BlubberSunday!
SPORT
WWW.TEXELSECOURANT .NL
DINSDAG 12 FEBRUARI 2013
Beklimming van de oude vuilnisbelt, met onder meer het Koelkastpaadjt
Het pad langs het Vliegwiel was één van de trajecten waar i
Winters omstandigheden bij Loodsmansduin.
het Maartenhuis werden zelf gebakken koekjes uitgedeeld.
Muzikale passage bij
Verrek, suikerbieten. Wel een paar bunder, midden in het land, ergens
tussen Oudeschild en De Waal. Zodra ik met mijn mountainbike de ak
ker op rijd, begrijp ik waarom de oogst nog in de grond zit. Rijden op
dit drijfnatte land is uitgesloten. Terwijl ik met de fiets aan de hand
langs het slootkantje glibber, zak ik tot mijn enkels in de prut. Blub
berSunday!
Met meer z'n zeshonderden zijn we 's morgen vroeg op de fiets ge
stapt, om in pelotons te worden losgelaten voor deze SuperSunday. Bij
Piet Kooiman aan de Hoornderweg duiken we het land in. Een blik in
de verte maakt duidelijk dat het zwaar wordt. Ik zie een lang lint deel
nemers lopend met hun fiets door de prut zeulen. Dat tafereel zal zich
vandaag regelmatig herhalen.
Op z'n tijd is daar een weggetje, waar we weer even wat meters kun
nen maken. Dan vliegen de spetters in het rond. 'Er wordt wel eens
gemopperd over trekkers die modder op de weg achterlaten, maar jul
lie kunnen er ook wat van', zegt Jan Lap, in wiens nieuwe schuur in de
PH-polder de eerste koffiestop is. Tegen die tijd hebben twee van mijn
fietsmaten al dusdanige problemen met hun fiets en moet eentje de
strijd staken. Er is meer materiaalpech, ik hoor berichten over gebro
ken kettingen en lekke banden. Ook mijn fiets brengt protestgeluiden
voort. Maar onder het motto krakende wagens leven het langst, ver
volg ik mijn weg. De verwachting dat het eerste blok het zwaarst is,
moet met een korreltje zout worden genomen. Ook in deel twee veel
modder. De oversteek van de Spangerweg naar De Waal ontaardt op
een paar stukken na in één lange voettocht. We gaan over graslanden
die in een moeras zijn veranderd, passeren glibberige sloten, dam
metjes en greppels. Klagen helpt niet, we willen dit zelf en bovendien
schijnt de zon. Maar links en rechts hoor ik wel wat verwensingen.
In De Waal is het feest. De route gaat door het dorpshuis, we passeren
de bands Foot-C en Sinner. Langs de Laagwaalderweg worden we deel
genoot van nevengebruik van een schapenboet: een vrijend 'paartje'
is in een ledikant kreunend doende de liefde te bedrijven. Via-via ko
men we uit bij de Zaandammerdijk en duiken we naar beneden, over
het pad langs de zuidkant van de stuifdijk. Ook zo'n plek waar je nooit
komt.
Nabij de rotonde stuurt verkeersregelaar Maarten Koorn ons het land
in. 'Nog een paar kilometer', doelt hij op de koffiestop bij Piet en Ingrid
Uitgeest. Even snel een bakkie en een plak ontbijtkoek van de dames
van de catering en een praatje. Dorpsgenoten René en Cor vertellen
hoe ze een jochie dat met fiets en al in de prut was weggezakt heb
ben ontzet. Niet te lang praten, want de organisatie heeft een limiet
ingesteld. Snel weer op de fiets, over vijf minuten sluit blok drie. Onder
meer over landgoed Bispinckhof bij De Koog en dwars door de gebou
wen van het Maartenhuis, waar we een greep mogen doen in een bak
met zelfgebakken koekjes. Heerlijk, wat zullen de bewoners een voor
pret hebben gehad.
Het strand is een verademing. Met de wind in de rug is de kop van de
Slufter snel bereikt. Maar niet zo snel als nodig, als Maarten Hoogen-
bosch mijn kaart knipt vertelt hij dat ik de koffiepost van Padang niet
meer op tijd zal halen om voor blok vier te mogen starten. De frisheid
raakt er af, de benen zijn niet meer in staat de verloren tijd in te halen.
Als ik bij de familie De Lugt arriveer, heeft Nico Kikkert de plicht te
vertellen dat de limiet is verstreken. Padang is dus het eindpunt. Met
een kilometer of tachtig op de teller is het wel mooi geweest, op naar
Stayokay voor de zuurkool met worst.
Tekst Gerard Timmerman
Foto's Jeroen van Hattum
