Muzikanten van Jug Bros hebben niet alleen maar dorst
Concert Question Plaza
voor opname CD en DVD
Groeien er wiskundeknobbels op het Gouwe Boltje?'
TEXELSE 9 COURANT
VRIJDAG 10 FEBRUARI 2012
In hun achttienjarige bestaan
gaven ze honderden concerten
en maakten ze zes CD's, waarvan
één dubbele. Van een combinatie
ervan, een album met live opna
men, was het echter nog nooit
gekomen. Hoog tijd om daar ver
andering in te brengen, vinden ze.
'We hebben wel eerder een con
cert opgenomen, maar dat vol
deed niet aan onze normen. Nu
hebben we een nieuwe installatie
en goede muzikanten en moet
het maar eens gebeuren', vertelt
zanger, gitarist en liedjesschrijver
Ewout Adriaans.
De loods van het voormalige kam-
peercentrum van Jan Keijser aan de
Spinbaan fungeert als oefenruimte
van Jug Bros. Het pand is onver
warmd en zeker in deze tijd van het
jaar bepaald geen eldorado. De
muzikanten lijken echter geen last
te hebben van de lage temperatu
ren in het gebouw. Ze hebben het in
ieder geval niet zo koud dat ze tus
sen de nummers door het bier laten
staan. Op z'n tijd een slokje, dat
hoort erbij als je jezelf Jug Bros
(broeders van het vat) noemt.
Ze hebben weinig moeite met hun
imago van drinkebroers. Zanger en
gitarist Hannes van Angeren vertelt
met een grijns op zijn gezicht dat hij
erg tegen het concert van komende
zaterdag in Question Plaza opziet,
omdat hij in verband met de opna
men 'de naam van de band geen
eer kan aandoen'. Bassist Rikus
Kloosterhuis lacht: 'Als we aan de
tweede set beginnen, is het tegen
middernacht. Ik kan me nauwelijks
voorstellen dat jij tot die tijd met je
eerste biertje wacht.'
Toch doe je de muzikanten van Jug
Bros tekort als je niet verder kijkt
dan hun dorst. Ze zijn al weken ste
vig aan het repeteren en doen dat
met een passie en plezier die er
vanaf spatten. Dat geldt in bijzon
dere mate voor Ewout Adriaans.
Met zijn talloze tatoeages, ringen
met doodshoofden en kruizen aan
bijna elke vinger, grote oorbellen,
donkere kleren en de lange baard
die direct doet denken aan de roc
kers van ZZ Top, ziet hij eruit als een
Heli's Angel. Maar niet alleen zijn
uiterlijk geeft hem de status van
boegbeeld van de band. Zo'n acht
tien jaar geleden richtte hij Jug Bros
op, samen met Rikus Kloosterhuis
en drummer Hans Vlaming. Sinds
dien schreef hij tientallen, misschien
wel honderden liedjes over uiteen
lopende onderwerpen als zijn jeugd,
relatieproblemen en onmogelijke
liefdes, maar ook over de rotzooi
Adriaans begon al op zijn zesde
met muziek maken. Op trompet,
maar dat instrument moest hij in
verband met problemen aan zijn
gehoor al snel opgeven. Hij verruil
de het voor drumstel en later vooral
gitaar. Urenlang speelde hij samen
met zijn twee broers, die ook gitaar
Dat Adriaans ook letterlijk door zijn
grote voorbeelden werd geïnspi
reerd, blijkt ook wanneer je de
intro's van zijn nummers beluistert.
De licks van klassiekers als Brown
Sugar en Honky Tonk Women klin
ken er onmiskenbaar in door.
Geef hem de ruimte en Adriaans
Een vrolijk onderonsje
die de mens van de aarde heeft speelden. Zijn grootste inspiratie-
gemaakt, zoals in Wheel of fate, van bron vormden - en vormen - The
Saddle Up, de vierde CD van de Rolling Stones. 'Een instituut. Het
band 'De arrogantie waarmee hij eerste singletje dat ik kocht was
alles naar zijn hand wil zetten. Jumping Jack Flash. Ik was toen
Helaas doen we er allemaal aan een jaar of acht, negen. Op dat
mee, ook ik. Onze Lieve Heer heeft moment was ik verkocht. Zonder
praat urenlang, zonder onderbre
king, over muziek. Over The Stones,
maar ook over James Brown, Neil
Young, The Beatles, producer Geor
ge Martin, het schrijven van liedjes,
het stemmen van je gitaar en des
noods zelfs over Boney M. Mis-
op de zesde dag de mens gescha- The Stones had ik nu niet in een schien wel het meest aansprekend,
pen. Ik zing daarom in dit nummer band gespeeld. Bovendien heb ik vindt hij de lol die muzikanten
dat hij na de vijfde dag had moeten door The Stones het werk leren samen hebben Dat ontdekte hij
stoppen', vertelde de schrijver in kennen van de grote bluesmuzikan- zelfs in Guinee Bissau, waar hij als
2005 in een interview met de Texel- ten van vroeger: Muddy Waters, bemanningslid van één van de
se Courant. Blind Willy Johnson, Howlin' Wolf.' NlOZ-schepen was beland tijdens
een expeditie naar Afrika. 'Je ont
moet een paar jongens die je niet
goed kunt verstaan. Maar door
samen muziek te maken heb je
gelijk contact De taal van muziek is
internationaal.'
Jug Bros is één van de grote pas
sies van Adriaans. Naast de zee,
paardrijden en op de motor toeren,
maar ook die hebben een nauwe
band met de muziek, omdat ze hem
rust en afleiding bezorgen. 'Ik heb
heel wat liedjes geschreven terwijl
ik op mijn paard zat.' De samenstel
ling en het repertoire van de band
veranderden meermalen, maar de
kenmerkende sfeer is altijd geble
ven. Jug Bros staat voor samen
spelen, spontane gastbijdragen op
gitaar of mondharmonica en met
regelmaat een onderbreking voor
een biertje.
Vorig jaar onderging de band een
flinke verandering, toen drummer
Gijs Keijzer en gitarist Erik Wissen
burg eruit stapten. In goede harmo
nie, benadrukt Adriaans. 'Het was
vooral een kwestie van smaak. Gijs
en Erik komen voort uit de punk, de
anderen (naast Adriaans en Kloos
terhuis zijn dat zanger en gitarist
Hannes van Angeren en mondhar
monicaspeler Michel Blaauboer,
red.) houden meer van blues en
country.' De twee werden opge
volgd door respectievelijk Zoe Ste-
fansson en René Pop. 'Ze zijn alle
bei fantastische muzikanten. En
aardige jongens, die uitstekend bij
onze band passen.' Hoewel hij als
twintigjarige gemiddeld ruim dertig
jaar jonger is dan de anderen, is ook
Stefansson blij met zijn nieuwe col
lega's. 'Ik voelde me gelijk thuis. De
nummers waren inderdaad nieuw
voor me, maar ik had ze snel te
pakken. Dat ging eigenlijk vanzelf.'
De vlotte integratie van de nieuwe
lingen werd ongetwijfeld bevorderd
door de frequentie van samenspe
len. De afgelopen twaalf jaar gaf de
band van april tot half oktober iede
re week een optreden in café De
Kombuis in Oudeschild. Daar kwa
men de afgelopen weken diverse
concerten bij, onder meer voor stu
denten van het NIOZ in De Potvis,
de bezoekers van toneelvereniging
't Amateurtje in De Waal en één in
een Oosterender huiskamer, verloot
via Facebook.
Het concert in Question Plaza van
morgen en de CD en DVD die daar
uit voort moeten komen, passen
uitstekend bij het idee van Jug Bros
dat je 'regelmatig iets leuks moet
hebben om naar uit te kijken'. 'We
hebben wel eerder een concert
opgenomen, maar dat voldeed niet
aan onze normen. Nu hebben we
een nieuwe installatie en goede
muzikanten en moet het maar eens
gebeuren.'
Stond een live CD al lange tijd op
hun verlanglijstje, dat geldt veel
minder voor een DVD. 'Maar je kunt
tegenwoordig niet meer zonder
beeld. Daarom zetten we ook af en
toe een filmpje op Youtube. We zit
ten sinds kort ook op Facebook.
Niet dat we zo veel met de nieuwe
media hebben, maar het is wel han
dig bij het onderhouden van de
contacten met de liefhebbers van
onze muziek.'
Voor de opnamen wordt niets aan
het toeval overgelaten. Onderbro
ken door een korte pauze speelt de
band twee keer dezelfde set van
zestien a zeventien nummers. Het
beste materiaal wordt voor de CD
en DVD gebruikt. Jeroen Groot en
Jeroen Schoo, collega's van Kloos
terhuis in het nieuwe licht- en
geluidsbedrijfje Tape, zijn verant
woordelijk voor de techniek. Zij
worden bijgestaan door camera
mannen Rob Valkenburg, Maarten
Tiggeler en Godert Walter en licht-
technicus Ronald van Bommel.
Wanneer de CD en DVD verschij
nen, staat nog niet vast. Adriaans:
'Na het concert is al ons geld tot de
laatste cent op en moeten we eerst
weer sparen. Maar het is wel de
bedoeling dat het nog dit jaar
gebeurt.
Adriaans en de zijnen hopen zater
dag veel bezoekers welkom te
mogen heten. 'We maken er met z'n
allen een gezellig feestje van. We
spelen van alles, een dwarsdoor
snede van wat we in de afgelopen
achttien jaar hebben gemaakt. Met
uitzondering van onze Nederlands
talige periode.'
De zaal is vanaf 21.00 uur open.
Joop Rommets
Weblog
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield oud-Texelaar André
Ran uit Amsterdam een week
lang een weblog bij. Hij is als wis
kundige verbonden aan de Vrije
Universiteit. Over slager Ran,
Texelse dijken, wiskundeleraar
Jan Vlaming, 'droogkloterige'
studies en Texelse wiskundigen
aan de Nederlandse universitei
ten. Het complete weblog is te
lezen via www.texelsecourant.nl.
(Vrijdag)
Even voorstellen misschien? Ik ben
André Ran, zoon van voormalig
slager Cor Ran en Veronica van
Heerwaarde (ofwel Vroon Hoekie).
Geboren en getogen Texelaar, al
ben ik er al weer heel lang niet
woonachtig. Na de RSG (in mijn tijd
nog gevestigd in een bouwval aan
de Elemert) heb ik wiskunde gestu
deerd aan de VU, en ik ben daar nu
al sinds 1979, met een onderbre
king van een jaar, werkzaam als
wiskundige. De komende week
onderhoud ik deze blog, waarin de
wiskunde een terugkerend element
zal zijn.
Toen ik Pia nog begeleidde met
haar afstudeerwerk, deden we
onderzoek naar wiskundige metho
den om het optimale tijdstip te
bepalen voor het verhogen van een
dijk. Dat alles afhankelijk van de
verwachte verhoging van de zee
spiegel, en van de verwachte groei
van de economische waarde van
het te beschermen gebied. Ze had
toen een testcase nodig, en natuur
lijk heb ik, in het belang van familie,
vrienden en bekenden, het eiland
Texel als de best mogelijk testcase
voorgesteld
Ik kan u met de uitslag van onze
berekeningen gelukkig maken: de
Texelse dijken hoeven voorlopig
nog lang niet omhoog. We houden
wel even droge voeten, en mocht
het toch nog mis gaan dan kunt u
natuurlijk mijn zusje, die op het
hoogste punt van Texel woont, vra
gen of het goed is als uw tentje een
tijdje bij haar op het terrein staat.
(Zaterdag)
In de tijd van mijn jeugd ging dat
anders. Mijn vader had samen met
zijn broer een slagerij in de War
moesstraat, en ik heb jarenlang met
mijn ome Henk op zaterdagochtend
de bestellingen rond gebracht. Dat
leverde dan een zakcentje op. Dat
zakcentje vulde ik later in mijn tie
nerjaren op zaterdagmiddag en
zondagochtend aan door het geven
van bijlessen wiskunde, zittend aan
de achterkamertafel bij ons thuis.
Volgens mij ben ik daarin gerold
doordat mijn wiskundeleraar Jan
Vlaming iedereen die bij hem om
bijles kwam vragen naar mij door-
waardevol dat was. Veel van wat
toen voorbij kwam had ik in een of
andere vorm al bij Jan gezien, of
was door hem al 'in de week' gezet.
Later, toen ik zelf les ging geven,
heb ik een paar van Jans gewoon
tes nog wel eens met succes
gebruikt.
(Zondag)
Zoon Erik, inmiddels 16 jaar en
in 5 VWO, heeft afgelopen week
meegedaan aan de eerste ronde
van de scheikundeolympiade en
aan de eerste ronde van de natuur
kunde olympiade. Omdat ik indertijd
de natuurkunde bij meneer Elzinga
erg leuk vond (dat zullen mijn ex-
klasgenoten zich ook nog wel herin
neren) en er niet onaardige cijfers
André Ran: 'Zo af en toe heeft mijn gezin gefigureerd in dit blog.'
stuurde. De eerste centen die ik als
professioneel wiskundige verdiende
heb ik dus aan Jan te danken.
Aan mijn eigen wiskundelessen, zes
jaar lang bij Jan Vlaming, heb ik uit
stekende herinneringen. Het was
een genoegen dat elk jaar begon
met een korte herhaling van de stof
die je hoorde te weten, dat elk jaar
de stof ruim op tijd af was, en dat hij
daarbij ook kans zag om ons echt
veel meer bij te brengen dan strikt
noodzakelijk was voor het eindexa
men. In het eerste halve jaar van
mijn studie heb ik gemerkt hoe
voor haalde, dacht ik dat het leuk
zou zijn om eens te kijken hoe zoiets
er nu uit ziet, en of ik dat soort din
gen ook nog kan. Ik moet
bekennen dat het een zeer confron
terende ervaring is geworden. Al die
formules voor allerlei verschijnselen
zaten lang niet allemaal meer in de
diepe krochten van mijn geheugen
en ik heb menigmaal Wikipedia en
de boekenkast te hulp moeten roe
pen om een formule boven water te
krijgen. En zelfs als die gevonden
waren, dan nog was de interpretatie
van de gegevens niet altijd zo een
voudig. Zoonlief bracht het er beter
van af dan zijn oude heer, en zo
hoort dat ook. Waar de oudere
generatie vertrouwt op geheugen en
eigen Tekenvaardigheid, gebruikte
Erik gewoon zijn Binas-boekje en
grafische rekenmachine. Wat overi
gens toegestaan was.
(Maandag)
Maar nu ik me weer wat beter voel,
wil ik het met u hebben over de
steeds kleiner wordende wereld.
Bij gelegenheid van mijn tweede
vergadering, bleek ik niet de enige
ex-Texelaar in het bestuur: ook de
webmaster van het KWG (Koninklijk
Wiskundig Genootschap) is een
oud-Texelaar, Wieb Bosma. Het kan
toch raar lopen in deze wereld, die
dan toch echt klein blijkt te zijn.
Wat me wel weer deed denken aan
een wonderlijk fenomeen. Texel
heeft zo ongeveer eenduizendste
deel van de Nederlandse bevolking.
Dan zou je verwachten dat ook
ongeveer één op de duizend wis
kundigen die op Nederlandse uni
versiteiten werken een Texelaar zou
zijn. Dan ben ik in m'n eentje al veel
te veel, maar er zijn er onevenredig
veel. Sommigen zijn heel bekend
(Wim-Henk Zijm bijvoorbeeld),
anderen wat minder. Het punt is niet
om ze nu allemaal te noemen (aar
dige vraag voor trivial pursuit), maar
wel dat ik me afvroeg hoe dat nu
toch zo is gekomen. Groeien er
soms wiskundeknobbels op het
Gouwe Boltje? Of zou het de wind
zijn? Misschien heeft het ook iets te
maken met Jan Vlaming?
(Dinsdag)
Vandaag wilde ik u deelgenoot
maken van het feit dat ik, en met mij
veel wiskundigen, een prima baan
hebben. Op nummer 1: compu
terprogrammeur, op nummer 2 wis
kundige, op nummer 3 verzeke-
ringswiskundige, op nummer 4
statisticus, op nummer 5 analist
computersystemen. Dat zijn de vijf
beste banen voor 2011, gemeten
naar 'income, work environment,
stress, physical demands, hiring
outlook'. In 2010 stonden deze vijf
beroepen ook in de top 10. Allemaal
banen uit de categorie: zware nerd.
Jongens en meisjes van Texel: laat
je door je ouders, ooms, tantes,
neven, nichtjes, vrienden en vrien
dinnen geen oor aannaaien. Als je
wiskunde leuk vindt, kom er dan
voor uit en ga vooral wiskunde,
natuurkunde, informatica, actuariaat
of iets dergelijks studeren. Laat je
niet leiden door de praat op feestjes
dat je een nerd wordt en dat je nooit
aan de manA/rouw komt, of dat er
geen goede boterham te verdienen
valt na dat soort droogkloterige stu
dies. Laat je vooral wél leiden door
het statistiekje hierboven. En door
enthousiaste verhalen van de men
sen die bij dit soort studies doceren.
(Woensdag)
Zelf heb ik het niet zo op dat
koude weer van de laatste dagen.
Schaatsen kan ik niet, heb ik ook
nooit gekund. Zodra ik op de ijzers
ga staan, zwikken m'n enkels allebei
naar buiten. Bovendien heb ik hoog
tevrees, dus u snapt, op die dingen
kan ik niet vooruit. En hoewel ik een
groot respect heb voor de dames,
heren en kleine kinderen die het wel
kunnen, neem ik met dit soort weer
toch niet m'n petje voor ze af. Veel
te koud.
De meeste onderzoekers aan
Nederlandse universiteiten moeten
dus sappelen en bedelen om vol
doende reisgeld voor een congres
boven tafel te krijgen of om voor een
collega uit het buitenland die een
tijdje met ons komt samenwerken
zijn hotel te kunnen betalen. In veel
gevallen betalen ze dat voor een
deel uit eigen zak. En dan is er
natuurlijk grote ergernis over de
'Stapels' van deze wereld, die met
frauduleus handelen een vermogen
bij elkaar harken voor hun 'onder
zoek' (en voor zichzelf).
(Donderdag)
Studenten zijn overigens alle
maal hetzelfde, of ze nou uit Afrika,
Azië, Polen, Duitsland, of Nederland
komen (of van Texel). Ze willen best
werken, als je maar de goede snaar
weet te vinden. En de nodige humor
in een college helpt de zaken ook
wel vooruit. Wat wel veranderde in
de loop der tijden is hoe de studen
ten omgaan met studiemateriaal.
Voor mijn college gebruik ik twee
boeken, van Amerikaanse snit. Het
eerste van die twee is een dikke pil
die bij meerdere colleges wordt
gebruikt. Formaat 'je kunt er een
kind mee doodslaan'. Toen ik enige
jaren terug dat boek ook gebruikte,
kreeg ik tijdens een werkcollege van
een studente een vraag over een
sommetje. Ze snapte niet hoe ze
moest beginnen. Dat snapte ik nou
weer niet. Drie pagina's vóór de
opgaven stond een voorbeeld dat
precies uitlegde hoe het moest. Van
die pagina's was verteld dat je ze
moest lezen voordat je aan de som
men begon. Dus ik vroeg: 'Tamara,
heb jij dit stukje gelezen?' Waarop
het onvergetelijke antwoord kwam:
'Nee meneer, ik lees niet zoveel
boeken. Ik wacht meestal tot ze
verfilmd zijn.'
De afgelopen week heb ik u middels
dit blog geprobeerd een beetje
inzicht te geven in het leven van een
academisch wiskundige. Zo af en
toe heeft mijn gezin gefigureerd.
Laat ik u vooral gerust stellen: ze
spelen in mijn leven een veel grotere
rol dan misschien uit het blog is
gebleken. Maar ik had u in het begin
al gewaarschuwd: de wiskunde zou
de rode draad zijn.
De week van...
Ciska Stark
Oud-Texelse Ciska Stark houdt de
komende week het weblog bij in de
serie De week van... Zij is als
docent verbonden aan de Protes
tantse Theologische Universiteit in
Kampen en het Doopsgezind
Seminarium van de Vrije Universi
teit in Amsterdam.
