Bijna alles anders in vernieuwd Woonhuys Moerbeek
'Ik stop pas als
'Prachtig als je de ideeën
werkelijkheid ziet worden'
Storingsmonteur Cees Dros:
TEXELSE Q
COURANT
JjedrijvigAe/J^
DINSDAG 20 FEBRUARI 2007
Het ene hoekje is landelijk inge
richt, verderop een huiskamer in
moderne stijl, in een ander ver
trek overheerst een wat klassieke
sfeer en ook design ontbreekt
niet. Voor elk wat wils in de nieu
we vestiging van Woonhuys Moer
beek aan de Maricoweg, waar op
1700 vierkante meter zo'n beetje
alles dat op interieurgebied te
koop is overzichtelijk en sfeervol
wordt gepresenteerd. Van fau
teuils en kasten tot bedden en
van gordijnen en zonwering tot
vloerbedekking. Vrijdag 23 febru
ari opent de zaak de deuren.
De naam en de gezichten zijn het
zelfde gebleken, voor de rest is alles
anders bij Woonhuys Moerbeek. 'We
wilden het helemaal opnieuw op de
kaart zetten', vertellen Peteren Mar-
tine Moerbeek. 'De toegankelijkheid
van de oude winkel was door de
vele verdiepingen best lastig, zeker
voor mensen met een lichamelijke
handicap. We zaten gewoon met
een paar honderd meter die we niet
konden benutten, wat ten koste
ging van het rendement. Daarnaast
veranderden de marktomstandig
heden. We kwamen aan alle kanten
klem te zitten en het oude bedrijf
bood ons te weinig toekomstper
spectief.' Vergeleken met dat aan
de Hogerstraat is het nieuwe bedrijf
een wereld van verschil. Om te
beginnen is alles aan de Maricoweg
gelijkvloers. Peter: 'De hele zaak
is nu voor iedereen toegankelijk.
We hebben advies gevraagd van
iemand die minder valide is. Dat
leverde allerlei nuttige tips op.' De
toegankelijkheid is slechts één van
de verbeteringen. 'Doordat we op
éen vloer zitten is het overzicht er
stukken op vooruitgegaan. Dat is dé
grote kracht van deze ruimte. Maar
door de indeling, met onder meer
scheidingswanden en allerlei leuke
zitjes, oogt het wel intiem en gezel
lig. Als een mooie winkel, zeker
geen meubelhal', vertelt Peter, die
met echtgenote Martme, familie en
hun medewerkers de zaken grondig
heeft aangepakt. Wie het voorma
lige pand van groothandel Span-
jer de laatste tijd passeerde, heeft
kunnen zien hoe medewerkers van
aanneembedrijf Bruin Weijers het
pand ingrijpend onder handen heb
ben genomen. Onder meer werden
ongewenste hoeken en een binnen
plaatsje uit het pand gehaald, zodat
de beschikbare ruimte beter werd
benut. Er werd een grote pui aange
bracht, waardoor de zaak over een
royale etalage beschikt. Een gespe
cialiseerd bedrijf bracht over de
gehele oppervlakte een systeem
plafond aan en er zijn heel veel
andere werkzaamheden verricht die
het geschikt te maken voor het
nieuwe gebruik. Vóór dat allemaal
werd uitgevoerd, werd veel denk
werk verricht. Want alvorens er ook
maar één tussenwand, verlichting
of ander interieurstuk werd geïnstal
leerd, reisde de familie Moerbeek af
naar de overkant om uiteenlopende
meubelzaken te bezoeken. Peter:
'We hebben er heel wat bekeken.
Van de winkel die we het mooist
vonden, hebben we de ontwerper,
Wim Stals, gevraagd of hij ook ons
nieuwe bedrijf wilde tekenen. Mar-
tine: 'Iemand met een frisse blik
die ons hielp om de goede balans
te vinden.' Stals: 'Ik hou van rust,
ruimte en overzicht. Je moet zo'n
zaak niet volstapelen, er moet ruim
te zijn om ieder meubel aandacht te
geven. We hebben geprobeerd de
presentatie zó te maken dat het er
anders uitziet. Een heel eigen stijl,
waarmee je een nieuw publiek kunt
aantrekken.' Martine Moerbeek:
'We beginnen met ideeën en het is
prachtig als je die werkelijkheid ziet
worden. Een uitstraling waarin we
ons helemaal kunnen herkennen.'
Peter: 'Een totaal ander winkelcon
cept. Eigentijds, uitgebreid, veelzij
dig en compleet, waarbij we kwa
liteit bieden tegen een betaalbare
prijs.' Met tussenwanden zijn aller
lei woon- en slaapkamers gemaakt
waarin zitbanken, fauteuils, tafels,
andere meubels en decorstukken
worden getoond. Er is een meer lan
delijke afdeling, verderop een wat
modernere stijl, klassiek, design en
andere varianten. Om de sfeer com
pleet te maken zijn in samenwerking
met installateur CVI zelfs enkele
houtkachels neergezet en is bijvoor
beeld een doorkijk open haard te
bewonderen. Bang dat men in de
uitgestrekte toonzaal het spoor bijs
ter raakt hoeft men niet te zijn. Met
zogeheten LED-lampjes jn de vloer
is een route uitgestippeld.
'Aan de hand van de presentaties
kunnen de mensen allerlei ideeën
opdoen. Het assortiment is com
pleet vernieuwd en daarbij hebben
we scherp op de prijs gelet. Niet
alleen bij de meubels, ook bij de
bedden. Deze bieden we echt voor
een zeer scherpe prijs aan', wijst
Peter Moerbeek op een boxspring-
matras. Martine bij een woonpre-
senatie: 'Wie thuis ook zo'n kamer
wil, dat kan. We verkopen hier een
totaalpakket', neemt ze de verslag
gever mee naar de Decorette Woon-
atelier, een soort winkel in de winkel.
'We horen tot de eerste tien fran
chisenemers in Nederland die dit
geheel vernieuwde concept mogen
voeren. Hier kunnen onze klanten
verf, behang, gordijnen, tapijt, par
ket, Novilon, vloerbedekking, zon
wering en andere woonaccessoi
res uitzoeken. Hiermee kunnen we
prijstechnisch goed concurreren
met bouwmarkten.' Andere speci
aalzaak in het bedrijf is Parketshop
Texel, waar een breed assortiment
vloeren in pvc, laminaat, parket,
planken en multitopvloeren wordt
getoond en desgevraagd gelegd.
Voor wie met de auto komt, is er
parkeerruimte genoeg. Het bedrijf
beschikt over 21 eigen parkeer
plaatsen. En wie na het opdoen van
al die indrukken even wil uitblazen,
kan dat doen in de speciale kof
fiehoek. De consumpties zijn gratis.
Kleintjes kunnen zich vermaken in
de kinderhoek, ingericht door Gea
Smit en Juul Swarthof. Is er bij
Moerbeek dan mets hetzelfde is
gebleven? Martine. 'Toch wel. Het
speelgoedpaard, dat Joop (Moer
beek, de vader van Peter, red.) nog
heeft aangeschaft. Gea Smit heeft
deze compleet gereviseerd
Wooninrichting
bij Moerbeek
in de genen
Wooninrichting zit Peter en Mar
tine Moerbeek in het bloed. Ze
zijn al de vierde generatie Moer
beek die actief is in deze bedrijfs
tak. Hun overgrootvader begon
in 1871 met het verhandelen van
stoffen, waarvoor hij bij de men
sen langs de deur ging. 1908 is
geboekstaafd als het jaar waarin
de firma Moerbeek de eerste win
kel opende. Vanaf 1930 speciali
seerde het bedrijf zich in meubels
en stoffering. In de jaren zeventig
namen Joop en Anneriet Moer
beek met broer Ide en schoonzus
Siena het bedrijf aan de Hoger
straat over van hun ouders. De
zaak werd verder uitgebouwd en
besloeg op het laatst de nummers
8 tot en met 14. Klanten waar
deerden de oude locatie door
de vele hoekjes en opstapjes als
sfeervol, maar de onoverzichte
lijkheid werd door de Moerbeken
als een nadeel ervaren. Daaraan
heeft de vierde generatie 136 jaar
de na start met drastische maat
regelen een eind gemaakt.
Vijfenzestig is hij pas geworden. Halverwege vorig jaar ver
kocht hij zijn bedrijf en lonkte de vrijheid van een welverdiend
pensioen. Wie echter denkt dat Cees Dros er nu dagelijks op
uittrekt om 'leuke dingen' te doen, heeft het mis. Bijna dage
lijks is hij te vinden in het garagebedrijf aan de Oorsprongweg,
dat onder zijn leiding groot werd. Nu staat hij als personeelslid
op de loonlijst. 'Ik heb één hobby en dat is mijn werk. Het is
niet anders.' Wie de anekdotes hoort, snapt waarom hij moei-
te heeft om te stoppen. Over klapzoenen, krijsende baby's,
blaffende honden en vrijende paartjes op de motorkap.
I Het sleutelen aan auto's en twee-
I wieiers is hem letterlijk met de
paplepel ingegoten. Als jong ventje
I scharrelde hij al rond in het fami
liebedrijf, opgericht door zijn over
grootvader en overgenomen door
zijn opa. 'Toen ik een jaar of zes
was, lieten ze me al met schroeven
draaier in een dorsmachine zakken
i om een schroef aan te draaien. Ik
was maar een klein opdondertje
en ik kon daar net bij. Anders had
den ze die hele machine moeten
I siopen', herinnert hij zich zijn eerste
stappen in het monteurvak. Idolaat
van brommers en motorfietsen, was
de jonge Cees èen fanatieke trial-
rijder. Hij was talentvol in deze tak
van motorsport en ging het hele
land door voor wedstrijden. Immer
gekleed in overal met klompen en
alpinopet. Steeds vaker hielp hij zijn
vader Ben Dros in de zaak.
Na een zakelijke scheiding tussen
de broers Ben en Niek vestigde
eerstgenoemde zijn bedrijf op de
huidige locatie van Garage Dros,
toen nog zuivelfabriek De Samen
werking. Als knaap van een jaar
of dertien repareerde Cees daar
fietsen en brommers. 'Ik runde die
j afdeling zo'n beetje, maar tegen de
planten zeiden we dat mijn vader
de reparatie had uitgevoerd, anders
was het niet goed', grinnikt hij. Na
jde lagere school was het de bedoe
ling dat Cees, de enige zoon in het
9ezin, naar de ambachtsschool zou
gaan. Het liep anders. 'We had
den een man uit Hilversum voor de
tweewielers, maar die maakte er
niks van. Mijn vader heeft hem weg
geschopt en toen moest ik het maar
doen. In die tijd had je het zelf met
Voor het zeggen.'
De zaken gingen goed. Het bedrijf
groeide en de verkoop van vooral
bromfietsen floreerde. 'We hebben
'jaren gehad dat wij in één jaar
Inieer brommers verkochten dan alle
andere op Texel samen.' Begin jaren
zestig stootte zijn vader het loonbe
drijf af. De bedrijfshal die daarvoor
Werd benut, werd in gebruik geno
den als autowerkplaats en in 1963
volgde het dealerschap van Renault.
We waren bezig met Simca, omdat
we daar al een subdealerschap van
jj hadden, maar dat kregen we niet
rond. Toen kwam Renault met een
goed voorstel.' Eind jaren zestig
nam Dros de volledige bedrijfsvoe
ring over van zijn vader en werden
in de navolgende jaren verschillende
bedrijven aangekocht. Opmerkelijk
was de aankoop van Garage Eier-
land, gevestigd in Midden-Eierland
op de plek van de huidige Texaco-
pomp. 'Het ging daar met zo best
en wij kregen voortdurend telefoon
tjes en bezoeken van schuldeisers.
Wij waren Garage Dros Eierland
en dat was Garage Eierland. Dat
werkte behoorlijk verwarrend. Op
een bepaald moment was ik het zat.
Toen ben ik naar Ruge Piet gestapt
(Piet Eelman, destijds makelaar,
red.) en heb ik die tent gekocht
voor honderdduizend gulden. Wat
ik ermee moest wist ik niet. Maar
ik was het gezeur zat.' Uiteindelijk
besloot Dros er een tankstation met
fietsenverhuur van te maken. Willem
Verra werd bedrijfsleider.
Goud
Aanvankelijk was er slechts een
handjevol autobedrijven actief op
Texel. Gaandeweg veranderde dat
en steeg het aantal garagebedrijven
fors. 'Ze dachten zeker allemaal dat
er goud in te verdienen was. Op een
gegeven moment liepen we wel met
twintig garagebedrijven aan een
klant te trekken.' Inmiddels zijn er
nog zo'n tien autobedrijven actief. In
1982 kreeg een aantal Texelse gara
gebedrijven een brief van de ANWB
met de vraag wie de hulpdienst
op het eiland zou willen verzorgen.
Dros reageerde en werd samen met
Garage Grisnigt uit Den Burg uitver
koren. 'Ik heb later gehoord dat we
behoorlijk gescreend zijn. Ze zijn bij
de gemeente geweest, bij ons zelf
natuurlijk, maar er is ook navraag
gedaan bij de politie om te zien of
we wel betrouwbaar waren.'
Na die geslaagde ballotage ver
zorgde Dros samen met Gnsmgt de
hulpdienst voor de ANWB op Texel,
week op week af. Aan die periode
van inmiddels 25 jaar bewaart hij
goede herinneringen. 'Je maakte de
gekste dingen mee. In het begintijd
hadden we in de toptijd zo'n elf mel
dingen per week, nu zijn er dagen
van 21 meldingen per dag. De aard
van de storingen is wel heel anders.
Vroeger kon je er vergif op innemen
dat het na een regenachtige dag
druk zou worden. Dan wilden veel
auto's niet starten Nu komt dat
nauwelijks nog voor. Tegenwoor
dig heb je meer storingen in de
elektronica of in de koelsystemen
Of mensen hebben hun sleutels in
het contract laten zitten en de deur
dichtgegooid. Ook krijgen we regel
matig meldingen dat bijvoorbeeld
zendapparatuur voor problemen
zorgt. Het gebeurt nog wel eens dat
mensen op het opstelterrein aan 't
Horntje staan en dat de auto met
meer wil starten. Dan slepen we de
wagen een stuk verder weg en dan
lukt het zonder problemen Door
de geavanceerde techniek in veel
auto's kunnen diverse storingen
niet onmiddellijk ter plaatse worden
opgelost. 'We brengen die wagens
naar de werkplaats. Daar staat goe
de testapparatuur, zodat we tegen
woordig veel storingen goed kunnen
lokaliseren, ook bij andere merken
dan Renault. Vorig jaar hebben we
96 procent van alle storingen die we
via dc ANWB Hulpcentrale hebben
binnengekregen, kunnen oplossen
Daarmee waren we de beste van
Nederland.'
Anekdotes
In de 25 jaar dat Garage Dros voor
de ANWB werkzaam is, verzorgde
Dros altijd zelf de storingsdiensten.
'Het personeel wilde dat ook wel
doen, maar ze wilden wel alle uur
tjes betaald hebben en dat ging
gewoon niet. Dus heb ik dat altijd
zelf gedaan. Spijt heeft hij daarvan
niet, want het leverde leuke verhalen
op voor feestjes en partijen. Talloze
keren kwam hij in actie voor honden
die zichzelf hadden ingesloten in
bloedhete auto's Of voor ouders
die het portier dichtklapten, terwijl
de baby nog op de achterbank in
het kinderstoeltje zat.
Eén geval staat hem nog helder voor
de geest. 'Ik werd te hulp geroepen
bij de auto van een Engelsman. Die
had een Renault 20 gehuurd bij het
vliegveld en die auto had hij gepar
keerd aan de IJsdijk om in het land
naar schapen te kijken. Met geen
mogelijkheid kreeg hij de auto meer
open Dat lukte mij natuurlijk wel,
maar toen bleek dat zijn sleutel met
in het contactslot paste. We ston
den echt voor een raadsel. Achteraf
bleek dat die kerel in Engeland ook
een Renault 20 reed en dat hij daar
stond te martelen met zijn eigen
sleutels. Dat zijn grappige dingen
Ook de nachten in de storings-
dienstweken waren vaak verre van
rustig. 'Ik ben wel eens gebeld voor
een auto met pech in De Koog,
om drie uur 's nachts. Toen ik daar
kwam. was de eigenaar ne' op de
achterklep de liefde aan het bedrij
ven met iemand Maak eerst je klus-
sie maar klaar, zei ik toen. En ik ben
wel eens 's nachts gebeld voor een
pomp. Een jong stel had de hulp
dienst ingeschakeld omdat hun tent
met luchtbuizen lek was.'
Niet altijd gaf hij aan de oproe
pen gehoor. 'Ooit werd ik 's nachts
gebeld voor een lekke band. Die
gast lelde de tong dubbel in de bek
en was zo bezopen, dat ik het ver
domde om heen te gaan. Ze waren
daar met een hele groep. Ik heb een
taxi voor ze gebeld en gevraagd of
die de sleutels van die auto wilde
meenemen. De volgende morgen
ben ik er naar toe gereden en ik wist
niet wat ik zag. Het was alles lege
drankflessen. Er lag meer drank
in die auto dan Jan de Wit in zijn
winkel heeft! De weg lag vol glas.
Uiteindelijk heb ik ook de politie
gebeld, want het was niet normaal
wat daar was gebeurd.'
Overdracht
Enkele jaren geleden besloot Dros
?ijn bedrijf af te stoten. Familieop
volging was er niet en het besef dat
hij dit met eeuwig zou volhouden,
werd steeds groter. 'Je moet met je
tijd mee en de ontwikkeling in deze
branche gaat heel hard. Je moet
heel veel doen om bij te blijven en
om dealer te mogen blijven. Dat
zag ik niet meer zitten.' Toevallig
kwam hij in contact met Edwin van
den Heuvel, toen werkzaam bij een
collega-dealer elders in het land. De
twee kwamen tot overeenstemming
en uiteindelijk nam Van den Heuvel
het garagebedrijf medio 2006 over,
door omstandigheden wel enkele
jaren later dan gepland.
Dros zelf bleef echter actief in het
bedrijf. 'Ik sta op de loonlijst en
werk nog vijf dagen per week. Ik
begin wel wat later en soms stop
ik eerder, maar ik blijf het prachtig
vinden. Vooral de storingsdienst.
Mensen zijn altijd blij als je komt. Ik
kan direct zien wie ik moet hebben.
Laatst kreeg ik bij de Gortersmient
een enthousiaste ontvangst van een
Amsterdamse. In plat Amsterdams
zei ze Lieverd, ik ben zo blij dat
je er bent en ze pakt me bij m'n
oren en geeft me een klapzoen op
beide wangen Prachtig toch?' In
de weken dat Grisnigt storings
dienst draait, doet Dros verkoop in
de showroom of stort hij zich op te
klaren klussen.
Ondanks het feit dat het bedrijf nu
in andere handen is en hij geen zeg
genschap meer heeft, leidt dat met
tot strubbelingen 'Ik snap best dat
het anders moest en ik kan me daar
goed bij neerleggen. Soms vraagt
Edwin nog wel eens hoe ik over
bepaalde dingen denk en dat vind ik
leuk. In andere gevallen haal ik mijn
schouders op en maak ik me er niet
druk over.'
Louise van der Sluis
Ferrie Trap en Peter Moerbeek in de Decorette van Woonhuys Moerbeek, waar behang, gordijnen, verf en andere
getoond.
worden
Regelmatig staat Cees Dros in zijn voormalige bedrijf nog te sleutelen aan gazonmaaiers, auto's of motoren.
