TEXELSE 9 COURANT
Marathontopper traint voor Zestig van Texel
Amazones naar de overkant
Brandweer oefent op
spiegelglad parcours
Niets bleek wat het was bij 't Amateurtje
DINSDAG 1 MAART 2011
In groepjes verkenden de ultra-atleten het parcours van De Zestig
Om op Tweede Paasdag opti
maal voorbereid aan de start te
verschijnen, verkennen steeds
meer atleten het parcours van
de Zestig van Texel. Lopen Texe
laars elke maand één van de
etappes (zondag 6 maart van de
Slufter naar het Prins Hendrik
Hotel), ook bij overkanters is er
veel belangstelling.
Dat geldt vooral voor de 150 (op
een totaal van 450) 'ultralopers'
die nooit eerder 60 kilometer lie
pen. Onder hen marathontopper
Luc Krotwaar, die afgelopen week
end op het eiland was. Samen met
circa 25 andere lopers kwam hij af
op het 'verkenningsweekend', dat
door Atletiekvereniging Texel was
georganiseerd.
Het gezelschap werd opgedeeld
in drieën. Afhankelijk van hun
niveau kozen de lopers ervoor
gemiddeld 14, 12 of 10 kilometer
per uur te lopen. De groepjes wer
den begeleid en gegidst door
Texelaars Lutz Lohse, Remko
Nagtegaal en Jeroen Smits. De
start was bij appartementenhotel
Bos en Duin in de Dennen, waar
de meeste atleten logeerden. Via
Den Hoorn ging het naar de Mok-
baai, waar de officiële route van
In weekends dat op Texel geen
dressuur- of springwedstrijden
worden gehouden, gaan diverse
leden van de Waddenruiters en
de Kleppertjes naar de vaste
wal om elders aan wedstrijden
mee te doen. Zo ook deze
week.
Esmée Zoer reisde met twee pony's
af naar een dressuurwedstrijd in
Oudkarspel. In de klasse B ver
overde zij met Egg Land's HotSpot
tweemaal een eerste plaats en,
met scores van 188 en 194, twee
winstpunten. Zij herhaalde dit in de
klasse M1 met Ster. De scores van
185 en 189 waren goed genoeg
om ook hier de oranje linten op te
mogen halen en om twee winst
punten toe te voegen aan haar
totaal.
Milou Kooiman startte in Midden-
meer met Naughty Girl in de klasse
L2 dressuur. Tussen andere Noord
hollandse deelnemers behaalde ze
twee tweede plaatsen en twee
winstpunten (180 en 181). Zondag
reden drie Waddenruiters een dres
suurwedstrijd in Barsingerhorn.
Kim van der Werve die voor de
tweede keer aan een dergelijke
wedstrijd deelnam, wist met haar
paard Zandro uitstekende resulta
ten te boeken in de klasse B. Beide
proeven werden beloond met hoge
de Zestig van Texel werd betre
den. De kennismaking met de
Hors was voor velen een bijzon
dere ervaring, zowel wat betreft
het landschap als de ondergrond.
Na zo'n 32 kilometer finishten de
lopers bij de Slufter.
Zondag werd de tweede helft van
het parcours verkend, waarbij
Jeroen Smits wederom de lang
zaamste groep begeleidde. Deze
lopers werden vanaf de fiets ver
zorgd door Dirk Eelman. De snel
lere groepjes werden gegidst en
verzorgd door Jaap en Anton van
der Meer, die hun werk eveneens
vanaf de fiets deden. Zaterdag
was het droog, maar was het
hoogwater en werd vooral het
tweede stuk strand bij De Koog
als zwaar ervaren. Zondag was
het nat en winderig, maar bleven
de meeste lopers tot aan de finish
bij de Stayokay goed aanspreek
baar.
Tussen beide trainingslopen door
werd zaterdagmiddag een zeer
geslaagd mini-symposium gehou
den in Bos en Duin. Organisator
Martien Baars was er in geslaagd
twee onderzoekers van de Univer
siteit van Birmingham te strikken.
Professor Asker Jeukendrup (Lim
burger van geboorte) en zijn
onderzoekster Sophie Killer ver
telden boeiend over de voeding
van duursporters in het algemeen
en ultralopers in het bijzonder.
Ook hardloopster Miriam van
Reijen, als promotieonderzoekster
bewegingswetenschappen ver
bonden aan het Utrechts Medisch
Centrum, gaf een interessante
lezing, waarbij ook de mentale
aspecten van vermoeidheid tij
dens een ultraloop aan bod kwa
men. Haar zus Maaike van Reijen
gaf 's avonds een yogales in de
kelderzaal van Bos en Duin. Het
symposium werd bijgewoond door
enkele 'ereleden' van de Zestig
van Texel, onder wie Hanna en
Mikel Knippenberg en hoofdspon
sors Corrie de Jager en Rob Teis-
man van Hotel Molenbos.
De deelnemers waren na afloop
vol lof over de gastvrijheid op
Texel en bijna lyrisch over het par
cours. Wel hoopten ze dat de
omstandigheden iets minder
extreem zijn als ze op 25 april de
60 kilometer in één keer afleggen.
De Zestig van Texel beleeft dan de
elfde editie.
Zestig van Texel
Ter voorbereiding op de Zestig
van Texel lopen atleten zondag
6 maart de derde etappe. Deze
is ruim 15 kilometer lang en
voert over verharde paden en
een stuk dijk, van de Sluftertrap
via de Robbenjager buitendijks
naar het Prins Hendrik Hotel.
Deelnemers verzamelen om
10.15 uur bij het Prins Hendrik
Hotel en rijden vandaar met een
deel van de auto's met alle
auto's naar de Slufter, waar om
10.30 uur wordt gestart. Na
aankomst worden de auto's
weer opgehaald. De training is
geschikt voor zowel beginners
als gevorderden.
scores (198 en 199), goed voor in
totaal vier winstpunten. Zij mocht
hiervoor tweemaal de tweede prijs
in ontvangst nemen. Ook Veroni-
que van der Starre reed met haar
paard Bo in de klasse B. Haar bei
de proeven werden beloond met
een winstpunt (182 en 183). Bea
Dekker reed met haar paard United
als enige Texelse deelnemer in de
klasse L1. Ze reed in de eerste
proef naar een tweede plaats met
182 punten. In haar tweede proef
behaalde ze 180 punten. Beide
proeven waren goed voor een
winstpunt.
Het parkeerterrein bij paal 21 ver
anderde zaterdag in een slipschool.
Op een spiegelglad circuit werden
chauffeurs van de vrijwillige brand
weer bijgeschoold in het manoeu
vreren bij gladheid. Daarmee had
Texel een primeur, want voor het
eerst verzorgde BOCAS, het oplei
dingsinstituut van de Amsterdamse
brandweer, een slipcursus op loca
tie. Daarvoor werd met rubbermat-
ten, groene zeep en water een
parcours uitgezet, waarop chauf
feurs van de brandweer van de
kazernes uit Den Burg en uit De
Cocksdorp werden getraind in het
remmen, uitwijken en andere disci
plines op een gladde ondergrond.
'Uitermate nuttig', aldus brand
weercommandant Dick Jongeneel.
Het overgrote deel van de 26
chauffeurs van de brandweer
kwam zaterdag in actie. Het is de
bedoeling de slipcursus in de toe
komst vaker op het eiland te hou
den.
G-team boekt ruime overwinning
De G-voetballers van Texel'94
hebben zaterdag op eigen veld
een ruime overwinning geboekt.
Tegenstander Zwaluwen'30
stond halverwege de tweede
helft al met 6-0 achter, toen de
ploeg uit Hoorn er toch nog in
slaagde twee doelpunten te
maken, waardoor de eindstand
6-2 werd.
Texel'94 kon niet beschikken over
Twan Weijers, Kevin Weldam en de
een paar dagen eerder aan zijn
hand geopereerde Peter Tuitman.
Toch kwam de thuisploeg al snel
op voorsprong. Paul Bakker waag
de een schot van afstand, de kee
per kreeg de bal niet klemvast,
waarna Jeffrey Stendert er als de
kippen bij was om de openingstref
fer te laten aantekenen. Even later
verdubbelde Stendert de voor
sprong, na uitstekend voorberei
dend werk van Simon Kramer. Toen
Kramer de stand na een knappe
actie zelf op 3-0 bepaalde, was de
wedstrijd eigenlijk al gelopen.
Het was vooral aan de keeper van
Zwaluwen'30 te danken dat zijn
ploeg nog een beetje mocht hopen
op een redelijk resultaat. Bij scho
ten van Ricardo Blom trad hij
steeds handelend op. Zelf kregen
de voetballers uit Hoorn nauwelijks
kansen. Op de schaarse momen
ten dat de Texelse verdediging het
moeilijk had, was keeper Peter
Breuer paraat.
De tweede helft was amper begon
nen, of Kramer schoot de bal via
de paal hard in het doel. Paul Bak
ker zorgde uit een voorzet van
Stendert voor 5-0 en even later
met een hard schot ook voor 6-0.
Een tegenvaller was de blessure
van Ricardo Blom, die nauwelijks
meer kon lopen. Zwaluwen'30 red
de halverwege de tweede helft de
eer en scoorde na een foutje van
Erik Jonker zelfs een tweede tref
fer, maar verder liet Texel'94 het
niet komen.
Zaterdag speelt het G-team thuis
tegen WMC G2 uit Heerhugo-
waard.
Karin Gaasbeek en Sabine Beijert als de freules in hun
Er werd behoorlijk veel gelachen
tijdens de toneeluitvoering van 't
Amateurtje zaterdag. Dat het stuk
na de pauze wat vaart verloor, lag
dan ook zeker niet aan de acteurs.
Maar misschien hadden de schrij
vers nog eens met een stofkam
door het stuk heen moeten gaan.
't Amateurtje bracht Niets blijkt... wat
het lijkt, een blijspel van Ineke Kapper
en Ria Voskuilen. Een soms wat war
rig stuk, over twee freules die geen
enkele scrupule tonen bij het finan
cieren van hun exorbitante levensstijl.
Niet alleen willen ze ten koste van
alles in hun voorouderlijk huis blijven
wonen, maar daarnaast inkopen blij
ven doen bij luxe boetieks en wereld
reizen blijven maken. Het geld voor
dit alles blijkt afkomstig uit inbraak en
hennepteelt en op het laatst vervallen
de freules zelfs tot bankroof. Zij wor
den bij dit alles op de vingers geke
ken door steeds meer mensen, de
inwonende huishoudster Fanny en
haar vriend Rick, huurder Dorothea
en buurman Kees en zijn nichtje Tes
sa, die te pas en te onpas binnenval
len.
En juist dit binnenvallen wilde wel
eens de vaart uit het stuk halen. Dat
was niet het gevolg van spel of regie
- die waren beide uitstekend -, maar
wel van de opbouw van het stuk. Het
tamelijk lange eerste bedrijf beloofde
veel goeds, maar veel verhaallijnen
bleven steken in goede verwachtin
gen. Zo werd door de schrijvers erg
veel nadruk gelegd op de sherry en
het drankgebruik van freule Henriëtte
(een glansrol van Karin Gaasbeek) -
'Ik drink niet veel, ik drink langzaam
en daarom is mijn glas steeds vol' -,
maar dit speelde in het verdere ver
loop van het stuk nauwelijks nog een
rol. Ook het voortdurend in en uit
lopen van personen en de vele mono
logen zorgden voor veel stiltes. In niet
meer dan één scène in het hele stuk
stonden alle zeven acteurs gezamen
lijk op het toneel.
Maar dit alles doet niets af aan de
prestaties van die zeven acteurs. Ze
zaten stuk voor stuk goed in hun rol
en kenden de tekst. Hoewel zij er zelf
misschien ook last van hadden dat
het stuk erg lang was en het na de
pauze iets minder ging, waren over
de hele avond slechts enkele hape
ringen merkbaar en souffleur Thea
Hin, die volgens het programma voor
de 'fluistertechniek' zorgde, moet een
rustige avond hebben gehad. Voor
regisseur Ria Kleinveld moet het ple
zierig werken zijn geweest met over
het algemeen duidelijk getalenteerde
en gemotiveerde spelers.
Voor zover er sprake was van dra
gende rollen, werden deze gespeeld
door Karin Gaasbeek en Sabine
Beijert, die twee gezusterlijke, maar
zeer tegenstrijdige freules neerzetten.
Waar Gaasbeek als freule Henriëtte
nogal eens bitserig uit de hoeken kon
komen - 'Heb ik jouw mening
gevraagd?' en 'Denken kun je beter
aan mij overlaten'- toonde Beijert zich
als freule Louise nog wel eens van
haar zachte kant. Zij was dan ook
degene die het goed vond om Rick,
de vriend van de huishoudster, tegen
kost en inwoning in dienst te nemen,
hoewel hij met geen mogelijkheid in
het adellijke milieu paste. Jan Eel
man, die tekende voor de rol van
Rick, had vanaf het begin van het
stuk de lachers op zijn hand en kon
- anders dan bij de freules - in de
ogen van het publiek geen kwaad
doen. Niet door met zijn voeten op
tafel te zitten, niet door de drank van
de freules op te dringen en juist niet
door zijn taalgebruik. 'Je verdient nu
genoeg om - zeg maar - leuke kleren
te kopen.'
De verbindende schakel tussen Rick
en de freules was inwonend huis
houdster Fanny, gespeeld door
Simone Schipper, Zij had als enige
wat moeite met haar accent, dat een
weg zocht tussen plat-Amsterdams,
V\festfries en Tessels. Haar reclasse-
ringsverieden was een van die dingen
die niet helemaal uit de verf kwamen
en werd blijkbaar alleen genoemd om
een link te leggen met Rick, die veel
duidelijker een criminele achtergrond
had.
Gooitzen Kedde deed als buurman
Kees precies wat van hem verwacht
moest worden, al is het nooit hele
maal duidelijk geworden waardoor
Kees nu precies gedreven werd. In
het eerste bedrijf leek hij nog een
oogje te hebben op Dorothea, die hij
al snel Doortje mocht noemen, maar
in de dronkemansscène in het vierde
bedrijf had hij haar net zo makkelijk
ingewisseld voor één van de freules.
'Ik ging met Doortje weg, en kwam
met buurvrouw Henriëtte terug',
merkt hij zelf al op. En dat mag tij
dens een groot dorpsfeest zijn, dan
nog... Het blijft dus de grote vraag
waarom Kees, anders dan gelokt
door het lekkere glaasje sherry uit het
eerste bedrijf, te pas en te onpas
door de tuindeur bij de freules bin
nenvalt. Zelfs zo vaak dat één van
hen op zeker moment verzucht dat
hij de voordeur eens moet proberen.
'Misschien bevalt dat.'
Ook was het niet helemaal duidelijk
wat de persoon van Tessa, het nicht
je van buurman Kees, aan de ver
haallijn toevoegde. Haar taak was
kennelijk het verklappen van een oud
familiegeheim aan alle nieuwe bewo
ners, maar daar hadden ze ook op
andere manier achter kunnen komen.
Ook hier treft overigens Wendy Witte,
die de rol van Tessa speelde, geen
enkele blaam. Zij maakte ervan wat
ze kon, maar de rol was nu eenmaal
niet groter.
De sleutel tot alles lag in handen van
Dorothea, die al in het eerste bedrijf
een geheim leek te hebben. Het
duurde jammer genoeg tot het laat
ste bedrijf voor dit geheim uit de
doeken werd gedaan en kwam toen
een beetje als een domper. De indruk
werd daarmee gewekt dat het stuk
naar het eind toe een beetje was
afgeraffeld, terwijl het alles in zich had
voor een mooie en spannende ont
knoping. Het geheim en de ontkno
ping waren door regisseur Kleinveld
in handen van Yolanda Legierse
gelegd, die zowel in monologen als in
dialogen de juiste toon wist te tref
fen.
Ook de technische mensen van 't
Amateurtje hadden knap werk gele
verd. De salon van de freules, waarin
alle scènes zich afspeelden, bood
voldoende mogelijkheden en de paar
geluidseffecten die nodig waren,
waren dankzij geluidsman Ben Roest
correct en op tijd. Alleen rijst hier dan
weer de vraag wat het onweer met
het verhaal te maken had. Het kap-
werk, door Iris Baas, paste geheel in
de stijl van het decor en was eigenlijk
alleen bij Kedde een beetje teveel van
het goede. De grime was gedaan
door de regisseur zelf en de kleding
door Esther Bakker. Deze laatste ver
dient zeker extra vermelding, want
door de opbouw van het stuk moest
er - met name door de freules - nogal
eens van kleding worden gewisseld.
Met uiteraard als hoogtepunt de
nachtscène, waarin zij beiden ver
kleed als inbreker, compleet met
bivakmuts en klimtouw, iets onduide
lijks gaan doen. Want waarom een
inbrekersuitrusting nodig is om mid
den in de nacht met een rumoerig
vrachtwagentje onopvallend de hen-
nepoogst te gaan afleveren, was een
van de vele mysteries die niet bleken
wat het leek.
Pip Barnard
