Kerstmis: feest van licht, warmte en gezelligheid
'Diner zonder stoofperen
is onbestaanbaar, punt uit!'
Kerstfeest in verzorgingstehuis De Gollards
ons gezinnetje samen'
'Voor het eerst met
TEXELSE g coURANT
'De herdenking van de geboorte van Christus'
'Kerst geeft zo'n speciaal
gevoel van verwachting'
'De maand zit vol feesten en wij vieren ze allemaal'
WOENSDAG 24 DECEMBER 2008
De kachel in de woonkamer in de
Kotterstraat te Oosterend verspreidt
een warme gloed als de verslagge
ver Corrie Hordijk (57) komt bevra
gen over haar kerstgevoelens. Een
crèmekleurige jonge hond spnngt
zo enthousiast om ons heen, dat hij
voor de duur van het gesprek naar
de hal wordt verbannen. 'Het eigen
lijke Kerstfeest', zegt Corrie dan, 'is
voor mij de kerstviering in de kerk,
de herdenking van de geboorte van
Christus. Het begint al op kerstmor
gen wanneer in alle vroegte Excel
sior door het dorp begint te spelen.
Ik zet mijn slaapkamerraam open en
ga heerlijk liggen luisteren. Ik ga ook
- in de kerk. niet thuis - heel bewust
de advent in. Beleef de Boodschap:
nu is het nog donker, maar er komt
steeds meer licht. Totdat op Kerst
alle lichten volop branden. Kerst
gaat mij ook niet om de grootse
dingen, mooie kleren, dure dingen,
maar om het samenzijn met je fami
lie.'
'Mijn vader, die vorig jaar overleden
is, was op tweede kerstdag jarig en
eerste kerstdag ging vaak een beet
je geruisloos heen. Alhoewel, bij de
maaltijd deden we allemaal wat.
De een deed de schriftlezing, een
ander las een gedicht en we zon
gen samen. Maar verder waren we
druk bezig waren met de voorbe
reidingen voor mijn vaders verjaar
dag, want dat werd groots gevierd,
ledereen kwam, de ooms en tantes,
neefjes en nichtjes. Dat was altijd
zo ontzettend gezellig. Mijn vader
en mijn moeder kwamen allebei
uit een gezin met negen kinderen,
dus dan kun je je daar wel wat bij
voorstellen. En wij, de kinderen,
mochten altijd met de restanten
van de kaarsen knoeien; geweldig
natuurlijk. Wij waren thuis zelf met
zes kinderen en tot 2006 kwamen
we altijd nog met z'n allen bij elkaar
irgen, wanneer in alle vroegte Excelsior door het
op mijn vaders verjaardag. Ja, dat is
nu voorgoed voorbij, maar we zien
elkaar nog wel op een vaste dag in
het jaar. Ik vier nu de Kerst thuis,
met mijn eigen kinderen. Op eer
ste of tweede kerstdag, een beetje
afhankelijk van hun plannen en de
plannen van hun schoonfamilie,
komen ze hierheen en dan koken
we met z'n allen, leder doet wat of
heeft iets meegenomen. Maar het is
dit jaar spannend of Corina er ook
bij zal zijn, want ze loopt op alle
dagen. Wordt het een kerstkind?
Ik hoop het met, want dat is toch
wel een lastige datum om jarig op
te zijn. In elk geval zal ze het geen
Jezus noemen', lacht ze dan.
'Ik heb het hier geweldig naar m'n
zin. Niet alleen met kerst, maar
het hele jaar door.' Traditiege
trouw leest de 96-jarige C.P. Laan,
beter bekend als meester Laan,
een zelfgemaakt Texels gedicht
voor met kerst. 'Ik ben daarmee
begonnen tijdens de kerstmaaltij
den van de ANBO. Daar zaten heel
verschillende mensen aan tafel.
Dus las ik één christelijk en één
werelds gedicht voor. Je moet je
publiek tenslotte geïnteresseerd
weten te houden. Dat heb ik, in
de 46 jaren die ik voor de klas heb
gestaan, wel geleerd.'
ter, die bij sociale zaken in Zaandam
werkt, heeft er toen voor gezorgd
dat ik naar De Gollards kon. Hier ben
ik helemaal opgeknapt. Er wordt van
alles georganiseerd en ik doe aan
zoveel mogelijk dingen mee. Dat wil
zeggen, voor zover ze me passen. Ik
sjoel, zing en gym, maar bij activitei
ten als handwerken of breien moet
ik het natuurlijk af laten weten.' De
meester glimlacht eens vnendelijk
en zegt helemaal met te merken dat
hij 96 jaar oud is. 'Dat voel je niet als
je het naar je zin hebt. Ik heb vijftien
kleinkinderen en vijftien achterklein
kinderen. Ze zijn dit jaar allemaal bij
zelfgeschreven gedichten terug. 'Het
ging dit jaar niet geweldig, dat schrij
ven. In zo'n geval kan ik altijd op
een oud gedicht terugvallen. Maar
let wel, ik léés het niet voor. ik draag
het voor. Op de lagere school werd
ons vroeger al geleerd dat je een
zin op verschillende manieren kunt
uitspreken. Het is maar waar je de
klemtoon legt.'
Naast meester Laan zitten Henk
Stark (86 jaar) en zijn vrouw Stina
(79 jaar) Ze zijn 60 jaar getrouwd.
'Ja, ik zit al heel wat jaren onder
deze baas', merkt Stark opgewekt
anderhalf jaar in De Gollards wonen.
'Vroeger zaten we aan de Vuurtoren-
weg, daar hebben we 40 jaar lang
op een boerderij gewoond. Later
zijn we naar de Langeveldstraat in
De Cocksdorp verhuisd. En nu zit
ten we dan in De Gollards. Het is
hier goed, zonder meer. We doen
aan bijna alles mee, we hebben een
heel druk programma. Vooral in dit
soort weken. Ik heb me vanmor
gen niet eens kunnen scheren. Stina
heeft me zo uit bed naar het sjoelen
gejaagd.'
'Ja, en dan te bedenken dat een
verzorgingshuis vroeger rusthuis
dingen bij. Daarom hebben we het
normale ochtendprogramma even
laten vervallen. We doen erg ons
best de bewoners een sfeervolle,
intieme omgeving te bieden. En het
vooral gezellig te maken. December
is voor ons een heel drukke maand.
Gelukkig kunnen we altijd rekenen
op de vrijwilligers, die ons de hel
pende hand reiken. Zonder hen zou
den we lang niet alles kunnen doen
wat we willen.'
De Gasterij. het grote restaurant van
De Gollards. heeft het de afgelopen
weken druk gehad. Verleden week
dinsdag bracht het Texels Chris
telijk Mannenkoor in deze ruimte
kerstliederen ten gehore. Afgelo
pen zaterdag maakte het Koninklijk
Texels Fanfarecorps z'n opwachting.
Optredens die door de bewoners
bijzonder op prijs worden gesteld.
Maandag had de echte kerstvie
ring er plaats. Een sfeervolle dienst,
geschikt voor alle gezindten.
En dan was er dinsdag natuurlijk
nog het grote kerstdiner, waarbij de
bewoners keurig in het sis aan de
feestelijk gedekte tafel verschenen.
Het menu is ieder jaar anders, alleen
de stoofperen zijn een vast gegeven.
'Stoofpeertjes zijn zo geliefd, dat
ze beslist niet mogen ontbreken',
vertelt Petra Eelman. coördinator
van de keuken. 'Er werken vier koks
en drie keukenassistentes aan het
diner. We weten vnj precies wat de
mensen lekker vinden. Als de bewo
ners het ons niet via het bedienend
personeel laten weten, knjgen we
het wel via de cliëntenraad te horen
Zo is een diner zonder stoofperen
onbestaanbaar Punt uit
Ook Eelman loopt al heel wat jaren
mee, een kwart eeuw om precies
te zijn. Dit jaar stond er gebak
ken ossenhaas met cranberrysaus
op het menu. Met aardappelen,
natuurlijk ook gebakken, en groen
ten. Compleet met amuse en soep
vooraf, tot aan een kerstdessert met
slagroom toe. 'We gaan rond half
vijf 's middags aan tafel en beëin
digen het diner altijd rond een uur
of acht met koffie en bonbons. De
opkomst is groot, hoewel er door
ziekte altijd een stuk of 30 mensen
op hun kamer eten Maar dan zitten
er nog altijd 110 bewoners aan tafel.
Hard werken voor de mensen in de
keuken. En we zijn er nog niet. want
straks moet het keukenpersoneel
in touw voor de oliebollenbmgo op
oudejaarsdag. Pas in januari komen
we weer in het normale ritme.'
Afgezien van een optreden van acht
leden van het Christelijk Mannen
koor tijdens de ochtendkoffie op
eerste kerstdag, staat er verder
voor beide kerstdagen bewust mets
gepland. Die dagen zijn gereser
veerd voor familie en vrienden van
de bewoners. Maar 30 december
is er nog iets om naar uit te kijken.
Wie van winterverhalen houdt, mag
dan met ontbreken, want Dirk Haker
leest voor!
Margreet Berndsen
me op bezoek geweest. Niet langer op.'Maar zonder gekheid, het is een werd genoemd. Tegenwoordig is
dan een uurtje, want dat is lang genot om met deze vrouw getrouwd er geen tijd meer om te rusten,
genoeg als je boven de 90 bent.' te zijn.' Hij werpt een blik in haar meneer Stark', mengt activiteiten-
Het gesprek komt nog even op zijn richting en vertelt dat ze nu zo'n begeleidster Conme Bakker zich in
het gesprek. Ze vindt het leuk dat
de bewoners zich tegenwoordig zo
bewust zijn van het nut van bewe
gen. Het aantal dat met de gymnas
tiek meedoet is de afgelopen jaren
enorm toegenomen. 'Er zitten zelfs
mannen bij. Die lieten het een paar
jaar geleden nog massaal afweten.
Dat is echt iets wat in de loop der
tijd is veranderd. We brengen nu met
gymmen toch zeker 25 mensen in
beweging.
Bakker kan het weten, ze loopt al
meer dan 20 jaar mee. Niet altijd
in dezelfde functie, maar wel in de
ouderenzorg. Samen met drie col
lega's - Wilma Vonk, Atie Overtoom
en Natasja Beijert - draagt ze zorg
voor de activiteiten die in De Gol
lards worden ontplooid. 'We zingen,
sjoelen, luisteren naar muziek, leiden
gespreksgroepen, organiseren quiz
zen, gymmen, koken, bakken. We
hebben zelfs een beautyvereniging.
Meer dan honderd bewoners van De Gollards genoten gisteravond van een gezamenlijk kerstdiner. Rond kerst komen daar nog allerlei
In De Gollards is al volop kerstfeest
gevierd. Meester Laan is blij dat hij
er deel van mag uitmaken. 'Na de
dood van mijn vrouw - we zijn 52
jaar getrouwd geweest - bleef ik
alleen in mijn huis aan de Bernhard-
laan achter. Aanvankelijk ging dat
nog wel.goed. maar toen ik slecht
ter been werd en bijna de deur niet
meer uitkwam, sloeg de eenzaam
heid toe. Verschrikkelijk. Daar gaat
een mens aan ten onder. Mijn doch-
Kerst wordt dit jaar voor mij een
supersupersuper feest!' Jolande
Buisman (26) uit de Distelvlinder
te Den Burg. verpleegkundige, zee
mansvrouw en partner van Peter
Paul Vrijdag, kijkt de verslagge
ver stralend aan en herhaalt het
nog eens. 'Super! Dit jaar zijn we
met kerst voor het eerst met ons
gezinnetje samen. Ik verheug me
er geweldig op. Mijn geliefde komt
een paar dagen voor kerst thuis van
zee. Hij is dan twee maanden weg
geweest. Dat is nooit leuk, maar...
ik ben een goede zeemansvrouw in
wording.'
'Vorig jaar had ik het niet gemak
kelijk alleen. Eerst wilde ik het feest
dan maar gewoon helemaal over
slaan, maar op het laatste moment
heb ik toch nog een boom gekocht.
Maak er wat van, zei ik tegen mezelf.
Sven, onze zoon, was toen net een
half jaar oud en hij zat er in zijn wip-
stoeltje bij om me te helpen. Ik hou
van een echte boom, zo'n nepperd
vind ik helemaal niks. Het uitzoeken
is al een feest op zich. Keuren, kij
ken en ineens is daar de boom waar
je op valt. Vorig jaar had ik alles nog
in champagnekleur en goud, maar
nu ga ik voor wit en zilver. Zo lekker
fns. Ik ben een tut hoor. En de ballen
zijn dit jaar van onbreekbaar materi
aal. Ik moet er niet aan denken dat
Sven met zijn kleine grijpertjes zo'n
breekbaar ding kapot zou knijpen.'
Terwijl Jolande nog een kopje thee
inschenkt, heeft Sven als bewijs
waartoe hij in staat is, vliegensvlug
een doosje zilveren kerstboomhan
gers soldaat gemaakt. Hij komt ze
even later stralend één voor één
weer terugbrengen. Alles nog heel.
'Ik wil Peter Paul in kerstsfeer ont
vangen, dus de boom moet staan
als hij thuiskomt. Ik heb een foto
van hem uitvergroot en geplastifi
ceerd voor Sven. Iedere dag kijken
we samen naar de foto, zwaaien
naar papa en zijn boot. Ons jongetje
kan nu papa zeggen. Hij is gek op
de foto van zijn papa en neemt hem
overal mee naar toe. Zo klein als
ze zijn, weten ze het hoor. Wat zal
Peter Paul blij en trots zijn als zijn
zoon papa tegen hem kan zeggen.
Ik verheug me zo op deze kerst en
al de gezelligheid. Ik trek een mooie
jurk aan en we gaan eerste kerstdag
gezellig gourmetten bij mijn ouders,
met mijn zusje en mijn tante. Het
wordt dit jaar een superfeest!
Corrie Stiehl-van der Vis: 'Een feest o
n Sven: 'Het wordt dit jaar een superfeest.
Ook Corrie Stiehl-van der Vis (65)
van de Hoofdweg in Eierland is
bereid haar kerstgevoelens met ons
te delen. 'Kerst is voor mij het feest
van het Licht en van licht. Het feest
van de geboorte van Christus én
het feest van lichtjes, kaarsen, een
boom, de gezelligheid binnen en
met ons gezin. Kerst is voor mij
een feest om naar uit te kijken.
Het mooiste van alles vind ik dat
je met kerst wereldwijd allemaal op
dezelfde datum de geboorte van
Christus herdenkt. Je voelt als chris
ten de verbondenheid met elkaar,
maar ook met met-christenen. De
geboorte van Christus en daarmee
het ontstaan van het christendom
is de rode draad in mijn leven. Een
gevoel dat ik meeneem in het leven
van alle dag en waarop ik mijn leef
regels probeer te baseren.'
'HoeWel Kerstmis voor haar onlos
makelijk is verbonden met het
geloof, verliest Corrie ook de
wereldse aspecten niet uit het oog.
'De eigenlijke viering begint bij ons
thuis op 24 december, Heiligabend.
Daarvóór is er de drukte van het
bedrijf en breng ik als ouderling van
de Waddengemeente een kerst
groet bij leden die een steuntje in
de rug nodig hebben. Heiligabend
is een Duitse gewoonte die mijn
Thomas heeft meegenomen vanuit
Duitsland. We dineren eerst heel
uitgebreid met elkaar. Het ene jaar
bij de een, het andere jaar bij de
ander. Traditioneel hoort daar een
garnalencocktail bij. het middelste
gedeelte kan van alles zijn, maar het
besluit is altijd een Charlotte russe,
een pudding van slagroom, eiwit en
rode gelatine. Een pudding zoals
mijn moeder ook altijd met kerst
maakte. De pudding wordt afge
maakt met een rand lange vingers,
soms vastgebonden met een mooi
kerstlint met grote strik.'
'Toen Thomas' moeder nog leefde,
kwam ze in de kersttijd altijd een
paar weken logeren. Cadeaus mee,
naar goed Duits gebruik. Nu de
kinderen volwassen zijn en we nog
geen kleinkinderen hebben, combi
neren hebben we de pakjes van Sin
terklaas met Heijigabend. Meestal
kijken Thomas en Jw later nog naar
een nachtmis of kerkdienst op tv.
Op eerste kerstdag gaan we naar
een kerkdienst en tweede kerstdag,
vaste prik, naar het kerstconcert van
Excelsior. Kerst geeft me altijd zo'n
speciaal gevoel van verwachting.
Ook van spanning en blijdschap dat
we er allemaal nog zijn. Wij waren
thuis met vijf kinderen en zij en hun
partners leven allemaal nog. Dat
kun je best bijzonder noemen.'
Wat doen we met de kerstdagen? We vroegen het enkele
willekeurige Texelaars. Niet iedereen stond te springen zijn
of haar verhaal te vertellen. 'Ik ben niet zo kersterig, doe er
niks aan in m'n uppie', zei iemand. 'Moet dat in de krant, sla
mij maar over', liet een ander ons weten. Maar dat je er in je
uppie best wat van kan maken, vertelt Jolande Buisman, die
er dit jaar gelukkig niet alleen voor staat. Kerst vraagt vooral
van de (huis)vrouw veel voorbereiding, maar zijn de bood
schappen eenmaal gedaan, de plannen voor het kerstmaal
rond, de boom versierd en de kaarsen aangestoken, dan is
het ook echt feest. Feest dat men het liefst viert met familie
en vrienden, in de kerk en thuis.
'Oei. iedereen kent ons van De
Vriendschap, maar dat is zake
lijk. Dit gesprek gaat over privé
en iedereen leest het.' Sil Boon
en Janka van den Brink uit De
Cocksdorp aarzelen even, maar
zijn er gauw overheen. De decem
bermaand is zo'n gezellige maand,
daar kun je niet lang over zwij
gen. Janka: December is voor ons
één groot feest. We kunnen afkic
ken van het drukke seizoen, lek
ker wat aankeutelen, hebben tijd
voor allerlei sociale dingen. De
maand zit vól feesten en wij vie
ren ze allemaal; Sinterklaas, Ouwe
Sunderklaas en dan stiefelen we
langzaam aan op kerst en oud
en nieuw. December is voor ons
ook echt de maand van bezinning.
Nadenken over het afgelopen jaar,
hoe ga je verder, zakelijk en privé.
Ik ben best wel een spiritueel
typje, doe aan yoga en probeer
te mediteren. Van huis uit ben ik
katholiek, maar daar doe ik verder
niks meer aan, wel geloof ik dat er
iets is. Geboren worden, leven en
sterven is toch niet zomaar voor
niks. Ik geloof in de verbonden
heid van alles met elkaar, mensen
en natuur, in het geluksgevoel,
gewoon door er te zijn.' Sil: 'Ik heb
niks met geloof. Een kerstlied?
Stille Nacht? Ik herken het wel,
maar zou het niet kunnen zingen.
Voor mij is kerst het feest van het
licht. We gaan de goeie kant weer
op, hebben de kortste dag gehad
en gaan kalmpjes aan weer op
weg naar 21 juni.'
Janka heeft nog de oude kerst
stal van thuis: 'Die zet ik altijd.
Sil maakt van juthout, een plankie
zonder knoest, weer een nieuwe
stal, lekker ruig, beetje wild stro
en dan zet ik de figuren er in. Jozef
en Maria en het kind, de os en de
ezel, veel lammetjes, de hele san
tenkraam. En natuurlijk hebben we
een boom. Mét kluit, dan kan-ie zo
de tuin weer in. Kijk eens achter je,
daar staan er al een hele zooi. Eer-
Sil Boon en Janka van den Bnnk: 'Biertje, borreltje, wijntje, ouwenelen en iedereen
ste kerstdag beginnen we met een
lekker lang ritueel ontbijt, niet luxe
maar gewoon met een eitje van
onze eigen kippetjes. Dan gaan we
wat keutelen, kaarten schrijven,
misschien wat in de tuin rommelen
en 's middags naar vrienden, lek
ker samen koken, gezellig. Twee
de kerst zijn we bij mijn zus. Met
alle broers en zussen; een man of
twintig. Biertje, borreltje, wijntje,
ouwenelen en iedereeti neemt wat
mee. Wij misschien een kip. Zo'n
lekkere, dikke kip van anderhalve
kilo. Er gaat niks boven een kip uit
eigen hok
Corrie Timmer
