'Sylvana Simons in echt kleiner
Televisieopnames
Ex Wives club
Ultraloper van inzinking naar inzinking
Bijna 62 en toch de
120 kilometer lopen
Mul zand en slijmalg
teisteren ultralopers
Texel in Vaarbewijsspel
Ï7 Qeslaagd
Wat ik
TEXELSE g COURANt
Oud-Texelaar Jaap Duin (23) is aan
de Universiteit van Amsterdam afge-
studeerd in de Sociale Psychologie.
Voor zijn eindscriptie onderzocht hij,
samenwerking met TNO, welke
['groepsprocessen tussen moslims
en met-moslims een rol spelen 'in
•'discussies op internetforums. Hij
behaalde tevens een aantekening
sportpsychologie en mag zich nu
sportpsycholoog noemen.
Stemwerk
voor tieners
Klarina Combé verzorgt in mei een
cursus stemwerk en communicatie
voor tieners. Deelnemers leren dat
veel problemen in het dagelijks leven
te maken hebben met (een gebrek
aan) communicatie. Daarbij wordt al
snel naar de ander gewezen als bron
van misverstanden, maar vaak is de
oorzaak ook in de eigen communica
tie te vinden. Een gebrek aan com
municatie kan leiden tot onbegrip,
waardoor het individu los van de
groep komt te staan, wat pestge
drag tot gevolg kan hebben. Door
een betere wederzijdse communica
tie kunnen veel problemen worden
voorkomen. Aan de hand van impro
visaties en creativiteit wordt de deel
nemers geleerd de stem te gebruiken
als basis van bewustzijn en commu
nicatie. De cursus wordt gegeven op
11 en 18 mei, van 17.00 tot 20.00 uur.
Deelname kost €50,-. Voor aanmel
den en inlichtingen: Klarina Combé,
tel. 06-12765670 of 318617, e-mail
klarina.combe@texel.com.
Peter Witte en Colinda van der Vis, lopend in polder De Zandkes. ifoio Gerard Timmerman)
Paashaas in
Waalderstraat
Op Texel werd dit paasweekend met
volle teugen van het mooie weer
genoten. Vrijdag werd het eiland
overspoeld met weekendgangers,
vrijwel geen bed bleef onbeslapen.
Zaterdag heerste met name in Den
Burg, 'waar in de Waalderstraat
een paasmarkt werd gehouden
volop drukte. Er werden kinderen
geschminkt en zelfs de gezichten
van enkele paashazen waren ver
sierd. Lammetjes verhoogden de
voorjaarssfeer. fFoto e
Jan van der Marei is maandag
tweede paasdag winnaar gewor
den van de Zestig van Texel.
De 'man van de lange adem' uit
Aarlanderveen die tot voor kort
vooral bekendheid genoot van
zijn succes in de triatlon, deed
4.09.49 uur over de zestig kilo
meter. Bij de 120 kilometer kwam
Edward de Ruiter in 10.05.43 uur
als eerste over de finish. Snelste
vrouw op de 120 was Ida Verduin
(11.34.50), op de 60 km Annette
Voets (5.07.10).
De 26 deelnemers aan de '120', 260
aan de '60' en de 85 estafetteteams
hadden het vooral op het strand
zwaar. Niet alle lopers haalden de
finish. Op de '120' verontschuldigde
Ron Teunisse uit Heemskerk zich na
een kleine anderhalve ronde bij zijn
begeleider Jos Wessels en stapte
wegens uitputting uit de race. Van
de 26 ultralopers wisten uiteindelijk
21 de twee rondes te volbrengen.
Winnaar De Ruiter keek zo'n 95
Kilometer de kat uit de boom en liet
onder meer favoriet Wouter Hame-
linck en Veron Lust voor zich. 25
Kilometer voorde finish bij StayOkay
demarreerde de Groninger en stelde
de overwinning veilig. Tweede werd
Veron Lust, voor wie het de eerste
120 kilometer was. Hij volbracht de
tocht met een hielspoorblessure.
Wim Epskamp eindigde als derde.
De Belg Mare Papanikitas, vooraf
als favoriet bij de wedstrijd over
zestig kilometer getipt, kwam op
het strand in de problemen. Zijn
meefietsende begeleider, die voe
ding en drankjes aanreikte, kon op
het strand als gevolg van het mulle
zand het tempo niet bijbenen. Daar
door zat de Belgische ultraloper
meer dan een uur zonder voeding,
wat later zijn tol eiste. Ter hoogte
van monument De Schicht bij De
Cocksdorp liep hij nog voorop, maar
bij de Krassekeet werd hij ingehaald
door Van der Marei, waarna de Belg
het opgaf. Tweede werd Jaap Vis,
derde Elbert Voogt. Erik van der
Velden (4.39.04) liep met een vierde
plaats de door hem begeerde podi
umplaats net mis, maar bereikte wel
de hoogste plaats die een Texelaar
ooit had behaald, tilandgenoot Jan
van der Star (5.53.07) eindigde op
plek nummer 102. Van de ongeveer
260 deelnemers aan de Zestig haal
den er 202 de finish binnen de limiet
van 7 uur. De laatste (dol)gelukkige
was Annemarie Malschaert (Dor
drecht) die door broer Hans (Den
Burg) op de fiets begeleid werd. Bij
de estafette ging de hoogste eer bij
de mannen naar Atletiekvereniging
Veluwe (3.52.22) en bij de vrouwen
naar het team AV Phoenix (4.27.24),
dat een parcoursrecord vestigde.
Het snelste Texelse team was dat
van Ecomare (4.22.50) dat in de
laatste spannende etappe afstand
nam van een NlOZ/lmares team
(4.25,14).
Er zijn geen lopers uit de race
gehaald, de organisatie spreekt
over een geslaagd evenement,
waarbij zo'n 160 vrijwilligers betrok
ken waren.
Uitslagen:
120 km mannen: 1. Edward de Ruiter,
10.05.43, 2. Veron Lust, 10.20.20, 3. Wim
Epskamp, 10.24.49. 120 km vrouwen:
1. Ida Verduin-Boone, 11.34.50. 60 km man
nen: 1. Jan van der Marei. 4.09.49 1e M35,
2. Jaap Vis, 4.33.06 1e M50, 3. Elbert Voogt,
4.36.58, 4, Erik van der Velden, 4.39.04, 102.
Jan van der Star, 5.33.07. 60 km vrouwen: 1
Annette Voets, 5.07.10. 2. Majet Spoelder,
5.13.13. 3. Janet de Jonge. 5 33 52 Estafette
4 x 15 km mannen:
1. AV Veluwe, 3.52.22, 2. Stichts Langlauf
Team. 4.09.13. 3. Noordkop Atletiek 50+,
4.12.23. Estafette 4 x 15 km vrouwen. 1. AV
Phoenix, 4.27.24 (nieuw Parcoursrecord), 2.
Loopgroep Hoorn 2, 4.46.43, 3. Loopgroep
Hoorn 14.49.46. Snelste Texelse team: Eco
mare, 4.22.50.
zeggen wou...
Dagbelasting
Naar aanleiding van de discussie
over dagtoerismebelasting blijf ik
met een paar vragen zitten die ik
toch graag door de mensen in de
gemeenteraad beantwoord zou wil
len zien. Reeds eerder schreef ik
hierover, maar zoals gebruikelijk
kreeg ik geen respons van de men
sen die het beleid maken en bleef ik
met mijn vragen zitten.
Invoering van de nieuwe belasting
zou kunnen, zonder het gelijkheids
beginsel uit onze Grondwet geweld
aan te doen, waarin wordt gesteld
dat iedereen gelijk behandeld dient
te worden, er wordt dus van uit
gegaan dat alle toeristen gelijk zijn
omdat er op andere plaatsen
elders in het land zo'n heffing is, zou
het hier ook kunnen. Dat het meren
deel van de Nederlandse gemeenten
deze heffing niet heeft, is niet van
belang. Daar zou ook naar gekeken
kunnen worden, waarop het besluit
zou kunnen-volgen de heffing niet in
te voeren.
Het is net als bij de hondenbelas
ting. Je kunt de wet uitleggen zoals
die op dat moment het meest gun
stig uitpakt voor de beleidsmakers.
En dan het liefst onder de noemer
gelijkheid. Als het daar echt om
gaat, en niet om de inkomsten, kun
je natuurlijk ook besluiten over de
eerste verblijfdag van langer ver
blijvende toeristen geen belasting
te heffen. Dan is het hele probleem
uit de wereld, want dan is er ook
gelijkheid.
De belangrijkste vraag is wiens
belang met weer een nieuwe hef
fing wordt gediend. Hebben wij er
Texel speelt een klein rolletje in
een nieuw bordspel over varen.
Een van de zes 'havens' in het
zogeheten Vaarbewijsspel is naar
het eiland vernoemd.
Het spel, dat in augustus op de
markt kwam, is sinds kort op het
eiland verkrijgbaar. Jan Moens uit
Den Burg heeft het geïntroduceerd,
nadat hij de maker van het spel, Bas
Kesting, op het vliegveld van Malta
had ontmoet.
Spelers moeten met boten langs
de zes havens varen en onderweg
vragen beantwoorden. Moens: 'De
vragen en de antwoorden komen
overeen met de theorie die je moet
leren als je examen doet voor het
Klein Vaarbewijs 1 en het Klein
Vaarbewijs 2. Je kunt daar dus spe-
vaar- lenderwijs voor oefenen.'
Hatiumi Het spel heeft Moens op het idee
Texelfomls
Samen werken aan rlc Texelse samenleving
Bijna 62 jaar en toch 120 kilometer hardlopen. Koos Radema
ker uit Amersfoort wil bewijzen dat het kan. Hij is maandag
tweede paasdag één van de ultralopers die om half vijf 's
morgens aan de start verschijnen. Ook verslaggever Gerard
Timmerman is vroeg uit de veren en fietst als begeleider een
ronde met hem mee.
als gewone burgers baat bij als toe
risten of dagjesmensen wegblijven?
Of dat ze nooit meer terugkomen
omdat ze zo 'aardig' worden ont
vangen dat ze direct moeten beta
len? Of hebben de horeca en de
ondernemers er baat bij?
Naar mijn idee wordt er door ieder
een geïnvesteerd om uiteindelijk
geld te verdienen en vooral om toe
risten nog eens terug te krijgen. Het
plan dat nu bedacht is om de kas
te vullen, zal er deels voor worgen
dat het tegenovergestelde gebeurt.
Texel staat al bekend als duur en
dan is zo'n druppel extra genoeg
om de emmer te doen overlopen.
Een andere vraag is waarom wij
als inwoners eigenlijk helemaal niet
worden gehoord. Wij vormen toch
echt met z'n allen de gemeente
en de desbetreffende raadsleden
zijn onze vertegenwoordigers. Mis
schien dat er dan ook bij ingrijpende
beslissingen eens aan de burgers
gevraagd kan worden hoe zij hier
over denken, en, nog belangrijker,
dat er dan ook naar de gemiddelde
mening wordt geluisterd.
Frans van der Reyken,
Den Burg.
Vooraf wordt het doel gesteld:
'Dezelfde tijd lopen als vier jaar
geleden. De eerste helft binnen de
zes uur.' Met dat voornemen stop
pen we de flesjes met voedings
drank in mijn linker fietstas, in de
rechter een thermoskan hete koffie,
want cafeïne kan op dit vroege uur
geen kwaad. Wanneer de groep van
26 lopers en net zoveel bijrijders
vertrekt, verkeert Texel nog in diepe
rust. Als we via de Hogeberg, de
Schansweg en de Redoute in rustig
tempo Oudeschild passeren is het
vrijwel windstil en de gevoelstem
peratuur nog redelijk aangenaam.
In het licht van maan en sterren een
bijzondere ervaring. Waarom doe
ik dit niet vaker? De lopers hebben
zich luchtig aangekleed, maar ik
heb voor de zekerheid mijn ski-jack
en handschoenen aangetrokken en
een wollen muts opgezet. Dat blijkt
geen overbodige luxe. Als we ons
met een gangetje van amper tien
kilometer per uur over de IJsdijk
in noordelijke richting verplaatsen,
steekt een kille wind op. Ik moet
denken aan Frans Hopman, die in
tamelijk dunne fietskleding aan de
tocht is begonnen. Van trappen in
dit tempo word je niet warm.
Ook Carla Roeper, die de Duitse
Heike Pawzik begeleidt die zeven
keer de beruchte Spartatlon van
245 kilometer heeft volbracht,
rilt van de kou. Gelukkig weet ze
onderweg een jack te bemachtigen,
waarmee ze zich warm kan houden.
Bij de Krassekeet stapt begeleider
Willem Keijzer van de fiets. 'Kouwe
handen, eerst effe beuken', slaat
hij zijn handen warm en haakt weer
aan. Zelf gun ik me nadat ik mijn
loper voor de tweede keer de fles
heb aangereikt de tijd om de ther
moskan aan te spreken en giet een
beker hete koffie naar binnen.
Wie denkt dat ultralopers hun presta
tie in opperste concentratie leveren,
heeft het mis. Koos praat aan een
stuk door. Is het niet met Heike dan
wel met zijn bijrijder. 'Bij deze sport
is het de kunst om zacht te lopen.
Daar word je niet vermoeid van, je
kunt er prima bij praten.' Gelegen
heid dus om de vraag te stellen
wat iemand met een ogenschijnlijk
gezond verstand bezielt om vrijwillig
zóveel te lijden. 'Nieuwsgierigheid.
Ik wil weten waar mijn grenzen lig
gen, wat het lichaam aan kan. Dat
doe je stapje voor stapje. Ik ben
begonnen met kortere afstanden,
daarna de eerste marathon, dan
de vijftig kilometer, toen zes uur
hardlopen. Zolang alles goed gaat
kun je er relatief makkelijk een paar
kilometer bij pakken. Wat gebeurt er
met je lichaam, hoe moet je dat voe
den? Als ultraloper moet je inzinkin
gen te boven kunnen komen. Want
op deze afstanden kom je momen
ten tegen dat je lichaam zegt: het
is genoeg geweest, nu maar wan
delen. Daar leer je mee omgaan. Je
rust moet je nemen bij drinkposten
Dan is wandelen functioneel.'
Maar kramen komen we deze eer-
rust. Dan komt een auto in zicht.
Met daarin een onderkoelde Frans
Hopman, die zich warmt aan de
thee die vriendin Tineke vanaf paal
33 heeft ingevlogen. In een warme
jas vervolgt hij zijn tocht, want zijn
loper gunt zich geen pauze. Later
vertelt de geoefende fietser hoe hij
flink heeft moeten pedalen om zijn
loper in te halen en dat hij er hevig
zwetend nog net in slaagde zijn
maat bij paviljoen Beach Inn een fles
toe te stoppen. Fietsend over het
onverharde pad in de Nederlanden,
staat ook mij het zweet op de rug.
Koos zegt weinig. Hij moppert over
hoe de kou aan de oostkant van
het eiland vat op zijn spieren heeft
gekregen, de eerste inzinking komt
tientallen kilometers eerder dan hij
had gehoopt. Op het strand moet
ik hem laten gaan. Fietsen door het
mulle suppletiezand is geen doen,
met een fles in de hand wacht ik
moeten de gefolterde lopers over
geleverd aan hoog water, mul zand
en hinderlijke slijmalg zichzelf moed
inspreken. Zittend op een duintop
zie ik Koos geruime tijd later nade
ren. Het vermoeide gelaat spreekt
boekdelen. 'Ontzettend zwaar. Dit
is mijn laatste 120, mijn motor is te
klein geworden voor dit werk. Ik had
gehoopt binnen zes uur op 't Horn-
tje te zijn, om vóór de lopers van
de 'Zestig' uit te kunnen gaan.' Dat
gaat niét lukken. Op de Mokweg
rennen honderden fris ogende ren
ners ons tegemoet. Koos leeft op bij
de heroïsche toejuichingen aan zijn
adres, 't Horntje komt in zicht, waar
echtgenote Anneke na ongeveer
zes uur en een kwartier klaar staat
om haar zwoegende man tijdens de
tweede ronde te begeleiden. Zelfs
op de fiets moet ik daar nu even niet
aan denken.
Na wat slaap te hebben ingehaald.
Ultraloper Koos Rademaker (61), lopend over het buitendijkse fietspad ter hoogte van De Schorren.
ste ronde niet tegen. Terwijl wij
kilometers maken, liggen de vrijwil
ligers die straks de stands beman
nen nog heerlijk op één oor. Ze zijn
niet de enigen. Op afgelegen par
keerplaatsen passeren we onder
weg een paar campers waar de
dichte gordijnen niets te raden over
laten. Kennelijk zuinige kampeer
ders, want het mag met Pasen dan
druk zijn, op de camping zijn nog
voldoende plekjes over. Niet alleen
wildkampeerders, ook -plassers en
-poepers, want als ultraloper moet
je toch wat. Er zijn er ook die stug
doorlopen. Koos: 'Je kunt je plas
onderweg laten lopen. Het zijn maar
kleine hoeveelheden en het droogt
snel weer op.' Veel kan het inder
daad niet zijn, als ter hoogte van de
vuurtoren het bordje dertig kilome
ter is gepasseerd (een kwart) heeft
hij nog maar één van de zes flessen
van een halve liter opgedronken.
Kennelijk weer uitgezweet. Tegen
die tijd is de zon opgegaan en wordt
de temperatuur aangenamer. Echte
kampeerders passeren we bij de
camping van Sluftervallei, waar hier
en daar een tent staat. Nog in diepe
hem op bij het Pachapaadje. Hij
heeft op het strand moeten afzien,
maar op de harde Randweg trekt hij
weer bij. We rijden verder richting
Jan Ayeslag.
Is dit nog wel een gezonde sport?
Koos: 'Ik meet het af aan mijn her
stel. Soms heb ik wel eens een paar
dagen spierpijn, maar dat gaat vrij
snel over. Ik knap snel weer op en
daaraan merk ik dat het goed is te
doen. We lopen in hetzelfde tem
po als de boodschappers vroeger.
Jan Knippenberg schreef er al over.
Die historische gedachte spreekt
me aan, ik voel we wel verbonden
met die boodschappers.' Geniet hij
onderweg wel van het lopen? 'Er
zijn momenten van wel, dat ik alles
vergeet. Eén of twee keer is het me
overkomen dat het voelde alsof ik
zweefde, de wereld onder mij door
draaide. Heel wonderlijk, maar je
kunt het niet oproepen.'
Terug naar de werkelijkheid en wel
op het Jan Ayeslag, waar ik Koos zijn
gordel met energiedrankjes aanreik
en hem sterkte wens. Terwijl wij fiet
sers ontspannen over de verharde
weg naar de Horsmeertjes trappen.
rijd ik hem rond een uur of vier 's
middags op de motorfiets tege
moet. Onderweg kom ik ultra- (60
en 120) en estafettelopers tegen,
aanzienlijk minder fris ogend dan
vanmorgen. Bij een enkeling kun je
het geen lopen meer noemen, meer
zwalken. Maar opgeven is er met
nog een kilometer of twaalf te gaan
kennelijk niet bij. Een heel eind ver
der kom ik. buitendijks ter hoogte
van De Schorren, Koos en Anneke
tegen.
Voor de schoonheid van Texel heeft
hij al tientallen kilometers geen oog
meer, maar met nog minstens een
paar uur te gaan wil hij van geen
opgeven weten. 'Je loopt er nog
kwiek bij', spreek ik hem moed in.
Uiteindelijk bereikt hij rond zeven
uur 's avonds, veertieneneenhalf
uur na de start, het eindpunt bij
StayOkay. Ruimschoots boven de
limiet, maar met gepaste trots. 'Ik
was niet de laatste.' Dat klopt, rode
lantaarndrager Heike Pawzik finisht
zo'n vijftig minuten na hem.
Tekst en foto Gerard Timmerman
Het overkomt je niet iedere dag
dat er een cameraploeg op je erf
staat. Henk Zoetelief en Dani
elle Kaczor van de Eagles Ranch
vonden het dan ook leuk om een
keer mee te maken. Dinsdag wer
den er op hun boerderij opnames
gemaakt voor het programma Ex
Wives club van RTL 5.
De cameraploeg liet een half uur op
zich wachten, maar nam vervolgens
ruimschoots de tijd om opnames te
maken. Ook presentatrices Sylvana
Simons en Esther Blinker waren
aanwezig. Blinker: 'Ik ben één keer
op Texel geweest, maar dat was
lang geleden. Daar weet ik niet
meer zo veel van.' Simons had Texel
vaker bezocht voor vakantie. 'Het is
een mooi eiland. Vandaag zijn we
helaas alleen maar aan het werk.
We hebben geen tijd om meer van
het eiland te bekijken.'
In het programma komen de pre
sentatrices in actie voor geschei
den vrouwen. Monique Jorritsma
uit het Duitse Gangelt (vlak over
de grens bij Sittard) ligt in echt-
schelding. Haar man betaalt geen
alimentatie voor hun twee kinderen.
'Ik ben vijftien kilo afgevallen door
de scheiding. Veel merjsen vinden De makers
dat veel, maar ik vind het wel mee- opnames.
gebracht weer eens over de ontwik
keling van een nieuw bordspel over
Texel na te denken. 'Binnenkort ga
ik eens bij de VW praten. Er is ooit
een Texels ganzenbord geweest,
maar het is aardig weer eens met
iets nieuws te komen.' Het Vaar
bewijsspel is verkrijgbaar bij Nauta
Boek in Den Burg en de winkel van
Roel Veldman in De Cocksdorp.
Monique Jomtsma maakte een tandemsprong boven Texel.
vallen.' Simons en Blinker probeer
den Jorritsma ervan te overtuigen
dat ze meer moet eten. Blinker:
'Deze lammeren worden verzorgd
door hun moeder. Daarom is het
belangrijk dat zij goed eet. Dat moet
jij ook doen.'
Na het bezoek aan de lammetjes,
was het de beurt aan de paarden
stal. Het doel van het bezoek aan
de boerderij was dat Jorritsma tot
rust kwam door de dieren te aaien
Dat kwam ze volgens eigen zeg
gen ook, alleen waren de paarden
minder kalm. Tijdens de opnames
begon een paard in het achterste
hok te bokken. Dit dier werd naar
buiten gebracht zodat de opnames
ongestoord verder konden gaan.
iFoto T/aiia oan ouden) Kaczor vond alle commotie 'wel
grappig'. 'Het zijn allemaal gewone
mensen die hun werk doen Ze zijn
heel aardig.' Volgens haar man was
Simons in het echt kleiner dan op
televisie. Kaczor- 'Als ze naast Ron
Brandsteder staat in het program
ma Dancing with the Stars, draagt
ze vast hoge hakken.' De camera
ploeg zou in eerste instantie naar
De Noordkroon gaan. 'Daar hebben
ze niet zo veel kleine beesten Daar
om stuurde Renske van den Tempel
ze door naar ons', aldus Kaczor.
Na het bezoek aan de boerderij
toog het productieteam naar Para
centrum Texel waar Jomtsma een
tandemsprong maakte. Of ze uit
eindelijk tot rust is gekomen, is
maandagavond om half tien te zien
op RTL 5.
DONDERDAG 12 APRIL 2007
