Volkshuisvestingsdier
verlaat gemeentehuis
w
De
cozer Vthïr tv
P-
31 El11
'Niet lullen, maar poetsen'
mf
Uil
Met vakantieschema
TEXELSE yy COURANT
Drijvende pontonsteiger in haven NIOZ
Meer dan een postzegel
DMKtM/UITGEVERIJ
VRIJDAG 16 DECEMBER 2005
Als Texelaars met een bouwplan
voor een huis zich op het gemeen
tehuis bij Jan Commijs meldden,
dan konden ze erop vertrouwen
dat hij voor hen het onderste uit
de kan probeerde te halen. Hij
zocht er indien nodig zelfs de
grenzen van het bestemmings
plan voor op. 'Ik zit er voor de
burgers, word door hen betaald
en zet me daarom voor ze in.'
En als het dan toch niet bleek te
gaan, dan had discussiëren geen
zin. Want dan kon het echt niet.
Jan Commijs (60) staat bekend als
een doener. Een solist die als je
hem de vrijheid geeft, het beste
presteert. Die ruimte kreeg hij met
name in de periode van zestien jaar
waarin Daan Schilling wethouder
van volkshuisvesting en dus zijn
baas was. Memorabel voorbeeld
van de slagvaardige, ongecompli
ceerde en indien nodig grensverleg
gende werkwijze van dat duo is de
totstandkoming van de zogeheten
Maasvlakte, of zoals Commijs zegt
de witte woningen in het gebied
Molenstraat, Weststraat en Pater
Witteplein in Den Burg. 'Daan wilde
die hoek saneren en vroeg aan
mij of dat kon. Ik heb toen alle
benodigde disciplines binnen het
gemeentehuis opgetrommeld en we
zijn ervoor gaan zitten. Vervolgens
heb ik een bedrijf gevraagd om
een tekening te maken en zo zijn
we aan de slag gegaan.' Een wel
licht wat versimpelde voorstelling
van zaken, maar het leverde Den
Burg wel een flink aantal huur- en
koopwoningen waarmee veel star
ters aan een huis werden geholpen.
Commijs was ook betrokken bij
de ontwikkeling van de zogeheten
Krakeling, de woningen tussen de
Noordwester en de Beatrixlaan en
tevens een combinatie van oude
renhuisvesting en toenmalige pre
mie A-woningen. En zo zijn er onder
mede dankzij de tomeloze inzet
van deze ambtenaar wel meer witte
vlekken ingevuld, zoals de Meester
Laanhoek en de woningen op de
plek van de voormalige huishoud
school en recent nog aan de Bur
gerhoutstraat, waar het woonhuis
voor verstandelijke gehandicapten
van de stichting Blied is verrezen.
Commijs zal zich er niet voor op
zijn borst slaan, maar denk niet dat
zoiets vanzelf gaat. Het vergt veel
tijd, werk en doorzettingsvermogen
van de afdeling Volkshuisvesting,
later omgezet in Bureau Wonen.
'Ik heb er wel eens een vakantie
voor laten schieten. Maar als er
contingenten beschikbaar kwamen,
dan moest je zorgen dat je plannen
klaar had, anders greep je er naast.'
Wie denkt dat de mogelijkheden
om huizen te bouwen vanzelf naar
het eiland kwamen, heeft het mis.
Commijs praatte zich er bij wijze
van spreken de blaren voor op zijn
tong. 'Er is een periode geweest dat
ik elke twee weken wel naar Haar
lem of Den Haag ging. Texel had
bij de provincie best een streepje
voor en werd op het gebied van
volkshuisvesting min of meer als
een zelfstandige eenheid gezien. De
beschikbare contingenten moesten
weliswaar worden gedeeld met de
negen noordkopgemeenten, als er
een overschot was, dan werd eerst
naar Texel gekeken en daarna naar
de rest. Als je met een goed verhaal
kwam, dan was er veel mogelijk. Ik
kon dat doen, omdat ze me op Texel
de ruimte en de vrijheid gaven om
met ze tot een akkoord te komen.
Met Olaf (Storms, red.) heb ik jaren
op Wonen gezeten. Olaf nam me
veel werk uit handen, waardoor ik
beleid kon maken en ook aan de
uitvoering toe kwam.'
Natuurlijk is het niet alleen aan
Commijs te danken dat met name
Den Burg in de 37 jaar dat hij bij de
gemeente heeft gewerkt, flink is uit
gedijd. Maar hij heeft wel zijn steen
tje bijgedragen, zelfs letterlijk. 'Met
een groepje van acht Texelaars,
vooral collega's, hebben we in 1970
de woningen aan de Wilsterstraat,
nadat de aannemer ze casco had
opgeleverd, zelf afgebouwd. Toen
lagen ze aan de buitenkant van Den
Burg en zou er de eerste tien jaar
niet achter worden gebouwd. Moet
je nu eens kijken wat er staat. En er
komt nog steeds bij. Ik ben wel zo
realistisch dat met al die huizen die
in de loop der jaren zijn gebouwd,
het woningtekort niet is opgehe
ven. Er blijft altijd vraag. Bijvoor
beeld naar geschikte seniorenwo
ningen. In aantal zijn er misschien
wel genoeg, maar Starkenburgh en
de bejaardenflat aan de Emmalaan
voldoen niet meer aan de eisen.
Ouderen willen tegenwoordig huis
jes zoals aan de Jan Reijstraat en
de Meester Laanhoek. Doordat de
invulling van Den Burg West en
De Volmolen is gestagneerd, heb
ben we een achterstand opgelopen,
waardoor vooral de vraag naar jon-
gerenwoningen is opgelopen.'
Commijs mag op Texel dan het
gezicht van Volkshuisvesting zijn,
ooit begon hij zijn loopbaan als klerk
op een scheepvaartbureau in Rotter
dam. Aanleiding tot zijn komst naar
Texel was zijn echtgenote Gerie, met
wie hij in 1967 kennismaakte. Haar
meisjesnaam was Poel en ouderen
zullen zich die naam herinneren als
die van de voormalige gemeente
bode, Andries Poel. Een Texelse
dus, die moeite had om in de grote
stad te aarden, zodat in 1969 de
oversteek naar Texel werd gemaakt.
Zij ging als kleutersleidster aan het
werk op De Woelige Hoek, hij als
klerk op de afdeling Bevolking op
het gemeentehuis, die toen onder
leiding stond van Gert Pansier (de
vader van, red.) en die toen nog in
het oude Postkantoor aan de Park
straat zat. Van de scheepvaart naar
de gemeente, dat moet een hele
overstap zijn geweest. 'Voor ik er
aan begon, wist ik niet eens wat de
Jan Commijs, jarenlang verantwoordelijk voor de volkshuisvesting op Texel, gaat met pensioen.
gemeente inhield. Maar ik werd uit
stekend begeleid door Wout Stam
en heb allerlei cursussen gevolgd.'
Als klerk tikte hij raads- en com
missieverslagen uit en deed allerlei
andere werkzaamheden. Hij promo
veerde zelfs tot ambtenaar van de
burgerlijke stand, maar dat bleek
niet zijn roeping. 'Ik heb welgeteld
één huwelijk afgesloten en was toen
nog zenuwachtiger dan de bruid.
Voor mij hoefde dat niet meer.'
Meer affiniteit had hij met de volks
huisvesting, waarbij in de zeventiger
en tachtiger jaren grote projecten
op stapel stonden. Hij bekwaam
de zich via allerlei bestuurlijke en
andere opleiding en groeide uit tot
specialist op het gebied van volks
huisvesting, met een inzet en gedre
venheid die het stereotype beeld
van ambtenaren logenstrafte. Het
was de tijd dat de overlegcultuur
nog in de kinderschoenen stond
en beslissingen over woningen snel
konden worden genomen. 'Anders
dan nu had je toen nog niet van al
die werkgroepjes, die vaak moeten
vergaderen. Op z'n tijd moet het,
maar ik was blij als ik weer gewoon
aan het werk kon. Desnoods ging
ik enveloppen dichtplakken. Niet
lullen, maar poetsen', grijpt hij terug
naar oud scheepsjargon. Hij maakte
diverse reorganisaties mee, al volg
den die elkaar in de beginjaren
minder snel op dan de laatste tijd.
Als gevolg van één zo'n verandering
kreeg hij ook de verantwoordelijk
heid over de zorg voor monumen
ten. Met als resultaat dat ook die
in een stroomversnelling kwam. In
de jaren tachtig en begin negentig
is veel opgeknapt. 'Per jaar verspij
kerden we voor twee miljoen gulden
aan subsidie.' Tastbaar resultaat is
de Schoolstraat in Oosterend. 'Ik
mocht de stichting Dorpsherstel
adviseren en dat was mooi werk.'
Op het gebied van huisvesting
groeide Commijs uit tot hoofd van
Bureau Wonen en als zodanig coör
dinator van alle soorten huisves
ting, met onder meer als wapenfeit
het grote Volkshuisvestingsplan dat
hij samen met de Stichting Wonen
Texel in de steigers zette. De laatste
reorganisatie maakte een eind aan
die positie, waarna hij een jaartje
de verantwoording kreeg over de
nieuwe afdeling Vergunningen en
Handhaving, die bij zijn aanstelling
met een indrukwekkende achter
stand kampte. Maar Commijs bleef
een echt volkshuisvestingsdier en
belandde in zijn laatste penode op
het raadhuis weer dichter bij zijn
oude stiel. Hij gaf onder meer de
aanzet tot de Welstandsnota en
schreef de laatste maanden een
notitie over het monumentenbeleid.
Het werkpaard nam woensdag tij
dens een drukke receptie afscheid.
Met weemoed, maar niet met het
gevoel dat hij onmisbaar is. 'Het is
tijd dat ik vertrek. Ik laat het gemeen
tehuis met een gerust gevoel achter
en in de overtuiging dat ik mijn
steentje aan de volkshuisvesting
wel heb bijgedragen.'
Tekst en foto Gerard Timmerman
n Navicula afgemeerd aan de n
In de haven van het NIOZ is dins
dag een drijvende aanlegsteiger in
gebruik genomen. Dat was nodig
omdat er bij stormachtige oosten
wind zulke hoge golven binnenlopen,
dat de kleinere onderzoeksschepen
aan de bestaande aanlegsteiger niet
beschut genoeg lagen en moesten
uitwijken naar de haven van Oude-
schild. De nieuwe drijvende pon-
tonsteiger ligt in de beschutting van
de zuidelijke havenpier. 'De werk
zaamheden werden in opdracht van
het Koninklijk NIOZ uitgevoerd door
de firma Ooms Construction BV uit
Avenhorn (voorheen Daalder Alk
maar BV) en stonden onder toezicht
van ingenieursbureau Royal Has
tening.
De gerealiseerde drijvende steiger
bestaat uit zes betonnen pontons,
die elk twaalf meter lang zijn. De stei
ger kan worden bereikt via een vaste
houten loopbrug vanaf de kade en
een scharnierende aluminium loop
brug naar de pontons. De steiger is
vooral bedoeld als ligplaats, omdat
de eraan liggende schepen alleen
lopend kunnen worden bereikt en
geen zwaar materieel per auto kan
worden aangevoerd. Een andere
oplossing, een vaste steiger van her
gebruikt hout uit de TESO-haven,
ging niet door, doordat de kwaliteit
van het hout nogal tegenviel. Een
bijkomend voordeel van de drijvende
steiqer is dat de effectieve capaciteit
van de haven aanzienlijk wordt ver
groot. Dit komt goed uit, aangezien
steeds meer bedrijven en instanties
ook op tijdelijke basis gebruik maken
van de NlOZ-haven. Dat geldt niet
alleen voor TESO, dat de Molen
gat er heeft afgemeerd, maar ook
de Koninklijke Marine, firma's die
betrokken zijn bij de aanpassingen
aan de fuik in de TESO-haven en
de firma D. J. de Koning en Zn.
uit Bruinisse, die het oude Alterra-
complex heeft overgenomen voor de
verwerking van mosselen.
bijvoorbeeld voot Lom
ik anorrxia had. ,k Luo.rn van «titoo"».«n
Steun Kinderpoetzegels en kijlc voor meer informatie
op onre webaite www.kinderpoatzegels nl
voor kinderen door kinderen
Volkskerstzang
De katholieke kerk in Den Burg
biedt dinsdag 20 december onder
dak aan de traditionele volkskerst
zang. Medewerking wordt verleend
door The Singers of the Lord (met
dirigent Nelleke Schreur-Visser),
pianist Karen Haasdijk, slagwerker
Nisheeta Barnard, het Texels Chris
telijk Mannenkoor (met dirigent Piet
Bakker) en muziekvereniging Excel
sior (eveneens met Piet Bakker). Het
muziekfestijn begint om 20.00 uur.
3 i li
tal 1 I 15 23 29
Ptytt^Udhió
Hl 1 a 15 22 29
6 13 20 27
21 28
Drukkerij/uitgeverij Langeveld de Rooy bv - Spiribaan 6
L&R Kantoorvakhandel - Parkstraat 10
Bruna Texel - Weverstraat 17a
Redactie Texelse Courant - Warmoesstraat 45
C^e/tru/lri jfJ/euirt
J'eAiem/er 6Vctdir \Zm/£
f,; ss- zi t
4 11 18 25 M. 2 9 16 23 30 au 6 13 20 27
V e 13 2^ 27 v. 3 10 17 2*
Z. 7 14 .21 28 u ,1 ll 18 25
rff 'd/iScA JëWt'/
55-S5 ïs.ss
