Tevoko geeft voorsprong weg
Logeerhuis
Texel
TEXELSE 11 COURANT
Waalder jeugd in ban van Wampex
Aspergeracenegerzoen
en potje gebakken lucht
Rode sok voor bakboord, groen voor...
DINSDAG 27 SEPTEMBER 2011
ergens anders gaan ze appels ver
zamelen, een lied maken, een vlag
ontwerpen, boerengolf spelen en
wat al niet meer.' Na het laatste blok
blijken de verschillen klein. Uitiende-
lijk winnen Kooger en Verschoor
met slechts een half punt voor
sprong op groep 2.
Deelnemers en organisatie zijn na
afloop dik tevreden. 'Volgend jaar
weer, daar kunnen we niet meer
onderuit', vertelt Samantha. Thera:
'We hadden al diep respect voor de
organisatie van de Wampex, maar
nu helemaal.' Samantha: 'Voor deze
eerste Wampex was vier groepen
precies goed. Volgend jaar mogen
er meer meedoen, maar maximaal
tien.' Thera: 'Het blijft natuurlijk een
Waalder evenement, in elke groep
moet minimaal één Waalder zitten.'
Voor kinderen van zes tot tien heb
ben Pauline Tjepkema en Ingrid
Pastoor een mini-Wampex georga
niseerd. 26 kinderen doen in het
dorp een speurtocht van schatkist
naar schatkist, waarbij allerlei spel
letjes worden gedaan.
Achter de schermen
COLUMN
die ik eerder had ingehaald, gingen
nu mij voorbij. Gelukkig gaf het
zicht op Den Burg nieuwe hoop en
dankzij de aanmoedigingen en de
aanhoudende stroom verfrissende
sapjes die door vrijwilligers werden
aangereikt, bereikte ook ik de
finish. Moe maar voldaan (in mijn
Het herenteam van volleybalver
eniging Tevoko begon het sei
zoen met een valse noot. Tegen
Wham Wham uit Zwaag werd in
Hoorn met 3-2 verloren, terwijl
Tevoko na twee sets nog een
voorsprong van 2-0 had.
Tevoko startte met de linkshandige
Lennard Wieringa op de bank, ter
wijl Berry Koning de spelverdeling
voor zijn rekening nam in verband
met de afwezigheid van de waar
schijnlijk nog langdurig gebles
seerde Jitze Beintema. Tevoko had
nog maar weinig training in de
benen, wat met name in de fijnaf
stemming zichtbaar was. De pas
sing verliep wisselvallig, waardoor
de aanval slechts met moeite
bediend kon worden. Tevoko liep
daardoor in de eerste set voortdu
rend achter de feiten aan, maar
won toch met 23-25. In de tweede
set maakte Tevoko minder fouten,
waardoor de druk meer bij Wham
Wham lag. Dankzij bij vlagen zeer
wisselvallig spel van de tegenstan
der kon Tevoko vrij eenvoudig uit
lopen naar 20-25. Hierna begon
het spel te haperen. Er kroop wat
gemakzucht in het spel van Tevo
ko, al had met name Gerben van
de Dijk enkele prima verdedigende
momenten. Met scores van 25-16
en 25-20 trok WhamWham de
stand gelijk. De beslissende set
was typerend voor de hele wed
strijd. Wham Wham nam een snel
le, grote voorsprong en bij 8-2
werd van speelhelft gewisseld.
Normaal gesproken een veilige
voorsprong, maar de eilandbewo
ners konden terugkomen, mede
door een goede opslagserie van
Marco Tuntelder, en pakten zelfs
een schijnbaar beslissende voor
sprong van 11-13. Daarna ging het
echter weer fout en zag Tevoko de
set en de wedstrijd alsnog met 15-
13 verloren gaan.
Volgende week staat de thuiswed
strijd tegen Reflection uit Hoog
woud op het programma.
's Heerenloo Noord-
Nederland, afdeling
Noorderhaven
Teammanager Heidi
Huiberts, 06 52538265
Rabobank 3031 06 360
Koeien melken, een topram keu
ren, suikerbieten kegelen en een
aspergerace. Slechts een greep
uit de vele opdrachten tijdens de
jeugdwampex die vrijdag en
zaterdag in en rond De Waal werd
gehouden.
Het is al donker als een groepje van
vier jonge Wampexers zich om een
uur of half negen meldt op hoeve
Concordia nabij De Waal. De rebus
waarmee ze de stal in komen, wijst
de weg naar Kadijksweg 19. Maar
niet nadat ze de boerderij eerst een
keer voorbij waren gefietst. Want zo
makkelijk is het niet, hun eerste
Wampex. De
fietsen zijn
aan de kant
gezet als boer
Marcel Witte
vertelt dat ze
hier koeien
mogen mel
ken. Geen echte koeien, want sinds
enige tijd gebeurt dat op Concordia
volautomatisch door een melkrobot.
In de stal staat een echte kunstkoe.
Opdracht is in vier minuten zoveel
mogelijk melk uit de uier te krijgen.
Nadat Witte het heeft voorgedaan,
duiken ze onder de koe en gaan
enthousiast aan de slag. Als Witte
aan het eind het resultaat meet,
blijkt er ruim tweeëneenhalve liter in
de emmer te zitten. Hij overhandigt
ze een envelop met daarin een eti
ket van een fles appelsap. Na enig
denkwerk zijn ze er uit: fruitkwekerij
Molenbuurt van Kees Keyser. Daar
mogen ze zelf een etiket voor een
fles appelsap ontwerpen. Tweede
opdracht is te schatten hoeveel kilo
appels er in een kist zitten. Tegen
die tijd is het kwart over negen, tijd
om de noodbrief open te trekken.
Want een rit naar Ora et Labora aan
de Zaandammerdijk zit er niet meer
in. Leeftijdgenoten die daar wél zijn
geweest, mochten hun neus boven
potjes met allerlei luchtjes houden.
Eucalyptus, thinner, paardenpoep
en een potje dat nergens naar ruikt.
Post Marco Witte houdt een koe
kenpan omhoog: gebakken lucht
dus.
De noodbrief verwijst naar de schuur
van schapenfokker Koos Tjepkema,
waar een groepje met een kruiwa
gen af en aan rijdt met strobalen en
die op elkaar stapelt. In de schuur
staat een stoere ram die moet wor
den beoordeeld op eigenschappen
als karakter, uitstraling en vacht.
Dan zit het eerste blok er op. Terwijl
de jeugd op strobalen uitrust, gaan
de limonade en negerzoenen rond.
Precies het sfeertje dat initiatiefne
mers Samantha Kooger, Thera Tjep
kema en Wanda kennen van de
echte Wampex. Thera heeft er al
een keer of drie aan meegedaan.
'We zijn echte Wampex-kinderen',
verwijst ze naar haar ouders die
trouwe Wampexgangers zijn.
Samantha: 'Ik kom zelfs uit een
Wampex-
familie',
doelt ze op
het team
van de
familie
Kooger.
Ook voor
de komende drie blokken hebben
ze een hele reeks opdrachten voor
de jeugd in petto. Vanaf de scha
penboerderij lopen de veertien deel
nemers naar De Waal, waar allerlei
uitdagingen wachten. Er moet een
tent worden opgezet en afgebroken,
er is een geheugenspel en door te
tasten moeten ze raden welke voor
werpen onder een kleed liggen. Dat
valt nog niet mee. Zo wordt een
tandenborstel verward met een
pen.
Het tweede blok eindigt in de kleine
uurtjes, waarna wordt overnacht in
dorpshuis De Wielewaal, 's Morgens
vroeg worden ze gewekt met de
schoolbel. Dan volgen het derde en
het vierde blok en blijkt dat er ook
een natte opdracht is. Aan de over
zijde van het meertje langs het
Waalenburgerdijkje wachten vragen
die moeten worden beantwoord. De
meeste deelnemers kleden zich net
jes uit, maar Melinda Kooger en
Kathelijn Verschoor zijn dermate
fanatiek dat ze met kleren en al het
water induiken en na afloop drui
pend op de fiets stappen naar de
volgende opdracht. Bij Bert Keijser
is een aspergerace, op Tienhoven
gaan ze suikerbieten kegelen, weer
Annemarie van Heen/vaarden, Jim Boogaard, Serge Smit en Inse Wetsteen proberen op hoeve Concordia zoveel mogelijk
melk uit een kunstkoe te melken.
geval een understatement) stortte
ik mij in het feestgedruis op de
Groeneplaats.
Weer bijgekomen kon ik niet wach
ten om mijn shirtje af te halen, dit
keer een fraaie paarse. Een vrijwil
liger stopte me ook een stel sok
ken toe. Rood en groen, was er
niet een foutje gemaakt? Maar ik
zag iedereen er mee lopen. Ik las
de verpakking. De sokken symbo
liseren de nautische verbonden
heid van de halve marathon. Rood
dien je bakboord (links) te dragen,
groen stuurboord (rechts). Ik kan
natuurlijk niet wachten ze aan te
trekken. Uiteraard bij een passen
de gelegenheid. De eerstvolgende
is volgens mij de aandeelhouders
vergadering van TESO, komende
vrijdag.
Gerard Timmerman
Wat was het weer een feest zon
dag. Samen met nog 1649 hardlo
pers in één lang lint de boot af,
waarbij ik vanuit mijn ooghoek
Emile Roemer ons glimlachend op
weg zag toeteren. Het SP-boeg-
beeld kreeg hulp vanuit de stuur
hut van TESO, waar het oorverdo
vende loeien van de misthoorn
samen met de enorme menigte op
de haven mij de rillingen bezorg
de.
Het feest hield niet op bij de boot.
Op veel plekken langs het traject
stond een enthousiaste menigte en
ik kan me niet aan de indruk ont
trekken dat dit perfect georgani
seerde evenement steeds meer
kijkers trekt. Op elke kruising en op
elke doorkomst hoorde ik aanmoe
digingen, zoals in de Dennen van
de Duitse Texelfans Volker und
Inge Herald. 'Hee Gerhard, geht
gut', hoorde ik ze schreeuwen.
Onderschat het effect van zo'n
aanmoediging niet. Ik spreek
natuurlijk alleen uit eigen ervaring,
maar als je ruim 21 kilometer hard
loopt, zijn er altijd moeilijke momen
ten. Dan kan een heuveltje zijn, een
bochtje, een hobbelig paadje of
iets anders dat het ritme verstoort.
Ook een pijntje in je kuit of een
steek in je zij. Meestal is het niks,
maar als het lichaam vermoeid
raakt, kan de klad in het tempo
komen. Dan kan een goed getime
de aanmoediging vanuit de berm je
vleugels geven.
Eigenlijk begon het feest al op de
Schulpengat, waar al die 400
Texelse hardlopende een soort
reünie hielden. Een kakofonie van
kletsende en bananen etende
Texelaars, waar Jan Bakker met
zijn accordeon maar net bovenuit
kon riedelen. Ik zag lopers in polo
naise over de boot gaan en mee
deinen op Van voor naar achter,
van links naar rechts.
Waar Texelaars doorgaans pas
geruime tijd na het welkomstband
je van TESO naar de auto gaan,
doken velen ditmaal al na het ver
laten van de Helderse haven de
trap af om een gunstige startplek
op het bovendek te veroveren.
Daar werd de sfeer opgeluisterd
met opzwepend getrommel, in
afwachting van het openen van de
klep.
Om me heen kijkend zag ik een
De Koog geeft zege uit handen
SV De Koog heeft zondag de
eerste nederlaag van het seizoen
geleden. De ploeg ging op eigen
veld voortvarend van start, maar
verzuimde tegenstander Graft-
dijk de genadeslag uit te delen.
Dat werd in de tweede helft
genadeloos afgestraft: 1-2.
De Kogers wonnen hun eerste drie
wedstrijden en leken vast van plan
ook de vierde winnend af te sluiten.
Ze beleefden een droomstart, want
dankzij een treffer van Bart-Jan
Grisnigt stond het al na twee minu
ten 1-0. Maar in plaats van direct
door te stoten, leek de twijfel toe te
slaan en legden ze zich teveel op
de verdediging toe. Tot geluk van
de gasten, die de gelegenheid kre
gen zich te herstellen van de schrik
en het initiatief overnamen.
Maar heel af en toe lukte het De
Koog een tegenaanval op te zet
ten. Veel vaker werd de bal al snel
verspeeld, waarna de spelers van
trainer Jan Loew hard moesten
werken om deze te heroveren. Thijs
van Veen zorgde met een fraai
afstandschot voor een lichtpuntje.
Tot een treffer leidde dat niet, want
de keeper kon nog net redding
brengen.
In de tweede helft speelde de
thuisploeg veel aanvallender. Er
kwamen ook kansjes, maar tot
doelpunten leidden die niet. Fraai
was de stiftbal van Fotoci Camarea.
Hij passeerde de keeper, maar een
verdediger haalde de bal nog net
van de lijn.
Een foutieve inschatting van verde
diger René de Jong betekende het
begin van het einde. De bal beland
de bij de spits van Graftdijk, die
niet aarzelde en raak schoot. Daar
bleef het niet bij, want even later
lag de bal opnieuw in het Koger
doel. Ondanks hardnekkige pogin
gen de gelijkmaker te scoren, kon
De Koog in de slotfase geen potten
meer breken, waardoor de eerste
nederlaag een feit was.
Komende zondag zijn de Kogers
vrij, een week later komt DWB naar
het eiland. Deze ploeg kwam pas
keer in actie en verloren beide
malen.
enorme diversiteit aan loopshirts.
Aan het eind van elke halve mara
thon krijgt iedereen een gekleurde
trui met jaartal en onderweg kwam
ik alle jaargangen en de bijbeho
rende kleuren tegen. Wit, groen,
blauw en wat al niet meer. Ook ik
stond vooraf voor de vraag welk
shirt aan te trekken. Keus genoeg,
want na dit sportseizoen puilt de
duinpaadjes. Ik was niet de enige
die hard van stapel liep. In Den
Hoorn hoorde ik de stem van
HEMA-baas Rob Zwetsloot in mijn
nek, die nog energie over had voor
een praatje. In de aanloop was hij
geblesseerd geraakt en had zijn
startnummer teruggestuurd. Maar
daags voor de wedstrijd deed zich
een opmerkelijk herstel voor, zodat
sportlade van mijn garderobekast
weer een stukje verder uit. Een
shirtje van de Zestig van Texel, tri
atlons en nu de halve marathon.
Dat is alleen al de oogst van dit
jaar. Want ook vorig jaar, het jaar
ervoor, etc. leverde een bonte col
lectie op. Lastig kiezen dus welk
shirtje je aan trekt op zo'n belang
rijk evenement. Ik koos voor het
blauwe truitje van de Texelse triat
lon en zag onderweg dat ik niet de
enige was.
Als hardloper beschik ik over een
goede startsprint. Dus verhoogde
ik al op het Molwerk het tempo.
Echt handig was dat niet, want op
het achterdek gestart moest ik veel
inhalen en dat is lastig op een weg
vol met lopers met ieder hun eigen
tempo. Als veel anderen gebruikte
ik de berm en zo kon ik alvast wen
nen aan de hobbelige bos- en
hij zijn nummer weer had terug
gevraagd. En inderdaad, hij liep als
een kievit en genoot met volle teu
gen.
Voortvarend draafde ik verder,
steeds meer lopers achter mij
latend. Totdat ik bij paal 15 het
strand op ging, nog een kilometer
of negen te gaan. Het zand was
wat sponzig, net genoeg om het
lopen zwaar te maken. Echt buffe
len werd het toen we bij het Pag-
gapaadje door het mulle zand
omhoog moesten klauteren. Welis
waar ruim over de helft, voelde ik
de krachten wegvloeien. Inhalen
lukte niet meer, dan maar mee in
de stroom. Bij De Worsteltent kreeg
ik de neiging om tussen de bier
drinkende terrasgangers te gaan
zitten en wenste ik dat de halve
marathon een paar kilometer korter
was. Mijn tempo liep terug. Lopers
