Geintje tussendoor must voor Marius Witte
Baantje voor paar
jaar werd kwart eeuw
BW**
Xexelaars HE^ werk
3
Onderweg naar Sail
.TEXELSE
COURANT"
F amilieberichten
AMNESTY
80 jaar
DINSDAG 12 JULI 2005
Een baantje bij Rebotex op de Tesoboot. Dat leek hem best leuk
vooreen paar jaar. Weer eens wat anders dan het administra
tieve werk dat hij daarvoor had gedaan. Inmiddels zijn die paar
jaar al 25 jaar verstreken en behoort Marius Witte (58) bijna tot
het meubilair van de veerboot. Meestal jolig en in voor een
geintje, maar ook met de naam een hekel te hebben aan kin
deren. 'Dat is pertinent niet waar. Mijn bedoelingen worden vaak
verkeerd uitgelegd.'
Een groepje dames reist mee met de
Schulpengat. Druk in gesprek, door
elkaar kwekkend en nauwelijks oog
voorde buitenwereld. Tot een van de
medewerkers die de lege kopjes
komt ophalen, aan hun tafel blijft
staan en onderzoekend de grond
daaronder inspecteert. Als één van
oen vraagt wat er aan de hand is, luidt
het antwoord: ik kijk even onder ta
fel of er eieren liggen, want er wordt
r& zo gekakeld.Waarop de vrou-
»en in hilarisch lachen uitbarsten.
Manus Witte ten voeten uit. Humor is
belangrijk voor de geboren en geto
gen Texelaar. 'Een geintje moet kun
nen, vind ik. Natuurlijk moet je ook
wel eens serieus zijn en als er hoog
geplaatste gasten aan boord zijn ge
draag ik me netjes, maar ik hou niet
vandatsuperformele. Ik moet niet in
de houding hoeven staan als een
ander eet. Ik hou meer van opper-
Meontspanning, zoals ik dat
noem.' Texelaars die hem kennen,
neten dat Witte rap van tong is en zijn
mening niet onder stoelen of banken
Seekt. De meeste mensen kunnen
daarom lachen, een enkeling echter
net. 'Ik heb het een paar jaar geleden
gehad met een vrouw die een klacht
rtiende bij de directie, omdat ik haar
dochtertje uitgescholden zou heb-
ten. Dat was absoluut niet waar. Ik
maakte een opmerking tegen dat
meisje dat ze moest stoppen met
huilen, zodat ik haar mama kon ver
slaan, maar zei dat op een grappige
manier. Dat werd totaal verkeerd uit-
I.' En dus moest Witte bij de
directeur op het matje komen en
sg hij een waarschuwing. 'Ik heb
denaam dat ik een hekel heb aan
anderen, maar dat is pertinent niet
•aar. Wanneer er kinderen door de
salon lopen te rennen en te vliegen
sg ik daar wat van, maar dat bete
ent niet dat ik een hekel heb aan
roderen. Het feit dat ouders niet in-
ripen in zo'n geval, dat stoort me.
hbovendien komt mijn gedrag voort
een bepaalde angst. Dan zie ik
zulke kleintjes tussen die banken
door rennen en ben ik als de dood dat
ze vallen of hun hoofd stoten. Ik hou
af en toe mijn hart vast.'
Ramen lappen
Na het afronden van de MULO en
verschillende administratieve banen
kwam Witte in maart 1980 in dienst
van Rebotex, dat in januari van dat
jaar was overgenomen door Piet en
Hannie Evers. 'Dat leek me wel een
leuk baantje voor een paar jaar.' Zon
der enige horeca-ervaring ging hij aan
de slag. Zijn eerste werkdag staat
hem nog helder voor de geest. 'Als
het rustig was, moesten we onder
andere de ramen lappen. Op de
kleine boten had je toen nog schuif-
was wel erg gezellig. De salons op die
boten waren heel knus en er waren
toen natuurlijk lang niet zoveel men
sen. Het was af en toe flink aanpoten,
maar wel erg leuk werken.'
Vermist
Een kwart eeuw Rebotex levert de
nodige anekdotes op. 'Dat ik de ko
ningin koffie mocht schenken vind ik
een van de hoogtepunten. De Molen
gat voer toen al, maar een van de
kleine boten werd ingezet om de
Koningin met haar gevolg op te ha
len. Eigenlijk zou mijn collega José de
koffie inschenken, maar die durfde
niet, toen heb ik het gedaan.' Zonder
trillende handen, want zijn zenuwen
voor het koninklijke bezoek was Witte
op een bijzondere manier 's morgens
al kwijtgeraakt. 'Ik had de dag ervoor
ontdekt dat mijn hond Floortje waar
schijnlijk kanker had en de ochtend
voor Beatrix kwam, moest ik met haar
naar de dierenarts. Toen die me ver
telde dat er weinig meer aan te doen
was, waren de zenuwen in één klap
weg.' Meerdere keren maakte Witte,
opgegroeid in een gezin met tien kin-
hele boot werd afgezocht, de naam
van de vermiste jongen werd omge
roepen, maar hij bleef spoorloos.
'Totdat we op Texel afmeerden. Toen
zag ik op het allerlaatst een jongen
met geel petje lopen die aan de be
schrijving voldeed. Toen ik zijn naam
riep, bleek het hem te zijn. Zich van
geen kwaad bewust. Bleek dat hij in
een hoekje van de salon in slaap was
gevallen. Zulke dingen maak je dus
ook mee.'
Vooral op de enkeldekkers zorgden
extreme weersomstandigheden wel
eens voor spannende momenten.
'Als de boot een bocht moest maken
om de haven in te kunnen varen,
moest je zorgen dat de kopjes van
tafel waren en vroegen we of de men
sen even de asbakken van tafel wil
den vasthouden, want anders ging de
hele handel zo de salon door. De vi
trines barricadeerden we met opge
rolde theedoeken.'
Piet Evers
De band die Witte in zijn loopbaan
opbouwde met werkgever Piet Evers
noemt hij bijzonder. 'Piet was een
supertormeie. Het moet ontspannen kun
deuren, dus die begon ik te lappen.
Toen werd ik onmiddellijk door een
pinnige collega op de vingers getikt.
Die niet! Die benne van de TESO! Oh,
gaat dat hier zo, dacht iktoen.' Al snel
blijkt vooral het contact met mensen
Witte goed te liggen. Ook het ma
noeuvreren met grote bladen vol lege
kopjes en schoteltjes gaat hem soe
pel af. 'Ik zie sommige collega's zo'n
blad dragen met één hand, maar dat
durf ik niet. Veilig met twee handen,
want ik ben doodsbang dat ik het
hele zaakje laat vallen.'
Hoewel op de huidige dubbeldekkers
de gang langs het buffet gestroom
lijnd verloopt, denkt Witte nog wel
eens met weemoed terug aan de tijd
van Marsdiep en Texelstroom. 'Dat
deren, mee dat reizigers niet door
hadden dat Texel al in zicht was. 'Dat
lag de boot al afgemeerd en moes
ten we de mensen erop wijzen dat we
al op Texel waren. Daar hadden ze
geen idee van.' Ook vermissingen
kwamen voor. 'Ik heb een keer een
Duits kind opgevangen dat huilend
rondliep zonder vader of moeder. Hij
wist wel waar de auto stond, dus toen
ben ik met hem naar dat dek gelopen.
De brug was al naar beneden. Wat
denk je? Zitten die ouders al in de
auto en wilden ze wegrijden zonder
kind! Die vader balde zelfs zijn vuist
naar dat jochie. Ik was met stomheid
geslagen.' Ook was Witte erbij toen
de leiders van een groep kinderen in
paniek een vermissing meldden. De
geweldige baas, die erg gek was met
zijn personeel. Hij betrok ons bij be
slissingen en ieder jaar maakten we
een leuk personeelsreisje. We zijn
zelfs een keer vijf dagen naar de
Canarische Eilanden geweest. Waar
maak je dat nog mee?' Evers over
leed twee jaar geleden aan darm
kanker. Korte tijd later verkocht echt
genote Hannie Evers het bedrijf aan
TESO. Die stap zat overigens al in de
planning. 'Het is nu wel anders ge
worden. Je werkt in principe voor je
eigen geld, maar als je zolang voor
een bedrijf werkt, dan wordt het een
beetje van jezelf. Het wordt min of
meer een familiebedrijf. De vaste kern
was erg betrokken bij het bednjf. Nu
is dat anders. De inzet is hetzelfde.
Marius Witte: 'Ik hik
maar het gevoel is anders.' Ook bij de
komst van de nieuwe Dokter
Wagemaker miste Witte zijn vroegere
baas. 'We hebben samen de Molen
gat en de Schulpengat zien komen.
Nu stond ik op de kade om de
Wagemaker te verwelkomen en toen
dacht ik Piet had hier ook moeten
staan.' Het overlijden van Evers
maakte meer emoties los bij Witte.
Drie jaar geleden verloor hij zelf zijn
partner Frans Berkien, broer van de
onlangs overleden zanger Herman
Berkien. 'Frans was 56 jaar toen hij
aan longkanker stierf. Veel emoties
komen boven als je weer een sterf
geval in je nabije omgeving mee
maakt.' Bijna 25 jaar deelde het stel
lief en leed. Zijn seksuele geaardheid
heeft Witte noch in zijn privé-leven
noch in zijn werk ooit enige hinder
gegeven. 'Nee, daar heb ik nooit pro
blemen mee gehad. Wij provoceer
den met. Veel mensen hebben er een
hekel aan als homostellen klef staan
te doen op straat. Maar dat geldt ook
voor heterostellen. Dat is gewoon met
prettig om te zien. Dat hebben wij dus
ook nooit gedaan.'
Vut
Komend najaar gaat Witte terug van
38 naar 19 uur per week. 'Dat doe ik
nog twee jaar en dan kan ik volledig
met vut.' Ambitie om ooit nog eens
wat anders te gaan doen of carrière te
maken aan de vaste wal heeft hij nooit
gehad. 'Ik heb het lef met gehad om
van Texel te gaan. Ik heb het ook nooit
geambieerd. Ik vind het prima zo.' Een
belangnjke motivatie om nog een paar
jaar door te werken, vormt de komst
van de nieuwe Dokter Wagemaker.
'Dat is een prachtig schip. Ik wil be
slist meemaken hoe het is om daar op
te werken. Echt proefgedraaid hebben
we nog niet. Er zijn wel een paar din
gen die niet handig waren ingericht en
die worden nu in Vlissingen veranderd,
maar verder moeten we het maar ge
woon ervaren.' Een groot voordeel van
de nieuwe boot vindt Witte de
personenlift. 'We moeten dagelijks
naar het magazijn om te bevoorraden.
Er was wel een goederenlift, maar zelf
moesten we al die trappen op en af.
Dat wordt nu gelukkig beter, want we
lopen evengoed genoeg.' Hoeveel ki
lometer hij in de afgelopen 25 jaar
heeft gelopen en hoeveel liter koffie hij
heeft ingeschonken, weet Witte zelfs
niet bij benadering. Wel rekent hij de
verslaggever voor wat hij aan koek
heeft weggewerkt. 'Ik neem elke dag
een gevulde koek bij de koffie. Gemid
deld werk je zo'n 200 dagen per jaar,
dus dat zijn in 25 jaar zo'n 5000 koe
ken. Dus ik heb in m'n eentje 50 do
zen gevulde koeken leeggevreten.
Schandalig hè?'
Tekst en foto Louise van der Sluis
zalf-
Goedkoop naar
Maritiem Museum
>lér gelegenheid van het 25 jaar be-
hanteert het Maritiem en
Juttersmuseum in Oudeschild zater-
de toegangsprijs van 31 juli
Een kaartje kostte toen ƒ2,-
voorvolwassenen en ƒ1,25 voor kin-
i. Omgerekend is dat €0,90 en
10,55. Bezoekers die in guldens be-
to, krijgen een kopje koffie aange
ven in het museumcafé. Tijdens de
ifeesten is een foto-
Entoonstelling te zien over 25 jaar
,\M "-seum. Ook zijn de vissershuisjes
n te maquette van de rede van Texel
ccengesteld.
m rré
Koopjes jagen
in Den Hoorn
Koopjesjagers krijgen zaterdag 16 juli
alle kans in Den Hoorn, waar in en
rond de schuren van Axel Lap de laat
ste grote rommelmarkt voor de zomer
wordt gehouden. Vooral in de opslag
van meubels moet ruimte worden
gemaakt, zodat de prijzen hiervoor
niet hoog zullen liggen. Daarnaast
worden onder meer boeken en elek
tronische apparaten te koop aange
boden. Ook de liefhebbers van verse
oliebollen, koffie en een gezellig
praatje komen aan hun trekken. De
markt duurt van 9.00 tot 13.00 uur. De
opbrengst is bestemd voor het on-
Expositie in
Burgwal 37
In ontmoetingscentrum Burgwal 37 in
Den Burg is deze maand een ten
toonstelling te zien met acryl-
schilderijen van Andrea van der Glas.
derhoud van het Hoornder kerkje.
Er zijn in juli en augustus ook geen
kleinere markten op maandag
middag.
De in 1946 in Amsterdam geboren
kunstenares tekende al in haar jeugd
veel. Ze deed dat samen met haar
vader, die tekenaar was, verpakkin
gen ontwierp en veel fotografeerde.
Van der Glas, in het dagelijks leven
werkzaam op een Montessori-basis-
school in Hoogland, volgde veel cur
sussen voor aquarel en acryl. Ze ex
poseerde drie keer eerder met
aquarelschilderijen. Daarnaast foto
grafeert ze graag. Schilderen met
acryl beschouwt ze als een nieuwe
uitdaging. Van der Glas en haar man
komen meerdere keren per jaar naar
Texel en hebben hier sinds vorig jaar
een appartement. Oudeschild. het
Skillepaadje, het strand en de Slufter
zijn haar favoriete bestemmingen.
Oosterend wint
kampioenschap
Onder uitstekende weersomstandig
heden veroverde jeu de boulesclub
Oosterend zaterdag op eigen terrein
het Texels kampioenschap. Titel
verdediger Den Burg speelde met elf,
Oosterend met negen teams, 's Mor
gens werden twee, 's middags drie
ronden gespeeld, waarbij de span
ning vaak van de gezichten van de
deelnemers was af te lezen. Eerste
werden R van der Vis en W. Trap uit
Oosterend met 129 punten. Lies
Gieles en Arie Jan Verhoeven uit Den
Burg eindigden onderaan de ranglijst.
Ina en Joop Kramer (Oosterend) wer
den tweede met 125 punten, Dimphy
Bervoets en Kees de Weerd (Den
Burg) derde (111).
te onverwachte publiekstrekker
tolt het Russische schip Shtandart
S'steren een bliksembezoek aan de
®ven van Oudeschild. Het schip,
Kn replica van een in 1703 in op-
tot van tsaar Peter de Grote ge
touwd schip, was onderweg naar
oil 2005. Eind vorige eeuw werd het
schip herbouwd en deed op de we
reldreis die daar op volgde, ook Texel
al aan. De bemanning van de
Shtandart kreeg gisteren alvorens het
eiland weer te verlaten een rondlei
ding door het Maritiem en Jutters
Museum.
(Foto Bert Koning)
Hij genoot zo van het leven,
altijd vrolijk en leefde heel intens.
Voor iedereen stond hij klaar,
met weinig woorden.
Hij was gewoon een heel fijn mens.
Bedroefd maar dankbaar dat hem verder lijden
bespaart is gebleven, delen wij u mede, dat na
een periode van afnemende gezondheid van
ons is heengegaan mijn lieve man, onze onver
gefelijke papa, opa en overgrootopa
Johannes Post
Hans
Texel,
21 juli 1918
Texel,
t 8 juli 2005
J. Post-de Wijn
Elly Haardt-Post
Dieter Haardt
Marco en Ursula
Vanessa
Saskia en Lino
Giovanni, Laura
Texel, 8 juli 2005
De Zes 12, k 226
1791 EX Den Burg.
Gelegenheid tot condoleren dinsdag 12 juli van
19.30 - 20.30 uur in „Uitvaartcentrum Texel",
Bernhardlaan 147 te Den Burg en na de crema
tieplechtigheid in het crematonum.
De crematieplechtigheid zal worden gehouden
op woensdag 13 juli om 14.00 uur in crema
torium „Schagerkogge", Haringhuizerweg 3 te
Schagen.
Vol goede herinneringen denken wij terug aan
„ome" Hans
Wij wensen je een behouden vaart en bedankt
voor alles!
Martha en Arie
Bertha en Jan t
Neven en nichten.
Zondagmiddag is overleden
Lien Goënga-Vos
weduwe van Cor Goënga
Texel,
16-05-1928
Texel,
10-07-2005
Dappere moeder van: Maartje en Henk
Elze en Andrew
Lija en Kees
Janneke
Otto en Gerda
Menno
lieve oma van: Ward en Alison
Stijn en Sandra
Joost en Debby
Matthijs en Sharon
Maroes en Joris
Karina t
Jens en Sophie
Per Ole
Kim t
Mant
Rick en Anita
Tim
Erwin
Maaike
Danny
en trotse „overoma" van: Finn
Correspondentie-adres:
Rozendijk8, 1791 PE Den Burg.
Gelegenheid tot condoleren woensdag 13 juli
van 19.30 tot 20.30 uur in „Uitvaartcentrum
Texel", Bernhardlaan 147 te Den Burg en na de
crematie. De crematie vindt plaats op donder
dag 14 juli om 16.30 uur in crematorium „Scha
gerkogge", Haringhuizerweg 3 te Schagen.
Liever geen bezoek aan huis.
Wie geen persoonlijke uitnodiging heeft
ontvangen, kan deze advertentie als zodanig
beschouwen.
International
Intens verdrietig zijn wij bij het overlijden van
onze zus en schoonzus
Liny Goënga-Vos
10 juli 2005
Lies en Reinold
Ineke en Henk
Niek en Diny
Bijna 'n halve eeuw zijn wij buren geweest.
Lien
ik zal je erg gaan missen.
Ria
Wij wensen je gezin veel kracht en sterkte toe
bij dit grote verlies.
Vriendschap, doorzetten en kracht
Vriendschap stond bij Joop hoog in het vaandel, en
daar hebben jullie Joop ook met in teleurgesteld.
Daarom willen wij jullie bedanken voor de belang
stelling na zijn overlijden.
Hennie Kooiman
Kinderen en kleinkinderen
Alleen de liefde blijft voor Altijd
Zoveel hartverwarmende belangstelling vanaf Texel
bij het plotseling overlijden van ..onze lieve"
ALFRED CHRISTIAAN
heeft ons erg ontroerd.
Wij willen iedereen daarvoor bedanken.
Vooral Ome Gerrit en Tante Neel
Saskia Van der Draai
Klaas en Annie de Graaf
en kinderen
Fam. Van der Draai
Wierum, juli 2005.
Deze „jongeman"
Adrianus (Aad)
van der Knaap
wordt D.V. 14 juli 2005
Felicitatie-adres:
Distelhoeve 8
8052 AS Hattem
7 juli 2005
Mirthe
Mirthe Jane
Niets is mooier
dan dit leven
in onze armen gegeven
Jij nieuw leven bent
bijzonder
je bent gewoon ons
wonder
Willy Vlaming en
Rob Meijer
Anjelierstraat 7
2565 SW Den Haag
070-4155558
Bel ff als je langs
wilt komen
Geboren
8-7-2005
een dochter
Jasmin
Anna
Mijn papa en mama zijn:
Yusuf en Annette
Markgrave 11
1791 SN Den Burg
