n Ford Mustang van Hamburg naar Shanghai
'Verdwaald in woestijn
voel je je heel alleen'
TEXELSE g COURANT
Haak en Gedikink stoppen beheer dorpshuis De Waal
'Voor ons is de geest uit de fles'
DINSDAG 31 OKTOBER 2006
«arvan
wkant
A*ni <x*^
VAKANTIES VOOR LICHAMELIJK
GEHANDICAPTE MENSEN
Nikadel 21
1796 BP De Koog
Tel. 32 70 25
Rabobank 36.25.73.360
Hamburg naar Shanghai. Een monsterrit voor oldtimers
Wer 13000 kilometer. Adam de Boer, die de reis samen met
Slvia Witte in zijn Ford Mustang uit 1965 heeft gemaakt, wilde
zó graag dat hij er zelfs zijn baan voor opzegde. Ze kijken
erug op een avontuur van 77 dagen via een route die hen
ioor Duitsland, Polen, Kaliningrad (voorheen Konigsbergen),
jtouwen, Letland, Estland, Rusland en Mongolië naar China
oerde. Een rit die letterlijk vol valkuilen zat, maar die met
acces is volbracht. 'Op de landkaart zie je dat het een heel
aik is, maar pas als je er doorheen rijdt, merk je hoe groot en
het is. Maar wij hebben het meegemaakt!'
toespraken en ellenlange wacht
tijden. Van mij hoefde dat allemaal
niet, het ging mij om de rit.'
Er verschenen 40 teams aan de
start. Variërend van een A- en
een B-Ford uit 1928/1930 tot een
Jaguar E-Type 1968 en van een
Volvo brandweerauto en Mercedes
vrachtauto uit 1960 tot een lelijke
eend in besteluitvoering. We wer
den begeleid door een reparatie-en
bagagewagen, auto's van de ral
lyleiding, een medisch team, came-
ce woonkamer van Adam de Boer
een enorme berg spullen. 'Nog
üt aan toegekomen om het op te
nen. Dit hadden we mee op reis.
ce we het in die Mustang hebben
inregen, is me nog een raadsel.'
ös trekt hij de Shanghai Daily tus-
;-,een stapel vandaan. Prominent
de voorpagina een foto van de
xd Mustang die door de straten
Shanghai rijdt. 'Een van de
ifcte souvenirs die ik eraan heb
lerhouden.' Inmiddels zijn er ook
sn boek en een film over de reis
■rschenen. 'Als kind leerden wij op
;hool plaatsnamen, bijvoorbeeld
bdiwostok. Een aparte naam met
sn leuke klank, aan de andere
ïit van de wereld. Ik droomde
van om daar eens heen te rijden.
hadden toch een taxibedrijf.
e<aas was het toen geen haalbare
art.' Zijn tijd zou later komen. In
sn clubblad las hij over de rit naar
anghai. 'Nieuwsgierig belde ik
ia de redactie voor meer infor-
Zij verwezen mij naar een
ütse organisatie. Zij hadden deze
oedacht in verband met het zus-
gadjubileum van deze steden,
achtig jaar geleden was de rit in
ngekeerde richting gereden. Op
tocht zijn een bijrijder, co-
t, navigator en handige hulp
sn overbodige luxe. Bovendien
het met z'n tweeën veel leuker
ai alleen. Ik wist dat Silvia Witte,
sn goede vriendin, graag een reis
nor het voormalige Oostblok wilde
aken. Haar werkgever, de VEM,
rekte gelukkig mee. Zelf kon ik
isximaal drie maanden onbetaald
sgblijven, anders moest ik uit
snst. Aangezien de reis 77 dagen
en er veel voorbereidingen
vast zaten, heb ik mijn baan
Belgische garage
vooraf veel worden gere-
'Allereerst de autokeuze: mijn
Chevrolet Bei-Air uit 1959,
meest afwijkt van wat men in
kent. of de Ford Mustang,
ik al acht jaar in de stalling,
de Chevrolet was uitbe-
voor het Hernieuwd Jawoord
mgement van de WV, werd het
iMustang. Ik had er zelf wat aan
gleuteld, maar voor zo'n grote
smoest er veel meer gebeuren.
had ik in december
de auto op 1 april
zou zijn, zodat ik nog een tijdje
proefrijden. Maar de monteur
tijd. Dus ben ik naar een
in België gereden,
ook rallywagens prepareert en
de monteur zelf rallyrij-
s.' Daar werd onder meer de
verhoogd, kreeg de auto
vaardere bladveren, nieuwe
beschermingsplaten
Adam de Boer en Silvia Witte, hier kamperend onderweg, kookten in afgelegen streken
regelmatig hun eigen potje.
onder de motor en versnellingsbak,
een nieuwe benzinetank, elektroni
sche ontsteking en een fijnmazige
radiateur. Met het oog op de ver
wachtte hitte in de Gobi woestijn
in Mongolië, waar het meer dan
veertig graden Celsius kan worden,
ook een koeler voor de motorolie
en de versnellingbak. Toen we er
waren regende het. Maar dat weet
je niet van tevoren.' Het voornoem
de betrof slechts een deel van alle
ingrepen. 'Het lukte maar nét om de
auto op tijd klaar te krijgen.'
Van kust tot kust
'Toen de reis op 29 mei officieel
in Hamburg begon, hadden wij er
vanaf Texel al drie dagen opzitten.
Eigenlijk zijn wij dus het enige team
dat van kust tot kust is gereden. In
Hamburg ging de start gepaard met
een hoop TV-aandacht, commercie,
i 13000 kilometer
Wie China bezoekt, kan niet aan de Chinese Muur voorbijgaan.
c Boshuis werd zondag bijzijn afscheid als brandweerman verrast door de aanwezigheid
een oude Magirus-Deutz waarop hij 36 jaar geleden zijn carrière begon.
denbrand bij hotel de Pelikaan
■tfde de melding die brandweer-
Ad Boshuis zondagmiddag
:P zijn pieper zag verschijnen.
Nu is het echt', dacht Boshuis en
"side zich naar de kazerne. Daar
'f hij geen gehaaste collega's,
^ar lachende gezichten.
60-jarige Boshuis draaide afge-
JPen weekend zijn laatste dienst
dat werd op bijzondere wijze
floten, in de kazerne trof de
chauffeur tot zijn verrassing geen
Texelse brandweerwagen, maar een
brandweerwagen uit 1965 waarop
hij ruim 36 jaar geleden in Hoorn
zijn loopbaan begon. 'Een Magirus-
Deutz die door iemand uit Zwaag is
gerestaureerd. Hij had hem uitge
leend aan de Texelse brandweer.'
Boshuis was 25 jaar vrijwilliger bij de
Hoornse brandweer. Elf jaar geleden
kwam hij bij de Texelse brandweer
nadat hij voor zijn werk voor de
na hun zestigste niet meer mogen
worden ingezet. 'Je weet dat je weg
moet, maar ik heb het er moeilijk
mee gehad. Maar de wijze waarop
ze afscheid van me hebben geno
men, is wel een grote pleister op
de wonde.' Boshuis werd zondag
met de Magirus-Deutz voor een
hapje en een drankje naar de Peli
kaan gereden. Helemaal weg gaat
hij ook weer niet. Hij blijft lid van de
personeelsvereniging, betrokken bij
de oefenavonden en het opknappen
van de oude Bedford.
Zondagochtend werd Boshuis voor
het laatst voor een inzet opgepiept.
Bij de Smulpot was een rookmel
der afgegaan. De oproep had een
symbolisch karakter; hij werd door
zijn zoon Aryan, die bij de meldka
mer in Alkmaar werkt, verstuurd. De
branden bij hotel Kogerhoop in De
Koog. de boerderij van Hopman op
Ongeren, het huis van Tromp aan de
Schilderweg en de schuur van Dirk
Slik zijn hem het meest bijgebleven.
Dat geldt ook voor de branden in
bos en duin. Een brand bij het Turf-
veld was zijn eerste natuurbrand.
'Toen heb ik op rubberen laarzen en
met een korte broek meegeholpen
het vuur te bestrijden. Mijn benen
waren helemaal stuk, maar ik had
toen nog nooit een natuurbrand
meegemaakt.' In Hoorn maakte
Aryan het ooit spannend voor zijn
vader. Boshuis werd opgepiept,
haastte zich naar zijn dienstfiets van
de brandweer, maar greep mis. Zijn
zoon was er al mee vertrokken naar
de kazerne. Toen moest ik rennen
om op tijd te zijn. Dat lukte gelukkig
wel, omdat we dichtbij de kazerne
woonden.'
hangertje dat ik van mijn zus kreeg
heb ik toch maar bij me gehouden
en onderweg hebben we een Sint
Nicolai-plaatje, de Russisch-ortho-
doxe tegenhanger, gekocht. Baat
het niet, dan schaadt het niet.'
Granaten
raploeg, verslaggever (op Harley
Davidson) en fotograaf. Een bont
gezelschap van directeuren en cap
tains of industrie, een self made
man, een acteur, een tandarts, huis
artsen en fysiotherapeuten. Allen
Duitsers behalve wij en een aanne
mer uit de Achterhoek.
Met startnummer 13 was ik niet echt
blij. Ik wil met zeggen dat ik bijgelo
vig ben, maar het Sint Christoffel-
van de reis is gemaakt, is een sterk
staaltje van improvisatie te zien.
Voor het verslepen van de Citro
enbus wordt een metalen mast uit
de berm getrokken, waarna er aan
weerskanten van de pijp een trek-
punt wordt gelast.
Verbanningsoord
'Bij Siberië denk je vaak aan sneeuw,
ijs en ellende, maar in de zomer
is het er prachtig. Onafgebroken
stukken groen, gras en bomen. Af
en toe een dorpje, die als verban
ningsoord zijn gesticht. Nog niet zo
oud. Vijftig tot tachtig jaar, zonder
veel historie. Soms nog vol stand
beelden van Lenin. Vijftig kilometer
voor de grens van Mongolië zagen
we het landschap snel veranderen,
de bevolking en de huizen.'
De communicatie met de plaatse
lijke bevolking verliep moeilijk. 'Na
de Oeral waren er veel taalproble
men. Een menukaart lezen is een
probleem. We bestelden bijvoor
beeld borsjt, rode bietensoep. Zo
lekker als de eerste keer heb ik het
niet meer gegeten. En ze hadden
ook zoute haring. Maar dan met
gekookte aardappelen. In Mongolië
kookten we zelf. We hadden voor
zeven dagen proviand mee. Vijf was
nodig en twee voor reserve. Want
je kunt in die woestijn echt ver
dwalen. Vier auto's zijn inderdaad
Zoveel armoede als we onderweg
gezien hebben. Bijvoorbeeld een
man die leeft in een kamer ter
grootte van een flinke trapkast. Ik
kan niet inschatten in hoeverre hij
voor de begrippen daar arm is.
Hij had kleren en te eten. Maar of
De route, van Hamburg naar Shanghai.
het nu Siberië, Mongolië of Chi
na is, het ziet er allemaal even
smerig, haveloos en triest uit. Van
milieubescherming hebben ze niet
gehoord. Zoveel troep als we langs
de wegen hebben gezien.. We heb
ben toch natuur genoeg, zeggen
ze daar. Gastarbeiders komen daar
uit Moldavië. Ze verdienen weinig
en hebben geen sociale verzeke
ring. Valt er iemand van de steiger,
dan nemen ze gewoon een ander.
Doen ze niet moeilijk over. Wat ze
niet kunnen is zelf denken. Er. is
altijd voor ze gedacht. In de tijd
van de tsaar hadden ze niets in te
brengen, tijdens het communisme
werd alles van bovenaf geregeld en
na de omwenteling zijn ze nog niet
ingesteld op eigen initiatief. Onder
nemersschap zie je wél langs de
'snelweg'. Allerlei stalletjes met kof
fie, vis, souvenirs en andere spullen.
Die mensen tonen initiatief en zijn
aardig. Ze weten dat je bij handel
moet lachen. Maar bestel je in een
wegrestaurant koffie of eten, dan zijn
ze sacherijnig. Serveerster is in hun
ogen een ondergeschikt beroep. Ze
doen het dus eigenlijk met tegen
zin.'
Chinese Muur
Het is maar een greep uit de talrijke
anekdotes over de reis. 'Een fantas
tische ervaring. Deze reis wilde ik als
kind al maken Vaak denk je erover en
daar blijft het bij. Maar dit is en blijft
bijzonder. Neem bijvoorbeeld deze
glazen bol', houdt hij een van binnen
beschilderde bol omhoog. 'Aan de
onderkant zit een gat en daardoor
heen is hij met een krom penseel
tje beschilderd. Een scheepje in de
fles, maar dan anders. Gekocht op
de Chinese Muur, in de stromende
regen. Later kwam ik er meer tegen,
maar niet goedkoper. Ik ben redelijk
goed in afdingen, van alles ongeveer
tweederde. Veel spullen, onder meer
namaak-elektronica, gaat er voor
een habbekrats weg
De ontvangst in China heeft veel
indruk gemaakt. 'We werden binnen
gehaald alsof we het land hadden
bevrijd. Toen we een rondrit maakten
in Datong, een stad van drie miljoen
inwoners, waren er zo'n honderdvijf
tig tot tweehonderdduizend mensen
op de been. Klappend en zwaaiend.
De hele route was afgezet en het ver
keer geblokkeerd. Moet je in Amster
dam eens proberen. In Kaliningrad
zouden we om twee uur een show
geven, maar door vertraging aan de
grens werd dat zes uur later. We had
den verwacht dat iedereen al zou zijn
vertrokken, maar ze hadden keurig
gewacht. Wat een spontaniteit.'
Op televisie werd deze zomer een
soortgelijke nt uitgezonden, maar
dan naar Peking. Naar Sjanghai is
het dan nog 1200 tot 1600 km rij
den.
Geen ruzie
Helemaal zonder kleerscheuren is de
Mustang er niet vanaf gekomen. 'Hij
is een beetje gehavend. De motor
kap is over de kop gewaaid en
aan de voor- en de achterkant zit
ten wat onregelmatigheden.' Maar
de verstandhouding met Silvia Witte
heeft geen deuk opgelopen. 'Geen
moment ruzie gehad, terwijl we
samen tpch elf weken op ruim één
vierkante meter hebben gezeten.' Bij
anderen verliep het minder harmo
nieus. 'Eén man bleek met niemand
overweg te kunnen. Ze hebben hem
uiteindelijk maar op de bagagewa
gen gezet.'
Amper terug, denkt Adam de Boer
alweer na over deelname aan een
rally door Zuid-Amerika in 2008. 'Ik
zoek nog een bijrijder.'
Gerard Timmerman
Foto uit de Shanghai Daily, genomen i
Shanghai.
Provinciale Waterleidingmaatschap
pij naar Texel was verhuisd. Hij
vertrekt omdat brandweermensen
Ben Haak (45) en Liz Gedikink (56)
stoppen na zes jaar per 1 januari
2007 met het beheer van dorps
huis De Wielewaal. 'We dachten
hier maken we wat van. Er moest
meer uit te halen zijn en dat is
voor 300 procent gelukt', zegt
Gedikink. De beheerders hebben
er een hele leuke tijd gehad, maar
nu is de koek op.
Eigenlijk stopt het stel preventief,
om te voorkomen dat ze het niet
meer leuk gaan vinden. 'Als we nog
een jaar doorgaan, zouden we daar
staan als een stel oude chagrijnen',
zegt Gedikink. 'De geest is uit de
fles. We gaan nu opzien tegen din
gen', zegt Haak.
Naast de overheersend leuke din
gen van de afgelopen zes jaar zijn
er ook tegenslagen geweest. De
beheerders lopen tegen dingen
aan die na de verbouwing van het
dorpshuis nog niet af zijn. 'Ik kan
me voorstelllen dat de vrijwilligers
het zat zijn. Er zijn mensen bij die
een jaar lang drie avonden in de
week bezig zijn geweest. Maar wij
zijn afhankelijk van anderen, het is
altijd afwachten.' De eisen die ze
stellen vinden ze zelf ook hoog.
'Misschien is het zo dat we teveel
verwachten van vrijwilligers en dat
is met helemaal reëel', zegt Haak.
Maar ze worden wel elke dag met
de omgeving geconfronteerd. Gedi
kink: 'Klanten komen naar ons toe
om dat soort dingen te zeggen,
maar wij kunnen er niets aan doen.
Maar de vrijwilligers hebben ontzet
tend veel gedaan en zonder hen zou
de verbouwing niet gelukt zijn.'
Onder hun beheer is er veel meer
publiek op het dorpshuis afge-
'De wegen varieerden van super
goed en zo plat als een biljartlaken
tot wegen waarbij het was alsof het
fundament er lag, maar het asfalt
was gejat. Er zaten zulke gaten in,
dat het leek alsof er granaten waren
ingeslagen. Kniediep: Als je daarin
reed, dan kwam je er niet meer uit.
Voorbij de Oeral hebben we over
één stuk van zeventig kilometer
acht uur gedaan. Silvia keek der
tig meter vooruit en ik tien meter.
Ik probeerde over de ruggetjes te
rijden. Dat lukte niet altijd. In Mon
golië doken we in een droge sloot.
Een wonder dat alles tiet nog deed.
Wel twee schokbrekers gebroken.
Ook de dynamo begaf het, even
als de reserve. Toen is er eentje
van een Lada in gemonteerd. €35,-,
ongeveer €200,- minder dan hier in
Nederland.'
Ze waren lang niet de enige met
pech. Bij de Jaguar E vloog een
steen ter grootte van een vuist
door de voorruit. 'Hij schampte het
hoofd van de Duitse bestuurder en
belandde op de achterband. Die
reed de rest van de rally met een
gat in de voorruit.' Op de film die
de weg kwijtgeraakt. Ook wij zijn in
de woestijn de aansluiting wel eens
verloren. Met alleen maar uitge
strektheid om je heen, voel je je dan
heel alleen.
wat we zagen. Er lag een hele laag
sneeuw', zegt Haak.
De laatste maanden is er nog een
volle agenda. 'Er komen een hele
boel leuke dingen aan, zoals het
vijftigjarig bestaan van toneelvereni
ging 't Amateurtje, de intocht van
Sinterklaas, Ouwe Sunderklaas en
nog een groot etentje van een fami
lie', zegt Gedikink.
Ondanks de tegenslagen wordt er
teruggekeken op een mooie tijd.
Haak: 'We hebben een hele leuke
tijd gehad, maar we zijn bang dat
we het straks minder leuk gaan vin
den. Nu laten we een mooi bedrijf
achter en het dorpshuis is abso
luut een meerwaarde voor het dorp
geworden.'
Haak en Gedikink gaan verder als
marktkooplieden 'In plaats van laat
naar bed, gaan we vroeg uit de
veren', zegt Haak. De maand januan
wordt uitgetrokken om onderzoek
te doen naar de mogelijkheden.
Ben Haak en Liz Gedikink kijken terug op een mooie tijd.
komen. 'Het heeft zich langzaam
opgebouwd. Na de verbouwing
vorig jaar is de belangstelling onge
veer verdubbeld. Soms komt er 150
man, maar er zijn ook avonden met
20 man.' Meest opmerkelijke avond
was de Tiroler Skihutparty van een
groep jonge ondernemers. In het
dorpshuis werd een compleet win
terlandschap gemaakt met behulp
van machines die poedersneeuw
maken. 'De zaal was helemaal inge
richt en we gingen naar huis. Toen
we terugkwamen wisten we niet
