Hoe herkennen de kleintjes hun moeder in boerka?'
Wernand
Fikse suppleties op
komst voor Texel
Opvallende conclusie NlOZ'er
TEXELSE IQ COURANT
'Geen dramatische afname
van plantaardig plankton'
I Weblog
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield Mirjam Bakker een
week lang een weblog bij. Ze is
beeldend kunstenaar en woont
in Purmerend. Over gebakken
slippies van ome Kees, tienminu-
tengesprekken, een hartsvrien
din van de RSG, de workshop
Held aan tafel, koffiedrinken met
een oude buurvrouw, een drop-
pot, bingowings en de kleur van
de boerka. Het complete weblog
is te lezen via www.texelsecou-
rant.nl.
(Vrijdag)
Eerst even voorstellen. Ik ben Mir
jam Bakker, geboren in 1964 op
Texel. Tot mijn 18de heb ik met
mijn ouders Hans en Tiny Bakker-
Hopman en mijn broer Maurice
heerlijk in de Plevierstraat in De
Koog gewoond. Op mijn 18de ver
trok ik naar de kunstacademie in
Arnhem, waar ik Architectonische
vormgeving/Monumentaal heb
gestudeerd. Een prachtige tijd in
Arnhem gehad, maar toen ik moe
der werd, wilde ik heel graag terug
naar de kust. De kust lukte niet
helemaal (veel te duur en veel druk
ker dan de vertrouwde Tesselse
kust), maar Noord-Holland nog
wel.
Ik woon nu samen met husband
Berent Daan, zoon Boris van 15 en
dochter Maria van 13 net boven
Purmerend in een oud gemaal aan
de Purmerringvaart. We genieten
ontzettend van de plek en ons huis.
Berent is een enorme klusser en
het huis wordt door de jaren heen
mooier en leuker en groter. Aan het
gemaal vast zit een groot atelier
met werkplaats. Ik heb het dik voor
elkaar!
Gisteravond de 'Texelse weblog-
week' Tessels begonnen met
gebakken slippies van ome Kees.
Te heerlijk voor woorden. Rijst met
'butter en bruune suuker' erbij.
Veel blijer kun je ons niet maken.
(Zaterdag)
Vanochtend trof ik een grote ravage
aan in mijn atelier. Overal verkleed-
kleren, pruiken, hoedjes, tassen,
hakken en make-upspullen. Boris,
Maria en vriendinnetje Laura zijn
een film aan het maken met als titel
De tienminutengesprekken. Ze
nemen allemaal scènes op van
gesprekken tussen leraren en leer
lingen met hun ouders. Woeste
vaders, ordinaire moeders, kwat-
tende leraren, de meest vreemde
types lopen hier in en uit. Zo'n
beetje tegelijkertijd monteren ze
alles zeer vakkundig in iMovie.
Muziekje eronder, teksten erover
heen, mooie overgangen. Gewel
dig. De computertsunami heeft ook
veel voordelen!
Vanavond eten we in Landsmeer
om de verjaardag te vieren van
neefje Arend, zoon van de zus van
Berent. Wordt elf. En morgen na de
workshop naar de verjaardag van
Roemer, zoon van Carien Manuels
(al sinds de brugklas op de RSG
mijn hartsvriendin) en Klaas Fris.
Roemer viert morgen zijn twaalfde
verjaardag. Heb net voor beide
mannen een jeugdboek gekocht,
nog altijd mijn favoriete cadeau.
(Zondag)
Vanmiddag in het Museum Amster
dam de workshop Held aan tafel
gegeven. Ongeveer twintig kinde
ren met hun ouders waren vanmid
dag in het museum van de partij.
Allemaal druk in de weer om met
elektradraad prachtige figuren voor
op tafel te maken. Aan het einde
van de middag hadden we twee
compleet gedekte tafels met mooi
versierde tafelkleden. Het is een
soort ruimtelijk tekenen. Alleen al
door het buigen van het draad
komen er veel ideeën los. Jongetje
Tibbe zag in iedere buiging van het
draad wel een letter uit zijn naam.
Ook de ouders deden erg hun best.
Een moeder had enorm zin in een
wijntje en maakte van draad een
grote wijnfles met kurkentrekker en
glas.
Naast mijn ontwerpwerk vind ik het
fijn om workshops of les te geven.
Zowel voor volwassenen als voor
kinderen. Door de interactie ont
staan weer zoveel nieuwe ideeën.
(Maandag)
Al tien jaar lang ga ik iedere maan
dagochtend van negen tot tien kof
fiedrinken bij mijn oude buurvrouw
Willemien Bouwes. Ze is 89 en een
voorbeeld voor me. Het hele maat
schappelijke leven volgt ze op de
voet, de krant is altijd al uit als ik
kom en de kruiswoordpuzzels op
de achterpagina zijn al foutloos
ingevuld ('Kind de krant ligt al om
half zes in de bus hoor'). De voet
baluitslagen kent ze uit het hoofd
en op zondagochtend kijkt ze naar
het politieke programma Buitenhof.
'Bingowings' genoemd worden. Ik
zie het gelijk voor me: fanatieke
oudere dames met gebloemde
mouwloze jurken die bij een volle
bingokaart enthousiast met hun
'armvleugeltjes' klapperen. Goed,
ter voorkoming van de bingowings
de knoop doorgehakt en begonnen
op de sportschool.
(Woensdag)
Het is wonderlijk hoe anders de
wereld eruit kan zien na twintig
minuten autorijden. De Zilverling
staat in Geuzenveld, Amsterdam
West. Een wijk vol met Marok
kaanse en Turkse Nederlanders.
Om twaalf uur allemaal gesluierde
moeders voor de deur van de
school die tegenover het nieuwe
wooncomplex ligt. Twee vrouwen
staan in een boerka te wachten op
hun kind. Eén in het groen en één
in het blauw. Hoe herkennen de
kleintjes straks hun moeder? Ont
houden ze 's ochtends de kleur
van de boerka, gaan ze af op het
stemgeluid dat onder de boerka
vandaan komt, is het de lichaams
houding? Ik heb verschillende pro
jecten gedaan met Turkse en
Marokkaanse vrouwen en heb al
heel veel geleerd over hun gebrui
ken, maar de 'herkenningsvraag'
moet ik nog stellen.
Heb net de logeerkamer katten-
haarvrij gemaakt en de bedden
verschoond. Als ik bedden opmaak,
komt er een heel verzorgend oer
gevoel in me los. Waarschijnlijk ligt
de oorzaak hiervan in het feit dat
we gedurende mijn lagere school
tijd op Texel altijd 'logies met ont
bijt' hadden in de zomermaanden,
's Zomers sliepen we met zijn vie
ren op zolder en werden de drie
slaapkamers op de eerste verdie
ping keurig ingericht voor de gas
ten. Frisse kamers waarin mooi
opgemaakte bedden met gladge
streken lakengoed stonden. Zes
extra mensen in huis en we deden
het allemaal met één douche en
één wc. Zouden er Deutsche
Gasten zijn die dat nu nog zouden
pikken?
De week van...
Linda Plaude
Linda Plaude houdt de komende
week het weblog bij in de serie De
week van... Zij studeert aan het
Amsterdam Fashion Institute.
Mevrouw Bouwes woont in Edam
tegenover een café en heeft laatst
aangeboden dat ze wel bij wil
springen als het daar te druk is.
'Liever niet in de bediening, want ik
versta niks, maar voor de rest kun
je me alles laten doen.'
Ik kom er altijd met een heel goede
zin vandaan en duik vol energie het
atelier in.
Ik ben bezig met een ontwerp voor
de centrale hal van het apparte
mentencomplex De Zilverling in
Amsterdam. Het uiteindelijke beeld
moet samen met de bewoners tot
stand komen. Deze week moet de
presentatie af en ik moet nog heel
veel doen! Hoe komt het toch dat
tegen de deadline aan de beste
ideeën komen?
Tijdens een presentatie vanmiddag
kregen we een sheet over een
geïnterviewd bedrijf voorgescho
teld waarop onder het kopje Acqui
sitie: callcenter/droppot stond. Ai,
weer zo'n term uit het bedrijfsleven
die ik niet kende. Ik wist wat een
callcenter was, maar droppot?
Drop-off weet ik nog, maar wat
houdt dan droppot in? Waarom
toch niet beter opgelet bij meneer
De Weijer tijdens de Engelse les?
Het bleek dat het bedrijf een call
center inhuurt voor de (nare) tele
foontjes en een pot met drop als
relatiegeschenk meebrengt naar
nieuwe klanten. Ja natuurlijk... een
drop-pot, dé oplossing voor al uw
problemen!
(Dinsdag)
Jongens, het kan aardig gaan druk
ken hoor zo'n dagelijkse weblog.
Bij alles wat ik doe of zie denk ik:
'Zal ik daar over schrijven?' Aan de
ene kant wil ik veel vertellen over
mijn oh zo leuke afwisselende leven
vol met opdrachten, werk, kinde
ren, vrienden, enz. Aan de andere
kant wil ik voorkomen dat ik me
verlies in het té. Alles vervalt name
lijk al snel in opschepperij. Waar
ligt eigenlijk de grens tussen vertel
len en opscheppen? Ik (daar ga
ik weer) moet natuurlijk te allen tij
de voorkomen dat mijn vader en
moeder straks door Den Burg lopen
en aangesproken worden met
'Nou, nou, die Mir heeft ook een
praatjes hè!'
Als ik mag kiezen zal ik altijd voor
boek en bank gaan. Maar ja, én op
de bank zitten én zeuren over buik
en bovenarmen mag natuurlijk niet.
Mijn Engelse tandartsassistente
vertelde dat in Engeland die enigs
zins zwiepende losse bovenarmen
Mirjam Bakker tijdens een bezoek aan Venetië.
Kunst in eigen huis: een op kleur gesorteerde boekenkast.
Dochter Maria en Laura als filmmoeder en -dochter.
Engeland kreeg Wernand bijval van
andere onderzoekers, onder meer
die van de Sir Alister Hardy Foun
dation for Ocean Science (SAH-
FOS), die al zes decennia lang het
plankton van de Atlantische Oce
aan monitoren. Net als Wernand
concludeert deze organisatie dat
er in de Atlantische Oceaan juist
sprake is van een geleidelijke toe
name van plankton (met een factor
3 sinds 1889). In de Stille Oceaan
en de Indische Oceaan neemt de
hoeveelheid plankton af, met een
factor van 2 respectievelijk factor 3
sinds 1960.
De promotieplechtigheid wordt
gehouden in het Academiegebouw
(Domplein 29) en begint om 12.45
uur. Vanaf Texel rijdt er een bus
naar Utrecht. Informatie hierover
bij Irene Wernand, tel. 369338.
Geen toezegging
in debat erfpacht
De verkoop van alle erfpacht
grond op de Waddeneilanden is
vooralsnog geen gelopen race.
Staatssecretaris Bleker (Land
bouw, Economie en Innovatie)
deed daarover woensdag bij de
bespreking met de Tweede
Kamer geen toezegging.
De zitting werd bijgewoond door
een Texelse delegatie erfpachters
en ook raadslid Gerbrand Poster
(Texel2010), indiener van de
motie, was naar Den Haag afge
reisd. Volgens Poster en erfpach
ter Henk Hilstra maakte Bleker de
indruk slecht geïnformeerd te zijn.
Zo verwees hij naar de oude 'over
eenkomst' tussen de Waddenge
meenten en SBB over wat wel en
Texel kan de komende jaren
rekenen op drie strandsuppleties
en één vooroeversuppletie om
de kust op peil te houden. De
eerste werkzaamheden begin
nen volgende maand tussen paal
14,1 en paal 17,3.
RWS wil daar 700.000 kubieke
meter zand op het strand laten
spuiten. RWS heeft daarvoor
inmiddels een zinkerleiding laten
aanbrengen voor het transport van
het zand. Eind deze maand volgen
pijpleidingen om het zand over het
strand te verspreiden, zodat het
met bulldozers kan worden uitge
reden.
RWS verwacht dat rond 1 novem
ber het eerste zand op het strand
tussen paal 14,1 en paal 17,3 wordt
gespoten. Dat wordt aangevoerd
door de 156 meter lange sleephop
perzuiger Prins der Nederlanden
van Boskalis. Dat schip heeft een
capaciteit van ruim 15.000 kubieke
meter en kan tot een diepte van 90
meter zand van de zeebodem
halen. RWS verwacht dat die werk
zaamheden eind november klaar
zijn.
niet wordt verkocht, terwijl hij niet
op de hoogte was van de motie
die de raad had ingediend en die
aandringt op verkoop van alle erf
pachtgrond. Teleurgesteld waren
de Texelaars in een aantal Kamer
fracties. Onder meer GL, die vanaf
Texel over de kwestie was geïnfor
meerd, was afwezig, en de inbreng
van de SP viel tegen. Positief
waren de geluiden over de WD,
CDA en PvdA, die een lans braken
voor de erfpachters. Met name
Janneke Snijder-Hazelhoff (WD)
Daarna volgen in 2012 en 2013
nog drie suppleties. De eerste
daarvan begint in januari 2012 en
duurt tot half maart. In die periode
wordt op het strand tussen paal
27,8 en paal 30 (nabij de Eierlandse
Dam) 700 kubieke meter zand
gespoten. Daarna vindt een grote
vooroeversuppletie plaats tussen
paal 12 en paal 21,1. RWS wil
daarbij 3,7 miljoen kubieke meter
zand vlak voor de kust in zee stor
ten. Dat zand moet ervoor zorgen
dat al een groot deel van de kracht
uit de golven wordt gehaald, voor
dat ze op de kust rollen. Een begin
datum is niet genoemd, het werk
moet uiterlijk eind december 2013
klaar zijn.
Daarnaast wil RWS ook nog
750.000 kubieke meter op het
strand tussen paal 9 en paal 12
laten spuiten. Ook hiervoor geldt
dat de aannemer het werk uiterlijk
december 2013 klaar moet heb
ben. De werkzaamheden komen
voort uit het landelijke suppletie
programma van Rijkswaterstaat.
Delen van een strand waar een
suppletie plaatsvindt, worden tijde
lijk afgesloten.
kreeg complimenten over haar
optreden.
De enige toezegging die Bleker
deed was dat hij op 5 december
met een brief komt, die voor 'enige
beweging' zal zorgen. Bijzonder is
volgens Hilstra dat SBB elders in
het land natuurgebieden wil afsto
ten en daar een verplichting aan wil
koppelen om de kwaliteit te waar
borgen. 'Het is mij niet duidelijk
waarom zo'n kwaliteitsverplichting
op Texel niet mogelijk is.'
'Er is geen dramatische mondi
ale afname van plantaardig
plankton in de oceanen.' Deze
opvallende conclusie, die in strijd
is met eerdere bevindingen van
collega's, staat in het proefschrift
van NlOZ-medewerker Marcel
Wernand, dat hij dinsdag 8
november verdedigt aan de Uni
versiteit van Utrecht.
Marcel Wernand behandelt in zijn
proefschrift documenten, observa-
De resultaten van het onderzoek
van Wernand staan in schril con
trast met die van Canadese onder
zoekers, onlangs gepubliceerd in
het gerenommeerde tijdschrift
Nature. Dat artikel kreeg over de
hele wereld veel aandacht. De
Canadezen constateerden een
dramatische, mondiale afname van
plantaardig plankton met veertig
procent gedurende de laatste 100
jaar. Wernand's resultaten onder
steunen dit niet.
Tijdens een vorige maand gehou
den symposium in Plymouth in
ties en analyses van de kleur van
de oceanen en wereldzeeën over
de periode van 1600 tot 2000. Hij
lange termijn veranderingen zijn
opgetreden in 'de kleur van de
zee'. Niets in de oceaan is altijd
bestudeerde hierbij ook deze kleur
in het licht van klimaatverandering.
Te verwachten is dat er op deze
hetzelfde, zeker niet nu er van
mondiale opwarming sprake is.
Aangetoond is dat de gegevens
betreffende de zogenaamde Forel-
Ule-kleurenschaal - waarnemingen
die sinds 1889 vanaf schepen zijn
gedaan - realistisch zijn. Gerela
teerd aan moderne satellietwaar
nemingen van ocean colour laat
Wernand zien dat in de twintigste
eeuw de trend in kleurverandering
per zeegebied verschillend is. Oce
anen en zeeën werden blauwer - in
wezen bevatten ze minder fyto-
plankton - en vervolgens weer
groener (meer fytoplankton), maar
geografisch met een verschillende
periodiciteit. Duidelijk is dat de
relatie tussen de hoeveelheid
plankton enerzijds en klimatologi
sche of oceanologische verande
ringen anderzijds niet op mondiale
schaal maar op lokale schaal
gezocht moet worden.
