'Rijk van Eierland'
nadert voltooiing
Jan Heemskerk 'grootste Boonendeskundige'
'In vrijwel iedereen
zit een goed verhaal'
TEXELSE 77 COURANT
Stichting Kerken en Minima Texel
John Nieboer vertrouwt op Frans Stolk Mechanisatie
Landbouwspuit
met de modernste
techniek
'ledereen die
ik vroeg werkt
enthousiast mee
Woontij
Vlag wappert
Het Rijk
van
Eierland
Wat ik zeggen wou
Hulp aan Texelaars in financiële nood
VRIJDAG 16 APRIL 2010
Toen de feestcommissie van 175
jaar Eierland Jan Heemskerk in
2009 vroeg een jubileumboek
samen te stellen, realiseerde hij
zich niet de omvang van die klus.
Het Rijk van Eierland wordt een
boek van 168 pagina's waarin de
veelzijdigheid van de polder op
een verrassende en toegankelij
ke manier onder de aandacht
wordt gebracht. Met foto's, inter
views, portretten, reportages,
gedichten, tekeningen en andere
bijdragen.
Het schrijven en samenstellen van
het boek doet Heemskerk niet
alleen, maar wel voor een groot
deel. Bij de Texelse Courant leer
den ze zijn bevlogen aanpak ken
nen toen ze de Cocksdorper inlijf
den als gasthoofdredacteur. De
verwachting dat hij de redacteuren
aan het werk zou zetten en zelf
achteroverleunend de resultaten
zou bekijken, pakte anders uit. Het
was met name Heemskerk die vol
overgave aan de slag ging. 'Bij
Panorama en Playboy ben ik bijna
twintig jaar hoofdredacteur
geweest. Maar ik vind het zelf
bedrijven van journalistiek veel te
leuk. Dat heb ik altijd al gehad.'
Zo ging het ook bij het boek, waar
hij belangeloos aan meewerkt.
'Natuurlijk doen anderen ook veel.
René (Pop), de editor met wie ik dit
boek samen maak, heeft bijvoor
beeld prachtige foto's gemaakt.
Onderschat niet hoeveel tijd daar
in gaat zitten. Alicia (Saai), Jeroen
(van Hattum), Klaas (de Jong) en
anderen hebben prachtige verha
len aangeleverd. En één keer in de
week gingen René en ik naar onze
vormgeefster Karen (Hoedjes) van
Langeveld de Rooy om de lay
out door te nemen. Ik kan wel zeg
gen dat ik er een jaar lang onop
houdelijk mee bezig ben geweest.
Ach, wie anders heeft er genoeg
tijd over? De meesten hebben een
drukke baan of een bedrijf. Ik neem
mijn petje af voor jongens als Erwin
van werd deze week gehesen. 'Als
organisatie zijn we heel blij met het
enthousiasme en de betrokkenheid
van de polderbewoners', laat voor
zitter Arnold Langeveld weten. Wie
niet in de polder woont en toch een
vlag wil, wie extra vlaggen wil of
grotere exemplaren, kan terecht bij
advertorial
van der Linden en Arnold Lange
veld (beiden van het de Stichting
Polderfeest 2010). Zóveel tijd als zij
er in steken. Ik doe dit boek vooral
omdat ik er zoveel plezier aan
beleef en omdat iedereen die ik
vroeg er zo enthousiast aan mee
werkte. Met schilderijen van lokale
kunstenaars en gedichten, bijvoor
beeld over de Vriendschap. Toen ik
nadacht over hoe die gedichten te
illustreren, heb ik de school
gevraagd of die tekeningen wilden
maken. De kinderen hebben zich
uit de naad zitten tekenen. Ook
daardoor is het een heel mooi en
gevarieerd boek geworden.
Het Rijk van Eierland, dat wordt
uitgegeven ter gelegenheid van het
175-jarig jubileum van Eierland en
in juni verschijnt, is te bestellen
door €29,50 over te maken op
bankrekeningnummer 1487.99.868
van Stichting Polderfeest 2010,
onder vermelding van jubileum
boek en naam.
De Winter van de Sneeuwuil
Afscheid van het DuinschJp
Wat is nou het Eierlandgevoel?
Wolkers: Een Schip en een Ster
My name is Boon, Scan Boon
Jan Heemskerk
René Pop
Omslag van het jubileumboek.
Roel Veldman van De Concurrent.
De opbrengst komt ten goede aan
het polderfeest. De Eierlandse
feestvlag speelt ook een rol in de
portretten van markante Cocks-
dorpers en Eierlanders die de
Texelse Courant vanaf vandaag
wekelijks publiceert.
Als ik hoor wat mensen op Texel
allemaal moeten doen om een
huurhuis te vinden, snap ik heel
goed waarom er zo weinig starter
woningen zijn. Want voordat je
eenmaal een woning hebt, ben je al
zo goed als senior. Dus kun je
iedereen net zo goed gelijk in een
seniorenwoning onderbrengen.
Een wachttijd van vijf jaar is een
bekend gegeven en een heel lange
tijd. En als je van plan bent je gezin
uit te breiden, kun je beter alvast
vijf jaar van tevoren beginnen met
het zoeken naar een betere
woning.
Een geschikte woning zoeken op
Texel lijkt haast wel onmogelijk.
Kan dat nou niet anders?
Op Texel niet, elders blijkbaar wel.
Vanwege studie moeten mijn vrien
din en ik het eiland na de zomerva
kantie helaas verlaten. We schre
ven ons op 4 februari in bij de
woningbouwverenging van Wierin-
gen en groot was onze verbazing
toen we al op 31 maart (binnen
twee maanden in plaats van vijf
jaar) een woning kregen toegewe
zen in Den Oever, precies zoals we
wilden. We hadden geen speciale
prioriteit, we zijn jong, hebben geen
binding met de omgeving en ston
den net ingeschreven, zodat we
heel weinig punten hadden. Het
huis heeft twee slaapkamers, een
woonkamer van 25 vierkante meter
en een tuin van minimaal 70 vier
kante meter voor een goed betaal
bare prijs. Op zo'n huis hebben
starters op Texel ook recht. Binnen
een kortere tijd dan vijf jaar.
Woontij, neem hier een voorbeeld
aan en maak Texel bewoonbaar.
Eduard Terpstra,
Den Oever.
Polder Eierland viert in juni het
175-jarig jubileum. In de aan
loop naar het feest interviewt de
Texelse Courant opmerkelijke
polderbewoners. De eerste in
deze serie is Jan Heemskerk,
hoofdredacteur en samensteller
van het jubileumboek Rijk van
Eierland.
Spangerweg 10, 1793 EH De Waal
Tel. 31 29 83 Bankrek. 36.25.99.343
'Een machine met de modernste
techniek, waarmee ik efficiënt kan
werken, die betrouwbaar is en
waarmee ik met gebruik van zo
weinig mogelijk middelen een opti
maal effect bereik.' Aldus omschrijft
loonwerker John Nieboer de voor
delen van de nieuwe Agrifac Eagle
landbouwspuit die hij deze week in
gebruik heeft genomen. De machine
is geleverd door Frans Stolk Mecha
nisatie.
Rob van Heerwaarden van Frans Stolk Mechanisatie feliciteert John Nieboer met zijn nieuwe
zelfrijdende landbouwspuit.
De nieuwe zelfrijdende land
bouwspuit is voorzien van alle werk-
gemakken en veiligheidsvoorzienin
gen. Dankzij de boomlengte van 33
meter en een tankinhoud van 2700
liter kan hij in korte tijd een groot
oppervlak bespuiten. Vanuit de hoge
cabine heeft hij goed zicht op de
spuitbomen, die voorop de machine
zitten. De machine is voorzien van de
modernste techniek. Geavanceerde
doppen en luchtondersteuning zor
gen ervoor dat de vloeistof op de
goeie plek komt. Rob van Heerwaar
den van Frans Stolk Mechanisatie:
'Het HTA-systeem pompt lucht in
de waterstroom. Dit zorgt ervoor dat
druppels een groter volume krijgen
en de vloeistof een groter contactop
pervlak heeft. Daardoor hoeft John
minder middel te gebruiken. Goed
voor het milieu én de portemonnee.
De vloeistof wordt met kracht naar
beneden geblazen. Hierdoor heb je
minder last van drift, wordt het gewas
beter bedekt en dringt de vloeistof
dieper in het gewas door.' Aan het
uiteinde van de spuitbomen zitten
schuimmarkeerders, zodat Nieboer
exact kan zien welke stuk hij al heeft
gespoten. De machine is voorzien
van een GPS-systeem, waardoor nog
preciezer kan worden gewerkt.
Chris Stolk is blij dat Nieboer voor de
aankoop van deze zelfrijdende spuit
wederom voor Frans Stolk Mecha
nisatie heeft gekozen. 'Als dealer van
Agrifac, een Nederlands merk, leve
ren we zo'n driekwart van de land-
bouwspuiten op Texel. Dit is een spuit
met de modernste techniek, waarbij
er met succes naar is gestreefd het zo
simpel en gebruiksvriendelijke moge
lijk te houden. We hebben er hard
aan getrokken om John als klant te
behouden. Dat houdt in dat je goede
service verleent, ook als het tegenzit.
Bij problemen stonden en staan onze
monteurs altijd klaar om hem zo snel
mogelijk uit de brand te helpen. Met
deze aankoop geeft John aan dat hij
vertrouwen heeft in ons bedrijf.'
Jan Heemskerk: 'Het maken van dit boek heeft bij mij wel het gevoel versterkt dat ik er echt bij hoor.
Toen Jan Heemskerk zich in 1997
in De Cocksdorp vestigde, werd
eerst wat onwennig tegen 'die
man van de Playboy' aangeke
ken, Maar toen Durpers in de
gaten hadden dat de nieuwko
mer 'een tamelijk ongevaarlijke
oude man was', werd hij snel in
hun midden opgenomen. Zelfs
zodanig dat het jubileumcomité
hem heeft gevraagd het jubile
umboek te schrijven.
De Cocksdorp was aanvankelijk
geen bewuste keus voor Jan en
Gemmy Heemskerk. Texel wel. 'We
wilden ergens wonen waar het rus
tig en vrij was. Mijn vrouw had
goede herinneringen aan Texel en
zelf had ik al een paar whiskyavon
den bij Willem Ham meegemaakt.
Op De Krim stonden vakantiehuis
jes te koop, daar hebben we er
eentje van gekocht. Ik werd lid van
de golfclub en binnen de kortste
keren kende ik een hoop mensen.
Veel golfclubs zijn niet zo aardig
voor vreemdelingen. Hier werd ik
met open armen ontvangen. Het
heeft er denk ik mee te maken dat
Texelaars zich van oudsher open
stellen voor vreemdelingen. Het is
hier altijd een mix van autochtonen
en import geweest. Dat begon al
bij de inpoldering, die door Belgen
en Zuid-Hollanders op touw is
gezet. De jongens die hier aan het
spitten waren, kwamen uit Zuid-
Holland en Zeeland. Ook veel boe
ren die zich er later vestigden,
kwamen van elders. Kijk maar naar
de namen van de boerderijen: Zee
land, Dordrecht, Hunsingo en noem
maar op. Allemaal vreemden van
elkaar. Zij moesten het met elkaar
zien te rooien en hebben met elkaar
gezorgd dat de polder werd wat
het nu is. Die instelling is aange
naam. Ik werd al tamelijk snel inge
schakeld voor allerlei activiteiten,
zoals het golfblad en de dorps
krant. Ik merkte dat er hier in het
begin wat raar tegen me werd aan
gekeken. Ik was immers die man
van de Playboy. Ik ben zelfs een
paar keer met Ouwe Sunderklaas
gespeuld, vreselijk grappig.'
Alweer een tijdje woont hij aan het
Keidelplein. 'Ik voel me hier thuis
en ga zo min mogelijk van het
eiland af. Het is een prachtig dorp
in een heerlijk gebied, de verruk
kelijke stilte, de schitterende natuur
en de heldere sterrenhemel. We
zitten vlakbij het strand, het bos en
de duinen, waar ik lekker met de
hond kan lopen. Ik zit hier op de
biljartclub. Het biljarten dat wij
doen, stelt weinig voor, het is voor
al een avondje lekker ouwehoeren
met elkaar. Heel belangrijk vind ik
de mentaliteit van doe maar
gewoon. Ik kom weinig mensen
tegen die zich voortdurend op de
borst kloppen. Ook heeft de hulp
vaardigheid van de mensen me
getroffen. Soms staan ze zelfs
ongevraagd bij je om je te helpen.
Ik zag hier bijvoorbeeld na de aan
rijding van dorpsgenoot Gerhard
Smeenk een groepje vrouwen in de
weer om zijn huis een grote beurt
te geven. De saamhorigheid is vast
wel minder dan vroeger, maar is
nog steeds heel goed te merken.'
'Ik ben hier echt geïnteresseerd
geraakt in Texel, lees er boeken
over en mag graag naar mensen
luisteren. Zoals Jan Hottentot, de
pierensteker, met hem kan ik uren
mee praten. Die man weet zóveel
dingen die ik niet weet. En ik heb
inmiddels een heleboel Boonen
gesproken. Voor het boek heb ik
een verhaal gemaakt over het
geslacht Boon. De één is aardap
pelboer, de ander aannemer en de
derde jutter. Vaak hebben ze onder
ling amper contact. Ik heb hun hele
stamboom uitgezocht. Om aan
informatie te komen ben ik soms
ben wel zes keer bij ze terugge
weest. Ze bleven behulpzaam,
vriendelijk, schonken koffie en
kwamen met mooie verhalen. Ik
denk dat ik inmiddels de grootste
Boonendeskundige uit de omge
ving ben. Wat moet je toch met die
Boonen, daar is toch niks interes
sants aan?, zeiden mensen van de
feestcommissie. Maar ik kijk er met
andere ogen naar en probeer din
gen te bedenken die niet voor de
hand liggen. Ik ben van oorsprong
tijdschriftenmaker en heb me altijd
op de menselijke kant gericht. In
vrijwel iedereen zit een goed ver
haal. Als je met mensen aan de
praat raakt, komen er altijd dingen
uit die interessant zijn en leuk om
te lezen. Er wordt hier wel gezegd:
Geen Boon of er zit wel een vlekkie
aan. Maar ik heb ze leren kennen
als sociale en bijzondere mensen.
Neem Sil. Dat is een levenskunste
naar. Hij vertelde me ongelofelijke
dingen over zijn jeugd. Hoe ze
altijd door de duinen zwierven, er
konijnen stroopten en die vervol
gens in een ouwe bunker braadden
en opaten. Ik heb zelf ook leuke
kinderjaren gehad, maar zo'n vrije
en fantastische jeugd, daar ben ik
wel een beetje jaloers op.'
'Ik heb ook met de dorpsoudste
gesproken, mevrouw Daalder, over
haar jeugd en hoe ze met haar man
het aannemersbedrijf heeft helpen
opbouwen. We hebben haar mee
genomen naar de jongste inwoner
van de polder, Jilles Bonne. Bleken
ze in de verte nog familie te zijn.
Zonder dat boek zou ik ze nooit
hebben ontmoet. Ik ben ook een
paar dagen opgetrokken met
akkerbouwer Ard Saai en heb ik
met Niek Dros gesproken. Hij
woonde hier destijds en vertelde
hoe hij het feest van het honderd
jarig bestaan van de polder heeft
beleefd. Piet Zijm, nog zo'n mar
kante Cocksdorper waar ik uren
mee heb gepraat.' Het wordt geen
historisch boek waarin de hele pol
dergeschiedenis de revue pas
seert. 'Anneke Paagman heeft 25
jaar geleden al een prachtige kro
niek over Eierland geschreven. Dat
hoef ik niet nog eens over te doen.
Startpunt voor dit boek is 1969, het
jaar waarin mensen uit De Cocks
dorp en Eierland het heft in handen
namen en de aanzet hebben gege
ven tot wat nu De Krim is. Een
heroïsche daad en zo beschrijf ik
het ook. Het leest als een jongens
boek. Maar ik weet ook dat je die
spreekwoordelijke saamhorigheid
in de noordkop met een korreltje
moet nemen. Het kan ook niet
alleen hosanna zijn. De Cocksdorp
is door de jaren heen ook het
toneel van onderhuidse spannin
gen geweest. Katholiek tegen pro
testant, rijk tegen arm en noem
maar op. Toen ik me in dit dorp
verdiepte, kwam ik ook mindere
dingen tegen. Soms best sappig.
Maar als ze niet fit to print zijn, dan
gebruik ik ze niet. Het is nooit mijn
stijl geweest om mensen neer te
sabelen. Ik ben lid van deze
gemeenschap en kom de mensen
elke dag tegen. Zo'n boek ligt er
over twintig jaar nog, dus moet je
goed afwegen wat je er wel en niet
in zet. Het is onderdeel van het
feest en iedereen met het naar zijn
zin hebben. Men leeft hier op een
aangename manier samen en dat
moet vooral zo blijven. Het maken
van dit boek heeft bij mij wel het
gevoel versterkt dat ik er echt bij
hoor.'
Tekst Gerard Timmerman
Foto René Pop
In Eierland wappert sinds deze
week overal de vlag. De organisa
tie van het polderfeest dat van 24
tot en met 26 juni wordt gehouden
heeft 600 vlaggen huis-aan-huis
verspreid. Het overgrote deel daar-
