Jaap Kiewiet werkt al zes jaar in Dubai
Buitrug duikt op
in Ierse wateren
rv
'Baan van 9 tot 5
is niets voor mij'
Stil protest bij veerhaven
Meidenvoetbal Texel'94 explosief gegroeid
'Moeder heeft het eiland nooit kunnen vergeten'
Walviswervel
tussen garnalen
TEXELSE COURANT
Kiewiet wijst in een boek de jachthaven Mina Seyahi
ïrnalenvissen.o. w
ut zeehonden
De buitrug die in mei 2007 in het
Marsdiep rondzwom, is eind vori
ge maand meer dan 1000 kilome
ter daarvandaan levend opgedo
ken voor de oostkust van Ierland.
Stichting De Noordzee en de Irish
Whale and Dolphin Group hebben
dinsdag vastgesteld dat het daad
werkelijk om dezelfde walvis gaat.
Het is het eerste bewijs dat buit
ruggen migreren binnen Europese
wateren en de eerste keer dat een
buitrug in zowel de Noordzee als
de Ierse zee gezien.
De ongeveer tien meter lange wal
vis werd van 10 tot en met 13 mei
2007 een paar maal in het Mars
diep gezien, maar verdween daarna
spoorloos. Op 28 september dook
voor de kust van Cork een buitrug
op die nog niet eerder in ieriand was
gezien. De foto's werden door de
Irish Whale and Dolphin Group op
hun website gepubliceerd en opge
merkt door Stichting De Noordzee.
Met behulp van het College of the
Atlantic werd vastgesteld dat het
om hetzelfde exemplaar gaat. Deze
Amerikaanse organisatie beheert het
overzicht van alle buitruggen in het
Noord-Atlantisch gebied.
Volgens Stichting De Noordzee en
de Irish Whale and Dolphin Group
(IWDG) is het uniek dat het dezelfde
buitrug is. Padraig Whooley van de
IWDG: 'We zijn in 1999 begonnen
met het verzamelen van waarnemin
gen van buitruggen en het bewijs dat
buitruggen migreren binnen Euro
pese wateren is tot nu toe onze
grootste doorbraak.' Het is volgens
Wouter Jan Strietman van Stich
ting De Noordzee nog een raadsel
hoe het dier Ierland bereikt heeft:
'Het dier kan zowel via de noor
delijke route om Groot Brittannië
heen gezwommen zijn, als via de
zuidelijke route, door het kanaal. De
zuidelijke variant is op de allersnelste
manier al minstens 1000 kilometer
lang, de noordelijke variant minimaal
1200 kilometer. Een hele tocht dus.'
Stichting De Noordzee is blij nu te
kunnen vaststellen dat de buitrug
de reis door de ondiepe Noordzee
heeft overleefd. Uit het vorig jaar op
initiatief van de stichting verschenen
boek Walvissen en dolfijnen in de
Noordzee blijkt dat buitruggen in de
Noordzee zeldzaam zijn. Tot nu toe
zijn er vijf bultriiggen gesignaleerd,
waarvan drie uiteindelijk strandden.
Volgens auteur Kees Camphuysen
is er aan de buitrug in het Marsdiep
bijzondere aandacht besteed om
kenmerken te vinden die een latere
herkenning mogelijk zouden maken.
Dat dit nu inderdaad gelukt is, is
uniek. Tevens is dit een bewijs dat
walvissen die dicht onder de kust in
Nederland opduiken niet altijd ziek of
in de problemen hoeven zijn.
De buitrug in Nederland. Uit de littekens
van afgevallen zeepokken op de Imker
onderkaak kan worden vastgesteld dat
het om dezelfde bult rug gaat als die in
Ierland.
Niet alleen vis, maar ook de wervel
van een walvisachtige vond Johan
Hutjes uit Oudeschild dinsdag in
zijn netten. Hij deed zijn vangst
met de TX35 Zeester, waarmee
hij dagelijks in gezelschap van
toeristen in De Scheer garnalen
vangt. Hutjes schonk het bot aan
het Maritiem en Jutters Museum,
waar nog tot half november een
tentoonstelling te zien is over de
Texelse walvisvaart, samengesteld
uit de omvangrijke collectie van
Adrie en Ineke Vonk.
Drie keer goud
voor Eschweiler
Zwemmer Sverre Eschweiler
heeft zondag bij het Sprintgala in
Zaandam drie gouden medailles
in zijn leeftijdscategorie (voor
14-jarigen) gewonnen.
Op de 50 meter vrije slag kwam hij
tot een tijd van 25.61 seconden,
de 50 meter rugslag zwom hij in
29.04 en voor de 50 meter vlin
derslag had hij 29.13 nodig. Zijn
tijd op de rugslag was zelfs goed
genoeg voor de eerste plaats in
het algemeen klassement. Op de
andere afstanden werd hij daarin
tweede. Bovendien verbeterde hij
in alle gevallen zijn persoonlijk
record.
Nóg meer allure kreeg Eschwei-
lers prestatie doordat hij op de
vrije slag zijn derde startbewijs
voor de Nederlandse jeugdkampi
oenschappen bemachtigde. Deze
worden later dit seizoen in Ter-
neuzen gehouden. Op de rugslag
voldeed hij aan de limiet voor
de sprintkampioenschappen voor
jeugd en senioren in Alkmaar.
AMNESTY
International
bied
:h o
iwitt
rd, f
Nee
ditic
VRIJDAG 2 NOVEMBER 2007
De bouwmaterialen die in de buurt
van de onlangs gesloopte voor
malige dienstwoning van haven
meester en toezichthouder Dirk
Westerlaken op veerhaven 't Horn-
tje liggen, worden gebruikt voor
onderhoud van de veerhavens op
Texel en in Den Helder. Het is een
opslagterrein van Rijkswaterstaat.
Niet tot genoegen van iedereen,
want bij het terrein hangt sinds
kort een spandoek met de tekst
Zeewering of industrieterrein?
Het is kennelijk opgehangen door
mensen die zich aan de bouwma
terialen storen.
Beeldbank Texel
Voor veel mensen klinkt Dubai
exotisch en ver weg. Niet voor
Jaap Kiewiet. Hij woont en werkt
er zes maanden per jaar. Zes
weken werken en dan is hij weer
zes weken vrij om naar zijn gezin
in Den Burg te gaan. Dat doet hij
al zes jaar lang met veel plezier.
'Ik vind het lekker om terug naar
Nederland te komen, maar ga ook
graag naar Dubai.
Voor de kust van Dubai worden
kunstmatige eilanden aangelegd
om het toerisme een flinke impuls
te geven. Kiewiet 'De sjeik zag dat
de oliereserves terugliepen en dat
daar over vijftig jaar geen inkomsten
meer uit vielen te halen. Hij richtte
zich op het toerisme en wilde iets
unieks. Er moest iets zijn om toeris-
boven het water uit omdat men het
open karakter wil behouden. Hij
loopt langzaam op om de golven te
breken. Dit concept is in Nederland
bedacht en er is geopperd om zoiets
ook voor de Nederlandse kust aan
te leggen als kustbescherming.'
Kiewiet begon zijn carrière in 1971
op de koopvaardij. 'De eerste keer
was ik een jaar van huis, daarna
negen maanden. Dat werd later
teruggeschroefd naar zes en op het
einde naar vier maanden.' Toen zijn
vrouw zwanger raakte, besloot hij
werk te zoeken waarbij hij niet zo
lang van huis was. Een kennis wees
hem erop dat ze bij Van Oord machi
nisten zochten. 'Ik werkte eerst acht
jaar lang op een hopper en daarna
een jaar op een cutter. Maar de cul
tuur op de cutter beviel me niet zo.
ten te lokken want voor het strand
kunnen ze ook ergens anders heen.'
De sjeik wilde de kustlijn vergroten
en legde kunstmatige eilanden aan.
Door de ontstane ruimte kunnen er
nu luxe hotels en woningen uit de
grond worden gestampt.
Van Oord, de baggeraannemer in
Rotterdam waarbij Kiewiet in dienst
is, legde een eilandengroep aan
in de vorm van een palmboom
en kreeg een contract voor onder
meer een eilandengroep in de vorm
van de wereld. Kiewiet is werk
zaam als machinist op één van
de twee steenstorters. 'We hebben
bijvoorbeeld om De wereld een dam
gelegd van 25 kilometer lang en die
32 miljoen ton stenen bevat. De
muur steekt maar anderhalve meter
Men voelde zich bedreigd omdat ik
van een hopper kwam. Toen werd ik
twee weken naar Ierland gestuurd
om daar op een steenstorter te
werken. Ik wilde er niet meer weg,
zo'n goede mentaliteit heerste er. In
februari 2001 ging ik naar Dubai om
op een steenstorter te werken.' Hij
zag de stad in korte tijd veranderen.
'Toen ik er kwam was het Hardrock
café het hoogste gebouw dat op het
palmeiland Jumeirah stond Nu zie
je dat al niet meer omdat er allemaal
hotels omheen zijn gebouwd.'
Op de steenstorter werkt hij met
Nederlanders, Filippijnen en Indi
ërs. 'De sfeer is goed. Alleen met
de Filippijnen hadden we in het
begin wat problemen. Die waren
het niet gewend dat ze als gelijke
alle auto's te kijken die hem links en
rechts voorbij schoten. De instruc
teur lag ernaast met een plastic
lepeltje in zijn mond te slapen. Zulke
dingen gebeuren daar.' Met regen
houden bestuurders geen rekening.
'Vorig jaar had het drie dagen achter
elkaar geregend waardoor de stra
ten blank stonden. Maar iedereen
bleef als een gek rijden. In die drie
dagen gebeurden 527 ongelukken
en vielen dertig doden.'
Hij heeft er geen moeite mee iedere
keer zes weken van huis te zijn. 'Ik
ben een zeeman dus dat gaat toch
kriebelen. Ik heb wel geprobeerd
aan wal te werken, maar dat was
niets voor mij. Dan ga je om negen
uur van huis met je broodtrommeltje
onder je arm en kom je om vijf uur
thuis waarna je je benen op tafel
legt en van moeder de vrouw een
biertje krijgt. Aan boord geniet je
een zekere vrijheid die je aan wal
mist.' Als hij in Dubai is, heeft hij
zo'n twee keer per week contact
met zijn vrouw en twee zonen. Ze
zijn nog nooit bij hem geweest. 'Ik
zou mijn oudste zoon graag eens
willen meenemen om te laten zien
hoe het daar is, maar ik weet niet
of dat wel kan in verband met
de verzekering aan boord van de
steenstorter. Dat moet ik eerst uit
zoeken.' Als hij zes weken op Texel
is, verveelt hij zich niet. 'Er zijn altijd
wel klusjes die blijven liggen. Ook
kan ik dan aandacht aan mijn hobby
besteden, schieten.'
Hij hoopt dit werk nog lang te
mogen doen. 'Je hoort vaak dat
machinisten last krijgen van hun rug
en knieën omdat ze veel traplopen.
Ook is het werk slopend omdat je
lang achter elkaar werkt en het eten
er wel eens bij inschiet. Ik voel me
lichamelijk nog fit, dus voorlopig wil
ik nog wel door.'
Zand en schelpen van het Texelse
strand bedekken het graf van de
op 30 april overleden en in Gouda
begraven Cornelia van der Hoe
ven-Tuinder. 'Hoewel mijn moeder
al in 1945 naar de overkant is ver
huisd, is ze altijd Texelse geble
ven. Op deze manier heeft ze toch
een stukje eiland bij zich', vertelt
dochter Margreet van Leeuwen
van der Hoeven, die samen met
vijf van haar zes zussen vorige
maand op Texel was om het zand
en de schelpen te verzamelen.
De op 26 maart 1920 geboren Cor
nelia Tuinder groeide op in Den
Burg, waar haar vader een boerde
rijtje aan het Achterom had. Nadat
het bedrijf was verkocht, verhuisde
het gezin Tuinder-Huisman naar
de Wilhelminalaan. Cornelia, in het
dagelijks leven Kneel genoemd,
werkte als 'juf' op de bewaarschool,
de voorloper van de kleuterschool,
die destijds in de consistorie van de
hervormde kerk van Den Burg was
gevestigd. In de oorlog kreeg ze
verkering met Cornelis van der Hoe
ven. Hij was ondergedoken in Eier-
land. bij de oudste zus en zwager
van Cornelia, het echtpaar Donker.
'Na de oorlog zijn ze gelijk getrouwd
en naar Utrecht verhuisd, waar ik
ben geboren. Later is ze nog een
tijdje terug geweest. Ik heb drie jaar
op de lagere school in Den Burg
gezeten. Mijn vader werkte op de
boekhouding van Dros in Eierland,
waar landbouwwerktuigen werden
verkocht. Maar toen er geen werk
meer was, zijn ze weer naar de over
kant gegaan. Er zat niets anders op
Maar mijn moeder heeft eiland nooit
kunnen vergeten. Eigenlijk had ze
altijd heimwee', vertelt Van der Hoe
ven, die zelf ook iets speciaals met
Texel heeft. 'Het is mijn eiland, hier
liggen mijn roots.'
Na de verhuizing werd Texel het
vaste vakantieadres, 'leder jaar
zaten mijn moeder en wij de hele
zomer op het eiland. Mijn vader
kwam af en toe over. Toen ikzelf
zeventien of achttien was, ben ik
daarmee gestopt, maar. mijn ouders
zijn altijd blijven gaan. Ze logeerden
bij Pranger in de Dennen.' De Texel
se Courant hielp mee de band in
stand te houden. 'Als ik mijn moe
der belde, kon ik het horen wanneer
de krant net in huis was. Dan vroeg
ik: Zat je de krant te lezen? En dan
zei zij: Nee, ik had 'm net uut. Nor
maal praatte ze nooit dialect. Bij ons
in Gennep woont een oud-Texelaar,
Inse Bonne. Hij is jonger dan zij,
maar als mijn moeder bij me kwam
logeren, belde ik hem altijd even op,
want ze vond het heerlijk met hem
over Texel te praten.'
Nadat haar moeder afgelopen voor
jaar was overleden, werd besloten
het graf op een bijzondere manier te
decoreren. Dat gebeurde na zussen-
dag. die de dochters van Cornelis
van der Hoeven en Cornelia Tuinder
al vijftien jaar vieren en waaraan de
eerste jaren ook moeder meedeed.
'Met zes zussen - helaas was er één
ziek - zijn we naar Texel gegaan en
hebben we zand en schelpen van.
het strand gehaald en later over het
graf gestrooid. Dat leek ons een
mooi eerbetoon aan moeder.'
Loods matrassen
Graaf Isolatie in Oudeschild gaat de
productie uitbreiden met matras
sen van natuurlijke materialen. Om
ruimte te creëren bouwt het bedrijf
een loods met twee verdiepingen
met een oppervlakte van 1500 vier
kante meter De benedenverdieping
is opslagruimte en boven komt een
atelier met kantoorruimte. Martijn
de Vey, bedrijfsleider: 'We zijn de
matrassen nog aan het ontwikkelen.
Het is de bedoeling dat de loods er
op 1 maart staat en dat we dan ook
met de verkoop beginnen.'
werden behandeld. Als ze onder
danig deden, zeiden we doe eens
gewoon joh. Ze zullen ook nooit bij
ons aan de bar komen zitten. Maar
als wij bij hen komen, is het goed en
worden we uitstekend behandeld.'
Zijn baas heeft villa's voor zijn per
soneel gekocht en gehuurd, maar
daar is Kiewiet niet veel. 'Je werkt
twaalf uur per dag en daar komt dan
nog twee uur reistijd bij. Als je na
twee weken wisselt van dag- naar
nachtdienst werk je achttien uur en
ben je daarna achttien uur vrij. Dat
je zo lang achter elkaar werkt, is niet
erg. Er is geen stress en er hangt
een relaxte sfeer.' Nu is het er 27
graden, maar in de zomer kan de
temperatuur oplopen tot 50 graden.
'Je raakt eraan gewend. De eerste
jaren liep ik in sportbroekje, maar nu
heb ik gewoon mijn overall aan.'
Korte beleidslijnen
De manier waarop Dubai wordt
De selectie van Texel'94 MA1 bestaat uit (in willekeurige volgorde) Annette Vermüe,
Linsey Barends, Jeneesiya Ponniah, Sascha Vlaming, Marina van Maldegem, Pamela
Heerschap, Sara Eme, Marlies Roos, Renske Ellen, Myrthe van Heerwaarden, Kelly
Keuning, Yessica Haker, Michelle Bouthoorn, Anne van Heerwaarden en Manon
Walbeek.
Coach Kobus Kranenburg geeft leiding aan Texel'94 MC2, bestaand uit Miranda
Beuving, Shannon Bonne. Sarah Brons, Tessa Cofino, Mandy Drijver, Sascha Drijver,
Lotte Duvekot, Hanna Gaaff, Caria Kaiverboer, Anna Kuip, Eva Kuip, Jhessie Postma,
Lianne Roeper, Doris van de Steeg, Oxsana Visser, Linda Vlaming, Marieke de Vries en
Patricia Wiering.
aan waaraan hij heeft gewerkt.
/Foto Stona SÊon/BeeWban* Texel)
bestuurd, bevalt Kiewiet wel. 'De
beleidslijnen zijn heel kort. Het ver
keer bijvoorbeeld is een chaos en er
gebeuren veel ongelukken. Vooral
veel buitenlandse vrachtwagen
chauffeurs rijden door rood licht. De
sjeik zag dat en besloot dat chauf
feurs eerst een boete krijgen van
zo'n €500,- en als het daarna nog
een keer gebeurt, kunnen ze hun
rijbewijs inleveren en worden ze op
het vliegtuig naar huis gezet. Dat
plan werd binnen een week bedacht
en uitgevoerd. Heel anders dan in
Nederland waar eerst maanden
moet worden vergaderd.' Het ver
keer is volgens Kiewiet het meest
opmerkelijke van Dubai. 'Ik reed een
keer naar huis na een dienst van
achttien uur. Dan wil je gewoon snel
naar je bed, maar het schoot niet
op. Ik dacht hoe kan dat nouOp
een gegeven moment zag ik op een
rijbaan een lesauto staan. De leerling
zat versteend achter het stuur naar
De afdeling meidenvoetbal van
Texel'94 is de afgelopen jaren
explosief gegroeid. In totaal telt
de vereniging bijna zestiger speel
sters, verdeeld over drie teams. Zij
zijn onlangs door Duin Bouwbe
drijf BV in een nieuw tenue gesto
ken.
De leeftijd van de voetbalsters loopt
nogal uiteen. In de MC1 en MC2
spelen meiden die zijn geboren in
1992 of 1993. Ze zijn al meerdere
jaren actief. Vorig jaar werden ze in
het diepe gegooid, toen de KNVB
beide teams indeelde in de compe
titie voor MB-junioren. Daar lag de
gemiddelde leeftijd drie tot vijf jaar
hoger dan van de Texelse meiden.
Grote nederlagen waren het gevolg,
maar nu de bond voor een reëlere
indeling heeft gekozen, is de spirit
weer helemaal terug. MC1 verloor de
eerste wedstrijd en speelde daarna
één keer gelijk, maar heeft sindsdien
onder leiding van trainers/coaches
René Guldemond en Martin Huizinga
alles gewonnen. Doel is te eindigen
in de subtop van de ranglijst.
Bij de MC2 werd het fundament vorig
jaar gelegd door Mark Drijver. Onder
leiding van de nieuwe trainer, Kobus
Kranenburg, leek dit seizoen sprake
van een valse start. Maar achteraf
bleek dat de tegenstander waar
van werd verloren de kweekvijver is
van profclub AZ, waarvan het eerste
damesteam in de nieuwe landelijke
eredivisie speelt. Geen schande dus
om van te verliezen. Texel'94 her
stelde zich uitstekend en staat nu in
de middenmoot.
De speelsters van het (oudste) MA-
team spelen onder leiding van de
gedreven trainer en coach Bart
Heerschap al een paar jaar samen.
Het nieuwe seizoen zijn ze ingegaan
met het doel een positie in de subtop
van de 1ste klasse A te bereiken.
Hoewel de eerste drie wedstrijden
verloren gingen, geven de uitslagen
vertrouwen voor het verdere verloop
van de competitie.
Dat de vrouwen allang niet meer het
zwakke geslacht vormen, wordt ook
bij de pupillen duidelijk. Het jeugd-
bestuur van Texel'94 doet pogingen
een geheel uit meiden bestaand E-
pupillenteam te formeren. Daarvoor
worden nog enkele speelsters van
10 tot 12 jaar gezocht.
In Texel'94 MC1 spelen Denise Barhorst,
Marloes Bastiaanse, Shannan Eijkhout,
Tahnee Guldemond, Chanique Guldemond,
Naomi Hin, Laura van Holland, Mara
Huizinga, Corina Kamst, Miriam Koom,
Shannon Koom, Melissa Otten, Lisalou
Pam, Simone' Udding, Janine Venema,
Carmen van de Werff, Joyce Zijm en Alicia
van Zuijlen.
