iiJiii
%geloo
Nederlandse
in Harare,
iabwe
kneUe^i
of;
t|||!!(!||ili!i!Bli|::r
tahtjis
myW"
Uitkijkpost Kerstbijlage - 18 december 1996 - pagina 9
Harare ligt hoog. Dat betekent
in Afrika veel zon, maar wel
met een frisse bries. 's Avonds
en 's nachts kan het er behoor
lijk koud zijn, zeker in de win
ter. Zo kwam ik op het idee een
energieloze klimaatregeling toe
te passen/'
Het resulteerde in een gebouw
met ver uitstekende dakranden,
waardoor de felle zonneschijn
van de ramen wordt weggehou
den. In het dak werden zonne
panelen geplaatst om de energie
voor de (warm water) verwar
ming te leveren. Het systeem
daarvoor bedacht Argeloo zelf.
Voor de ramen werd gebruik
gemaakt van isolatieglas.
„Voor Zimbabwe, een land dat
toch wel westers geörienteerd is,
was dit een totaal nieuwe
manier van bouwen.
We hoorden dat het veel opzien
baarde in de stad. ledereen
sprak erover/-'
Argeloo is er eigenlijk best trots
op, maar is er de man niet naar
om zichzelf op de borst te
kloppen. „Het was een heel
proces. Er moest zo ontzettend
veel overlegd worden. Vaak
hadden we verhitte discussies,
tot 's avonds laat. Ik heb er veel
van geleerd. Het blijft toch een
kwestie van geven en nemen."
Gescheurde enkelbanden
Gelukkig werd er in de periode
dat hij in Afrika verbleef, niet
alleen maar gewerkt. Er was ook
tijd om te reizen, om vrienden
te maken en vooral om veel te
gaan zien. „Afrika is gruwelijk
mooi. Ik heb in die acht jaar
heel veel gereist en ik hoop er
later nog eens met Marjolijn,
mijn vrouw, naar toe te kunnen
gaan." En passant lepelt hij op
wat hij allemaal gedaan heeft.
„Ik ben meermalen het oerwoud
in getrokken, te paard op olifan-
tenjacht geweest, zonder gewe
ren uiteraard, ik heb gelogeerd
bij de Pygmeeën in Kameroen.
Met gescheurde enkelbanden,
want ik was vlak daarvoor van
een ladder gedonderd bij het
demonteren van een kraan."
Ook bezocht hij de Victoria
watervallen, de langste water
vallen ter wereld. „Ik was daar
in een periode van grote droogte,
dus ik heb niet dat enorme
gebulder van het vallende water
gehoord. Maar daardoor kon ik
wel zien hoe ongelooflijk breed
die watervallen zijn. Dat was
een bijzonder indrukwekkende
ervaring."
Ook in Afrika kun je spannende
dingen doen, zo verhaalt hij
zeker niet bagatelli
seren. Natuurlijk
heb ik gezien dat er
armoede heerst,
maar je kunt daar,
op dat moment en
in die omstandighe
den, gewoonweg
niets aan doefi."
hem even op. „Kun je het je
voorstellen?"
Over de patrouilles, de veelvul
dige overvallen en de groeiende
onveiligheid in de grote steden
('In Dar-es-Salaam kun je zelfs
overdag niet alleen de straat
op') vertelde hij thuis maar
mondjesmaat.
Zijaanzicht van de kanselarij.
mensen,
maar de
lange weg
van beslissingen nemen. Je
moest soms langs vier handteke
ningen om een simpel contract
af te sluiten. Ik vond dat er daar
door lang niet altijd slagvaardig
gehandeld werd. Dat had vaak
financiële consequenties."
Om zijn kennis van de bouw
markt weer wat op te vijzelen
ging hij een poosje bij een
bedrijf in de regio werken. Sinds
1 september runt hij zijn eigen
bouwbureau. „Naast mijn werk
voor Buitenlandse Zaken was ik
al een jaar of drie bezig met
privé-opdrachten. Ik heb de ver
bouwing voor Gasterij 't Woud
gedaan, de buitenexpositieruim
te voor tuinarchitect Van
Haneghem is van mijn hand en
een flink aantal kleine verbou
wingen. Mijn volgende project
is boekhandel Deutekom."
De tekeningen liggen voor hem
op tafel. Het interieur van de
winkel in 't Loo krijgt een gigan
tische face-lift. Doordat de eta
lages verdwijnen komt er veel
meer daglicht in de zaak. De
toonbank wordt verplaatst naar
een strategischer punt en loze
ruimtes worden bij de winkel
getrokken. „We zijn nog in het
stadium van voorbereidingen.
De deuren van de winkel gaan
maar heel kort dicht, want de
verbouwing zal slechts een paar
dagen in beslag nemen. Daarna
ziet de zaak er compleet anders
uit." Koert Argeloo is dan allang
weer bezig met de volgende
opdracht. Op zijn tekentafel
liggen voldoende plannen op
hem te wachten. Van Bouwburo
Koert Argeloo zullen we in en
om Heiloo vast nog veel horen
en vooral veel zien.
Marian Lutgerink
bouw, het op en neer reizen
naar Den Haag brak hem op en
er kwam gezinsuitbreiding.
„Maar waar ik me het meest
aan stoorde was de ambtenarij.
Dat hele instituut begon ik
steeds meer als
een ergernis
te ervaren.
En dan
bedoel ik
niet de
De entree van de kanselarij voor de
verbouwung en erna.
verder. Duiken, met ware
doodsverachting 's werelds
hoogste bungee-jump maken
van honderdelf meter hoogte. Je
kunt het je bijna niet voorstel
len. Want hoe zit het dan met
de honger, de armoede en de
oorlogen die in dat zelfde
werelddeel gevoerd worden?
Zit-ie daar niet mee? „Natuurlijk
is dat moeilijk. De mensen zijn
arm. Maar of ze daarom zoveel
ongelukkiger zijn? Ik heb fantas
tische mensen ontmoet, vrien
den gemaakt. Die mensen
hebben de kracht om plezier te
maken, om te genieten. Begrijp
me niet verkeerd, ik wil het
De haven van Zanzibar, die je bereikt
met dezelfde boot als waarmee je
vroeger naar Vlieland ging.
Brahms en
mitrail-
leurvuur
Eén gebeur
tenis echter
heeft een onuitwisbare indruk
op hem achtergelaten. „Ik moest
in Mozambique zijn in de tijd
dat daar oorlog werd gevoerd.
Ik was in Maputo op bezoek bij
een architect met een prachtig
huis, zo'n gebouw in oud-kolo
niale stijl, niet gerestaureerd,
deels met planten overwoekerd
en nog in een prima conditie.
Buiten klonk mitrailleurvuur.
Om dat te overstemmen zette
de architect keihard klassieke
muziek aan. Het was 'Ein deut-
sches Requiem'van Brahms.
Het was net of ik in een film
zat." Thuis gekomen kocht hij
meteen de cd. Ook nu zet hij
„Waarom zou ik mijn vrouw
ongerust maken, dat heeft toch
geen zin? Dat maakt elk volgend
vertrek weer wat moeilijker. Als
ik over bepaalde gebeurtenissen
wat vertel, ben ik meestal alweer
een paar keer weggeweest. Dat
neemt de druk toch wat van de
ketel."
Uiteindelijk bleef het werk voor
Buitenlandse Zaken Koert toch
niet boeien. Hij zag in dat er
binnen zijn bureau weinig
mogelijkheden waren om door
te groeien, hij had het gevoel
achterop te raken bij de ontwik
kelingen in de Nederlandse
- - Vv
