Schapenhouders benaderen hun vak professioneel
Drachtige ooien scannen
om lammeren te tellen
Ontsnapte papegaai
houdt gasten bezig
TEXELSE J COURANT
DAGELIJKS TEXELS NIEUWS
www.texeIsecourant.nl
Frans Bauer voert zeehonden
DINSDAG 11 AUGUSTUS 2009
'Er is een hoop kennis op het
eiland, maar de vraag is hoe je die
op de juiste plek krijgt', vertelt
woordvoerder Jan-Willem Bakker.
'Vroeger sprak iedereen elkaar op
de markt, waardoor ervaringen
werden uitgewisseld. Tegenwoor
dig kom je als schapenhouder veel
minder van je boerderij, waardoor
je meer op jezelf bent aangewezen.
Met de studieclub proberen we
daar verandering in te brengen. We
komen een paar keer per jaar bij
elkaar om over wisselende thema's
te praten. Maar we bezoeken ook
collega's aan de overkant, een
voerfabrikant, een tijd geleden zijn
we naar een slachthuis in Amster
dam geweest. Daar steek je ont
zettend veel van op. ledereen heeft
zijn eigen contacten en ingangen
en dat maakt het interessant.'
dateert van tweeëneenhalf jaar
geleden, toen de studieclub door
landbouworganisatie LTO werd
gevraagd voorstellen voor een
onderzoek te doen waarvoor sub
sidie moest worden aangevraagd.
Dat resulteerde in de aanvraag
voor een scanapparaat, waarmee
vrij nauwkeurig kan worden bepaald
hoeveel lammeren een drachtige
ooi in de baarmoeder heeft. 'Ik heb
stage gelopen in Engeland en daar
zweren ze bij die methode. Vrijwel
elke boer doet het daar. Ook in
Australië en Nieuw-Zeeland wordt
veel meer gescand.'
In Nederland wordt veel hobbyma-
tiger gewerkt, volgens Bakker.
'Schapen brengen gemiddeld twee
lammeren ter wereld. Het voerre-
gime van de meeste boeren is
daarop gebaseerd. Maar de prak-
dieren gezonder ter wereld komen,
heeft als bijkomend voordeel dat je
minder medicijnen hoeft te gebrui
ken en op dierenartskosten
bespaart.'
Zelf huurt Bakker sinds twee jaar
een overkantse dierenarts in om de
drachtige ooien te scannen. 'De
dieren met een eenling krijgen een
rode stip, die met een drieling een
blauwe stip. Dat is ook handig in
de lammerij. Bij een drieling probe
ren we altijd één van de lammeren
bij een moeder met één lam onder
te brengen. Overwennen, noemen
we dat. Dat is nog een heel gedoe.
Je bindt de pootjes van het lam
eerst aan elkaar, want het mag met
weglopen. Daarna smeer je het in
met het geboortevocht van het
schaap met de eenling. Het is han
diger dat je dat van te voren weet,
dan dat je er door wordt verrast dat
het een eenling is. Zeker 's nachts,
als je alleen in de stal bent.'
Met ingang van dit jaar laten alle
leden van de studieclub hun scha
pen scannen. Dat gebeurt met een
apparaat dat kan worden aange
schaft door toezeggingen van het
Europese subsidieprogramma voor
plattelandsontwikkeling Leader en
de provincie Noord-Holland, die
elk €15.000,- bijdragen. 'Het pro
ject wordt voor veertig procent
gesubsidieerd. De andere zestig
procent is eigen inbreng. In de
praktijk komt het er op neer dat we
met de subsidie de scanner en
bijbehorende attributen kunnen
betalen, de bijkomende arbeidsu
ren zijn voor onszelf.'
Dat er vooral de eerste tijd veel tijd
moet worden geïnvesteerd, staat
wel vast, volgens Bakker. 'Het
scannen zelf is niet moeilijk. Net als
bij mensen gaat het apparaat over
de baarmoeder, waarna je op een
monitor de binnenkant ziet. Punt is
alleen dat je het moet leren zien,
om het aantal lammeren vast te
stellen, en dat is niet eenvoudig. In
Engeland hebben ze er al veel
ervaring mee. Daar is de betrouw
baarheid 98 of 99 procent. De twee
Nederlanders die er mee bezig zijn,
komen nog niet verder dan 85 pro
cent. Bedoeling is dat minimaal
twee van onze leden het gaan
leren. We krijgen daarvoor les van
een paar deskundigen Eén is een
Engelsman, die er zijn vak van
heeft gemaakt en 2000 schapen
per dag kan scannen.'
Welke twee leden van de studie
club de studie gaan doen, is nog
even de vraag. 'Het hangt er van af
wie het snel ziet. Waarschijnlijk is
dat Frank Gorter. Hij is behalve
schapenfokker ook veearts en door
zijn studie ai behoorlijk onderlegd
op dit gebied. Samen gaan die
twee in november en december
rond om de schapen te scannen. In
eerste instantie alleen die van onze
leden. Maar als het goed gaat,
kunnen misschien ook andere col
lega's ons inhuren Onze leden
hebben samen zo'n 3000 schapen.
Scannen daarvan duurt ongeveer
tachtig uur. Dat komt naast het
gewone werk op de boerderij, maar
omdat het in een relatief rustige tijd
gebeurt, is dat niet zo'n pro
bleem.'
Joop Rommets
In Engeland, Australië en Nieuw-
Zeeland is het al jaren gemeen
goed, komend najaar gaan ook
Texelse schapenhouders hun
drachtige ooien scannen op het
aantal lammeren dat ze bij zich
dragen. De voordelen zijn evi
dent: dieren krijgen de hoeveel
heid voer die ze nodig hebben,
waardoor hun conditie op peil
blijft, zich minder problemen
voordoen bij de geboorte en
gezondheidskosten worden
gedrukt. Het project is een initia
tief van de veertien leden van de
studieclub Schapenhouderij
Texel, die zich ten doel hebben
gesteld hun vak zo professioneel
mogelijk te benaderen.
Tijdens een recent project van de
vereniging werd een zogeheten
slachtproef gehouden. Elk lid
bracht drie of vier levende lamme
ren in, die onder leiding van een
deskundige werden beoordeeld op
eigenschappen als bespiering en
vetbedekking. Nadat de dieren
waren geslacht, gebeurde dat nog
maals. 'Om te kijken of we het
goed hadden gezien. Dat is belang
rijk bij het verhandelen van je lam
meren. Een handelaar heeft veel
ervaring en weet precies wat een
dier waard is. Boeren die er te wei
nig kijk op hebben, lopen daardoor
het gevaar dat ze te weinig geld
krijgen.'
De start van het nieuwste project
tijk is - naast uiteraard veel tweelin
gen - dat het ene schaap maar één
lam geeft en het ander drie. Als je
ze allemaal evenveel voer geeft,
krijgt de één dus te veel en de
ander te weinig. Het ene schaap
vervet en dat ene lam wordt heel
groot, wat problemen oplevert bij
de geboorte. Het andere schaap
vermagert, krijgt lichte lammeren
met groeiproblemen en geeft min
der melk. Als je kennis van zaken
hebt, zie je het aan de voerbak en
kun je nog je maatregelen nemen.
Maar ook dan ben je een stap te
laat. Als je scant, kun je er direct
op inspelen. Door de schapen in
groepen te verdelen: met eenlin
gen, tweelingen, drielingen. Dat de
Schapen brengen gemiddeld twee lammeren groot, maar er zijn er ook met één- en drielingen.
Lara in een gele Donkervoort achter het stuur. 'Machtig!'
Lara overwinnaar in sportwagen
'Tot volgend jaar!', hoorde ik
iedereen tegen elkaar zeggen
toen de Maarten Memorial 2009
zo goed als afgelopen was.
Supersnelle wagens waaronder
Ferarri, Bugatti en Donkervoort
werden ingezet voor deze
memorabele dag. Het was de
zesde editie van het evenement,
georganiseerd om kankerpa
tiënten even hun ziekte te laten
vergeten.
Het begon allemaal met Maarten
van Sten, hij kreeg een agressieve
vorm van huidkanker, waaraan hij
in 2003 overleed. Maarten hield
heel erg van sportwagens en die
passie wilde hij met iedereen delen.
Zijn vrienden hebben toen een eve
nement georganiseerd waarin ze
patiënten lieten in exclusieve boli
des lieten meerijden van Rotter
dam naar het circuit van Zand-
voort. Dit jaar was al weer de
zesde editie van het evenement en
het eerste jaar dat ik er bij was.
In juli 2008 kreeg ik in het Gemini
Ziekenhuis de diagnose Acute Leu
kemie (AML). Daar ben ik korte tijd
gebleven, tot er een plek vrij was in
het VU Medisch Centrum in
Amsterdam. In het VU kreeg ik mijn
eerste kuur en ben toen in totaal
vijfeneenhalve week opgenomen
geweest. Toen ik na mijn eerste
kuur naar huis mocht, voelde ik me
best goed. Dat was na de tweede
kuur heel anders. Ik kreeg chemo
therapie, werd bestraald (TBI) en
daarop volgde een stamceltrans
plantatie. Ik kreeg de stamcellen
van mijn oudste broer die tot op
heden het bloed aanmaken dat
door mijn lichaam stroomt. Ik heb
heel veel ellende meegemaakt,
maar ik ben er nog, en daar ben ik
heel dankbaar om. Ik ben nu vrij
van kankercellen en herstellende
van mijn ziekte.
De Maarten Memorial was echt
een geweldige ervaring. We waren
al heel vroeg op het parkeerterrein
van Ahoy in Rotterdam en zagen
alle bolides binnenstromen. Toen
alle passagiers 'hun' auto hadden
gevonden, gingen we met grom
mende motoren via de snelweg
naar Zandvoort. Dit was misschien
nog wel leuker dan de 'snelle' ron
des op het circuit van Zandvoort.
Ik heb er van genoten en ga vol
gend jaar weer meerijden.
(Ex)patiënten die ook mee willen
rijden, kunnen zich in juli inschrij
ven op de website www.maarten-
memonal.com.
Lara Hoogenbosch
Ze dachten dat hij nog niet kon
vliegen, maar de papegaai van
de familie Beumer uit Wapenveld
dacht daar op villapark De Witte
Hoek bij De Cocksdorp vrijdag
toch anders over.
Tot schrik van de net gearriveerde
familie vloog hun acht weken oude
grijze roodstaartpapegaai pardoes
weg toen ze met hem bezig waren.
'We hadden hem een week gele
den gekocht', vertelt Marcel Beu
mer, 'en we hadden hem nog niet
laten kortwieken, omdat de kweker
had gezegd dat hij nog niet kon
vliegen.'
Papegaai Pino zat echter met een
sierlijke zwaai in de boom en ver
trok daarna richting de duinen. De
familie Beumer in de auto erach
teraan, maar hoe ze ook zochten:
geen Pino. 'Toen het schemerig
werd, zijn we met een rotgevoel
terug gegaan en dachten we dat
we hem kwijt waren. Maar tot onze
verrassing vloog hij boven de auto
en ging op de Witte Hoek boven in
een boom zitten.'
De brandweer werd gebeld en op
een gegeven moment kwam de
ladderwagen uit Den Burg voorrij
den, omdat de ladder van de
wagen uit De Cocksdorp niet lang
genoeg. Brandweerman Chris
Meijer toog daarna naar boven om
Pino uit de boom te vissen.
Ondanks alle bedrijvigheid onder
zich. bleef de papegaai gewoon op
zijn tak zitten. 'Als het donker
wordt, blijven die dieren gelukkig
zitten waar ze zitten.'
Het redden van de papegaai was
geen alledaagse klus voor de
brandweer. Volgens bevelvoerder
Christiaan Rodenburg werd het
dier toch uit de boom gehaald,
omdat de eigenaren anders een
onrustige nacht zouden hebben.
De familie Beumer was zo blij met
de redding dat de brandweer werd
bedankt met een krat bier en een
kersen vlaai.
Met papegaai Pino wordt de rest
van de vakantie behoedzamer
omgegaan. Beumer: 'Hij mag nog
wel uit zijn kooi, maar alleen als de
ramen en deuren dicht zijn. En na
de vakantie gaan we meteen naar
de kweker om hem te laten kort
wieken.'
Brand bij feestje
De brandweer van De Cocksdorp
moest zondagavond in actie komen
voor een uit de hand gelopen vuur
tje bij een feestje aan de Postweg.
De feestgangers hadden hout aan
gestoken omdat ze het koud had
den gekregen. Omwonenden roken
een brandlucht, namen het zekere
voor het onzekere en waarschuw
den de brandweer. Die liet het vuur
gecontroleerd uitbranden. 'Het was
allemaal schoon hout', aldus een
woordvoerder. De feestgangers
waren verrast dat de brandweer
opeens op de stoep stond
Krant bezorgd
door olifant
Wanneer hij niet op de markt hoeft
te staan, gaat de omstreden oli
fant graag een rondje. Vrijdag
kwam hij op Oost even de krant
bezorgen.
Ze leken, verkleed met pruiken,
snorren en werkkleding van Eco-
mare, op stagiaires die de zee
honden mochten voeren.
Wie goed keek, zag dat achter de
vermommingen twee bekende
Nederlanders schuil gingen: Frans
Bauer en Johnny de Mol. De twee
waren donderdag bij het centrum
voor wadden en Noordzee neerge
streken voor opnamen van het
televisieprogramma Waar is de Mol
dat bij Veronica wordt uitgezon
den. De twee trokken daarvoor een
paar dagen over het eiland.
Bij Ecomare gingen Bauer en De
Mol door het leven als stagiaires
'Martin en Alfons' die de zeehon
den voerden en tegelijkertijd het
publiek van informatie voorzagen.
Ze werden daarbij begeleid door
dierverzorger José Kemper. Vol
gens Ecomare deden De Mol en
Bauer het met 'zweet op het voor
hoofd', maar dat kon 'ook aan de
warmte hebben gelegen.' Bij het
publiek was enige verwarring of
het opvallende koppel nou wel of
met uit bekende Nederlanders
bestond.
Het uit de hand gelopen vuurtje aan de Postweg.
