'In mijn beginjaren was ik een kamikazekeeper'
Frans Stolk stond
50 jaar onder de lat
www.texelsecourant.nl
TEXELSE 9 COURANT
Autodak vernield
Betsema vijfde
in 'off the road'
Bijeenkomst
over fietsroutes
DAGELIJKS TEXELS NIEUWS
WOENSDAG 12 MEI 2010
Frans en Christiaan Stolk: uit hetzelfde hout gesneden.
Hij was fanatiek, voor de duvel
niet bang en als hij op zondag
moest voetballen, lag hij zater
dagavond altijd ruim voor twaal
ven in bed. Die bevlogenheid en
het geluk dat hij maar weinig last
had van blessures, bezorgden
hem een rijke carrière als kee
per, die ruim vijftig jaar zou
duren, maar waaraan nu dan
echt een einde komt. Samen met
oud-teamgenoten van SV De
Cocksdorp, Texelse Boys en
ZDH speelt Frans Stolk zondag
op 63-jarige leeftijd zijn
afscheidswedstrijd.
'Onmogelijke situaties toch nog
rechtzetten. Als iemand alleen op
je afkomt, heb je in principe geen
kans. Maar als je er dan nog een
teen of vinger achter kunt krijgen,
waardoor je het doelpunt voor
komt, geeft dat veel voldoening',
vertelt de scheidende keeper met
glimmende ogen. Hij leerde het vak
al vroeg. Op de tegels van het
schoolplein in De
Cocksdorp. 'Of je
nou hard of zacht
viel, dat maakte
niet uit. Je wilde
die bal toch uit je
doel houden.'
Zijn bezieling is ongetwijfeld aan
geboren, maar werd verder ver
sterkt door de beperkingen van de
teams waarin hij speelde. 'Vooral in
mijn beginjaren was ik een kamika
zekeeper. Ik aarzelde nooit, dook
overal voor en kwam als het nodig
was mijn doel uit tot aan de mid
denlijn. Bij SVC moest dat wel,
want als ik het niet deed, verloren
we met 10-0 of meer. Een aanval
rustig opbouwen, was er niet bij.
Daar hadden we gewoon de spe
lers niet voor. In die jaren probeer
de ik de bal zover mogelijk naar
voren te schieten, liefst tot het
strafschopgebied van de tegen
stander aan toe. En dan nog
gebeurde het dat twintig seconden
later de bal bij mij in het doel lag.'
Hij werd rond zijn tiende lid van
SVC, waar hij ondanks zijn talent
aanvankelijk niet altijd in het doel
stond. 'Ik heb twee broers, Jan-
Piet en Piet-Jan, die allebei ook
goed konden keepen. Maar je kon
nou eenmaal niet alle Stolken tege
lijk in het doel zetten. De oudste
was meestal keeper. Ik heb zelf op
bijna alle plekken in het veld
gestaan. Zelfs als linksbuiten. Ik
kon goed schieten met links en
rechts. Dat heb ik mezelf al vroeg
aangeleerd en ik zeg het nu ook
tegen mijn kleinzoon. Het is zo
gemakkelijk als je tweebenig bent.
Ook als keeper. Het gebeurde wel
dat ik aan de rechterkant zere lie
zen had van het schieten. Een
ander zou misschien een week niet
voetballen. Maar ik nam de achter-
ballen gewoon met links.'
Vlak nadat hij bij SVC voor zijn 25-
jarig lidmaatschap was gehuldigd,
stapte hij over naar Texelse Boys.
Noodgedwongen, omdat het seni
orenvoetbal in die tijd al weinig
meer voorstelde in De Cocksdorp.
'Eerst gingen we op zaterdag voet
ballen. Net als nu bij Oosterend
omdat ze liever op zondag vrij had
den, zodat ze zaterdagavond op
stap konden. Ik vond het maar
niks. Ik was - en ben nog steeds -
gek van het sleutelen aan auto's en
brommers en dat doe ik liever op
zaterdag. Later raakte het voetbal
helemaal op z'n oor bij SVC.'
Bij Texelse Boys had hij het uitste
kend naar zijn zin, maar moest hij
wel wennen. 'Pieter Duin was onze
laatste man. Een heel goede voet
baller, maar in het begin liepen we
elkaar steeds in de weg. Bij SVC
was ik gewend als keeper gewend
zelf in te grijpen als de bal in ons
strafschopgebied kwam, bij de
Boys deed Pieter dat. Later raak
ten we steeds beter op elkaar inge
speeld. In het tweede jaar werden
we kampioen.'
Stolk voelde zijn transfer als een
stap hogerop. 'Bij de Boys speel
den we het spelletje dat ik zo graag
speelde. Passen en vrijlopen, in
plaats van de Engelse lange halen.
Het was een verademing dat de
bal rustig rondging.' Toch kon hij
zich ook wel eens storen. 'Ik was
de gemakkelijkste niet. Dacht dat
de bal altijd onder controle moest
worden gehouden en begreep niet
dat die soms zomaar bij een tegen
stander belandde.' Hij lacht veront
schuldigend: 'De adrenaline, hè.
Die kwam als de wedstrijd begon
en dat stopte pas als het af was.'
Trainingen en wedstrijden, hij sloeg
ze bijna nooit over. 'Daar staan wij
Stolken wel om bekend. Ik deed er
alles aan om fit te zijn. Op de zater
dag voor een wedstrijd ging ik
altijd op tijd naar bed. Voor twaal
ven, maar liever nog om elf uur. En
ik moest wel heel ziek zijn, wilde ik
afbericht doen. En dan nog, met
koorts heb ik mijn beste wedstrij
den gespeeld. Ik herinner me een
wedstrijd in Venhuizen. Samen met
Marijke (zijn vrouw, red.) was ik er
's ochtends al op eigen gelegen
heid heen gereisd. Naar vrienden,
oud-Texelaars Wil Huizinga en
Marian Zijm. Ik lag er voor dood op
de bank, mijn hele maag was al
leeg. Gelukkig reageer ik nogal
goed op die zwarte pilletjes, Norit.
Ik heb er een handjevol van geno
men en ben naar het veld gegaan.
Ik kreeg al gauw een koude rug.
Gewoon, van de koorts. Maar ik
was die middag
onpasseerbaar. Op
een gegeven
moment kwamen
de mensen langs
de kant zelfs in
opstand dat de bal
er maar niet in ging. Pas op het
allerlaatst scoorde de tegenstan
der toch. Daar kon ik echt niks aan
doen. In Oudendijk heb ik nog wel
eens met een gekneusde duim in
het doel gestaan. Het deed wel
zeer, ik heb maar zoveel mogelijk
met mijn andere hand gekeept.'
Op de vraag wat er zo mooi aan
keepen is, hoeft Stolk niet lang na
te denken. 'Je moet het in je eentje
doen. Ik doe graag dingen alleen,
ook in mijn werk (Frans en Christi
aan zijn samen eigenaar van Stolk
Mechanisatie, red). Sleutelen doe
je ook alleen. Daar kan ik dag en
nacht mee bezig zijn. Het gebeurde
wel dat ik de hele nacht wakker
had gelegen, piekerend aan een
klus, en dat ik 's ochtends mijn col
lega vertelde: ik denk dat ik het
weet, zo gaan we het maken... Er is
nog nooit een probleem geweest
dat ik niet kon oplossen. Een paar
keer heb ik de hulp van de impor
teur moeten inroepen. Maar ik ga
net zo lang door, totdat ik weet hoe
het moet. Zo heb ik ook helemaal
alleen onze garage en een tuin
huisje gebouwd en ik heb noten
leren lezen uit een boekje. Ook op
de keyboard heb ik dat. Ik ben er
geen ster in, daar zijn mijn vingers
veel te stram voor, maar ik kan
honderden Ierse liedjes spelen,
zonder dat ik ooit les heb gehad.
Dat geldt ook voor tennis. Ik doe
het graag alleen.'
Stolk stond tot zijn veertigste in het
doel bij Texelse Boys. Toen zoon
Christiaan door een ernstige ziekte
langdurig in het ziekenhuis beland
de, besloot hij te stoppen. Nadat
de situatie zich ten goede had
gekeerd, wilde hij wel weer gaan
voetballen, maar voelde hij er wei
nig voor zijn jonge vervanger in de
wielen te rijden. ZDH-keeper Doe-
de de Vries bood uitkomst. 'Doede
vertelde me dat hij wilde stoppen,
maar geen opvolger te hebben. Ik
ben toen naar Den Hoorn gegaan.
Ik nam gelijk een paar jonge jon
gens mee, waaronder Sander, onze
oudste zoon. Hij raakte later voor
zijn werk naar de overkant en werd
keeper bij Zeeburgia.'
Frans Stolk was zeer welkom bij de
Zwaluwen, die net als eerder SVC
een krappe selectie hadden. Hij
zou er een jaar of vijf de vaste
kracht onder de lat blijven, totdat
hij besloot plaats te maken voor
jong talent en zich weer aansloot
bij Texelse Boys, bij het recreatie
team ditmaal. Maar tot een defini
tief afscheid van de Hoornders
kwam het niet. 'Ik ben er nog jaren
blijven meetrainen. Ook nadat
Christiaan er de keeper werd. En
als hij bij een wedstrijd verhinderd
was, nam ik zijn plaats in.'
Christiaan is uit hetzelfde hout
gesneden als zijn vader. Met
dezelfde gedrevenheid verdedigde
hij de afgelopen veertien jaar het
doel van ZDH. 'Een jaar of vijf, zes
hebben we een heel goed team
gehad. Ik ben twee keer gepromo
veerd. Maar in die andere zeven,
acht jaar hebben we veel verloren.
Na een nederlaag kon ik wel eens
een paar dagen ziek zijn. Dat is pas
de laatste jaren wat minder gewor
den. Maar ik heb er alleen maar
goede jaren gehad en ben nooit
met tegenzin naar Den Hoorn
gegaan.' Hoewel hij pas 33 is,
heeft Stolk junior besloten een
stapje terug te doen. Hij stopt bij
ZDH en volgt zijn vader op bij
Texelse Boys. 'Dusanka (zijn vrouw,
red.) en ik hebben voor ons bedrijf
gekozen en besloten ook zelf de
boekhouding te doen. Als je daar
voor kiest, kun je het niet half
doen. Bovendien vind ik dat Dusan
ka ook recht heeft op een paar vrije
avonden - ze zit op volleybal -, en
wil ik niet elke keer oppas hoeven
regelen voor onze kleine. We heb
ben een heel leuke groep bij ZDH
en ik was graag nog tien jaar door
gegaan. Maar ik denk dat het zo
beter is. Ons bedrijf komt nu een
maal op de eerste plaats en niet
voetbal.' Voor Stolk senior komt
het einde van zijn keeperscarrière
nu echt in zicht. 'Ik heb zoveel
hobby's: muziek, de tuin, ik ben
bezig een Jaguar uit 1966 te res
taureren. Het wordt tijd dat ik daar
tijd voor vrij ga maken. Maar ik heb
Gerard Veeger, onze coach, al
gezegd dat hij me in geval van
nood mag bellen.'
KADER
De afscheidswedstrijd van Frans
Stolk wordt gespeeld op het veld
van SVC, achter het Eierlandsche
Huis in De Cocksdorp. De wed
strijd gaat tussen het recreatieteam
van Texelse Boys en een combina
tieteam van oud-ploeggenoten van
SVC, ZDH en Texelse Boys. Kee
pers zijn Frans en zoon Christiaan,
die na rust van team wisselen. De
aftrap is om 14.00 uur.
Joop Rommets
De politie is op zoek naar getuigen
van vandalisme aan de Slingerweg
in Den Burg. Daar, op de route van
de meierblis naar het centrum van
het dorp, heeft een onbekende
tussen vrijdag 30 april 17.00 uur en
zaterdag 1 mei 13.30 uur een auto
vernield. Het dak was ingedeukt,
vermoedelijk omdat iemand er
overheen heeft gelopen. Wie iets
verdachts heeft gezien of meer
weet, kan contact opnemen met
de politie via tel. 0900-8844 (lokaal
tarief).
Mountainbiker Denise Betsema is
zondag in een zogenoemde berg-
race off the road in Oss (de twee
de van dit seizoen) op de vijfde
plaats geëindigd. Ze was erg
tevreden met deze uitslag, gerea
liseerd op een technisch lastig
parcours met veel steile beklim
mingen en afdalingen
Betsema startte sterk en reed al
snel op de derde plaats, maar
kwam daarna door een stuur-
foutje ongelukkig ten val. Ze her
stelde zich knap, maar gevolg
was wel dat ze het grootste deel
van de wedstrijd solo op de vier
de plaats reed. In de voorlaatste
ronde kreeg ze concurrentie van
Laura van Regenmortel, maar in
een tumultueus slot verwees ze
haar definitief naar de vijfde
plaats.
Het opnemen van paden en wegen
in het te realiseren Fietsroutenet
werk. Dat is onderwerp van de bij
eenkomst die de Stichting Duur
zaam Texel woensdag 19 mei in het
VW-gebouw in Den Burg belegt.
Duurzaam Texel heeft van de Stich
ting Toeristisch Investeringsfonds
Texel (STIFT) een toezegging voor
een financiële bijdrage voor het
aanleggen van een Fietsroutenet
werk op het eiland. Dat is een net
werk van paden en routes die met
knooppunten met elk een uniek
nummer aan elkaar verbonden zijn.
De fietser stippelt zelf een route uit,
vooraf of ter plekke, van knooppunt
naar knooppunt. Een netwerk biedt
dus een scala aan variabele fiets
routes. Met het Texelse Fietsrou
tenetwerk worden minimaal dertig
knooppunten gerealiseerd in een
nader te bepalen route van onge
veer 120 kilometer, waarin opgeno
men de Thijsseroute en de Eierland
Thijsseroute. Duurzaam Texel meldt
dat bij het plaatsen van begelei
dende bordjes en panelen goed
rekening wordt gehouden met het
landschap. De uitvoering van het
project wordt aanbesteed. Bedoe
ling is dat het netwerk eind februari
klaar is. Landelijk zijn de netwerken
een succes. Met de aanleg van het
Texelse netwerk is straks heel
Noord-Holland voorzien. Duurzaam
Texel nodigt belangstellenden uit
woensdag 19 mei mee te denken.
De bijeenkomst begint om 20.00
uur, staat onder leiding van
bestuurslid Wouter de Waal en
duurt ongeveer een uur.
Slecht weer bracht vrijdag vroeg in de morgen een grote verkeers
stroom naar de veerhaven op gang. Binnen een uur groeide de drukte
aan tot 1500 tot 2000 auto's, meldt TESO. Die pasten niet op het
opstelterrein, zodat automobilisten het fietspad op werden gestuurd.
Bij Zuidhaffel gebeurde dat door Jan Zoetelief. (Foto Gerard Timmerman)
De TX29 Helena Elisabeth' keerde vrijdagmorgen terug met een niet
alledaagse visvangst. De Sumwinger van de firma Drijver uit Oosterend
had een kleurrijke lipvis in de netten gekregen. De lipvis, hier getoond
door jongste opvarende Micheal van Spelden, werd gevangen in het
Diepe Gat ten westen van Texel. (Foto Bert Koning)
Het kampioenschap in de hoofdklasse zaalvoetbal is ook dit jaar voor
RAB 1. Het team, dat vrijdag 14 mei de bekerfinale tegen Mantje 1
speelt, verloor niet meer dan twee wedstrijden. Op de foto het win
nende team. Bovenste rij: Maurice de Groot, Ron Boersma, coach Wim
Koorn, Ruben Duinker en Niek van Egmond. Onderste rij: Pieter-Jan
Eelman, Erik van Es, Alexander Smit, John List, Simon Brand en vaste
grensrechter Jos Bakker.
Ook nadat de vier windmolens bij de Waddenhaven zijn neergehaald,
is er nog volop werk voor het sloopbedrijf Van Vliet uit Utrecht. De
wieken die als eerste werden verwijderd, worden elders hergebruikt.
Maar de gondels en de enorme masten worden de komende dagen
tot schroot versneden. Ook Texelaar Jaap Zijm, van smederij- en dok-
bedrijf Texvis uit Oudeschild was druk doende om in de gestreken
masten het ijzer te versnijden voor verdere afvoer. (Foto Bert Koning)
