Succes biedt geen garantie voor toekomst huiskamerfestival
Broadway Den
drie avonden
Hoorn
uitverkocht
Achter de schermen
TEXELSE COURANT
VERVOLG VAN PAGINA 1
Alterra
Het nieuwe IMARES legt zich toe
op toegepast marien zeeonderzoek.
De fusie moet ervoor zorgen dat de
onderzoeksinstituten een belang
rijke speler op die markt blijven.
Lindeboom verwacht dat het voor
malige Alterra op z'n vroegst over
twee ]aar het gebouw van het NIOZ
verlaat als Den Helder de nieuwe
locatie wordt. 'Als het IJmuiden
wordt, pleiten wij ervoor de vesti
ging op Texel langer te handhaven
en in fases te vertrekken.' Bij het
NIOZ wordt het vertrek van Alterra
betreurd. Het instituut huurt er sinds
2002 een vleugel die tijdens de
grootscheepse renovatie van het
NIOZ voor Alterra werd ingericht.
Daarvoor was het jarenlang in de
voormalige mosselverwaterplaats
bij de NlOZ-haven gehuisvest.
Voor Texel betekent de besluitvor
ming in Wageningen dat er op het
eiland geen wetenschappelijk bol
werk van IMARES en NIOZ komt.
Met name bij Alterra was dat ideaal
beeld meermalen naar voren geko
men. Het betekent eveneens dat er
geen nieuw gebouw komt op een
stuk land in 't NlOZ-poldertje dat al
in het bezit van Wageningen was.
Burgemeester en wethouders had
den de Raad van Bestuur tijdens
een bezoek aan het eiland erop
gewezen dat in de polder gebouwd
kon worden, omdat er al een weten
schappelijke bestemming op lag.
Tijdens dat bezoek overhandigden
bestuurders van Texel en Den Hel
der gezamenlijk een zogeheten bid-
book waarin ze een lans braken
voor vestiging in de Kop van Noord-
Holland.
In dat bidbook werd onder meer de
bundeling van kennis op het gebied
van zeeonderzoek als pluspunt
naar voren gebracht. De Raad van
Bestuur erkent dat dat een voordeel
is, maar tegelijkertijd ook een nadeel
kan worden. Zij voorziet dat bij een
bundeling het onderscheid tussen
IMARES en het NIOZ minder dui
delijk wordt. IMARES verricht over
het algemeen toegepast onderzoek
waartoe specifiek opdracht is gege
ven (vaak door overheden), terwijl
het NIOZ zich toelegt op funda
menteel onderzoek. De Wageningse
universiteit wil wel onderzoeken op
welke wijze IMARES en het NIOZ
in de toekomst van eikaars kennis
en materiaal gebruik kunnen blijven
maken De twee instituten willen
met elkaar blijven samenwerken.
De bedoeling is dat uiterlijk 1 juli in
Wageningen wordt bepaald of Den
Helder en IJmuiden overeind blij
ven als mogelijke vestigingsplaat
sen. Daarvoor wordt nu gedetail
leerd onderzoek gedaan naar de
perspectieven in beide steden. Als
beiden in de race blijven, wordt
uiterlijk 1 november de knoop defi
nitief doorgehakt
Visitekaartje
Verslaggever of... special reporter.
Dat klinkt al heel anders. Waar is de
tijd gebleven dat je iemands beroep
nog gewoon kon uitspreken? Bakker,
slager, smid, winkelier of strandpavil
joenhouder. Steeds meer bedrijven
maken er een gewoonte van om aan
de functies van hun medewerkers heel
bijzondere, voor een buitenstaander
onbegrijpelijke namen te geven. Als
eilandverslaggever ontmoet ik veel
mensen en als dat 'gewone' Texe
laars zijn - Wittes, Keijsers, Zijmen of
Bakkers - met een 'gewoon' beroep
dan geeft het opschrijven weinig pro
blemen. Maar ik kom de laatste jaren
bij openingen en presentaties steeds
vaker mensen tegen, meestal over-
kanters, waarbij het met hun beroe
pen wat gecompliceerder ligt. Als ik
ze vakmatig naar hun functie vraag,
nemen ze vaak al niet meer de moeite
deze uit te spreken en trekken ze
zonder te verblikken of verblozen een
visitekaartje. Inmiddels heb ik een
hele berg van die kaartjes, met daar
op de meest onbegrijpelijke functies.
Een paar voorbeelden: engineering
project manager, senior principal
engineer, area director, jr. brandmana-
ger, directeur de cabinet, consultant,
beleidsmedewerkers, clusterhoofd.
medewerker peilbesluiten, interce
dent, account manager, projectlei
ders, personal manager, estuarian
ecoloog, senior advisor, managing
director en ga zo maar door. Ik neem
het voor kennisgeving aan, maar heb
vaak geen idee waar die mensen zich
mee bezig houden. Toppunt deed
zich vorige week voor, toen ik in het
kader van een beschouwing over
de Texelse economie een gesprek
had met vier belangrijke heren. Toen
Raadscommissies
In de vergadering van de raadscom
missie Grondgebied wordt maandag
het project Ruimte voor ontwikke
ling gepresenteerd, een onderdeel
van het nieuwe bestemmingsplan
ik aan het eind van het interview
naar hun functies vroeg, dook er
een visitekaartje op: chef executive
wholesale. Ik noteerde, maar had
geen enkel idee wat die man deed.
Toen ik het artikel op feiten liet con
troleren door de directeur van deze
organisatie, vond hij de betreffende
functieomschrijving blijkbaar te gor
tig. 'Je hebt de achterkant van het
visitekaartje hebt gelezen. Draai het
maar eens om. Daar stond: direc
teur bednjven. Blijkt deze ongetwijfeld
kapitaalkrachtige kerel met z'n twee
zijdig bedrukte visitekaartje toch nog
een zuinige kant te hebben.
Gerard Timmerman
DONDERDAG 8 JUNI 2006
breekbare voorstelling gaf. Zeer de
moeite waard was ook Marjolein
Meijers, beter bekend als Annie van
de Berini's. Na 22 jaar samen te
hebben gewerkt, nam ze onlangs
afscheid van theaterpartner Harry.
Op Broadway trad ze op met haar
nieuwe groep, Annie en de Cow
boys, die traditionele country met
Nederlandse teksten ten gehore
bracht. Een van de hoogtepunten
was een oud lied van Hank Wil
liams, vertaald door Jan Rot, met
de prachtige zinsnede: 'Wie nooit
eens huilt, heeft nooit geleefd, wat
is mooier dan verdriet.'
Texelse artiesten
Veel belangstelling trokken uiteraard
de Texelse artiesten. Claudia Reij
was terug op het eiland om als zan
geres van Villa Zeezicht gevoelige
liederen te zingen. Aris en Marianne
van Zeijlen speelden een wat inge
korte en aangepaste versie van De
Bevruchting, dat ze afgelopen win
ter al opvoerden in Klif 12. Ook van
de hand van schrijver Eric Hercules
was De Flat van Mehmet, in de to
lenschuur van Arie Lap opgevoi
door GF-05-11. de eenakter-1
sketchgroep van Klif 12. Deze va
stelling ontlokte gemengde ge»
lens. Leuk was het gegeven,1
een geïntegreerde allochtoon
uitstekend kan opschieten mei
Nederlandse flatgenoten, maar a
blijft verbazen over overspel, lei
sche relaties en een bovenbuur»
die zijn geluk ontvlucht door a
te verhangen. Ook het spel
Hans Oosterhaven, Karin Nautal
Schrama, Koosch Pels Rijcken,!
ette Fonds, Lia Coutinho, Margrd
Blom en nieuwkomer Martijn
was goed, terwijl het metersh: ik
decor, met een van bollenke
geconstrueerd flatgebouw, er ren
uit spectaculair uitzag. Doordr:
spot steeds op het balkon van-*
ander appartement werd gerr J
lag het speltempo echter vrij fc
wat de amusementswaarde nie'tj 'He
goede kwam.
Opvallend goed was hel optiw
van zangeressen Irisabella Bi»
Ruthie Vazana en Anneke Br,
samen het trio Anyway. Brac-
ze bij twee voorgaande aflevem ivan
vooral de gangbare a capella
maal hadden ze in een jaar tijd
uitgekiend repertoire ingestuda
Met fraaie vertolkingen van ui'
meer een traditioneel Iers
still haven't found van popgroepl
konden ze zich uitstekend
met hun professionele collega!
de andere theaters van Broach
Het valt te hopen dat ze over:
jaar hun kwaliteiten opnieuw moe strij
tonen. Zui'
sch
i
Tekst en foto's Joop
Annie en de Cowboys speelden traditionele country met Nederlandse teksten.
Wet:
buitengebied en aansluitend or Het
toekomstvisie Texel 2020. De v» nee
dering begint om 20.00 uur, ptf t
heeft tijdens de publieke rond''
de gelegenheid in te spreken Ai-1
agendapunten zijn het project
kenstein en de notitie parkeew
singen Den Burg.
Een medewerker van de GGDi
woensdag tijdens de verga»
van de raadscommissie Weto)1
presentatie over de invoenng
de Wet Maatschappelijke 0
steuning (WMO). In verband
de komst van deze spreker'
deze vergadering bij uitzonde
19.30 uur. Daarna wordt ondef
gesproken over het e|9en
van de dorpscommissies,
dag spreekt de commissie
over onder meer de bezuinig
de kostprijs van het begraven
rekenkamer. Tevens wordt een
lid van de rekenkamer benoei®
vergaderingen zijn openbaar*
den uitgezonden via Radio Tc®
Kwaliteit
Jochem Myer ontpopte zich tot publiekslieveling.
Het huiskamerfestival was met 3300 bezoekers nagenoeg
uitverkocht, publiek en artiesten reageerden wederom laai
end enthousiast en ziek en zeer of andere pech bleven de
organisatie bespaard. Toch is het maar de vraag of de vijfde
aflevering van Broadway een vervolg krijgt en waagde gees
telijk vader en organisator Cor van Heerwaarden zich in zijn
slotwoord niet aan de al bijna traditionele uitroep: 'Tot over
twee jaar!'
als de politiek ermee koketteert dat
we zo'n cultureel evenement op ons
eiland hebben, dat ze dan ook maar
met wat geld over de brug moeten
komen. Het mooiste zou zijn als
we één jaarsalaris subsidie zouden
krijgen om al het organisatorische
werk te verrichten. Er is gelukkig
een trouwe club vrijwilligers, van
wie vooral Charlotte Lorier en Joop
Groeskamp ontzettend veel werk
verzetten. Maar dat is allemaal lief
dewerk oud papier. Daar zou best
wat tegenover mogen staan.'
Dat het nog steeds lukt een festival
van formaat te organiseren, is in
belangrijke mate ook te danken aan
de artiesten, van wie de meesten
altijd graag komen. 'De deelnemers
zijn idolaat van het festival. We ver
wennen ze en ze hebben een paar
gezellige avonden met elkaar. Voor
beginnende artiesten is ook belang
rijk dat we ze een podium bieden.
Maar ik mis soms wel mensen die ik
graag had gehad, terwijl je mensen
die zich altijd vrijwillig voor je heb
ben ingezet maar misschien niet
van topniveau zijn moeilijk nog kunt
passeren. Met een groter budget
loop je daar niet tegenaan.'
Van Heerwaarden durft niet te zeg
gen hoe groot de kans is dat Broad
way blijft bestaan. 'Natuurlijk, als
je me diep in mijn hart kijkt, ga ik
gewoon door. Ik ben ook wel zo dat
ik flink wil uitpakken over twee jaar,
wanneer we twintig jaar bestaan.
En in de euforie van een geslaagd
festival - ik had een pijnlijke kont
van de veren die ze erin hadden
gestoken - was het best verleidelijk
om een nieuw festival aan te kondi
gen. Maar als volgend jaar blijkt dat
het met lukt, dan ga ik op mijn bek
en dat wil ik niet.'
van de vrijdag, zaterdag en zondag
gehouden lustrumeditie was over
het algemeen van hoog niveau. Een
enkel optreden viel wat tegen. Zo
hadden Heieen Suiker en Mars Teu-
nisz, die als solisten al veel vaker
meededen, aangekondigd als gele
genheidsduo een speciaal program
ma voor Broadway in te studeren,
maar verscheen Suiker uiteindelijk
maar eventjes op het podium. Wis
selende reacties kregen Luider
Van Donselaar, die in de woning
van Cor van Heerwaarden en part
ner Bas ten Have optraden en de
bezoekers bezworen dat ze niet
bang hoefden te zijn voor homo's.
Hoewel de twee door hun maffe
typetjes en Utrechtse dialect de
lachers al snel op hun hand kregen,
was de inhoud van het programma
nogal mager.
Onvermijdelijk was ook dat sommi
ge bezoekers werden teleurgesteld
omdat ze een serieuze voorstelling
kregen voorgeschoteld, terwijl ze op
iets te lachen hadden gehoopt. Een
treffend voorbeeld was het (Texelse)
optreden van pianisten Charles Jan-
ko en zoon Janko Duinker, die tan-
gomuziek speelden, waarop werd
Luider Van Donselaar brachten maffe typetjes met Utrechts accent ten tonele.
De Texelaars van GF-05-11 hadden een imposant decor gebouwd in de bollenschuur
van Arie Lap.
Vóór, tijdens en na het festival werd
druk gespeculeerd over het voort
bestaan van Broadway. Gevraagd
naar zijn aarzeling vertelt Van Heer
waarden dat er 'te veel onzekere
factoren' zijn om nu al te beloven
dat er in 2008 opnieuw een Broad
way wordt gehouden. Een belangrij
ke factor is de toekomst van theater
Klif 12. Van Heerwaarden hoopte
zijn opvolgers binnen het eigen per
soneelsbestand te hebben, maar die
optie is (voorlopig) komen te verval
len. Daarnaast voorziet hij proble
men om de bezoekers tevreden te
blijven stellen. 'Het publiek wordt
steeds veeleisender. De eerste keer
vindt iedereen alles prachtig, maar
als je vaker komt, verwacht je ook
dat het niveau meegroeit. Maar hoe
haal je kwaliteit in huis als je het geld
niet hebt om de artiesten meer dan
marginaal te betalen? In de huidige
opzet kunnen we ze alleen maar
reiskosten, onderdak en een beetje
zakgeld bieden. Ik vind eigenlijk dat
Een compleet overzicht van Broad
way 2006 is in dit bestek uiteraard
onmogelijk te bieden. Op vrijdag
avond werd opgetreden in maar
liefst 23 huiskamers, schuren en
garages op Klif en omgeving, op
zaterdag- en zondagavond waren
dat er zelfs 30. In ieder theater
waren vier optredens per avond,
zodat er in totaal 332 te zien waren,
verzorgd door 121 artiesten. Nog
niet eens meegeteld zijn daarbij de
spontane nachtelijke optredens met
de band van Johan Hoogeboom
op het podium van Klif 12, waarbij
ook eilandgenoten als Arie Lap en
Martin Trap hun vocale kwaliteiten
lieten horen.
Door hun ervaringen door te ver
tellen, schetsten de toeschouwers
elkaar echter een beeld. De kwaliteit
Irisabella Bakker, Ruthie Vazana en Anneke Brons deden weinig onder voor hun professionele collega's.
gedanst door Christine Fratteur en
Hartwig Kremer. Bij het wegster
ven van de laat&lé klanken tijdens
de slotvoorstelling op zondagavond
vroeg een ontroerde vrouw om een
toegift, waarna een andere bezoe
ker opstond en uitriep: 'Maa'r dan
zonder mij, de groeten!'
Hemel
Andere artiesten werden unaniem
de hemel in geprezen. Dat gold
vooral voor Jochem Myer, die een
paar jaar geleden doorbrak naar
een groot publiek en onlangs door
André van Duin in het televisiepro
gramma De wereld draait door werd
gebombardeerd tot diens persoon
lijke favoriet. Myer ontpopte zich
ook in Den Hoorn als publiekslie
veling, mede dankzij zijn spontane
houding. Voor en na zijn optredens
- iedere artiest trad vier maal op
een avond op - knoopte hij links en
rechts een praatje aan. Vertederend
was zijn bekentenis dat hij voor de
vijftig toeschouwers in de huiska
mer van de familie Groeskamp veel
nerveuzer was dan een paar dagen
eerder, toen hij vijftienhonderd toe
schouwers moest zien te vermaken
in de schouwburg van Zaandam.
Een openbaring voor wie hem niet
kende was ook het optreden van
Jeroen Bouwhuis, winnaar van het
dit jaar gehouden Amsterdams
Kleinkunst Festival. Hij speelde
mime en deed dat met zoveel over
gave en energie, dat hij na iedere
voorstelling een nieuwe schone
handdoek nodig had om het zweet
van zijn lichaam te deppen. Van
een heel andere aard was Neske
Beks. die vanuit de bedstee van
het loodshuisje van de familie Van
Dapperen - het kleinste theater van
het festival - een intieme en bijna
