Ontmanteling oude raadhuis begonnen
ipymiSU
Winkel was mijn venster naar de buitenwereld'
TEXELSE 9 COURANT
Majella Reijnders
S? Je na 25 jaar Blauwe
Held van de koopvaardij
De voormalige raadzaal aan de Groene/,
raadzaal die er tot half 2010 in gebruik w
Aan de buitenkant is er nog niet
veel van te zien, maar binnen is
de sloop van het oude raadhuis
aan de Groeneplaats in Den
Burg in volle gang.
De kelder is inmiddels grotendeels
gestript en ook op de begane
grond heeft de sloper zijn werk
aats. Met uitzondering van de koepel in
is.
gedaan. Op de plek waar eerst de
publieksbalie was gevestigd, lig
gen nu de materialen klaar om te
worden afgevoerd.
De voormalige raadszaal is terug
gebracht tot een kale ruimte met
een grote hoop rommel in het mid
den van de zaal. Het meest her-
et dak herinnert er weinig meer aan de
(Foto's Jeroen var Hattum)
kenbare is nog de koepel in het
dak. Het tapijt is, minus het deel
dat ingelijst op het nieuwe
gemeentehuis hangt, afgevoerd
en ook de ruimte waar belangstel
lenden de vergaderingen of plech
tigheden in de raadszaal konden
bijwonen is grotendeels ontman
teld.
Hetzelfde geldt voor de kamers
van de ambtelijke organisatie, de
burgemeester en de wethouders.
De plafonds zijn er uit, links en
rechts staan nog wat verdwaalde
kasten en bureaus en er ligt veel
materiaal klaar om afgevoerd te
worden. De restanten worden vol
gens Daniel Spier van de Grontmij
voor circa tachtig procent herge
bruikt.
'Het beton wordt straks gebroken,
zodat het later opnieuw in funda
menten kan worden gebruikt, het
ijzer gaat naar de schroot en het
hout in de versnipperaar. Het glas
is lastig opnieuw te gebruiken en
met de plafondplaten kan weinig
meer gebeuren.' De materialen
worden binnen al gescheiden
voordat ze naar buiten worden
afgevoerd.
Naar verwachting arriveert over
twee weken een grote kraan bij
het gebouw om aan de achterzijde
aan de buitenkant met de sloop te
beginnen. De betondelen worden
daarbij uit het pand gehapt en in
stukken geknepen. Voor de sloop
van de kelder worden over een
tijdje aan de kant van de Groene
plaats en tussen het raadhuis en
het Polderhuis damwanden in de
grond getrild om verzakkingen te
Met een kraan werd gisteren één van de ramen op de begane grond van het oude
raadhuis verwijderd. Het raam maakte plaats om restanten uit het gebouw te
verwijderen.
voorkomen. Die gaan tot circa zes
meter de grond in. De kelder wordt
daarna ook in stukken weg gekne
pen. De sloper plaatst trillingsme
ters om in de gaten te houden dat
de omgeving niet wordt belast.
Volgens planning moet het gebouw
in maart weg zijn. Daarna wordt
het terrein in orde gebracht voor
de tijdelijke plaatsing van een pof
fertjeskraam (de Pofferglob), een
speeltuin en een fietsenstalling.
Tot verrassing van
de kelder opeens
tevoorschijn. Die
muurtje verdwenen i
herindeling.
Geknipt
van en voor wereldburgers
Weverstraat 76, Den Burg
Een kleine advertentie in deze
krant, om aan te kondigen dat
De Blauwe Rafel na bijna 25 jaar
gaat sluiten, maakte Majella
Reijnders duidelijk hoeveel haar
winkel voor veel mensen heeft
betekend. 'Het was alleen maar
een mededeling, maar ik kreeg
een enorm aantal reacties. Men
sen kwamen langs om voor de
allerlaatste keer wat bij me te
kopen of om alleen maar even
gedag te zeggen. Op een gege
ven moment stond het hele huis
vol bloemen. Dat was echt hart
verwarmend.'
'Uit hobby geboren', zegt ze zelf
van haar winkel, die ze op 21 april
1987 opende in het voorste
gedeelte van het woonhuis van
haar en echtgenoot Peter aan de
Warmoesstraat. 'Het prachtig
gerestaureerde pand staat op de
monumentenlijst en is bij vele
vooral oudere mensen bekend,
want na bakker Kalf heeft muziek
leraar Jan Visser
er gewoond en
gewerkt', schreef
de Texelse Cou-
ontdekte ze het spongewear,
waarbij aardewerk en steengoed
met behulp van rubber sponsjes
wordt gedecoreerd. 'De eerste
jaren gingen we veel naar Enge
land om het in te kopen en hier
door te verkopen. Totdat er een
Nederlandse importeur kwam.'
Naderhand ging ze ook 'mooi tex-
tielgoed' verkopen. In alle geval
len ging het om artikelen waarop
ze het alleenrecht had. 'Je ziet op
beurzen dat handelaren als gek
ken achter elkaar aan rennen en
allemaal dezelfde spullen verko
pen. Dan hoeft het voor mij al niet
meer. Ik vind het leuk iets anders
te bieden. Ik heb ook altijd alleen
spullen verkocht die ik zelf mooi
vind. Dat verschafte me heel veel
plezier.' Ze voegt er direct aan toe
dat ze in een comfortabele positie
heeft verkeerd. Haar echtgenoot
had een goede baan als (zeezoog
dierenjonderzoeker, zodat het
gezin Reijnders niet van de winkel
hoefde te leven. 'Als er eens een
lezers meer dui
delijkheid over de locatie te
geven.
Reijnders - geboren in Limburg en
sinds 1972 op Texel woonachtig -
verkocht aanvankelijk vooral vloer
kleden, die ze zelf weefde. 'Dat
deed ik al in onze vorige woning,
even verderop aan de Warmoes
straat, soms ook in opdracht. Ik
weefde met repen stof, een tech
niek die oorspronkelijk in Scandi
navië door armoede is ontstaan. Ik
weet nog dat ik een partij textiel
had opgekocht bij een fabriek in
Enschede die ging sluiten. Het
waren grote rollen stof, die we
naar Texel hebben vervoerd. Sjef
Brügemann heeft ze op de snijma
chine in zijn drukkerij in repen
gesneden. Het was een grote par
tij, het mes moet na afloop behoor
lijk bot zijn geweest.'
Toen het werk op het handweef
getouw haar lichamelijk wat te
zwaar werd, besloot ze zich toe te
leggen op de verkoop van servies.
Tijdens een vakantie in Engeland
dagje niemand kwam, was er niks
aan de hand. Bovendien heb ik de
luxe dat ik mijn winkel aan huis
had. Ik hoefde geen duur pand te
huren.'
Al in de eerste jaren verwierf Reijn
ders zich een vaste klantenkring,
met opvallend veel niet-Texelse
kopers. 'Ik weet niet of je dat in de
krant moet zetten, want ik wil niet
opschepperig klinken, maar al
snel kreeg ik prachtige reportages
in magazines als VT Wonen. Maar
als mensen dan van de overkant
kwamen, wisten de Texelaars aan
wie ze de weg vroegen vaak niet
waar de winkel was. De Blauwe
Rafel, wat is dat dan?, kregen die
mensen te horen. Maar dat was
alleen in de eerste jaren, hoor.'
De winkel heeft zich altijd geken
merkt door kleinschaligheid. Grote
partijen heeft ze nooit ingekocht.
Op één keer na. Bijna schaterla
chend vertelt ze het verhaal van
een partij Engels serviesgoed,
waarvan ze door een vergissing
de dubbele hoeveelheid kreeg
geleverd. 'Toen zat ik met twee
duizend schalen, naast honderden
kopjes, schotels, theepotten en
andere spullen. Gelukkig konden
we alles opslaan in één van de
stallen van de familie Van Leeu
wen op 't Horntje. Maar ik had wel
een tweede leven nodig om alles
te verkopen, dacht ik. Dat viel
mee, want ik kreeg in die tijd de
opdracht van de gemeente en een
paar grote bedrijven om kerstpak
ketten samen te stellen. We heb
ben die tussen het stro staan
inpakken. Inmiddels is bijna alles
verkocht.'
Misschien nog meer van het ver
kopen van 'mooie dingen' heeft
Reijnders altijd genoten van de
contacten die ze er aan overhield.
'Ik zal niet zozeer de winkel mis
sen, wel de mensen. De winkel is
altijd een venster naar de buiten
wereld geweest. Texel werd daar
door een stuk groter voor me. Ik
had klanten die al
0|. "J. vanaf het eerste
OI LI 11 jaar bij me kwa
men. En later hun
Q of^l kinderen.'
I 1 Cl I 1 Een dringende
behoefte om te
stoppen was er niet. Toen ze ech
ter in contact kwam met een
potentiële koper, Diana van der
Burg, was de deal snel gesloten.
Haar opvolger vestigt zich aan de
Gasthuisstraat, waar tot voor kort
het Quiltershome van Ineke Vail-
lant (dat ze eveneens overneemt)
was gevestigd. 'Ik ben blij dat de
winkel wordt voortgezet. Anders
was ik nog niet gestopt.'
Bang dat ze zich zal vervelen, is
Reijnders niet. Het ontwerpen,
samenstellen en leveren van kerst
pakketten blijft ze voorlopig doen.
Daarnaast heeft ze volop andere
plannen, die ze nog verder moet
uitwerken. 'Heel raar vind ik dat
sommige mensen me vragen: en
nu ga je zeker lekker genieten?
Echt heel raar, want ik heb altijd al
genoten. Van de winkel, de men
sen, de dingen om me heen. En
dat blijf ik doen.'
Joop Rommets
De winkel aan de Warmoesstraat is bijna leeg, Majella Reijnders pakt het laatste serviesgoed in. (Foto Joop Rommets)
In de rubriek Leven dood wordt
in Elsevier van 11 december ruim
aandacht besteed aan Frits de
Jong, 'Held van de koopvaardij',
die op 24 november op 104-jarige
leeftijd overleed.
