintig jaar
inwonen. Het is van alle plaat-
ide minst prettige voor Dicky. 'In
het begin was Abcoude een eenvou
dig. vriendelijk dorp. Weliswaar on
der de rook van Amsterdam, maar
nog wel in een landelijke omgeving.
Eén voor één werden de boerderijen
in de Bijlmer afgebroken en werd de
Bijlmer zoals we het nu kennen vol
gebouwd.'
Met de komst van het Academisch
Medisch Centrum in Amsterdam ver
anderde Abcoude in een elitedorp,
vergelijkbaar met Wassenaar. Ook
maakten de academici al meer deel
uit van de plaatselijke besturen. 'We
voelden ons niet buitengesloten want
we namen zelf ook volop deel aan het
maatschappelijk leven, maar het bleef
een aparte, op zichzelf staande
groep.' De vier kinderen van het echt
paar gingen uiteindelijk allemaal in
Amsterdam studeren, maar geen van
allen had de behoefte op kamers te
gaan. Ze hadden het veel te goed in
het ouderlijk huis. waar moeder altijd
klaar stond en iedereen welkom was,
ook de vele vrienden die meege
bracht werden.
Omdat ze niet van de bossen houden,
werden de vakanties steevast op de
Waddeneilanden doorgebracht. 'We
kennen ze allemaal, behalve Rottum.
Dertien jaar achter elkaar verbleven
we op Terschelling. De kinderen, in
clusief vrienden, zijn ook altijd mee
geweest, zelfs toen ze al wat ouder
werden.' Het echtpaar Rutte heeft
altijd een bepaalde binding met de
Waddeneilanden gevoeld, wat nog
werd versterkt door Dicky's broers,
die op Texel woonden. Ze vertelt hoe
haar broer Jaap en schoonzus Dox
nog voor hun huwelijk al op Texel
kwamen, waar zij geregeld bij Parle-
vliet in Den Hoorn verbleven. Na het
overlijden van Dicky's ouders werd
ieder jaar een familiereünie gehouden
bij Jaap en Dox, die inmiddels op De
Baronie op Zuid-Haffel woonden. 'En
wat deed je dan zo'n weekend? We
bezochten een kerk, gingen naar het
strand en ergens een hapje eten,
waardoor we-vanzelf de omgeving
Ze zijn niet op het eiland gebo
ren en getogen, maar wonen
hier al zó lang dat ze nauwe
lijks meer van een echte Texe
laar zijn te onderscheiden.
Waar komen ze vandaan en
wat bracht hen er toe zich blij
vend op ons eiland te vesti
gen? In de rubriek Aange
spoeld dit keer: Jan en Dicky
Rutte
een beetje leerden kennen. Later ging
er nog een broer op Texel wonen, in
een woning achter De Baronie. Toen
al, wilde mijn man heel graag op Texel
wonen. Als de kinderen hun plaatsje
gevonden hebben, zei hij altijd, wil ik
ook op Texel wonen.'
Dicky houdt het echter lange tijd te
gen. 'Dan zou hij iedere dag op de
laatste boot moeten rijden. En de
volgende dag weer vroeg op voor de
eerste boot naar zijn werk.' Maar
wanneer Jan in 1986 van zijn laatste
werkdag thuiskomt, zegt ze tegen
hem: 'Wat denk je, zullen we nu op
Texel gaan wonen?' Zijn mond valt
open van verbazing, daar had hij niet
meer bij stilgestaan.
Niemand, zelf de broers op Texel niet,
wordt op de hoogte gesteld van het
plan. Ze willen zich door niemand in
hun keuze laten beïnvloeden. 'We
zochten een ruime woning, zodat alle
kinderen bij ons konden overnachten.
Onze hoop was dit te realiseren in het
onderste gedeelte van het eiland.
Niet verder dan Den Burg, met in ons
achterhoofd het idee dat alles dan
bereikbaar was. Het ging vrij snel, de
tweede optie was raak. De makelaar
toonde ons een woning aan de
Kogerweg, net buiten Den Burg. De
helft van het pand bestond uit een
woonruimte, de andere helft uit een
schilderswerkplaats. Behalve een
zwembad achter het huis was er ver
der niets. Alleen wat gras en een
randje bomen. Maar beiden hadden
we het gevoel: dit is het, hier willen
we oud worden.'
Niet iedereen begrijpt de beslissing,
vooral Jan's familie niet. Een zus zegt
zelfs: 'Hoe krijg je het in je hoofd om
op Texel te gaan wonen!' 'Nou', zegt
Jan en hij wijst naar zijn hoofd, 'dit
hoofd is gezond hoor. Ach, nader
hand begrepen ze het wel maar voor
mijn zus, leek het in het begin wel of
we naar de Noordpool vertrokken.'
Dicky's broers vonden het echter
geweldig. 'Alleen onze jongste zoon
heeft het even moeilijk gehad. Hij
woonde als enige van de kinderen
nog thuis en moest nu ook een eigen
plekje vinden. Dat lukte overigens
prima.'
De verhuizing is een feit. Omdat nog
niet alles neergezet kan worden,
wordt de overtollige huisraad her en
der opgeslagen. 'Die allereerste
avond, we hadden de planten neer
gezet en wat kaarsjes aangestoken,
voelden we ons hier thuis. Het had.
ondanks de rommel die we voorlopig
voor lief moesten nemen, direct iets
gezelligs en de koffie smaakte weer
best. Bovendien was Jan in de VUT
dus we hadden tijd genoeg om te
verbouwen en dat hebben we ge
daan!'
Anderhalf jaar lang zitten ze tussen
het puin, maar het resultaat mag er
zijn. De werkplaats werd bij het
woongedeelte betrokken en rond de
woning ontstond een mooie tuin met
veel groen en een flinke moestuin.
Vooral dat laatste was een hele uit
daging'voor Jan, die voor die tijd nog
nooit een schop in zijn handen had
genomen. Van het zwembad is niets
meer te bespeuren. 'In het begin leek
het ons wel leuk. maar uiteindelijk
hebben we er nooit in gezwommen.
De eerste zomer dat we er gebruik
van konden maken was het voortdu
rend slecht weer en die éne keer dat
ik er in ging, stikte het van de sala
manders in het bad. We hebben er
toen maar een vijver van gemaakt.'
Nu wonen ze al weer achttien jaar op
Texel en hebben het hier reuze naar
hun zin. 'Het verschil met onze vorige
woonplaats is dat het er daar allemaal
wat stijver aan toe ging. Het eiland is
gemoedelijker, je hebt hier ook veel
sneller contact met de mensen', vindt
Dicky. 'De eerste ochtend na de ver
huizing ging ik op de fiets naar Den
Burg. Er kwam mij iemand tegemoet
gefietst, een boer, aan zijn kleding te
zien. Goeiemorgen, klonk het. Ik
groette hem direct terug, terwijl ik dat
in Abcoude helemaal niet gewend
was. Ik vond dat zo typerend en zo
leuk ook, dat ben ik nooit vergeten.'
Jan had een soortgelijke ervaring. 'De
zaterdag na de verhuizing waren we
nog druk aan het inrichten. Kwamen
we ineens tot de ontdekking dat we
geen vlees in huis hadden dus, hup
op de fiets naar slager Ran in de
Kogerstraat. Wil ik mijn portemonnee
pakken, ben ik die vergeten mee te
nemen. Och, kom maandag maar
even brengen.' Ik was wildvreemd
voor hem! Dat vertrouwen, dat
spreekt ons erg aan.'
Beiden zijn, zo snel als mogelijk, be
wust geïntegreerd in de Texelse sa
menleving. Zo is Dicky al zestien jaar
vrijwilligster in de verzorging. Eerst in
Sint Jan, later in de Gollards, en rijdt
Jan één keer in de maand een week
Tafeltje Dek je. 'Het leuke daarvan is,
dat je eerst naar De Gollards moet om
de maaltijden op te halen. Dat doe je
meestal een kwartiertje van te voren
en dan zitten we daar met zo'n man
of acht in de hal te wachten. Om het
ons een beetje aangenaam te maken,
knjgen we een lekkere kop soep en
ondertussen maken we een gezellig
praatje met elkaar. Reken maar dat je
dan veel leert over het eiland, want
het zijn bijna allemaal Texelaars die
rijden. En wat die allemaal met van
het eiland weten! Ik heb altijd veel
plezier als ik al die verhalen hoor.
Vooral over die bijnamen, hoe ze er
aan gekomen zijn. Ik vind dat schit
terend en geniet daar van.'
Naast het vrijwilligerswerk doen ze
geregeld mee aan de diverse activi-
I
n Dicky Rutte hun verraste familie en vrienden achtien jaar
teiten die de Stichting Welzijn Oude
ren organiseert. Zo zaten ze onder
andere tien jaar op stijldansen bij
Corrie Raateland. 'Wat we heel erg
leuk vonden, was die middag in de
Buureton voor de bruidsparen die dat
jaar vijftig jaar of meer getrouwd wa
ren. We werden allemaal op de foto
gezet en kregen ook nog een bruids
boeket mee naar huis We hebben
veel bewondering voor Henk Snijders
en Rosa Harbers. die iedere keer
weer wat leuks voor de ouderen we
ten te organiseren. Aan die middag
kon je ook zien wat dat eilandgevoel
nu eigenlijk is. Die saamhongheid, ze
hoeven maar een kik te geven en ie
dereen reageert spontaan om zo'n
middag tot een feest te maken.'
Naast alle bedrijvigheid is het ook
prettig om lekker thuis te zijn met een
goed boek of samen wat te tuinieren.
Terwijl Jan vertelt, staat Dicky op voor
een laatste kop koffie 'Wat ons het
meeste aantrekt op het eiland is op
de eerste plaats toch de rust die je
hier nog vindt. We zeggen wel eens:
je hoort hier de stilte. Dat vinden we
heerlijk. Als we bij familie in Utrecht
of Haarlem zijn en ik zit weer in die
drukte, al dat verkeer, het is daar
geen moment rustig meer. Hier waait
nog een frisse lucht en ieder jaarge
tijde heeft zijn charme. Er is niet iets
wat er echt bovenuit steekt, het is het
hele eiland. We missen ook niets. Je
hebt hier alles voor je dagelijkse be
hoefte en voor ook nog wel wat meer
dan je dagelijkse behoefte kun je hier
uitstekend terecht. Maar het is zeker
niet zo dat we hier nu vastgeroest
zitten, want we gaan regelmatig naar
de overkant voor theater- en mu-
seumbezoek of een tentoonstelling.
We zijn in vele zaken geïnteresseerd
en reizen nog veel. De kinderen vin
den het soms wel eens ver weg,
vooral die van ver moeten komen. De
oudste, die inmiddels ook op Texel
woont, is kapitein op de grote vaart.
De dochter woont in Panjs, de derde
in Singapore en de jongste is piloot
bij de KLM. We zijn blij dat ze allemaal
hun plekje hebben gevonden. Het is
alleen een probleem als je iets te vie
ren hebt, dan moet je een jaar van te
voren alles bespreken en regelen.
Maar het lukt altijd, ze komen hier
graag.'
'Moet je eens zien.' Jan wijst naar
buiten, waar de zon nog net boven de
horizon schijnt en haar laatste gloed
uitstraalt. 'Wat een schouwspel, wat
een uitzicht. Iedere avond gaat daar
de zon onder en iedere avond heb je
weer een ander uitzicht. Dat is toch
fantastisch. Dit is ultiem.'
Ingrid de Raad
Nieuw aanvullend rapport UNESCO
»ing van de Waddenzee op de
{ai| relderfgoedlijst leidt tot nieuwe
omen Duitse toeristen. Plaat-
c heeft naar verwachting ook
igunstig effect op de economie,
(staat in een rapport dat het
derlands centrum van de
IESC0 op verzoek van minister
'a'rg tfman van Landbouw, Natuur en
c w edselkwaliteit heeft opgesteld.
it het extra rapport wil Veerman
Ben en wantrouwen over een be-
n I ikend effect van de erfgoedstatus
wegnemen. Eerder liet de mi
ce; Serai in een convenant vastleggen
plaatsing geen juridische conse-
gen nties voor het Waddengebied
s'P ghebben.
irt* (aanvullend onderzoek, dat deze
t je tand is gepubliceerd, concludeert
dat de statusverlening hoogstwaar
schijnlijk een gunstig economisch
effect heeft. Centrum Nederland van
de UNESCO baseert zich daarvoor
op literatuuronderzoek en vergelijkin
gen met andere Werelderfgoederen.
Er worden slagen om de arm gehou
den, omdat de uitspraak niet cijfer
matig kan worden onderbouwd. In
het verleden is daarvoor volgens het
rapport te weinig onderzoek gedaan
naar de economische effecten in an
dere Werelderfgoedgebieden. Het
centrum weet ook te melden dat
plaatsing niet automatisch tot econo
mische groei leidt. Een gebied moet
het in zijn mars hebben om te groeien
en een goede marketing-strategie
voeren.
Over de toename van toensten is het
rapport explicieter. Uit een Europees
onderzoek naar toerisme dat al sinds
de jaren zeventig loopt, blijkt dat het
aantal bezoekers van Wereld
erfgoedlocaties tussen 1970 en 1991
met 100 procent is toegenomen. De
gegevens zijn afkomstig uit gebieden
waar vóór plaatsing op de erfgoed-
lijst al toeristenaantallen werden bij
gehouden. Daardoor konden de si
tuaties vóór en na worden verge
leken. De Waddenzee als Wereld
erfgoed kan volgens het rapport het
zelfde effect op het Waddengebied
hebben, vooral als de status goed
wordt benadrukt. Voor met name
Duitse toeristen die de Wadden
eilanden normaliter niet bezoeken,
kunnen de eilanden dan interessant
worden. Het zou vooral hoger
opgeleidde toerist met interesse in
ecotoerisme of duurzaam toerisme
warm maken voor een bezoek.
In het aanvullend onderzoek wordt
opnieuw benadrukt dat de status
geen nieuw juridisch kader schept
met verplichtingen die beperkend
werken. De opstellers benadrukken
eveneens dat alleen het natte ge
deelte van de Waddenzee voor aan
melding in aanmerking komt. De ei
landen vallen er niet onder. Aan
melding betekent volgens het rapport
ook niet dat de status als vanzelf
sprekend wordt verleend. 'In de
nominatieprocedure dient eerst een
groot aantal vragen op het gebied
van beheer en bescherming af
doende te zijn beantwoord, voordat
nominatie kan worden omgezet in
plaatsing.' Als voorbeeld wordt aan
gedragen dat de gasboringen de
statusverlening eerder in de weg kun
nen staan, dan dat de status een eind
aan de bonngen kan maken.
De Texelse raadsleden kunnen zich
op maandag 11 april tijdens de
commissievergadering Grondgebied
opnieuw over de aanmelding uitlaten.
Op donderdag 26 mei wordt het on
derwerp besproken op een geza
menlijke bijeenkomst van alle Neder
landse, Duitse en Deense Wad
deneilanden op Ameland. Tijdens de
trilaterale ministersconferentie die in
november op Schiermonnikoog
wordt gehouden, nemen de bewinds
lieden afhankelijk van de steun onder
de bevolking uiteindelijk een besluit
over het wel of met aanmelden van de
Waddenzee bij de UNESCO.
'Postweg in Zuid-Eierland wordt
komende weken visueel smal-
gemaakt om het verkeer lang-
te laten rijden. Op de
uyweg ter hoogte van de kruising
Mde Postweg worden drempels
ingelegd.
»j Postweg krijgt binnen de be
idde kom een meer besloten ka-
en de Muyweg tot zaterdag 16 april
afgesloten voor alle verkeer. Er zijn
een paar uitzonderingen. Bestem
mingsverkeer voor Zuid-Eierland
mag wel op de wegen blijven rijden
en in de weekenden en tijdens de
Paasdagen zijn de wegen voor al het
verkeer geopend. Het benzinestation
in Zuid-Eierland blijft via de noord
zijde eveneens bereikbaar. Op werk
dagen wordt doorgaand verkeer tus
sen Den Burg en De Cocksdorp
omgeleid 's Avonds zijn de Postweg
en de Muyweg op die dagen even
eens voor doorgaand verkeer ge
stremd 'Anders levert het gevaarlijke
situaties op, omdat de aannemer zijn
werkmateriaal laat staan. In de week
enden wordt dat materiaal wegge
haald', aldus een woordvoerder.
De gemeente en politie houden tij
dens werkdagen controles. De afge
lopen week reed er ondanks de afzet
tingen nog regelmatig doorgaand
verkeer door Zuid-Eierland, wat voor
de werkers langs de weg gevaarlijke
situaties opleverde. 'De vouwen wer
den uit de broek gereden en ook over
het fietspad kwamen de auto's je
voorbij zetten', aldus een woordvoer
der. 'Dat kan echt met.' De gemeente
sluit met uit de Postweg en de
Muyweg ook in de weekenden af te
sluiten als het doorgaand verkeer te
veel de hand licht met het verzoek om
op werkdagen om te rijden. De her
inrichting van de wegen wordt uitge
voerd op verzoek van de dorps
commissie van Eierland en bewoners
van het buurtschap. De maximum
snelheid binnen de bebouwde kom
blijft ook na de werkzaamheden vijf
tig kilometer per uur. Volgens het
gemeentelijke verkeersplan zou bin
nen de bebouwde kom een maxi
mumsnelheid van dertig kilometer
per uur moeten gelden.
Sanquin Bloedbank
Meld je aan als bloeddonor.
Bel gratis 0800 - BLOEDBANK
(0800 - 256332265)
Atland, Texland, Frya's Land
Hei raadselachtige Oera Unda BoeK
x x X^DOw
üu/ic I I T 'f,
P T b v
"•ét* ii ksc
Een zoektocht op internet naar links en pagina's over Texel levert soms
merkwaardige treffers op. Naast alle voor de handliggende websites van
bedrijven, organisaties en verenigingen verbergt het wereldwijde web
soms aardige dan wel merkwaardige sites met informatie of associaties
met Texel. Zoals de website van de Stichting Skepsis. Deze organisatie
stelt zich ten doe! buitengewone beweringen aan een kritisch onderzoek
te onderwerpen. Zoals ook het Oera Linda Boek. Dit zou een uit 1256
daterende kopie zijn van een Oudfries manuscript betreffende het be
gin van de wereld en haar geschiedenis van het verzinken van Atlantis
tot de komst van de Romeinen in Nederland. Lange tijd was het boek
omgeven door een waas van geheimzinnigheid en vlogen historici en
taalkundigen elkaar in de haren over de echtheid. Meer dan duizend
publicaties zijn er al over verschenen en inmiddels staat vast dat het om
een mystificatie gaat, een geschrift dat gepresenteerd wordt als authen
tiek, maar in feite een vervalsing is. Het aardige van dit inmiddels be
roemde werk is dat Texel er een rolletje in speelt. Het opperwezen Wralda
(lees Oeralda) schiep drie oermoeders, die op hun beurt drie rassen
voortbrachten. Frya, de belangrijkste volksmoeder, de eremoeder, ze
telde in de hoofdburcht op Texland (Texel). Meer over het Oera Linda
Boek is te vinden via www.skepsis.nl.
Context richt zich
op counseling
en mediation
Hans Zijm en Inez Pluijlaar zijn
deze maand gestart met Context.
Dit bedrijf, gevestigd aan de
Keesomlaan op het terrein van
Beveiligings Service Texel, is ge
specialiseerd in communicatie op
het gebied van coaching, counse
ling en mediation en biedt onder
meer cursussen en trainingen aan
voor particulieren en bedrijven.
'We stellen programma's samen voor
groepen, bedrijven en individuele
mensen die aan de slag willen om een
persoonlijk of groepsprobleem op te
lossen', vertelt Inez Pluijlaar. Zij
volgde een opleiding neuro
linguïstisch programmeren, waarbij
door middel van modellen, vaardig
heden en technieken doeltreffend
denken en handelen wordt aange
leerd. Negatieve gedragingen wor
den zodanig bijgestuurd dat zij een
positieve wending nemen. Deze
werkwijze wordt ook bij kinderen toe
gepast. die bijvoorbeeld slecht eten
of probleemgedrag vertonen op
school. 'Je ziet dat kinderen hiervoor
open staan en dat er goede resulta
ten worden bereikt.' Daarnaast
rondde zij een cursus rationele
emotieve training succesvol af.
Daarin wordt ervan uitgegaan dat het
gevoel wordt beïnvloed door be
wuste en onbewuste gedachten en
dat gedrag in grote mate wordt beïn
vloed doorgevoel. 'Met deze training
kun je de stress verminderen in be
paalde werk- of thuissituaties', licht
Pluijlaar toe. Haar kennis, ook van
familie- en organisatieopstelhngen,
benut zij om mensen, die zich in pro
blematische situaties bevinden of die
in zijn algemeenheid succesvoller
willen worden, te coachen en te be
geleiden. Deze training richt zich ook
op individuele personen. Verder
houdt Context zich bezig met dader-
behandeling. netwerkconferenties en
slachtofferbehandeling, waarbij ge
tracht wordt een zodanige situatie te
creëren dat de betrokkenen een trau
matische of vervelende gebeurtenis
een plaats kunnen geven.
Echtscheiding
De naam van het bedrijf is bedacht
door Zijm. 'Con betekent met en text
staat voor het gesproken en geschre
ven woord. Context is samenhang,
verband. Inderdaad iets in de juiste
context plaatsen. Het is ook de sa
menvoeging van Conflictbemiddeling
en Texel', licht hij toe. ^ijm is binnen
Context verantwoordelijk voor
mediation, een vorm van bemiddeling
waarbij getracht wordt conflicten
zonder inmenging van de rechter op
te lossen, zoals echtscheiding of een
arbeidsconflict. De Texelaar rondde
enkele jaren geleden zijn opleiding tot
erkend mediatior af en is aangeslo
ten bij het NMI, het Nederlands
Mediation Instituut. Na de allround
opleiding volgde hij een specialisatie
tot echtscheidmgsbemiddeiaar. In
sessies van zo'n anderhalf uur wor
den onder begeleiding van de media
tor goede afspraken gemaakt tussen
beide partijen die vervolgens in een
convenant worden vastgelegd. 'Het
belangrijkste is dat de communicatie
weer op gang wordt gebracht. Als dat
werkt, kan mogelijk zelfs het
scheidingstraject worden afgekapt
en kan een echtpaar bijvoorbeeld via
counseling weer op de goede weg
worden geholpen', licht Zijm toe. De
dagelijkse bedrijfsvoenng rust bij
Pluijlaar Zijm blijft naast Context ac
tief met Beveiligings Service Texel.
