Huisvestingsbeleid wethouder Eric Hercules ligt op koers
'Zoveel mogelijk
drempels wegnemen'
Veel gegeven, maar ook ontvangen
Live muziek, heerlijk uitgebreid buffet
en meer spektakel in Hotel De Pelikaan
'Toen het
nodig was,
stond iedereen
voor ons klaar'
TEXELSE 9 COURANT
«1
s—A
De Pelikaan Texel
\'^A
Zingen en swingen
met Live on Tour
Bijzondere wijnen
q&svrf
VRIJDAG 29 OKTOBER 2010
Wethouder Eric Hercules: 'Als de motor van het eiland niet draait, komt er ook
niemand wonen.' (Foto Gemeente Texel)
Betaalbaar wonen in een vitale
omgeving, beschikbaar stellen
van CPO (Collectief Particulier
Ondernemerschap) bouwkavels,
afschaffen van vestigingseisen
en zo lang mogelijk zelfstandig
wonen. Punten uit het raadspro-
gramma waarmee de coalitie dit
voorjaar aan de slag ging. Wat is
nu de stand van zaken op het
gebied van huisvesting? We
vroegen het verantwoordelijk
wethouder Eric Hercules.
We zitten aan tafel bij de bestuur
der die als politicus tijdens de ver
kiezingscampagne de vorige coali
tie verweet geen nieuwe plannen te
hebben gemaakt voor woning
bouw. Dus is de vraag gerecht
vaardigd: wat zijn uw plannen?
Hercules: 'Woningbouw is als een
mammoettanker. Bijsturen duurt
enorm lang. Maar je moet wel blij
ven sturen en plannen maken. Ik
heb niet de illusie dat als ik nu een
plan bedenk, dat er morgen kan
worden gebouwd. Dat zijn moeilij
ke, tijdrovende processen. Dus er
staat nog geen enkel huis dat door
mijn toedoen als wethouder is
gebouwd. Maar de richting is voor
mij duidelijk. Niet zozeer naar de
aantallen kijken, maar vooral naar
wat voor soort huizen je nodig
hebt. In de campagne is veel
geroepen over jongerenhuisves
ting. Dat ze zich niet kunnen
inschrijven, dat de woningen prijzig
zijn en dat er voor hen te weinig
woningen zijn. We willen de jonge
ren hier houden en ze naar het
eiland trekken. Maar seniorenhuis
vesting is minstens zo belangrijk.
Wonen gaat over alle categorieën.
Jongeren, maar ook senioren die
zich hier willen vestigen moeten we
geen strobreed in de weg leggen.
Je vraagt me naar mijn plannen, dit
is mijn doelstelling: zo veel moge
lijke drempels wegnemen.'
Niets menselijks is deze wethou
der vreemd. 'Het is prettig om
snel resultaat te zien. Daarom, en
dat is mijn eerste punt, hebben
we bij de vorming van dit college
goed gekeken naar de verdeling
van de portefeuilles. Grondex
ploitatie en Huisvesting zat bij
verschillende wethouders. Dat
maakt het moeilijk om plannen te
maken. Beide zitten nu in mijn
portefeuille en daardoor kan ik
een stuk slagvaardiger optreden.
Bijvoorbeeld op het gebied van
sociale woningbouw. Maar alleen
daarmee ben je er nog niet, kom
ik op mijn tweede punt. Als je als
gemeente bouwgrond te duur
aanbiedt, kan er evengoed niet
worden gebouwd. Dat speelde in
't Zouteland, waar we Woontij
geen goedkope grond konden
aanbieden omdat het Sociale
Woningbouwfonds om de korting
te financieren, niet van de grond
kwam. Dat is opgelost door het
bieden van een eenmalige kor
ting. Als college hebben we nu
besloten grond voor sociale
woningbouw structureel tegen
een vaste korting aan te bieden.
Het geld moet uiteindelijk komen
uit de grondexploitatie. Door
genoegen te nemen met een min
der hoge winst of door andere
grond duurder te verkopen. Door
dat we op Texel tijdig en vrijwillig
onze ambitie om huizen te bou
wen naar beneden hebben bijge
steld, zitten we nu niet, zoals
elders in de Noordkop het geval,
met lappen aangekochte grond
die we moeten afwaarderen.'
'Mijn derde punt hangt samen met
mijn portefeuille economie: we
pakken het rapport Ruimte voor
Economie weer op. Het is een
beleidstuk voor de middellange
termijn, wat natuurlijk geen grijs
plan mag worden. Het is een uitda
ging om in samenspraak met
ondernemers en maatschappelijke
organisaties te kijken welke moge
lijkheden de Texelse economie
biedt en hoe we de werkgelegen
heid kunnen versterken en mensen
naar het eiland halen.'
De wethouder komt op zijn vierde
punt: de huisvestingsvergunning.
'Het is absurd dat als je tussen de
20 en 30 bent, je bent afgestu
deerd en je wilt je hier als oud
open zetten, ook voor senioren en
dat we, deze ooit zwaarbevochten
grens, loslaten. Maar de tijden zijn
veranderd. En wat is er mis mee als
mensen van de overkant, jong of
oud, hier komen wonen? ledereen
levert een bijdrage aan de econo
mie. Ouderen hebben zorg nodig,
jongeren moeten hier wonen om
die zorg te kunnen leveren. Ik ben
niet bang dat we overspoeld wor
den door allerlei mensen. Als je
kijkt naar de ontwikkeling van de
bevolking, dan zie je dat we men
sen nodig hebben. Dan kun je je
grenzen niet sluiten. Hier ligt voor
Texel een kans. Wat wij vóór heb
ben ten opzichte van Den Helder,
dat wel werk biedt, is dat we een
Texelaar weer vestigen, dat je hier
niet kunt wonen omdat je niet vol
doet aan de criteria voor huisves
ting. In de vorige raad is discussie
geweest over het afschaffen van
die eisen, maar het is er niet van
gekomen.
We zijn momenteel aan het onder
zoeken wat de mogelijkheden en
de consequenties zijn. Dit willen
we samen met de andere Wadden
eilanden bespreken. Ook willen we
de landelijke ontwikkelingen over
huisvestingswet afwachten. Maar
een idee is bijvoorbeeld een proef
project waarbij de huisvestingsei-
sen in de verordening voor een
periode worden verruimd of zelfs
losgelaten. Maar hier zijn we nog
niet helemaal uit.
Ik besef dat we daarmee de deur
prettige woonomgeving bieden.
Ook voor mensen die niet econo
misch gebonden zijn aan het eiland,
zoals mensen uit de offshore. Ook
hier willen we een drempel wegne
men. Een proefperiode geeft in elk
geval de mogelijkheid om te kijken
welke effecten het heeft. Het laten
vallen van de eisen voor huisves
ting heeft nóg een voordeel. De
gemeente besteedt jaarlijks 450
uur om hierop te handhaven, uren
die je eigenlijk besteedt om te zeg
gen tegen jongeren: Je mag hier
niet wonen. Bovendien gaan de
meeste uren in een paar gevallen
zitten.' De raad moet zich in
december nog uitspreken over de
proef, die dan op 1 januari 2011 in
gaat.
Punt nummer vijf: Bouwkavels voor
Collectief Particulier Ondernemer
schap. 'In Oosterend loopt dit pro
ces, dat wordt ondersteund door
bureau Regie dat mensen die zelf
een huis willen bouwen begeleidt.
Maar in Oudeschild is het proces
vastgelopen. Ik probeer contact te
leggen met een ander CPO-advies-
bureau, met onder andere oud
gedeputeerde Hans Schippers, om
te proberen het in Oudeschild weer
op de rails te krijgen. De focus ligt
op sociale woningbouw, huur of
koop. Zo willen we met name star
ters aan een goedkope woning
helpen, bijvoorbeeld door het
beschikbaar stellen van goedkope
grond en/of participatie van Woon
tij. Het is niet de bedoeling dat er
een nieuwe villawijk verrijst.'
'Punt nummer zes is het project
Koger Hoop, waarover we tegen
Woontij hebben gezegd: ga daar
mee verder. Dat is opgepakt. Van
uit De Koog is vraag naar senioren
woningen, we hebben Woontij, dat
vrij is te ontwikkelen, gevraagd
daarmee rekening te houden. En
ten slotte nummer zeven: vóór het
eind van dit jaar gaan we met
Woontij om tafel om de prestatieaf
spraken te bespreken en te kijken
of deze moeten worden bijge
steld.'
Zeven concrete acties dus, een
optelsom die ook de wethouder
verrast. 'Nogmaals: het is me er
vooral om te doen om drempels
weg te nemen en mogelijkheden te
faciliteren. Zelf huizen bouwen,
daar moet je als gemeente niet aan
beginnen. En er moet wel vraag
zijn. Dat hangt samen met de eco
nomie. Als de motor van het eiland
niet draait, komt er ook niemand
wonen. De provincie onderkent dat
ook. Het gaat niet om aantallen,
maar om kwaliteit.'
Gerard Timmerman
'Wat een rijkdom om in dit dorp
te wonen. We hebben veel gege
ven, maar toen het nodig was,
stond iedereen voor ons klaar.
Wat zijn we hier gelukkig.' Ferry
en Annie Zwanenburg uit Den
Hoorn kunnen het wel van de
daken schreeuwen. Zaterdag
vieren zij dat ze zestig jaar met
elkaar getrouwd zijn.
Ferry (87) is wijd en zijd bekend,
altijd enthousiast, sociaal betrok
ken, praat met iedereen, kent
iedereen, kan niet stilzitten en
komt overal, terwijl Annie (85),
afgezien van wekelijkse uitstapjes
naar de soos, het dorpssteunpunt
en de vrouwenclub, vooral een
teruggetrokken leven leidt, graag
puzzelt en leest en daar volkomen
tevreden mee is. Twee verschillen
de karakters, maar ook een koppel
dat al zestig jaar lief en leed deelt
en vooral gelukkig is.
Ze leerden elkaar kennen in 1944.
Ferry: 'Ik kwam uit Velzen, had in
de oorlog van alles meegemaakt,
omzwervingen gemaakt en kon
nergens meer terecht. Ik heb heel
wat engeltjes op mijn schouder
gehad. In 1944 werd ik als onder
duiker naar Texel gestuurd. Ik had
nog nooit van het eiland gehoord,
wist niet dat er mensen woonden
en wilde er eigenlijk zo snel moge
lijk weer vandaan. Ik had hier niets
te doen, dus kon ik net zo goed
een groepje meiden helpen dat
daar elke dag aan het aardappels
schillen was.' Eén van de dames
was Annie Troost: 'Ik zat er met
Neel Drijver en Jo Slegtenhorst.
We moesten van de Duiters, maar
die zagen wel dat ik een hekel aan
hen had. Schillen kun je het niet
noemen, we sneden ze tot dobbel
stenen.' Het klikte tussen de twee.
Ferry: 'Op een gegeven moment
kon ik geen kant meer op en ben
bij haar familie (in het huisje bij het
advertorial
Een spectaculaire feestavond met
live muziek en een uitgebreid buffet:
Hotel De Pelikaan Texel is zaterdag 6
november 'the place to be'. Na smul
len van heerlijke lokale gerechten, is
het zingen en swingen geblazen met
de live sensatie van dit moment 'Live
on Tour'.
Het uitgebreide buffet uit de wereld van
Slow Food bevat duurzame producten
en invloeden uit zowel de Franse als de
wereldkeuken. U vindt gerechten als
kabeljauw met groene kruiden, kip in
salie, lamsstoof in het groen, dragonijs
en crème brülée met pistache. Chefkok
Joris Ellen is samen met Annette van
Ruitenberg al volop bezig met de voor
bereidingen van het buffet. De hoofd
kleur van het buffet is groen, maar
natuurlijk zijn er ook lekkere gerechten
met een andere kleur of lokale produc
ten. U kunt kiezen uit de heerlijkste
verse vis- en vleesgerechten en uiter
aard veel (Vergetengroenten. Er zijn
enthousiaste koks en producenten aan
wezig om u meer te vertellen over de
gerechten. Na het buffet is een mode
show waarbij duurzame zelfgemaakte
kleding wordt geshowd door modellen
tussen de 7 en 84 jaar. Tijdens de show
is er live muziek.
Hierna barst het feest pas écht los
met Live on Tour. Dit is een band,
maar eigenlijk ook weer geen band.
De vijf ervaren muzikanten, waar
onder een pianist, een drummer en
een zanger, spelen samen mét het
publiek in plaats van voor. U kunt zelf
verzoeknummers indienen, want er
i f ld Hij D
wat wilt u horen: U2, James Brown,
Doe Maar? Alles is mogelijk. Het
concept is inmiddels uitgegroeid tot
een fenomeen in Nederland en bin
nenkort spelen ze zelfs in Londen.
Door de interactie met het publiek
zal u niet stil kunnen blijven staan.
En misschien komt u zelf ook nog in
de spotlights te staan! U mag name
lijk het podium op en samen met de
band spelen, zingen en dansen. Dus,
blijft u kijken naar uw vrienden of
collega's of durft u zelf de uitdaging
aan?
Gedurende het weekend worden bij
zondere wijnen geschonken Van Le
Clos des Suds, een kleine wijngaard
gelegen in het zuiden van Frankrijk
op de hellingen van de Minervois.
Aurée Tautil en haar man produceren
wijn van traditionele oude druiven-
rassen. De druiven worden nog met
de hand geplukt. Het zijn kwaliteits
wijnen gemaakt met respect voor de
De kosten voor het Slow Food
buffet bedragen €24,50. Het
buffet begint om 19.00 uur.
Aansluitend kunt u genieten
van de spectaculaire feest
avond met de fantastische
band Live on Tour. U dient
zich van tevoren, uiterlijk vóór
3 november, aan te melden
voor het buffet. Dit is mogelijk
bij De Pelikaan: 0222-317202.
Het loopt storm, dus wees op
tijd! U vindt De Pelikaan op
Pelikaanweg 18 in De Koog.
Licht van Troost) op zolder beland
en kregen we vaste verkering, dat
was op 25 juni 1944.'
Na de oorlog raakte Ferry bij Bak-
ker's Ijzerhandel aan het werk. 'Ik
heb twintig jaar langs de weg geze
ten en zo een heleboel mensen
leren kennen.' Annie: 'We krijgen
nu felicitatiekaarten van mensen
waarvan ik geen idee heb wie het
zijn, maar Ferry weet het precies.'
Ferry: 'Laatst waren we op bezoek
in De Gollards en raakte ik met een
vrouw aan de praat. Haar buur
vrouw vroeg: Wie is die man: Toen
ze vertelde wie ik was, herinnerde
de vrouw nog dat ze een kachel
van me had gekocht.' Ook Ferry
wist het nog en noemde haar feil
loos merk en type. Na twintig jaar
werd hij door de vader van Bob
Bakker naar de winkel in Den Burg
gehaald en groeide hij uit tot het
gezicht van het bedrijf. 'Ik werd
Ferry Bakker.'
In het laatste oorlogsjaar was Ferry
bij ZDH in Den Hoorn gaan voet
ballen. 'In 1946 kwam ik als secre
taris in het bestuur. Vanaf die tijd
heb ik het zestig jaar druk gehad.
Ik werd voorzitter van ZDH, op een
gegeven moment leefde ik voor de
sport.' Ook zette hij zich in voor de
kerk. 'Ik heb 22 jaar in de kerken
raad gezeten.' Daar hield het niet
bij op. Voorzitter van de feestcom
missie, de dorpscommissie en hij
was betrokken bij de oprichting
van het dorpshuis.
'Ik heb in de Sport
raad gezeten, was
scheidsrechter en
rapporteerde voor
de Bond.' Ook was
de Hoornder lange
tijd correspondent
van de Texelse
Courant. 'Ik schreef
stukjes over het
toneel, de fanfare
en natuurlijk vooral
over sport. Het
woord doorgaan
keerde altijd terug.
De gedrevenheid
van de stukjes
schrijver bleek eens toen hij op zijn
motorfiets naar Den Burg reed.
'Onderweg ging ik onderuit en kop-
peltjeduik de sloot in. Daar heb ik
meteen een stukje over ingeleverd.
Want denk je, vier cent per regel.
Dat stukje bracht vijftig cent op.'
Nog altijd is Ferry druk in de weer,
alweer tientallen jaren is hij het
gezicht van de Hoornder rommel-
tjesmarkt. 'Ik doe het voor de res
tauratie van de kerk. Maar ik ben
niet meer zo druk als vroeger.'
Ferry en Annie Zwanenburg vieren zaterdag dat ze zestig jaar getrouwd zijn.
Annie: 'Nou Ferry, je gaat elke dag
wel even kijken of er weer nieuws
is gebracht.' Ferry: 'Het is mijn
hobby. Het is ook zó leuk en op die
markten ziet het zwart van het volk.
Uit het hele land worden spullen
gebracht, zelfs uit Duitsland. Veer
tien dagen geleden nog uit Zand-
voort. Die werden weer gekocht
door een vrouw uit Groningen. Kun
je nagaan: van Zandvoort, via Texel
naar Groningen. Een poosje gele
den ging het niet zo goed met me
en was ik een tijdje afwezig. Er
gingen allerlei verhalen over me
rond en één vrouw trok het zich erg
aan. Gelukkig ben ik weer hele
maal opgeknapt en voel me weer
oersterk. Toen ik weer op de markt
verscheen, kwam ze op me af en
gaf me een dikke zoen.'
Leven met een echtgenoot die
altijd onderweg is, in de weer en
maar zelden thuis, hoe is dat?
Ferry: 'Annie had geen keus, ze
had een man die zoveel dingen
tegelijk wilde doen.' Annie: 'Ik heb
er geen moeite mee alleen thuis te
zijn. Ik ben een echte huishen. Ik
denk dat ik dat van mijn moeder
heb. Ik vind het heerlijk om lekker
thuis te puzzelen of te lezen en liet
Ferry lekker zijn gang gaan.'
Zijn inzet voor het dorps- en ver
enigingsleven leverde Ferry veel
waardering op. En eremetaal. Een
opsomming: een zilveren Ridder
orde, gouden Bondsspeld van de
KNVB, het ere-voorzitterschap van
ZDH met bijbehorende
gouden speld en de
Dubbele Von Sion.
Maar het meest enthou
siast vertellen ze over
de periode dat het
fysiek wat moeilijker
ging, het traplopen niet
meer ging en niet te
ontkomen leek aan
verhuizing naar een
aangepaste woning in
Den Burg. Annie: 'Maar
wat moeten wij in Den
Burg? We horen hier.'
Ferry: 'Wat toen
gebeurde is fantas
tisch.' Vol trots tonen
ze de moderne slaap- en badka
mer op de benedenverdieping. 'We
hebben er zelf niets aan hoeven te
doen. Het is allemaal voor ons
geregeld. De vergunning, de bouw,
de inrichting, het schilderwerk en
noem maar op. ledereen hielp,
zelfs de ramen werden gelapt, nog
steeds trouwens. Wat fijn dat we in
zo'n dorp wonen. We gaan hier
nooit meer weg.'
Gerard Timmerman
