Karlijn en Jasmijn ambiëren het hoogste in de triatlon
TEXELSE 7 COURANT
Zussen trainen met
passie en verstand
1Heel veel investeren wil er
in de toekomst wat uitkomen'
VRIJDAG 19 AUGUSTUS 2011
'Ze moeten de echte pijn leren herkennen', zegt Ferdinand Mulder over zijn pupillen Jasmijn (links) en Karlijn van der Burg.
Het is pas ruim een jaar gele
den dat ze voor het eerst aan
een triatlon meededen. Toch
hebben de zussen al menig
prijs gewonnen en weten ze
precies wat ze in hun sport wil
len bereiken. De jongste wil
schitteren op de Olympische
Spelen, de oudste heeft haar
zinnen gezet op het volbrengen
van de meeste legendarische
van alle triatlons, de Iron Man
op Hawaï. Een nadere kennis
making met Jasmijn (16) en
Karlijn (bijna 18) van der Burg.
'De Olympische afstanden zijn
mij te kort.' Ze zegt het bijna ach
teloos, even nadat ze hebben
uitgelegd dat hun prestaties
elkaar weliswaar weinig ontlopen,
maar dat Karlijn wat langzamer
op gang komt dan Jasmijn en
eigenlijk pas aan het einde van de
wedstrijd goed op temperatuur is.
Ze doen nu nog voornamelijk
sprinttriatlons, bestaand uit 750
meter zwemmen, 20 kilometer
fietsen en 5 kilometer hardlopen.
In de meeste wedstrijden worden
de Olympische afstanden afge
legd: 1500 meter zwemmen, 40
kilometer fietsen en 10 kilometer
hardlopen. Dat zijn de meest
prestigieuze, weet ook Karlijn,
maar de Olympische Spelen zijn
niet voor haar weggelegd, denkt
ze. 'De halve triatlon is geschikter
voor mij en ik wil ook de hele wel
eens doen. De Iron Man op Hawaï
lijkt me wel wat. En dan bij de
profs natuurlijk.'
De in 1978 voor het eerst gehou
den Iron Man is de meest legen
darische van alle triatlons en
vormt in feite de bakermat van de
sport. Deelnemers moeten 3,86
kilometer zwemmen en 180,2
kilometer fietsen en besluiten met
een marathon: 42,195 meter
lopen. De wedstrijd fungeert als
wereldkampioenschap en deel
name is alleen weggelegd voor
een select gezelschap, dat zich in
voorwedstrijden heeft moeten
kwalificeren. In zo'n wedstrijd uit
komen, lijkt niet meer dan een
mooie droom, maar Karlijn heeft
haar toekomst al uitgestippeld.
'Als ik 20 of 21 ben, wil ik mijn
eerste halve triatlon doen. En de
hele triatlon als ik 24 of 25 ben.'
Het is een planning waarmee haar
trainer Ferdinand Mulder kan
instemmen: 'Een hele triatlon kun
je wel eerder doen, maar de kans
is groot dat je dan al op jonge
leeftijd bent opgebrand.'
De zussen begonnen hun spor
tieve carrière als zwemmers. 'We
hebben vijf jaar op Sint Maarten
gewoond. We deden er vaak mee
aan wedstrijden en moesten daar
voor ook naar andere eilanden.
Een paar keer hebben we meege
daan aan de Antilliaanse kampi
oenschappen. We zwommen
vooral korte afstanden: 50, 100,
200 en 400 meter.'
Terug op Texel, nu drie jaar gele
den, werd al gauw duidelijk dat ze
op het niveau dat ze gewend
waren hier niet aan wedstrijden
konden meedoen. Via hun vader
kwamen ze in contact met Maris-
ka Koenders, die zelf haar sporen
in diverse sporten heeft verdiend
en hen enige tijd begeleidde bij
wielrennen en hardlopen. De zus
sen vielen al snel op met hun
prestaties in hardloopwedstrij
den, waarna ze besloten voor de
triatlon te gaan trainen. Dat
gebeurde in samenspraak met
Ferdinand Mulder, die deze tak
van sport zelf jarenlang op hoog
niveau heeft beoefend. 'Ik vond
het meteen al leuk om te zien dat
ze enthousiast waren. Dat heb je
nodig bij de triatlon, want je er
moet heel veel in investeren wil er
in de toekomst wat uitkomen.
Dan red je het niet met een uurtje
trainen per dag. Maar in het begin
was het natuurlijk wel een kwes
tie van aftasten: wat kunnen ze
en hoeveel tijd willen ze aan hun
sport besteden?'
Dat de zussen talent hebben,
bleek al gauw. Al in hun eerste
wedstrijden streden ze mee om
de prijzen. Bij de open Neder
landse kampioenschappen in het
Limburgse Stein eindigde Jasmijn
tussen de sterkste triatleten uit
de Benelux op de derde plaats.
Van de Nederlanders werd ze
tweede. Nog beter verliep het
Nederlands kampioenschap dua-
thlon, een combinatie van lopen,
fietsen en lopen, waarbij ze de
titel won. Karlijn kwam er in een
hogere leeftijdscategorie uit, maar
werd toch knap derde. Het zijn
prestaties die sinds de succesja
ren van Ingrid van Lubek niet
meer door een Texelse triatleet
zijn geleverd.
Hoewel de zussen behoorlijk all
round zijn, vallen hun fietspresta-
ties het meest op. 'Eigenlijk heb
ben we het meest in zwemmen
geïnvesteerd, want het fietsen
ging gelijk al goed', vertelt Mul
der. Hij is blij met hun talent op
dat onderdeel. 'Het is langzaam
aan het veranderen, maar fietsen
is lang een ondergewaardeerd
onderdeel geweest, waarop de
verschillen maar klein waren. Het
algemene idee is dat je behou
dend moet rijden, omdat als je
teveel geeft je met het lopen in de
problemen komt. Maar die mei
den trekken zich daar weinig van
aan.' Ter illustratie haalt Mulder
een wedstrijd aan waarin Jasmijn
en Karlijn een minuut na de snel
ste deelnemer uit het water kwa
men. 'Maar na één ronde, van 6,6
kilometer, hadden ze al vijftig
seconden goedgemaakt en zaten
ze vlak achter de koploper.'
Opvallend is de bijna weten
schappelijke manier waarop ze
onder leiding van Mulder te werk
gaan. Belangrijk daarbij is vooral
de afwisseling. In principe wordt
er elke dag getraind en soms
zelfs twee keer per dag, maar
geen twee trainingen na elkaar
zijn identiek. De aandacht wordt
gelijkelijk verdeeld over zwem
men, fietsen en lopen en gemid
deld één keer per week is er een
zogenoemde koppeltraining,
waarbij meerdere onderdelen
worden gecombineerd. Mulder:
'Dat is meestal op zaterdag. Dan
fietsen ze bijvoorbeeld twintig
minuten en lopen ze er tien. En
dat drie keer.' Ook de overgang
van het ene naar het andere
onderdeel krijgt de aandacht,
omdat daar veel tijdwinst valt te
behalen. Experimenten worden
niet geschuwd. Zo zwom Jasmijn
onlangs bij een wedstrijd in Düs-
seldorf zonder wetsuit. 'We had
den daarvoor gekozen omdat de
deelnemers vanuit het water wel
twee- of driehonderd meter moes
ten lopen naar hun fiets. Op zo'n
afstand loopt al het water uit je
pak en dan krijg je het bijna niet
meer uit. Je draagt zo'n pak om
niet onderkoeld te raken, maar op
de sprint lig je maar acht of negen
minuten in het water en dan krijg
je het echt niet zo gauw koud.
Het experiment pakte goed uit,
want ze won een hoop tijd.'
Erg belangrijk in de triatlon - en in
welke sport niet? - is dat trainin
gen intensief genoeg zijn om ster
ker en sneller te worden, maar
dat ze niet tot overbelasting lei
den. Om te kunnen bepalen hoe
veel de lichamen van de sporters
aankunnen, maakt Mulder niet
alleen gebruik van de hartslag
meter, maar moeten zijn pupillen
ook een weblog bijhouden. 'Het
is belangrijk te weten hoe ze zich
voelen, zeker als je ze niet elke
dag ziet.'
Nieuw is het gebruik van de ome
gawave, een uiterst geavanceerd
apparaat dat ECG's maakt, de
hersenactiviteit en het functione
ren van de longen meet en de
mate waarin het zenuwstelsel
zich herstelt van een zware
inspanning. Nieuw is het niet,
want bewegings- en voedings
deskundige Henk Kraaijenhof, die
jarenlang sprintkampioene Nelli
Cooman trainde, deed er tien jaar
geleden al ervaring mee op. 'De
omegawave geeft binnen een
paar minuten alle gegevens. Het
is daarna aan mij die te interpre
teren. Een kwestie van fingerspit-
zengefühl. Dan moet je bijvoor
beeld vaststellen dat korte,
explosieve oefeningen nog wel
mogelijk zijn, maar een lange
duurtraining niet.'
In het uiterste geval moet echt
gas worden teruggenomen. Niet
altijd tot genoegen van de zus
sen. 'Ik train het liefst. Ik houd
niet van stilzitten', zegt Jasmijn
onomwonden. Mulder lacht: 'Ik
wens hun ouders altijd veel suc
ces als ze vlak voor een wedstrijd
rust nemen. Want ze worden dan
altijd een beetje hyper.' Serieus:
'Maar het is belangrijk dat ze
leren hun lijf aan te voelen. Ze
moeten de échte pijn gaan her
kennen. Dat die wat anders is dan
de normale pijntjes tijdens een
flinke krachtinspanning.' De zus
sen zijn blij met de kennis van
hun trainer, benadrukken ze.
'Zonder de professionele hulp
van Ferdinand waren we nooit zo
ver gekomen.'
Ze trainen veel samen, maar doen
niet per se exact dezelfde oefe
ningen. Mulder: 'Het evenwicht
tussen duurtrainingen en interval
moet heel goed zijn, maar elk
lichaam reageert anders. Je kunt
dus niet iedereen op hetzelfde
schema zetten. Jasmijn is iets
sneller, Karlijn kan wat meer duur-
werk aan. Óm een voorbeeld te
geven: Karlijn zwemt graag twee
keer duizend meter, Jasmijn doet
liever twintig keer honderd meter.
Het is dus zaak daar goed reke
ning mee te houden.' In de aan
loop naar wedstrijden zijn de trai
ningen minder intensief.
Bovendien hebben de trainer en
zijn pupillen bepaald dat niet alle
triatlons even belangrijk zijn. Dat
ze zich tijdens de sterk bezette
wedstrijden in binnen- en buiten
land met de internationale con
currentie kunnen meten, is van
meer belang dan een overwinning
in de Texelse triatlon. 'Op Texel
gingen we hand in hand over de
finish en sommige mensen von
den dat niet zo leuk', vertelt Kar
lijn, die bij het zwemmen en fiet
sen een kleine voorsprong had
opgebouwd, maar haar zus hal-
Koppelrijdrit
wielrenners
Wielersport Texel houdt vanavond
een koppeltijdrit. Deelnemers rij
den in tweetallen vier ronden van
acht kilometer en mogen elkaar
helpen. De tijd van de tweede ren-
verwege de slotafstand langszij
zag komen. 'We besloten toen
samen door te gaan en er niet om
te sprinten. Het was niet gepland,
al hadden we het er wel eens over
gehad.' Ze hadden de goedkeu
ring van hun trainer. 'Je kunt niet
elke keer tot het uiterste gaan. Je
moet je doelen stellen. Buiten
staanders kennen het doel niet en
daarom keken ze er misschien
raar tegenaan', aldus Mulder.
De combinatie van topsport en
school gaat de zussen voorals
nog goed af. 'Een kwestie van
goed plannen. We proberen het
meeste huiswerk al op school te
maken. En als het echt druk wordt
op school, dan houdt Ferdinand
daar rekening mee met de trai
ning', vertellen ze. Jasmijn gaat
na de vakantie naar 5 VWO, Kar
lijn behaalde onlangs het HAVO-
diploma en begint binnenkort een
studie fysiotherapie in Utrecht.
Heel bewust heeft ze gekozen
voor een zogenoemde topsport
klas. 'Je krijgt er betere facilitei
ten dan op een gewone school.
Een aangepast rooster, vrij als je
op trainingskamp moet en als je
er een jaar langer over doet, hel
pen ze je met de studiefinancie
ring.'
De afgelopen maanden deden de
zussen mee aan diverse interna
tionale wedstrijden. In België
streden ze maandag mee om de
ereplaatsen, maar dat lukt niet
altijd. Mulder: 'Dat zou ook niet
reëel zijn. De meeste meiden zijn
één of twee jaar ouder en maken
veel meer trainingsuren per week.
Zo ver zijn Karlijn en Jasmijn nog
niet. Maar ik heb ze bewust in het
diepe gegooid. Het ging te
gemakkelijk in Nederland. Het
wordt ook gepromoot door de
bond om zo sterk mogelijke con
currentie te zoeken.' Óndanks
een ongelukkige val met de fiets
van Karlijn bij de Nederlandse
kampioenschappen in Weert
genieten de zussen volop van alle
nieuwe ervaringen. Wel moeten
ze behoorlijk wennen aan de
methoden van sommige wel erg
fanatieke concurrenten. Vooral bij
de start van het zwemmen kan
het er hectisch aan toe gaan. 'Ze
trekken soms aan de rits van je
wetsuit, in de hoop dat-ie open
gaat.' Mulder: 'Dat is ook een
ervaring die je moet opdoen als je
verder wilt komen. Je moet de
drive hebben en leren je er tegen
te verzetten. Dat kan alleen in
zulke wedstrijden.'
Joop Rommets
ner vormt de eindtijd van het kop
pel. De jeugd rijdt één ronde van
acht kilometer en mag dat zowel
individueel als met een koppel
doen.
De wedstrijd gaat om 19.00 uur
van start aan de IJsdijk, vlakbij de
jachthaven van Oudeschild. De
koppeltijdrit komt in de plaats van
de geplande individuele tijdrit.
In het kielzog van hun trainer lopen Jasmijn en Karlijn van der Burg over de baan
Portugal, waar in de kerstvakantie een trainingsstage werd gehouden.
het trainingscomplex Monte Gordo
Ereplaatsen voor
zussen in België
Karlijn van der Burg is maan
dag bij het open Belgisch kam
pioenschap triatlon in Izegem
op de tweede plaats geëindigd
op de sprintafstand. Hoewel ze
nog net geen 18 jaar is, kwam
ze uit in de categorie voor 18-
en 19-jarigen. Haar zus Jasmijn
(16) legde bij de 16- en 17-jari-
gen beslag op de vijfde plaats.
Vooral Karlijn presteerde zeer
constant, in een veld dat vooral
uit Belgische deelnemers en een
enkele Luxemburgse bestond. Al
na het eerste onderdeel, het
zwemmen, lag ze op de tweede
plaats. Ondanks dat ze door
baancommissarissen tweemaal
per ongeluk de verkeerde kant
werd opgestuurd, slaagde ze er
tijdens het fietsen in haar positie
te consolideren, al kreeg ze ste
vige concurrentie van de nummer
drie. Tijdens het lopen plaatste ze
een versnelling en dat was ruim
voldoende om als tweede de
finish te passeren.
Ook Jasmijn lag lange tijd op
koers voor een plaats op het ere
podium. Ze kwam als derde uit
het water en lag na het fietsen
nog steeds derde, maar kreeg
tijdens het lopen last van hevige
zijsteken, waardoor ze veel tijd
verloor en tot haar teleurstelling
terugviel naar de vijfde plaats.
Haar trainer Ferdinand Mulder
was desalniettemin tevreden:
'Vooral het zwemmen ging heel
goed. Maar ook bij het lopen zit
het er in en eens komt dat er uit.'
Frappant was dat de zussen, die
in verschillende wedstrijden uit
kwamen, precies dezelfde tijd
realiseerden: 1.10.55 uur.
De volgende wedstrijd op het
programma van Karlijn en Jas
mijn van der Burg is het Neder
lands kampioenschap duathlon
(een combinatie van lopen, fiet
sen en lopen), dat zondag 18
september in Tilburg wordt
gehouden. Jasmijn verdedigt er
haar vorig jaar veroverde titel.
