Michiel Dekker voor NRC naar Peking
Jasper Boks verslaat Spelen voor Sportweek
Waar het succes is,
daar moet ik zijn'
'Droombaan of niet, er moet
wel gewoon worden gewerkt'
Dag in dag uit met
kinderen in de weer
TEXELSE 7 COURANT
Lizet blogt over stage in Spanje
Geknip^cr
MA21
SR*riS+'£>/±SrM+<i>
DINSDAG 12 AUGUSTUS 2008
Veel Texelaars en oud-Texelaars
verblijven in den vreemde. Om het
thuisfront op de hoogte te hou
den van het wel en wee hoeven
door de komst van weblogs geen
dure telefoongesprekken meer te
worden gevoerd. Dagelijkse bele
venissen, maar ook foto's zijn op
de weblogs te vinden.
De Texelse Courant bekeek het
weblog van Lizet Platte, ze verblijft
voor een stage in een hotel
in Malgrat de Mar in Spanje. Sinds
drie maanden zijn haar belevenis
sen als animatrice te volgen op
haar weblog.
Platte werkt in Hotel Reymar en ver
zorgt daar het animatieprogramma.
Aan haar werk ging een zware trai
ning vooraf. Lange dagen vol dans
pasjes bijvoorbeeld. Toch hebben
die volgens Platte wel hun vruchten
afgeworpen want ze danst naar
eigen zeggen 'al heel goed'. Een
gast dacht daar overigens anders
over: 'Dat doen jullie vast voor het
eerst', werd laatst opgemerkt.
'Poeh poeh'
In het hotel is ze ook verantwoorde
lijk voor het vermaak van de aller
kleinsten. Zowel binnen als buiten
werktijd wordt ze door de kinderen
'juffie' genoemd. In totaal heeft ze
gemiddeld tien tot twaalf kinderen
VERVOLG VAN PAGINA 1
GS vakantiehuis
Volgens GS moet eveneens beke
ken worden of het verdwijnen van
betaalbare vakantiehuizen wel een
provinciale zaak is en of de provin
cie daarin een rol moet spelen.
Noord-Holland kent 16.500 vakan
tiewoningen. waarvan er circa 3650
op Texel staan. Op het eiland is
het eveneens voorgekomen dat
goedkope eenheden voor duurdere
vakantiehuizen moesten wijken.
www.texelwereldwijd.TÜ
in de leeftijd van 3 tot 14 jaar. Daar
heeft ze haar handen vol aan: 'Een
hele klus, poeh poeh.'
Mee-eten
Platte zit in Spanje en doet aardig
haar best om zich in het Spaans
verstaanbaar te maken. De vele
Nederlanders maken het haar
alleen niet gemakkelijk. Begin
ik een keer in het Spaans, krijg
ik een Nederlands antwoord...'
Als animatrice is het hard werken
en ze maakt lange dagen. Toch
doet ze het met veel plezier. 'Vaak
word ik door gasten gevraagd aan
te schuiven aan tafel en mee te
eten of een drankje te doen, super
gezellig.' Als ze eindelijk rond mid
dernacht in bed ligt, kan ze haar
nachtrust goed gebruiken. Maar
anderen zijn juist op vakantie en
nemen het ervan. 'Dan maken ze
ongelofelijk veel herrie tot half drie
's nachts, fijn...' Platte zit tot begin
september in Spanje, naast hard
werken gaat ze regelmatig naar
het strand en ook Barcelona is een
geliefd dagtripje: 'Even op en neer
naar Barcelona.' Het internetadres
van de weblog van Platte is: http://
www.lizetplatte.waarbenjij.nu.
Kent u een (oud)-Texelaar die
momenteel in het buitenland verblijft
en een weblog bijhoudt? Bel dan
met de redactie: 362621 of stuur een
e-mailredactie@texelsecourant.nl
In het jongste nummer publiceert
het tijdschrift Esta een paginagroot
interview met Arthur Japin, naar
aanleiding van de film De Vliege
nierster van Kazbek. Texel komt
nauwelijks ter sprake, wel worden
sfeervolle foto's afgedrukt, gemaakt
op de set in en rond de kerk van
Den Hoorn.
Jasper Boks: 'Groot probleem is dat ze hier geen woord Engels spreken.'
Sportjournalist en oud-Oosteren-
der Jasper Boks ziet zijn bed dezer
dagen weinig. Voor het weekblad
Sportweek doet hij, bijgestaan
door een fotograaf, in zijn eentje
verslag van de Olympische Spelen
in Peking. Hij maakt er bijzondere
dingen mee. Zoals gistermorgen,
toen in het zwembad alles werd
stilgelegd voor het vertrek van pre
sident George W. Bush. 'Hij liep
langs en vertrok vervolgens in een
stoet met veertien auto's.'
Boks (34) maakt lange dagen in
Peking. Zondagmorgen was hij er
in het zwembad getuige van hoe het
Hollandse dames
kwartet een gouden
medaille veroverde.
'Na afloop een inter
view met de zwem
sters en vervolgens
gauw de bus in,
waar ik een deel van
het verhaal heb zit
ten uitwerken. Daar
na naar de Chinese
Muur, voor het wielrennen met Mari
anne Vos. En toen door naar het bas
ketbal met het Amerikaanse team,
om daar verslag van te doen.' De
opdracht was om in zijn eentje twaalf
pagina's te vullen, van elk sporton
derdeel vier pagina's. Veel tijd om de
artikelen uit te werken was er niet.
want de deadline van het weekblad
is op zondag. 'Ik heb tot dne uur 's
nachts zitten tikken. Dat was oven-
gens wel mijn drukste dag. Maar de
volgende morgen wel om 7.00 eruit,
naar het zwemmen. Veel meer dan
vier tot vijf uur slaap per nacht knjg
ik hier gemiddeld met. 's Morgens
pakken de fotograaf en ik de sche
ma's erbij en bepalen waar we naar
toe gaan. Je kunt niet overal heen,
soms moet je een gokje wagen. We
moesten zaterdag kiezen uit judo
met Ruben Houkes en het wielren
nen met Robert Geesink. We kozen
voor het laatste. Geesink werd tiende
en Houkes veroverde brons. Gelijk
op de eerste dag misgegokt. Dat
soort dingen gebeuren. Gelukkig zijn
er nog genoeg kansen op medailles.
In eerste instantie richt ik me op de
grote namen. Zoals wielrenner Mari
anne Vos, zwemmer Pieter van den
ik op het idee om naar de school
van journalistiek te gaan. Daar kon
je ook leren om voor de televisie te
werken. Maar eerst leerde ik daar
schrijven. Ik heb tien jaar geleden
stage gelopen bij Sportweek. Het
werd dus geen tv, en zo belandde ik
bij de schrijvende pers.' 'We zijn een
weekblad, mijn aanpak is anders dan
die van de dagbladen. Ik zoek vooral
de achtergrond, interviews en dat
soort dingen. Het lukt hier wel om de
sporters te pakken te krijgen. Door
gaans hebben ze na de wedstrijd wel
even tijd. Gisteren heb ik Marianne
Vos nog geïnterviewd. Ik heb hun
telefoonnummers en die van de coa-
Hoogenband en baanrenner Theo
Bos. En vandaag heb ik nog een
stukje voor onze website over judoka
Deborah Gravenstijn, die zilver heeft
gewonnen. Want waar succes is,
daar moet ik zijn.'
Mediahotel
Als jongen had hij niet gedacht dat
hij nog eens schrijvend journalist zou
worden, laat staan op de Olympi
sche Spelen. 'Ik wist niet goed wat ik
wilde. Toen ik bij het rondje Texel als
geluidsman een team hielp, kwam
ches. Dan spreken we bijvoorbeeld
af in het Holland Heineken House of
ergens dicht bij het Olympische dorp,
waar wij als journalist niet gemak
kelijk in komen. Wij slapen in een
mediahotel. Daar zijn er wel een stuk
of acht van. Wij zitten onder meer bij
mensen van het AD en bij Engelse
kranten en televisieploegen.'
George Bush
Het is niet de eerste keer dat Boks
verslag doet van de Spelen. Vier jaar
geleden was hij er bij toen sporters
uit de hele wereld elkaar in Athene
ontmoetten. 'Bij Sportweek zitten
Olympische sporten in mijn pakket.
Baanwielrennen, zwemmen, judo,
tennis en noem maar op. Ik heb de
contacten en dan is het vrij logisch
dat ik er heen ga.' Zijn er verschil
len tussen Peking en Athene? 'Het
is een wereld van verschil. De bevei
liging is hier bijvoorbeeld tien keer
zo hoog. Zodra je het hotel uitstapt,
moet je eerst door de beveiliging.
Overal word je gecontroleerd. Groot
probleem is dat ze hier geen woord
Engels spreken. Elke ochtend vra
gen we aan iemand achter de balie
van het hotel die Engels spreekt om
adressen te ver-
B talen in het Chi
nees. Anders kom
je nergens. Het
merendeel weet
echt niet waar je
het over hebt. Wat
ook verschilt met
Athene is de tem
peratuur. Ik dacht
dat het niet war
mer kon, maar het is hier echt bloed
heet. En 's morgens smog. Binnen
is er gelukkig meestal wel airco. En
soms maak je wat bijzonders mee.
Vanmorgen tijdens het zwemmen
werd ineens alles afgezet. Was daar
opeens president George Bush, die
naar zwemmer Michael Phelps had
gekeken. Hij liep langs en vertrok met
een stoet van veertien auto's. Toen
het hele circus voorbij was. ging alles
weer gewoon verder
Gerard Timmerman
Judoka Deborah Gravenstjn (rechts) in gevecht met de Cheiese Yan Xu Polo AFP
Zilver voor judoka Gravenstijn
Gepubtcserd: 11 augustus 2008'12:261 Gewfügd: 11 augustus 2008 16:03
Door orae redacteur Michiel Dekker
Deborah Gravenstijn behaalde vanmiddag In Peking een zilveren medaille De
judoka moest alleen in een Italiaanse haar meerdere erkennen.
Michiel Dekker doet voor NRC Handelsblad
en nrc.next verslag van de Olympische
Spelen in Peking.
'Sportjournalist heb ik van begin af
aan willen zijn. Om hier nu bij de
Olympische Spelen te zijn, is wat
ik altijd heb gewild. Maar droom
baan of niet, er moet wel gewoon
worden gewerkt.' Zijn werkgever
heeft oud-Texelaar en sportjourna
list Michiel Dekker niet naar Peking
gestuurd om de toerist uit te han
gen. Voor NRC Handelsblad/nrc.
next schrijft hij artikelen over circa
tien sporten.
Het is hard gegaan met Michiel Dek
ker (25), tegenwoordig woonachtig in
Haarlem, die voor zijn opleiding tot
journalist een jaar of vier geleden nog
stage liep bij de Texelse Courant en
er daarna een poosje als freelancer
werkte. Hij kreeg nadien een voet
tussen de deur van de redactie van
NRC Handelsblad, waar hij alweer
enige tijd in vaste dienst is als sport
verslaggever. 'Het is sneller gegaan
dan ik zelf had verwacht. Behalve dat
ik een vaste baan heb bij NRC, ben
ik dit jaar eerst uitgezonden naar het
EK Voetbal en nu naar de Olympische
Spelen. Het EK, waarbij ik in mijn
eentje verslag deed van twee pools
in Oostenrijk, was een goede voor
bereiding op de Spelen. Ik ben daar
wel een stukje naïeviteit kwijtgeraakt.
Bijvoorbeeld over het nakomen van
afspraken. Ik zou een coach inter
viewen en heb anderhalf uur op hem
staan wachten,
tot diep in de
nacht. Maar hij
kwam niet opda
gen. Ik kan het
wel een beetje
begrijpen. Voet
bal krijgt veel
aandacht en als
er bijvoorbeeld
500 man zijn die Michael Ballack het
liefst persoonlijk willen spreken, dan
wil je wel eens een afspraak over
slaan. Bij de Spelen is dat anders.
De meeste sporters en coaches zijn
blij met aandacht voor hun sport, het
gaat hier allemaal wat makkelijker.'
Buitenaards
Een oud-Texelaar interviewen die aan
de andere kant van de wereld zit,
vergt enige planning. Dekker heeft het
razenddruk en bovendien is er zes uur
tijdsverschil. We bellen hem zaterdag
rond 11.00 uur, wanneer het in Peking
ongeveer 17.00 uur is. 'Ik kwam hier
een week voordat de Spelen begon
nen. Naarmate het begin naderde,
zag je de stress toenemen. De ope
ning, daar draaide het allemaal om.
De Chinezen wilden laten zien dat ze
ook bij de wereld horen. Er was een
gevoel van trots. En men staat op
scherp. Er zijn veel veiligheidsmaat
regelen. Elke dag door zo'n apparaat
en je wordt gefouilleerd. Als je in
een bus stapt, kijken ze er met een
spiegel onder om te controleren of er
wat verborgen zit. Ik ervaar het niet
als vervelend en iedereen is vrien
delijk. Veiligheidsmaatregelen horen
erbij en zoals ik het bekijk denk ik
dat China de nieuwe standaard heeft
gezet hoe de Spelen moeten worden
georganiseerd. Het is hier hectisch.
Peking is dan wel meer veranderd
in een westerse stad, als je erbuiten
komt, dan zie je meer van het echte
China. Er spreekt daar bijvoorbeeld
geen mens Engels.' Voor de wed
strijd van het Olympisch voetbalelf
tal reisde hij per trein naar de stad
Tianjin. 'Mensen staan je daar aan te
kijken alsof je buitenaards bent. Met
veel gebaren en een perskaart om
je nek weten ze wel dat je naar het
voetbalstadion moet en niet naar het
museum.' De NRC is geen doorsnee
krant. In Peking gaat Dekker vooral
op zoek naar bijzondere aspecten en
invalshoeken van de sporters en hun
prestaties. 'Meer achtergrond, meer
diepte of verhalen met een bijzondere
insteek. Het zou bijvoorbeeld leuk zijn
om een verhaal over judoka Ruben
Houkes te maken (die inmiddels een
bronzen medaille heeft gewonnen) of
over een Georgische judoka. Die zou
ik bijvoorbeeld willen vragen wat het
effect van de oorlog in zijn land op zijn
prestaties is. Hoe hij vecht met dat in
zijn achterhoofd.'
Perfect
Dekker is één van de 21.600 jour
nalisten (onder wie ook technici
en andere, mensen van de media)
op de Spelen en vrijwel zeker de
jongste Nederlandse journalist. Hij
is met twee collega's van het NRC
in Peking, die de 28 sporten die er
worden bedreven onderling hebben
verdeeld. Naast judo doet Dekker
verslag van het voetbal, basketbal,
honkbal, softbal, roeien, taekwondo,
kanoën, (kleiduif)schieten en boog
schieten. 'Het is heel druk. Elke dag
moet je keuzes maken en één of
meer verhalen tikken.' Er moeten ook
afstanden worden overbrugd. 'Voor
de voetbalwedstrijd moest ik buiten
Peking zijn. Met de trein was het
een half uur. Die trein rijdt dan wel
350 km/uur, wat een idee geeft van
de afstand. Het is allemaal perfect
geregeld. Organiseren kun je wel aan
de Chinezen overlaten. In Grieken
land gebeurde het vier jaar geleden
allemaal op het laatste moment, hier
hadden ze toen al de plek voor het
stadion uitgezocht, waarvoor dan
weer wel tienduizend mensen aan de
kant moesten.' 'Als pure sportjour
nalist kun je je werk hier goed doen.
Maar onze lezers verwachten ook
een politiek getint sportverhaal in de
krant. Ik denk dat er in dat opzicht
wel enige hinder is in het werk. De
beperking op internet schijnt er nog
steeds te zijn. Van problemen met de
mensenrechten merk je hier op straat
of in de metro weinig. Maar dat kun
je ook niet zien aan de mensen. Maar
als je verder kijkt, dan kom je achter
de mooie fagade die is opgebouwd
wel het nodige tegen. Ik zat bijvoor
beeld in een taxi die verkeerd was
gereden. Toen zag ik dat er achter
die mooie muur van hoge schermen
allemaal krottenwijken lagen.'
Hitte
Dekker heeft de Chinese weersge
steldheid aan den lijve ondervonden.
'Wat ze hier mist noemen, heet bij
ons smog. Naar Nederlandse maat
staven zitten we diep in de rode zone
en de sporters zijn hier te kort om
eraan te wennen. Voor binnenspor-
ters maakt het niet zoveel uit, het zijn
vooral de buitensporters die er last
van hebben. Een vochtigheidsgraad
van 90 procent en
een temperatuur
van boven de der
tig graden Celsius
maakt het preste
ren heel zwaar. Ik
heb voetballers
gezien die hele
maal leeg waren.'
Zelf lijdt Dekker
niet onder de hitte en het vocht en
draaft hij van de ene naar de andere
sport. 'Ik ben redelijk allround. Het
heeft zeker geholpen dat ik een tijdje
bij de Texelse Courant heb gewerkt
Daar kreeg ik de kans om alles te
doen, van de gemeenteraad tot de
opening van een nieuwe kapsalon. Bij
het NRC heb ik de eerste anderhalf
a twee jaar allerlei sporten gedaan.
Dat ik nu hier zit, is een droom die is
uitgekomen. Maar hoe mooi het ook
allemaal is, er moet wel gewoon wor
den gewerkt.' Michiel Dekker verblijft
in totaal vier weken in Peking.
Gerard Timmerman
Pelagia gespot
bij Cuxhaven
'Texel is overal, net als de Texe
laars'. Dat schrijft ons Jac. Vinke uit
Purmerend. die op 20 juli ten noor
den van Cuxhaven (bij Bremerhaven
aan de noordkust van Duitsland)
het onderzoeksschip Pelagia van
het NIOZ tegenkwam. 'Je gelooft je
ogen niet, maar dan zie je de thuis
haven op de achtersteven. Vandaar
een foto van achteren Vinke was
met zijn gezin met de veerboot, de
MS Flipper, op weg naar het eiland
Neuwerk.