1,1
muimiv
nniiiR
13
OPINIE
www.texelsecourant.nl
VRIJDAG 22 FEBRUARI 2013
OVERHEIDSPOTJES
Laatst wandelde ik met mijn moeder
door de Slufter. Kletsend over van al
les hadden we het op een gegeven
moment over de bekende en beruchte
overheidspotjes. Want hoe goed het is
dat de overheid zorgt voor bijvoorbeeld
onze parken, scholen, politie en zorg,
zijn er ook van die potjes waar wij als
'gewone' burger weinig van begrijpen.
Zo moet een verplicht percentage van
het besteedbaar budget worden ge
spendeerd aan auto's voor ministers.
Zoveel nadenken op een dag over hoe
ons land bestuurd moet worden, leidt
waarschijnlijk tot het niet meer zelf
kunnen rijden en een auto te kunnen
betalen, dus draaien wij als burger
op voor de kosten van deze auto met
chauffeur. En daarbij hebben we het
nog niet over de snoepreisjes die onze
hoge overheidsmensen weleens in hun
schoot geworpen krijgen.
Zelf vond ik de nieuwe elektrische au
to's van onze gemeente ook een apart
idee. Natuurlijk ben ik van mening dat
we goed voor het milieu moeten zijn
en dat elektrische auto's daar een goe
de bijdrage aan leveren. Maar, waarom
moet een deel van het budget besteed
worden aan elektrische auto's? waar
om zou dat niet besteed kunnen wor
den aan school of andere projecten op
Texel die wat nodig hebben? Of om de
bezuinigingen bij de gemeente enigs
zins te beperken? Landelijk wordt dus
beslist dat gemeentes bepaalde uit
gaven móeten maken, waarbij ik soms
mijn vraagtekens zet. Laat ik het zo
zeggen, als deze uitgaven gedaan moe
ten worden, is dat zo, maar waarom
dan als de overheid elke keer de burger
'bang' loopt te maken dat het zo slecht
gaat met Nederland, dat het ook slecht
gaat met onze staatsschuld, maar wel
elke keer geld te hebben voor dit soort
projecten? Misschien ben ik wat te
zwart-wit, de precieze informatie be
zit ik ook niet, maar zoals het nu op
de Nederlandse bevolking overkomt, is
het af en toe maar raar geregeld in ons
kikkerlandje. Onze overheidspotjes zijn
nou eenmaal een geval apart.
Toen iemand mij laatst vroeg hoe ik het
zou doen als ik ooit in de top van de po
litiek terecht mocht komen, moest ik
toch even nadenken. Het luxeleven, je
overal naartoe laten rijden in een dure
Mercedes, klinkt goed, maar eerlijk is
eerlijk, waarom zou ik een ander laten
betalen voor iets wat ik dan ook zelf
kan betalen? Ach ja, het is soms dub
bel...
Emily Westdorp
Vrouw likt poes...
Het is koud en dan moet je jezelf verwar
men, een extra vest, de houtkachel aan,
warmte zoeken bij elkaar en... ik heb de
buurman in de pan gedaan. Goed wat
spek, 'goed voor de geilvaten', zou mijn va
der zeggen. Laat de kou maar komen, met
een goede pan snert kun je overal tegen.
Ik lijk Klootwijk wel in z'n schuurtje en
moet lachen, lekker makkelijk snert. Een
flinke knolselderij, prei, erwten, winter
wortelen, uien en een grote pruttelende
pan met vlees en een flinke buurman, zo
van het varken, puur van smaak. Kijkt u er
ook zo graag naar? De stoere man in de
blauwe jopper op z'n fiets van de visafslag
tot Finland en weer terug. Een zoektocht
naar vergeten schol, een echte verse sper
zieboon en garnalen uit Zoutkamp door
de boerenkool! Hij neemt ons mee achter
de schermen en dat doe ik zelf ook graag.
Jozien, heb je zin in een kwart koe? Han
dig in de vriezer en een stuk goedkoper.
Daar had ik met het opgroeiende kroost
wel oren naar. En daar stond ik bij Aad in
de slachtplaats, schort voor, muziek aan...
Ik keek mijn ogen uit, prachtig, vakwerk.
Hoe de beesten uit de jas gingen en klein
werden gemaakt. Ik heb diepvrieszakken
gevuld met eerlijk koeienvlees, zo van de
boer op je bord, biefstuk. Om op te zuigen.
Aad vroeg wel eens grappende weg: 'Moe
ten die ponden niet op de weegschaal?'
Nee, zo'n gehaktbal smaakt naar veel
meer. De kinderen aten de vingers erbij
op. Als 'Man bijt hond' bij ons aanbelt om
aan te schuiven zweer ik je dat ze nooit
meer weggaan. Eigenlijk zijn we in Neder
land een beetje de weg kwijt. De schap
pen liggen vol met vis, zó ver hiervandaan
gekweekt, dat het niks meer met vis te
maken heeft. Zit er in een platgeperste
smaakloze hamburger een vette EHEC-
bacterie, en gaan we op tilt van paarden-
vlees. De kinderen raken de echte smaken
kwijt. Bij de grote M gaan de BigMacs met
negen hamburgers tegelijk over de toon
bank. Ik gruwel ervan.
Gooi dat roer om, maak van de vrijdag
weer je visdag. Rij naar Skil, daar is de
mooiste, eerlijkste, meest verse vis, voor
onze bouwstenen, de eiwitten waar we
ons lichaam op trakteren. De goede ome-
gavetten waar we ons lijf echt een plezier
mee doen. Laat de haring in je keel zakken,
leer je kinderen de zilte smaak proeven
waar ons eiland mee wordt omringd. Wat
een rijkdom... Spring maandag op de fiets,
haal bij Peter echt rundvlees of een goed
stuk worst. Mijn 'zaterdagse' pan soep is
gauw op, de hond doet zich tegoed aan
het bot, en Mies, de poes is in de 'lege' pan
gesprongen. Ik moet lachen, ze is groen
en zit te mauwen en te likken. 'Ja, het is
lekker hé vrouwtje, vertel 't maar, eerstop
vrijdag vis vers op de dis, en soep toe. Ik
krijg de neiging net als vroeger de pan, de
poes af te likken... Genieten.
Jozien
WAT IK ZEGGEN WOU
Werkgelegenheid
Waar zijn de visionairs die bepalend zijn
voor de toekomst van het eiland. Denk
aan mensen van het kaliber Theo Hoog-
erheide, oud-directeur van TESO, die on
danks tegenwerking van de overheid voor
decennia werkgelegenheid en voorspoed
heeft gezorgd met zijn dubbeldekkers. De
toekomst wordt nu bepaald door visieloze
bestuurders en luidruchtige populistische
raadsleden die reageren op de waan van
de dag. De afgelopen decennia zijn land
bouw en visserij door bizarre regelgeving
bijna de nek omgedraaid en wordt de
economie grotendeels draaiende gehou
den door het toerisme. Bij voortdurende
economische tegenwind en bezuinigin
gen zal ook deze sector niet ontkomen
aan krimp. Nieuwe initiatieven komen
niet van de grond waardoor goed op
geleide jongeren het eiland verlaten bij
gebrek aan perspectief. Pogingen van de
Gemeente om een soort Silicon Valley te
creëren is een utopie, Microsoft- en Goog-
leachtige bedrijven komen echt niet naar
het eiland. Wellicht gaan sommige werk
nemers op termijn iets meer thuiswer
ken, maar jongeren die goed zijn opgeleid
verlangen naast perspectief meer dan
een frisse neus en een mogelijke wande
ling langs het strand. Het winkel bestand
zal verminderen door aan internet gere
lateerde winkels die aan huis bezorgen,
meer winkelruimte creëren is zinloos om-
dat winkels in de nabije toekomst etala
ges worden van spullen die je op internet
kunt kopen. Door bemoeizucht, stijgende
lasten en tegenwerking zullen bedrijven
vertrekken met als meest recente voor
beeld het dok van Damen in Oudeschild,
dit bedrijf wordt volgens de woordvoerder
gedwarsboomd door pietluttige ambtelij
ke pesterijen. Bestuurders moeten blij zijn
met dit soort bedrijven en ze fa ci lite ren,
gezeur over futiliteiten moet snel worden
opgelost, dat heet besturen.
In plaats van minder regelgeving is een
tendens waarneembaar van toenemende
regelgeving en ambtelijke bemoeizucht
terwijl de burger in verkiezingscampag
nes minder regels is beloofd. Zou het om
te beginnen niet helpen als ambtenaren
opdracht krijgen om plannen te beoorde
len op mogelijke medewerking in plaats
van te kijken of deze tegengehouden kun
nen worden? Dienstbaarheid heet dat.
Mij maakt het niet zoveel meer uit, ik heb
in 1997 de bui al zien aankomen en mijn
vrouw bezit alleen nog een bouwval op
de Hogeberg. Ik erger mij ook niet zo vaak
meer, ik verwonder mij slechts en als de
Texelse ambtenaren mij ongevraagd weer
uit het bevolkingsregister knikkeren om
dat ik naar hun mening te weinig in Ne
derland ben, ga ik er niet meer tegen in
beroep.
J. Brugemann,
p/a Skillepaadje 8.
(volledige tekst beschikbaar via internet)
Geachte Indië-veteranen,
Gezien de commotie die er is ontstaan
over het al dan niet spreken door/over de
Indië-veteranen op de aanstaande 4 mei
herdenking, heeft het 4/5-Mei Comité de
behoefte u zelf toe te lichten wat er aan
de hand is. Dat doen wij in deze brief.
Wij vinden het uitermate vervelend dat
uw veteranengroep opeens op deze wijze
in de schijnwerpers is komen te staan.
Onze bedoeling was juist dergelijke com
motie te voorkomen, wetende dat u veel
hebt meegemaakt en niet meer tot de
jongsten onder ons behoort.
Het comité had 3 opties voor de invulling
van de herdenking op 4 mei 2013;
1. een betoog over het landelijke thema
2013 door een theoloog;
2. het eigen verhaal van een kind van een
verzetsstrijder én
3. het eigen verhaal van een Indië-ganger.
Ook bestond de behoefte weer eens een
vrouw aan het woord te laten. Het betoog
van een theoloog viel al snel als eerste
keuze af omdat een dergelijke invulling
van 4 mei al eerder had plaatsgevonden.
De twee andere voorstellen zijn uitge
breid overwogen. De meerderheid van het
comité heeft uiteindelijk besloten voor
het verhaal van een kind uit een familie
van verzetsmensen. Juist omdat dat een
mooi tweeluik vormde met het verhaal
van vorig jaar, toen over en door de zoon
van de NSB-burgemeester werd verteld.
In beide situaties gaat het om de impact
van de keuze van ouders in de Tweede
Wereldoorlog op hun kinderen.
En ja... daarnaast wilden we ook, mede
gezien de toen aangekondigde onderzoe
ken naar de na-oorlogse gebeurtenissen
in het toenmalig Nederlands-lndië, even
als de roep om op 4 mei alleen aandacht
te besteden aan de Tweede Wereldoorlog,
een mogelijke commotie rond 4 mei zoals
in 2012 graag vermijden.
Toen we deze beslissing namen, was
onze gedachte dat het beter zou zijn aan
de groep Texelse Indië-veteranen op een
meer op hen toegesneden wijze aandacht
te besteden. Bijvoorbeeld op 15 augustus,
als het einde van de Tweede Wereldoor
log in Nederlands Indië wordt herdacht,
of de eerste zaterdag van september, de
dag waarop landelijk de Indië-veteranen
bijeen komen. Ook kan het comité zich
voorstellen dat alle nu nog aanwezige
Texelse Indië-veteranen die dat willen
met hun eigen verhaal zelf aan het woord
kunnen komen in enigerlei publicatie.
Ons plan was (en is dat overigens nog
steeds) daarover binnenkort met u in
overleg te treden.
Dit plan is echter ruw doorkruist door
de onaangekondigde publiciteitsactie
en wat dat verder heeft losgemaakt. Wij
hadden graag gezien dat richting de bui
tenwacht het hele verhaal was verteld.
Wij vragen ons in gemoede af in wiens
belang de nu ontstane situatie is.
Er is dus geen sprake van dat wij botweg
hebben geweigerd een Indië-veteraan te
laten spreken op 4 mei en al helemaal
niet dat wij dat oneerbaar of foutief zou
den vinden, zoals is gesuggereerd. Het
verdriet ons dat we nu even als comité
tegenover u als groep lijken te staan. Wij
hopen dat u kunt inzien dat dit wat ons
betreft geenszins het geval is, dat u zich
niet van de wijs laat brengen en dat deze
ophef u niet onnodig belast.
Graag hebben wij alsnog binnenkort het
beoogde overleg. Wij zullen daartoe met
ieder van u contact opnemen.
Ook hopen wij u als vanouds op 4 mei bij
de herdenking te mogen begroeten.
Om de publieke discussie van onze kantaf
te ronden sturen wij een kopie van deze
brief aan de Texelse Courant.
Hoogachtend,
Het 4-5 Mei Comité Texel,
mevrouw B. Hollands,
de heer W. Stam,
de heer J. Joustra,
de heer B. Guiljam,
de heer H. Bergamin,
mevrouw F. Giskes.
Maria Christina
voorpaginanieuws
Dat het echtpaar Meijert en Grietje de
Waard-Bremer vijftig jaar getrouwd was,
was op 22 februari 1947 (vandaag 66 jaar
geleden) voorpaginanieuws. Net als het feit
dat toneelgroep Het Masker 'Onder een dak'
van Fabricius in studie had genomen, 'een
der mooiste toneelstukken, zodat wij we
derom een prachtige avond tegemoet kun
nen zien.' De gemeenteraad benoemde Piet
Beemsterboer met algemene stemmen tot
nieuwe secretaris. Voorafgaande aan de ver
gadering - waarin dertig punten behandeld
moesten worden - maakte de burgemeester
zijn excuses aan raadlslid Keijser, die te laat
op de hoogte was gebracht van het feit dat
de vergadering was uitgesteld. Dit uitstel had
te maken met de geboorte van prinses Ma
ria Christina, van wie de krant een (door ZKH
Prins Bernhard zelf gemaakte) foto afdrukte.
Verder besloot de gemeenteraad onder meer
om subsidie te verlenen aan de Nutsbe-
waarschool, een brandweerkazerne te laten
bouwen op het vroegere TEM-terrein en om
het Burgerlijk Armenbestuur op te heffen en
hiervoor in de plaats een Dienst voor Maat
schappelijk Hulpbetoon op te richten. Ook
werd melding gemaakt van het feit dat het
TESO ondanks de ijsgang toch gelukt was de
verbinding met Den Helderte onderhouden.
50 Jaar getrouwd
Uit de brieven maak ik op dat oudgedien
den kennelijk niet getraind werden in lo
gisch nadenken. Voorbeeld 1: Een militair
heeft ergens dapper voor het vaderland
gestreden. Dat betekent niet dat iedereen
daarvoor moet jubelen. Moed is namelijk
iets anders dan gerechtigheid. De Geal
lieerden hebben gestreden voor herstel
van de democratie. Dat betekent niet dat
de militairen die naar Indië gingen dat
ook deden. Het ideaal was toen géén de
mocratie, dat maak je mij niet wijs. Een
democratisch land kan nu eenmaal oor
log voeren voor een ander doel. En in een
democratie hoeft niet iedereen het daar
mee eens te zijn. Voorbeeld 2: Je hebt niet
gevochten in de oorlog, of je stond aan
de verkeerde kant. Dat betekent niet dat
je niet geleden kunt hebben. Onder de
slachtoffers waren ook hufters, profiteurs
en slapjanussen, daar twijfel ik niet aan.
Voorbeeld 3: Je hebt een oorlog niet mee
gemaakt. Dat betekent niet datje er niks
over kan weten of van mag vinden. Een
advies: Wat de regering, de burgemeester
of Willem Bakker ook beweren, herdenk
op 4 mei alle slachtoffers van de Tweede
Wereldoorlog. Toen was het in ieder geval
zeker tegen de tirannie en voor gerechtig
heid. Dat is nog actueel genoeg, helaas.
Maar maak van je hart geen moordkuil,
wees verdraagzaam, en treed toch maar
niet toe tot het herdenkingscomité.
Indiëveteraan
Vorige stelling:
Mag een Indiëveteraan het woord voeren
tijdens de herdenkingsbijeenkomst op 4
mei?
aantal stemmen: 213
Nieuwe stelling:
Heeft u inzicht in hoeveel geld ute beste
den heeft op uw oude dag?
