Michiel Dekker voor NRC naar Peking Jasper Boks verslaat Spelen voor Sportweek Waar het succes is, daar moet ik zijn' 'Droombaan of niet, er moet wel gewoon worden gewerkt' Dag in dag uit met kinderen in de weer TEXELSE 7 COURANT Lizet blogt over stage in Spanje Geknip^cr MA21 SR*riS+'£>/±SrM+<i> DINSDAG 12 AUGUSTUS 2008 Veel Texelaars en oud-Texelaars verblijven in den vreemde. Om het thuisfront op de hoogte te hou den van het wel en wee hoeven door de komst van weblogs geen dure telefoongesprekken meer te worden gevoerd. Dagelijkse bele venissen, maar ook foto's zijn op de weblogs te vinden. De Texelse Courant bekeek het weblog van Lizet Platte, ze verblijft voor een stage in een hotel in Malgrat de Mar in Spanje. Sinds drie maanden zijn haar belevenis sen als animatrice te volgen op haar weblog. Platte werkt in Hotel Reymar en ver zorgt daar het animatieprogramma. Aan haar werk ging een zware trai ning vooraf. Lange dagen vol dans pasjes bijvoorbeeld. Toch hebben die volgens Platte wel hun vruchten afgeworpen want ze danst naar eigen zeggen 'al heel goed'. Een gast dacht daar overigens anders over: 'Dat doen jullie vast voor het eerst', werd laatst opgemerkt. 'Poeh poeh' In het hotel is ze ook verantwoorde lijk voor het vermaak van de aller kleinsten. Zowel binnen als buiten werktijd wordt ze door de kinderen 'juffie' genoemd. In totaal heeft ze gemiddeld tien tot twaalf kinderen VERVOLG VAN PAGINA 1 GS vakantiehuis Volgens GS moet eveneens beke ken worden of het verdwijnen van betaalbare vakantiehuizen wel een provinciale zaak is en of de provin cie daarin een rol moet spelen. Noord-Holland kent 16.500 vakan tiewoningen. waarvan er circa 3650 op Texel staan. Op het eiland is het eveneens voorgekomen dat goedkope eenheden voor duurdere vakantiehuizen moesten wijken. www.texelwereldwijd.TÜ in de leeftijd van 3 tot 14 jaar. Daar heeft ze haar handen vol aan: 'Een hele klus, poeh poeh.' Mee-eten Platte zit in Spanje en doet aardig haar best om zich in het Spaans verstaanbaar te maken. De vele Nederlanders maken het haar alleen niet gemakkelijk. Begin ik een keer in het Spaans, krijg ik een Nederlands antwoord...' Als animatrice is het hard werken en ze maakt lange dagen. Toch doet ze het met veel plezier. 'Vaak word ik door gasten gevraagd aan te schuiven aan tafel en mee te eten of een drankje te doen, super gezellig.' Als ze eindelijk rond mid dernacht in bed ligt, kan ze haar nachtrust goed gebruiken. Maar anderen zijn juist op vakantie en nemen het ervan. 'Dan maken ze ongelofelijk veel herrie tot half drie 's nachts, fijn...' Platte zit tot begin september in Spanje, naast hard werken gaat ze regelmatig naar het strand en ook Barcelona is een geliefd dagtripje: 'Even op en neer naar Barcelona.' Het internetadres van de weblog van Platte is: http:// www.lizetplatte.waarbenjij.nu. Kent u een (oud)-Texelaar die momenteel in het buitenland verblijft en een weblog bijhoudt? Bel dan met de redactie: 362621 of stuur een e-mailredactie@texelsecourant.nl In het jongste nummer publiceert het tijdschrift Esta een paginagroot interview met Arthur Japin, naar aanleiding van de film De Vliege nierster van Kazbek. Texel komt nauwelijks ter sprake, wel worden sfeervolle foto's afgedrukt, gemaakt op de set in en rond de kerk van Den Hoorn. Jasper Boks: 'Groot probleem is dat ze hier geen woord Engels spreken.' Sportjournalist en oud-Oosteren- der Jasper Boks ziet zijn bed dezer dagen weinig. Voor het weekblad Sportweek doet hij, bijgestaan door een fotograaf, in zijn eentje verslag van de Olympische Spelen in Peking. Hij maakt er bijzondere dingen mee. Zoals gistermorgen, toen in het zwembad alles werd stilgelegd voor het vertrek van pre sident George W. Bush. 'Hij liep langs en vertrok vervolgens in een stoet met veertien auto's.' Boks (34) maakt lange dagen in Peking. Zondagmorgen was hij er in het zwembad getuige van hoe het Hollandse dames kwartet een gouden medaille veroverde. 'Na afloop een inter view met de zwem sters en vervolgens gauw de bus in, waar ik een deel van het verhaal heb zit ten uitwerken. Daar na naar de Chinese Muur, voor het wielrennen met Mari anne Vos. En toen door naar het bas ketbal met het Amerikaanse team, om daar verslag van te doen.' De opdracht was om in zijn eentje twaalf pagina's te vullen, van elk sporton derdeel vier pagina's. Veel tijd om de artikelen uit te werken was er niet. want de deadline van het weekblad is op zondag. 'Ik heb tot dne uur 's nachts zitten tikken. Dat was oven- gens wel mijn drukste dag. Maar de volgende morgen wel om 7.00 eruit, naar het zwemmen. Veel meer dan vier tot vijf uur slaap per nacht knjg ik hier gemiddeld met. 's Morgens pakken de fotograaf en ik de sche ma's erbij en bepalen waar we naar toe gaan. Je kunt niet overal heen, soms moet je een gokje wagen. We moesten zaterdag kiezen uit judo met Ruben Houkes en het wielren nen met Robert Geesink. We kozen voor het laatste. Geesink werd tiende en Houkes veroverde brons. Gelijk op de eerste dag misgegokt. Dat soort dingen gebeuren. Gelukkig zijn er nog genoeg kansen op medailles. In eerste instantie richt ik me op de grote namen. Zoals wielrenner Mari anne Vos, zwemmer Pieter van den ik op het idee om naar de school van journalistiek te gaan. Daar kon je ook leren om voor de televisie te werken. Maar eerst leerde ik daar schrijven. Ik heb tien jaar geleden stage gelopen bij Sportweek. Het werd dus geen tv, en zo belandde ik bij de schrijvende pers.' 'We zijn een weekblad, mijn aanpak is anders dan die van de dagbladen. Ik zoek vooral de achtergrond, interviews en dat soort dingen. Het lukt hier wel om de sporters te pakken te krijgen. Door gaans hebben ze na de wedstrijd wel even tijd. Gisteren heb ik Marianne Vos nog geïnterviewd. Ik heb hun telefoonnummers en die van de coa- Hoogenband en baanrenner Theo Bos. En vandaag heb ik nog een stukje voor onze website over judoka Deborah Gravenstijn, die zilver heeft gewonnen. Want waar succes is, daar moet ik zijn.' Mediahotel Als jongen had hij niet gedacht dat hij nog eens schrijvend journalist zou worden, laat staan op de Olympi sche Spelen. 'Ik wist niet goed wat ik wilde. Toen ik bij het rondje Texel als geluidsman een team hielp, kwam ches. Dan spreken we bijvoorbeeld af in het Holland Heineken House of ergens dicht bij het Olympische dorp, waar wij als journalist niet gemak kelijk in komen. Wij slapen in een mediahotel. Daar zijn er wel een stuk of acht van. Wij zitten onder meer bij mensen van het AD en bij Engelse kranten en televisieploegen.' George Bush Het is niet de eerste keer dat Boks verslag doet van de Spelen. Vier jaar geleden was hij er bij toen sporters uit de hele wereld elkaar in Athene ontmoetten. 'Bij Sportweek zitten Olympische sporten in mijn pakket. Baanwielrennen, zwemmen, judo, tennis en noem maar op. Ik heb de contacten en dan is het vrij logisch dat ik er heen ga.' Zijn er verschil len tussen Peking en Athene? 'Het is een wereld van verschil. De bevei liging is hier bijvoorbeeld tien keer zo hoog. Zodra je het hotel uitstapt, moet je eerst door de beveiliging. Overal word je gecontroleerd. Groot probleem is dat ze hier geen woord Engels spreken. Elke ochtend vra gen we aan iemand achter de balie van het hotel die Engels spreekt om adressen te ver- B talen in het Chi nees. Anders kom je nergens. Het merendeel weet echt niet waar je het over hebt. Wat ook verschilt met Athene is de tem peratuur. Ik dacht dat het niet war mer kon, maar het is hier echt bloed heet. En 's morgens smog. Binnen is er gelukkig meestal wel airco. En soms maak je wat bijzonders mee. Vanmorgen tijdens het zwemmen werd ineens alles afgezet. Was daar opeens president George Bush, die naar zwemmer Michael Phelps had gekeken. Hij liep langs en vertrok met een stoet van veertien auto's. Toen het hele circus voorbij was. ging alles weer gewoon verder Gerard Timmerman Judoka Deborah Gravenstjn (rechts) in gevecht met de Cheiese Yan Xu Polo AFP Zilver voor judoka Gravenstijn Gepubtcserd: 11 augustus 2008'12:261 Gewfügd: 11 augustus 2008 16:03 Door orae redacteur Michiel Dekker Deborah Gravenstijn behaalde vanmiddag In Peking een zilveren medaille De judoka moest alleen in een Italiaanse haar meerdere erkennen. Michiel Dekker doet voor NRC Handelsblad en nrc.next verslag van de Olympische Spelen in Peking. 'Sportjournalist heb ik van begin af aan willen zijn. Om hier nu bij de Olympische Spelen te zijn, is wat ik altijd heb gewild. Maar droom baan of niet, er moet wel gewoon worden gewerkt.' Zijn werkgever heeft oud-Texelaar en sportjourna list Michiel Dekker niet naar Peking gestuurd om de toerist uit te han gen. Voor NRC Handelsblad/nrc. next schrijft hij artikelen over circa tien sporten. Het is hard gegaan met Michiel Dek ker (25), tegenwoordig woonachtig in Haarlem, die voor zijn opleiding tot journalist een jaar of vier geleden nog stage liep bij de Texelse Courant en er daarna een poosje als freelancer werkte. Hij kreeg nadien een voet tussen de deur van de redactie van NRC Handelsblad, waar hij alweer enige tijd in vaste dienst is als sport verslaggever. 'Het is sneller gegaan dan ik zelf had verwacht. Behalve dat ik een vaste baan heb bij NRC, ben ik dit jaar eerst uitgezonden naar het EK Voetbal en nu naar de Olympische Spelen. Het EK, waarbij ik in mijn eentje verslag deed van twee pools in Oostenrijk, was een goede voor bereiding op de Spelen. Ik ben daar wel een stukje naïeviteit kwijtgeraakt. Bijvoorbeeld over het nakomen van afspraken. Ik zou een coach inter viewen en heb anderhalf uur op hem staan wachten, tot diep in de nacht. Maar hij kwam niet opda gen. Ik kan het wel een beetje begrijpen. Voet bal krijgt veel aandacht en als er bijvoorbeeld 500 man zijn die Michael Ballack het liefst persoonlijk willen spreken, dan wil je wel eens een afspraak over slaan. Bij de Spelen is dat anders. De meeste sporters en coaches zijn blij met aandacht voor hun sport, het gaat hier allemaal wat makkelijker.' Buitenaards Een oud-Texelaar interviewen die aan de andere kant van de wereld zit, vergt enige planning. Dekker heeft het razenddruk en bovendien is er zes uur tijdsverschil. We bellen hem zaterdag rond 11.00 uur, wanneer het in Peking ongeveer 17.00 uur is. 'Ik kwam hier een week voordat de Spelen begon nen. Naarmate het begin naderde, zag je de stress toenemen. De ope ning, daar draaide het allemaal om. De Chinezen wilden laten zien dat ze ook bij de wereld horen. Er was een gevoel van trots. En men staat op scherp. Er zijn veel veiligheidsmaat regelen. Elke dag door zo'n apparaat en je wordt gefouilleerd. Als je in een bus stapt, kijken ze er met een spiegel onder om te controleren of er wat verborgen zit. Ik ervaar het niet als vervelend en iedereen is vrien delijk. Veiligheidsmaatregelen horen erbij en zoals ik het bekijk denk ik dat China de nieuwe standaard heeft gezet hoe de Spelen moeten worden georganiseerd. Het is hier hectisch. Peking is dan wel meer veranderd in een westerse stad, als je erbuiten komt, dan zie je meer van het echte China. Er spreekt daar bijvoorbeeld geen mens Engels.' Voor de wed strijd van het Olympisch voetbalelf tal reisde hij per trein naar de stad Tianjin. 'Mensen staan je daar aan te kijken alsof je buitenaards bent. Met veel gebaren en een perskaart om je nek weten ze wel dat je naar het voetbalstadion moet en niet naar het museum.' De NRC is geen doorsnee krant. In Peking gaat Dekker vooral op zoek naar bijzondere aspecten en invalshoeken van de sporters en hun prestaties. 'Meer achtergrond, meer diepte of verhalen met een bijzondere insteek. Het zou bijvoorbeeld leuk zijn om een verhaal over judoka Ruben Houkes te maken (die inmiddels een bronzen medaille heeft gewonnen) of over een Georgische judoka. Die zou ik bijvoorbeeld willen vragen wat het effect van de oorlog in zijn land op zijn prestaties is. Hoe hij vecht met dat in zijn achterhoofd.' Perfect Dekker is één van de 21.600 jour nalisten (onder wie ook technici en andere, mensen van de media) op de Spelen en vrijwel zeker de jongste Nederlandse journalist. Hij is met twee collega's van het NRC in Peking, die de 28 sporten die er worden bedreven onderling hebben verdeeld. Naast judo doet Dekker verslag van het voetbal, basketbal, honkbal, softbal, roeien, taekwondo, kanoën, (kleiduif)schieten en boog schieten. 'Het is heel druk. Elke dag moet je keuzes maken en één of meer verhalen tikken.' Er moeten ook afstanden worden overbrugd. 'Voor de voetbalwedstrijd moest ik buiten Peking zijn. Met de trein was het een half uur. Die trein rijdt dan wel 350 km/uur, wat een idee geeft van de afstand. Het is allemaal perfect geregeld. Organiseren kun je wel aan de Chinezen overlaten. In Grieken land gebeurde het vier jaar geleden allemaal op het laatste moment, hier hadden ze toen al de plek voor het stadion uitgezocht, waarvoor dan weer wel tienduizend mensen aan de kant moesten.' 'Als pure sportjour nalist kun je je werk hier goed doen. Maar onze lezers verwachten ook een politiek getint sportverhaal in de krant. Ik denk dat er in dat opzicht wel enige hinder is in het werk. De beperking op internet schijnt er nog steeds te zijn. Van problemen met de mensenrechten merk je hier op straat of in de metro weinig. Maar dat kun je ook niet zien aan de mensen. Maar als je verder kijkt, dan kom je achter de mooie fagade die is opgebouwd wel het nodige tegen. Ik zat bijvoor beeld in een taxi die verkeerd was gereden. Toen zag ik dat er achter die mooie muur van hoge schermen allemaal krottenwijken lagen.' Hitte Dekker heeft de Chinese weersge steldheid aan den lijve ondervonden. 'Wat ze hier mist noemen, heet bij ons smog. Naar Nederlandse maat staven zitten we diep in de rode zone en de sporters zijn hier te kort om eraan te wennen. Voor binnenspor- ters maakt het niet zoveel uit, het zijn vooral de buitensporters die er last van hebben. Een vochtigheidsgraad van 90 procent en een temperatuur van boven de der tig graden Celsius maakt het preste ren heel zwaar. Ik heb voetballers gezien die hele maal leeg waren.' Zelf lijdt Dekker niet onder de hitte en het vocht en draaft hij van de ene naar de andere sport. 'Ik ben redelijk allround. Het heeft zeker geholpen dat ik een tijdje bij de Texelse Courant heb gewerkt Daar kreeg ik de kans om alles te doen, van de gemeenteraad tot de opening van een nieuwe kapsalon. Bij het NRC heb ik de eerste anderhalf a twee jaar allerlei sporten gedaan. Dat ik nu hier zit, is een droom die is uitgekomen. Maar hoe mooi het ook allemaal is, er moet wel gewoon wor den gewerkt.' Michiel Dekker verblijft in totaal vier weken in Peking. Gerard Timmerman Pelagia gespot bij Cuxhaven 'Texel is overal, net als de Texe laars'. Dat schrijft ons Jac. Vinke uit Purmerend. die op 20 juli ten noor den van Cuxhaven (bij Bremerhaven aan de noordkust van Duitsland) het onderzoeksschip Pelagia van het NIOZ tegenkwam. 'Je gelooft je ogen niet, maar dan zie je de thuis haven op de achtersteven. Vandaar een foto van achteren Vinke was met zijn gezin met de veerboot, de MS Flipper, op weg naar het eiland Neuwerk.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2008 | | pagina 7