KTF: 120 jaar en 'nag altoos skrep'
TEXELSE 9 COURANT
Familie Van Liere opent nieuwe Veronica
Eigen luiklok voor
begraafplaats Hogeberg
'Vader weet niet wat hij ziet,
als hij naar beneden kijkt'
De begraafplaats op de Hoge
berg beschikt sinds kort over
een eigen luiklok. Daarmee is
een oude wens van menig Oude
schilder in vervulling gegaan. Tot
nog toe werd bij begrafenissen
de klok van één van de kerken in
het dorp geluid, maar die was
lang niet altijd goed hoorbaar.
De nieuwe aanwinst wordt tegen
de regen beschermd door een
zogeheten klokkenstoel, een
afdakje, bevestigd op drie stevige
balken. Dit fraaie en zeer stevige
bouwwerkje is ontworpen en
gemaakt door meubelmaker Wil
lem Stolk. Hij ging daarbij niet over
één nacht ijs en oriënteerde zich
grondig, met behulp van boeken
en websites. Uiteindelijk koos hij
voor een volledig houten construc
tie, gemaakt van inlands eiken.
'Alleen de ophanging van de klok
is van metaal. Maar verder zijn
zelfs de borgpennen van hout. Ik
vond dat een uitdaging. Op een
plek als deze moet het er niet te
gelikt uit zien. Een sobere uitstra
ling is veel mooier, vind ik', vertelt
Stolk, die zich op een bijzondere
manier met de begraafplaats ver
bonden voelt, omdat zijn inmiddels
overleden ouders er jarenlang de
beheerders waren.
Om de klokkenstoel zo min moge
lijk te laten contrasteren met de
omgeving heeft Stolk de balken
bovendien wel licht geschuurd,
maar verder niet met verf of lak
behandeld. 'Onder invloed van
wind en regen worden ze daardoor
langzaam grijs. Uiteindelijk zullen
ze wel een keer vergaan, maar dat
maken wij niet meer mee. Ik ga er
van uit dat dit hout nog zeker veer
tig jaar meegaat.'
De balken waarop de constructie
rust, zijn vier meter lang. Totaal
zeven stuks zijn er in verwerkt, met
een totale hoogte van vijfeneen-
halve meter. 'Mijn schuur is net vijf
meter, zodat het de nodige handig
heid vroeg om er aan te kunnen
werken. Ik heb ze diagonaal neer
gelegd, maar moest er daardoor
steeds overheen klimmen. Het leek
wel een hindernisbaan.' De klok
kenstoel is in twee gedeelten
geplaatst door kraanmachinist Ste
fan Hin, die er zijn verreiker voor
gebruikte. De balken zijn op dikke
betonnen tegels gezet en aan één
kant is de stellage vastgemaakt
aan het baarhuisje van de begraaf
plaats. Dat is omdat het eigenlijk
een halve klokkenstoel is. Een vrij
staande zou hier te groot zijn.'
KTF-jubilarissen Arie Blom, Tobias den Braanker, Wim van Sam beek en Piet Witte
kregen allemaal een speldje en/of medaille uitgereikt.
Met een sprankelend voor
jaarsconcert bewees KTF
zaterdag dat het 120 jaar oud
mag zijn, maar, zoals presenta
tor Robin van Sambeek al
opmerkte, 'nag altoos skrep'.
Zelfs de majorettegroep maak
te dit jaar een groei door, zodat
zich tien majorettes aan het
publiek presenteerden.
Orkest en drumband traden bei
den voor het eerst op onder een
nieuwe leiding. KTF wordt sinds
kort gedirigeerd door Wendy
Prins, zelf hoornist bij het Tata
Symphonic Orchestra in IJmuiden
en twee dagen per week als
docent klein koper verbonden aan
Artex. Na een debuut op het Fan
farefestival, dirigeerde zij zaterdag
haar eerste volledige concert met
het 120-jarige korps. Omwille van
de nieuwe dirigent heeft KTF zelfs
de repetitietijden vervroegd, zodat
Prins maandagavond nog de laat
ste boot kan halen.
De samenwerking tussen orkest
en dirigent verliep soepel, Prins
had haar muzikanten goed in de
hand, wat zeker nodig was bij
lastige stukken als Punjaub van
Charles Payne en het voor het
vorig jubileum door Jacob de
Haan geschreven Virginia, dat in
verband met het jubileumjaar
opnieuw op de lessenaar was ver
schenen. Op de vraag of 120 jaar
zo uitgebreid gevierd moet wor
den, was presentator Van Sam
beek duidelijk. 'Er zijn genoeg
leden met een leeftijd dat je elke
reden om een feestje te vieren,
moet aangrijpen.' Van die vergrij
zing was overigens weinig te mer
ken tijdens een swingend nummer
als Euphonium Ragtime van André
gebruik gemaakt van licht- en
showeffecten.
Nadat het orkest het programma
na de pauze verder had ingevuld,
werd de avond afgesloten met
een gezamenlijk optreden van
drumband en orkest. Daarbij werd
het dirigeerstokje tijdelijk overge
nomen door Versteege. Dirigent
Prins vond een plaatsje in het
orkest, waar zij haar partijtje mee-
blies. Het was jammer dat de zaal
aan het eind van het concert leger
was dan in het begin, vooral ook
voor de mensen die voortijdig
waren vertrokken. Zij liepen enke
le mooie optredens mis. Daarbij
moet wel vermeld dat de zaal aan
het begin van het concert erg
goed gevuld was.
In het jubileumjaar, dat een hoog
tepunt krijgt met het jubileumcon
cert op 8 oktober, werden ook
enkele leden gehuldigd voor een
eigen jubileum. Onder hen voor
zitter Wim van Sambeek, die
speldjes en oorkondes had voor
Tobias den Braanker, Arie Blom
en Piet Witte. Een bijzonder woord
van dank was er voor Jan en Mar
jan Krotje en het bestuur van
Excelsior. Slechts enkele weken
voor het concert werd bekend dat
KTF met personele problemen
kampte, een tekort waarin Excel
sior kon voorzien.
Pip Barnard
Het fanfare, onder leidng van de nieuwe dirigent Wendy Prins.
Waignein, waarbij de euphonium-
solo werd gespeeld door Gerben
van der Veen. Het stuk was een
geschenk van Jan Wieten, die een
bijzondere voorkeur voor swing
muziek heeft. Van der Veen was
overigens niet de enige die een
solo te spelen had. Ook Dick
Bousma (cornet) en saxofonisten
Frans Zegel en Renske van IJs-
seldijk lieten zich horen. Overi
gens beschikt KTF met laatstge
noemd duo over een uitstekende
saxofoonsectie, die door de nieu
we dirigent als kwartet bij elkaar
was gezet.
De drumband, onder leiding van
de nieuwe instructeur Harold Ver
steege, had een plek gevonden
op het podium van de De Koning
hal, waar het jammer genoeg
tamelijk donker was. Dat deed
geen afbreuk aan de muziek, met
technische hoogstandjes als
Aurora March of the Youth van
Louis de Blieck en To the Japa
nese drummers van Jan Schipper.
Het feit dat enkele muzikanten
zowel in de drumband als het
orkest speelden, leverde wat heen
en weer geloop op, dat door pre
sentator Van Sambeek goed werd
opgevangen. Om logistieke rede
nen waren alle optredens van de
drumband voor de pauze gepland,
waardoor het podium kon worden
vrijgemaakt voor de majorettes,
die twee sprankelende optredens
verzorgden. Zowel bij de drum
band als bij de majorettes werd
De percussiegroep.
uiiimmui]
aparte vermelding verdient het ter
ras. Van een afstandje lijkt het
gemaakt van oude, ruwe houten
balken. In werkelijkheid is het van
beton. Ook het uitzicht is vermel
denswaardig. Omdat het wat hoger
ligt, is niet alleen de haven maar
ook de Waddenzee vanaf het ter
ras goed zichtbaar. 'En door de
ligging hebben we hier van 's och
tends tot 's avonds zon. Het is
eigenlijk een AA-locatie', vindt Lil
lian.
'Doe het goed of doe het hele
maal niet.' Een wijze raad van
horecaondernemer Aad van Lie
re, die zijn kinderen Dirk en Lilli
an en hun partners Marjan van
der Vis en Erwin Koning zeer ter
harte hebben genomen. Op de
haven van Oudeschild openen ze
zaterdag hun nieuwe cafetaria
Veronica.
Het gebouw is niet te missen.
Groot en hooggelegen, om te voor
komen dat bij springvloed het zee
water over de drempel naar binnen
spoelt. Tegelijkertijd hebben de
Van Lieres hun uiterste best gedaan
iets 'passends' te
bouwen, met gele
baksteentjes, groe
ne houten voor
schotten, witte dak
lijsten en de
makelaars die de
karakteristieke Texelse vissers- en
loodshuisjes zo typeren. Dat is
goed gelukt, merken ze aan de
reacties van dorpsgenoten. 'We
krijgen veel complimenten. Een
nieuw gebouw, maar gelukkig niet
zo hypermodern. Dit past echt op
de haven, zei een vrouw tegen me',
vertelt Lillian van Liere.
Ook het interieur is een openba
ring, helemaal voor wie het oude
gebouw even verderop de haven
kent. Het is er licht en ruim, met
zo'n 65 zitplaatsen, maar ook met
allerlei extra voorzieningen, zoals
een wasbakje voor gasten die hun
handen willen wassen en een inva
lidentoilet. Dankzij tweeëneenhalve
kilometer vloerverwarming is het er
behaaglijk warm. Veel groter is ook
de werkplek voor het personeel,
met onder meer een aparte afde
ling voor het beleggen van brood
jes. 'We willen graag van het imago
van snackbar af. Maar in ons oude
pand hadden we daar eigenlijk de
ruimte niet voor. We krijgen nu een
veel ruimer assortiment, met aller
lei salades, broodjes en verse
vruchtensappen. Mensen kunnen
ook even rustig zitten voor koffie
met Texelse koek. We gaan 's och
tends al om tien uur open', vertelt
Lillian.
'We hebben ook de ruimte voor
arrangementen. Als er straks een
bus toeristen voor de deur stopt,
hoeven we niet meer te schrikken.
Op het terras krijgen we nog eens
dik zestig stoelen', vult broer Dirk
aan. 'Moet je dit eens vergelijken
met die mobiele wagen waar mijn
vader in 1960 mee begon. Met ons
oude gebouw op de haven waren
we al voor negentig procent bij, nü
zitten we op tweehonderd procent.
Als mijn vader naar beneden kijkt,
weet-ie niet wat-ie ziet.'
Ook de verdieping boven de cafe
taria wordt door de Van Lieres nut
tig gebruikt. Een groot gedeelte is
bestemd voor opslag. Daarnaast is
er een kantoor, een personeelsver-
blijf, een toilet en een douche voor
medewerkers die zich willen opfris
sen voor ze naar huis gaan. Een
Van een deel van het nieuwe pand
staat de bestemming nog niet vast.
Het oorspronkelijke idee was er
een soort markt te huisvesten,
waar steeds wisselende exploitan
ten hun waar zouden kunnen ver
kopen. De animo daarvoor lijkt
echter niet zo groot. 'In juli en
augustus zou het wel lukken, maar
niemand gaat hier middenin de
winter een dag zitten. Dan is er
niks te doen op de haven', vertelt
Dirk. 'We hebben wel een hoop
aanvragen van ondernemers die
het permanent willen huren, maar
daar wil de gemeente niet aan
meewerken. We zijn nu in gesprek
met een vrouw die er Texelse pro
ducten wil verkopen. Misschien
dat dat wel mag. We hebben make
laar Dennis Eelman in de arm
genomen om dat met de gemeente
te bespreken', vertelt Lillian. 'Als
het niet mag, laten we het gewoon
leeg staan', vult Dirk strijdvaardig
aan. En met een grijns: 'Of we
beginnen er een bordeel. Met
steeds nieuwe uitbaters. Dus dat
mag wel.'
Hoewel aannemer Siep Schellinger
van Zegel Bouw zich keurig aan
zijn belofte hield op tijd klaar te
zijn, wordt er al een paar weken
met man en macht gewerkt om
ook binnen alles
aan kant te krij
gen. Zaterdag
gaat de nieuwe
cafeteria open.
De officiële ope
ningshandeling
wordt 's avonds tijdens een feestje
voor genodigden verricht door
moeder Riet van Liere. 's Middags
tussen 14.00 en 17.00 uur bestaat
voor publiek al de gelegenheid een
kijkje te nemen.
Joop Rommets
