'Wat op de grond aan het oog wordt onttrokken,
TEXEL XL: fotoboek
vol tegenstellingen
VRUDAG 4 NOVEMBER 2011TEXELSE 72 COURANT
Donkere plekken in een graanveld bij hoeve Spyk verraden
waar in dit ingepolderde land ooit een slenk liep. Vanuit de
lucht is het goed te zien. Zo staan er meer verrassende waar
nemingen in TEXEL XL, het fotoboek waarvoor Pieter de Vries
in 2010 een keer of vijf in het vliegtuig stapte en door de lens
naar het eiland keek. Hij schoot meer dan duizend foto's. De
selectie die hij voor het boek maakte geeft een nietsverhul-
lend beeld van het eiland.
Dat Pieter de Vries een bijzondere
fotograaf is met een ongewone blik
op de wereld, is geen geheim. Hij is
in kunstkringen bekend als schil
derijenfotograaf en maakt furore
met luchtfoto's van het Wad. Geu
len als dode bomen in het slik, met
hier en daar een boei, scheeps
wrak of haveloze vuurtoren. Waar
de mens probeert zich te laten gel
den, maar de natuur zich niet laat
dwingen. Beelden van grillige
patronen, elke maand een andere
plaat op de kalender. Foto's die
ook de landelijke media hebben
ontdekt.
Het bracht hem op het idee tevens
zijn geliefde eiland vanuit de lucht
vast te leggen. Hij kent het eiland
waar hij opgroeide weliswaar op
zijn duimpje, maar kwam tijdens
zijn vluchten met piloot Piet Stan
daart tot verrassende ontdekkin
gen. 'Wat op de grond door bomen
of gebouwen aan het oog wordt
onttrokken, komt op 500 meter
hoogte ineens te voorschijn.' Niet
zelden deed hij die ontdekkingen
pas thuis achter
de computer,
want zijn ogen
zijn niet al te
best en dat hij
desondanks
zulke platen
schiet mag een
klein wonder
heten. Zijn feeling en vakmanschap
zorgen voor buitengewone resulta
ten, haarscherp in beeld gebracht.
Verbaasd was de fotograaf bijvoor
beeld over de grootte van het
bedrijven terrein in Oudeschild,
maar ook de grootte van de zand
vlakte bij de vuurtoren was een
verrassing. De ontdekking van het daar ook nog onder het postcode-
oude oesterhaventje langs de Wad- gebied van De Koog vallen.' En
dendijk bij Oosterend deed het hart zelfs de doorgewinterde Texelse
sneller kloppen. Niet alleen de fotograaf moest soms lang turen
beelden, ook zijn analyses zijn bij- welke plek van Texel hij precies op
zonder. Bijvoorbeeld bij de foto van de foto had gezet. Zo zou een
de rotonde Eierland en omgeving.
'Als camping De Driehoek, die
onder De Cocksdorp valt, met
buurman Hin van boerderij Hoog
vliet van de Nieuwlandeweg wil
bellen, dan moeten ze in het tele
foonboekje van Sjef Brügemann
onder De Waal kijken. En je kunt
opname van de dijkweg bij de
Redoute en Ceres makkelijk kun
nen worden verward met de Zaan-
dammerdijk.
Het is ook een boek vol tegenstel
lingen. Aan de ene kant de onver
stoorbaarheid van het oude land
van Texel, maar eveneens de dyna
miek van de natuur. Zoals een vol
gelopen Slufter, bij zon gefotogra
feerd, een kans die zich maar
zelden voordoet. Maar ook een
winters beeld van de Slufter. Beel
den van de kaarsrechte lijnen in de
polder Eierland,
die contrasteren
met de grillige
patronen van de
oudere inpolde
ringen.
Maar wat is
mooi? Over
smaak valt niet
te twisten. Wat te denken van het
oprukkende toerisme, dat zich
manifesteert in uitgestrekte vakan
tieparken. Als je fietst in het gebied
tussen pakweg Catharinahoeve en
De Koog, heb je er niet eens zoveel
erg in, omdat veel van de bebou
wing schuil gaat achter de bomen.
De boomgaard van fruitkwekerij Molenbuurt.
Strekdam bij strandpaal 9.
