'Het uitpakken was
soort spoedcursus'
Lichtschip Texel krijgt Wat ik zeggen wou...
nieuwe eigenaar
Tuinwallen in tv-documentaire
Musea lijden niet onder kredietcrisis
Drie maanden spanning en erotiek
TEXELSE COURANT
yyy
yy v -
yf\
DINSDAG 6 JANUARI 2009
Namens Rijkswaterstaat droeg
regiohoofd Ronald Bisschop vori
ge week lichtschip Texel officieel
over aan voorzitter Henk Mosk van
de Stichting Historie der Kustver-
lichting. Bij de overdracht behoor
de een cheque ter waarde van
€60.000,- voor een grote dokbeurt
en het nodige onderhoud aan het
in 1950 gebouwde schip.
Lichtschip Texel, ook wel Licht
schip Nr. 10 genoemd, werd in 1950
gebouwd op Willemsoord en deed
van 1952 tot 1992 dienst op de 'loca
tie Texel', zo'n achttien mijl uit de
kust, als markering voor de splitsing
van vaanwegen. Nadat het in 1992
buiten werking werd gesteld, lag het
schip drie jaar werkeloos langs de
walkant, waarna Rijkswaterstaat het
beheer over het 45 meter lange schip
overdeed aan de gemeente Den Hel
der. Deze meerde het af in het bas
sin van de Oude Rijkswerf Willems
oord als één van de eerste nautische
monumenten van de toekomstige
museumhaven. Het beheer kwam
in handen van de Stichting Histo
rie der Kustverlichting, geleid door
Lyda Voska-van der Steen en Nanne
Voska. Met steun van de Stichting
Nautische Monumenten Den Helder
werd het schip in de daaropvolgende
jaren door vrijwilligers gerestaureerd.
Onder toepend oog van wethouder
Hans Boskeljon (cultuurhistone) en
muzikale begeleiding van Stookers-
koor Den Helder werd het schip vnj-
dag m het Schipperscafé overgedra
gen aan de huidige beheerder. Meer
informatie over het lichtschip Texel
is te verkrijgen bij de Stichting Nau
tische Monumenten Den Helder (tel.
0223-531800) en te vinden op www.
texel-no10.de.
Blootsmansduin
Sinds ruim 40 jaar kom ik al op
camping Loodsmansduin. Aanvan
kelijk als puber, op de bromfiets,
kamperend op het zogeheten 'jon
gensterrein'. Later met mijn gezin
en kinderen en weer veel later weer
met z'n tweetjes. Sinds het natu
ristenterrein bestaat, kamperen we
daar met de caravan. Elk jaar meer
dere weekends en ook altijd een
aaneengesloten periode van min
stens drie weken, meestal nog wel
langer. Door ons toedoen zijn ook
diverse kennissen en vrienden daar
gaan kamperen. We genieten enorm
van dit terreintje, met het eenvou
digste sanitair van de hele camping,
maar we zijn er tevreden mee en blij
dat we met zo'n groot en modern
sanitairblok hebben.
Het is wat zuur uit de Texelse Cou
rant te moeten lezen, bij monde van
de directeur van TexelCampings,
dat 'naturisten een apart soort men
sen zijn, die nooit van reserveren
gehoord hebben'. We reserveren
altijd, evenals al onze naturisten
vrienden, soms wel meer dan een
jaar tevoren, zolang als ik me kan
herinneren. Dat moet eenvoudig te
achterhalen zijn in de administratie.
Ook is van 'ons soort mensen'
bekend, dat ze geen rotzooi maken,
eventuele ongerechtigheden zelf
opruimen, ook ais het van een
ander is, en milieubewust zijn tot
en met. Geluidsoverlast of overlast
van alcoholische drank komt niet
voor op 'ons' terreintje. Kortom, het
lijken me voor een camping ideale
gasten, behalve dan misschien, dat
het geen big spenders zijn. Maar op
Loodsmansduin kun je toch moeilijk
Via de NCRV op Nederland 2 is
donderdag 5 maart (aanvang 20.00
uur) de eerste aflevering te zien
van de zesdelige documentaire
over cultuurlandschappen. In deze
uitzending wordt prominent aan
dacht besteed aan de tuinwallen
op Texel.
De serie is gemaakt door journa
list-cineast Manfred van Eyk van
Viverra Films in Hilversum die meer
producties over cultuurhistorische
zaken in binnen- en buitenland op
zijn naam heeft staan. Zijn bedoe
ling is niet alleen de schoonheid van
door mensen gemaakte landschap
pen te laten zien, maar vooral ook uit
te leggen welke natuurlijke en eco
nomische omstandigheden aan die
landschappen ten grondslag lagen.
Omdat die omstandigheden overal
anders waren, ontstond in Nederland
een grote diversiteit.
Dat die nu dreigt te verdwijnen, maakt
de serie tot een pleidooi voor (financi
ële) maatregelen om de landschappen
te beschermen met behoud van de
menselijke bestaansmogelijkheden.
In verband met dat laatste en wegens
de promotionele betekenis voor Texel
heeft de Stichting Gemeenschaps
fonds Texel (Texelfonds) de productie
gesteund met een gift van €10.000.-.
Onder het motto 'Met Van Rossem
op reis' volgt de camera presentator
Maarten van Rossem bij zijn bezoek
aan de diverse landstreken. Daarbij
geven ook mensen uit de omgeving
uitleg. In de eerste aflevering wordt
ook aandacht besteed aan het Friese
(terpen)landschap.
Na een bezoek aan de meest uit
eenlopende landschappen in Neder
land. volgt in de laatste aflevering een
terugblik. Presentator Van Rossem
- fervent bezoeker van het éiland
- laat zich daarbij ontvallen dat het
Texelse landschap voor hem favoriet
is, vooral door de veelzijdigheid. 'Als
ik daar van mijn fiets val. heb ik daar
vrede mee.'
De kredietcrisis lijkt weinig vat
te hebben gehad op de Texelse
musea. De bezoekersaantallen
verschillen in 2008 niet veel van
voorgaande jaren, met een enkele
uitschieter naar boven.
Ecomare verwelkomde dinsdag 23
december de 300.000ste bezoeker,
de familie Scholte uit Zoetermeer.
Esmée (13) en Jeroen (10) en hun
ouders werden welkom geheten
door hoofd marketing Henriëtte de
Waal, met koffie, gebak, een ver
wenpakket met cadeautjes en een
rondleiding achter de schermen
van de zeehonden- en vogelopvang
door dierverzorger Bert Hoeve. Het
was de eerste keer voor de familie
op Texel, dus ook in Ecomare was.
De 300.000ste bezoeker arriveerde
dit jaar iets later dan in 2007. Toen
vielen de bezoekersaantallen hoger
uit dan gemiddeld. Ecomare ver
wacht dit jaar 305.000 bezoekers.
Het Luchtvaartmuseum/Texel '40-
'45 is met 14.000 bezoekers dik
tevreden. 'We zitten al jaren tus
sen de 13.000 en 15.000', vertelt
voorzitter Theo Witte. 'Het doet ons
deugd dat er veel jongeren komen
die vooral geïnteresseerd zijn in
het verhaal over de Georgische
Opstand. Daarvoor hebben we hier
ook veel media over de vloer gehad.
Een stukje museum dat onvervang
baar is en waar we extra goed
op passen. Het onderdeel over de
luchtvaart zouden we graag wat
uitbreiden, maar - en dat klinkt mis
schien wat vreemd - daarvoor heb
ben we te weinig vierkante meters.
We willen graag uitbreiden en wer
ken daar voorzichtig aan. Daarmee
is meteen onze wens voor 2009 uit
gesproken.' Met 37.000 bezoekers
zet Schipbreuk en Juttersmuseum
Flora de Stijgende lijn voort die na
de oprichting in 2000 is ingezet.
'7000 méér dan vorig jaar', meldt
Jan Uitgeest Het aantal groepen
dat de kassa passeerde, groeide
met 20 tot 222. Daarvan bestonden
er zo'n 85 uit scholieren. 'Ik krijg
hier wel klassen binnen, waarvan de
leiders niet weten wat ze er mee aan
moeten. Er zitten ook wildebrassen
tussen. Maar na een kwartiertje heb
ik ze allemaal stil. Dan geniet ik
ervan. Een uurtje of anderhalf lullen
is niet zo moeilijk.' Uitgeest hoeft
het niet allemaal alleen te doen. 'We
zijn hier met vijf vrijwilligers.' Zorgen
over opvolging heeft de 70-jarige
strandjutter niet meer. Henk Brugge,
de zeehondenverzorger die dit jaar
afscheid nam van Ecomare en bij
wie ook juttersbloed door de aderen
stroomt, treedt in zijn voetsporen.
De vrijwilligers van Cultuurhistorisch
Museum Texel in De Waal had
den dit jaar 6.750 bezoekers binnen
de poorten. 'Precies zoveel als in
2006', meldt Jean Vaillant. Wel wat
minder dan vorig jaar, toen de twee
jaarlijkse quilttentoonstelling 1500
extra bezoekers trok. 'Met het oog
op het toenemend aanbod op het
gebied van vrijetijdsbesteding op
het eiland zijn we niet ontevreden.'
Met 60.000 bezoekers boerde het
Maritiem en Juttersmuseum in
Oudeschild iets achteruit (65.000 in
2007). Het verschil zit hem volgens
directeur Esther Banki in de twee
grote tentoonstellingen (TESO en
Verkade) in 2007, die veel bezoe
kers trokken. Om in 2009 meer
bezoekers naar het museum te trek
ken staat de tentoonstelling 'Emmer
vol verhalen' op het programma en
wordt het vierde huisje geopend.
'En wil willen graag dat er meer
Texelaars naar het museum komen.
Als die hier komen, dan verbazen
ze zich er over dat er zoveel te zien
is.' Met de Rabobank kaart kon
den Texelse musea gratis worden
bezocht, maar nu die er niet meer
is, scheelt dat. We gaan ons extra
inspannen hen terug te halen.'
De Oudheidkamer, waar onder meer
de expositie Teetjestied werd gehou
den, bleef steken op 4000 bezoe
kers. Banki: 'Dit museum staat dicht
bij de Texelaars, maar we moeten
het nóg bekender maken.'
geld uitgeven. Lezend in de krant
en in De Hoornder en sprekend
met medewerkers van de camping
ontstaat er bij mij en anderen toch
onrust over de toekomst. Waarom
moeten wij nu toch zo nodig ver
dreven worden van ons zo geliefde
Blootsmansduin, de plek waar we
zo van zijn gaan houden, de plek die
zo mooi beschut ligt door boom
singels en waar niemand zich aan
ons stoort en die toch niet is afge
schermd met rietmatten en voor
ieder die dat wil vrij toegankelijk is?
Op een andere plek op de cam
ping is die afscherming wellicht wel
noodzakelijk, in verband met zicht
vanaf de openbare weg of overlast
van harde wind, waar bloteriken wel
gevoelig voor zijn.
De beginselen van deze camping,
waar juist ook mensen met een
smalle beurs terecht moeten kun
nen, worden losgelaten door een
upgrading waar wij met op zitten te
wachten!
Op pad voor
gestrand jacht
De bemanning van de Francine
Kroesen uit Oudeschild heeft op
oudejaarsdag waargenomen voor
de KNRM in Den Oever. De red
dingboot uit die plaats kon door
de ijsgang op de Waddenzee niet
uitvaren voor een schip dat op de
Waddenzee was vastgelopen.
De Francine Kroesen kon wel uit
varen, waardoor die naar het Vis-
jagersgaatje ging waar een stalen
zeiljacht met twee volwassenen
en twee kinderen was vastgelo
pen. Voor de Francine Kroesen was
het niet mogelijk het schip los te
trekken. Het moest nog opkomend
water worden, waardoor beslo
ten werd daar op te wachten. De
KNRM, de schipper van de zeilboot
en het Kustwachtcentrum spraken
af dat de KNRM opnieuw zou wor
den gealarmeerd als het schip ook
bij vloed vast zou blijven zitten. 'Het
alarm is niet meer afgegaan, dus
de Texelse redders konden met een
gerust hart oud en nieuw vieren',
aldus een woordvoerder van de
KNRM.
LRND5P>E&flNk!
SPuke-ES op
O J
PMC
\vpy PRS OP \JRLC£h
i
f tjiersTo rem film a -y ,^«0-
,U wn*- lM.gy.jJ Jt>\
M IN OOH &OK L oow
2008: Texel in de spotlights
De familie Scholte uit Zoetermeer werd vorige week bij Ecomare binnengehaald als 300.000ste bezoekers.
Terugkijkend op het afgelopen jaar,
vertelt Elly Verkaik (54 jaar) dat
ze geen moment bang is geweest
seksshop Joël te moeten sluiten.
'Ik heb er geen seconde van wak
ker gelegen. Natuurlijk is het goed
gekomen. Het zou toch ook te gek
voor woorden zijn als ik dicht had
gemoeten.' Een terugblik óp roe
rige maanden.
Zestien jaar geleden kwam ze vanuit
Brabant naar het eiland. Werkte in de
horeca, bij de dekbeddenfabriek van
Henk Broekman en als leidinggeven
de bij een schoonmaakbedrijf. Toen
tweeëneenhalf jaar geleden haar man
overleed, werd het moeilijk de eindjes
aan elkaar te knopen.
'Ik maakte nog wat bungalows
schoon en deed thuis wat naai- en
verstelwerk. Daar kun je niet van
leven. Ik moest dus iets bedenken
om financieel rond te komen. Nou
heb ik m'n hele leven graag een
winkel gewild, dus daar ben ik goed
over gaan nadenken. Ik wilde iets
verkopen wat er op Texel nog niet
was. Op die manier kwam de erotiek
in beeld.'
Elly Verkaik ging eerst de mensen om
haar heen polsen over haar idee. Er
werd welwillend op gereageerd. 'Mijn
dochter en zoon vonden het een goed
plan. De jeugd raakte ook enthousi
ast. Die vonden het een gemis dat er
qua erotiek niets op het eiland was.
Natuurlijk waren er ook mensen die
zeiden dat ik het beter niet kon doen,
omdat er toch geen Texelaar de win
kel in zou durven. Maar over het alge
meen waren de reacties positief. Dus
ging ik op zoek naar een pand.'
Verkaik plaatste een advertentie en
kreeg vrij snel respons. Een zaak
in de Weverstraat, waarin Beautifull
Woman was gevestigd, werd door
omstandigheden gedwongen de
deuren te sluiten. De oppervlakte van
de winkel bleek geschikt.
'Ik kon de hele inventaris overnemen
en hoefde alleen twee wanden te laten
schilderen. Op 1 oktober kreeg ik de
sleutel en de negende ben ik open
gegaan. Ik was zo ziek als een hond,
maar ik stond er. Bij het uitpakken
van de dozen - ik had van iemand die
al 35 jaar erotiekwinkels bevoorraadt
een starterspakket gekocht - voelde
ik me net een kind. Ik was in deze
spullen helemaal niet thuis en wist
van de meeste apparaten absoluut
met waar ze voor dienden. Als er bat
terijen bijzaten, stopte ik die er eerst
maar eens in om te kijken wat ze wel
of niet deden. Ik beschouwde het
uitpakken als een soort spoedcursus.
Ik heb hier 3000 films staan, waarvan
ik er nog niet één heb gezien. Maar
al uitpakkende leert men. En de loop
kwam er eigenlijk gelijk in. Niet alleen
Texelaars, ook toeristen wisten me te
vinden.'
Drie weken later plofte echter een
brief van de gemeente op de mat. De
zaak moest dicht, want qua assor
timent paste de winkel met in het
bestemmingsplan. 'Dan sta je toch
wel even raar te kijken. Eerst geven
ze je groen licht en ga je investeren
en vervolgens krijg je te horen dat je
vóór 1 december alweer moet slui
ten. ledereen vond dat ik er vrij rustig
onder bleef. Ik heb er ook écht met
van wakker gelegen. Ik ben er tegen
in verweer gegaan en omdat het
niet verkeerd was medestanders te
krijgen, ben ik een handtekeningen
actie gestart. Er zijn heel veel mensen
binnengekomen om te tekenen. Ik
heb meer dan 1150 handtekenin
gen verzameld, kun je nagaan. Maar
de aandacht begon uit de hand te
lopen toen de landelijke pers zich er
op stortte.' 'Ik ben er bijna gek van
geworden, want het ging maar door.
Ik had om elf uur 's morgens een kop
thee voor mezelf ingeschonken, die ik
om drie uur 's middags onaangeroerd
in het aanrecht leeg kon kieperen.
Er waren opnamen - gemaakt door
TV Noord-Holland - in het televisie
programma De Wereld Draait Door
en SBS6 en RTL 4 kwamen langs.
De kwestie is zelfs in Duitsland op
de televisie geweest, hoorde ik van
een Duitse toerist. En dan nog aller
lei vraaggesprekken voor de radio,
telefoontjes, het was een heksenketel
hier. Ik werd er op het laatst kriegelig
van. Het overspoelde me. Laat me
toch gewoon klanten helpen, dacht
ik. Wat is er nou ook helemaal aan de
hand om zoveel landelijke publiciteit
te veroorzaken...'
De rust keerde pas weer toen op 3
december de uitspraak kwam dat de
gemeente de regelgeving gaat aan
passen. "Nu kan ik tenminste weer
normaal m'n werk doen', vindt Elly
Verkaik. 'En het is precies zoals ik me
heb voorgesteld. Er komen mensen
van alle leeftijden bij me, hoewel de
hoofdmoot uit dertigers en veertigers
bestaat. Maar ik krijg ook mensen van
70 jaar en ouder. Er is werkelijk geen
peil op te trekken. Ik ben heel tevre
den met mijn pand. Het is geen dool
hof. zoals ik aan de overkant wel heb
gezien. Geen ordinaire, duistere tent,
maar een lichte, vrouwvriendelijke
winkel, toegankelijk voor rolstoelers.
Daar ben ik trots op. Eigenlijk zijn er
overeenkomsten met de horeca. Ook
hier komen mensen hun problemen
op tafel leggen. En het is duidelijk
geworden dat de Texelaars willen dat
ik blijf. Er is behoefte aan. Natuurlijk
zijn er mensen die niet in mijn winkel
gezien willen worden en lekker ano
niem naar Den Helder gaan. Nou en?
ledereen moet doen wat hij niet laten
kan. Ik wil graag nog even van de
gelegenheid gebruik maken de naam
te verklaren, want ik kreeg van een
boze moeder te horen dat ze niet blij
was met de naam Joël, omdat haar
zoon ook zo heet. Maar het Jo komt
van Jolanda, mijn dochter, het El is
van mijn naam. Het is dus gewoon
een samenvoeging, meer niet. Ik heb
niemand willen kwetsen.'
'Nu de media-aandacht verdwenen is
en het normale leven weer is begon
nen, heb ik het behoorlijk naar mijn
zin. Een roerig 2008, bepaald niet
saai. In de Telegraaf stond dat de
gemeente Epe. zeer christelijk, van
erotiekwinkels geen probleem maakt.
Zij hebben daar de gemeentelijke
regelgeving waar ik hier mee te maken
kreeg, allang aangepast. Alleen is er
niemand die daar een seksshop wil
beginnen. Misschien moet ik in Epe
maar een dependance beginnen.'
Margreet Berndsen
Elly Verkaik beleefde door de opening van de seksshop een roerig 2008.
