s. blakborn:
veertig jaar
ijsbereider
voordeel
vlakbij
panky
Iwr 98*
nl.
w
vviiixi
\bikuiüfornta$oep\
Vlees
Aarbonzfc
kilo «oorden #2$
k ilo Suiker
Vleeswaren Groente Fruit
MbessenijSs\
per /so grum
Sperttbotim f
Bomipokket^
Ocupn polmolive shampoo
P"klassie
ih nu t.fïO
pskBrintz
139 NU 119
funefULBrt yod*t**ht* IEdammer
/«ÓP J 9ieck]bTlO,8S
Amstelbter
JZauaria, biet
i% fles Arfjf
limonade siroop a
■fleS 13J
Herscbi
MobOj odekock^n
14S-tuhpe^P"^^
101
Pr looffranh+V
Scbouüiur
sleehts 0O'
pe^r kjrcufc QjQjy
slexhtf
!K
Sl'lil"
1/00/"
■ij ■nrmiraiiral^l (l/g iotrelWPtjtS
[P V 4,88voorffiXfl lisWr 05'^ I
1 na vwr Zfv;
perfUï 73
ttoer ^i*ct
4- ftttctken sleditf^!0
9 £"00fW»
Westerweg 316 - hoek Ewislaan
Uw boodschappen gratis thuis
k
23 JULI 1975
II I
$00
Fietsen weggenomen by
„Het Baafje"
Het is weer zover
DE TUIN, UW TROTS,
IN FOTO'S
V -- I
i
'l
'■lil
4
m
UITKIJKPOST
Hoe wordt iemand ijsbereider? En
waarom? Niet altijd doet de mens
zelf zijn keuze. Heel dikwijls zijn het
de omstandigheden, die voor hem
beslissen. Zo ging het ook met de
beer S. Blakborn. Na het overlijden
van zijn vader, die postbode was,
moest hij, de jongste van het gezin,
de taak van kostwinner overnemen.
In de landbouw werd het steeds
moeilijker om geregeld werk te
vinden. Dus moest er iets anders
gebeuren.
In Katwoude woonde een zwager, die
ijsbereider was. Het leverde niet
voldoende op om het gehele jaar van
televen. De belangrijkste inkomsten
moesten uit de boerderij van de
zwager komen. De ijsverkoop
betekende een prettige bijverdienste.
Op het erf van de boerderij was
ruimte voor 80 zitplaatsen. De
mensen uit de omgeving, vooral ook
uit Volendam kwamen op zomerse
zondagen naar de boerderij
wandelen, kochten daar een ijsje,
waarvan ze op hun gemak konden
zitten genieten.
Toen de jonge S. Blakborn zijn vader
als kostwinner moest vervangen,
werd besloten het te proberen in de
ijshandel.
Orie ventvergunningen
Op 30 juli 1935 werden hem drie
ventvergunningen uitgereikt. Hij
mocht ijs verkopen in de gemeenten
Middel ie, Kwadijk en Warder.
Aangezien hij zelf niet over een
Sjsbereidplaats beschikte, mocht hij
de bereidplaats van zijn zwager
Honing gebruiken. Diens naam moest
daarom op de ijskar vermeld worden.
Ja, die ijskar. Blakborn timmerde die
zelf in elkaar, geholpen door Honing,
nu 76 jaar en nog Steeds ijsbereider!
De heer Blakborn weet nog precies
hoeveel het gekost heeft. Voor
f30,— kocht hij een tweedehands
bakfiets. Het benodigde hout veijgde
een uitgave van f 8,25.
De verf kostte f 1,50.
De verdere inrichting: 2 vaten, 2
bussen, 1 schep en 1 lekbakje kostte
r,totaal f 30,— bij de toenmalige
leverancier Jan Land in de Daniël
Stalpertstraat te Amsterdam. De heer
Blakborn weet zich nog te herinneren
dattoen hij met zijn zwager de bak
in elkaar timmerde, een van de
buurtkinderen argeloos vroeg:
„Honing, wordt dat een doodkist?
Nou, een doodkist werd het zeker
niet, het werd een echte ijskar. Met
deze kar begon de heer S. Blakborn
als kleine zelfstandige ondernemer ijs
te verkopen. Zelf gemaakt ijs.
Door de zure appel heenbijten
„Eerlijk gezegd," vertelt de heer
Blakborn, begon ik er met tegenzin
aan."
In die dagen stond het ventersberoep
niet bepaald in hoge ere.
„Je liep met negotie en dat stond
bijna altijd' gelijk met bedelen. Het
ijsbelletje, waarmee je de aandacht
van het publiek moest trekken, was
voor mij een soort bedelbel."
De eerste dag was heel moeilijk.
Daarna wende het. Vooral toen
bleek, dat de ijsverkoop niet zonder
succes verliep. Warme zondagen
waren goed voor twee bussen ijs. Bij
minder mooi weer was één bus
voldoende. Dat bleef een gok want
de mix voor het ijs van zondag moest
op zaterdagavond worden gekookt.
Op dinsdag was er marktdag in
Purmerend. Daar viel meestal een
aardig daggeldje te verdienen, zelfs
ondanks de handicap, dgt de
veemarkt verboden terrein was voor
een ijskar. Om hygiënische redenen.
Oe keurmeesters van de
Keuringsdienst van Waren namen
toen nog geen monsters mee ter
onderzoek op het laboratorium. Wel
controleerden zij ter plaatse aan de
bar op de reactie van Storch om na te
9aan of de mix wel goed gekookt
was,.
Grote bedragen gingen er toen niet
om in de ijshandel, althans niet
wanneer we de tegenwoordige
maatstaven aanleggen. Het
goedkoopste ijsje kostte 1 cent, het
duurste een dubbeltje.
In de zomer kon je er de kost mee
verdienen, 's winters moest je alles
aanpakken, wat het ook was, om het
hoofd boven water te kunnen
houden.
Oorlog stak spaak in het wiel
Tot 1942 ploeterde Blakborn op
deze manier door. Toen moest hij
ermee stoppen wegens gebrek aan
grondstoffen. Tot 1947 lag zijn
ijsbedrijfje stil.
De oorlogsjaren waren heel moeilijk,
zeker voor de heer Blakborn. Hij
vindt het niet nodig er veel ophef van
te maken, zichzelf op de borst te
slaan. Hoogstens wil hij kwijt, dat de
bezetters hem niet met rust lieten en
dat hij de kampen in Amersfoort en
Vught maar al te goed heeft leren
kennen. Hij heeft het overleefd.
In Middelie, in een schuur naast het
pand Dorpsweg 143 vestigde hij zijn
eerste eigen consumptie-ijsbereid-
plaats. Dat geschiedde op 18 maart
1947. Eerst dreigden er wat
moeilijkheden. De gemeente wilde
geen bouwvergunning afgeven. Die
kwam er pas nadat de Keuringsdienst
van Waren gezorgd had voor een
urgentieverklaring.
Blakborn kreeg toen zelf een
suikertoewijzing. In die tijd mocht
men geen melk met vet gebruiken
voor de ijsbereiding.
Door bemiddeling van zijn zwager
betrok Blakborn melk van de
melkfabriek in Middelie. De wafels
kwamen van de firma Jan Land.
Met de hand ijs draaien
Door hard werken slaagde het
echtpaar Blakborn (getrouwd in
1943) erin het ijsbedrijf van de grond
te krijgen.
Destijds, toen Blakborn nog ijs
maakte bij Honing stond de ijsmachine
buiten op een betonnen plaat. Er
werd gewerkt met een Husqvarna
machine, die met de hand gedraaid
moest worden.
Het apparaat bestond uit een houten
kuip, gevuld met ruw ijs en zout. In
die kuip stond een zinken bus, aan de
binnenzijde vertind, waarin het ijs
gedraaid werd. De mix kookte men
in hoeveelheden van 10 liter in een
grote pan.
Toen Blakborn in zijn eigen
bereidplaats begon te werken, moest
hij eerst ook nog met handkracht
draaien.
Later kocht hij een Limbeek
ruwijsmachine met een inhoud van
20 liter, die met behulp van een
motor werd gedreven.
Voor de kermis in Oosthuizen moest
men rekenen op 2 bussen ijs.
Na de Tweede Pinksterdag werd
's nachts ijs gedraaid voor
Pinkster-drie in Purmerend, waar de
verkoop al vroeg begon.
Ook aan huis werd ijs verkocht. Voor
de deur stond een houten
conservator met zinken binnenbus.
Bovenop de deksel lag de bel.
Klanten die ijs wilden kopen luidden
de bel, waarna mevrouw Blakborn
naar buiten kwam om de verlangde
hoeveelheid uit de bus te scheppen.
In 1947 kwam er een tweede bakfiets
bij voor een andere ventroute.
Zoetwaren kon men nog nauwelijks
kopen in die tijd, ijs was daardoor
een veelgevraagd artikel.
In het Heilose bos
In 1948 werd van de heer De Boer
een vaste standplaats in het Heilose
bos overgenomen. De heer De Boer
had deze standplaats gedurende 40
jaar geëxploiteerd en vond het toen
welletjes. Hij verkocht er zijn eigen
ijs. Op deze standplaats wordt nu dus
al 66 jaar ijs verkocht.
Voor f 1.200,— kocht de heer
Blakborn een oude auto, waarmee hij
in het seizoen dagelijks naar het bos
reed. Hij vertrok met een volle
radiator, die 's avonds opnieuw
gevuld moest worden om de terugreis
te kunnen volbrengen.
Op 23 maart 1950 kon de familie
dank zij woningruil naar Heiloo
verhuizen. De oorspronkelijke
standplaatswagen (op twee wielen)
werd toen vervangen door een vaste
kiosk.
Thans is er een ventwagen voor in de
plaats gekomen, daartoe gedwongen
door het euvel van de veelvuldige
nachtelijke inbraken.
In een ander pand
Een grote ommekeer in het bedrijf
van de familie Blakborn kwam in
1952, toen in Heiloo op nummer 8
aan de Raadhuisweg een woonhuis
werd gekocht.
In het voorgedeelte kwam een
ijssalon, daarachter de bereidplaats.
De Keuringsdienst van Waren
verleende toestemming om in de
salon ijs te bereiden. Dit geschiedde
door middel van een bokvriezef met
pekelbad. Het assortiment werd
uitgebreid met knakworst, kroketten
uit blik, limonade en snoep.
Mevrouw Blakborn bereidde een en
ander in twee piepkleine friteuses in
de woonkeuken. Omstreeks 1955
dwong de vraag van het publiek ook
patates frites te verkopen. Die bakte
men zelf voor met geen andere
apparatuur dan dezelfde twee
friteuses. He.t bedrijf groeide echter.
Na vier verbouwingen is het hele
pand thans voor het bedrijf in
gebruik. De familie Blakborn woont
thans elders in Heiloo.
Familiezaak
Drie zoons van het echtpaar werken
nu mee in de zaak, die vier firmanten
heeft. Het werk verdelen zij
onderling.
IJs, frites en kroketten produceert
men zelf. Er is een ruime
werkkeuken. In de cafetaria annex
ijssalon is altijd publiek aanwezig.
Na 8 jaar achtereen alle dagen
geopend te zijn geweest, heeft het
bedrijf nu op donderdag een vaste
sluitingsdag.
De openingsuren zijn van 11 uur
's morgens (voorheen half negen) tot
12 uur 's avonds.
Vraag je de heer S. Blakborn (61),
die kan bogen op een 40-jarige
ervaring als ijsbereider, wat volgens
hem de grondslagen zijn om een
bloeiende zaak op te bouwen, dan
zegt hij zonder te aarzelen: netheid,
vriendelijkheid en eerlijkheid.
Waar hij dan meteen aan toevoegt: en
lust om te werken. Voor hem geen
geheim, want hij werkt al vanaf zijn
14e levensjaar.
Met toestemming van de uitgever
B.V. ,,'t. Koggeschip" te Amsterdam
overgenomen uit „De Conservator",
officieel orgaan van o.a.
De Unie van IJsbereiders.
KMMD0RP
ga maar na
leverkaas
Dp laatste dagen zijn een aantal fiet
sen weggenomen bij het zwembad
""ft Baafje". Ze waren niet afge
sloten
\.s. zaterdag begint de
ierdaagse kermis
"et is woei z<> ver! Aanstaande za-
'rrdiig. lit; juli. begint de jaarlijkse
kei mis die op dinsdagavond, 2!) juli.
duif Ken kermis met ruim vijfeli-
kriiltig attrakties. riek wat wils. De
keiajvis wi.reit weer gehouden op het
'"'ITI'IN aan de Westerweg. ongeveer
'egonlcK er de Zeeweg. In de komende
'''■.vu zal het deel van de Westerweg.
kissen de Vladerackenlaan en de
/'Vwog, vu,a doorgaand verkeer wor-
«ftfeesj. it en
Wie is er niet trots op het resultaat
van zijn tuin-arbeid? Wanneer de
bloemen zich dan eindelijk in volle
pracht tonen, zouden we dit in foto's
willen bewaren. Maar hoe leggen we
dit netjes vast? Hierbij een paar nut
tige aanwijzingen.
Voor de zeer laag bij de grond bloei
ende bloemen kan de camera het
best recht naar benoden gericht ge
houden worden voor een „vogelvlucht
opname". Wanneer we een grote
bloem tegen de achtergrond van de
lucht willen fotograferen houden we
de camera zo laag mogelijk en rich
ten hem naar boven. De achtergrond
moet zo lustig mogelijk gehouden
worden. We kunnen een beet je helpen
door een groot vel blauw papier ach
ter de .bloesem te houden. Waarmee
w e de lucht nabootsen.
We kunnen het contrast van kleur
rijke bloemen vergroten door ze te
fotograferen tegen een donkere ach
tergrond van gebladerte of een boom
stam. Wanneer de zon door de bloe
sem heen schijnt, tonen ze hun mooie
structuur.
We kunnen de dauw nabootsen door
de bloemen te bespuiten met een
plantenspuit.. Hen plaatselijke regen
bui is snol gemaakt door iemand die
een gieter boven de bloemen laat
leeglopen, terwijl de foto gemaakt
wordt
In veel opzichten zijn snijbloemen ge
makkelijker te fotograferen omdat zij
tot boeketten kunnen worden samen
gevoegd en omdat /ij niet aan één
plaats gebonden zijn. Wanneer we
gebruik maken van de automatische
Kodak fristamatjic camera kunnen we
zelfs iange .belichtingstijden maken.
De camera past zichzelf bij het lieht-
nivoau aan. In dat geval wordt de
camera op een statief geplaatst en
met een draadontspanner bediend.
We kunnen ook een zeer aantrekke
lijke compositie maken door het boe
ket. in een vensteropening te plaatsen.
1 Iet binnenvallende licht zal de hel
dere kleuren van de bloemen verlich
ten. Wanneer we echter bloemen met
pasteltinten fotograferen kunnen we
de opname beter in de schaduw ma
ken of in een raam aan de noordzijde
van het huis.
Kventueel kunnen we de bloemen
pracht vergroten door de bloemen
voor oen spiegel te fotograferen. Om
te voorkomen dal we onszelf en de
camera mee-fotograferen gaan we
enigszins schuin voor de spiegel staan.
De foto's kunnen we op velerlei wijze
gebruiken, 's Winters kunnen we ons
interieur ermee opsieren en ook kun
nen we ze gebruiken voor liet maken
van nieuwe tuinplannen voor het vol
gende jaar.
I
'1
1
I
KAAND0RI
P SU
PERMARKT
Nii
j
'4
