Caecilia gaat swingend het
nieuwe jaar in met beroemde solist
en nieuwe dirigent
'Net zo leuk om hier
met Caecilia te spelen
als met een groot
beroemd orkest.'
Mireille Spits
Uitkijkpost Kerstbijlage - 18 december 1996 - pagina 5
vervolg van pagina 4)
Cees Beentjes van de Stichting
Oud Limmen was opgezet. De
vele, historische foto's vertelden
het verhaal van Maria Oord,
waarvoor de eerste steen gelegd
werd in 1913. Het was pastoor
Peeperkorn die indertijd het ini
tiatief tot de oprichting nam.
Toch was het hem niet alleen
om de zorg voor de oudjes te
doen. Wat de pastoor eigenlijk
wilde was het stichten van een
katholieke school. De komst van
zusters voor de verpleging van
de oudjes had als neveneffect
dat zij katholiek onderwijs kon
den geven. Daar was het pas
toor Peeperkorn feitelijk om
begonnen en omdat zusters
goedkope arbeidskrachten
waren sloeg hij hiermee twee
vliegen in een klap.
Op 16 juli 1969 sloeg toenmalig
voorzitter IJ. Dirkson de eerste
van 210 heipalen voor de bouw
van het huidige zorgcentrum De
Cameren.
De naam is ontleend aan de
'kamers', de huisjes voor min
derbedeelden aan de
Dusseldorperweg, die in 1777
geschonken werden door de
gebroeders Roest van Alkemade
aan de pastoor ten behoeve van
'de katholieke armen van goed
gedrag'. De kamers bleven
bewoond tot 1931, een jaar
later werden ze gesloopt.
Voorzitter IJ. Dirkson sloeg
op 16 juli 1969 de eerste paal.
In De Cameren wonen momen
teel zesenvijftig ouderen. Er
werken ruim vijftig personeelsle
den, onder wie veel part-timers.
Sommigen werken er vanaf het
eerste uur. Daarnaast zijn er nog
eens vijftig vrijwlligers actief in
het zorgcentrum. „De werkdruk
is toegenomen. Er is, doordat de
lichamelijke zorg is toegeno
men, helaas steeds minder tijd
beschikbaar voor een praatje."
Van Diepen is blij met de inzet
van de vrijwilligers. Kaarten,
spelletjes doen, muziek maken,
een bezoekje brengen aan men
sen die geen kinderen (in de
buurt) hebben, allemaal activi
teiten die het vrijwilligerslegioen
voor haar rekening neemt.
Ook komt sinds kort de peuter
speelzaal af en toe op bezoek.
„Ouderen en kleine kinderen,
dat klikt altijd. Een moderne
integratie van jong en oud, dat
is het eigenlijk. Op deze manier
proberen we het hele dorp erbij
te betrekken," besluit Van
Diepen.
Marian Lutgerink
aecilia heeft er weer
y volop zin in. Na een
periode van interne
V problemen zijn de
leden van het Heilooër harmo
nieorkest hard aan het repeteren
voor hun zestiende nieuwjaars
concert. Onder leiding van de
nieuwe dirigent Wim Klaver
maken ze zich op voor een
swingend begin van het nieuwe
jaar op zondagmiddag
5 januari. Aan dit concert, dat
gegeven wordt in de Moeder
Godskerk, zal een bijzondere
solist meewerken: oud-Heilooër
en wereldberoemd fluitist
Jacques Zoon.
De organisatie van het nieuw
jaarsconcert wilde nu eens iets
anders dan voorgaande jaren.
Caecilia is er trots op dat ze
Jacques Zoon bereid vond om
mee te werken aan het concert.
De in de Verenigde Staten
woonachtige fluitist was even in
Heiloo voor een repetitie met
het orkest. Dirigent Wim Klaver
bemerkte tijdens de repetitie de
invloed op het orkest, „ledereen
wordt enorm gemotiveerd door
het samenspelen met zo'n fan
tastische fluitist. De orkestleden
zitten op het puntje van hun
stoel." Hij voelt zich, zoals hij
zelf zegt, vereerd dat hij met de
fluitist mag samenwerken. 'Het
is echt bijzonder, er waren zelfs
collega's van me die vroegen of ze
de repetitie mochten bijwonen.'
Jacques Zoon werd in 1961
geboren in Heiloo. Zijn eerste
schreden op het muzikale pad
zette hij hier bij de oude
volksmuziekschool (die toen
was gehuisvest aan de Pastoor
van Muijenweg, op de plaats
waar nu Buk Buk is). „Ik was
acht jaar oud toen ik op een
instrumentenparade kwam kij
ken bij de muziekschool,
herinnert Zoon zich.
„Leerlingen lieten de verschil
lende instrumenten zien en
horen. Er was daar een jongen -
ik weet zelfs zijn naam nog, hij
heette Joost Beek- die fluit
speelde. Hij speelde zó prach
tig, dat vond ik nog eens een
écht instrument! Het heeft een
enorme indruk op me gemaakt."
Meer solo spelen
Zoons muzikale carrière liep
later via het Amsterdamse
Heilooër Harmonieorkest Caecilia.
Sweelinck Conservatorium,
masterclasses in Canada en
diverse bekende internationale
orkesten en ensembles. In 1988
werd hij benoemd tot solo-flui
tist van het Amsterdamse
Concertgebouworkest en werd
hij hoofdvakdocent aan het
Rotterdams Conservatorium.
Later speelde hij ook in het
Europees Kamerorkest.
Ruim twee jaar geleden gaf hij
zijn baan bij het Concertge
bouworkest en als docent op en
vertrok met zijn echtgenote, een
celliste, naar de Verenigde
Staten. „Ik wilde wat minder in
orkesten en wat meer solo gaan
spelen. Ik had het idee dat ik
moest kiezen voor één orkest.
Dat is het Kamerorkest
geworden, daar speel ik nu
tweeënhalve maand per jaar.
Bovendien ben ik met mijn
vrouw naar Amerika gegaan
omdat we daar konden gaan
lesgeven."
Daarnaast treedt Jacques Zoon
over de hele wereld op met
allerlei musici en orkesten en in
januari dus met Caecilia. „Ik
vind het net zo leuk om hier
met Caecilia te spelen als met
een groot beroemd orkest. Ik
vind het gewoon fijn om
muziek te maken. Wat dat
betreft denk ik dat ik altijd ama
teur ben gebleven." De fluitist
legt uit dat het hem om het
enthousiasme van de muzikan
ten gaat. „Als ik met mensen
samenspeel die positieve ener
gie uitstralen, kan ik me over
het perfectionisme heenzetten
dat je hebt als je met beroemde
orkesten optreedt. Maar ik
Fluitist Jacques Zoon,
even terug in zijn geboorteplaats Heiloo.
repeteer hier net zo hard voor."
Jacques Zoon geeft toe dat hij
het ook leuk vindt om met
Caecilia te spelen omdat bij het
harmonieorkest een stuk fami
lietraditie ligt. Zijn opa was
actief bij de oprichting in 1925,
en zijn vader en diverse andere
familieleden bekleedden er
bestuursfuncties.
Tijdens het nieuwjaarsconcert
speelt hij met het orkest een
concertstuk van Cécile
Chaminade. Na de pauze
vertolkt hij samen met pianist
Bernd Brackman een aantal
werken die ook op zijn nieuwste
cd staan. Het zijn composities
van twintigste eeuwse Franse
componisten zoals Baton,
Poulenc, Roussel, Dutilleux en
César Franck.
Amerikaans tintje
Het programma dat het orkest
vóór de pauze speelt, heeft een
Amerikaans tintje. In november
deed Caecilia mee aan een
muziekfestival in Alkmaar waar
'musical' het thema was. Een
aantal werken dat toen werd
uitgevoerd staan ook nu op het
programma. En dat musicalre
pertoire heel geschikt is om
door een harmonieorkest
gespeeld te worden, bewijzen
nummers uit fameuze musicals
als West Side Story en Chess.
Nostalgische tijden zullen
ongetwijfeld herleven bij de
uitvoering van een stuk van de
befaamde jazz-musicus Duke
Ellington. Uit de prachtige film
Dances with Wolves wordt een
concertsuite gespeeld. En van
zelfsprekend mag bij een
uitvoering door een harmonie
orkest een mars niet ontbreken.
Caecilia brengt 'Strike Up The
Band' van George Gershwin.
Wim Klaver (35), die onlangs tot
niétjwe dirigent van het A-orkest
van Caecilia werd benoemd,
begon pas drie jaar geleden
aan een opleiding tot dirigent.
Zijn baan als chemicus bij Shell
gaf hij op. „Ik had niet het idee
dat ik dat werk de rest van mijn
leven wilde doen." Klaver deed
al eens een dirigentencursus in
Alkmaar en kreeg toen de
mogelijkheid om full-time de
studie aan het conservatorium te
gaan doen. Al spoedig werd hij
dirigent bij het jeugdorkest van
Caecilia en inmiddels leidt hij
daarnaast een aantal andere
orkesten in Noord-Holland.
Wim Klaver was blij met zijn
benoeming als dirigent van het
A-orkest van Caecilia en heeft
ambitieuze plannen. „Ik wil de
klank nog verder verbeteren.
Maar vooral wil ik als dirigent
zorgen dat iedereen met plezier
op z'n eigen niveau kan spelen.
Ik wil proberen om de orkestleden
zo te motiveren dat ieder het
beste uit zichzelf en zijn
instrument kan halen."
Het optreden met Jacques Zoon
draagt daar volgens hem aan
bij, ook voor hemzelf als
dirigent, „Het werken met een
solist is het leukste, maar tege
lijk ook het moeilijkste wat er is.
Je hebt het niet allemaal,zelf in
de hand. Je moet met de solist
meegaan, en dan ook weer
zorgen dat het orkest meegaat."
