RADAR95
Wetenschap en techniek
in 'populaire boeken'
Hoe gaan we om met wetenschap?
Het einde was vier maal
zoek bij Falkland Toneel
Gré van Halm krijgt lintje voor
40-jarig lidmaatschap van de HOV
M
Gewenst drukwerk
Rommelmarkt en
fancy-fair in De Loet
Geslaagd
C.D.A. - Info-uur
Stand
van zaken
inde
etensphap
Heilooër Bridgeclub
Peulvruchten:
ouderwetse lekkernij
Cursus Origami
Herfstbeelden
De Vroegte Wint
Damclub Heiloo
PAGINA 6
UITKIJKPOST 19 OKTOBER 1994
Op de klep van mijn brievenbus is
geen sticker geplakt tegen onge
wenst drukwerk. Niet dat ik te lui
ben om in het gemeentehuis zo 'n
sticker af te halen, maar ik wil ge
woon alles ontvangen. Een lege
brievenbus geeft me een verlaten
gevoel. Maar dat gebeurt zelden:
brieven, rekeningen, kranten, fol
ders, tijdschriften en weekbladen,
dag in dag uit buit in de bus. En
bij de tientallen folders, die weke
lijks in mijn bus belanden, zitten
er altijd wel een paar, die geld
kunnen opleveren. Staatsloterij,
bingo, Duitse lotto: noem maar
op. De organisatoren steken el
kaar naar de kroon om zichzelf
aan te prijzen. Dankzij al die
kansspelen ontdek je hoeveel goe
de doelen er zijn. Maar de meeste
deelnemers zullen toch aan maar
één goed doel denken: hun ban
krekening, waarop straks de enor
me hoofdprijs gestort zal worden.
Zo tegen hei eind van de maand,
wanneer de bodem van mijn
schatkist in zicht komt, zit ik wel
eens over zo'n loterij te dagdro
men. Dan win ik bijvoorbeeld ze
ven miljoen gulden en bedenk hoe
ik dat geld allemaal zal besteden.
Natuurlijk geef ik enorme som
men weg. Familie en vrienden met
zware hypotheeklasten, verenigin
gen die leuke dingen willen orga
niseren maar het financiële risico
niet aandurven. Een paar miljoen
is zo opgemaakt, daarvan ben ik
overtuigd. Als een weldoener, een
moderne Maecenas, stel ik dan
gelden beschikbaar. En dat bij
voorkeur in volledige anonimiteit.
Het opgefokte circus, de belache
lijke stoelendans van 'Zie mij nu
eens fijn geld gevenstuit me
steeds weer tegen de borst.
Misschien sticht ik ook wel een
speciaal fonds van nog eens een
paar miljoen. Uit de jaarlijkse
rente daarvan kunnen steeds nieu
we initiatieven ondersteund wor
den. Een bijzonder concert op de
speelweide in het Heilooër Bos
lijkt me wel wat: dat gebeurde
vroeger ook. De inrichting van
een clubhuis of wijkgebouw, de
organisatie van een groots sporte
venement, een dorpsfeest voor alle
en alleen maar kinderen in Hei-
loo. Er zijn genoeg dingen te be
denken waarvoor de financiële
middelen ontbreken of waarvoor
de gemeenteraad niet kiest, omdat
het onderhoud van wegen en ri
ool, het verplaatsen van een boom
of de aanschaf van een nieuwe
computer van groter belang geacht
worden.
Maar goed, de schenkingen en het
fonds ten spijt, ik hou nog altijd
een enorm bedrag over van mijn
prijs. Dat kan je wel op de bank
zetten en de rest van je leven ren
tenieren, maar volgens mij is geld
niet iets om zo lang mogelijk te
bewaren. Geld moet rollen en wie
mij kent, weet dat ik met het uit
geven van geld weinig moeite heb,
ik vind het heerlijk. Bovendien
voel ik er weinig voor om te leven
op zo'n smalle basis als die van
de rente van het geluk. Je rekent
jezelf rijk en bent er de rest van
je leven mee bezig om rijk te blij
ven. Nee, als ik op die manier de
tijd die me gegund wordt moet
doorbrengen, dan mogen ze al dat
geld houden.
Niet oppotten en dus moet ik geld
spenderen, uiteindelijk zal ik ook
maar iets voor mezelf aanschaf
fen. Een huis kopen. En omdat je
toch geld genoeg hebt, kan je het
huis van je dromen kopen, het la
ten verbouwen en inrichten zoals
je wilt enzovoort. Je bent in ieder
geval niet afhankelijk van de
bouwplannen in Ypestein. Daar
wordt mondjesmaat gebouwd als
je het vergelijkt met de vele wo
ningzoekenden die de gemeente
telt. En wat er gebouwd wordt,
tja, daarover heb ik al heel wat
monden horen spreken en bepaald
niet uitgelaten, blij of enthousiast.
In mijn dagelijkse *omgeving wil
len de meeste lieden toch bij voor
keur een normale woning, in een
rij, wellicht met de mogelijkheid
om er een garage bij te bouwen.
Geen appartementen van twee ton
of meer, geen herenhuizen voor
het dubbele bedrag. Ik hoef me er
met mijn loterij-miljoenen niet
druk om te maken.
Het wordt een huis om in te dwa
len. Aparte kamers om te lezen, te
schrijven, te schilderen. Een keu
ken gelijk die van een luxueus
restaurant. Badkamers, slaapka
mers, gangen, trappen en een gro
te hal voor de (vanzelfsprekend)
wekelijkse feesten. Een klein
kasteel met rondom een pracht
van een tuin en daarin weer een
garage, een extra atelier en een
tuinhuis als gastenverblijf. En om
dat alles heen bouw ik een hoge
muur. Want zulke woonpaleizen
moet je beschermen tegen onge
wenst bezoek. Een vermogen
besteed ik aan veiligheidssystemen.
Wie bij mij op bezoek wil komen
heeft een pasje met een PIN-code
nodig om de toegangspoort te
openen. Jeminee, wat zal ik ge
lukkig zijn in mijn nieuwe huis!
Het droombeeld lost gelukkig snel
genoeg op, ik knipper eens met
m'n ogen en kijk om me heen. Ik
zie de kapotte bank, het zelfge
maakte bureau, de planten en m'n
boeken. Alles onder handbereik.
Ik heb geen plattegrond nodig om
een keukenmesje te vinden. Ik
hoef niet te schrikken van onbe
kende geluiden uit de oostelijke
vleugel, waar het kleine museum
is ingericht. Ik heb geen mensen
in dienst om er dag in dag uit
voor te zorgen dat het huis glimt
en blinkt. Ik bekijk m'n banksal
do en zie dat ik nog een paar pot
ten verf kan aanschaffen deze
Ynaand. Ja, laat ik de slaapkamer
maar eens schilderen, dan is de
helft van m 'n huis precies zoals ik
het hebben wil. Wellicht kan ik
over een maand of twee de woon
kamer doen.
En tussen al die folders in m 'n
brievenbus zitten gelukkig ook de
krantjes van doe-het-zelf-markten.
Ik blader en vind de materialen
die ik kan gebruiken. Stel je voor
dat ik een sticker op de brieven
bus zou hebben om de folders te
weren. Dan had ik toch mooi m'n
dagdroom gemist en was het
besluit om te gaan schilderen niet
genomen. 'En hoe zit het dan met
het milieu?' zullen de tegenstan
ders van door hen niet gewenst
drukwerk roepen. Ik heb daar na
tuurlijk wel een antwoord op,
maar wie zal geloven wat ik be
weer? Zolang een groot deel van
de dagelijkse boodschappen nog
in plastic wordt verpakt en de ge
scheiden inzameling van plastic
nog niet of nauwelijks bestaat,
durf ik te zeggen dat ik het niet
slecht doe in m'n kleine huis
houden.
Ik verdraag de stank van rottend
GFT-afval in de doorweekte pa
pieren zak in het groene afvalbak-
je, gebruik de plastic zakken uit
winkels voor mijn grijze bakje in
huis. De kast onder de trap is een
centrum voor het scheiden van af
val. Dözen voor papier, glas en
hard plastic. In bescheiden kring
heb ik al naam gemaakt als
groentepotten-verzamelaar, waarin
ik onbespoten produkten uit m'n
moes' tuin op azijn zet: vier lege
potten brengen, één volle terug;
het huis puilt uit, ik kan jaren
vooruit. Kleren draag ik helemaal
af, waarna de stof als poetsdoek
of verf lap z'n laatste dagen slijt.
In een la heb ik minstens drie kilo
lege batterijen liggen van de afge
lopen jaren en op zolder bij bena
dering tien paar oude schoenen,
die ik maar niet in de grijze bak
durf te mieteren. Ik belast het mi
lieu buiten de muren van mijn
huis minimaal, bezit geen auto of
tuin. Mag ik, dit alles overziend,
dan alsjeblieft het door anderen
ongewenst verklaarde drukwerk
blijven ontvangen?
HEILOO - Op zaterdag 22 oktober is er
van 10.00 tot 16.00 uur in zorgcentrum
De Loet weer een grote fancy-fair en
rommelmarkt. Honderden koopjes, zo
als boeken, kleding, meubels, gordijnen
en handwerken, worden aangeboden.
Het rad van avontuur draait de hele dag
en er zijn allerlei nieuwe spelletjes.
Daarnaast wordt natuurlijk gezorgd
voor koffie, thee, poffertjes, Hollandse
nieuwe en diverse andere hapjes en
drankjes. De opbrengst van deze activi
teit is bestemd voor de Loet-bus.
HEILOO - Onze plaatsgenoot J.H.
Rooker is aan de universiteit van
Amsterdam afgestudeerd als doctoran
dus aan de faculteit voor pedagogiek.
HEILOO - Wij hopen dat u, ondanks
alle ongemakken vanwege de verbou
wing, nog de ingang van het Open Huis
kunt vinden. Want daar zitten donder
dagavond 20 oktober van 19.30 tot
21.30 uur weer een aantal C.D.A.-
raadsleden die u graag te woord willen
staan. Wij horen graag van u, als indivi
du of als vertegenwoordiger van een of
ander georganiseerd verband wat u aan
op- en aanmerkingen, ideeën of anders
zins te vertellen heeft aan de politiek. U
heeft geen boodschap aan de politiek?
Wij wel aan u! Inlichtingen: E.
Schoutsen-Bolten, tel. 334319.
'Uwmim Kraw» i> Ar mmsrt »*t«« «MMtlijfcv
krnwvwm: hij «Swwt «m (mtk vo< «wt Wrikt.
lamb»* - «etrowma* t*oar%l - tutkmi wmrit InfetaMW
w (MtwxkuiMh- CR <fe fiJjinWt «ttuutlinxUpro
M(j 4* kam «ad» W» *r v» ««WW»
«h Mwmft ïtoMrir. r« fea«e
kmtüwfe kamnen urm
mratnHt contact
HEILOO - De maand oktober staat in
de huizenbranche in de meest ruime zin
van het woord al een aantal jaren in het
teken van wonen. Maar ook de wereld
van de wetenschap en techniek schenkt
al heel wat jaren extra aandacht aan
hun werkterrein in deze maand van het
jaar. Weliswaar was het vorige week de
precieze themaweek, nog tot eind okto
ber «is er op velerlei terrein extra aan
dacht voor wetenschap en techniek.
Bijvoorbeeld in de Uitkijkpost, waar
een wetenschapper vertelt over zijn
werk bij het ECN te Petten. Maar ook
bij de boekhandel is het goed toeven bij
de speciaal ingerichte tafels met
populair-wetenschappelijke uitgaven.
Bijvoorbeeld bij Boekhandel Deutekom
aan de Heerenweg in Heiloo.
Iedereen die zichzelf vragen stelt over de
wereld om ons heen, is in feite bezig met
het beoefenen van wetenschap. Een we
reld zonder wetenschap en techniek is
eigenlijk niet denkbaar. Het jaarthema
effectenbeurs, de nieuwe democratie,
taalgehiemen, de holocaust, oosterse fi
losofie, de electronische snelweg, entro
pie enzovoort.
Lawrence M. Krauss: Het geheim van
de natuurkunde. Lawrence Krauss is de
meester van een uiterst moeilijke kunst
vorm: hij schreef een boek vol met leu
ke, makkelijk leesbare en - verrassend
genoeg - geheel correcte informatie over
natuurkunde en de manier waarop na
tuurkundigen werken. Hij geeft de lezer
echt inzicht in de diepgang van grote
geesten als Galileo, Maxwell, Einstein
en Bohr. Een boek van hoge kwaliteit.
Deze drie en vele andere populair-
wetenschappelijke uitgaven vindt u na
tuurlijk bij de boekhandel.
HEILOO - Nu de onderlinge competitie
van D.C.H. nog in een vroeg stadium
verkeert is het nog uitermate drtik bij de
bezetting van de felbegeerde eerste
plaats. Er is sprake van filevorming en
daar kwam ook in de vijfde ronde geen
echte verandering in. Ditmaal streden
de heren Cor van Lieshout en Frans
Schouten voor het lijstaanvoerder
schap. Eerstgenoemde, die goede en
slechte jaren afwisselt, legde de proble
men reeds na een gedegen opening op
het bordje bij zijn opponent. Deze, ge
pokt en gemazeld in het vak, kreeg via
kundig schuifwerk vaak nog een poot
tussen de deur. Toch kreeg van Lies
hout zijn tegenstander langzaam in een
wurggreep en pakte even later knap de
volle buit.
De regerend kampioen van de tweede
groep Martin Houtenbos stond na vier
rondes nog droog. Dat was voor deze
bloemen- en plantendeskundige om
nachtmerries van over te houden. Tot
zover kwam het niet want Houtenbos
smaakte eindelijk het zoet der overwin
ning tegenover de taaie Piet Heyne, die
ondanks heldhaftig tegenspèl in de zeer
spannende tijdnoodfase het verlies van
twee schijven niet meer te boven kwam.
De uitslagen waren: C. v. Lieshout-F.
Schouten 2-0, N. Ursem-R. Koch 1-1,
R. de Boer-C. Bijwaard 1-1, M. Out-L.
Koersen 2-0, P. Heijne-M. Houtenbos
0-2, J. Kraakman-N. Ligthart 0-2.
HEILOO - Uitslagen dinsdag 11 okto
ber: A lijn Boelhouwer-Frugte 61.50,
Moscou-Weehuizen 55.70. B-lijn: fam.
v.d. Laan 60.40, Muller 58.90.
Donderdag 13 oktober: A-lijn: fm.
Neefjes 60.00, Ranzijn-Spruit 56.70 B-
•lijn: Fam. Schreiber 58.90, Jonker-
Vogel 57.30 C-lijn: Koster-Visser 59.40,
v. Haperen-Hurkmans 57.80 D-lijn:
Fam. Moscou 66.10, fam. G. Dijkstra
65.10.
HEILOO - Met peulvruchten kan einde
loos worden gevarieerd. Vooral in ou
derwetse gerechten wordt van deze
erwten en bonen veelvuldig gebruik ge
maakt. Maar ook in gerechten en zuide
lijker oorden laten peulvruchten zich
goed verwerken, bijvoorbeeld in de in
middels bekende chili concarne. In het
authentieke winkeltje Grutterij de Ko
renbloem in Heiloo is een groot en
uniek assortiment van peulvruchten
aanwezig. Hier kunt u uw peulvruchten
op ieder gewenst gewicht laten uitschep
pen. Zelf gekweekte peulvruchten over
treffen qua smaak ruimschoots de in
blik of glas verwerkte soorten.
Al ver voor onze jaartelling werden er
verschillende peulvruchten verbouwd en
gegeten. Dat blijkt uit archeologische
vondsten. Zo ontdekte men niet alleen
in een neolitisch dorp in Zwitserland
(ca. 45oo voor Christus), maar ook in
Burgemeester Nico Schoof feliciteert Gré van Halm met haar koninklijke
onderscheiding.
HEILOO - De Heilooër Operettevereni
ging repeteerde als altijd op donderdag
avond, tot de pauze verliep alles heel ge
woon. Gré van Halm repeteerde samen
met Wim Nooteboom voor de eerst ko
mende uitvoering.
Maar in de pauze veranderde er wat.
Eerst kwamen de kinderen allemaal bin
nen vallen en last but not least de burge
meester met zijn vrouw. In de verbou
wereerdheid van het ogenblik was dat
de jubilaris nog niet zo opgevallen. Van
al die kussen en bloemen van de kinde
ren raak je best een beetje ontroerd.
Veertig jaar lid zijn van een vereniging
is ook niet niks. Maat; dit alles was nog
maar het begin. Burgemeester Schoof
schetste haar lange loopbaan en prees
haar grote inzet, ook toen het allemaal
niet zo goed ging met de HOV. Gré van
Halm stond haar mannetje en maakte
de Operette Vereniging uit Heiloo tot
een van de beste boven het Noordzeeka
naal. Deze prestatie werd beloond met
Egyptische graftomben uit de twaalfde
dynastie (ca. 2400-2200 voor Christus)
en in de ruïnes van Troje resten van ge
cultiveerde peulvruchten. Lange tijd at
men erwten alleen maar in droge vorm.
Verse erwten werden pas in de zeven
tiende eeuw aan het hof van koning Lo-
dewijk XIV als delicatesse gebruikt.
"Peulvruchten" is een algemene bena
ming voor een gewas dat tot de familie
van de vlinderbloemigen behoort. De
zaden groeien in het omhulsel, de zoge
naamde peul. Van sommige verse (on
rijpe) peulvruchten worden zowel de
zaden als de peulen gegeten, (sperzie- en
snijbonen, peultjes) van andere alleen
de zaden (doperwten, tuinbonen). Van
gedroogde (rijpe) peulvruchten gebruikt
men alleen de zaden (bruine en witte bo
nen, spliterwten, linzen en sojabonen).
Kapucijners eet men zowel vers als ge
droogd.
Peulvruchten leveren zetmeel, eiwit, B-
vitamines'en ijzer. Bovendien zijn ze
rijk aan voedingsvezel. De verschillende
soorten leveren ongeveer dezelfde hoe
een Koninklijke Onderscheiding de ere
medaille in zilver verbonden aan de Or
de van Oranje Nassau. Namens de
Boog, bond van Opera en Operette ge
zelschappen ontving van Halm een oor
konde, en Van Beers, alias" Klaas
Klinkhamer" sprak haar in het West
Fries toe en overhandigde de zilveren
speld met robijn. Ook de broer van Gré
van Halm voorzitter van de HOV Frits
Hogerheijde sprak zijn zuster liefdevol
toe. Jij weet het beste uit mensen te
halen". Ook hij prees haar, grote door
zettingsvermogen, met een gezin met
vijf kinderen en een man met wissel
diensten was er altijd tijd voor de HOV.
Namens de HOV overhandigde hij haar
een compleet arrangement voor de
Phantom of the Opera. Van alle koorle
den kreeg Gré van Halm een rode roos
met een ieder persoonlijk een geschre
ven kaartje erbij. Tot slot werd er een
lied gezongen en dat klonk, hoe kan dat
anders, als een klok.
veelheid voedingsstoffen, met uitzonde
ring van sojabonen. Deze leveren meer
eiwit en meer vet dan welke andere peul
vrucht dan ook. Peulvruchten kunnen
zowel in plaats van aardappelen als van
vlees worden gegeten. Ze zijn echter
geen goede vervanging van groente om
dat ze geen vitamine C bevatten.
Los uitgewogen gedroogde peulvruch
ten (verpakt in papieren of katoenen
zak) blijven bij afgesloten, koel, droog
en donker bewaren ongeveer een jaar
goed. Wel moeten ze af en toe worden
omgeschud. Na ruim een jaar wordt de
schil wat harder. Deze "overjarige"
peulvruchten moeten langer weken en
koken.
Bent u nieuwsgierig geworden naar de
ouderwetse smaak van de zelf gekweek
te peulvruchten, kom dan naar de
"Grutterij de Korenbloem" aan de Sta
tionsweg in Heiloo. In dit authentieke
winkeltje wordt u nog op ouderwetse
wijze geholpen. Ook kunt u deze week
gratis recepten krijgen van gerechten
waar peulvruchten in verwerkt zijn.
HEILOO - De maand oktober staat
voor een groot gedeelte in het teken van
de wetenschap. We spraken met iemand
die een groot deel van zijn leven in
dienst stelde van die wetenschap en al 34
jaar verbonden is aan het ECN in Pet
ten, de heer Bert Ordelman.
,,Als ik m'n leven over kon doen zou ik
voor dezelfde studierichting kiezen",
zegt Ordelman. Hij wilde eigenlijk
vliegtuigbouw gaan studeren maar daar
was toen geen geld voor. Toen deed zich
de gelegenheid voor, als stagière, op het
analystisch laboratorium van de univer
siteit in Amsterdam te gaan werken.
Weliswaar in het chemiemagazijn, maar
het was een begin. In die tijd werd een
opleiding gevolgd voor wetenschappe
lijk chemisch analyst.
Toen er een plaats vrij kwam op het la
boratorium als leerling analyst, kreeg
Ordelman de kans als assistent van een
promovendus aan een proefschrift mee
te werken. Na de militaire dienst werd
meegewerkt aan een tweede proef
schrift. Toen het experimentele gedeelte
was afgelopen waren er geen promotie
kansen meer en na nog een maand bij
Philips gewerkt te hebben werd hem ge
vraagd vanwege zijn specialisatie te sol
liciteren bij het E.C.N. Het is 1960.
,,Het aantrekkelijke van het werk bij
het E.C.N. was toen dat je aan het front
werkte, steeds nieuwe projekten onder
zoeken: materialen die geanaliseerd
moesten worden (soms in het geheim).
Er was weinig over bekend en met vijf
man met ieder z'n eigen specialiteit
werkten we daar. Het andere aantrekke
lijke was dat je werkte met de nieuwste
apparatuur om snellere betere en gevoe
liger metingen te kunnen doen", aldus
Ordelman.
Ook hier moesten wepr cursussen voor
gevolgd worden hoe deze materie te ge
bruiken. Het moeilijke was dat je steeds
moest bepalen of hetgene wat je had be
paald ook inderdaad juist was. Andere
laboratoria, in het buitenland waren
met eenzelfde onderzoek bezig. Zo ont
stond een netwerk van samenwerkende
laboratoria.
Milieuonderzoek
Dit heeft bij het ECN natuurlijk een
grote prioriteit. Er is onderzoek gedaan
naar hoe chemische processen verlopen
waardoor je zure regen krijgt. Dit is een
hele wijde discipline geworden.
Men houdt zich druk bezig met de af
valstoffen van de kernenergie. De ken
nis die men hier opdoet wordt weer
gebruikt voor het milieuonderzoek. Een
eerste vereiste hierbij is goed materiaal
(reactor) en goed personeel. Reactoren
afbreken zijn projekten van jaren. Men
is nu bezig dit te onderzoeken.
„Energie winnen is altijd een aanslag op
het milieu", zegt Ordelman. Windener
gie maakt veel lawaai, met de zonne-
energie worden goede vorderingen ge
maakt. Maar al die onderzoeken kosten
veel geld, de industrie krijgt pas be
langstelling als het onderzoek is vol
tooid. De overheid zou die periode
moeten overbruggen, maar er komt
steeds minder geld en zo wordt het een
te lange looptijd voor de industrie.
Maar uit elke negatieve ontwikkeling
komen ook veel positieve dingen voort.
Uit één gram uraan wordt meer energie
gehaald dan uit steenkool (ook slecht
voor milieu). De reactor positief gebrui
ken, in het onderzoek met onder andere
hersentumoren heeft men hiermee al
goede resultaten behaald.
Als werknemer van het ECN is Ordel
man betrokken bij het coating-centre,
dit is een samenwerkingsprojekt tussen
het ECN en GCO (gemeenschappelijke
onderzoekcentrum te Pettten van de
Europese gemeenschap). Het coaten
van verschillende materialen is een
groeiende markt. Hele dunne lagen van
een paar micron voorzien, een materiaal
van een keramische deklaag. Door een
chemische reaktie zet het in gasvorm ge
brachte materiaal zich vast en vormt
dan een keiharde beschermende laag.
Dit wordt onder andere toegepast op
vliegtuigmotoren, gereedschap en onder
andere ook op het plaatje waar de
streepjescode overgehaald wordt. De
laag is zo dun, een duizendste milime-
ter, maar heel sterk.
Computers
Na de aanschaf van een computer
gestuurde röntgenanalysator werd mijn
belangstelling voor computers gewekt,
wat resulteerde in een grote betrokken
heid bij de laboratoriumautomatise
ring. Ik ben daarna software gaan
ontwikkelen voor onder andere isotho-
pen bepalingen en onder andere het be
palen van de ouderdom van gesteente.
Daarna kwam een periode van het op
zetten van een netwerk in het laborato
rium en het vertrouwd maken van col
lega's met hard en software", aldus Or
delman.
Met dit verhaal hebben wij u willen la
ten zien hoe iemand in een bedrijf kan
groeien. Wetenschap saai? Het is altijd
vernieuwend werk, creatief en het staat
aan de wieg van de nieuwste ontwikke
lingen.
HEILOO - Het Nivon Heiloo organi
seert ook dit seizoen weer een cursus
Origami, die start op 9 november. In 10
lessen op de woensdagmorgen, éénmaal
in de veertien dagen in het Open Huis
o.l.v. Joke Mooij, erkend docente aan
gesloten bij de landelijke Origamivere-
niging, wordt u deze vaardigheden
geleerd. Voor de kerstdagen en natuur
lijk verjaardagen alsmede geboorte en
andere gebeurtenissen leert u schitteren
de kaarten maken. Maar ook doosjes,
mobiles zullen in deze cursus onder de
aandacht gebracht worden.
Bij deze cursus hoort een materiaalpak
ket bestaande uit een speciaal lesboek
en een kennismakingspakketje papier
ad 30,00. Kosten cursus: Nivon leden
betalen 66,00; anderen 91,00. U
kunt informatie inwinnen of zich opge
ven bij: Reina Mulder, tel. 072-333127,
of Lineke Muller, tel. 072-334576.
Je ziet ze bijna overal: in het bos,
langs de weg, in de tuin. De pad
destoelen schieten de grond uit en
het zijn niet altijd de grootste exem
plaren, die de aandacht trekken.
Bijvoorbeeld deze plukjes: mis
schien een paar centimeter groot,
kijk maar naar het blad, de
grassprietjes en het kleine besje.
Mooie witte exemplaren, zomaar
ergens bij een woning nabij de Noor
derneg, een lust voor het oog.
HEILOO - Afgelopen zondag vervisten
de heren hun laatste baarswedstrijd van
het jaar om de competitie. De uitslag
was als volgt: 1) H. Haanraads 1450
gram, 2) C. Welp 1200 gram, 3) C. Bak
ker 800 gram, 4) D. Sanches 725 gram.
Zondagmorgen 23 oktober wordt de
jaarlijkse wedstrijd om de W. Mooijbe-
ker vervist in het Noordhollands Kanaal
bij 't Zand. Verzameld wordt zoals ge
bruikelijk bij de brandweerkazerne en
wel om 7.00 uur. Nogmaals willen wij
hierbij een dringende oproep doen aan
de jongere vissers, zo vanaf 18 jaar, om
ook eens gezellig aan zo'n baars
wedstrijd mee te doen met een vaste
hengel. Meerijden is mogelijk, het inleg-
geld bedraagt 5,00. Voor nadere in
formatie en opgave kun je je wenden tot
de heer S. Blokker, tel. 332411, of de
heer P. Welp, tel. 02518 54867.
is 'kleur'. Kleur in onze omgeving is zo
vanzelfsprekend, dat we er bijna nooit
meer bij stilstaan. Toch roept het feno
meen interessante vragen op zoals 'Wat
is kleur nu precies?', 'Zie jij eigenlijk
wel wat ik zie?' en 'Beïnvloedt kleur ons
gedrag?'
Over het thema kleur en tal van onder
werpen uit de wereld van wetenschap én
techniek zijn interessante boeken ver
schenen. We noemen er hier in het kort
een paar.
Herman Pleij: Kleuren van de midde
leeuwen. In dit boekje laat de schrijver
iets zien van de bezetenheid van kleur in
de middeleeuwen. Kleur als teken van
macht en status, als drager van emotie,
als duivels instrument, als bron voor
schildertechnieken en teken van god.
Radar 95: Stand van zaken in de weten
schap. Radar is het nieuwe jaarboek
voor de wetenschap, waarin taal van za
ken op-heldere wijze beschreven wor
den. Enkele onderwerpen: de
HEILOO - Zaterdag 15 en zondag 16
oktober was het genieten voor de jeugd
in theater De Beun. Falkland Toneel
speelde voor vier maal een goed gevulde
zaal een leuk en spannend toneelstuk
voor kinderen: 'Het einde is zoek', ge
schreven door Hetty Kranenburg. Het
idee om de kijkertjes mee te nemen naar
de fantasiewereld van Joyce (Annet
Stam), die zij zelf beleeft tijdens het le
zen van een spannend boek, sloeg
enorm aan.
Er zijn twee vriendinnen Marie Louise
(Caroline Sprenger) en Willemijn (Ans
Popall), de bekakte ouders van Marie
Louise die het veel te veel op prijs stel
len dat hun dochter zich in dure merk
kleding steekt, de heks Kippevel (Nelly
de Boer) die graag met kleine heksjes
werkt, en een tovenaar (Cor Veen) die
niet van een goed eind houdt en de
laatste pagina uit het boek van Joyce
pikt.
De schrijfster van het stuk laat de jeugd
- en hun ouders! - zien dat dure kleding
niet prettig is om eens lekker te ravot
ten. Marie Louise heeft daar schoon ge
noeg van en loopt weg van huis samen
met Willemijn, die wel een paar dagen
mee wil. Zij komen in een groot donker
bos, waar de heks en de tovenaar elkaar
het leven zuur maken.
Als de bekakte, maar nu toch ook ge
schrokken ouders van Marie Louise
(Anneke Keysper en Edo Postma), die
op zoek zijn gegaan naar hun dochter,
ook in het bos verschijnen, wordt het
een heksentoer om de boze tovenaar en
de ouders op andere gedachten te bren
gen. Dat lukt heel verrassend met hulp
uit de zaal.
Met zeven kleine hulpheksen, getooid
met puntmutsen en een echte heksen-
pruik, zorgde heks Kippevel ervoor dat
de tovenaar de vermiste bladzijde weer
tevoorschijn haalde. Daardoor was het
einde niet langer zoek en Joyce kon
haar verhaal uitlezen. Het eindb kreeg
een verrassende wending. De ouders za
gen in dat een kind gewoon wil spelen
en stoeien in kleding die lekker zit en
niet duur is. De ruzie makende Merlinus
en Kippevel sloten vrede en knuffelden
elkaar, tot ieders verrassing, eens stevig.
Dit alles speelde zich af in een prachtig
decor met een pak heuse herfstbladeren
op de grond. De rollen werden stuk
voor stuk goed gespeeld. De regie van
Maarren Schols en Wob de Vries zorgde
voor een spannende voorstelling, waar
jong en oud van genoten heeft.
