Ondernemer die nooit opgeeft I
'Je moet er bovenop zitten,
dan kun je meteen schakelen'
1957: Speeltuin valt ten prooi aan vandalisme
'Ik voel me aan alle
kanten belazerd
Interactief proces
centrumplan
onder vuur
TEXELSE 12 COURANT
Texels Belang,
'Doen wat je zegt en zeggen wat je doet', is het motto
van Edwin van de Heuvel van Garage Dros. Sinds hij het
bedrijf in Eierland kwam versterken en in 2006 overnam,
draait het bedrijf aan de Oorsprongweg in de hogere
versnelling. Een man met een passie voor auto's van het
merk Renault en een ondernemer die behoorlijk aan de
weg timmert, die diep gaat en vol trots praat over zijn
medewerkers.
Texelaars op koers
Archiefstuk
Joop Groeskamp
Lijst 1 nummer 1
gewoon
het beste voor Texel.
VRIJDAG 19 FEBRUARI 2010
Edwin van de Heuvel met vriendin Gea. 'Zonder haar zou ik niets beginnen.
Waar komt toch die passie voor
auto's vandaan? 'Bij mij gaat het
goed, zolang er een motor in of
aan zit. Als jochie was ik al gek van
techniek. Alles waar een motor op
of in zat, vond ik prachtig. Na de
lagere school kreeg ik het advies
het VWO te volgen. Daar heb ik
drie maanden opgezeten, maar het
bleek niets voor mij. Ik vond er
niets aan. Op de LTS kon ik lekker
met techniek aan de gang. Ik ben
autotechniek gaan doen en zo is
het balletje gaan rollen. Mijn oom
had een loonwerkbedrijf en zat in
de bosbouw. Ik was daar altijd met
trekkers in de weer. Op mijn veer
tiende hielp ik bij een Amsterdams
tankstation. Auto's wassen en dat
soort dingen. Na de LTS ging ik
overdag aan de slag als automon
teur. Zes dagen per week werken
en 's avonds studeren. Ik hecht
veel waarde aan ervaring, maar als
je verder wilt heb je diploma's
nodig. Ik haalde er mijn papieren
voor eerste monteur, APK en noem
maar op. Mijn eerste garage was
Mercedes Benz, daarna heb ik
andere merken gehad en bij een
revisiebedrijf gewerkt. Van mijn
21ste tot mijn 24ste werkte ik bij
garage De Route.'
Van de Heuvel omschrijft die als
'een gat in de muur tussen een
paar huizen'. 'Als je praat over
ouwe rotzooi, dan werd dat daar
naar binnen gebracht. Ik kwam er
van alles tegen. Ontzettend leuk
om ermee in de weer te zijn. Daar
heb ik het vak geleerd en heb me
ontwikkeld tot allround monteur.'
Er volgde een verhuizing naar Alk
maar. 'Daar ben ik bij garage Stok
man begonnen, een dealer van
Renault. Dat was voor mij een
openbaring. Ik raakte er verslaafd
aan het merk. Hoe dat komt? Het
is niet uit te leggen. Een gevoel. Je
ziet aan de huidige markt. Het gaat
in de hele autobranche slecht,
maar elke collega-dealer die ik
spreek, is positief over Renault.
Heel bijzonder. Het is de organisa
tie, de mensen, de vorm, hoe de
auto's rijden, de klanten en noem
maar op. Ook toen het een jaar of
vijftien geleden niet zo best ging
met Renault, bleven de mensen
het merk trouw.'
Na Alkmaar werd hij chef werk
plaats bij Renault in Velserbeek.
'Mijn baas, Joop van der Horst,
was bevriend met Kees Dros. Kees
kampte in die tijd met technische
problemen. Tijdens een bedrijfs
uitje naar Texel maakten we een
praatje. Ik zei: Als je problemen
hebt, dan bel je maar. Dat heb ik
geweten... Toen Kees geen opvol
ger had, vroeg hij of het niets voor
mij was. In oktober 2001 ben ik op
Texel aan de slag gegaan, op 1
januari 2002 zijn we een VOF aan
gegaan en op 1 januari 2006 heb ik
het bedrijf gekocht. Kees is een
geweldige man en een harde wer
ker. Ondanks zijn 68ste is hij hier
nog elke dag. Ik bewonder zijn
geduld en sommige klanten willen
alleen bij hem kopen.'
'Ik heb altijd een eigen zaak willen
hebben, mits ik dealer zou worden
van Renault, anders hoefde het
niet. Ik had zelf het idee dat je als
je een eigen bedrijf hebt, je er ook
bij moet wonen, omdat je dan
meer tijd voor je gezin hebt. Dat is
wel de grootste vergissing die ik
heb gemaakt. Maar wat de rest
betreft klopt het beeld wel, al had
ik niet verwacht dat er zó ver
schrikkelijk veel administratie bij
zou komen.'
Per week werkt de ondernemer
gemiddeld zeventig uur. 'Ik ver
koop jaarlijks 200 auto's, dat alleen
al vergt bijna een dagtaak. En ik
stuur de medewerkers aan. Ik pro
beer de sfeer goed te houden, als
het nodig is mogen ze een auto
mee en bezuinigen op gereed
schap is hier niet aan de orde. Wat
ze nodig hebben, schaffen ze aan.
We hebben het hier goed voor
elkaar. Er komen hier regelmatig
collega's om auto's in te lezen. Dat
moet online en daarvoor hebben
wij hier de testkast staan. Ik inves
teer veel in opleidingen, tiendui
zenden euro's per jaar. Dennis Poth
is bijvoorbeeld cotechmonteur.
Qua kennis en vaardigheden zit hij
bij de top drie van Nederland. Ook
dankzij al die kennis kunnen we als
enige garage op Texel volledig
dealer zijn. Dat verplicht wel tot
allerlei zaken. Onder meer op het
gebied van sales en after-sales.
Anders mag je bijvoorbeeld geen
garantiewerkzaamheden verrich
ten. Je moet allerlei type auto's in
voorraad hebben, zodat mensen
een proefritje kunnen maken. Ook
dat kost geld. Je kunt er voor kie
zen geen dealer, maar erkend repa
rateur te zijn. Daardoor hoef je
minder te investeren. Maar het is
het begin van het einde, want je
gaat onherroepelijk minder auto's
verkopen.'
'Ik probeer altijd met de klant mee
te denken en scherp aan te bieden.
Het is niet voor niets dat ik zoveel
bedrijfswagens verkoop. Dat heeft
puur te maken met de kostprijs en
de service. Wat ik niet begrijp is
dat nog zóveel Texelaars een auto
aan de overkant kopen. Terwijl een
nieuwe Renault bij mij net zoveel
kost als elders. Ik vind het vreselijk
hier een nieuwe auto te zien rond
rijden met daarop de naam van
een overkantse garage. Zeker als
ik de bestuurder hier niet heb
gezien.'
De ligging van de garage in Eier
land is volgens Van de Heuvel geen
nadeel. 'Vergelijk het maar met
Alkmaar. Als mensen daar naar een
garage moeten, zijn ze gerust drie
kwartier onderweg. Achter de Rui-
gendijk zit je in hooguit een kwar
tier. We hebben een haal- en breng-
service en zeven vervangauto's.'
Hij heeft zich vol enthousiasme op
het ondernemersschap gestort. 'Ik
geef nooit op. Maar ik probeer ook
duidelijk te zijn. Doen wat je zegt
en zeggen wat je doet. Als het niet
kan, dan kan het niet. Als iemand
voor een bepaald bedrag een auto
wil kopen, en dat gaat niet, dan
draai ik daar niet omheen. Ik tim
mer behoorlijk aan de weg. Als je
dat niet doet, dan verdwijn je uit
beeld. We zijn in relatief korte tijd
hard gegroeid. Toen ik kwam waren
we met z'n drieën, nu werken we
hier met z'n negenen. Dat brengt
ook verantwoordelijkheden met
zich mee, want elke maand moet
het loon worden overgemaakt. Aan
het eind van iedere maand weet ik
precies wat er omgaat in het bedrijf.
In het magazijn, de werkplaats, bij
de verkoop nieuw en gebruik. Wat
er in en wat er uit gaat. Je moet er
bovenop zitten, dan kun je meteen
schakelen. Natuurlijk is onderne
men niet altijd rozengeur en mane
schijn. Ik lig ook wel eens een
nacht wakker. Het zijn momenteel
niet de makkelijkste tijden, maar
we doen het goed en zaten vorig
jaar aan de goeie kant van de
streep. Voor mezelf heb ik de koers
wel uitgezet. Ik ben net 41 jaar en
wil ergens tussen mijn 60ste en
65ste stoppen. Nog een jaartje of
twintig te gaan dus.'
Hij gunt zichzelf een paar verzetjes.
'Ik doe mee aan de autocross. In
een grote Amerikaan. Een speeltje.
Helaas gooide iemand er na de
laatste cross een peuk in en vloog
hij in de fik. Thijs (zijn zoon, hij
heeft ook twee dochters) is ook
gek van auto's. Hij heeft hetzelfde
als ik en is gek van alles waar een
motor in zit. Hij crosst bij de junio
ren.' Andere hobby is karten. 'Thijs
doet met een aantal jongens mee
aan het NK. Zelf rij ik ook. Het is
voor mij een uitlaatklep. Als het
een beetje knap weer is, rijden we
elke zondag. Van een uur of 10.00
tot 13.00 uur. Daarna gaat ieder z'n
eigen ding doen.'
'Ik werk hard, maar krijg er veel
voor terug. Ik ben geweldig trots
op de medewerkers, al vind ik het
wel eens jammer dat ik zelf niet
meer aan sleutelen toe kom. Op
gebied van auto's wist en kon ik
vroeger alles. Nu merk ik soms dat
Dennis of Michiel meer weet dan
ik. Dat is wel eens frustrerend,
maar het hoort er bij. Gea (de Rid
der, zijn vriendin) is mijn steun en
toeverlaat. Dankzij haar hoef ik
thuis niets te doen. Dat klinkt
ouderwets, maar zonder haar zou
ik niets beginnen.'
Tekst en foto Gerard Timmerman
'Op Texel zijn we in menig opzicht
vooruitstrevend: op bijna ieder
gebied hebben wij onze sport
clubs, als er ijs ligt worden er
meteen wedstrijden uitgeschre
ven maar nog steeds heb
ben onze dorpen geen speeltuin.
We vragen ons wel eens af, wat
de jeugd doet als de school is
leeggestroomd, dus zo na half
vier tot etenstijd. Velen zullen
zich vervelen, velen zullen zani
kend in huis rondhangen totdat
moeder enigszins geprikkeld
adviseert: „Ga nou maar eens de
straat op."
Zo begint een lijvig artikel in de
Texelse Courant van 11 maart 1950,
waarin de redacteur een lans breekt
voor de oprichting van een speel
tuinvereniging op Texel. Niet alleen
tot vermaak van de jeugd, maar ook
met het oog op lichamelijke opvoe
ding en om te voorkomen dat kin
deren op straat moesten spelen,
met alle gevolgen van dien. In de
jarenlange actie voor een speeltuin
in Den Burg worden regelmatig ter
illustratie voorbeelden van bijna-
ongelukken opgenomen. Ook zou
een speeltuin een wapen kunnen
zijn in de strijd tegen 'baldadig
heid'.
Breng Je jeugd buiten de gevaarlijke zone
en geef baar een speelterrein!
Jaren voordien was er bij Flora aan
de toenmalige Kogerweg een zeer
populaire speeltuin gevestigd,
geëxploiteerd door de in 1944 over
leden Klaas Uitgeest. Deze werd
echter opgeheven toen hij 'door de
ontwikkeling van het verkeer en de
opkomst van De Koog als bad
plaats veel van haar attractie ver
loor.' Voor de oorlog was er sprake
van een speeltuin bij Loodsman's
Welvaren in Den Hoorn en ook 'de
familie uit Den Haag' die Burgzicht
kocht van de familie Geus had plan
nen in die richting, maar over de
uitvoering daarvan is niets terug te
vinden.
Pas in 1949 deed de heer Gerritsma
van de Wilhelminalaan een voorstel
voor een speeltuin aan het Achter
om. Hij was hiervoor op zoek naar
grond. Mede naar aanleiding daar
van verscheen op de gemeentelijke
begroting voor 1950 het bedrag van
500,- (€226,89) voor het plaatsen
van 'eenvoudige speeltoestellen'
op het speelterrein van de 'voorma
lige openbare lagere school aan de
Nieuwstraat' (thans Burgwal). Het
exploiteren van een speeltuin werd
echter als particulier initiatief
gezien.
Bijna een jaar later, in december
1950, vond in De Zwaan een eerste
vergadering plaats om te komen tot
oprichting van een speeltuinvereni
ging. Het voorlopig bestuur ging de
straat op om leden te werven en in
januari 1951 kon tijdens de eerste
ledenvergadering bekend worden
gemaakt dat zich 163 gezinnen als
lid hadden aangemeld en dat de
vereniging 38 donateurs en 52
begunstigers had ingeschreven. De
vereniging voerde de naam De Hol-
lebol, naar de straat die tegenwoor
dig Burgwal en in 1951 nog Nieuw
straat heette.
De speeltuin werd op 2 juni 1951
onder grote belangstelling geopend.
Voorafgegaan door het fanfare
maakte een grote groep kinderen
en andere belangstellenden een
rondgang door Den Burg, van de
Groeneplaats naar de Hollebol,
waar de officiële opening werd ver
richt door Ria Mosk uit de Gast
huisstraat (in een volgende krant
'een klein kleutertje' genoemd). Het
woord werd gevoerd door burge
meester De Koning en voorzitter
Vlas van de speeltuinvereniging.
De speeltuin was van april tot okto
ber dagelijks van twee tot zes
geopend, de vereniging zorgde voor
toezicht. Om de kosten te dekken,
was de speeltuin alleen toegankelijk
voor kinderen van leden, een lid
maatschap kostte ƒ0,15 per week.
Kinderen uit andere dorpen konden
voor dat bedrag een dagkaartje
kopen. Hoewel de jaarvergaderin
gen maar mondjesmaat werden
bezocht, voorzag de speeltuin dui
delijk in een behoefte en werd hij in
1952 zelfs uitgebreid met twee turn-
bruggen. Daarnaast bestond het
park uit een draaimolen, een glij
baan, een familiehobbelpaard, een
draaischijf, een zweefpaal, twee
zandbakken en twee kleuterschom
mels. In mei 1956 werd in Casino
het vijfjarig bestaan gevierd met een
optreden van Henk en zijn Wonder-
clown uit Amersfoort.
De school is uit, de vrijheid lokt
Waar kan de jeugd beter haar vertier zoeken
dan in een speeltuin?
Een jaar later echter keerde het tij:
de speeltuin aan de Nieuwstraat
viel ten prooi aan vandalisme. 'Het
heeft er veel van of daar zojuist een
bende wilde beesten zijn woede
heeft gelucht', schrijft de Texelse
Courant. 'Een van de twee zand
bakken is verpulverd, gemetselde
zandbakken nog wel, de grote wip
is verdwenen, nadat de heining
grondig vernield was, de houten
bankjes van de draaimolen zijn bijna
allemaal vakkundig gesloopt. De
glijbaan is onbruikbaar doordat een
deel van de baan is weggebroken.
Urk heeft reeds lang een speeltuinvereniging
Texel mag dus niet achterblijven!
De vandalen hebben bij hun
vernielzucht zelfs gebruik gemaakt
van ijzerzagen: zo werden 22 mm
dikke stangen doorgezaagd, van
de zweefpaal werden eniger tou
wen doodgemoedereerd doorge
sneden, sloten werden vernield en
zelfs hebben ze kans gezien om de
lagers uit der draaimolen te bre
ken.'
De schade beliep zo'n ƒ200,-
90,75) per jaar, terwijl de vereni
ging nog maar net begonnen was
met het aflossen van de schuld van
3000,- (€1361,34) die nodig was
om de speeltuin te beginnen. 'Op
deze manier raakt de aardigheid
eraf', zei een van de bestuursle
den. Met toestemming (en onder
steuning) van de burgemeester
werd een collecte gehouden, maar
zelfs dat mocht niet voldoende
baten. De vereniging was gedoemd
een stille dood te sterven, mede
omdat de vergaderingen slechts
door het bestuur en een handjevol
(van de ruim 200) leden werden
bezocht.
In juni 1958 maakt de krant mel
ding van het definitieve einde van
de speeltuin, als aan de Burgwal
(de naam was inmiddels gewijzigd)
een parkeerterrein wordt ingericht.
'Op dit veld heeft enige jaren een
aantal attributen van de Speeltuin
vereniging De Hollebol gestaan.
Het terrein verwerd echter tot een
lege, stuivende zandvlakte. Aan
een parkeerterrein in het centrum
van het dorp bestaat grote behoef
te.'
Bewoners van Den Burg hebben
de eerste bijeenkomst met de
dorpscommissie met b en w aan
gegrepen om hun hart te luchten
over het centrumplan. Er werd
veel kritiek geuit op het interac
tieve proces dat tot het huidige
plan had geleid. 'Ik voel me aan
alle kanten belazerd', zei Leny van
't Noordende. Een werkgroep van
de dorpscommissie werkt aan
advies over de herinrichting van
het centrum.
De bijeenkomst in Stayokay maakte
duidelijk dat de keus voor een nieuw
gemeentehuis voor veel Texelaars
nog altijd moeilijk te
verteren is en met emo-
keld over Den Burg en het is alleen
maar erger geworden. Laten we
eerst bepalen wat we willen en dan
een visie maken.'
Volgens wethouder Nico Kikkert
over het interactieve proces: 'Per
tafel zijn verschillende afwegingen
gemaakt. Model C is uiteindelijk
overgenomen door de raad.' Van 't
Noordende was één van de Texe
laars die had meegedaan aan het
interactieve proces. 'Ik zat aan tafel
met onder meer professor De Jager,
Ed Stiekema en iemand die een par
keergarage wilde. Het was totaal
verschillende wat ze wilden. Daar
ties is omgeven. Als
'prestigeobject' werd
het in één adem
genoemd met het PHH-
gebouw en andere
gemeentelijk kanjerpro
jecten. Een gelopen
race, de grote vraag
was woensdag wat er
met het oude gemeentehuis en de
rest van de Groeneplaats moet
gebeuren. Volgens Jeanette van Abs
ontwikkelde Den Burg zich tot een
eczeemplek. 'Gezelligheid en geza
menlijkheid is ver te zoeken.' Ze
hield een pleidooi om als publieks
trekker een supermarkt in het cen
trum te bouwen, met daaronder een
grote parkeergarage.' Met haar
betoog recht uit het hart kreeg ze
wel de handen op elkaar, maar voor
haar plan vond ze geen medestan
ders. 'Hier spreekt het gevoel, het
verstand blijft achterwege', zei
Gerard van der Kooi (Rozendijk). Hij
had een 'benauwd gevoel' overge
houden aan de inspraak. 'Dat oude
raadhuis heeft zoveel miljoenen
gekost, laat het staan en geef er een
maatschappelijke bestemming aan,
zodat het centrum weer levendig
wordt.' Ook David Tijssen was klaar
met de inspraak. Hij zag weinig heil
in het ontwikkelen van weer een
nieuwe visie voor de Groeneplaats.
'In 20 jaar zijn allerlei visies ontwik-
kon ik toch nooit een tekening van
maken. Ik geloof het wel met deze
democratie.' Fridt Blanken van de
dorpscommissie deed er een schep
je bovenop: 'Inspraak is de nieuwste
sport waarmee het volk belazerd
wordt.'
Rob ten Damme van de dorpscom
missie sprak aan het eind zijn tevre
denheid uit over de reacties en riep
bewoners van Den Burg en omstre
ken die ook hun ei kwijt willen over
het centrum op, contact op te nemen
met de dorpscommissie. 'We zijn er
om naar u te luisteren.' Blanken van
de werkgroep die zicht buigt over de
herinrichting: 'De raad heeft destijds
een besluit genomen, maar er is ook
voortschrijdend inzicht en je kunt er
op terugkomen.' Burgemeester Gis-
kes: 'We moeten wel oppassen dat
we geen valse verwachtingen wek
ken. Want we kunnen niet iedereen
tevreden stellen en de raad moet
ook rekening houden met andere
belangen dan die van de bewoners
van Den Burg.'
