msmmmm
mmrmm
büi
OPINIE
www.texelsecourant.nl
VRIJDAG 31 MEI 2013
personen in een huis? Dat had je gedacht!
Koffie of toch thee
Wanneer je mij echt voor het blok wilt
zetten, wanneer je het me echt moei
lijk wilt maken, stel me dan een keu
zevraag. Ik zal een voorbeeld geven. De
vraag: 'wil je koffie of thee?' Dan hoop
ik dat de vraagsteller even tijd heeft,
want op dat moment weet ik het even
niet meer. Heb ik zin in thee, vraag ik
mezelf dan af, of word ik gelukkiger van
koffie. Moeilijker vraag dan een (moei
lijke) wiskundige vergelijking. Na lang
denken kies ik voor beide. Helemaal fijn,
koffie. Dan komt de volgende drempel.
Wat voor koffie had je gewild? Alle op
ties vliegen in mijn hoofd voorbij. Ein
de-lijk is er een antwoord: het wordt
cappuccino. Of espresso. Of toch latte,
dat weet ik even niet. Goed, koffie voor
m'n neus, kopje heet water op de tafel.
Helemaal klaar. Of niet? Nee! Dan heeft
de thee namelijk (grr) nog een smaakje
nodig. Pickwick had mij zoveel tijd kun
nen besparen door slechts één smaak
op de markt te brengen. Maar waar ik
met dit verhaal naar toe wil, is dat ik
nogal besluiteloos ben. Het liefst over
en met alles. Van wat ik wil eten tot de
kleur kleding die ik aan zal trekken (van
daar dat ik vaak ook de meest onmo
gelijke kleurcombinaties draag). Geen
idee over wat ik nou wil gaan worden.
Mensen in mijn omgeving weten dat ik
zo ongeveer elke twee weken wissel van
zowel baan als van studie. 'Oh', zeggen
ze dan: 'dit keer wilde je wel drie weken
hetzelfde worden. Nu was het vast echt
serieus'. In restaurants of andere drink
gelegenheden was ik altijd vet irritant.
Ik was zo'n kind dat altijd aan de bedie
ner vroeg wat ze allemaal hadden. Ver
volgens noemde hij hun hele kaart op,
omdat ik niet tevreden leek, om vervol
gens na lang getwijfeld te hebben het
allereerste te kiezen wat hij noemde.
Heel handig dus. Maar aan de besluite
loosheid zitten naar mijn idee zeker ook
voordelen. Zoals: het wordt niet snel
saai, met elke keer een andere keuze.
Je wordt niet erg voorspelbaar. Je blijft
lekker scherp door alle gedachten. Ja,
eigenlijk vind ik het niet erg om beslui
teloos te zijn. Het past bij me. Of toch
niet... daar ben ik nog niet uit.
Katja Schraag
FORUM is een podium voor lezers en menin
gen. Bijdragen over actuele onderwerpen zijn
welkom mits bondig geformuleerd en worden
alleen in behandeling genomen als ze onder
tekend en - ook bij e-mail - voorzien zijn van
naam, adres en telefoonnummer waar u over
dag te bereiken bent. De tekst niet als bijlage
bij de e-mail verzenden. De redactie behoudt
zich het recht voor artikelen en brieven te re
digeren en in te korten. Kijk ook voor de aan
wijzingen in de colofon. De auteurs verlenen
impliciet toestemming voor openbaarmaking
en verveelvoudiging van hun bijdragen in (elek
tronische) uitgaven van de Texelse Courant.
T (0222) 36 26 20
E-mail: redactie@texelsecourant.nl
Er moest op korte termijn geld beschik
baar komen voor zandsuppletie op het
strand ter hoogte van camping Koger-
strand, de Muy en de Slufter. Dat stelden
24 samenwerkende organisaties in een
brief aan het provinciebestuur. De nood
zaak van de suppletie werd uitgebreid
beschreven in de Texelse Courant van 31
mei 1983, die vandaag precies dertig jaar
geleden verscheen. Het stoppen van de
voortschrijdende kustafslag werd gezien
als noodzaak voor zowel de economie
als de natuur en de actie werd dan ook
door zeer uiteenlopende organisaties
onderschreven, zoals de Vereniging tot
Behoud van de Waddenzee en De Koog
Promotion, om maar twee uitersten te
noemen. De ongeveer tien miljoen gul
den kostende suppletie werd gezien als
tijdelijke oplossing, in afwachting van de
finitieve maatregelen die op dat moment
in onderzoek waren en waarvoor het Rijk
verantwoordelijk was.
Ook op de voorpagina de klacht van de
raadsfractie van Pakt (de samenwerkende
progressieve partijen) over het niet voor
mindervaliden toegankelijk zijn van de
veerboot. Pakt sprak over een 'ongehoor
de situatie, in een tijd dat maatschappe
lijk alles in het werk wordt gesteld om
allerlei gebouwen en voorzieningen zo
goed mogelijk toegankelijk te maken voor
slecht ter been zijnden.'
Texelse Stenen...
Prinses Beatrix onthulde op de Boulevard
van Scheve ningen het vissers na men mo
nument.1366 vissers keerden niet terug
van zee, hun namen zijn voor altijd gegrift
in de gedenksteen. Vrouwen, kinderen,
andere familieleden zochten en vonden
de naam van hun dierbaren. Het kreeg
een plaats, een naam op een steen. De ge
liefde die bleef in de golven. Ja, het beroep
van zeeman, een ambacht van oudsher,
heeft ook zijn donkere kant.
Beelden vanaf de kotters van de familie
Kramer van Urk hadden een hoog kijk
cijfergehalte. Een kijkje in het vissersbe-
staan. In weer en wind wordt gevaren,
gewerkt, af en aan. Met man en macht
wordt geprobeerd de vis zo duurzaam
mogelijk aan boord te krijgen en zo wei
nig mogelijk ga so lie te verstoken, om het
hoofd boven water te houden. Dat de vis-
serijtak in zwaar weer zit werd ook schrij
nend duidelijk in de documentaire over de
vissers.
'Vangst is goed, we zitten bij de Texelse
Stenen, Richard weer beter, zonnig weer,
medicijnkist nagelopen, dikke kus', kreeg
ik vanmorgen gemaild vanaf zee. Een ge
ruststelling als er goed bericht komt. Dit
keer deed het me denken aan 2011. Het
jaar dat we 2 x 12 stenen, Texelse ste
nen, met Texelse namen de Alp d'Huez op
hebben gereden. Het was in begin 2011
dat mijn oudste broer belde met de ake-
Bestemmingsplan
Sinds jaar en dag komen wij vier tot vijf
keer per jaar uitwaaien op Texel. Zeilend
wordt de haven van Oudeschild aange
daan. Fietsen het eiland rond om al het
lekkers wat op Texel voorhanden is te
verzamelen (tasty tour) en een heerlijke
maaltijd te bereiden. Producten als wijn
en bier, vis en vlees, kaas en melkproduc
ten, groenten, fruit en zo nog meer - van
Texelse ondernemers, ledereen weet dat
een beroep als agrariër wegens noodza
kelijke schaalvergroting op een eiland als
Texel niet of nauwelijks meer uit te oefe
nen valt, omdat regelgeving hen dat be
let. Maar van wie komt dan al dat lekkers?
Fietsend door het duingebied bij De Koog
zien we een vakantiepark van een grote
landelijke onderneming. Retro-architec-
tuur en niet Texels in een kwetsbare dui
nomgeving. Een golfterrein. De TESO laat
een nieuwe grotere veerboot bouwen. Er
ligt een gigantisch cruiseschip op de rede
van Texel met 516 passagiers, die het ei
land aandoen. Dit wijst alles op schaalver
groting.
De Texelse Courant: 'Het ontwerp bestem
mingsplan voor het buitengebied heeft
maar liefst 390 zienswijzen opgeroepen.'
Als agrariërs noodgedwongen hun agrari
sche bestemming moeten opgeven, kun
nen zij prima hun boerderij ombouwen
voor bijvoorbeeld logies, kamperen bij de
boer, zorgboerderij of paardenbedrijf. Im-
lige boodschap dat hij darmkanker had. Ik
ging na de operatie naar Zeeland, zat met
hem te praten in de tuin, een stoma, kilos
lichter, het ging aan mijn hart. De sterke
snelle fietser, mijn grote broer was een
schim. Je wilt een daad stellen. Mijn va
der, mijn neef, vriendinnen, patiënten, 24
namen op mooie gezochte Texelse stenen,
langs ons strand, gingen in de rugzak mee
naar boven. Volgende week gaan op 5 en 6
juni weer vele fietsers, ook Texelaars, om
hoog, sommige zelfs zes keer. De top be
reiken op 1800 meter is een allemachtige
strijd, een klus dat kan ik u verzekeren.
Mijn broer zei: 'Dat ga je niet halen zus.'
Maar opgeven is geen optie.lk telde de
haarspeldbochten, ging regelmatig staan
om liters te drinken, op adem te komen,
en moed te verzamelen. We werden door
massa's toeschouwers de Nederlandse
berg opgestuwd, de steile wand, met die
pe afgronden hebben we beklommen, je
wilt voor iedereen een morgen, zeker voor
je broer, en het lijkt wel of je extra kracht
krijgt om dan die draak te verslaan. Ik
hoop dat u gul geeft, dat de fietsers nog
meer ophalen, dan de 25 miljoen die wij
met z'n allen in 2011 hebben vergaard. Ik
zal stil staan bij de Texelse namen op de
Texelse stenen, mijn broer is weer kalm
aan begonnen met fietsen. Hopelijk is dat
in de toekomst voor alle kankerpatiënten
weggelegd. Zeker geen kalme reis, maar
wel weer een veilige thuishaven...
Jozien
mers ruimtelijk verandert er niets en er
kan een eerlijk inkomen worden gegene
reerd.
De Wet algemene bepalingen omgevings-
recht (Wabo) regelt de omgevingsvergun-
ning. Deze Wet heeft tot doel het aantal
wetten en regels op het gebied van de
•fysieke leefomgeving flink te verminde
ren en te verbeteren, die leidt tot betere
dienstverlening aan bedrijven en bur
gers, minder administratieve lasten voor
bedrijven en burgers, kortere procedures
en voorschriften die op elkaar zijn afge
stemd. De Wet is deregulerend, dus lan
delijk. Texelse burgers en bedrijven mer
ken nog onvoldoende dat de regeldruk
afneemt. Het besluit over het nieuwe be
stemmingsplan Buitengebied is nog een
week opgeschoven en staat nu gepland in
een extra raadsvergadering die woensdag
12juni wordt gehouden.
Ik wens het gemeentebestuur veel wijs
heid om het plan zo aan te passen, dat het
mogelijk wordt voor de Texelaars om goed
in hun levensonderhoud te kunnen voor
zien en dit niet alleen aan grote landelijke
en Europese bedrijven te gunnen.
Henk Koopmans,
Oostzaan
Bremakker
Met plezier staan wij nu al jaren op cam
ping De Bremakker, vroeger met de tent,
maar nu zijn wij al weer enige tijd de
trotse bezitter van een chalet op het Ak
kerveld. Wij hebben jaren op de wachtlijst
gestaan en hoewel er op andere parken
ook mogelijkheden waren, hebben we
toch met geduld gewacht op onze hui
dige plaats. Namelijk een ruim opgezette
plaats in prachtige natuur, echt een unie
ke stek.
Onze verwachting was dat het lege ter
rein naast ons inmiddels ook bewoond
zou zijn, omdat wij bekend waren met de
huidige plannen van de familie Koning.
Iets waar wij ons totaal geen zorgen over
maken want wij hebben aan onze eigen
plek gezien hoe mooi het gaat worden.
Als trouwe Texelgangers hebben wij, on
der andere in deze krant, wel kunnen vol
gen waarom de plannen nog steeds niet
gerealiseerd zijn, maar begrijpen doen
we het nog steeds niet. Natuurlijk vinden
wij als bezoekers ook dat het eiland mooi
moet blijven en niet te druk moet wor
den. Echter overal zien wij kleine mini-
campings zonder boomsingel, megastal-
len, bungalowparken als eenheidsworst
en ga zo maar door. Maar als je naar De
Bremakker kijkt zie je met moeite een
schim van chalets in de natuur. Een prach
tige camping.
Natuurlijk zit ook wel een stukje eigen
belang bij deze ingezonden brief. Ook wij
snappen dat als de uitbreidingsplannen
niet doorgaan, er een grote kans is dat de
mooie waterpartijen verdwijnen wegens
ruimtegebrek. Wij kunnen er niet bij dat
door vage regeltjes straks iets dat mooi is,
minder mooi gemaakt moet worden. Dat
zou toch Texel op zijn smalst zijn.
Wij hopen in ieder geval nog jaren van
onze mooie plek te kunnen genieten en
met ons vele anderen. Gewone campings
zijn er al genoeg.
Familie Eerenvelt.
Loods
Gefeliciteerd! De school gaat jammer
genoeg dicht, maar dankzij het Wadden
fondsgeld zal Den Hoorn toch weer gaan
bruisen. Het wordt daar nog heel druk.
De Hoornders gaan gasten leiden naar
een nog niet bestaand schapenmuseum,
wollig en mekkerend, naar een nog te
bouwen loodsbaken met periscoop, naar
een al gerealiseerde maar voor de scheep
vaart helaas onbruikbare havensluis mid
den in het boerenland, en op de top van
een nieuw op te werpen duin dat daar
op die plek ooit al lag. Toch heb ik wat
prangende vragen. Wat is een natuurlijke
strandopgang? Word je daar door de ijve
rige stienepikkers over de zeereep op het
strand gegooid of zo? Hoe vul je een veer
haven landschappelijk in? Kan de boot er
daarna nog wel behoorlijk aanmeren? En
wat vindt de TESO daar dan van? En het
dorpsplein, dat is naar mijn idee al be
hoorlijk volgeplempt door Inn de Onip.
Is tussen de plantenbakken, rottende
pompoenen en Parijse tafeltjes nog wel
plaats voor een ingevuld landschap? En
die windmolen, die had zeker op de Rom
melpot moeten komen te staan? Die ging
zeker niet door omdat zeer daaropteuge
waren?
Woel muis
Zebra?
Tijdens ons rondje hoorde ik mijn baasje
zeggen: 'He, een zebra?' Ik dacht, wat
leuk, een ezel met zwarte en witte stre
pen, maar nee hoor, volgens de baas is
het iets anders. Het zijn witte strepen op
zwart asfalt en als je als voetganger (twee
voeten) aanstalten maakt om daar over te
steken, moeten de auto's je voorrang ver
lenen. Heeft iets te maken met veiligheid,
zegt mijn baasje. Ik kon in ieder geval
weer iets nieuws leren. Dat was voor mij
niet zo heel moeilijk. Ik wacht altijd op de
stoep op het commando 'over'om over te
steken. Voor mij, als viervoeter is dat geen
probleem. Nu zijn er laatst nog twee ze
bra's bijgekomen, die zijn iets moeilijker,
want de stoep is ook ineens plat gewor
den. Er zijn ook nog nep-zebra's, maar die
heten volgens de baas verkeersremmers.
Slim als ik ben, heb ik dat natuurlijk heel
snel door. Ik heb alleen gemerkt dat au
tomobilisten dat nog steeds heel moeilijk
vinden, zo'n zebra. Ze denken dat ze gas
moeten geven om er zo snel mogelijk
voorbij te komen. Lekker veilig? De politie
zou hier eens bij moeten staan, dan ver
dienen ze er goed aan, want het kost wel
€340,- als je geen voorrang verleent.
Dus aan al die mensen in de auto zou ik
willen zeggen, pas op bij een zebra, er
kunnen tweevoeters maar ook viervoe
ters oversteken.
namens Rainbow von Schloss Bladen
horst (viervoeter),
Nora Bekking.
Bestemmingsplan
Vorige stelling:
Heeft de gemeenteraad volgens u vol
doende tijd, kennis en kunde om goed te
kunnen oordelen over de zienswijzen over
de bestemmingsplannen Buitengebied
en De Koog?
aantal stemmen: 251
Nieuwe stelling:
Moet de gemeente €90.000,- beschikbaar
stellen voor het opknappen van de scha-
penboet bij Kotex?
IWAT IK ZEGGEN WOU
ENGELSE INVASIE
OP VLIEGVELD
Pakt-fractie benadert Rijkswaterstaat:
Veerboot moet weer
toegankelijk worden
voor minder validen
Ook het bezoek van veertig Engelse vliegtuigen, op doorreis naar Borkum, was op
voorpaginanieuws.
doen beroep
erde Staten
