Overstap slagerij van Dorpsplein naar Nikadel pakt goed uit
'De puzzelstukjes vallen
langzaam op hun plaats
Stichtingbestuur dag en nacht in touw voor polderfeest
Eierland is mooiste
stukje Texel dat er is'
vrijdag4juni2010TEXELSE ](J COURANT
Texelaars op koers
Katja en Kees Moormann-de Boer in de lunchroom van hun bedrijf aan de Nikadel.
'We hebben het hier zo langza
merhand aardig op de rit. Elke
vierkante meter wordt benut, alle
puzzelstukjes vallen op hun
plaats.' Wat niet betekent dat
Kees en Katja Moormann-de
Boer van de gelijknamige slage-
rij-eetwinkel aan de Nikadel in
De Koog het idee hebben dat ze
hun eindstation al hebben
bereikt. Aan ideeën en ambities
geen gebrek.
Veel van de ideeën en plannen zijn
al gerealiseerd. Kees: 'Als slager
red je het tegenwoordig niet meer
met vlees alleen, dat halen veel
mensen in de supermarkt. Specia
liteiten, daar moeten wij het vooral
van hebben. We verkopen ook
allerlei broodjes en maaltijden. Een
jaar of drie, vier geleden zijn we
begonnen met catering. Dat is
behoorlijk aan het groeien. We ver
zorgen maaltijden en buffetten voor
familiefeesten, verenigingen en
noem maar op. Bijvoorbeeld voor
de vrijwilligers van de Ronde om
Texel. Dan heb je het over een stuk
of 175 maaltijden. Geen haut cui
sine, we bereiden gewoon wat we
zelf lekker vinden. Sinds twee jaar
hebben we ook een lunchroom.
Da's een heel andere tak van sport.
We zijn van oorsprong slager en
geen horecaman. Toen we begon
nen dachten we dat we het mooi
hadden ingericht. Maar het werkte
niet, mensen die iets wilden eten of
drinken, hadden teveel het idee dat
ze een slagerij binnen stapten. We
hebben voor het horecadeel een
nieuwe naam (Meets) bedacht en
de inrichting aangepast. Nu loopt
het een stuk beter.
Weer een puzzelstuk op zijn plaats
in het bedrijf dat in 1998 vanuit de
Dorpsstraat overstak naar de Nika
del. Toen nog eigendom van Ineke
en lepe de Boer, die in 1978 aan
het dorpsplein waren begonnen.
De slagerij had twee filialen, waar
van eentje in de Spar. Dochter
Katja hielp daar een handje mee,
toen daar begin jaren negentig een
jonge slager uit Volendam aan de
slag ging. Kees: 'Ik kom uit een
slagersfamilie. Mijn vader was
vleesgrossier en had een slachterij
in Amsterdam. Ook mijn broer zit in
het vlees, thuis kunnen we over
niets anders praten. Ik wilde de
wijde wereld in en zo belandde ik in
de Spar op Texel. Katja werkte
daar ook. Dat eerste jaar sloeg de
vonk niet over, maar toen ik het
jaar erop terugkwam had ik beet.'
Katja: 'Ik werkte met plezier in de
slagerij van mijn ouders, maar had
geen ambities in die richting. Ik zou
aan de HEAO in Leeuwarden gaan
studeren. Maar toen we verkering
kregen had ik daar geen zin meer
in. Dat ik een slager zou tegenko
men, had mijn vader ook niet
gedacht. Het is daarna best snel
gegaan. In 1994 zijn we in de zaak
gekomen en in 2004 hebben we
het bedrijf overgenomen.'
Kees: 'Aan het dorpsplein konden
we niet uitbreiden. We wisten dat
er plannen lagen voor deze kant
van het dorp. De Meermarkt ver
dween uit de Dorpsstraat en ging
naar de Nikadel. Een supermarkt in
de buurt genereert veel aanloop, al
met al was dat voor ons reden om
in 1998 de overstap te maken.
Toen we gingen bouwen dachten
we dat alles kon. Ook een serre,
met tafels en stoelen om onder
meer maaltijden te serveren. Maar
toen kwam Frits Langeveld, die
niet wilde dat er horeca op de
Nikadel kwam. Ineens werden we
geconfronteerd met regels, kregen
we te maken met advocaten en
noem maar op. We waren nog
hartstikke jong, maar werden met
onze neus op de feiten gedrukt.
Achteraf gezien een leerzame peri
ode, maar toen was het een hard
gelag.' De rechter kwam er aan te
pas en de uitkomst was dat slagerij
tien jaar lang geen lunches mocht
serveren in de serre. Ook op ande
re punten zat het niet echt mee.
'Met de ontwikkeling van dit gebied
wilde het aanvankelijk nog niet
echt vlotten. Het zag er wat triest
uit. Maar gaandeweg kwam er hier
meer reuring, vooral toen de Lidl
hier opende. De parkeerplaats is
een groot pluspunt en ook hier
naast neemt de bedrijvigheid toe
en er liggen plannen voor een nieu
we passage. Plus de termijn van
tien jaar is om en we mogen hier al
enige tijd lunches serveren. Wat we
destijds hebben uitgedacht, blijkt
nu allemaal zo uit te pakken. Lang
zaam vallen alle puzzelstukjes op
zijn plaats. We hebben het hier
goed voor elkaar.' Katja: 'Ook
doordat het bedrijf groeide en het
seizoen steeds langer is geworden,
hebben we een goed team kunnen
opbouwen. Vroeger hadden we
veel seizoenkrachten en op een
gegeven moment stonden we voor
de keus of we meer vaste mensen
in dienst zouden nemen. Aan de
ene kant maak je meer kosten,
maar het geeft veel voordelen. We
konden langer open blijven, ook
onder de middag, op dinsdag- en
zaterdagmiddag, 's Winters is het
nog zeuren, maar die periode wordt
steeds korter. Die tijd heb je ook
nodig voor vakantie en om gas
terug te nemen. Vaste mensen
betekent ook meer kwaliteit. Ons
assortiment is zó gigantisch breed
geworden, voor een meisje van
zestien is dat gewoon te hoog
gegrepen. Klanten verwachten ook
dat er iemand achter de toonbank
staat die weet waarover hij praat.'
Kees: 'Niet iemand die sukadelap-
pen voor de barbecue verkoopt.'
Katja: 'Vakbekwame mensen bete
kent ook dat je verantwoordelijkhe
den kunt delegeren en dat wij hier
niet altijd hoeven te staan, maar
met een gerust hart naar huis kun
nen. Zo blijft er ook tijd over voor
gezin.'
Een dynamisch bedrijf, dat veel
piekdrukte kent, maar ook een sla
gerij waar ambachtelijk wordt
gewerkt. Kees: 'Veel producten die
we verkopen, maken we zelf.
Eigengemaakte ham, leverworst en
noem maar op. We gebruiken bij
voorbeeld ook Texels rundvlees
van de boerderij van Werner Dros
dat door Aad van Heerwaarden
wordt geslacht. Het is vertrouwd
en mensen waarderen dat. We tim
meren er niet zo mee aan de weg
en zenden bijvoorbeeld niet in naar
wedstrijden. Dat zit er bij ons niet
zo in. Maar klanten komen er wel
voor terug, en dat zegt genoeg.'
Ze zouden geen ondernemers zijn
als ze niet op z'n tijd nieuwe ideeën
zouden krijgen. 'Plannen genoeg.
Zoals de snackcounter die we heb
ben gerealiseerd.' Maar niet elk
idee voeren ze uit. 'Laatst had ik
op zaterdag iets bedacht. Hebben
we daar de hele zaterdagavond
over zitten praten en zondag het
internet afgespeurd. Om vervol
gens zondagavond om elf uur te
bedenken dat het eigenlijk niet
kan.'
Hoe ervaart een Volendammer het
leven op Texel? 'Volendammers
zijn hardwerkende mensen, die
moeten presteren en denken dat
ze de beste zijn. Ze zeggen het zó
vaak, dat ze het zelf nog geloven
ook. Op Texel ligt het tempo een
stuk lager. Mensen maken zich
minder druk over de dag van mor
gen. In Volendam weten ze bijvoor
beeld met de bouwvak al waarheen
ze de volgend jaar op vakantie
gaan. Hier kan het zijn dat je deze
week beslist dat je volgende week
weggaat. Veel vrijer. Neem zulke
jongens als Kets en Klok. Die
maken zich niet druk. Het komt
toch wel voor elkaar. Heerlijk, die
cultuur, al zit ik zelf niet helemaal
zo in elkaar.'
Vrijheid blijheid lijkt wel het motto
in oefenkelder onder het bedrijf,
waarin de ondernemer zich weke
lijks terugtrekt met zijn muziekma-
ten om te oefenen met zijn band
Kees vlees and the Vegetarians. 'Ik
doe de zang. Een erfenis uit Volen
dam? Daar had ik nooit die ambi
tie, zingen ben ik hier pas gaan
doen. Léon Goossens heeft me
overgehaald om te zingen in de
band Lump, waarvan dit een voort
zetting is. We spelen rockcovers.
Sjans is onze thuisbasis. Heerlijk
om daar te spelen.'
Gerard Timmerman
Het algemeen bestuur van de Stichting Polderfeest 2010 bezig met het versieren van een Vikingschip voor de Vlotjestocht in
de Roggesloot. Van links naar rechts: Arnold Langeveld, Cees Hooyschuur, Els de Ridder, Erwin van der Linde, Vivian Kareis
en Marleen Heijne.
Vrijwel dagelijks zijn ze inmid
dels bezig met de viering van het
175-jarig bestaan van de polder
Eierland. Erwin van der Linde,
Cees Hooyschuur, Vivian Kareis,
Marleen Heijne, Els de Ridder en
Arnold Langeveld vormen het
algemeen bestuur van de Stich
ting Polderfeest 2010 dat met
behulp van veel vrijwilligers de
festiviteiten organiseert. Een
gemêleerd gezelschap dat zich
over een breed scala aan activi
teiten buigt.
'Het wordt tijd voor een feestje',
zeiden Erwin van der Linde en
Cees Hooyschuur een paar jaar
geleden tegen elkaar, waarmee ze
de basis voor het Polderfeest 2010
legden. Van der Linde (45 jaar,
geboren en getogen in De Cocks-
dorp) is sindsdien voorzitter en
heeft de terreincommissie onder
zijn hoede.
'We zorgen voor het feestterrein bij
de Vuurtorenweg, de feesttent en
de evenementenvergunning', ver
telt Van der Linde. De feesttent,
waar vanaf donderdag 24 juni de
nodige activiteiten plaatsvinden, is
de grote tent die een week eerder
bij de Ronde om Texel op het
strand staat. 'Die nemen we met
toebehoren en al van de Ronde
over. We hebben een paar boeren
met trekkers gecharterd om het
materiaal de maandag na de Ron
de op te halen.' Langs de Vuurto
renweg worden twee parkeerter
reinen voor in totaal vijfhonderd
auto's ingericht, inclusief dammen
voor het in- en uitrijden van auto's.
Het werk neemt tijd in beslag, maar
Van der Linde, toeristisch onderne
mer, hoor je daar niet over. 'Er zijn
veel dingen die je tussen de andere
werkzaamheden door doet en je
merkt dat er ook 's avonds en 's
nachts veel activiteit is. Dan wor
den geregeld mailtjes verzonden.'
Voordat de werkzaamheden
begonnen, werd overlegd met
Oosterend Present. 'We hoeven
niet zelf het wiel uit te vinden. Zij
houden eens in de vijf jaar een
groot feest en wij maar één keer
per vijfentwintig jaar.'
Tot vreugde van Van der Linde
loopt het lekker met het binnenha
len van vrijwilligers. 'Zoiets kost
soms moeite, maar voor het pol
derfeest was het geen probleem.
Je had eerder dat mensen soms
vroegen waarom ze niet eerder
waren gebeld.' Het feest kent meer
dan honderd vrijwilligers.
Cees Hooyschuur (52 jaar, gebo
ren en getogen in de polder) staat
aan het hoofd van de financiële
commissie. Naar eigen zeggen
wilde hij een keer geen voorzitter
zijn van een organiserend comité
en nam daarom meteen de finan
ciën voor zijn rekening. 'We zijn
begonnen met een begroting van
een ton, maar dat is inmiddels bijna
€150.000,- geworden.' De financi
ële commissie, bestaand uit vijf
man, gaf zichzelf de opdracht min
stens €10.000,- per persoon aan
sponsoring op te halen.
Dat is volgens Hooyschuur, in het
dagelijks leven eigenaar van de
Slufter bungalowparken, ruim
gehaald. 'Je merkt dat het polder
feest breed wordt gedragen. Het
grootste deel van de sponsoring
komt uit Eierland zelf en we heb
ben een paar sponsors buiten de
polder. Het zijn niet alleen bedrij
ven, ook particulieren doen mee.'
De begroting wordt verder gedekt
door de verkoop van het jubileum
boek (Het Rijk van Eierland) en de
passe-partouts voor het avondpro
gramma in de tent en de show van
Jochem van Gelder op zaterdag
middag.
De grote loterij, met als hoofdprijs
een auto, valt eveneens onder de
hoede van Hooyschuur. 'We heb
ben nu zo'n tweeduizend loten
verkocht, dus we zitten op de helft.'
De prijzen (een werkbank, een
grasmaaier, een televisie en een
fiets) zijn volgens Hooyschuur ook
allemaal via ondernemers in Eier
land verworven.
Vivian Kareis (36 jaar, sinds 1997
wonend in De Cocksdorp) kwam
erbij om het programma voor het
Polderfeest mee vorm te geven.
Een belangrijk onderdeel is de reü
nie die donderdag 24 juni wordt
gehouden. De teller staat toe nu
toe op ruim zevenhonderd deelne
mers, maar naar verwachting gaan
het zo'n duizend mensen worden.
Het werk als bestuurslid bestaat
volgens haar veel uit overleg en
coördinatie. 'We letten erop dat
onderdelen in het programma
elkaar niet overlappen en we kop
pelen veel met elkaar terug, waar
na de bestuurders met hun eigen
commissies de zaken verder uit
werken.' Het dorp werd betrokken
bij de samenstelling van het pro
gramma. In een enquête in de
dorpskrant konden mensen voor
keuren aangeven en er werd een
bijeenkomst in het Eierlandsche
Huis gehouden. 'Daar waren twij
fels over de haalbaarheid, maar er
was ook veel animo.'
Kareis is de enige in het bestuur
die buiten Eierland opgroeide. Ze
werd geboren in Amsterdam en
verhuisde later naar Purmerend.
Op haar zestiende kwam ze naar
het eiland om als vakantiebaan
kanolessen te geven bij destijds
het Zeekanocentrum. In 1997 ves
tigde ze zich met haar partner
Jeroen Plag, die ze bij het Zeeka
nocentrum leerde kennen, definitief
in De Cocksdorp.
Het secretariaat is in handen van
Marleen Heijne (34 jaar, geboren
en grotendeels opgegroeid in de
polder). Het bijhouden van de notu
len, de agenda's en andere admini
stratieve taken vallen onder haar
team. Ze houdt zich ook bezig met
de afhandeling van vragen die via
de website www.polderfeest2010.
nl bij het bestuur binnenkomen.
'Het kost tijd, maar het is allemaal
positief en dan is het leuk om te
doen. Bovendien leer je zo veel
mensen op een andere manier
kennen.'
Volgens Heijne leeft het polder
feest goed. 'Dat merk je als je op
verjaardagen buiten de polder
bent. Daar wordt eveneens over
het feest gesproken.' Tot haar ver
rassing bleek in eerste instantie
ook buiten de polder de belang
stelling voor het jubileumboek het
grootst Dat kon ze zien aan de
bestellingen. 'Mensen aan de over
kant waren in het begin sneller met
bestellen dan mensen van hier.'
Inmiddels zijn er ruim 900 bestel
lingen voor de 1500 exemplaren
van Het Rijk van Eierland binnen.
Heijne onderhoudt ook de contac
ten met de dorpscommissie waar
ze eveneens lid van is.
Het evenement Polder Culinair, de
horeca in de feesttent en het eten
en drinken voor de vrijwilligers
nemen Els de Ridder (59 jaar,
geboren en getogen in de polder)
en haar cateringcommissie voor
hun rekening. Ook een bult werk,
maar daar schrikt De Ridder niet
voor terug. Zo bezocht ze samen
met Joke Hooyschuur alle horeca
gelegenheden in Eierland, nadat
het wat lang had geduurd voor er
gereageerd werd op de plannen
van Polder Culinair, dat vrijdag 25
juni tijdens de Feestmarkt in de
Kikkertstraat wordt gehouden. Het
leidde tot de deelname van negen
tien horecabedrijven. Een andere
grote klus is het samenstellen van
de lunchpakketten voor de deelne
mers aan de reünie. Daarnaast
houdt De Ridder zich bezig met het
opstellen van spelregels voor de
vrijwilligers als zij in functie zijn.
'Dat houdt in dat je dan niet drinkt.'
De Ridder omschrijft zichzelf als
een horecafreak. Ze was 23 jaar
beheerder van het Eierlandsche
Huis en sinds 6 jaar werkt ze bij De
Rog.
De vlaggen, het jubileumboek, een
CD met liedjes over Eierland, het
logo van de jubileumviering en het
geven van bekendheid aan het
feest. Het valt allemaal onder de
hoede van de PR-commissie van
landbouwer en hoteleigenaar
Arnold Langeveld (48 jaar, gebo
ren en getogen in de polder). 'Wij
zijn bezig het feest op de kaart te
zetten en verhalen erover aan de
man te brengen.' Langeveld, wiens
voorvaderen meewerkten aan de
inpoldering, zegt reuzentrots te zijn
op hoe Eierland er 175 jaar later
bijligt. 'Het is het mooiste stukje
Texel dat er is. We hebben alles
hier: landbouw, natuur, toerisme,
een vliegveld, een golfbaan en een
vuurtoren. Zowel mensen die hier
zijn opgegroeid als mensen van
buiten weten in Eierland een
bestaan op te bouwen. We hebben
ook nog nooit zo'n rijkdom als nu
gehad. Vandaar dat bij het jubileum
de nadruk op het hier en nu ligt en
niet op het verleden. We willen
laten zien wat Eierland zo bijzonder
maakt en dat hier veel wordt onder
nomen.' Het hijsen van de jubile-
umvlaggen bij veel huizen, was
voor Langeveld een indrukwek
kend moment in de voorbereidin
gen. 'Dat was zo geweldig.'
Tekst: Jeroen van Hattum
Foto: René Pop
