3
i-m- m
•J
'Hippieboot paart vrij leven aan zakelijk inzicht'
Ot VRINDSCHAP
Vrijbuiters vieren 25 jaar
veerdienst met Vlieland
TEXELSE 7 COURANT
Men zal weten dat er wat leuks te doen is' Beachvoiieybai op Groenepiaats
f JBÈÜS
VRIJDAG 19 JUNI 2009
geen imperium op te bouwen. Bij
mij gaat het om de gezelligheid van
het leven. Streberigheid is mij
vreemd. Noem mij eerder speels
dan zakelijk', tekenen ze op uit zijn
mond. Volgens de auteurs wordt er
op Texel vreemd tegen de twee
aangekeken. 'Eilanders vinden het
een hippieboot. De rode haren van
Janka en de Indiase bloesjes
bevestigen dat beeld. Vreemde
vogels.' Tegelijkertijd, constateren
ze, hebben de twee het bedrijfs
matig en financieel goed voor
elkaar. 'De hippieboot paart het
vrije leven aan zakelijk inzicht - een
mix die je niet vaak ziet en die ook
met vaak 25 jaar lang standhoudt.'
Zelf hebben ze erg moeten wennen
aan het boek, waaraan Janka als
samensteller annex redacteur zelf
ook een flinke bijdrage heeft gele
verd. 'Het is een beetje rebels
geworden. Toen mijn zus de eerste
versie had gelezen, was ze een
beetje ontdaan. Ik ben helemaal
niet meer zo trots op jullie, zei ze.
We vinden het zelf ook een beetje
overdreven hier en daar. Aan de
andere kant is het natuurlijk wel zo,
dat Sil precies weet wat-ie wil en
dat-ie net zo lang doorgaat tot-ie
het voor elkaar heeft. Zelf ben ik
ook wel een beetje een vrijbuiter. Ik
zit bijvoorbeeld niet bij een onder
nemersvereniging. Daar krijg je van
anderen te horen hoe je het moet
doen en daar word ik alleen maar
zenuwachtig van. Ik doe liever wat
ik zelf denk dat ik moet doen.'
Zeker is dat ze het na 25 jaar De
Vriendschap allebei nog steeds uit
stekend naar hun zin hebben. Sil:
'Ik houd erg van water, van het
dynamische van het Eierlandsche
Gat, van de zeehonden. Het
gebeurt zo'n vier, vijf keer per jaar
dat er te veel water op de Vliehors
staat om er aan te leggen. Dat niet
alles gaat zoals je wilt, dat vind ik
mooi. Dat brengt schoonheid mee,
avontuur.'
Janka geniet van het contact met
de klanten, dat sterk is vergroot
sinds ze zelf de kaartverkoop
regelt. 'Ik vind het leuk om te kijken
hoe ze eruit zien, wat ze doen. En
ik hou ervan om in onverwachte
situaties een beetje te helpen. Het
is wel eens gebeurd dat er een
groep met tien fietsen en tenten
bleef staan omdat de boot niet
ging. Ze waren aan het eilandhop
pen en hadden op Vlieland op een
camping gereserveerd. Hier had
den ze dus niks. In dat soort geval
len ga ik een rondje bellen voor
slaapplaatsen. Desnoods bied ik
ze op ons eigen erf een plek aan.
Een beetje extra service, dus.'
In het boek staat dat Sil het liefst
alleen in zijn hut staat, met de radio
aan. Maar dat wil hij graag een
beetje nuanceren. 'Ik houd ook van
mensen. Als ze naar me toe komen,
leg ik graag uit wat ik doe op zo'n
schip. Niet zoals in Oudeschild. Ik
heb een hekel aan dat getetter.
Maar wie het leuk vindt, mag in
mijn hut komen.' Janka plaagt:
'Kindertjes vindt Sil wel leuk. Maar
als papa er dan achteraan komt en
daarna oma... Dan wordt hij niet
blij.' Sil: 'Soms staan ze daar alleen
maar. Dat niemand iets wil weten.
Daar kan ik niet goed tegen. Of dat
er wat deining staat en ze zich aan
mijn stuurstoel vasthouden. Voor je
het weet, trekken ze mij om.' Grijn
zend: 'Dan moet je streng zijn.'
Vnjbuiters, Rederij De Vriendschap
25 jaar is geschreven door Ineke
Noordhoff en Peter de Waard. Jan
ka van den Brink tekende voor de
samenstelling en de redactie.
Anneke Boekhoudt en Mientje
Petrus verzorgden de vormgeving.
Foto's zijn gemaakt door onder
anderen René Pop en Pieter de
Vries. Het boek is gedrukt bij
Mediabureau Langeveid en de
Rooy en telt 96 pagina's en kost
€15,-.
Joop Rommets
n groepje studentes van de kunstacademie, die spontaan de verfkwast
amen, had De Vriendschap een zomer lang een ludieke uitstraling.
(Fotowt 'VrifbuHefz, Reden/ De Vriendschap 25 l—O
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield Rick Kager, betrokken
bij de organisatie van het In-dorp
Beachvolleybal-toernooi, een
week lang een weblog bij. Over
zijn jarige dochter, een overheer
lijke massage, het verschil tus
sen Almere en Aalsmeer, strand-
zand, zijn geslaagde zoon en
een filosofische bril. Het com
plete weblog is te lezen via www.
texelsecourant.nl.
(Vrijdag)
Vandaag is mijn dochter jarig,
17 jaar, die prachtmeid, en zit ik het
blog te schrijven, terwijl er familie
en vrienden binnendruppelen.
Gertha heeft prijzen geregeld, het
persbericht verzorgd en staat
komend weekend de spelersshirts
te drukken. Connie buigt zich over
de poules van de 20 teams, Peter
maakt een update op de website
van sponsors en spelers op http://
www.indorpbeachvolleybal.nl en ik
ga zo nog een rondje door Den
Burg voor prijzen van de loterij en
zal overal wat flyers achterlaten.
Men zal weten dat er weer wat
leuks te doen is in Den Burg! Vorig
jaar hoorden we nog dat men er
niet van wist, terwijl we op alle eve
nementenkalenders en de Kabel
krant een aankondiging hadden
staan. Wat zal het leuk zijn ais er
net als vong jaar veel toeschou
wers zijn. Het is ook koopzondag,
dus er moet genoeg publiek zijn.
(Zaterdag)
Een wandeling gemaakt met de
honden, waarna Juul mij ophaalde
om voor de feesttent te gaan
schminken. Geen wind, maar wel
een prachtige dag. Het rondje
duurde daardoor erg lang, dus dan
zitten we ook lang kinderen te
schminken. Met Juul afspraken
gemaakt voor ons eigen beachvol-
leybaltoernooi om te komen
schminken. De sfeer was er goed,
zomers, zelfs een beetje tropical.
De Bigband speelde slepende
bluesnummers, met Belinda van
Diessen als éen van de zangeres
sen. Ik kan er niets aan doen, maar
als ik er dan naar luister denk ik
alleen maar: Die komt ons komend
weekend helpen om de spieren los
te kneden met een overheerlijke
massage. We moeten nog een par
tytent voor haar regelen. Met van
die zijflappen, zodat ze iedereen
met enige privacy kan masseren.
(Zondag)
Met een volle tank gingen de
provinciaaltjes op pad. Telefoon
nummer van de Beach op zak, dat
moest goed gaan. En dat ging het.
Vooral als je genoeg gespreksstof
hebt voor onderweg. Peter wissel
de gemakkelijk van onderwerp en
radiozender en voor we het wisten
stonden we bij de overdekte
Beach-hal. Zoals afgesproken
lagen de spullen al klaar en waren
we inclusief een bakkie koffie bin
nen een kwartier weer op de terug
reis. Even Gertha scherp gezet
door haar te bellen dat we inmid
dels in Almere waren, maar niet de
Oosteindeweg konden vinden. 'Na
Harderwijk moesten we toch links?'
Gertha zuchtte even, maar geloof
de ons en strompelde naar haar
PC, terwijl ze ons erop attendeerde
dat we naar Aalsmeer moesten. 'Ja
en hoe je nou van Almere naar
Aalsmeer moet komen weet ik ook
even met', meldde ze nog. Ze
stond zoals beloofd de wedstrijd-
shirtjes te drukken en we hebben
haar niet te lang in deze leugen
laten geloven. Na de belofte dat we
bij aankomst gezamenlijk koffie
zouden doen hebben we opgehan
gen.
(Maandag)
Eric Venneker heeft zoals eer
der afgesproken materiaal om het
plein een leuk(er) aanzicht te geven
en daarnaast is die kerel erg
enthousiast over het komende
Beachvolleybaltoernooi. Vorig jaar
heeft hij door omstandigheden
enkel maar mogen kijken, maar nu
zie ik de glinstering in zijn ogen als
we bespreken dat het zelfs nog wel
eens een hele warme dag kan wor
den. Hij heeft zin. Kijk dat moeten
we hebben, liefst bij alle deelne
mers en toeschouwers, dan wordt
het een geslaagde dag.
(Dinsdag)
Prio's... hoofd- en erbij-zaken
Een blijvend leerpuntje voor mij.
Want zo rustig als ik er gisteren
onder was, zo vliegt het me van-
De Groenepiaats in Den Burg vormt
zondag 21 juni het decor van de
tweede editie van het In-dorp
Beachvolleybal-toernooi. Om de
deelnemers het idee te geven dat
ze op een echt strand spelen,
wordt zo'n honderd kubieke meter
zand op het plein gestort.
Aan het evenement, dat om 12.00
uur begint, doen twintig teams
mee. Zij spelen volgens de regels
van het zaalvolleybal. Publiek is
welkom. Tijdens de wedstrijden
zorgt DJ Marco van Sarnbeek voor
sfeervolle muziek. Er zijn hapjes en
drankjes verkrijgbaar en er wordt
een verloting met leuke prijzen
gehouden. De organisatie is in
handen van Wessels Partners
Productions, bestaand uit Rick
Kager, Connie Joling, Peter Visch
en Gertha Wessels.
Meer informatie is te vinden op
www.indorpbeachvolleybal.nl.
daag af en toe allemaal een beetje
aan Nog ver dagen en dan is het
zo ver. Ik stel me zo voor dat de
voorbereidingen dusdanig volledig
zijn geweest dat de dag zelf vlek
keloos verloopt. Het strandzand
wordt met een groot gemak over
de keien geschoven door Nico
Roeper en de velden zijn in mum
van tijd opgebouwd. Zelfs het weer
zit ons mee Er wordt in het dorp
een gezellige beachvolleybalcom-
petitie gespeeld, met lekkere
muziek en veel 'kiekers'. De spon-
sorvlaggen hangen met grote
regelmaat slap langs de mast, want
ook de wind laat op een verkoe
lend briesje na verstek gaan
Maar daar zijn we nog niet... de
werkelijkheid ziet er nog even iets
anders uit. Er moet nog gewerkt
worden, door alle partners'
(Woensdag)
Lekker hoor, al die aandacht...
'Kan ik zondag helpen?', vroeg
mijn zus me net toen wij elkaar
feliciteerden, omdat onze beide
zoons geslaagd zijn voor hun
VMBO-emdexamen. Wat lief toch!
Als ik de Texelse Courant open sla,
zie ik een item over de 52 bloggers
van dit jaar. In het artikel schetst
men dat het bij het organiseren
vaak een kwestie is van hulp en
vrijwilligers of een evenement
slaagt. Nou, prijzen wij ons dan
even gelukkig! Er is hulp zat! En
allerhande ondersteuning wordt
ons zelfs gaandeweg spontaan
aangeboden! In mijn eerste blog
schreef ik al dat 'als iedereen nou
doet waar hij goed in is, er vanzelf
een pracht festijn ontstaat'. Zo ?al
het met alles wel zijn, bedenk ik me
dan met een filosofische bril op.
De week van...
Berna de Boer
Berna de Boer is de volgende
blogger in de serie De week van...
Als havenmeester van Waddenha
ven Texel beleeft ze drukke
weken.
Janka van den Brink stortten
zich met het herstel van de veer
dienst in een ongewis avontuur,
dat 25 jaar later een groot suc
ces blijkt, zowel geestelijk als
financieel. 'We hebben er een
goede boterham aan. Met room
boter, lekkere kaas, een tomaatje
en dan kunnen we er ook nog
een lekker glas wijn bij drinken.
We doen alles wat we willen.
Maar misschien zijn onze behoef
tes niet zo groot', zeggen de
twee in het boek Vrijbuiters,
Rederij De Vriendschap 25 jaar,
dat vanmiddag is gepresen
teerd.
Heen en weer varen tussen de
twee buureilanden is heel gewoon
voor de familie Boon, die het Eier
landsche Gat sinds vele generaties
net zo goed kent als de eigen
broekzak. Drie broers van Sils opa
voeren op TESO-boot Zeemeeuw,
die tot 1962 jarenlang de dienst
met Vlieland onderhield. Het besluit
om het veer in eer te herstellen,
namen Sil en Janka echter vrij
resoluut. Haar heimwee lag daar
aan ten grondslag. Als verliefde
Amsterdamse wilde ze graag bij
haar Cocksdorper jutter blijven,
maar op de noordpunt van Texel
bleek ze maar moeilijk te aarden.
'Die doodstille winter op dat kale
erf. Dus we dachten: Als we nou
een bootje kopen, dan leggen we
die 's winters in Amsterdam. Lek
ker in de drukte. We wilden 's
zomers wat varen met mensen om
het onderhoud te betalen. Zo kwa-
Voordat het zo ver was, ging er een
lange tijd overheen. Niet alleen om
een geschikte boot te vinden, maar
ook om die op te knappen, twee
steigers te timmeren en de beno
digde vergunningen (maar liefst
negen stuks) te vergaren. Financi
ële hulp en advies kregen ze daar
bij van Hans Boom, eigenaar van
het dok in Oudeschild, die in het
boek ook aan het woord komt. 'Sil
en Janka waren dolenthousiast.
Het zijn vrije vogels, dat ben ik
eigenlijk ook. Maar ze hadden van
het zakelijke deel geen kaas gege
ten. Middagen hebben we zitten
praten. Ze hadden wel centjes voor
de boot, maar niet voor een nieuwe
gereviseerde motor. Als je wilt gaan
varen, komt er wel wat op je af,
hoor. Ik heb toen gezegd: Ik help
jullie. In het vaarseizoen ga je_ maar
betalen.'
Het initiatief werd met door ieder
een gewaardeerd. Natuurbescher
mers waren bang dat de rust in het
Waddengebied zou worden ver
stoord en ook de bevelvoerders
van de Koninklijke Luchtmacht
zagen in de weinig gezagsgetrou
we Boon een bedreiging, waardoor
de militaire oefeningen op de Vlie
hors in het gedrang konden komen.
Ze gingen gewoon door met hun
25 juli 1984 werd het wel erg bont.
Op nog geen zeventig meter van
De Vriendschap, met 29 passa
giers aan boord, ontplofte een
enkele honderden kilo's wegende
oefenbom die door een Ameri
kaanse Phantom-straaljager was
afgeworpen. Sommige passagiers
kropen onder de banken van schrik,
zo meldden de kranten de volgen
de dag. Niet dat Sil zelf nou zo'n
paniekzaaier is. Hij vond de oefen-
bom "wel meevallen. Een rookpot-
je". Maar dat nam niet weg dat het
een enorm projectiel was. Als die
op De Vriendschap terecht was
gekomen, zouden er zeker slacht
offers zijn gevallen.'
Omdat Boon van zijn route zou zijn
afgeweken en daarmee zijn pas
sagiers in gevaar had gebracht,
werd hem verboden nog langer op
de Vliehors aan te leggen. In de
zomer van 1985 werd er met geva
ren en leek de veerdienst een vroe
ge dood gestorven. Een jaar later
kwam het toch nog goed. na een
bemiddelingspoging van - opnieuw
- Hans Boom en een gesprek met
onder anderen de burgemeester
en enkele kopstukken van de vlieg
basis in Leeuwarden. Afgesproken
werd dat de steiger zou worden
verplaatst naar de westpunt van de
zandplaat, waardoor De Vriend
den gelaten. En zo komt de lezer
van alles te weten over de strijd
met wind, water en tij. Over wan
delende geulen en zandplaten.
Over de noodzaak om steigers te
verplaatsen en te verlengen. Over
de matrozen Hannes, Mei, John,
Kasper, Frans, Gerard en Ceciel.
Over de omgang met de klanten.
Over het vervoer op de Vliehors -
helemaal in het begin verzorgd
door de onvoorspelbare Johnny
Rouw (die ook wel eens niet kwam
opdagen), later door de betrouw
bare Maarten Nijman. En over de
rolverdeling tussen Sil en Janka,
door haar levenspartner en com
pagnon plagend 'rietkraagme
vrouwtje' genoemd. 'Maar ook hij
weet dat de rederij zonder haar
organisatietalent niet zo'n succes
zou zijn', merken de auteurs op.
Aanvankelijk voer Janka nog mee
als matroos, sinds vele jaren houdt
ze zich vooral bezig met de kaart
verkoop, promotie, administratie,
vergunningsaanvragen en ander
'papierwerk'.
Wat opvalt, is de fascinatie van
Noordhoff en De Waard voor de
manier waarop de twee in het leven
staan. Onder de naam Boon-apar
te wijden ze een hoofdstuk aan het
vrijgevochten bestaan van Sil, zijn
broers en hun voorouders. 'Ik hoef
schap minder in de baan van de
straaljagers zou terechtkomen. De
'stijfkoppige' majoor Vogt bleek
zowaar een aardige man. 'Een keer
kwam hij aanlopen. En toen heb
ben we een vredeseitje voor hem
gebakken', noteerde Van den Brink
in haar logboek.
Over een kwart eeuw varen tussen
Texel en Vlieland valt een hoop te
vertellen. Dat ontdekten ook de
auteurs van Vrijbuiters. Peter de
Waard is verslaggever bij De Volks
krant, Ineke Noordhoff freelance
journalist en docent aan de univer
siteit van Groningen. Van den Bnnk:
'Ineke kenden we al een tijdje. Zij
heeft het boek Zee rondom
geschreven, over bewoners van de
Waddeneilanden, waarvoor ze ook
Sil heeft geïnterviewd. Toen ze
vorig jaar bij ons was en we het er
over hadden dat we al bijna 25 jaar
naar Vlieland voeren, zei ze dat ze
het leuk vond daar een boekje over
te schrijven.'
Diverse interviews, die ze zelf soms
als een 'kruisverhoor' ervoeren,
resulteerden in een fotorijk boek
werk, vol anekdotes, waarin zowel
beide ondernemers als mensen uit
hun omgeving aan het woord wor-
Op 23 april 1984 maakte De
Vriendschap voor het eerst de
overtocht tussen Texel en Vlie
land. Initiatiefnemers Sil Boon en
men we op het idee om de lijn naar
Vlieland weer te openen', vertelt Sil
in het boek.
oefenbombardementen, waarbij
straaljagers met donderend geraas
laag over de boot scheerden. 'Op
Sil Boon en Janka van den Brink houden van de 'gezelligheid van het leven'.
(Foto René Pop)
