Gemengde gevoelens over Hoonder eetcafé
Zitting kent verassende afloop
'Moet u er niet aan wennen
dat er naast u een café is?'
Ww}OT
Waddenfonds voor
tweede keer open
'Als ik dit naast me krijg,
zou ik ook bezwaar maken'
Het is nieuw, maar alsof
het er altijd al is geweest'
TEXELSE J COURANT
DE k/y/p
VRIJDAG 1 AUGUSTUS 2008
Eltekij en drinKE'RI)
Weoere. de- rechb
donderdag
dfaaiea Wij dié daq
Geen Keuken,
maar wé(
Wijn lekkere^
hofjes!
Een dienstmededeling voor de gasten.
Gespannen gezichten donderdag
in de Alkmaarse rechtbank. Uitba
ters en naaste buren van het kof-
fiecafé in Den Hoorn hoorden aan
hoe mr. S.A.B. Boer, raadsman van
de familie Dik, en mr. Cees Witte,
sprekend namens de gemeente,
voorzieningenrechter mr. J. Blok
land van hun gelijk probeerden te
overtuigen. De een met de bedoe
ling om het eetcafé te sluiten, de
ander om het open te houden.
Blokland had eerder dit jaar al vraag
tekens gezet bij de ruimtelijke onder
bouwing van het cafe en ook de
gemeentelijke beroeps- en bezwaar-
commissie oordeelde dat het café
niet strookte met het bestemmings
plan. Toch kregen de dames na lang
wachten groen licht van het college,
waarna het café op 21 juli open
mocht. Tijdens de zitting betoogde
de raadsman van de buren onder
meer dat de ruimtelijke onderbou
wing voor nog steeds niet deugt, dat
het bedrijf zich met aan de regels,
afspraken en vergunning houdt en
dat het college van b en w het effect
van de activiteiten, met name in de
keuken, niet goed heeft getoetst.
'De gemeente neemt het met zo
nauw met de regelgeving en is op
zijn minst heel passief met het con
troleren. Er is de gemeente blijkbaar
alles aan gelegen om de zaak open
te hebben en te houden.' Volgens
Boer was de bouwaanvraag verre
van compleet. 'Er is vergunning ver
leend voor een koffiecafe, maar het
is een restaurant geworden', ver
wees hij naar de menukaart waarop
ook warme gerechten staan. Maar
Witte legde uit dat sprake is van een
horeca-dagzaak en dat dit volgens
gemeentelijk beleid afwijkt van een
restaurant. 'Wat is dan het verschil?',
informeerde de rechter. Volgens de
gemeente bestaat een maaltijd in
een restaurant uit tenminste vijf
bestanddelen en hoeft dat in een
bijvoorbeeld een eetcafé niet zo te
zijn. Behoudens de 'schijf van vijf',
had de rechter deze versie nog nooit
gehoord. 'Welke bestanddelen?'
Hier begaf de gemeentelijke spreek
buis zich op glad ijs. Veel verder dan
aardapppels, groente, vlees, een
voorafje en dessert kwam hij niet.
De rechter maakte uit de 'culinaire'
verhandeling op dat een restaurant
meergangenmenu's serveert en een
horeca-dagzaak niet.
Loodsenplan
Wat betreft de onderbouwing van
de vergunning was er volgens Wit
te geen vuiltje meer aan de lucht.
Het Loodsenplan waarin het café is
opgenomen, is dan wel niet in zijn
geheel vastgesteld door de gemeen
teraad. de politiek heeft het volgens
Witte tijdens een zitting begin mei
wel als basis voor toekomstig beleid
en ruimtelijke procedures bestemd
en daarmee de weg vrijgemaakt voor
het horecabedrijf. Het café mag vol
gens de gemeente geen stankover
last of andere hinder voor de buren
veroorzaken. Maar dat gebeurde
wel. De uitbaatsters reageerden na
een klacht direct met de montage
van een meterslange afvoerpijp uit
de keuken. De rechter kwalificeerde
dit als een 'verbetering'. Maar vol
gens de raadsman van Dik was het
slechts een 'verandering' en stonk
het nog steeds. Wel een aanpas
sing die volgens hem niet volgens
de bouwvergunning is. De gemeen
te beloofde een opnamerapport te
maken en zonodig een aanschrijving
te sturen.
Tijdens de zitting bleek ook dat het
terras zonder de benodigde exploi
tatievergunning draait. Deze is wel
aangevraagd, maar nog niet afgege
ven. Samenvattend concludeerde de
rechter over de activiteiten in en rond
het café: 'U doet dus dingen waar
voor u geen vergunning heeft.' De
Bruijn: 'Wij gaan ervan uit dat alles
in orde is.' Blokland: 'Heeft u dat
gecontroleerd?' De Bruijn: 'Ik heb
meerdere keren naar het gemeente
huis gebeld en mij is verteld dat we
open konden gaan.' Volgens Witte
Het terras aan het pleintje in Den Hoorn is in trek.
is de benodigde exploitatievergun
ning voor het terras volgende week
een feit.
Aan het plaatsen van fietsen tegen de
gevel van de buren kunnen de café
uitbaters volgens De Bruijn weinig
doen. 'We melden dat het niet mag,
maar het zijn dok bezoekers van de
supermarkt die er hun fiets neerzet
ten. Wij kunnen toch niet zeggen wie
waar zijn fiets mag neerzetten. We
doen onze uiterste best om aan alle
ongemakken voor de buren een eind
te maken. Maar we zitten nu in een
heel drukke periode, lopen tegen
van alles aan en kunnen met alles
tegelijk.'
'Worst case scenario'
Toen rechter mr. Blokland de familie
Dik vroeg of die niet aan het idee
moet wennen dat er een café naast
haar is, kreeg hij weerwoord van Ellen
Dik: 'Alles waarvoor we vooraf heb
ben gewaarschuwd is uitgekomen',
doelde de buurvrouw op overlast
door stank- en geluid. Ze sprak van
een 'worst case scenario'. Ze gaf zelf
aan dat ze een poging had onder
nomen tot mediation, maar was er
met de buren niet uitgekomen. De
Bruijn: 'Zo'n mediator kost een hoop
geld en als beginnend ondernemer
hebben we dat niet.' In de raadszaal
circuleerde een uurtanef van €275,-.
De rechter vond hoge kosten geen
excuus om het niet te doen: 'Onder
nemen is ook risico nemen. Je bent
nooit een goede dokter voor jezelf',
adviseerde Blokland er een onafhan
kelijke deskundige bij te halen.
Na twee schorsingen bleek er bij de
betrokkenen voldoende draagvlak te
zijn om het er op te wagen, met als
pleister op de wonde dat de recht
bank de eerste sessie betaalt. Deze
poging tot mediation start medio
september. Tot die tijd wordt het ver
zoek tot schorsing aangehouden en
kan de zaak open blijven.
Opgeluchte gezichten bij De Bruijn
en Penha, maar duidelijk was dat
Ellen en Jaap Dik nog moesten wen
nen aan het idee. Maar het alterna
tief was volgens hun raadsman een
langdurige en kostbare procedure,
[EK ZIT ëem HAAR irt WHjöep]fc
Rnrvon goê£ Q Oi- 08- xooS
'Inn de Rats'
Texelaars die een beroep willen
doen op het Waddenfonds kun
nen van 8 september tot en met 17
oktober voorstellen indienen bij de
Uitvoeringsorganisatie Wadden
fonds in Leeuwarden.
Het is de tweede keer dat het fonds,
dat een looptijd van twintig jaar heeft,
wordt opengesteld. De landbouw en
visserij komen deze keer ook voor
waarbij zijn cliënten uiteindelijk toch
wel aan het kortste eind zouden trek
ken. Mr. Boer: 'Als de gemeente het
café wil, komt het altijd voor elkaar.
Elk gat zal worden gedicht. Op deze
manier houdt de familie een vinger in
de pap en kun je tot goede afspra
ken komen.' Ellen Dik vond het wel
frustrerend. 'Het gemak waarmee
de gemeente recht maakt wat krom
is.' Haar echtgenoot berustte: 'We
hebben ons best gedaan, het is niet
gelukt. Soms win je, soms verlies
je.' Ze vatten het wel sportief op. De
dames van het café kunnen een bos
bloemen verwachten.
subsidie in aanmerking. Beide sec
toren konden vorig jaar nog geen
beroep op het fonds doen. omdat
het ministerie nog moest onderzoe
ken in hoeverre er anders sprake
zou zijn van door Brussel verbo
den staatssteun. VROM en Brussel
zijn daarover nog steeds in gesprek
over dat onderwerp, maar door het
verruimen van de regelingen is een
omweg gevonden. Subsidieaanvra
gen die onder de €200.000,- blijven,
zijn vrijgesteld van verplichte aan
melding bij de Europese Commissie,
waardoor dat geen problemen hoeft
op te leveren. Ondernemingen uit
andere sectoren kunnen voor soort
gelijke 'beperkte steun' eveneens bij
het fonds terecht. Voor de landbouw
geldt de voorwaarde dat een bedrijf
met meer dan 250 werknemers heeft
en dat de jaaromzet lager is dan 50
miljoen euro. Voor de visserijsector
gelden geen restricties.
Het Waddenfonds beoogt het ver
beteren van de kwaliteit van het
Waddengebied. Innovatieve ontwik
kelingen, projecten om de natuur te
verbeteren, de kennis te verhogen
of de veiligheid van het gebied te
vergroten, komen in aanmerking. Er
wordt alleen subsidie verstrekt aan
nieuwe projecten. Zaken die onder
regulier beheer en onderhoud vallen,
komen niet in aanmerking. Projecten
moeten ook passen binnen de PKB
Waddenzee.
Bij de provincie Noord-Holland kan
tegelijkertijd een beroep op co-finan-
ciering gedaan worden. Het Wad
denfonds subsidieert met voor de
volle 100 procent, maar eist dat meer
partijen subsidie verstrekken. Eco
nomische projecten worden voor
maximaal 40 procent gesteund, de
rest voor maximaal 90 procent. Er is
dit jaar 33 miljoen euro beschikbaar,
waarvan één miljoen voor de zoge
heten kleine projecten. Onder dat
begrip vallen initiatieven die minder
dan €200.000,- kosten. Aanvragers
kunnen kleine projecten bundelen om
boven dat drempelbedrag aan subsi
diabele kosten uit te komen.
De Dienst Landelijke Gebied onder
zoekt na 17 oktober of aanvragen
ontvankelijk zijn. Die worden daarna
beoordeeld door een adviescommis
sie in Den Haag en, voorzien van
extra advies van een regiocommis
sie, voorgelegd aan de minister van
VROM (Cramer) die de subsidies toe
wijst. Texel viel vorig jaar met vier
projecten in de prijzen, wat een paar
miljoen euro opleverde.
Maar zelden zal een onderneming zó snel succesvol zijn geweest als
recent in Den Hoorn. Vanaf het moment dat Janien de Bruijn en Irene
Penha hun 'koffiecafé' Inn de Knip op maandag 21 juli openden is het
een aanhoudende drukte en hebben stoelen nauwelijks kans gehad
om af te koelen. De drukte is zodanig groot dat dorpsbewoners zelfs
bijspringen in de bediening. Maar niet iedereen is er blij mee. Woens
dag, daags voor de zitting in Alkmaar, peilden we de stemming.
Dc stemming zit er goed
hei dorpsplein in Den Hoorn. Irene Penha serveert drankjes op het terras.
Heftige gevoelens in Den Hoorn, waar
de buren tot dusver geen juridisch
middel onbenut lieten om de vergun
ning aan te vechten. Een opstelling
die tot felle reacties uit het dorp heeft
geleid. 'Kutwijf', is één van de scheld
woorden die de buurvrouw naar haar
hoofd heeft gekregen. Een dorps-
genote schreef in een emotionele
brief dat van 'buitenlanders wordt
verwacht dat die zich aanpassen. En
wat doen jullie...' In een ingezonden
brief die de redactie deze week kreeg
aangeboden staat: 'Of denkt deze
arrogante familie met de aanschaf
van een tweede huis soms het hele
dorp in hun macht te hebben of te
tiranniseren?' Omdat op de persoon
werd gespeeld, is deze ingezonden
brief ovengens geweigerd. Ook De
Bruijn ging stemmingmakerij niet uit
de weg. Verwijzend naar de aan Jaap
en Ellen Dik toegeschreven rijkdom
schreef zij: 'Het frustrerende is dat
geld macht geeft, want zij kunnen
eenvoudig advocaten inhuren.' Aan
roddels en achterklap heerst in het
dorp geen gebrek: de familie Dik zou
ook bij hun woning in Amsterdam
een horecabedrijfje gedwongen heb
ben te sluiten en Dik zou een proces
voeren tegen het ziekenhuis waarin
hij voor een hartkwaal is behandeld,
om maar wat te noemen.
Reuring
Tijd om neer te strijken op het terras
van dat omstreden café. Woensdag
morgen zijn alle tafeltjes bezet en
zodra er eentje vrijkomt, wordt de
lege plek tamelijk snel ingenomen.
Het moet gezegd, je zit er prachtig.
Het terras ademt sfeer, de stoelen zit
ten lekker, het uitzicht op het pleintje
en Diek is prachtig, er heerst reunng,
het is er gezellig en de koffie smaakt
goed, al lijkt de bediening nog wat
onwennig, maar dat zal met de drukte
te maken hebben. Ook binnen ziet
het er mooi, sfeervol en gezellig uit.
Zichtbaar is dat de dames er hun hele
ziel en zaligheid in hebben gestoken
en complimenten komen van alle
kanten. 'Het is nieuw, maar alsof het
er altijd al is geweest, zo vanzelf
sprekend', vertelt een dorpsgenote.
Velen zien het als een verrijking van
het dorp Laagdrempelig en exploi
tanten die goed aanvoelen wat er in
het dorp leeft. Sommigen kunnen er
geen genoeg van krijgen en hebben
er al drie keer warm gegeten. Warm
gegeten? Het zou toch een koffiecafe
worden. Maar de menukaart vermeldt
dat er ook warme gerechten wor
den geserveerd. Mits de gasten tijdig
bestellen, want om 21.00 uur sluit de
zaak Aan klanten geen gebrek. Kok
Jacob Blaauboer: 'Ik kom de keu
ken met meer uit.' Janien de Bruijn:
'Eerst dachten Irene en ik dat we het
met z'n tweetjes konden doen. Maar
vanaf dag één lopen we over van het
werk. Een half uur voordat we open
gingen, zaten de eerste mensen al
op het terras. Gelukkig krijgen we
volop hulp uit het dorp. Ze vinden
het allemaal prachtig.' Een groot deel
van het dorp leeft mee en volgt de.
ontwikkelingen met argusogen. Een
Hoornder die de verslaggever na een
interview uit het huis van de familie
Dik heeft zien komen, drukt hem op
het hart hen niet al teveel aandacht
te geven.
Stank
In de tuin van het aangrenzende huis
blijkt de opening niet onopgemerkt te
zijn voorbijgegaan. De familie Dik kan
volop 'meegenieten' van de verrich
tingen in de aangrenzende keuken.
In de tuin hangt woensdagmorgen
een doordringende baklucht. Ellen
Dik: 'Aan de geur weten we precies
wat hiernaast wordt gekookt.' Op
het moment dat de verslaggever op
bezoek is blijkbaar een uiengerecht.
'Maar ook kroketten, patat, pannen
koeken. gehakt en noem maar op.
Als de wind onze kant op staat, dan
zitten we er de hele dag midden in.'
Terug naar het koffiecafé: De Bruijn:
'We hebben één klacht over stank
gehad. De afzuiging hebben we met
een aangepast. Een grote pijp erop.'
Kennelijk zonder veel effect, zoals
de verslaggever heeft kunnen ruiken.
Zou de deur van de keuken soms
openstaan? En dan is er irritatie over
het veroorzaakte geluid. Niet zozeer
door de gesprekken op het terras,
want veel meer dan wat geroeze
moes dringt niet door. Maar regel
matig hoor je wel het gerammel van
flessen in kratjes. Ellen Dik: 'Kratjes
en afvalbaken zouden binnen staan,
maar het is er klein en daarvoor is
geen ruimte. Nu staan die naast het
café en horen wij de hele dag de her
rie. We horen nu ook vaker de claxon
van bijvoorbeeld de bus, die er door
de drukte niet doorheen kan. We
hebben hier een prachtige tuin waar
we graag en vaak zitten. Maar de
stank en de herrie verpesten het. We
worden er gewoon Gallisch van.' Ze
klaagt ook over de vele fietsen voor
hun woning. 'Ze hebben maar éen
fïetsenrekje.'
Onverschillig
Wéér naar het terras: 'Het is een
prachtig initiatief en goed voor het
dorp. Het zou zonde zijn als dit op
gezag van de rechter gesloten moet
worden. Maar aan de andere kant
kan ik de buren goed begrijpen.
Als ik zoiets naast me zou krijgen,
dan denk ik dat ik ook bezwaar zou
maken', vertelt een Hoornder aan
een kop koffie. Volgens een analyse
van Jaap Dik wordt deze Hoornder
gerangschikt in de tweede van de
drie categorieën die hij onderscheidt.
'Je hebt de fanatieke voorstanders
van het café, die tegen ons zijn.
De tweede groep, en volgens mij
de grootste, is redelijk onverschillig.
Ze vinden het café een leuk idee,
maar hebben ook begrip voor ons
standpunt. En de derde categorie
is tegen het café. Daar zitten ook
felle tegenstanders bij. Die zeggen
bijvoorbeeld tegen ons dat we onze
rug recht moeten houden of steken
ons met een kaartje een hart onder
de riem.'
Optimist
Maar wie zijn oor te luister legt, hoort
dat veel caféfans het verzet tegen het
café de familie Dik niet in dank afne
men. Hoe ervaren zij dat zelf? Ellen
Dik: 'Niet prettig natuurlijk, maar we
hebben niet het gevoel dat Hoorn-
ders ons uit de weg gaan. De meeste
praatten normaal met ons. een enke
ling uitgezonderd.' Jaap Dik: 'Door al
het commentaar zijn we het laatste
half jaar wat gehard geraakt. Maar
men moet goed beseffen dat wat wij
doen allemaal strikt binnen de wet
is. We proberen het zo netjes moge
lijk te doen. Ik vind zelf dat wij geen
onredelijke mensen zijn. Conflicten
ga ik als het kan uit de weg. Ik durf
te zeggen dat ik het vleesgeworden
harmoniemodel ben. Die geruchten
dat ik een proces voer tegen het zie
kenhuis of dat we in Amsterdam een
zaak hebben weggeprocedeerd zijn
volslagen onzin. Wij voeren ook geen
rechtszaak tegen onze buren, maar
tegen de gemeente. Als-die zijn werk
goed had gedaan, hadden wij geen
poot om op te staan. Maar het colle
ge van b en w is in deze kwestie veel
te soepel en meegaand geweest
Dat hadden we ze graag zelf ver
teld en we hebben de burgemees
ter uitgenodigd voor een gesprek,
schriftelijk zelfs. Maar ze heeft niets
van zich laten horen. Er woont hier
een raadslid in het dorp, maar ook
die hebben we hier nooit gezien. Er
zijn ons teveel knollen voor citroe
nen verkocht. Het is strijdig met het
bestemmingsplan en het Loodsen
plan waarin het café is opgenomen,
is geen officieel beleidsstuk.' Ellen
Dik: 'Het zou alleen een koffiecafé
worden, maar als je de menukaart
bekijkt, is het een volwaardig restau
rant.' Jaap Dik: 'Het is een compleet
opgetuigde horecazaak geworden.
En dan het terras. Dat is zómaar
neergezet. Ook dat is strijdig met het
bestemmingsplan en ook daar zullen
we bezwaar tegen aantekenen. De
rechter heeft uiteraard het laatste
woord. Ik ben optimist en ga ervan uit
dat wij in het gelijk worden gesteld.
Maar als de rechter anders oordeelt,
dan zullen we ons sportieve verlie
zers tonen en krijgen de dames een
grote bos bloemenEllen Dik- 'We
hebben niets tegen ze, met name
Irene heeft zich de laatste tijd suf
gewerkt.' Janien de Bruijn: 'Jaap en
Ellen zijn aardige mensen en houden
van gezelligheid. We hebben alleen
een zakelijk conflict met ze.'
Rijk?
Over het verwijt dat zij als 'rijke bui
tenstaanders' het dorp hun wil pro
beren op te leggen. Ellen Dik: 'Wij
buitenstaanders? We hebben deze
woning al sinds 1983. Aanvankelijk
als tweede woning, waar we vaak
verbleven. Ik woon hier nu al geruime
tijd permanent en ben hier zeker 300
dagen per jaar. Jaap heeft zelfs een
Hoornder familieverleden. Zijn groot
vader. Jacob Drijver, een broer van de
beroemde vogelwachter Jan Drijver, is
op Texel geboren. Hij kwam hier al als
kind.' Over hun vermeende rijkdom:
'Hoe zit dat dan met onze buren? Ze
bezitten een kapitale woning in Den
Hoorn, een kapsalon, inclusief pand,
in Den Burg en nu dit café. Wie is er
nou rijk?'
Tekst en foto's Gerard Timmerman
De tuin van Jaap en Ellen Dik, pal achter het café.
