'Burgemeester van eiland zijn is niet makkelijk'
Flora krijgt roer van Duits oorlogsschip
'Veel te leuk om
ermee te stoppen'
TEXELSE 9 COURANT
Halve eeuw Klaverjasclub Den Burg
Frans Zegel Bouw verder aan Krukas
'Vooral veel plezier en
lekker klaverjassen'
VRIJDAG 2 OKTOBER 2009
Krachtig, stevig en sterk. Termen
die meermalen voorbij kwamen
in de speeches bij het afscheid
van burgemeester Joke Geldorp
tijdens een speciale raadsverga
dering op het gemeentehuis. De
burgemeester kreeg lof voor
haar opstelling als ambassadeur
van Texel, maar ook kritiek voor
haar soms zeer kordate optre
den. Een bloemlezing uit de
diverse speeches.
Harry Borghouts. commissaris
van de koningin: 'Geldorp was een
krachtige en soms zeer aanwezige
burgemeester die een ambassa
deur van Texel was. Dat botste
soms met anderen, maar zij wist
dat ze het niet iedereen naar de zin
kon maken.' Hij benoemde haar
ijver om de Waddeneilanden inten
siever te laten samenwerken om
uiteindelijk tot één Waddenge
meente met vijf deelgemeenten te
komen. 'Dat was haar streven,
maar vooralsnog heeft de gemeen
teraad zich richting die vermaledij
de Kop van Noord-Holland gericht.'
Borghouts ging ook in op de
afscheiding waar Geldorp een paar
jaar geleden mee dreigde nadat hij
een pleidooi had gehouden voor
grotere gemeenten
Joop Groeskamp, namens alle
raadsleden behalve Texel 2010:
'Geldorp was een stevige voorzit
ter van de gemeenteraad, verbaal
sterk en met een goede dossier
kennis. Maar bij de drie gemeente
raden die zij heeft gehad, was het
ook wel nodig dat er een stevig
iemand was.' Haar krachtige hou
ding leverde conflicten op, waar
van sommige werden opgelost en
sommigen niet. 'Sterk zijn roept
weerstand op en dat hebben we
ook geweten. U wilde altijd recht
door, maar het was handig geweest
als u ook eens een omweggetje
had gemaakt.' Raadsleden die pri
vé moeilijk zaten, konden rekenen
op steun van de burgemeester en
dat werd volgens Groeskamp zeer
gewaardeerd. Hij vertelde bij
Broadway te hebben gemerkt hoe
zeer mensen soms geïnteresseerd
waren naar de burgemeester. 'Dan
vroegen ze bij de kaartjesverkoop
naar haar huis. Het maakte niet uit
wie er optrad, mensen wilden zien
wat voor schildenjen daar aan de
muur hingen en wat voor vloerbe
dekking er lag.' Dat Geldorp sinds
een paar maanden vaak de fiets
pakt, bleef niet opgemerkt in Den
Hoorn. 'Het ging als een bosbrand
door het dorp: Joke kan fietsen!'
Gerbrand Poster, fractievoorzitter
2010, nam met een gedicht
afscheid. Hij gaf haar daarin een
dikke tien voor eilandpromotie en
brandweer- en politiezaken en
bekritiseerde de kanjerprojecten.
'Wij denken dat die ons eiland nog
jaren financieel zullen raken. Maar
ach, wie weet geeft de toekomst u
gelijk en staan de criticasters straks
Joke Geldorp legt haar functie neer en draagt de ambtsketen symbolisch over aan
Frans Visman, vice-voorzitter van de gemeenteraad. Geldorp kreeg daarna van de
raad een replica van de ambtsketen als aandenken aan haar regeerperiode. Tot de
benoeming van Francine Giskes worden haar taken voorlopig waargenomen door
het college, met Nico Kikkert als loco-burgemeester voorop. (foto Jvoen van Hattum/
lelijk te kijk.' Hun botsingen
omschreef Poster als tropenjaren
voor beiden. 'Het was steeds een
verbale race tussen u en mij. Wie
er won? Roept u maar. Wat was er
eerder, de kip of het ei?'
Cock van Wijngaarden, gemeen
tesecretaris, complimenteerde de
burgemeester voor de aandacht
die zij had voor juridische kwali
teitszorg. 'De overheid wordt vaker
juridisch aansprakelijk gesteld,
maar zij zag op dat gebied altijd de
strategische belangen en zorgde
ervoor dat discussies de goede
kant opgingen.Volgens hem kreeg
Geldorp het ook voor elkaar de
gemeente een koploper te laten
worden op het gebied van elektro
nische dienstverlening. 'En dat
voor een burgemeester die eigen
lijk een digibeet is.'
Nico Kikkert, wethouder,
omschreef Geldorp als iemand met
'héér op de tande en rap van de
tong', wat Texel nodig had. Vol
gens hem heeft zij het eiland goed
op de kaart gezet en plukt het
eiland daar nu en in de toekomst
de vruchten van. 'We hebben veel
burgemeester gehad voor zeven
dagen in de week.'
Jurrit Visser, burgemeester van
Terschelling, liet weten dat hij en
Geldorp soms nachtelijk overleg
hadden over de Waddensamenwer-
kmg als ze overdag de tijd met had
den elkaar te bellen. Hij prees haar
gedrevenheid die ze in de samen
werking tussen de eilanden stak.
'Geldorp zag als geen ander dat de
vijf Waddeneilanden een bijzonder
heid vormden in bestuurlijk Neder
land. Zij was een ambassadeur van
de eilanden' Visser maakte er geen
geheim van dat het voor haar een
teleurstelling was dat de Fnese eilan
den en Texel verschillende koersen
zijn ingeslagen. 'We blijven elkaar als
eilanden nodig hebben en ik hoop
dat we elkaar opnieuw vinden.' Hij
stelde dat het met makkelijk is bur
gemeester van een eiland te zijn.
'Dat is alleen te doen als je je echt
met het eiland verbonden voelt.'
Enno Brommet, burgemeester van
Harenkarspel, stelde dat Geldorp
zich temidden van de burgemees
ters van de Kop van Noord-Hol
land gedreven toonde in het behar
tigen van de Texelse belangen.'Zij
wist altijd het specifieke van de
eilandpositie van Texel te bena
drukken, zonder dat dat tot com-
Van alle kanten
motie leidde.' Hij zei het knap te
vinden dat ze de kans heeft gezien
diverse verouderde gebouwen
door nieuwbouw te vervangen.'
Piet Zoon. oud-gemeentesecretaris,
stelde dat Geldorp als burgemeester
menigmaal voor de onmogelijke
opdracht stond paraplu's in de zomer
te moeten verkopen, maar dat het
haar wel lukte. Hij kon het niet nala
ten te laten weten dat hij ooit de
naam kanjerprojecten had gegeven
aan de grote projecten, maar dat het
Geldorp was gelukt ze allemaal gere
aliseerd te krijgen. Hij stond ook stil
bij de grap die hij en Geldorp in 2002
vlak voor Oude Sunderklaas uithaal
den over de zogenaamde droogleg
ging van Texel. 'Daar hebben we een
gedonder mee gehad.'
Joke Geldorp zelf liet in haar
afscheidsspeech weten dat het
niet niets is het ambt te verlaten.
Ze gaf aan te hopen dat de huidige
en de komende gemeenteraad ver
standig omgaan met de zelfstan
digheid van het eiland en aan de
hand van een net uitgevoerd onder
zoek naar de bestuurskracht van
Texel de komende jaren goed bekij
ken wat de gemeente in eigen huis
aan taken kan blijven uitvoeren en
op welke fronten het verstandiger
is met anderen samen te werken of
taken uit te besteden.
Jutter Jan Uitgeest bekijkt het 9 meter
hoge roer van de SS Königin Luise dat
sinds kort bij schipbreuk- en
juttersmuseum Flora staat. Het lag 95
jaar op de zeebodem nabij Engeland.
Schipbreuk- en juttersmuseum
Flora heeft een bijzonder roer in
de collectie gekregen. Het is
afkomstig van de SS Königin
Luise, het eerste Duitse schip
dat tijdens de Eerste Wereldoor
log ten onder ging.
Dat gebeurde op 5 augustus 1914,
twee dagen nadat de Duitse Mari
ne het stoomschip had gevorderd
om in de Engelse wateren mijnen
te leggen. Het roer lag sindsdien
op de zeebodem, totdat het een
tijdje geleden werd geborgen door
kopervisser Walter Bakker van
Terschelling. Hij wilde het roer
geven aan het Wrakkenmuseum
op Terschelling, maar eigenaar
Hille van Dieren had er geen ruim
te voor.
Jutter Jan Uitgeest kwam daar
toevallig achter tijdens een vakan
tie op het Friese eiland en toog
meteen naar het sloopbedrijf in
Harlingen waar het roer was opge
slagen. 'Ik was daar net op tijd,
want het lag al klaar om voor
schrootverwerking te worden
afgevoerd.' Uitgeest kocht het 9
meter hoge en 11 ton wegende
roer voor de prijs van oud-ijzer en
nam het mee naar Flora om daar
tentoon te stellen.
Het gevaarte staat overeind bij het
parkeerterrein, aan beide kanten
gezekerd met kettingen om bol
ders met gewichten van ander
halve ton. 'Het canvasdoek zit er
nog aan', vertelt Uitgeest. 'Dat
werd destijds bij het klinken
gebruikt om alles waterdicht te
maken. Reken maar dat dat bloed,
zweet en tranen moet hebben
gekost. En die gasten waren
natuurlijk allemaal zo doof als een
kwartel door dat klinken.'
De Königin Luise werd gebouwd
in 1913 als passagiersschip voor
de Hamburg-Americalijn en voer
tussen Holland en de Duitse
havenplaats. Tijdens het leggen
van mijnen op 5 augustus 1914
werd het schip al snel ontdekt en
beschoten door twee schepen van
de Engelse marine. Dat waren
destijds de eerste oorlogshande
lingen van de Engelsen op het
water. De Duitse commandant gaf
daarna opdracht zijn eigen schip
te laten zinken, waarbij 54 van de
100 bemanningsleden om het
leven kwamen
De overige 46 werden gered door
de Engelse schepen. Een daar
van, de Amphion, voer korte tijd
later op één van de mijnen die de
Luise had gelegd, waardoor
opnieuw slachtoffers vielen en de
Engelsen hun eerste schip verlo
ren. Volgens Uitgeest is het roer
van de Königin Luise nog in goede
staat. 'Dat staat er over honderd
jaar nog.'
De in 1913 gebouwde en een jaar later vergane SS Königin Luise. Het schip
94 meter lang en 12 meter breed. Het was het eerste schip van de Duitse man
dat zonk na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Woonmarkt
Stichting Woontij, Waardenburg
Van der Voort Makelaars, Notaris-
sencombinatie en Rabobank
Noord-Holland Noord houden
zaterdag 31 oktober een woon
markt, waar belangstellenden zich
kunnen laten informeren over alle
aspecten die komen kijken bij het
kopen van een huis. De informa
tiemarkt wordt gehouden in het
gebouw van de Rabobank aan de
Verkeerstorenweg in Den Helder
en duurt van 14.00 tot 17.00 uur.
Deelname is vrijblijvend en gratis,
aanmelden kan tot 24 oktober via
commumcatie@nhn.rabobank.nl.
52 jaar beschouwt menig onder
nemer als een mooie leeftijd om af
te bouwen. Zo niet Siep Schellin-
ger van Frans Zegel Bouw. Met
echtgenote Jacqueline en hun
dertien medewerkers maakt hij de
oversteek van de Heemskerck-
straat naar het bedrijventerrein.
Vanaf 1983 zat het bouwbedrijf aan
de Heemskerckstraat. 'Het wordt er
te druk en te krap', doelt Schellinger
onder meer op
de verplaatsing
van de ingang
van het Maritiem
en Juttersmuse
um en andere
ontwikkelingen.
'Leuk voor het dorp, maar wij zou
den in de knel komen.' Schellinger
kreeg de mogelijkheid een stuk
bedrijfsgrond aan de Krukas te
kopen, waarop hij een opslagloods
heeft gebouwd. 'Het plan was om er
een kantoor en werkplaats bij te
bouwen. De vergunning was al bin
nen, maar iets hield mij tegen om er
aan te beginnen. Te druk, denk ik.'
Dat pakte goed uit, want in de loop
van het jaar kwamen de tegenover
liggende werkplaats en kantoor van
Keijbouw te koop. 'Alsof het voor
voor ons was gemaakt. Kantoren en
spreekkamer zijn net wat royaler dan
wat we hadden. De werkplaats van
25 bij 55 meter is op zich niet zoveel
groter dan wat we aan de Heems
kerckstraat hadden, maar wel veel
hoger (zeven meter) en efficiënter
ingedeeld. En de bereikbaarheid is
super. Jan (Keijser) heeft het heel
doordacht opgezet.'
Ogenschijnlijk een hele stap voor
een ondernemer die de vijftig is
gepasseerd en wiens dochters voor
alsnog met van plan zijn het bedrijf
op te volgen. 'Over opvolging heb
ben we ons nooit druk gemaakt. We
doen dit voor onszelf en vinden het
nog veel te leuk om ermee te stop
pen. Dit is een heel divers bedrijf. We
doen grote klussen, zoals stolpen,
maar gaan ook het kleine werk niet
uit de weg. Het is wel wat rustiger
geworden met het werk, de afgelo
pen tien jaar zijn we wel erg ver
wend. Maar als ik alle stolpen moet
bouwen die me zijn beloofd, kunnen
we nog even vooruit. Siep Schel
linger houdt zich als aannemer onder
meer bezig met calculeren, werk-
voorbereiden en gaat de klussen
langs, Jacqueline doet de financiële
administratie. Als kenmerken van
hun bedrijf noemen ze: 'Afspraken
nakomen, het werk op tijd afleveren,
Bedrijvigheid
een kundige afwerking en niet steeds
weglopen van klussen om iets
anders aan te pakken.'
Voor de plek van het oude bedrijf, in
het gebied tussen Heemskerckstraat
tot aan de ijsbaan, heeft architecten-
buro Louis Uriot een plan getekend
voor elf woningen, variërend van
vrijstaand tot twee-onder-een kap.
'We hopen vol
gend jaar met de
bouw te starten.
De markt is
momenteel niet
wild. Wat mij
betreft wordt het
in fases uitgevoerd, dat is ook beter
voor de werkgelegenheid
Zaterdag 3 oktober houdt Frans
Zegel Bouw aan de Krukas van
10.00 tot 17.00 uur open huis.
Jacqueline en Siep Schellinger voor hun nieuwe kantoor en werkplaats.
(Foto Gerant Timmerman!
In de jaren zestig en zeventig
beleefde het klaverjassen hoog
tijdagen. Zo ook Klaverjasclub
Den Burg, sinds jaar
en dag organisator
van het Texels kam
pioenschap. Café De
Zwaan, toen nog
gedreven door Henk
Spigt, puilde tijdens
de gloriejaren uit. 'Zóveel tafels,
we zaten te klaverjassen in de
eetkamer en zelfs in de keuken',
vertelt voorzitter Peter van
Heerwaarden van de club die
zaterdag het vijftigjarig jubileum
viert.
Klaverjassen is van alle tijden.
Maar vooral van na de oorlog. De
officiële oprichtingsakte van Kla
verjasclub Den Burg dateert van
september 1959. Er werd toen
gekaart in Hotel de Graaf, waar nu
de apotheek is gevestigd. 'Maar
ook daarvoor werd al gekaart',
vertelt Van Heerwaarden. Twee
leden uit die beginperiode. Jelle
Wiersma en Martin Bakelaar, zijn
nog steeds lid van de club. In die
halve eeuw leidde de club een
reizend bestaan. In de jaren zestig
verhuisde de club naar café De
Zwaan. 'Het was het begin van de
grote hauss. Het aantal leden ver
drievoudigde en er moest zelfs
een ledenstop worden ingevoerd.
We organiseerden het kampioen
schap van Texel en de zomer-
drives. Tien tafels werden gevuld
door gasten van De Ruijterplaats.
Eén koppel uit die tijd doet 's
zomers nog steeds mee.' Texelse
klaverjassers werden voor het
Noord-Hollands kampioenschap
uitgezonden naar plaatsen als
Zwaagdijk. Wognum, Nibbixwoud
en Anna Paulowna.' Na De Zwaan
verkaste de club naar de tegen
overgelegen Chinees, waar meer
ruimte was. Ook hier vierde gezel
ligheid hoogtij en duurde menig
kaartavondje tot in
de kleine uurtjes.
Het aantal tafels kon
daar oplopen tot 36
en er werd onder
meer het Neder
lands kampioen
schap gehouden. 'Het hield op
omdat Cho er geen zin meer had
om voor ons steeds zijn zaak te
verbouwen.' De volgende halte,
de kantine van sporthal Ons
Genoegen, was van zeer korte
duur. De trap was voor velen een
te grote horde. De kentering van
het ledental kwam in de periode
dat de klaverjasclub in d'Ouwe
Ulo onderdak vond. 'De verjon
ging bleef uit en oudjes legden het
loodje.' Na de teloorgang van de
Welzijnsstichting streek de club
neer bij Kotex. 'Daar kaarten we
nu alweer zeven jaar tot volle
tevredenheid. We zitten er met
negen tafeltjes. Veel plezier en
lekker klaverjassen. Gezelligheid
staat voorop. Geluk speelt bij deze
sport een rol, maar de betere
kaarters staan elk jaar wel boven
in. Maar in tien jaar tijd hebben we
acht verschillende kampioenen
gehad, het is niet zo dat dezelfde
altijd maar wint. Nu alleen nog
nieuwe leden en een nieuw
bestuur', aldus Van Heerwaarden,
die al meer dan twintig jaar het
voorzitterschap invult. Ik wil ook
wel eens van mijn AOW geme
ten.'
Klaverjasclub Den Burg viert zaterdag het vijftigjarig bestaan. Op de foto links
Peter van Heerwaarden met tegenover hem zijn maat en het oudste lid Huug
Snoek (90). In het midden Piet Moree. (Foto Klaverjasclub Oen Burg/
Zaterdag van 17.00 tot 18.30 uur
houdt de club bij Kotex receptie
voor leden, oud-leden en betrok
kenen. Aansluitend is er een feest
avond voor leden en hun partners.
Rond de kerst staat een super-
