'Ik wil het hele
seizoen open zijn'
De Friese volkzanger van Café De Jutter
Josien Wessels als vrijwilliger naar Zuid-Afrika
'Aandacht en liefde geven
die kind thuis tekort komt'
GESTREMDES IS OOK
MAAR HET HINDERS
DINSDAG 21 FEBRUARI 2012TEXELSE COURANT
Henstra zou je eigenlijk niet in deze
rubriek verwachten, daar hij pas
sinds april op Texel woont. Toch is
hij voor veel Kogers een bekend
gezicht, doordat hij eigenaar is van
het café aan de Dorpsstraat. Hen
stra werd gevraagd door Mient van
der Zaag (toenmalige uitbater) na
een concert dat hij gaf in Friesland
waar hij als volkszanger Tjeerd de
nodige bekendheid verwierf. Het
kroegleven was hem niet vreemd,
naast zijn werk als zanger had hij in
Friesland al een eigen kroeg en
werkte hij in twee andere zaken als
barman. Toen hij gevraagd werd
om bedrijfsleider te worden, hoef
de hij niet lang na te denken en zo
kwam Henstra op Texel terecht. Als
hij de kans krijgt De Jutter over te
nemen pakt hij die en sinds 13
oktober heeft hij het zelf voor het
zeggen. Veel van de vaste gasten
vinden dat de sfeer in het café
weer helemaal is teruggekeerd in
de kroeg, die historie ademt.
'Ik probeer aantrekkelijk te zijn voor
een breed publiek. Ik draai sfeer
muziek, van Nederlandstalig tot
evergreens.' Ondanks dat hij het
optreden op een lager pitje heeft
gezet zingt hij niet minder. Op
menig avond pakt de zanger de
microfoon en zingt een breed scala
aan liedjes, van Elvis Presley tot
Frans Duijts. 'Ik vind het heerlijk
om te zingen, en livemuziek zorgt
natuurlijk voor de ultieme café
sfeer', vertelt hij.
Dat hij zich al helemaal thuis voelt
in De Koog blijkt wel als hij vertelt
over de mensen waarmee hij
samenwerkt. Zo is hij vanaf het
begin veel geholpen door leveran
cier Erik Kossen en heeft hij loven
de woorden voor de familie Spee,
de familie waarvan hij het café
overnam met hulp van de familie
Molenaar. Zo mogelijk nog enthou
siaster is hij over voor Gaye Bon-
gers. 'De Ierse schoonheid', zoals
hij haar noemt, werkt al sinds jaar
en dag in De Jutter en is voor veel
gasten een bekend gezicht. 'Ik ben
enorm blij dat zij hier werkt. Men
sen kennen haar en zij kent de
klanten. Ik zou niet weten wat ik
zonder haar zou moeten', laat hij
optekenen.
Ondanks dat Henstra al sinds okto
ber eigenaar is van het café, is de
officiële opening pas op 24 febru
ari. Hij wil eerst alles in orde heb
ben. 'Er was veel achterstallig
onderhoud, dat moest worden
aangepakt en alles moet worden
gepoetst.' Zelfs het koperwerk (en
dat is veel in het jutterscafé) wordt
grondig onder handen genomen,
door één van de mannen die al
jaren in het café komt. 'Alles moet
kloppen tijdens de opening.'
Ondanks dat het café grondig
gerenoveerd is, blijft de uitstraling
hetzelfde. De kroeg is versierd met
allerlei scheepsspullen, van patrijs
poorten tot oude scheepslampen.
De rol die Henstra speelt in de
samenleving van De Koog groeit.
Hij heeft wekelijks zijn eigen biljart-
groep en sinds kort heeft hij een
groep die op een vaste avond
komt darten. Ook het badminton-
team komt vaak bij hem borrelen,
net als de vrouwen van het koor
die in de pauze even snel een bier
tje komen drinken. 'Het is voor mij
goed als ik vaste groepen heb die
komen en voor de klanten is het fijn
als ze een vaste stek hebben om
naar toe te gaan. Mijn doel is ook
wel om iedere winter gewoon open
te blijven. Natuurlijk zijn er dan
minder mensen dan in het hoog
seizoen, maar ik hoop dit met
elkaar te kunnen compenseren.
Vrijdag is de officiële opening en
Henstra nodigt alle stamgasten en
ondernemers van De Koog uit hier
tussen 19.00 uur en 21.00 uur bij
aanwezig te zijn onder het genot
van een hapje en een drankje. Ook
zal er de hele avond livemuziek
zijn.
Job Schepers
Aangespoeld
laar zijn te onderscheiden.
Eilandgenoten die hier lang
geleden zijn komen wonen.
Met elk een eigen verhaal,
opgetekend in de rubriek
Aangespoeld. Dit keer Tjeerd
Henstra van Café De Jutter in
De Koog.
Vorig jaar reisde Josien Wessels
naar de andere kant van de
wereld om in Zuid-Afrika als vrij
williger mee te helpen in een
dagopvang voor gehandicapte
kinderen. Over een paar weken
keert ze er terug. 'Om te kijken
hoe het met ze is en of bepaalde
kinderen het redden.'
'Ik wilde altijd al eens aan de slag
als vrijwilliger', vertelt Josien (22),
die woont in Leiden, waar ze een
Texelse avonturen moeder en dochter
De avonturen die twee vriendin
netjes tijdens hun vakantie op
Texel beleven, zijn onderwerp
van het kinderboek Wadden
goud, dat in eendrachtige
samenwerking is gemaakt door
een moeder en haar dochter.
Fervent Texelganger Alieke
Bruins schreef de tekst, de
negenjarige Samme Reijnders
maakte de tekeningen.
Waddengoud is een vrolijk boekje,
zowel wat de inhoud als de vorm
betreft. Het verhaal begint wanneer
Guusje, haar ouders, zusjes Isabel
en Pippa en vriendinnetje Lien bij
de boot in Den Helder arriveren en
volgt de meisjes tijdens hun vele
belevenissen op het eiland. Zo ont
moeten ze in de viswinkel een
oudere Texelaar die vertelt over de
schepen die lang geleden op de
Rede van Texel lagen, doet een
nogal excentrieke boerin uit de
doeken hoe je schapenkeutels kunt
gebruiken om kaas mee te maken
en bekent een jutter dat zijn vader
vuren op het strand stookte om
schepen naar de kust te lokken.
Terwijl ze gaandeweg steeds meer
over de geschiedenis en de natuur
van Texel te weten komen, smeden
de vriendinnetjes een plan om de
arme Vietnamese oma van Lien te
helpen en schromen ze niet een
schaap te ontvoeren en dat via de
kottervloot in de haven van Oude-
schild naar de oude vrouw te ver
schepen. Het boekje is verluchtigd
met prachtige tekeningen, die
opvallend goed zijn voor een meis
je van negen jaar.
Grappig is dat Waddengoud een
zogenoemd theaterlezenboek is.
Dat wil zeggen dat alle zinnen wor
den voorafgegaan door de naam
van de personage die ze uitspreekt.
Door het samen te lezen, kunnen
kinderen het verhaal op die manier
als een toneelstukje opvoeren. De
auteur heeft er hier en daar zelfs
regieaanwijzingen bijgezet, zoals
de toon waarop de zinnen moeten
worden uitgesproken.
Waddengoud telt 98 bladzijden, is
vormgegeven door Monique Hege
man en uitgegeven door tekstbu
reau Meester in de Taal in Hilver
sum, eigendom van auteur Alieke
Bruins. Het boekje kost €11,95 en
is onder meer te koop bij Ecomare
en via de website www.meesterin-
detaal.nl.
opleiding tot verpleegkundige
volgt. Ze zat begin vorig jaar 24 uur
in het vliegtuig om twee maanden
hulp te bieden aan kinderen uit de
townships in Port Elizabeth. 'Zuid-
Afrika is een land waar zwarte,
gehandicapte kinderen geen rech
ten hebben en worden wegge
stopt.' Centrum Ithemba vangt
overdag zo'n 45 kinderen op. 'Ze
hebben een verstandelijke of licha
melijke handicap. Van het syn
droom van Down tot ADHD en van
autisme tot een spieraandoening.
Er zijn drie klas
sen met elk vijf
tien kinderen.
Alles zit door
elkaar. Kinderen
spreken niet alle
maal dezelfde taal. Het doet wat
rommelig aan, maar de kinderen
hebben het er erg naar hun zin.
Docenten zijn hier niet allemaal
voor opgeleid en kunnen onze hulp
goed gebruiken. Ik zat er via een
vrijwilligersorganisatie, samen met
een groepje andere Nederlanders.
Het klikte goed.'
'De kinderen worden elke dag met
een busje opgehaald uit de slop
penwijken en 's middags weer
teruggebracht. Ze doen er van
alles. Ze leren zichzelf wassen,
aankleden, tanden poetsen en
opruimen. Ze dansen, zingen en
maken muziek. En kinderen die dit
kunnen, leren een beetje taal en
rekenen. Voor de meisjes is nagels
lakken de favoriete bezigheid. Elke
dag moest ik er aan geloven. Als je
zo één-op-één met ze bezig bent,
kun je ze de aandacht en liefde
geven die ze thuis tekort komen. In
de opvang deden we allerlei spel
letjes met ze om ze te laten bewe
gen. Toen ik aankwam was er een
meisje van vier, Patricia, dat met
een kleine rollator liep. Haar been
tjes zijn niet in orde. Toen kwam
mijn vorige studie fysiotherapie van
pas. Ik ben elke dag met haar aan
de slag te gaan en toen ik vertrok
kon ze zelfstandig lopen. Dat was
een geweldige overwinning. Het
kostte wel wat moeite haar vader
duidelijk te maken dat hij haar niet
steeds moet dragen en dat het veel
beter voor haar is als ze zelf loopt.
Maar dat begrijpt hij nu wel.'
Josien begeleide ook kinderen
naar de dokter. 'Daar was geen
geld voor en toen heb ik zelf de
doktersrekening maar betaald. We
gingen met de kinderen ook op
schoolreisje, naar een wildpark en
met wat meiden naar een winkel
centrum. 'In dat centrum merkten
we dat deze zwarte, gehandicapte
kinderen niet gewenst zijn. We zijn
daar heel boos over geworden.
Met de andere vrijwilligers hebben
we de muur rond de opvang
geschilderd, die zat vol lelijke graf
fiti.' Een foto toon een fraaie blau
we muur. 'De naam hebben we er
niet zelf op geschilderd, dat heeft
een kunstzinnige jongen uit de
buurt gedaan. Die hebben we een
paar tientjes
gegeven.'
Zuid-Afrika staat
niet bekend als
een veilig land
voor blanken.
'We sliepen daarom in een gast
huis buiten de township. Alle deu
ren gingen 's nachts op slot. Je
kunt er niet in je eentje over straat,
als je naar buiten gaat, dan moet je
met de auto en de deuren op slot.
's Avonds na zes uur is het pikdon
ker en kun je geen kant op. Dat is
best moeilijk. Eén keer was ik wel
even alleen weg gegaan, een vrien
din wegbrengen, en werd ik bij
terugkomst strenger toegesproken
dan mijn eigen vader ooit heeft
gedaan. Na een maand hebben we
als vrijwilliger gelapt en een auto
gehuurd, zodat we ritjes konden
Josien Wessels tijdens haar vorige verblijf in de dagopvang in Zuid-Afrika. Hier
doet ze oefeningen met een meisje dat slecht kan lopen, maar dat inmiddels
zelfstandig kan.
maken. Onder meer naar Kaap
stad. Zo heb ik in de weekenden
wat van het land kunnen zien. Het
is daar erg mooi.'
een potje is om de dokter te beta
len en voor brandstof en onder
houd voor de bus. Want als die stil
staat kunnen de kinderen niet wor-
Het afscheid van de kinderen viel den opgehaald en komen ze niet.
niet mee. 'Je vraagt je toch af of
sommigen het gaan redden. Ook
daarom wil ik zo graag terug. En
om te helpen natuurlijk.' Op 2
maart vertrekt ze voor drie weken.
Dat kan soms wel een week
duren.'
Bijdragen kunnen worden overge
maakt op rekening 332503739,
t.n.v. Josien Wessels. Hoe ze het
Josien betaalt haar reis en verblijf geld besteedt, is te volgen via haar
zelf, maar voor uitgaven die nodig
zijn voor de kinderen heeft ze geen
budget. 'Het zou mooi zijn als er
weblog josienwessels.be-more.nl.
De tekeningen in 'Waddengoud' zijn opvallend goed voor een negenjarige.
Café De Jutter.
