'Texel Natuurlijk': pure reclame voor het
eiland
Meer dan 600 foto's van
natuur in al haar vormen
TEXELSE 21 COURANT
Twee strooiwagens gemeente defect
Uitvaartleider Ton van der Slikke over zijn beroep:
'Er is vaak behoefte aan een rots in de branding'
WOENSDAG 23 DECEMBER 2009
Burgemeester Giskes kreeg het eerste boek en de vraag of ze wilde helpen de natuur te beschermen. trom Joop Rommets) Kinderen speuren het strand af naar bijzonderheden. (Foto uit Texei Natuurt,,tri
'De lezers kennis laten maken
met het de Texelse natuur in al
zijn facetten, van de kleinste
insecten tot de meeste weidse
landschappen.' Dat was het uit
gangspunt van Sytske en Adri-
aan Dijksen, toen ze begonnen
aan Texel Natuurlijk. Het resultaat
is verbluffend, met meer dan 600
foto's van dieren, planten en ver
gezichten, zó mooi gemaakt dat
alleen een barbaar er ongevoelig
voor kan zijn.
'Er zijn al zoveel boeken over
Texel', speelde Sytske Dijksen
maandag bij de presentatie advo
caat van de duivel. Ze liet haar
toehoorders niet lang in onzeker
heid. 'Maar dit boek is er nog niet.
Aanvankelijk hadden we het idee
een boek over de duinen te maken.
Maar dan mis je alleen al alle
natuurreservaten aan de oostkant
van het eiland, eigendom van
Natuurmonumenten. En dat geldt
ook voor de boerenslootjes, die
steeds mooier worden.' De auteur
roemde de diversiteit van het eiland
en wees erop dat onderzoek van
Ecomare uitwijst dat veel toeristen
daarom ieder jaar weer terugko
men. Het laten zien van die afwis
seling was één van de belangrijkste
drijfveren van haar en haar man.
'Texel heeft (bijna) alles. Wadden
en Noordzee, strand, duinen, wad
den, bos, kwelder, moerassen en
natte weilanden en soms ook het
boerenland zijn rijk aan natuur',
schrijven de Dijksens in hun inlei
ding. Zij kunnen het weten, want al
jaren zwerven ze over het eiland,
lopend of per fiets, om te kijken
naar vogels, om te zoeken naar
planten en vlinders, om te genieten
van rust en ruimte, van de soms
woeste zee. van imposante wol
kenluchten. En
altijd hebben ze
hun fotoappara
tuur mee. 'Want
het genieten van
mooie landschap
pen en natuur is
één, het vastleg
gen daarvan is
twee. Fotograferen
is bovendien twee keer kijken,
eerst zie je het grote beeld. Gewoon
met je ogen, weids, alles omrin
gend zonder optiek. In dat beeld
zoek je naar de mooiste stukjes of
details en dan zie je de beelden
door een lens, in een kader.'
En zo hebben ze van heel Texel
'onder alle omstandigheden' wel
foto's van natuur en landschap.
Het perspectief loopt uiteen van
overzichtsfoto's (van Hors, Slufter
en wad) vanuit de lucht tot detail
opnamen van (korst)mossen, wie
ren en zoute grassoorten en de
kleinste vlinders, kwallen en
schelpdieren. Om het overzicht
niet te verliezen hebben de auteurs
gekozen voor een denkbeeldige
rondreis - ze spreken zelf van een
'ontdekkingstocht' - over het
eiland. Vertrekpunt is de Hors, 'het gen en doden van duizenden grau-
meest dynamische gebied van
Texel, misschien wel van Neder
land'. In de korte teksten die de
foto's begeleiden, schetsen ze iets
over de ontstaansgeschiedenis,
de vorming van nieuwe duinen die
voortdurend doorgaat en de plan
ten en dieren die er kunnen leven
we ganzen geschetst, met de
kanttekening dat dit tot veel kritiek
van de natuurbescherming heeft
geleid. 'Dat was geen reclame voor
"Texel Vogeleiland". Het blijft blijk
baar moeilijk om belangen van
natuur en agrariërs met elkaar te
verenigen.'
(Foto uit Te*el Natuurlijk/
doordat ze zijn aangepast aan 'een
ruig bestaan'. Ze spreken tegen
dat de Hors 'een kale zandvlakte'
is. 'De Hors wemelt van het leven.
Je moet er alleen even naar zoe
ken.'
Een apart hoofdstukje hebben ze
ingeruimd voor wandelingen over
de Hors, die je op veel manieren
kunt beleven. 'Als een tropische
woestijnwandeling, compleet met
fata morgana. Als een poolexpedi
tie, wanneer de bevroren strand
vlakte spiegelglad is. Als ontspan
nen uitje met de kinderen, ravottend
in het zand en langs het water. En
als verrassende natuurwandeling
vol onverwachte ontmoetingen
met planten en dieren die je maar
zelden ziet.'
De auteurs vervolgen hun rondreis
via de Kreeftepolder, Horsmeertjes
en Geul naar Grote Vlak en Pom-
pevlak, Bollekamer en Westerdui
nen en verder. Het hoofdstukje
over de Muy en de Nederlanden
was vorig jaar al klaar, maar moes
ten ze aanpassen nadat een groot
deel van de weilanden waar scha
pen graasden was omgevormd tot
'natuurgebied'. Ze schrijven over
'het mechanische geweld dat in de
nazomer en de herfst van 2008 de
weg vrij maakte voor planten als
oeverkruid en orchissen'. Om te
besluiten met: 'Het was even wen
nen, maar ja. Wie mooi wil zijn
moet pijn lijden.' Het is één van de
weinige keren dat ze een (mild)
kritisch geluid laten horen. Elders
wordt in een paar regels het van-
Naast de bekende natuurgebieden
besteden de Dijksens ook aan
dacht aan 'natuur in de dorpen' en
'het boerenland'. Hoewel geen
'echte' natuur, wil dat niet zeggen
dat er 'niets' aan natuur te beleven
valt. 'Vogels, insecten en wilde
planten kunnen zich in agrarisch
land. als het beheer niet te inten
sief is, prima thuis voelen. Weide
vogels en groepen zangvogels vin
den meer voedsel in het
boerengrasland, waar veel wor
men leven, dan in droog duingras
land. Akkers met bietenafval zijn
favoriet bij de honderden kleine
zwanen die hier overwinteren. Gele
kwikstaarten broeden langs de
randen van akkers, en allerlei
insecten zoeken nectar in de wilde
bloemen. Texelse ruime ongerepte
horizon boven het boerenland
maakt, samen met vogels en wilde
bloemen, ook dit deel van het
eiland aantrekkelijk voor een wan
del- of fietstocht.'
Het laatste hoofdstukje is gereser- Drie wilde eendjes.
veerd voor Ecomare, 'de poort
naar de Texelse natuur', waar je op
'bijna alle vragen' het antwoord
kunt vinden. Daar ook, op de
plaats waar Adriaan het grootste
deel van zijn leven heeft gewerkt
en Sytske nog steeds werkzaam
is, werd het boek maandag gepre
senteerd. De Dijksens hadden
ervoor gekozen
het eerste exem
plaar te overhan
digen aan burge
meester Francine
Giskes. 'Niet
omdat u de bur
gemeester bent,
maar omdat u in
uw functie verant
woordelijk bent voor Texel. Niet
alleen voor de burgers, maar ook
voor de natuur.' Ze sprak de hoop
uit dat Giskes het boek zou gebrui
ken als een soort inburgeringcur
sus wat betreft de natuur. 'Ik vraag
u ons mee te helpen de natuur te
beschermen. Dat kan pas als je
haar kent en weet hoe mooi, leuk
en soms grappig ze is.'
Texel Natuurlijk is pure reclame
voor het eiland. Dat is natuurlijk in
eerste instantie te danken aan de
natuur zelf. Maar de manier waarop
de Dijksens deze fotografisch heb
ben vastgelegd, getuigt van veel
professionaliteit, inzicht en geduld
Een prachtige aanvulling vormen
de begeleidende teksten, die blijk
geven van een enorme kennis van
alles wat met de natuur te maken
heeft, maar tegelijkertijd kort en
bondig zijn én enthousiasmeren
Een compliment verdienen ten
slotte de vormgevers en drukkers
van Mediabureau Langeveld de
Rooy, het Texelse bedrijf dat ook
de uitgever is.
Texel Natuurlijk telt 128 bladzijden
en is te koop bij alle Texelse boek
handels en bij Ecomare en kost
€39,95.
Joop Rommets
Gemeentewerken heeft, nadat
donderdag de eerste sneeuw
was gevallen, te kampen gehad
met twee kapotte strooiwagens.
Inmiddels functioneert alles
De twee wagens waren net nieuw
geleverd. De ene, een grote, had
technische mankementen die
medewerkers van Gemeentewer
ken zelf konden repareren. De
andere, een kleinere, had een
gebroken transportband. De leve
rancier moest er van de overkant
bijkomen om het voertuig te
maken. Volgens hoofd Gemeente
werken Peter van Ree mocht een
kapotte transportband absoluut
niet bij een nieuw voertuig. 'Het
viel gelukkig allemaal binnen de
garantie en we hebben ook met
een een nieuwe band besteld.'
De euvels leidden niet tot proble
men bij het strooien, omdat de
oude strooiwagens nog op het
eiland waren. Gemeentewerken is
sinds donderdag dagelijks bezig
met de wegen. Volgens Van Ree
gaat 's nachts om 4.00 uur iemand
op pad om te controleren waar het
glad is, zodat de wagens aan de
slag kunnen voordat het verkeer
op gang komt. In de regel worden
eerst de hoofdwegen gestrooid,
daarna de secundaire wegen. 'En
als er sneeuw ligt, zetten we er
een schuiver op.'
In de ogen van Texel 2010 heeft
Gemeentewerken te weinig mate
rieel om Texel ijsvrij te krijgen en
zou het college ook landbouwers
en aannemers moeten inzetten
om de gladheid te bestrijden. Dat
stelt fractievoorzitter Gerbrand
Poster in een open brief. De partij
zegt veel telefoontjes van Texe
laars te hebben gehad 'dat het op
veel plaatsen nog steeds spiegel
glad is.' Volgens Texel 2010 ver
dienen de mensen van Gemeente
werken een groot compliment,
omdat 'zij gedaan hebben wat ze
konden.'
Gladheid en harde wind brachten
donderdagavond twee bussen van
Connexxion in problemen. De ene
bus gleed op de Laagwaalderweg
van de weg en belandde boven
een greppel. De firma Van Beek en
Werner Dros zetten de wagen
terug op de weg. Twee passagiers
kregen vervangend vervoer aan
geboden. Een andere bus liep een
kapotte achterruit nadat die tegen
een lantaarnpaal was gebotst.
Volgens Schoenmaker viel het
verder reuze mee met mensen die
in de problemen kwamen. De
meeste automobilisten pasten
meteen hun snelheid aan toen het
begon te sneeuwen
'Toen ik nog een kind was, over
leed er iemand uit onze buurt.
Het langstrekken van de stoet, de
mannen in zwarte pakken, ik vond
het allemaal even indrukwekkend,'
vertelt Ton van der Slikke (51 jaar),
per 1 januari de nieuwe eigenaar
van Uitvaartverzorging Aarde en
Hemel. "Mijn interesse in het vak
is nooit verdwenen. Het is heel bij
zonder om nu op Texel aan de slag
te kunnen. De ervaring die ik als
uitvaartleider in de regio Amster
dam heb opgedaan, komt me nu
goed van pas.'
Toen in april van dit jaar Ton's vader
Charles overleed, kreeg hij voor het
eerst door een persoonlijk verlies te
maken met afscheidshuis De Vlinder
'Mijn vader had van te voren laten
weten dat hij graag wilde dat z'n uit
vaart in de intimiteit van het gezin
plaatshad. De Vlinder is dus een paar
dagen zo'n beetje ons tweede huis
geweest. Een uitkomst voor mensen
die geen thuisopbaring willen, maar
toch de dagen voor de uitvaart in
huiskamersfeer willen doorbrengen
'We hebben daar bezoek ontvan
gen, koffie en thee gezet, muziek
gedraaid en rustig zitten praten. En
op de bankjes in de privétuin geze
ten Je komt in De Vlinder helemaal
geen andere mensen tegen. Moeder
Krina voelde zich
met haar gezin
echt "onder ons".
Wij hielden geen
condoleance daar,
maar dat kan wel.
Als de ruimte niet
groot genoeg is,
kun je uitwijken
naar andere gele
genheden. Een
kerk, een hotel
of zelfs naar een
boerenschuur, als
iemand een leven
lang in de bollen
heeft gezeten.'
'Ik ben trots op
mijn werk. Het is
mooi om mensen
in een kwetsbare
periode te onder
steunen. Ze heb
ben te maken met
dood en verlies, waarbij de liefde
voor de overledene voelbaar is. Het
is mijn missie en passie om die liefde
tot uitdrukking te laten komen in de
uitvaart.'
Er is vaak behoefte aan een rots
in de branding. Aan iemand die
afstemt, kijkt wat passend is en
nabestaanden helpt om afscheid te
nemen van een.dierbare. Een com
binatie die me op het lijf geschreven
is. En of het nu om een traditionele
of eigentijdse uitvaart gaat, om een
sobere of extravagante, het één is
met beter dan het andere. Als het
unieke leven van de overledene - en
de relatie die de nabestaanden heb
ben met hun dierbare - maar tot
uiting komt. Daér ga ik voor.'
